PANTIP.COM : K10897422 (บอกเล่าขำๆ)ชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัยกับการเขียน Essay ภาค2 [ห้องเรียนภาษาอังกฤษ]

ความคิดเห็นที่ 13

ตอบ คคห 10
การเรียนรู้เพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดในการสร้างประโยค ส่วนใหญ่ไม่ได้เรียนจากตำรานะ

จะเล่าฉากเหตุการณ์จริงให้ฟัง ตอนเราพยายามเขียนประโยคภาษาอังกฤษ แล้วเราไม่แน่ใจว่าเขียนถูกหรือผิด เราไปถามฝรั่งว่า "เขียนแบบนี้ได้หรือเปล่า" ฝรั่งเกือบทุกคนจะมองๆดูประโยค แล้วไม่บอกว่าผิดหรือถูกเพราะอะไร (เว้นเสียแต่ว่าเขาจะเรียนภาษาอังกฤษหรือภาษาศาสตร์มาเป็นวิชาเอกถึงจะตอบได้)

"แต่เขาจะเลือกประโยคใหม่ที่เขารู้แน่ๆว่ามันถูกเพราะเขาเคยเจอบ่อยๆ มาเขียนใหม่ให้เราแทน"

จากเวลาหลายๆปีในการฟังและอ่านภาษาอังกฤษ โครงสร้างประโยคพวกนี้มันซึมเข้าไปในสมอง และเรียกขึ้นมาใช้จาก subconscious ได้อย่างรวดเร็วก็จริง แต่ ข้อเสียงของมันก็คือ

"มันต้องใช้เวลาหลายปีมากๆกว่าผู้เรียนจะพบพานโครงสร้างแปลกๆที่คำศัพท์ตัวหนึ่งมันเขียนพลิกแพลงไปได้"

ดังนั้น เพื่อลดจำนวนปีของการเรียนรู้ในการแก้ไขข้อผิดพลาดในการสร้างประโยคของคนเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 เราจึงคิดค้นวิธีการขึ้นมาตามที่พูดไว้ใน คคห 9

นั่นก็คือ
สอน reading comprehension ใหม่ แต่ไม่สอนแบบติวเตอร์สอนกาข้อเพื่อเลือก a b c d ให้สอบได้นะ เราจะสอนศัพท์ และดึงประโยคที่มีศัพท์ตัวที่เราสอนออกมา "แยกองค์ประกอบ" เพื่อสาธิตกลไกของ sentence structure (และสอน grammar ที่เกี่ยวข้องบ้างพอสมควร แต่ไม่ลงลึกเรื่อง grammar จนน่าเบื่อ) จากนั้นเราจะ restate ประโยคที่ว่านั้นโดยใช้ sentence structure types ที่แตกต่างออกไปในหลายๆรูปแบบ(variation of sentence patterns) ให้เขียนออกมาได้มากประโยคที่สุดเท่าที่จะมากได้

^
เมื่อผู้เรียนศึกษาความเป็นไปได้ในการเอาคำศัพท์ที่ใช้กันบ่อยๆไปสร้างประโยคพลิกแพลง เขาจะพัฒนา "สัมผัสพิเศษ" ขึ้นมา จนถึงระดับที่ว่าเวลาจะพูดหรือเขียนเอง หรือได้ยินคนอื่นพูดหรือเห็นคนอื่นเขียน ก็จะรู้ได้ด้วย "สัมผัสพิเศษ" ว่ามันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ถ้ารู้สึกว่ามันแปลกๆ เขาก็ใช้ google ค้นดูได้ว่ามีฝรั่งเจ้าของภาษาที่ไหนพูดหรือเขียนแบบนี้หรือเปล่า?

กลยุทธ์ที่เราคิดค้นขึ้นมามีวัตถุประสงค์คือ "จับ sentence structure types ที่ใช้สร้างประโยคด้วยคำศัพท์แต่ละคำ ให้หลากหลายมากที่สุด มาทำความเข้าใจและจดจำภายในระยะเวลาที่สั้นลงคืออาจทำได้ภายใน 2-3 ปี (แต่ถ้าเป็นหลักสูตรสั้นๆอาจารย์สามารถสอนหลักการให้นักศึกษาไปเรียนรู้ต่อไปได้ด้วยตัวเอง เช่นสอนวิธีใช้งาน esl dictionaries เรียนเขียนประโยคอย่างมีประสิทธิภาพ สอนว่าข้อผิดพลาดต่างๆที่เห็นกันบ่อยๆมันน่าจะเข้าข่าย topics อันไหนของ grammar ให้นักศึกษาไปค้นข้อมูลได้เองจาก google ซึ่งอย่างน้อยๆถึงเรียนจบมาไม่เก่งมากแต่ก็ยังมีศักยภาพพอที่จะเรียนรู้ได้ด้วยตนเองต่อไปในอนาคต) แต่ถ้าผู้เรียนไม่ฝึกคิดค้นหาความเป็นไปได้ที่พลิกแพลงมากที่สุด แต่อาศัยฟังหรืออ่านเจอมันอาจต้องใช้เวลาเรียนเกิน 15 หรือ 20 ปี"

แต่กลยุทธ์เหล่านี้ต่อให้คิดค้นมาได้พิศดารมากแค่ไหนก็ตาม การสอนภาษาอังกฤษอาหารจานด่วนแบบ 2-3 เดือนเก่งน่ะ เท่าที่เทคโนโลยีปัจจุบันเอื้ออำนวยได้นะ "มันยังเป็นไปไม่ได้" ย้งไง ยังไงก็ต้องออกแรงมากอยู่ดี เพียงแต่ออกแรงแล้วมันประสบผลสำเร็จมันก็คุ้มค่า

แต่ถ้าสอนแบบให้นักศึกษาเขียน essay มา 2 หน้า แล้วหาเขียนถูก grammar ซักประโยคหนึ่งก็ยังไม่มีเลย แล้วอาจารย์ก็มานั่งแก้ essays ตั้งเป็นกองพะเนินเทินทึก แล้วก็ไม่มีปัญญาแก้ได้หมดทุกจุดเพราะเกินกำลังสมองมนุษย์ ก็เลยแก้ลวกๆ (แล้วอ้างว่า "ไม่ได้จะดู grammar") แล้วก็ยังดันทุรังตะบี้ตะบันสอนมันด้วยวิธีการแบบเดิมๆไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ เราว่าสอนแบบนี้เสียเวลาเปล่าๆ
แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 12:28:02
แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 12:15:59

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 12:05:55