ความคิดเห็นที่ 1 ความเห็นนี้ไปบอกใครก็คงมีคนเห็นด้วยทั้งนั้นแหละครับ เพียงแต่เราอยู่ในสังคมที่พยายามผลักเด็กๆ ให้ก้าวไปข้างหน้า โดยไม่มีพื้นที่สำหรับเด็กที่ยังไม่พร้อมเลย เวลาของสังคมถูกเร่งให้เร็วเสมอ อันนี้ไม่ใช่เฉพาะครูผู้สอนนะครับ แต่เป็นสังคมทั้งหมด จากคุณ : metung เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 14:11:19

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องนี้คงเป็นประเด็นที่กว้างกว่าเรื่องการศึกษา น่าจะเป็นเรื่องของสังคมโดยรวมนะครับ ในส่วนของการศึกษานั้น เริ่มมีคนในโลกตะวันตกที่หันมาศึกษาวิธีการสอนแบบให้เด็กผิดพลาดก่อน คือตั้งใจให้เด็กทำผิดเลยนะครับ โดยการให้ลองทำสิ่งที่ยากมากหรือยังไม่ได้สอนวิธีทำ ให้เด็กลองผิดลองถูกเอง เพราะเชื่อว่าการเรียนรู้จากความผิดพลาดนั้นจะเรียนได้เร็วที่สุด และเมื่อเด็กทำพลาดเป็นปกติอยู่แล้วก็จะไม่กังวลว่าจะผิดเหมือนปัจจุบัน "ความผิดพลาด"ก็จะเป็นสิ่งที่ยอมรับกันได้ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 15:09:45

ความคิดเห็นที่ 3 ตามข้างบนเลยค่ะ คิดว่าไม่มีใครไม่เห็นด้วย แต่ทำจริงไม่ได้ เราชอบฝรั่งอยู่อย่างนึง คือเวลาเราทำดี ทำเข้าท่าเขาจะชมทันที ถ้าเป็นเอเชียจะไม่กล้า กลัวเหลิง แต่เราเห็นว่าคำชมเป็นตัวกระตุ้น เป็นรางวัลให้ทำความดีมากขึ้น ส่วนเวลาทำผิดฝรั่งก็พูดออกมาเลย ป้องกันไม่ให้ทำผิดซ้ำอีก ป้องกันแต่เนิ่นๆ แต่ไม่ลงโทษซะน่ากลัว  แค่นี้คนก็รู้แล้ว ถือว่าเป็นการให้โอกาสด้วย และทำให้กล้าที่จะทำ กล้าที่จะปรึกษา ไม่คิดหรือเก็บไว้คนเดียว เช่น ในศาสนาคริสต์มีสารภาพบาปกับบาทหลวง เมื่อก่อนเราก็คิดแบบคนเอเชียว่า อย่าชมคนอื่นเดี๋ยวเหลิง จงตำหนิลูกน้องที่ทำผิด ไม่รู้ว่าเรียนรู้วิธีนี้มาจากไหน เหอะๆ ไปๆมาๆรู้สึกว่าเอาวิธีฝรั่งมาใช้ดูเข้าท่ากว่าเยอะเลย จากคุณ : khumchalong เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 15:10:42

ความคิดเห็นที่ 4 แนวความคิดของคุณ HotChoc　ที่ว่าให้ลองผิดลองถูกก่อนนี่เป็นเรื่องที่ดีมากเลยครับ มันสนับสนุนให้เด็ดไฝ่รู้ด้วยมากกว่ายัดเยียด สำหรับประเด็นเรื่องชาติพันธ์ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยว มันน่าจะเกี่ยวกับการปรับความเชื่อผิด ๆ มากกว่า จริงอยู่คนชาติพันธ์ทางเอเซียมักมีความเกรงใจ จนบางครั้งคนกระทำผิดก็ไม่อยากไปดุด่าว่ากล่าว แต่ปล่อยจนผิดพลั้งจนสุดท้ายใหญ่จนต้องลงโทษแทน ผมว่าการตักเตือนสองต่อสองในสถานะการณ์แบบนี้น่าจะเป็นคำตอบหรือเปล่าครับ เพราะบางคนมีความเชื่อว่าต้องตักเตือนกลางฝูงชนให้ได้อาย แต่จริง ๆ ถ้ากรณีนี้เกิดกับเด็กมันทำให้เกิดปมด้อยอย่างรุนแรง จริง ๆ ผมไม่เห็นด้วยว่าจะทำไม่ได้นะครับ โดยเฉพาะในกลุ่มเด็กเล็ก - ประถม ที่ยังเป็นช่วงเรียนรู้แบบประสบการณ์มาก ถ้าอาจารย์ที่สอนในช่วงนี้มีการปรับลักษณะการสอน ผมว่าจะส่งผลกับเด็กมาก ๆ และส่วนตัวผมว่า มันไม่กระทบแผนการศึกษาด้วยนะครับ แค่ไม่ใช่เอะอะก็ตี ก็ลงโทษ (แต่ไม่ใช่ลงโทษไม่ได้นะครับ คนละกรณีกัน) การลงโทษ ประนาม มันทำง่าย แต่ผมว่ามันไม่ใช่ทางออกนะครับ จากคุณ : โชคุง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 16:23:45

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเคยฟัง Howard Gardner พูดถึงเรื่องการประเมินผลการเรียน หรือสติปัญญา เขาเน้นเรื่องนึง ผมเองก็เห็นด้วยว่าสำคัญมาก นั่นก็คือ Self-assessment หรือการประเมินตนเองได้ โดยเริ่มจากมีการให้ feedback ที่เหมาะสม ชวนให้เด็กคนนั้นคิดดูว่าคำตอบหรือผลงานของตนมีอะไรที่เป็นจุดแข็งและมีอะไรที่ยังพลาดหรือควรปรับปรุง จนสุดท้าย เมื่อเขาเริ่มโตขึ้น มีประสบการณ์ และปัญญาที่ตกผลึกแล้ว เขาก็จะอยู่เหนือคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนอื่นได้ ไม่มาหวั่นไหวจิตตกกับคนจิตไม่เที่ยง เขาจะคิดเองเป็น และรู้จักประเมินตนเองได้อย่างเหมาะสม ผมเห็นด้วยกับคุณเจ้าของกระทู้ครับ ว่าการพัฒนาคนตั้งแต่ยังเล็กหรือยังอยู่ในบริบทของโรงเรียน ควรจะเป็นการพัฒนาลักษณะจิตใจที่เปิดกว้าง รับฟังผู้อื่น และรู้จักใคร่ครวญตนเองด้วยในขณะเดียวกัน จากคุณ : Pattaradet_Pam เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:34:29

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยในเรื่องรูปแบบการสอบปรนัยเลือกแบบคำตอบที่ถูกอาจจะขัดเกลาและสร้างให้เด็กมีความคิดเอาตัวรอด และอาจขาดทักษะคิดวิเคราะห์เชิงลึก(แต่ฝึกทักษะการเดาและการวัดดวงสำหรับบางคน) แต่ไม่เห็นด้วยที่ว่าผิดทางเพราะอาจารย์จะสอนแบบตำหนิเด็กตอบผิด เพราะคิดว่าอาจารย์ส่วนใหญ่มีจิตวิทยาในการสอน เช่น เราจะสอนแบบถามไป อธิบายไป สอนแบบเล็คเชอร์ปาวๆ ทำไม่เป็น ถ้าไม่มีการตอบสนองการเช็คความคิดเด็ก จะไปต่อไปค่อยถูก เพราะฉะนั้นทุกชั้นจะบอกนศ.ว่า... เข้ามาแล้วให้คิดแล้วช่วยตอบ ตอบผิดไม่เป็นไร คนไม่เคยผิด จะไปผิดตอนสอบ จะผิดตอนนี้แล้วสอบได้ หรือผิดแล้วตกเลย(ต้องเอาคะแนนมาเอี่ยวด้วย เพราะมันคือสิ่งสำคัญที่สุดในความคิดของเด็ก โดยเฉพาะนศ.เราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้) วันไหนเด็กไม่ค่อยตอบ ก็จะบ่นขำๆ ไป อาจารย์สอนทหารอากาศอยู่แน่เลย ครูส่วนใหญ่เวลาเด็กตอบผิด คงให้feedback ที่ช่วยให้คิดมากกว่า ไม่มีครูคนไหนจะไม่มีจิตวิทยาขนาดทำให้เด็กฝ่อหรอก คำประเภท ไม่ใช่แต่..อะไรก็ว่าไป หรือให้บริบทเพิ่ม ให้clue หรือถ้ามันคำตอบคำละเรื่องก็อาจจะสวนทางไปว่า คำตอบถูกนะแต่ต้องเป็นของคำถามอื่น อะไรก็ว่าไปก็แล้วแต่สถาณการณ์  ที่ว่าผิดทางน่าจะเป็นวิธีการสอนให้คิดวิเคราะห์ ส่วนใหญ่ด้อยแต่ก็ยังพอพัฒนาได้ แต่ทักษะสังเคราะห์เนี่ยะเด็กเราค่อนข้างอ่อน ทำไงได้ก็ทั้งการบ้าน การสอบมันเป็นแนวเลือกตอบ จะเอาโอกาสไหนไปฝึกคิด ในเมื่อไม่มีโจทย์ที่ท้าทาย  แล้วครูก็งานเยอะไม่อำนวนให้ตรวจข้อสอบเขียนซึ่งต้องใช้สมาธิ เวลา และเกณฑ์การให้คะแนนที่เที่ยงตรง ...แล้วการให้คะแนนข้อสอบเขียนนี่ ครูจะต้องถูกฝึกการให้คะแนนแบบปรนัย และการให้feedback ที่อธิบายแล้วทุกคนเข้าใจตรงกันมาอย่างเชี่ยว ไม่งั้นมีปัญหาทำไมได้น้อยได้มาก    มองเด็กว่าคือผ้าขาว ซักฟอกด้วยครู ว่าแต่ว่าครูปัจจุบันคือผลผลิตจากรูปแบบไหน และมีศักยภาพแบบไหนล่ะ? (คำถามนี้ถามตัวเองด้วย) แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 02:16:56 จากคุณ : โจแดง (โจแดง) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 02:04:21

ความคิดเห็นที่ 7 การศึกษาไปผิดทางครับ ผู้รู้ของอเมริกัน กำลังชวนกันจัดตั้งวิสัยทัศน์ใหม่ว่า"The Great Turning Society" http://mediacology.com/2010/01/21/joanna-macy-lover-of-world/ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 11:58:52