ความคิดเห็นที่ 1 ทีนี้มาดูฝั่งประมุขเตียบ้าง จังอางู้ เสนอตัวไกล่เกลี่ยระหว่าง เม้งก่า กับ หกสำนักใหญ่ ได้ประมือกับ คงแซ่ไต้ซือ แห่งเส้าหลิน ------------------------------------ คงแซ่ไต้ซือใช้มือเล็บมังกรออกไม่ขาดสาย เตียบ่อกี้พุ่งถอยต่อไป ทั้งสองหันหน้าหากัน คนหนึ่งจู่โจม คนหนึ่งถอยปราด คงแซ่ไต้ซือตะกุยต่อกันเก้าครั้งเก้าครา ล้วนจู่โจมถูก อากาศธาตุ ทั้งสองเว้นระยะห่างกันสองเชียะเศษตลอดเวลา มาตรแม้นคงแซ่ไต้ซือจู่โจมติดต่อกัน เตียบ่อกี้ไม่มีโอกาสตีโต้ แต่ความสำเร็จด้านตัวเบา กลับพิสูจน์ความเหลื่อมล้ำต่ำสุง อย่างชัดแจ้ง คงแซ่ไต้ซือโลดแล่นไปเบื้องหน้า เตียบ่อกี้ต้องกระโดดพุ่งถอย ความลำบาก ง่ายดายแตกต่างอย่างลิบลับ คงแซ่ไต้ซือยังไม่อาจติดตามทัน ------------------------------------- ตรงนี้ไม่ได้บอกระยะ แต่บอกได้ว่า ท่านกิมย้ง ให้ความสำคัญการกระโดดไปข้างหลังมากอยู่ ซึ่งความจริง ระดับ คงแซ่ไต้ซือ กระโดดไปข้างหน้าซักวาเศษคงไม่ยากเย็น **มาดูที่เห็นชัด ๆ ดีกว่า ประมุขเตีย พาชาวเม้งก่าไปช่วย เจี่ยซุ่น ที่วัดเส้าหลิน พบกับหลวงจีนชรา 3 รูป -------------------------------------- พลางล้วงนามบัตรออกมาฉบับหนึ่ง เขียนรายชื่อ.....ไว้อย่างละเอียด เจ้าค้างคาวปีกเขียวทราบว่า เตียบ่อกี้ต้องการให้เขาสำแดงยอดวิชาตัวเบา เพื่อที่หลวงจีนเสี้ยวลิ้มยี่ไม่กล้าดูแคลนนิกายเม้งก่าอีก ดังนั้นน้อมกายรับคำ รับนามบัตรมา ร่างไม่ยืดตรงและไม่หมุนตัว ก็ดีดกายออกไป เคลื่อนไหวคราเดียว ไปไกลสิบกว่าวา พลิ้วถึงพื้นที่ระหว่างต้นสนทั้งสามต้น.... หลวงจีนชราโต่วแอะและพวกเห็นเจ้าค้างคาวปีกเขียวขยับกายวูบเดียวก็มาถึงเบื้องหน้า ความสูงส่งของวิชาตัวเบา ไม่เคยพบเห็นมาก่อน อย่าว่าแต่เจ้าค้างคาวปีกเขียว ดีดตัวพุ่งถอย ยิ่งพิศดารจนเหลือเชื่อ -------------------------------------- ค้างตาวปีกเขียวกระโดดไปข้างหลังไกลกว่าประมุขเซียว 10 เท่าแบบนี้ วิชาตัวเบาต่างกันขนาดไหน คงไม่ต้องสืบพยานเพิ่ม ถ้า ประมุขเซียว จะตาม ค้างคาวปีกเขียว คงต้องใช้วิชาแกะรอย มากกว่าวิชาตัวเบา แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ - ตอนที่พวกประมุขเตีย นำ เม้งก่า ลงจากเขาไปวัดเส้าหลินครั้งแรก ปรากฏว่าวัดร้างไปแล้ว แถมยังมีตัวอักษรบนพระพุทธรูปป้ายความผิดให้เม้งก่า ประมุขเตีย เป็นห่วง บู๊ตึ๊ง ชวน ค้างคาวปีกเขียว ล่วงหน้าไปก่อน ทั้งคู่วิ่งตีคู่กันไปพักใหญ่ ๆ ค้างคาวปีกเขียว หมดแรงก่อน จริงอยู่ว่า ค้างคาวปีกเขียว อาจจะไม่กล้าแซงหน้าประมุข แต่วิ่งจนหมดแรง ก็แสดงว่า วิ่งเต็มฝีเท้าแล้วเหมือนกัน วิชาตัวเบาของบ่อกี้ ไม่น่าจะต่ำกว่า 80-90% ของ ค้างคาวปีกเขียวแน่ (น่าจะเท่า ๆ กัน แต่ บ่อกี้ แรงดี ค้างคาวปีกเขียว เทคนิคดี) - ตอน อางู้ กับ ตูยี้ โดนสำนักง้อไบ๊จับตัวไว้ ค้างคาวปีกเขียว มาจับ แจ้ฮือซื้อไถ้ ไป --------------------------------------- เพียงชั่วขณะ คนผู้นั้นกับเจ้าสำนักง่อไบ๊วิ่งวนสามรอบใหญ่ เห็นแน่ชัดว่าขอเพียง เจ้าสำนักง่อไบ๊สืบเท้าออกไปอีกหนึ่งก้าว ปลายกระบี่ก็สามารถทิ่มแทงทำร้ายศัตรู แต่ในที่สุดยังห่างกันก้าวหนึ่ง คนผู้นั้นแม้ก้าวเท้าก่อน เจ้าสำนักง่อไบ๊ไล่ตามหลัง แต่ในมือคนผู้นั้นอุ้มแม่ชีนางหนึ่ง เพิ่มน้ำหนักหลายสิบชั่ง การประลองตัวเบาครั้งนี้มาตรว่าสู้เสมอกัน แต่เจ้าสำนักง่อไบ๊ นับว่าเป็นรองอยู่ขั้นหนึ่ง --------------------------------------- หลังจากนั้น สำนักบู๊ตึ้ง มาสมทบ ค้างคาวปีกเขียวจับศิษย์บุรุษของ ง่อไบ๊ไปอีก --------------------------------------- ตอนแรกเจ้าสำนักง่อไบ๊และพวกทั้งสี่โลดแล่นเคียงบ่าเคียงไหล่ พอวิ่งเป็นรูปครึ่งวงกลม ก็พิสูจน์ความเหลื่อมล้ำต่ำสูง กลับกลายเป็นสองหน้าสองหลัง ฮึงลี้เต็งกับเจ้าสำนักง่อไบ๊อยู่หน้า ซ่งแชจือกับแจเฮี้ยงซือไถ่อยู่หลัง แต่เจ้าค้างคาวปีกเขียวมีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ ในมือแม้โอบอุ้มศิษย์บุรุษผู้หนึ่ง เจ้าสำนักง่อไบ๊และพวกยังไม่อาจติดตามทัน --------------------------------------- จริงอยู่ว่า มิกจ้อ กับ ฮึงลี้เต็ง จะตาม ค้างคาวปีเขียว ที่อุ้มคน ๆ หนึ่ง ไม่ทัน แต่เจ้าค้างคาวก็ไม่สามารถสลัดหลุดได้ พอจะหนีจริง ๆ ต้องโยนคนทิ้งก่อนจึงจะหนีพ้น วิชาตัวเบาของแม่ชีมิกจ้อ ฮึงลี้เต็ง ไม่น่าต่ำกว่า 1 ใน 3 ของค้างคาวปีกเขียว เจ็ดจอมยุทธบู๊ตึ๊ง ฝีมือต่างกันไม่มาก วิชาตัวเบาของคนอื่นคงไม่ต่างจาก ฮึงลี้เต็ง ยุทธจักรยุคนั้น แม่ชีมิกจ้อ ถึงเป็นอันดับแนวหน้า แต่ไม่ได้สูงส่งจนไร้เทียมทาน วิชาตัวเบาพวก เอี้ยเซียว ฮึงเทียนเจี่ย เหนือกว่านางแน่ หลวงจีนอาวุโสแห่งเส้าหลินส่วนใหญ่ไม่น่าจะด้อยกว่านาง เจ้าสำนักอื่น ๆ ก็น่าจะด้อยกว่านางไม่มาก หากบุคคลเหล่านี้มีวิชาตัวเบาราว ๆ 1 ใน 3 หรือแค่ 1 ใน 4 ของค้างคาวปีกเขียว วิชาตัวเบาของบุคคลชั้นเจ้าสำนักในยุค ดาบมังกรหยก ก็น่าจะเหนือกว่า เซียวฟง กันทุกคน ซึ่งเท่ากับว่า สามร้อยกว่าปีผ่านไป มาตรฐาน วิชาตัวเบาในยุทธจักรกลับสูงขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ลองดูฉากนี้เล่น ๆ นะครับ ตูยี้ ต้องการพา อางู้ ที่ขาหัก หนีการติดตามของสำนักง่อไบ๊ ------------------------------------- เตียบ่อกี้ไม่กล้ากล่าวมากความ ฟุบกายบนหลังนางยกมือโอบลำคอของนางเบา ๆ ... ตูยี้พลันลอยตัวขึ้น ชักนำเตียบ่อกี้ ขึ้นไปบนต้นไม้ ต้นไม้แถวนี้ทอดเหยียดไปทางทิศตะวันตก ตูยี้กระโดดจากต้นไม้ต้นหนึ่ง ไปยังต้นไม้อีกต้นหนึ่ง นางรูปร่างอ้อนแอ้น เตียบ่อกี้กลับมีรูปกายสูงใหญ่ แต่นางมีฝีเท้าปราดเปรียว แสดงว่าน้ำหนักตัวเตียบ่อกี้ ไม่เป็นเครื่องถ่วงต่อนาง หลังจากกระโดดข้ามต้นไม้ใหญ่เจ็ดแปดสิบต้น บรรลุถึงเชิงผาแห่งหนึ่งค่อย กระโดดลงสู่พื้น ------------------------------------- ฉากนี้คุ้น ๆ ดู ๆ แล้ว ตู้ยี้ ก็ทำได้ไม่ยากเย็นเลย จากคุณ : จอมโจรจิ้งจก เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 16:12:44 A:118.174.82.236 X: TicketID:103210

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเอาวิชาตัวเบาของเวียวมาเป็นตัววัดนี่ข้าน้อยก็ไม่ทราบจะหาเหตุผลอะไรมาเถียงได้ เพราะระดับต้วนอี้ในช่วงแรกๆท่านเซียวยังมองว่าระยะไกลตนเองคงสู้ไม่ไหวก็แสดงว่าอยู่ในขั้นอ่อนด้อย ทั้งนี้ก็อยู่ที่นิสัยของท่านเซียวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ถ้าเอาต้วนอี้ในช่วงหลังมาวัด ต้องบอกว่าคนที่สูสีมีเพียงฮือเต็กที่ได้รับการชี้แนะจากแม่เฒ่าทาริกามา แต่ก็เป็นเพียงส่วนการใช้ลมปราณ ไม่ใช่กระบวนท่าแบบที่ต้วนอี้ได้เรียนมา ส่วนเรื่องพลังฝีมือ หากไม่มองถึงเรื่องวิชาที่ใช้แล้ว ลองมองในสถานการณ์เดียวกันของตัวเองมังกรหยก 4 ภาค(นับแปดเทพเข้าไปด้วย) คนที่เก่งกล้าสามารถลุยเดี่ยวฝ่ากองทัพนับหมื่นเด็ดหัวแม่ทัพได้ มีแค่ท่านเซียวกับเอี้ยก้วยเท่านั้น - -'' ก๊วยเจ๋งอย่าไปพูดถึง ยิ่งท่านเตียก็อย่าได้อวดอ้าง.. ด้วยเหตุนี้ผมจึงให้เครดิตท่านเซียวกับเอี้ยก้วยมากกว่าตัวเอกภาคอื่นๆ โดยไม่มองถึงวิชาบ้าบออะไรที่พูดกันจังว่าเทพนักเทพหนา เก่งจริงก็ลุยเดี่ยวเด็ดหัวแม่ทัพกลับมาให้ได้สิ - -* อนึ่งข้อสงสัยอีกอย่างก็คือ วิชายิงธนูและวรยุทธ์ท่านก๊วยก็เก่งกล้า ไฉนท่านจึงไม่คิดจะเด็ดหัวแม่ทัพของมองโกลทิ้งซะ หรือว่าอึ้งย้งไม่เคยสอน ? ว่าตีงูให้ตีที่หัว หรือแท้จริงแล้วท่านใจอ่อนเก็บงำพลังฝีมือไว้กันแน่.. จากคุณ : ชื่อส่วนตัวห้ามลอกเลียนแบบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 18:52:58

ความคิดเห็นที่ 3 วิชาตัวเบาวัดวรยุทธ์ได้ยากครับ สั้นๆ ลักษณะร่างกายของแต่ละคนสามารถทำห้การใช้วิชาตัวเบาแตกต่างกันได้ ถ้าคิดตามหลักวิทยาศษตร์เลยนะครับ ขนาดนักวิ่งร้อยเมตร ลักษณะร่างกายยังทำให้เกิดผลได้เปรียบเสียเปรียบกันเลย จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 20:34:16

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าคิดตามหลักวิทยาศาตร์ วิชาตัวเบาน่าจะเป็นวิชาเดินทนหรือไม่ก็วิ่งทน โดยที่ร่างกายไม่เหนื่อยล้าในขณะที่ใช้วิชาตัวเบานี้ก็โคจรกำลังภายในไปด้วย หลักการโคจรพลังก็คือการหายใจเข้าออกแบบช้าๆ เหมือนกับการฝึกสมาธิ จะเห็นได้จากพระเกจิที่ธุดงค์ในป่าเขา ถ้าแนวหวงอี้ก็คือการหายใจแรกธรรมชาติเหมือนกับเด็กเกิดใหม่หายใจเข้าออกลึกๆเข้าสู่ช่องท้อง จากคุณ : ป๊กเอ็ง (พฤกษาชน) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 21:32:28

ความคิดเห็นที่ 5 วิทยายุทธเสื่อมไปตามกาลเวลา ท่านกิมย้งกล่าวเอง เรื่องปลีกย่อย ช่างมัน ลมปราณสมัย 8 เทพ มันสุดๆ จากคุณ : empaza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 22:01:58

ความคิดเห็นที่ 6 #2 - ผมไม่ได้หาคนที่เร็วที่สุดนะครับ เพราะสามคนที่เร็วกว่า เซียวฟง แน่ ๆ นั่น ก็ไม่รู้ว่าเร็วแค่ไหน ในขณะที่ ยุคดาบมังกรหยก เรายังไม่ได้เห็นวิชาตัวเบาขั้นสูงสุดของ เตียซำฮง ชัด ๆ เลย แต่ผมเทียบวิชาตัวเบาของชาวยุทธระดับต้น ๆ ทั่ว ๆ ไป ของทั้งสองยุคต่างหาก - เรื่อง เอี้ยก้วย นี่ วันนั้นทัพมองโกลบุกเมืองเซียงเอี๊ยง เอี้ยก้วย บุกเดี่ยวไปฆ่า ข่านมองเกอ โดยที่ทุกคนนั่งอยู่เฉย ๆ ในเมืองหรือครับ... ไม่ใช่มั้ง มองโกลจับ ก๊วยเซียง เป็นตัวประกัน เมืองเซียงเอี๊ยงมีกำลังน้อยกว่า พวกยอดฝีมือต้อง แบ่งกำลังตั้งค่ายกลนักษัตรสู้กับกองทัพที่มากกว่าหลายเท่า ก๊วยเจ๋ง บุกถึงหน้าหอคอย ที่ ก๊วยเซียง อยู่ได้แล้ว แต่ทัพมองโกลอีกส่วนบุกเข้าเมือง ต้องย้ายค่ายกลกลับไปช่วยเหลือ ถ้าปลีกตัวขึ้นหอคอย ค่ายกลจะเกิดช่องโหว่ ทุกคนคงตายกันหมด แต่ เอี้ยก้วย ไม่ต้องรักษาค่ายกล จะบุกไปทางไหนก็ได้ พอพาพวก เยลุกฉี บุกไปทาง ข่านมองเกอ ท่านข่านดันควบม้าหนีไปยังทุ่งโล่ง กองทัพส่วนใหญ่ตามไม่ทัน เอี้ยก้วย เลยมีโอกาสซัดก้อนหินใส่จากระยะไกลได้ (ไม่ได้ไปตัดหัวหิ้วมาแบบ กวนอู นะครับ) สถานการณ์นี้ ให้ เอี้ยก้วย รักษาค่ายกล เปลี่ยนเอา ก๊วยเจ๋ง อึ้งเอี๊ยะซือ มาแทน ข่านมองเกอก็ไม่รอดเหมือนกัน แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นใน จอมยุทธ์อินทรีย์ ไม่ใช่ ก๊วยเจ๋งยอดวีรบุรุษ หรือ เดชภูติบูรพา ก็ต้องยกบทนี้ให้ เอี้ยก้วย ไป #3 - เรื่องรูปร่างเหมาะกับการวิ่ง หรือกระโดด ก็เข้าใจอยู่ครับ แต่ สมมุติมี คนที่ born to be ยอดนักวิ่ง คนหนึ่ง ในเมืองที่เขาเกิด หานักวิ่งที่มีฝีเท้าประมาณ 1 ใน 3 ของเขา ได้ไม่ยาก พอเขาไปอีกเมืองหนึ่งหานักวิ่งที่เร็วกว่า 1 ใน 10 ของเขายังยากเย็น ก็ต้องบอกว่านักวิ่งเมืองแรก วิ่งเร็วกว่าเมืองหลังสิครับ - ผมว่าวิชาตัวเบามันเป็นทั้ง วิ่งระยะสั้น (แต่หลายสิบลี้ ไม่ใช่ร้อยเมตร) + กระโดดสูง + กระโดดไกล + วิ่งมาราธอน ในวิชาเดียวกันนะ แต่ฝึกแล้วได้ 3 อย่างแรกไปพร้อม ๆ กันเลย ไม่ต้องแยกฝึกทีละส่วน ส่วนความอึดแบบวิ่งมาราธอน ได้มาจากการฝึกกำลังภายใน #5 - ที่ยกตัวอย่างมานี่ จะบอกว่า 360 ปี เห็นชัด ๆ ว่าวิทยายุทธสายวิชาตัวเบา ไม่ได้เสื่อมลงเลยครับ ดูจะก้าวหน้าเสียอีก แต่เสื่อมลงน่ะเสื่อมแน่ครับ คงต้องเป็นพันปี อย่างยุค เซียวฟง เทียบกับ โอ้วฮุย แต่ไม่ใช่แค่ ร้อย สองร้อยปี รุ่นอาจารย์มาศิษย์ หรือ รุ่นปู่มารุ่นหลาน อย่างที่เคยพูด ๆ กัน จากคุณ : จอมโจรจิ้งจก เขียนเมื่อ : วันรพี 54 11:26:47 A:125.26.128.172 X: TicketID:103210

ความคิดเห็นที่ 7 เหตุที่วรยุทธเสื่อมถอยผมว่ามันเป็นเพราะเคล็ดวิชาสูญหายซะมากกว่า ความสามารถของคนเราในแต่ละยุคมันไม่ต่างกันมากหรอกครับ ถ้าจะวัดให้ได้ข้อมูลเที่ยงตรงจริงๆ ต้องตั้งสมมติฐานให้ตัวแปร(ตัวละคร)แต่ละตัวฝึกวิชาเหมือนๆกัน สติปัญญาความสามารถเท่ากัน ระยะเวลาในการฝึกเท่ากัน และต้องมีตัวแปรเป็นจํานวนมาก (ไม่ใช่เอา1คนมาเทียบกับ1คน) จะได้ข้อมูลที่เที่ยงตรงมากขึ้น แต่มันเป็นไปได้ยากที่จะมีตัวแปรจํานวนมากมาให้เราวัดได้ เพราะคนจีนหวงวิชา ดังนั้นจึงมีคนได้รับการถ่ายทอดวิชาฝีมือจากอาจารย์น้อยมาก หากได้ศิษย์ฉลาดก็ดีไป หากได้ศิษย์โง่เคล็ดวิชาที่ถ่ายทอดต่อลงมาก็แย่ตามไปด้วย เช่นก๊วยเจ๋งกับเซียวฟงผมว่าจะเอามาเทียบกันไม่ได้ว่าก๊วยเจ๋งอ่อนกว่าเพราะอยู่ยุคหลังกว่า แต่ต้องดูว่าระยะเวลาที่ผ่านยุคเซียวฟงมายุคก๊วยเจ๋งนั้น ศิษย์ที่รับถ่ายทอดวิชาฝ่ามือสยบมังกรจากเซียวฟงนั้นฉลาดแค่ไหน และรักษาเคล็ดวิชาไว้ได้มากเพียงไร หากศิษย์ที่รับถ่ายทอดเป็นศิษย์เสิศลํ้า อาจจะปรับปรุงให้วิชานั้นร้ายกาจมากขึ้นก็ได้ อย่างกรณีวิชาไหมฟ้าของฮุ้นปวยเอี๊ยงครับ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะบอกว่าวรยุทธ์เสื่อมถอยโดยใช้แค่ปัจจัยเวลามาเกี่ยวข้องเพียงอย่างเดียวครับ ปล.ขออภัยที่เขียนน้อย พอดีเล่นในมือถือ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 54 15:17:49 จากคุณ : ใต้กระบี่ไว้ไมตรี เขียนเมื่อ : วันรพี 54 15:07:22

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าถามว่าเสื่อมลงในแง่ไหน ก็จะยกตัวอย่างชัดๆมาให้ก็แล้วกันครับ ฝ่ามือพิชิตมังกร มาถึงยุคมังกรหยก ก็ยังเป็นยอดวิชาอยู่ แต่การที่จะแสดงพลังได้นั้นก็จำเป็นต้องให้ฝ่ามือปะทะกับเป้าหมายก่อน.. แต่ในยุคแปดเทพ ท่านเซียวแค่สะบัดฝ่ามือเท่านั้นเองครับไม่จำเป็นต้องให้ฝ่ามือปะทะกับเป้าหมาย พลังระดับนี้มันพอๆกับก๊วยเจ๋งอัดเก้าอิมใส่พลังฝ่ามือตอนสู้กับอ้าวเอี้ยงฮงเลยล่ะครับ พลังฝ่ามือตอนนั้นแรงกว่าฝ่ามือปกติอยู่สิบสามชั้น.. ซึ่งตีค่าก็จะได้ประมาณว่าก๊วยเจ๋งต้องประจุพลังเก้าอิม ถึงได้ความแรงเท่าท่านเซียวฟาดฝ่ามือหนึ่งครั้งแบบสิบส่วน.. อันนี้นับเฉพาะความรุนแรงนะครับ.. แต่เรื่องวิชา อันนี้ไม่ขอต่อปาก เพราะหลงเหลือมาถึงยุคมังกรหยกแค่ 15 ท่า อีก 3 ท่าอั้งชิกงคิดขึ้นเอง แต่ก็ไม่ทราบว่าจะเหนือกว่าท่าที่เหลือหรือไม่.. ส่วนเรื่องระดับพลังปราณ อันนี้ก็ไม่รู้จะว่าไงอีก - -'' เพราะไอ้ลมปราณยี่สิบปี สามสิบปี บางคนฝึกมานานเท่ากัน พลังก็สูงไม่เท่ากันอีก เอวัง.. ส่วนเรื่องเอี้ยก้วยลุยเดี่ยว จำได้ว่าตอนนั้น ก๊วยเจ๋งหนีกลับไปปกป้องเมือง เหล่ายอดฝีมือก็คอยตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีใครกล้าเสี่ยงเข้าไปถึงตัวท่านข่านเลยสักคนเดียว ตรงนี้จะบอกว่าคนไม่เข้าไป อ่อน..ก็ไม่ใช่เรื่อง แต่อยู่ที่ความกล้ามากกว่า เอาเข้าจริงๆ ผมว่าถ้าก๊วยเจ๋งลงสนามรบเอง หยิบคันธนูมากสักคัน ผมว่าท่านข่านอาจโดนลูกธนูของก๊วยเจ๋งสอยร่วงไปตั้งแต่รบพึ่งเริ่มเลยก็ได้ ความน่ากลังของก๊วยเจ๋งก็อยู่ตรงที่ชอบอมภูมินี่ล่ะครับ คือมีฝีมือ แต่ไม่ยอมใช้ ตอนบุกเข้าชวนจินก็เช่นกัน ตอนนั้นแม้แต่ฮั่วตูก็มองไม่ออกว่าก๊วยเจ๋งคือยอดฝีมือระดับสุดขั้ว และพ่ายแพ้ไปในกระบวนท่าเดียว.. นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมว่าก้วยเจ๋งมันกั๊ก..หรือไม่รู้ว่ามันบื้อจริงๆกันแน่ - -'' จากคุณ : ชื่อส่วนตัวห้ามลอกเลียนแบบ เขียนเมื่อ : วันรพี 54 16:21:14

ความคิดเห็นที่ 9 แหม....ไม่ได้อ่านกระทู้วิจารณ์นิยายดีๆแบบนี้มานานหล่ะ ชอบครับ แต่ผมเองถือคติอ่านนิยายไม่คิดมากอะไรไม่สมเหตุก็ช่างมัน ขอให้สนุกก็พอ เอิ๊กๆ จากคุณ : เบอเกอร์ไก่ เขียนเมื่อ : วันรพี 54 23:47:41

ความคิดเห็นที่ 10 คำพูดที่ว่า "วรยุทธเสื่อมตามกาลเวลา" คิดๆดูแล้วก็มาจากเหตุผลง่ายๆคือจะแต่งนิยายกำลังภายในแฟนตาซีให้สมเหตุสมผลยังไงในเมื่อวรยุทธที่เหลือมาในปัจจุบันก็เห็นชัดๆว่าไม่เมพเหมือนในนิยาย ดังนั้นจึงต้องบอกว่าอาจารย์สอนศิษย์ไม่หมด, คนเก่งล้มหายตายจากทั้งชุด, วรยุทธ์ที่สืบทอดมาไม่ครบ ก็เลยเสื่อมถอยลง มันก็ฟังดูดี แต่กิมย้งก็เป็นมนุษย์ เวลาเขียนเรื่องที่มีฉากต่อสู้กันหลายๆฉากยาวเป็นร้อยหน้ามันคุมธีมยาก แต่ธีมหลักที่เห็นๆก็คือยุคแปดเทพมันเมพกันมากๆ วิทยายุทธอุดมสมบูรณ์ที่สุด และในยุคหลังจากแปดเทพนิดหน่อยก็วิทยายุทธสำคัญก็สาปสูญไปหลายชุดแล้ว ยุคหลังจากนั้นยิ่งสาปสูญไปใหญ่ มีเพิ่มมาบ้างแต่ไม่เวอร์เท่าเดิม อันนี้เห็นได้ชัด น่าจะเป็นความตั้งใจของคนเขียน จากคุณ : เชษฐา เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 01:37:04

ความคิดเห็นที่ 11 วรยุทธเสื่อมตามกาลเวลา มันเป็นประโยคของปู่กิมย้งครับ ส่วนที่ จขกท ยกมาว่าค้างคาวปีกเขียว วิ่งแล้วเหนื่อยเร็วนัั้นเป็นเพราะลมปราณพี่ท่านครับ เน้นทางหยุนเยียบ ถ้าจากเรื่องอื่นก็ประมาณเดินลมปราณทางลัด เพื่อเร่งกำลังภายในให้สูงๆ ในช่วงสั้นๆ  ที่นี้ร่างกายเลยไม่สมดุล เกิดอาการหนาวเย็นได้ง่าย ต้องอาศัยโลหิตชาวบ้านมาบรรเทาอาการ จนบ่กี้ช่วยรักษาให้ด้วยเก้าเอี้ยง อาการจึงทุเลาลง ไม่ต้องอาศัยโลหิตชาวบ้านอีก แต่ก็ไม่หายขาดนะครับ  ยังเร่งได้แค่ช่วงสั้นๆ  ถ้าเกร็งกำลังนานๆ จะตายเอา ผมไม่คิดว่า ก้วยเจ๋งที่มีเก้าอิมตอนภาค1 จะด้อยกว่าเซียวฟงมากนักนะครับ แต่ว่าเซียวฟงป๋ากว่าตรงๆที่ว่า เขาใช้ 18ฝ่ามือฯ มานานกว่าก้วยเจ๋ง และเซียวฟงมีประสบการณ์การต่อสู้สูงกว่าครับ ส่วนยุทธจักรกิมย้ง ยกให้ตวนอื้อ มีลมปราณสูงที่สุดหลังจากดูดหลวงจีนม่อตี้ ที่ฝึกเปลี่ยนเส้นเอ็น จนเส้นอักเสบ อีกตอนที่น่ากล่าวถึงวิชาตัวเบาคือ ตวนอื้อ กับซีจุ๊  วิ่งฝ่ากองทัพ เข้าไปจับเหลียวอ๋อง แล้ววิ่งกลับมาครับ ผลธนูยังไม่ทันยกธูนขึ้นสาย อันนั้นถึงจะเป็นยอดวิชาตัวเบาในยุค 8เทพฯครับ  ส่วนป๋าเซียว ไม่ได้เด่นเรื่องตัวเบาครับ แค่มีความเชียวชาญในการใช้สิ่งที่ตัวเองมีให้เปล่งประสิทธิภาพสูง จะไม่ได้ด้อยกว่า ตวนอื้อ และซีจุ๊ ที่มีบุญพาวาสนาส่งให้ได้เรียนยอดวิชา ส่วนพี่บ่กี้ ก็ได้เรียน เก้าเอี้ยงฉบับเต็มที่ไม่น่าจะด้อยกว่า เปลี่ยนเส้นเอ็น หรือเก้าอิม และได้เรียน เคลือนย้ายจักรวาล ที่เป็นวิชาการใช้กำลังภายในให้ได้คุณสมบัติพิสดารมากมาย ซึ่งถ้าวัดแล้วไม่่น่าจะด้อยกว่า ไร้ลักษณ์น้อยของสราญรมณ์  แถมด้วยไทเก็กฉบับถ่าย่ทอดโดยตรงจากผู้คิดค้น  ก็ไม่น่าจะด้อยกว่า ดาวเคลื่อนดาราคล้อยของม่อย้งเท่าไร  ถ้ามาต่อยกันตัวๆ กับป๋าเซียวเนี่ย  แทงไม่ถูกว่าใครจะน็อกใครครับ  จริงแล้ว เตียบ่อกี้ถูกยกย่องให้เป็นผู้มีกำลังภายในสูงสุดใน นิยายกิมย้งช่วงหลังๆ นะครับเพราะว่าได้ฝึกเก้าเอี้ยงฉบับสมบูรณ์ คนสุดท้าย จากคุณ : แมวน้ำขี้เซา เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 05:14:55