ความคิดเห็นที่ 1 เสียชีวิตในสมรภูมิไม่มีครับ  เพราะไม่ได้ตายในการรบ มังมหานรธาป่วยตายครับ เนเมียวสีหบดี เป็นแม่ทัพใหญ่แทน  มังมหานรธาในพม่า ตำแหน่งนี้เทียบได้กับพระยามหาเสนา สมุหพระกลาโหมของสยามครับ ส่วนเนเมียวสีหบดี เป็นสำเนียงการอ่านแบบสยาม เนเมียว ถ้าแปลเป็นไทยจะแปลว่าเป็นกึ่ง ๆ เชื้อพระวงศ์องค์ครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:08:26

ความคิดเห็นที่ 2 มังมหานรธา ก็มาที่เชิงเขาพระศิวะ และตกเขาเป็นอัมพาต ก่อนตายก็เขียนจดหมายทิ้งไว้ เรื่องมรกตนคร แม่มดวาชิกา ให้ทาสมาเอาจดหมายไปพม่า จนมาอยู่ในมือของรพินทร์ ไพรวัลย์ ฟิ้วววว ไปล่ะ จากคุณ : ไกด์ไม่เก่า เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:13:51

ความคิดเห็นที่ 3 ดูมันขัดกันยังไงพิกลแฮะ   แม่ทัพทั้งสอง  คนหนึ่งก็สมุหพระกลาโหม    คนหนึ่งก็เชื้อพระวงศ์    ใหญ่โตกันทั้งคู่    แต่ทำไมพระเจ้ามังระให้ทหารมาแค่3หมื่น     ดูเป็นกองทัพที่ไม่สมเกียรติยศเลย อยากทราบว่า     1 เนเมียวสีหบดี นี่ภายหลังตายยังไงครับ  เมื่อไหร่   และฝ่ายไทยเคยมีโอกาสได้แก้แค้นมั่งมั้ย 2 อะแซหวุ่นกี้ นี่ตำแหน่งเทียบได้กับอะไรครับ 3 เนเมียวสีหบดี หลังจากตีอยุธยาแตก    ได้นำทัพมาตีไทยอีกมั้ยครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:30:05

ความคิดเห็นที่ 4 คุณไกด์ไม่เก่าพาเข้ามรกตนครซะงั้น ดีไม่มีมันตรัย กับจอมพรานอย่างรพินพร์ กับคุณหมอดารินทร์ ๕๕๕๕ # คุณ zodiac28 คำว่า เนเมียวนี่ หมายถึงเชื้อพระวงศ์หมดครับ ถ้าเป็นภาษาพม่าที่แปลมา จะเขียนว่า เนมิโยสีหปะเต๊ะ  และก็ไม่ได้มีแค่ เนเมียวสีหบดีเท่านั้น ยังมีเนเมียวคนอื่นอีกเช่นกันครับ ๑. เรื่องการตายของสีหปะเต๊ะ ในมหาราชวงษ์ฯ ไม่ได้ระบุไว้ครับ เพราะต่อมา แกได้เลื่อนตำแหน่งเป็น โปสุพลา คุมกำลังพม่าในเมืองเชียงใหม่ ฝ่ายสยาม ได้แก้แค้นแบบ ทำให้สีหปะเต๊ะ หมดลายต้องจำไว้จนตายเลย จะบอกว่าชั่้วฟ้าดินสลายก็ได้ เพราะ ฝ่ายสยามสามารถดึงเจ้ากาวิละ และพญาจ่าบ้านบุญมา กำลังหลักของพม่าในการcontrol ของโปสุพลามาเป็นพวกได้ เท่านั้นยังไม่พอ ยังตีหัวเมืองเหนือที่เคยอยู่ในอาณัติของพม่ากลับมาได้หมด แล้วก็ไล่พม่ากลับออกไปแบบเสีย self ไปจนวันตายอีกเช่นกัน  หมดลายสีหปะเต๊ะคนเดิมที่เคยพิชิตอยุธยาได้ ๒. หวุ่นญีมหาสีหสุระ หรือ อะแซหวุ่นกี้ เป็นแม่ทัพใหญ่ครับ ผมจำไม่ได้ว่าตำแหน่งประมาณไหน แต่ที่แน่ ๆ ต่ำกว่า มังมหานรธา แต่ก็ยศไม่ต่ำเหมือนกันครับ ๓. ตอบไปแล้วในข้อแรก จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : วันรพี 54 00:07:21

ความคิดเห็นที่ 5 อะแซหวุ่นกี้ ผมเคยอ่านมานานแล้ว จำได้ไม่ถนัด ดูเหมือนจะเป็นราชครูของพระเจ้ามังระ และเป็นตาของพระเจ้าปดุงด้วย เรื่องกำลังทหารสามหมื่น ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามันเยอะหรือน้อย เพราะการรบกันในยุคหลัง กำลังทหารก็อยู่กันแค่หลักหมื่นเกือบทั้งนั้น อาจะเป็นเพราะอาวุธ และรูปแบบการรบสมัยใหม่ ที่ไม่ต้องการกำลังมากๆ แถมการยกกองทัพทีละมากๆ ยังเป็นภาระ มากกว่าเป็นผลดีอีก จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : วันรพี 54 00:44:19

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณที่ช่วยตอบครับ พึ่งนึกได้   ตอนสงคราม9ทัพนี่    แม่ทัพของกองทัพต่างๆที่ยกมา    มีคนเก่าๆที่ยกมาตีอยุธยามั่งมั้ยครับ       คุ้นๆว่าตอนนั้นแม่ทัพพม่าเก่าๆทยอยตายไปหลายคนแล้ว    อะแซหวุ่นกี้ก็ตายแล้ว      ดูแล้วตอนนั้นถึงพม่าจะมีกำลังทหารมหาศาล    แต่ก็ไม่น่ากลัวมาก   เพราะขาดแม่ทัพ-ขุนพลฝีมือดีๆ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : วันรพี 54 02:26:19

ความคิดเห็นที่ 7 ...โปสุพลา   ใช่แม่ทัพพม่าในพระยาพิชัยดาบหักหรือป่าวครับ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : วันรพี 54 03:56:30

ความคิดเห็นที่ 8 ที่ให้ไพร่พลไม่เยอะผมคิดว่า เพราะพระเจ้ามังระเองก็คงไม่ไว้ใจให้ขุนศึกกุมกำลังทหารมากๆก็ได้ครับ อีกอย่างหนึ่ง ทัพละหมื่นกว่าคน มาก็ว่าเหมาะสมดีแล้วกับตำแหน่งระดับนี้นะครับ เพราะอย่างทางอยุธยาเรา พวกพระยาเจ้าเมืองหลายๆท่าน เวลาคุมทัพออกไปรบมีไพร่พลแค่ไม่กี่พันเอง ระดับพระยากลาโหม ยกมาราวๆ 1 หมื่นคนเศษๆ ก็น่าจะสมฐานะเหมือนกัน จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : วันรพี 54 08:00:33

ความคิดเห็นที่ 9 อ่าน คห.4 ของคุณ ผ้าพับไว้  แล้ว สงสัยเหมือน  คุณ LegalisM  ใน คห. 7 เลยครับ เพราะเบื้องหลังของการเปลี่ยนตำแหน่งของทหารพม่านี่เรายังไม่ค่อยรุ้กัน  อันนี้ จะเป็นประโยชน์มากแก่ผู้ที่จะศึกษาต่อไป ผมจำได้เลาๆ ว่า ในตอนศึกพระยาพิชัยดาบหัก มีแม่ทัพพม่า 2 คน  คิอ โปสุพลา กับอีกคนคือ โปมะยุหง่วน    ผิดถูกอย่างไร ขออภัยนะครับ จากคุณ : อาร์คีมิดิส เขียนเมื่อ : วันรพี 54 10:00:45

ความคิดเห็นที่ 10 สำหรับมหานรทา หรือมังมหานรทา ในมหาราชวงษ์พงษาวดารพม่ากล่าวว่าเดิมมียศเป็นเมงเยศิริ(แปลแบบไทยว่า มางแรศิริ) เป็นหนึ่งในแม่ทัพที่ยกไปตีล้านนาพร้อมกับอะภะยะกามณี เมื่อตีล้านนาทั้งหมดสำเร็จอะภะยะกามณีเลยตั้งเมงเยศิริดูแลรักษาเมืองเชียงใหม่ชั่วคราว หลังจากนั้นพระเจ้ามังระเลยตั้งให้อะปะระกามณีเป็นเชียงใหม่โหว่ง(เชียงใหม่หวุ่น=พระยาเชียงใหม่) ให้ปกครองเมืองเชียงใหม่ ส่วนเมงเยศิริโปรดให้เลื่อนเป็นมหานรทา เสนาบดีกลาโหมอย่างที่เม้นบนๆบอกมาแล้ว และโปรดให้มหานรทาว่าราชการกรมม้าอีกตำแหน่งด้วย แต่ว่ามหานรทาก็ยังอยู่ที่เชียงใหม่จนกระทั่งภายหลังเป็นแม่ทัพไปตีกรุงศรีอยุทธยาทางทวาย หากศึกษาจากพงศาวดารพม่าจะพบว่าระหว่างมหานรทากับสีหปะเต๊ะ ผู้ที่ค่อนข้างมีสิทธิขาดในการตัดสินใจส่วนใหญ่จะเป็นมหานรทามากกว่า หลังจากมหานรทาตายแล้วในพงศาวดารไทย(ไม่แน่ใจว่าฉบับไหน น่าจะเป็นฉบับพระราชหัตถเลขาเพราะผมไม่เจอในฉบับหมอบรัดเลย์) กล่าวว่าแม่ทัพฝ่ายใต้โหวตให้ปะกันหวุ่น(พระยาพุกาม เทียบกับพงศาวดารพม่าในบรรดาแม่ทัพใต้บังคับบัญชาของมหานรทาจะตรงกับเมงจีกามณีสานดะ(Minkyi Gamanisanda)) นายค่ายบางไทรผู้มีเชื้อสายพม่าบริสุทธิ์เป็นแม่ทัพใหญ่ฝ่ายใต้แทนมหานรทา แต่สีหปะเต๊ะ(ผู้มีแม่เป็นคนล้านนา)ไม่ยอมจึงอ้างพระบรมราชโองการพระเจ้ามังระรวบอำนาจไว้เองทั้งหมด แต่พระเจ้ามังระเองเมื่อทราบเรื่องการตายของมหานรทา จึงส่งเมงเยเมงละอูสะนา เจ้าเมืองเมาะตะมะมาเป็นแม่ทัพฝ่ายใต้แทน และให้มีสิทธิในการบังคับบัญชาทัพฝ่ายใต้ทั้งหมด แต่อยู่ในฐานะแม่ทัพรองไม่ได้ใหญ่เท่าสีหปะเต๊ะ แต่ไม่ทันมากรุงศรีอยุทธยาก็แตกซะก่อน(มหาราชวงษ์ฯบอกว่าสีหปะเต๊ะไปเจอเมงเยเมงละอูสะนาที่เมาะตะมะ) ในพงศาวดารไทยกล่าวว่าตอนยกทัพกลับก็ให้ปะกันหวุ่นเป็นผู้บังคับบัญชาทัพฝ่ายใต้ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 54 12:08:23 จากคุณ : ศรีสรรเพชญ์ (Slight06) เขียนเมื่อ : วันรพี 54 10:42:42

ความคิดเห็นที่ 11 เนมะโยสีหปะเต๊ะหรือเนเมียวสีหบดีกับโปสุพลาคือคนๆเดียวกันครับ ภายหลังเป็นแม่ทัพคุมกำลังร่วมกับโหว่งจีมหาสีหสุระ(อะแซหวุ่นกี้)ไปจัดการความวุ่นวายในเชียงใหม่ แล้วจะต้องเตียมกำลังในแถบนั้นเพื่อยกไปตีธนบุรีด้วย ในปีพ.ศ. 2312 เจ้าเมืองเชียงใหม่เดิมคืออะปะระกามณีตายลง เจ้าเมืองคนใหม่คือตะโดเมงเตง หรือเป็นที่รู้จักกันว่าโป่มะยุง่วน(โป่หัวขาว) นั่นเองซึ่งกดขี่ชาวเชียงใหม่มากภายหลังก็ขัดแย้งกับสีหปะเต๊ะในเรื่องต่างๆนานารวมถึงเรื่องพระยาจ่าบ้านกับเจ้ากาวิละ สำหรับศึกพม่าตีเมืองพิชัย 2 ครั้งในพ.ศ.2315 กับ 2316 มีปรากฏว่าสีหปะเต๊ะเป็นผู้ยกมา ไม่เกี่ยวกับตะโดเมงเตงครับ ในศึกตีเชียงใหม่ พ.ศ. 2317 ไทยตีเมืองเชียงใหม่สำเร็จ สีหปะเต๊ะต้องหนีไปเมืองนาย ส่วนตะโดเมงเตงก็ต้องหนีไปอยู่ที่เชียงแสน ภายหลังเนมะโยสีหปะเต๊ะกับตะโดเมงเตงก็ได้รับคำสั่งให้ไปตีเชียงใหม่อีกในช่วงที่อะแซหวุ่นกี้ยกมาตีหัวเมืองฝ่ายเหนือ โดยอาศัยเมืองเชียงแสนเป็นฐานกำลัง แต่เมื่อพระเจ้ามังระสวรรคตอะแซหวุ่นกี้จึงยกทัพกลับ สีหปะเต๊ะก็ต้องกลับไปเชียงแสน หลังจากนี้มีกล่าวไว้ในหนังสือ History of Burma ว่าด้วยผลงานราชการสงครามหลายครั้งใน พ.ศ. 2319 พระเจ้าสินกูจึงพระราชทานยศให้เป็น Ne Myo Thenapati (น่าจะอ่านว่า เนมะโยเสนาปตี) และพระราชทานตำแหน่งโหว่งจี(wungyi-เทียบเท่ามหาเสนาบดี) และได้อยู่ในสภาลุตดอ(สภาขุนนางของพม่า)ในช่วงพ.ศ.2319 ถึงประมาณ พ.ศ.2325 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 54 18:24:03 จากคุณ : ศรีสรรเพชญ์ (Slight06) เขียนเมื่อ : วันรพี 54 11:31:52

ความคิดเห็นที่ 12 อะแซหวุ่นกี้ เป็นยศที่เพี้ยนมาจาก อะตี๊โหว่งจี(Athi Wungyi) สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงอธิบายไว้ในไทยรบพม่าว่า Athi เป็นตำแหน่งสำหรับเก็บส่วยในที่ดินซึ่งได้รับพระราชทานเป็นประโยชน์แก่ทหาร แต่ในหนังสือพระราชพงศาวดารพม่าของกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์อธิบายว่าอะแซคือกะแซหรือเมืองมณีปุระซึ่งอะแซหวุ่นกี้เคยยกไปตีได้สำเร็จ สำหรับโหว่งจีเป็นยศระดับมหาเสนาบดีของพม่า ในพงศาวดารนิยมเรียกตามทินนามเต็มคือโหว่งจีมหาตีหะตุระ(Wungyi Maha Thiha Thura) อ่านแบบไทยประมาณหวุ่นกญีมหาสีหสุระ) จากคุณ : ศรีสรรเพชญ์ (Slight06) เขียนเมื่อ : วันรพี 54 12:05:42