ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าพูดถึงตอนเรียนเพื่อสอบ  ก็ไปเรียนข้างนอกได้ผลกว่า เรื่องแกรมม่า การฝึก (บังคับอ่าน) และ วิธีเลือกคำตอบแบบตัวเลือก  ฟังไป (หลับไปด้วย) ทำการบ้าน  บ่อยๆ เข้ามันก็จำได้ ส่วนที่ใช้งานจริงๆ  ก็ต้องไปทำงานที่ใช้ภาษาอังกฤษ พวกบริษัทต่างชาติ  ได้ใช้เขียนแฟกซ์ อีเมล์ ใช้ฟังหัวหน้า ต้องพูดบ่อยๆ มันก็พัฒนาขึ้นไปได้ จากคุณ : birdeyeview เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 54 18:15:22

ความคิดเห็นที่ 2 - เรียนในโรงเรียนตจวเริ่มเรียนตั้งแต่ ประถมห้า a bat a cat เลย - ผลก็จะดีเท่าเด็กกรุงได้ไงล่ะ โอกาสเขาดีกว่าเยอะ สมัยโน้นไม่มีอินเตอร์เน็ทแพร่หลาย อุปกรณ์การเรียนไม่เยอะหรอก หนังสงหนังสือภาษาอังกฤษไม่เคยอ่าน(ถ้าไม่ใช่หนังสือนอกเวลา) เรียนแบบเด็กขี้เกียจๆ อาศัยความชอบ ดูหนังฟังเพลง ก็ช่วยได้เยอะเพราะสิ่งไหนที่ชอบเราย่อมเอาใจใส่ แต่ตอนเป็นเด็กมันก็ไม่รู้หรอกว่าต้องขยันให้เยอะ ชอบเล่นชอบขี้เกียจ - เรียนจบมนุษย์ศาสตร์เอกภาษาอังกฤษ (เข้ามาเรียนในกรุงแล้วถึงรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยฉลาดหรอก) เกรดดีก็ได้งานไว ทำงานกับชาวต่างประเทศสื่อสารได้ เงินเดือนเริ่มต้นดีกว่าเพื่อนที่จบวิศวะอีกนะตอนนั้นน่ะ เพราะทำงานโรงแรมมันจะมีบวก service charge เข้ากับเงินเดือนด้วย แต่ก็ต้องฝึกฝนเรียนรู้ไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด เป็นคนไม่เก่งศัพท์หรูๆนะ แต่มันเป็นใบเบิกทางไงให้เราอ่านตำราภาษาอังกฤษได้ ก็ได้เรียนอย่างอื่นเพิ่มเช่นการเขียนเวบ เรียน hmtl เรียน css เรียน photoshop, Illustrator ก็เพราะอ่านภาษาอังกฤษออกนี่แหละ ตอนนี้ก็อ่านนิยายประโลมโลกไป ก็มีความสุขดี เพราะนิยายฝรั่ง อย่างแนวโรม้านซ์นี่เขียน พระเอกนางเอกร้อนฉ่าดี 5555 อ่านไปก็รู้ว่า ฝรั่งมันก็เขียนผิดๆเยอะแยะ เราเป็นคนไทยแท้ๆ พูดผิดเขียนผิดมั่งฟังผิดมั่ง จะอายไปทำไม แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 06:38:04 จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 06:36:50

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเด็กๆขี้เกียจเรียนเป็นอันมากแต่ภาษาอังกฤษมันอยู่ในหลักสูตร เรียนไม่ผ่านมันก็ไม่ได้เลื่อนชั้น เลยใช้วิธีลอกการบ้านเพื่อนเป็นงานหลัก อาจารย์จะได้ตรวจได้ง่ายด้วย มาเรียนภาษาอังกฤษจริงๆตอนหลัง อย่าบอกว่าเรียนเลยบอกว่ามันมาเองดีกว่าเพราะไวยากรณ์ไม่เคยอ่าน dictionary ไม่เคยเปิด ตำราไม่เคยท่อง การบ้านไม่เคยทำ ก่อนเรียนต้องเข้าใจก่อนว่าสมองคนมันประกอบด้วยส่วนเก็บข้อมูลสองชนิด ชนิดแรกคือหน่อยความจำ ถ้าเทียบกับคอมพิวเตอร์ก็เรียกว่า RAM ส่วนนี้เชื่อมกับสมองการคิดหรือเทียบกับ CPU ข้อดีของความทรงจำนี้คือนำข้อมูลมาคิดสร้างสรร ปรับปรุง หรือประดิษฐ์พลิกแพลงได้ต่างๆนาๆได้ ข้อเสียมีหลายอย่างคือ หนึ่งมีความจุจำกัด จำมากๆจะเริ่มลืม จำภาษาทั้งหมดจะได้ยาก สองคือเก็บความจำไว้ได้ไม่นาน หากไม่ใช้นานเข้าก็จะลืม สามคือเวลาค้นหาข้อมูลนานไป กว่าจะจำได้ กว่าจะนำมาให้สมองคำนวนหาคำตอบ ไม่สามารถนำมาพูดประโยคต่อๆกันยาวๆได้อย่างน้ำไหลไฟดับได้ ต้องพูดๆแล้วหยุดๆเพื่อจำและคิด เราสามารถใช้หน่วยความจำนี้ทำความเข้าใจกับภาษาได้เช่นจำกฎแกรมม่าต่างๆ หรือจำรากศัพย์หรือคำศัพย์ต่างๆ แต่ไม่สามารถนำมาใช้พูดอ่านเขียนภาษาให้คล่องได้เหมือนเจ้าของภาษา คนไทยที่เรียนจากตำราหรือห้องเรียนมักจะใช้สมองส่วนนี้มาใช้จึงเรียนเป็นสิบๆปีแต่ใช้ภาษาได้ไม่ดีซักที ชนิดที่สองคือหน่วยเก็บข้อมูลจากความเคยชิน ถ้าเทียบกับคอมพิวเตอร์ก็เรียกว่า hard disk ข้อเสียมีอย่างเดียวคือจำได้อย่างเดียวเอาข้อมูลมาคิดดัดแปลงไม่ค่อยได้ คือจะเอามาใช้ก็ต้องก๊อปมาใช้ทั้งดุ้น พูดง่ายๆคือมันไม่ได้ลิงค์โดยตรงกับ CPU ข้อดีมีหลายอย่างคือ หนึ่งมีความจุข้อมูลสูงมาก คนปรกติสามารถทำความเคยชินกับภาษาได้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบภาษา สิ่งต่างๆที่คนหัดจนเป็นเช่นขับรถ ขี่จักรยาน เล่นเสก็ต พูดภาษาไทย ว่ายน้ำ ล้วนเก็บข้อมูลไว้ในส่วนนี้ทั้งสิ้น สองคือความจำส่วนนี้จำแล้วจำเลย ไม่มีวันลืม เราว่ายน้ำเป็นแล้วหยุดว่ายสิบปีก็ยังว่ายเป็นอยู่ เราพูดไทยได้แล้วไปเมืองนอกสิบปีไม่ใช้ภาษาไทยเลย กลับมาก็ยังพูดไทยได้อยู่ สามคือสมองส่วนนี้หาข้อมูลได้ทันทีและอัตโนมัติเช่นหากเราขับรถเป็นพอเข้าไปนั่งรถมือไม้มันไปเองไม่ต้องคิดว่าจะทำอะไร บางคนมัวแต่คิดเรื่องทะเลาะกับแฟนอยู่เต็มหัวก็ยังขับรถได้ คนไทยพูดไทย คิดแต่เนื้อเรื่องที่จะพูด ไม่ต้องนึกคำศัพย์ ไม่ต้องหาหลักแกรมม่า คิดอะไรก็พูดออกมาเลย และพูดได้ชัดเจนเป็นธรรมชาติด้วย เป็นสิ่งที่น่าแปลกมากที่ภาษาหนึ่งๆมีคำนับแสนคำแต่สมองส่วนนี้มันหาsearchหาคำที่ถูกความหมายและโอกาสมาใช้ได้ทันทีจนพูดต่อเนื่องได้ไม่มีที่สิ้นสุด เก่งกว่า Google search engine หลายเท่า เราต้องเอาจุดเด่นนี้มาใช้ให้มากหากจะใช้ภาษาให้เก่ง Google คุณหาคำแล้วมันหาความหมายให้เรา แต่สมองคนเราใส่ความหมายแล้วมันหาคำหรือสำนวนทั้งดุ้นให้เราได้แถมถ้ามีคำคล้ายคลึงกันมันจะเลือกคำที่เหมาะสมที่สุดกับรูปประโยคให้เราเสร็จเรียกว่าเป็นทั้ง reverse dictionary & Thesaurus ไปในตัว การพูดเขียนหรือแปลได้รวดเร็วทำให้เนื้อความที่เราใช้ลื่นไหลประติดประต่อได้ดี ถ้าเราต้องแปลๆหยุดๆเพื่อคิดคำหรือเช็คแกรมม่าข้อความที่ออกมามันจะขาดๆเกินๆหรือเรียงคำถูกๆผิดๆเพราะความคิดมันไม่ต่อเนื่อง การใช้ภาษาให้ดีจึงต้องใช้สมองส่วนนี้เป็นหลัก แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 12:30:52 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 12:08:22 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 11:35:36 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 11:15:49 จากคุณ : Tisco fan เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 10:04:57

ความคิดเห็นที่ 4 การจะนำภาษามาบรรจุเข้าในสมองส่วนความเคยชินมันแตกต่างกันในส่วนความจำโดยสิ้นเชิง คุณไม่สามารถทำความเคยชินกับกฏต่างๆได้เพราะการจำนำกฏต่างๆมาวิเคราห์จนใช้ภาษาได้ถูกต้องมันต้องผ่านสมองส่วนCPUซึ่งไม่ได้เชื่อมต่อกับสมองความเคยชินส่วนนี้ คุณต้องบรรจุในลักษณะสำนวนต่างๆพร้อมใช้เป็นตับๆ ดึงออกมาใช้ได้โดยไม่ต้องหาเหตุผลหรือคิดlogicใดๆเพิ่มเติม ขอดีอีกอย่างหนึ่งของการดึงสำนวนมาใช้ทั้งดุ้นแทนที่จะดึงมาเป็นคำๆคือการเรียงคำ prepositions tenses adjectives adverbs ต่างๆมันจะถูกขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติเพราะมันจับกลุ่มมาทั้งกระบิ หากใช้ผิดจะเกิดความรู้สึกว่ามันอ่านแล้วแปลกๆเหมือนมี spider sense การบรรจุข้อมูลเข้าสู่สมองความทรงจำจะต้องมีปัจจัยสามอย่างคือ หนึ่ง คุณต้องใช้มันบ่อยๆซ้ำๆกันให้ชิน หมายความว่าชีวิตประจำวันคุณต้องอยากหรือมีความจำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษติดต่อกันอย่างน้องหนึ่งปี คุณอาจมีงานที่จำเป็นต้องเขียนหรือติดต่อเพื่อนร่วมงานที่เป็นฝรั่ง หรือคุณบ้าอะไรซะอย่างเช่นบ้าเล่นหุ้น บ้าการเมือง บ้านิยาย บ้าเกมส์ ทำให้คุณอยากอ่านข้อมูลข่าวสารในสิ่งที่คุณสนใจทุกๆวัน ถ้าคุณรักในส่วนที่คุณบ้าคุณจะไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเหมือนการเรียนเลย มันจะเป็นเรื่องสนุกซะด้วยซ้ำ สอง สิ่งที่คุณจะทำจนชินมันต้องเป็นภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง ยกตัวอย่างคนไทยที่ไปทำงานร้านอาหารในอเมริกา ทำเป็นสิบๆปี พูดจนชินพูดจนคล่องแต่พูดผิด เพราะอยู่แต่ในกลุ่มตัวเองและเพื่อนร่วมงานที่ใช้ภาษาอังกฤษไม่ถูกกันทั้งนั้น แขกที่มากินแม้จะพูดถูกแต่เขาไม่อยากเสียเวลามาแก้ภาษาให้ เอาแค่ให้เขาเข้าใจสั่งอาหารได้ก็พอ เด็กฝรั่งใช้ภาษาดีเพราะพ่อแม่พูดภาษาถูก เกิดมาในหัวไม่มีอะไรจึงนำแต่ภาษาถูกๆของพ่อแม่มาใส่ในหัว หากคุณชอบอ่านให้หาสิ่งที่อ่านออกมาจากสถาบันที่มีบรรณาธิการตรวจภาษาก่อนนำพิมพ์ อย่าไปแช็ตตามเน็ตเพราะภาษามักจะย่อหรือมั่วทำให้คุณชินกับภาษามั่ว สาม ภาษาที่คุณนำมาใช้จนชินต้องมีความหลายหลาก เช่นแอร์จะพูดภาษาไม่เก่งเพราะใช้ภาษาอยู่ในวงจำกัด เช่นต้อนรับแขก chicken or fish? ขอบคุณที่ใช้บริการ คนที่อ่านนิยายแม้ยาวๆบางคนก็ไม่เก่งเพราะอ่านแต่นิยายแนวเดียวกัน หรือผู้เขียนคนเดียวกัน ทำให้รู้แต่สำนวนที่คนนั้นชอบใช้ สิ่งที่ดีที่สุดคืออ่านข่าวสารที่ไม่ยาวนักจากสำนักข่าวต่างๆ และผู้เขียนต่างๆคนกันไปเรื่อยๆ แต่ละคนจะเล่นสำนวน ใช้รูปประโยค คำศัพย์ และวิธีการนำข้อมูลมาเรียงให้เป็นประโยคต่างๆกัน เด็กฝรั่งเองก็จะเก่งแต่ภาษาที่ใช้ประจำวันเพราะเคยชินกับการพุดคุยกับพ่อแม่ ลองให้เด็กฝรั่งมาแต่ง articles ดูซิครับจะพบว่าส่วนใหญ่จะเลอะเพราะเขาไม่เคยชินกับการใช้ภาษาstyleนั้น แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 12:25:48 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 11:42:55 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 54 11:39:33 จากคุณ : Tisco fan เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 10:35:38

ความคิดเห็นที่ 5 อันที่จริงการเรียนภาษานี่ทุกคนเคยเรียนแล้วทั้งนั้น แล้วเก่งแบบ native speaker ซะด้วย แต่เราจำไม่ได้เท่านั้นเอง ก็ภาษาไทยที่เราพูดกันอยู่ทุกวันนี่ไง ผมเชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่จำไม่ได้หรือไม่เคยเรียนหลักไวยากรณ์ภาษาไทยด้วยซ้ำ พจนานุกรมใครพกติดตัวคงมีคนหาว่าบ้า แต่เราพูดได้ตั้งแต่จำความได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ เมื่อคุณเรียนภาษาไทยได้เร็วดีอย่างนี้ ภาษาที่สองคุณจะไปเปลี่ยนวิธีเรียนมันไปทำไม ทำไมไม่เรียนวิธีเดียวกันกับที่คุณเรียนภาษาไทย สิ่งแรกที่ทำให้คุณเรียนภาษาไทยได้เร็วเพราะตอนคุณเกิดคุณไม่มีภาษาอะไรอยู่ในหัวเลย เมื่อไม่รู้ภาษาเลยคุณก็คิดอะไรไม่ออกทำให้จำความอะไรไม่ได้ ธรรมชาติของคนคือคนต้องการจะคิด ดังนั้นทางเดียวที่คุณจะคิดได้คือเลียนแบบสิ่งต่างๆรอบตัวที่คุณพบ จากคุณ : Tisco fan เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 10:51:42

ความคิดเห็นที่ 6 เราอ่านหนังสือการ์ตูน(ญี่ปุ่น)ออนไลน์ที่เป็นภาษาอังกฤษค่ะ พัฒนาเร็วมาก คุณจะได้ทั้งแกรมม่า อีเดี้ยม สแลง วัฒนธรรม และความสดใหม่ของภาษา แต่จะอ่านไม่ค่อยออกเลยเพราะว่าเวลาอ่านเราไม่ได้ออกเสียง เห็นความหมายแล้วคิดคำแปลเลย มันเลยไม่ได้ฝึกออกเสียง แถมคำที่อ่านผิดๆ ก็จะจำแบบผิดๆด้วย เราเลยแก้ปัญหาด้วยการ ดูการ์ตูนเป็นเสียงพากษ์อังกฤษ ถ้าเราทำแล้วสนุกไปด้วยมันจะพัฒนาเร็วมากเลยค่ะ เราเรียนเอกฝรั่งเศสไงค่ะ แต่อยากได้อังกฤษด้วยเลยไปสมัครวิชาโทภาษาอังกฤษ ซึ่งทั้งคณะมีพันกว่าคนเขารับแค่สามสิบกว่าคน เราใช้ทริกนี้แหละค่ะ จนตอนนี้สอบเข้าได้ด้วยค่ะ อยากให้เอาไปลองใช้ดูจริงๆค่ะ จากคุณ : vividmine เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 16:15:04

ความคิดเห็นที่ 7 ว้าว..ไม่เคยเห็นคุณ Tisco fan พิมพ์ภาษาไทยยาวๆ มาก่อนเลยค่ะ จากคุณ : kiria chalee เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 20:45:21

ความคิดเห็นที่ 8 เรียนมัธยมปลายสายวิทยาศาสตร์ พอเรียนมหาวิทยาลัยดันไปเรียนมนุษยศาสตร์ ภาษาอังกฤษเหรอคะ ทุกวันนี้บางครั้งแกรมม่า สตรัคเจอร์ ยังมึนๆมั่วๆ แต่ ตอนเรียนอาศัยใจกล้าหน้าด้าน กล้าพูดกล้าแสดงออก ก็เรียกว่าสื่อสารได้ สอบโทอิคได้ 750 แน่ะ อวดซะเลย จริงๆแล้วชาวต่างชาติไม่ได้ต้องการให้คุณพูดถูกหลักไวยากรณ์นะคะ เค้าต้องการคนที่คุยกันรู้เรื่องมากกว่า อย่าอายที่จะพูด อย่ากลัวพูดแล้วผิด เคยคิดไหมคะว่า ทำไมคุณฟังชาวต่างชาติที่พูดไทยมั่วๆเข้าใจ...ทำนองเดียวกันค่ะ ชาวต่างชาติเค้าก็จะเข้าใจคุณเหมือนกัน พูดเข้าไว้ หลักไวยากรณ์มันจะตามมาเองจากการฟังเค้าพูดกลับมา ก็จะเออ เราพูดแบบนี้ผิด มันต้องอย่างนี้นี่นา หรือบางทีเค้าก็จะช่วยแก้ประโยคให้เราตรงนั้นเลย สำคัญที่สุด อย่าอายที่จะพูด จากคุณ : บทเพลงแห่งสายลมหนาว เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 54 20:51:20

ความคิดเห็นที่ 9 ถามสั้น ๆ หากจะตอบจริงๆ ตอบได้ยาว ตอบบางส่วน ....................................................... เรียนมาตั้งแต่ประถม  มัธยม ต้นถึงปลาย   รู้ความหมายของคำศัพท์ ทุกตัว   เพราะถ้าไม่รู้ก็เปิด dic แต่ตอนนั้นแปลประโยคไม่ได้   แปลแล้วไม่รู้เรื่อง  ไม่ได้ความหมาย  อ่านเองยัง ไม่รู้เรื่อง เพราะดูประโยคไม่ออก ดูส่วนขยายประโยค ไม่เป็น  รู้เพียงว่า ประโยคแบบง่าย ประกอบด้วยประธาน กริยา และกรรม Some  students  like to study in the mornings.   ประโยค ซับซ้อน จะมีประธาน,กริยา และมากกว่าหนึ่งคำ  และยังประกอบด้วยส่วนขยายประธาน กริยาและกรรม   เช่น ประโยค สองประโยค เชื่อมด้วย coordinator ได้แก่ : for, and, nor, but, or, yet, so. I tried to speak Spanish, and my friend tried to spea . ประธานของประโยค  อยู่ข้างหน้า   ตามด้วยส่วนขยายประธาน ส่วนขยายตัดทิ้งไป หรือไม่มีก็ได้ The woman who(m) my mom talked to sells cosmetics. (ตรงนี้ตอนแรกไม่เข้าใจ  เพิ่งมาเข้าใจทีหลัง  มีวิธีเข้าใจยังไง ดูต่อ) .................................................................................. นอกจากดูโครงสร้างประโยค ไม่ออก  ,  ที่ไม่เข้าใจก็คือ คำในประโยค the –ed form and the –ing form(participle) 1.ไม่เข้าใจว่า –ing form  เรียกว่า present participle ใช้บรรยายการกระทำ ที่ประธาน กระทำกริยาได้เอง The robbers ran out of the waiting car. รถรอได้เอง ใช้ waiting 2. รูป –ed form เรียกว่า past participle บรรยายผลของการกระทำ  สิ่งนั้น กระทำไม่ได้เอง ถูกกระทำ The injured  players were taken to hospital. ผู้เล่นหลายคนบาดเจ็บ ถูกคนอื่นทำให้บาดเจ็บ เติม -ed เวลาแต่งประโยค  คำนามเป็น พหูพจน์ เสมอ ก็จำไว้   ................................................................................. ตอนเรียนมัธยม ครูสอนว่า  ให้หัดแยกโครงสร้างประโยค  แต่ไม่เข้าใจ ดูประโยค ไม่ออก   เข้ามหา’ ลัย ปี หนึ่ง ไปเรียนเพิ่มเติมที่สถาบันใกล้ เสาชิงช้า อจ. ผู้หญิง (จำชื่อไม่ได้) สอนไวยากรณ์ และสอนการแยกประโยค จนพอเข้าใจ   อจ. ส  สอนศัพท์  สอนเยอะมาก สอนการเรียนคำศัพท์  เรียนเป็นกลุ่ม  สอนรากศัพท์  prefix suffix  root  กลับมาจากที่เรียน ซื้ออ่านหนังสือพิมพ์ nation เปิดศัพท์  ทั้งวัน จนเพื่อนร่วมหอพักบอกว่า บ้า   แต่รู้สึกว่า ก็ยังแปลได้ไม่ดี ไม่สละสลวย แปลให้คนอื่นฟัง  ประโยคยาว แปล ได้สั้นมาก   ทำไงดี   ตอนนั้นเรื่องเขียน ไม่ต้องพูดถึง เขียน essay  หรือ  Composition ยังไม่ได้ ทุกอย่างสำเร็จด้วยความเพียร เรียกรวมๆ ว่า   สุ จิ ปุ ลิ   ................................................................................................................ลองเรียนกลับกัน เรียนภาษาอังกฤษ ไปหาภาษาไทย ไม่รู้เรื่อง เรียนภาษาไทยไปหาภาษาอังกฤษบ้าง อยากรู้ว่า การแปล ภาษาอังกฤษ เป็นไทย แปลยังไง  เพราะโครงสร้างประโยคภาษาอังกฤษกับภาษาไทย ไม่เหมือนกัน แต่แปลมาเป็นสำนวน และโครงสร้างประโยคแบบภาษาไทยได้ ไปซื้อนิตยสาร เรียนภาษาอังกฤษรายเดือน มาอ่าน ตอนนั้น ไม่มี internet นิตยสาร idea , future  , student weekly ,  ola post  และ english อ่านหลายปี   5ปี + + เพื่ออ่านสำนวนแปลภาษาไทย  ย้อนกลับไปหาประโยคภาษาอังกฤษ เพื่อศึกษาการแยกประโยค   พบประโยคมากๆหลายๆ แบบ หลายสาขา  เป็น  input  เก็บไว้ พอเข้าใจประโยค ก็มาหัดเขียน  ฟัง และพูดตามลำดับ เรียน ภาษาต้องเรียนอย่างต่อเนื่อง  ต้องมีแรงบันดาลใจ แรงบันดาลใจ ที่ไม่ใช่การบังคับ จากคนอื่น  ต้องไม่มีวันหมด    สิ่งหนึ่งที่เคย เป็นแรงบันดาลใจ  เช่น เพื่อสอบเข้าในม.  เมื่อเข้าได้ แล้ว เรียนจบแล้ว  ต้องมีแรงบันดาลใจอื่นๆ มาทดแทน ขณะนี้ ก็ยังต้องเรียน และต้องปรับปรุงอยู่เสมอ  และแม้จะทำงาน ที่ไม่เกี่ยวข้องกับภาษาอังกฤษ แต่ก็ต้องอ่าน และเรียนอย่างต่อเนื่อง  รู้ว่าเรื่องใดยังไม่เก่ง ก็ฝึกฝน เรื่องนั้น  ตรงไหนไม่เข้าใจ ถามผู้รู้ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 54 21:01:41 จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 20:58:02