PANTIP.COM : K11010660 คุณเคยคิดฆ่าตัวตายบ้างหรือไม่?{แตกประเด็นจาก K11009868} [ปรัชญา]

ความคิดเห็นที่ 9

เคยคิดสองช่วง ช่วงแรกคือช่วงประถม เห็นหนังฮ่องกงชอบเล่นผูกคอตายบ้าง อะไรบ้าง จินตนาการความตายไว้สวยงามตามหนัง มีดอกไม้ มีปุยเมฆด้วยนะ ฮ่าๆ เห็นพ่อแม่ร้องไห้อย่างสะใจ(อืม อกตัญญู เรารู้ เหอะๆ) ตอนนั้นยังเด็กนึกว่าพ่อแม่ไม่รัก เด็กเก็บมาจากข้างถนน แต่หน้าเรางี้แกะมาจากพ่อเลย ไม่ผิดตัวแน่ แต่ก็คิดไม่ได้ พ่อแม่เป็นห่วงทุกเรื่อง แต่ด้วยความที่พวกท่านไม่ค่อยอ่อนโยน เลยมองไม่ออกว่าท่านเมตตาเราอยู่ เล่นผูกคอตายจริงหนึ่งครั้ง แต่แหม ปญอ.ไปผูกกับตะขอเล็กๆที่ตีบนเพดานไม้อัดหรือยิบซัมนี่แหละ รับน้ำหนักไม่อยู่อ่ะ หล่นลงมาก่อน ไปๆมาๆก็ไม่คิดจะทำอีก เวลาเห็นข่าวเด็กเลียนแบบฆ่าตัวตายจากละคร เราพอเข้าใจว่ามันเป็นอย่างไร แต่เผอิญน้องเขาฉลาดกว่า ทำสำเร็จ เราโง่ถูกโอกาสว่างั้นเถอะ

ล่าสุดหลายเดือนก่อน ช่วงนั้นทะเลาะกับแม่บ่อยมาก เรื่องที่ทะเลาะก็ไม่มีสาระสำคัญอะไร แต่ทำให้เซ็งอย่างไม่น่าเชื่อ แม่เราไม่เคยโอ๋ ไม่อะไรทั้งสิ้น คำชมงี้นานๆๆๆๆมีที เซ็งบ้าบออะไรก็ไม่รู้ พอสังเกตตัวเองอีกที ช่วงที่ทะเลาะกับแม่เป็นช่วงที่ประจำเดือนมาทั้งนั้นเลย เลยได้ความรู้อีกอย่างว่าเวลาประจำเดือนมาอารมณ์จะแปรปรวน(โง่อีกแล้ว รู้ช้าได้อีก) แต่หนังสือที่อ่านผ่านๆมาช่วยไว้ พระพุทธเจ้าทรงบอกว่าการฆ่าตัวตายเป็นบาปมหันต์ เลยไม่ทำอะไร ปล่อยให้เรื่องมันผ่านไป ทำใจไปเรื่อยๆ แบบคราวนี้ถ้าจะฆ่าตัวตายจริง คงไม่เหมือนคราวก่อนอ่ะ แก่12ปี สมองมีการพัฒนาบ้างละนะ น่าจะทำสำเร็จ ปีนี้ปีชงพอดี สังหรณ์ตั้งแต่ต้นปีแล้วว่า ปีนี้อย่าหวังจะได้อยู่อย่างสงบสุขเลย เดาไว้ไม่ผิด คราวก่อนที่เล่นผูกคอรู้สึกว่าเป็นช่วงปีชงเหมือนกัน

ตอนที่คิดจะทำมันเป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่อารมณ์รุนแรงมาก เชื่อว่าโลกถัดไปจะดีกว่าเดิม บุญมาก ที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับบาปกรรมไว้เยอะ เลยกลัว ไม่ทำ เหมือนรู้ว่าจะเจออะไรต่อไป ส่วนอารมณ์ตอนเด็กก็รุนแรงแบบเด็กๆ แบบไม่คิดเรื่องอื่นแล้ว คิดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียว เชื่อว่าการจากไปจะทำให้ความทุกข์(แบบเด็กๆ)หายไป เราเชื่อว่าที่คราวที่แล้วเราไม่ใช้วิธีที่มันเด็ดขาด เอาเชือกผ้าเส้นบางๆผูกกับตะขอเนี่ย น่ามาจากจิตสำนึกลึกๆที่ไม่อยากตาย(มีศัพท์นิยามอาการนี้โดยเฉพาะ แต่ลืมค่ะ) พอทำไม่สำเร็จก็เบื่อแบบเด็กๆ เจอเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่าก็เปลี่ยนใจไป

ตามหลักแล้วเราไม่สามารถเลือกได้ ไม่ว่าจะเป็นการเกิด การตาย หรืออะไรก็ตาม แต่เราสามารถสร้างนิสัยให้เป็นปัจจัยในภายหน้าได้ เช่น ใครที่อยากเกิดเป็นชายแบบปกติก็อย่าเจ้าชู้ อย่าทำตัวเหมือนผู้หญิง จิตใจโลเล ไม่เด็ดเดี่ยว อธิฐานไว้เลยว่า ชาติหน้าขอเป็นชาย ให้แรงกล้าเข้าไว้ก็จะได้เป็น หรือ เราอยากสอบได้คะแนนดี เราเลือกไม่ได้ แต่เราเตรียมปัจจัยที่จะทำให้ได้คะแนนดีคืออ่านหนังสือ เราไม่อยากเป็นคนจิตใจอ่อนแอ เจออะไรก็อยากจากโลกนี้ไป พอเรามีปัญหา เราก็ต้องลุกมาเผชิญหน้ากับมัน ค่อยๆฝึกให้มันเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ อยากตายดีทำอย่างไร? ก็ลดปัจจัยที่ทำให้เวลาตายแล้วศพไม่สวย เช่น ไม่กินเหล้าก่อนขับรถ ข้ามถนนให้ระวัง ใครที่เชื่อเรื่องบาปบุญก็อย่าฆ่าสัตว์(โดยเฉพาะตะพาบ ในละครคนฆ่าตะพาบซวยทุกคน เหอะๆ) เพิ่มปัจจัยที่ทำให้ไปโลกที่ดีกว่า คือพยายามภาวนาไว้ ทำให้ใจสงบ ซึ่งแน่นอนต้องใช้เวลาในการเตรียม จึงสามารถนำมาใช้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ยกเว้นก่อนตายมีคนมาบอกให้พุธโธอยู่ข้างๆ อย่างนี้ดีหน่อย

ข้อ4ของจขกท.เราไม่รู้ตัวเลข แต่รู้สาเหตุ ผู้หญิงทำอะไรไม่เด็ดเดี่ยวเท่า เพราะฉะนั้นจึงเกิดการโลเลได้ง่ายเวลาฆ่าตัวตาย ทำให้อัตราฆ่าตัวตายสำเร็จได้นั้นมีต่ำกว่า แต่ผู้หญิงน่ะเจ้าอารมณ์ แบบเรานี่แหละ คิดนู้นนี่ ใช้อารมณ์เป็นหลัก คิดฆ่าตัวตายได้ง่ายกว่า ไม่รู้อย่างไหนดีกว่ากันนะเนี่ย

วิธีฆ่าตัวตายก็ผูกคอ โดดตึก กินยา ใช้ปืนยิงตัวเอง เปิดแอร์นอนในรถหรือไงเนี่ยแหละ วิธีสุดท้ายที่นึกออก ในละครญี่ปุ่นมีบ่อยมาก คือตัดเส้นโลหิตที่ข้อมือแล้วเอาข้อมือนั้นจุ่มลงไปในน้ำ เสียเลือดจนตาย

เราเพิ่งอ่านหนังสือของพระพุทธทาสไปครึ่งเล่ม คืนไปแล้วด้วยเพราะยืมมาสองอาทิตย์ยังอ่านไม่จบ ไม่กล้ายืมต่อ มีเรื่องให้ขบคิดเยอะเลย เพิ่งมาสัมผัสงานเขียนของท่านในเล่มนี้ จะลองอ่านเล่มอื่นดู

ประมาณนี้ค่ะ

จากคุณ : khumchalong

เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 16:10:38