ความคิดเห็นที่ 1 ปกติเราไม่อ่านอะไรที่เกี่ยวกับปรัชญาเลย ไม่รู้ด้วยว่ามันคืออะไร แต่ก็ยังเปิดกระทู้นี้มาอ่าน ตอบกระทู้ปรัชญาไปหลายรอบๆ ทั้งที่ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ฮ่าๆ แค่คิดๆ เขียนๆ อะไรไปเรื่อยเปื่อย ทางเว็บจะลบอะไรประหลาดๆที่เขียนไปบ้างหรือไม่ก็ไม่รู้ ถามว่าทำไมถึงเลิกอ่านหนังสือปรัญญา อืมมมม สำหรับเราต้องเปลี่ยนเป็นว่า ทำไมถึงเลิกสนใจในสิ่งที่เคยสนใจ ปกติ เราสนใจเรื่องนั้นๆก็เพราะ รู้สึกว่ามันน่าสนใจ อยากรู้อยากเห็น พอเข้าไปทำความรู้จักมันสักพัก พอคิดว่ารู้เรื่องบ้างแล้ว ตอบสนองความต้องการแต่แรกได้แล้ว เราก็จะเลิกสนใจเรื่องนั้นๆ หันไปสนใจเรื่องอื่น ระยะเวลาก็จะประมาณ 4-5 ปี อย่างมาก มีไม่กี่เรื่องหรอกที่สนใจได้นานจริงๆ เหมือนเล่นของเล่นจนเบื่อ แล้วโยนของเก่าไปเล่นของเล่นชิ้นใหม่นั่นแหละ เมื่อก่อนสนใจประวัติศาสตร์จีน อ่านหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์จีนตั้งแต่ม.3-ม.6 พอเรียนภาษาจีนก็ดื่มด่ำกับการใช้ เพราะมันวงกว้างดี มีอะไรให้ดูมากกว่า ตอนนี้เริ่มชินกับวงที่ว่า หันไปทางศาสนากับจิตวิทยา คาดว่าอีกสัก 3-4 ปีน่าจะเปลี่ยนอีกรอบ ฮ่าๆ แต่รอบนี้แอบอธิฐานไว้ อย่าเลิกสนใจในศาสนาเลย สาธุๆๆๆๆ ขอให้การเริ่มต้นอย่างค่อนข้างจริงจังครั้งนี้ เป็นนิสัยที่ติดตัวตลอดไปด้วยเทอญ เราเคยคิดนะว่า สักวันเราจะจากพันทิปไป หรือไม่ก็เปลี่ยนห้องอ่ะ แค่ไม่รู้ว่าวันไหนเท่านั้นเอง รู้สึกอิ่มตัวเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เราไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเราไหม ความคิดอยู่ไม่เคยนิ่ง แหะๆ ถ้าในทางพุทธเรื่องนี้ก็ปกติอ่ะ เราก็เลย อืม ช่างมัน สนอะไรก็สนไป ไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้คนอื่นและตนเองก็จบ ทำได้ ไฟเขียวให้ตัวเอง จากคุณ : khumchalong เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 20:24:08

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อก่อนเรามองปรัชญาว่าเป็นเรื่องอะไรที่เอามา philosophize กันเพื่อทำให้ผู้พูดดู intellectual แต่จากประสบการณ์ชีวิตจริงเรากลายเป็นต้องใช้ความรู้ปรัชญาเพื่อรักษาขีวิตตัวเอง ปรัชญาไม่ใช่เรื่องที่จะมา philosophize อวดภูมิกัน หากแต่มันปกป้องและรักษาชีวิตคุณได้ ไปอ่านรายละเอียดที่เราเขียนไว้ได้ที่กระทู้เก่านี้ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2010/12/K10029118/K10029118.html จากนั้นมันก็มาถึงช่วงหนึ่งของชีวิต ที่เราคิดอะไรเป็น paradoxes เสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเห็นคนตั้งกระทู้อวดกัน แข่งกันว่าใครจะเป็นหนอนหนังสือที่ยิ่งใหญ่กว่ากัน โดยการทำสถิติการอ่านหนังสือได้จำนวนมากเล่มกว่ากัน ^ พอเห็นกระทู้แบบนี้แล้ว "ทำให้ paradoxes ของเรา แล่นไปไกลด้วยจินตนาการ" คืออยากจะทำตัวเป็นคนขวางโลกคิดต่างจากคนอื่นๆ แทนที่เราจะ learn ไปเรื่อยๆจนหาที่สิ้นสุดมิได้ แต่เรา unlearn ความรู้ของเราซะ (คล้ายๆคำสอนของเต๋าที่สอนให้ทำตัวเหมือนคนโง่) เราจึงกลายเป็นมองเห็นมิติใหม่ๆ จากการลดจำนวนคัมภีร์โบราณที่เราอ่านไปเรื่อยๆ แนวคิดนี้เราได้จากกระแสแรงดึงดูด เหมือนแนวคิดเรื่อง The Law of Attraction ซึ่งมันดึงดูดให้เราย้อนกลับไปอ่านคัมภีร์โบราณเล่มหนึ่ง (ซึ่งปรมาจารย์นักพรตเต๋าเขียนไว้เมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว) อ่านมันเล่มเดียวกันซ้ำๆกันอีกตั้งหลายๆรอบ จนเราตีความมันไปได้อีกหลายๆอย่าง ผิดไปจากการตีความเมื่อหลายสิบปีก่อนที่เคยอ่านมา มันส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีในร่างกายเราแบบผ่าเหล่าผ่ากอ (biological transmutation) ทำให้เราเริ่มที่จะประสบความสำเร็จในการย้อนวัยกลับไปเป็นเด็กได้โดยไม่มีแก่เฒ่า ซึ่งตรงกันกับคำสอนในคัมภีร์เต๋าเล่มนั้น! ^ ณ จุดนี้ เราค้นพบว่าสิ่งที่ปรมาจารย์นักพรตเต๋าท่านนั้นพยายามสื่อ แท้จริงแล้วสื่อด้วยคำพูดเป็นภาษามนุษย์ไม่ได้ แต่ต้องสื่อด้วยกระแสหรือพลังอะไรบางอย่าง ทำให้เราคิดทบทวนคำพูดของปรมาจารย์เล่าจื้อที่บอกว่า "เรื่องที่ข้าพูดนั้นเป็นเรื่องง่ายๆ แต่น้อยคนนักที่จะเข้าใจข้า" ^ จากจุดนี้เราจึงจำเป็นต้อง unlearn ทุกอย่าง และทำตัวให้เหมือนคนโง่ ก็เพื่อที่จะเข้าใจในสิ่งที่ไม่สามารถสื่อความหมายได้ด้วยภาษาคน ราวกับว่าถ้ามันมี non-action action (การกระทำโดยไม่กระทำ) มันก็ต้องมี learning by unlearning และนี่คือคำตอบที่ว่าทำไมเราจึงหยุดอ่านหนังสือปรัขญา คือเรากำลังเรียนปรัชญาโดยไม่เรียนปรัชญา ตามคำสอนที่ว่า Let nature take its own course. By doing nothing everything is done and taken care for. แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 54 20:50:40 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 20:47:43

ความคิดเห็นที่ 3 " ปรัชญานั้น ครอบคลุมทั้งความรู้และความจริง ในทุกศาสตร์และในทุกสาขาความรู้ของมนุษย์ ผลจากการศึกษาในเรื่องปรัชญา ก็สามารถนำไปใช้อ้างอิงได้ ในทุกศาสตร์และในทุกสาขาความรู้ของมนุษย์ " zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz ข้อความข้างบนนี้อยูในวิชาปรัชญา อยากจะเติมข้ความลงไปว่า " ถ้ามนุษย์ทั่วไปเห็นว่าเป็นความจริงที่ต้องยอมรับ" แต่จริงๆแล้วรู้สึกว่า การหาความจริงให้มาจากความนิยมนิยม โดยการใช้จิตวิทยาและการโฆษณาชวนเชื่อให้คนทั่วไปเห็นว่าถูกหรือเห็นว่าผิด เห็นว่าดีหรือชั่ว นั้นกลบปรัชญาลงหลุมไปเลย แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 54 21:04:27 จากคุณ : Autha เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 20:57:45

ความคิดเห็นที่ 4 เราเลิกอ่านเพราะรู้สึกว่า มันยากเกินความเข้าใจ ถ้าเราไม่เห็นคล้อยตาม หรือพิสูจน์โดยยึดกับสิ่งที่ตัวเองเจอมาในชีวิตได้ตามนั้น เราจะรู้สึกว่าคนเขียนโกหกเราหรือไร้สาระ ทั้งๆที่ความจริงอาจจะไม่ใช่ก็ได้ เราเลยรู้สึกว่ามันลึกซึ้งเกินไป และเราไม่รู้จะเอาความรู้ตรงไหนนอกจากประสบการณ์ตรงและความเห็นส่วนตัวไปแย้ง ในกรณีที่ไม่เห็นด้วยน่ะค่ะ จากคุณ : prickly pear เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 21:35:44

ความคิดเห็นที่ 5 ยินดีทุกความคิดที่แสดงมา... คห.1 (khumchalong) เห็นด้วยนะ รู้สึกว่าเราเอง และคนอื่นๆ ก็มักจะเป็นอย่างนั้น... .......... คห.2 (fortuneteller) *การเรียนโดยไม่เรียน* ... รู้สึกว่าเป็นภาษาที่ขัดแย้งในตัวเอง หรือว่า *การไม่เรียน* จัดได้ว่าเป็น *การเรียน* อีกอย่างหนึ่ง... ถ้าอย่างนั้น *การไม่เรียนก็คือการเรียน* ก็ขัดแย้งในตัวเองซ้ำอีกครั้ง นึกถึงประเด็นใกล้เคียงในเต๋าเต๋กเก๋งของเล่าจื้อ "การกระทำโดยไม่กระทำ"... อาจารย์ยกตัวอย่างถึงฟุตบอล นักบอลบางคนไปยืนอยู่ในจุดที่ไม่กระทำ เพื่อเรียกนักบอลฝ่ายตรงข้ามให้ตามมา เพื่อเปิดช่องว่างให้เพื่อนเข้าไปโหม่งลูก....อะไรทำนองนี้ การเรียนโดยการไม่เรียน ก็เข้าใจยากนะ แต่ถ้าจะแปลความหมายว่า *การเรียนอย่างอื่นโดยไม่เรียนปรัชญา* ก็อาจพอรับได้... และหรือว่าจะเป็นอย่างนั้น ! ........ คห3 (Autha) ประเด็น *กลบปรัชญาลงหลุม* ค่อนข้างจะเห็นด้วย พอนึกถึงประเด็นในความเรียงว่าด้วยเสรีภาพของจอห์น สะจ๊วต มิลล์ ที่กล่าวไว้ทำนองว่า "ความคิดเห็นอย่างหนึ่งอย่างใด ถ้าถูกอำนาจบางอย่างให้เงียบสงบไป ความคิดเห็นนั้นอาจถูกต้องเป็นจริงก็ได้... หรือชี้แนวทางบางส่วน... ถ้ายึดถือก็คับแคบทางปัญญา... ไม่ถูกโต้แย้งก็จะค่อยๆ สบายไป..." ....... คห.4 (prickly pear) รุ่นน้องคนหนึ่งคิดว่าเค้ามีความคิดล้ำเลิศและขวางโลก แต่พอมาเรียนปรัชญาจึงได้รู้ว่า เรื่องที่เค้าคิดนั้น นักปรัชญาคิดมาแล้วทั้งนั้น และคิดลึกซึ้งกว่าเค้าอีกด้วย ... เค้าเรียนจบก็เลิกสนใจปรัชญา แต่น่าจะได้ข้อคิดบางอย่างจากการได้เรียนปรัชญา ........ จากคุณ : ณ. ลังค่าย เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 23:19:49

ความคิดเห็นที่ 6 ตอบง่ายๆ จากประสบการณ์นะ ปรัชญา ที่เรียกว่ามารดาแห่งศาสตร์ทั้งปวงนั้น เพราะเป็นศาสตร์ที่ใช้แนวคิดเป็นหลัก ไม่เน้นเรื่องถูกหรือผิด เน้นที่การใช้ตรรกะและเหตุผลมาอธิบาย ดูเหมือนง่ายเนอะ ดูเหมือนไร้หลักเกณฑ์ แต่ในชีวิตคนจริงๆ (ส่วนใหญ่) ไม่ชอบคิดมาก หรือคิดด้วยตามเอง เพราะกลัวคนอื่นว่า คิดมาก คิดต่าง คิดพิลึก คิดพิศดาร จึงยึดถือแนวปฏิบัติพร้อมแนวคิดของคนอื่นในการดำเนินชีวิตของตน ด้วยเหตุนี้ จึงมีเพียงคนเพียงหยิบมือ หรือคนส่วนน้อยเท่านั้น ที่จะสนใจอ่าน หรือเลือกเรียนวิชาปรัชญา ซึ่งสถาบันหลายแห่งได้ยุบไปแล้ว ไม่ได้เปิดเป็นวิชาเอก แต่กลายเป็นวิชาศึกษาทั่วไป เพราะเห็นว่าเป็นยาขมสำหรับนักศึกษา และไม่ได้เป็นวิชาที่ "ทำเงิน" อีกเหตุปัจจัยประการหนึ่งก็เพราะ ในมัธยมเราไม่มีการสอนวิชาปรัชญา เพื่อให้มาต่อยอดกับมหาวิทยาลัย การเรียนวิชานี้มันจึงกลายไปเรื่องใหม่ เรื่องไม่ชิน จึงยากที่จะได้รับความนิยมในหมู่นักศึกษา ในโลกการศึกษาตะวันตก หากใครเลือกวิชาสาขานี้ ถือว่าเป็นคนปราชญ์เปรื่อง และต่อไปจะเป็นผู้นำทางความคิดของคนในสังคม หรือแนว ปัญญานำประชา ไม่ใช่เงินตรานำประชา อย่างบ้านเมืองเราในปัจจุบัน คงปฏิรูปการศึกษาไทยใหม่โดยแทรกวิชาปรัชญานี้ลงไปตั้งแต่มัธยมต้น หากเป็นไปได้ จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 00:03:39 A:223.205.59.241 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 7 ยินดีที่ ณ.ลังค่าย โคจรกลับมา การเลิกอ่านมีหลายสาเหตุ จากอัตนัยและปรนัย หากจะให้กลับมาอ่านใหม่ โดยย่ออาจกล่าวได้ตามแผนที่ข้างล่างนี้ คือ ยังคงมีความศรัทธา ความรักในความรู้ มีสติระลึกได้ ใช้วิริยะกิริยาต่อ... การอ่าน เขียน สนทนา ประชุม สัมมนา ปุจฉาวิสัชนาและจินตนาการ ดำรงอยู่ในชุมชน(สังฆะ)ของสมาชิกปรัชญา ด้วยความสามัคคี จะมีพฤติกรรมเป็นนักรบท้าดวลกันบ้างก็เพียงออกกำลัง (แนววัดเสียวลิ่มยี่นั้นเอง...555) บางครั้งโคจรไปธุดงคสถานใดบ้าง เมื่อยามเบื่อหน่ายให้หายจำเจ แล้วอย่าลืมกลับมา.ฯ [ที่มา:ผมอาศัยดัดแปลงเล่นจากคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้นเอง ขอรับ] จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 06:53:56

ความคิดเห็นที่ 8 Preview แล้วแผนที่หลุดไป จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 06:55:25

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเลิกอ่านเพราะมันไม่ช่วยให้พ้นทุกข์ครับ ปฏิบัติธรรมแทน :) จากคุณ : สนใจ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 08:30:05

ความคิดเห็นที่ 10 เลิกอ่านหนังสือปรัชญาเพราะเหตุไร ? เมื่อใส่รองเท้า   ก็ลืมรองเท้า ขณะที่เดิน เมื่อกินแล้ว  ก็ลืมการกิน    มีแต่สิ่งที่ทำ เมื่อมีรักแล้ว  ก็ลืมคำว่ารัก  มีแต่การเอื้ออาทรที่แสดงออก เมื่อคือปรัชญา   ก็ไม่ได้คิด  ว่าปรัชญามีอยู่ . . . . . . . ที่หนังสือ แต่ก็ไม่ลืมน้อมคารวะ...และระลึกถึง แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 54 10:04:58 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 10:02:21

ความคิดเห็นที่ 11 ที่เลิกอ่านกลางคันในบางเล่ม(เน้น)เพราะอคติในใจผสมกับทัศนคติที่มีอยู่เก่าก่อนแย้งกับความคิดที่แฝงในหนังสือนั้น ที่ต้องวางหนังสือปรัชญานั้นลงและเพิกเฉยมันเสีย เพราะวิถีของปรัชญา คือ การคิดพิเคราะห์หาแก่นแกนในเรื่องนั้นๆ จึงต้องใช้เวลาในการคิดหาเหตุแห่งความขัดแย้งขั้นต้นนั้นจนลืมหนังสือที่ค้างคาไป สุดท้ายที่ต้องเลิกอ่านเล่มนั้นไปเพราะผลแห่งการคิดพิเคราะห์ไม่ยอมรับเหตุผลประกอบแนวปรัชญานั้นๆ จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 16:43:20

ความคิดเห็นที่ 12 เพราะทางที่ถูกมันมีทางเดียว - เมื่อจับปลาที่ต้องการได้จึงวางไซ แต่อาจต้องเปิดหูเปิดตามาจับไซใหม่บ้างเพื่อพูดคุยกับท่านอื่นได้รู้เรื่อง จากคุณ : @VVIEWW เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 19:05:19 A:58.64.107.254 X: TicketID:173601

ความคิดเห็นที่ 13 คห.6 (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เห็นด้วยนะ และรู้สึกว่าตามที่ได้ยินมาก็มักจะเป็นอย่างนั้น... เพิ่มเติมนิดหน่อย บางคนบอกว่า ที่มาเรียนปรัชญาเพราะเคยสอบอย่างอื่นมาแล้ว 2-3 ครั้งไม่ได้ จึงลองสอบปรัชญาดู บังเอิญได้จึงลองเรียน... บางคนเลือกเรียนเพราะมีปัญหาบางอย่างมากระทบใจ พอทำใจได้หรือปัญหาคลี่คลายก็เลิกเรียน อย่างนี้ก็มี... ........ คห.7-8 (ขามเรียง) ยินดียิ่งสำหรับชุดคำอธิบาย ซึ่งนักวิชาการวิชาเกินมักจะชอบชุดคำอธิบาย เพราะมีความเป็นเหตุเป็นผลเป็นระบบเชื่อมโยงอยู่ในตัวเอง... แต่มนุษย์หรือสรรพสิ่งมีความซับซ้อนชนิดที่ไม่มีชุดคำอธิบายใดสามารถครอบคลุมได้โดยไม่มีชุดคำอธิบายอื่นโต้แย้ง บางคนจำและหรือสร้างชุดคำอธิบายเยอะๆ ในที่สุดก็เบื่ออะไรก็ตามที่จัดว่าเป็นชุดคำอธิบาย... ที่เด่นก็คือท่าทีอัตถิภาวนิยม ต่อต้านชุดคำอธิบาย... ท่าทีทำนองนี้ ระยะแรกก็มีคนเข้าใจน้อยว่าคิดอย่างไร ดังนั้น จึงต้องมีชุดคำอธิบายท่าทีทำนองนี้... กลายเป็นว่า ท่าทีทำนองนี้ ต้องมีชุดคำอธิบายมาเพื่อจะอธิบายว่าชุดคำอธิบายต่างๆ นั้น ไม่ควรเชื่อถือ... อะไรทำนองนี้ จึงกลายเป็นการวนเวียนอยู่ในวังวน ... ตามที่ว่ามา ก็กลายเป็นชุดคำอธิบายอีกนะแหละ... ............ คห.9 ( สนใจ ) อ่านความเห็นแล้ว ทำให้นึกถึงโศลกในหิโตปเทส ทำนองว่า *ผู้จดจำถ้อยคำปราชญ์ อาจยกมาอ้างได้ แต่ผู้จะทำได้จริงๆ นะ มีแต่มหามาตะมัน เท่านั้น* ........ คห.10 (dicky5) อ่านสำนวนของเล่าฮู้แล้ว กระหวัดถึงที่ท่านเล่าจื้อเคยบ่นเพ้อว่า *นักศึกษาเต๋า เรียนทุกวัน ลืมทุกวัน* ........ คห.11 (vincentlenon) เพราะเหตุดังว่ามานะแหละ พวกปรากฎการณ์นิยมจึงบอกว่า *เราทุกคนมีแว่นสวมอยู่ อะไรที่เราเห็นก็เป็นเพียงสิ่งที่ผ่านแว่นของเราเข้ามาเท่านั้น เราควรจะถอดแว่นตั้งไว้ก่อน....* หรืออีกสำนวนก็บอกว่า *ใส่วงเล็บ* ........ คห.12 (@VVIEWW ) อุปมาโวหารตามที่ให้ความเห็นมา คิดว่าพอจะเข้าใจ แต่จะตรงกับที่ต้องการจะให้เข้าใจหรือไม่นั้น ยังสงสัยอยู่ ! ..... ทำนองที่ว่า ถ้า เอ ถูก บี ไม่แน่ ... คือ บี อาจถูกหรือผิดก็ได้ ขณะที่ เอ ซึ่งวางไว้นั้น คงจะถูกตามที่ประสงค์ จากคุณ : ณ. ลังค่าย เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 08:58:20

ความคิดเห็นที่ 14 กระบี่อยู่ที่ใจ ใจคือกระบี่ ยอดฝีมือไร้ซึ่งกระบวนท่า ดาบเดียวปลิดชีพ จากคุณ : ไฟตัดหมอก เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 17:34:25

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อก่อนอ่านบ้างนิดหน่อย แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้สนใจเลย เพราะว่า อ่านหนังสือที่สอนเรื่องธรรมะต่าง ๆ แล้วรู้สึกว่า ตรงใจมากกว่าค่ะ ทำให้เข้าใจชีวิต และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทุกวันนี้ พระพุทธเจ้า ทรงเป็นนักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเราแล้วค่ะ จากคุณ : ประดับดาว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 20:43:16

ความคิดเห็นที่ 16 อ้าว คนมาใหม่อย่างข้าพเจ้า กลับอ่านปรัชญาอย่างคนกระหายน้ำ สงสัยว่าตัวเองทำไมไม่เรียนปรัชญาตั้งแต่ปริญญาตรี และคิดจะหาทางเรียนปรัชญาปริญญาโท เอกอยู่ด้วยน่ะสิ แต่เราคิดไม่ออกว่า จะหยุดอ่านตอนไหน ในชีวิตตอนนี้ เพราะเราสามสิบเอ็ดแล้ว มีหลาน ตอนหลานเกิด อุ้มหลานก็ถามหลานว่า ชีวิตคืออะไร ตายแล้วไปไหน คือสนุกมาก ถามตั้งแต่พูดไม่ได้ จนเดินได้ จนโต ดันมีหลายชายสามคน เลยไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงจะเหมือนกันไหม ได้คำตอบแบบเด็ก มันทำให้ครุ่นคิดตลอด เรื่องการเมืองบ้านเรา น้ำท่วมอีก สึนามิ ฯลฯ ตอนนี้อาจกำลังเห่อ หลงใหลมั้ง เรียนจริงๆ อาจจะเกลี่ยด อ้วก ย้ายคณะ ย่ายเอกก็ได้ใครจะรู้ แต่ตอนนี้ชอบนิตเช่ชะมัด ภาษาอังกฤษตัวเองไม่ค่อยดี แต่ไม่มีหนังสือแปลดีดีเป็นไทยใหอ่านมากนัก มีพจนาซาราทุสตรา แต่อยากอ่านเรื่องอื่นอีกง่ะ ต่อให้อ่านภาษาไทยรู้เรื่องก็ต้องคิดอีก เถียงกับตัวเองอีกว่าอะไร ยังไง มันยาก แต่มีเสน่ห์ อีกหน่อยคงอ่านประวัติศาสตร์ จากคุณ : lunanontonio (lunanontonio) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 22:29:11

ความคิดเห็นที่ 17 เพราะปรัชญา อาจให้คำตอบแก่เขาเหล่านั้นไม่ได้ แต่เรายังอ่านอยู่นะ แม้ไม่เข้าใจทุกอย่าง ก็หวังว่าสักวันจะต้องเข้าใจมากขึ้น โดยเฉพาะปรัชญาเซน เป็นอะไรที่เราอยากจะบรรลุซาโตริที่สุด จากคุณ : forest princess เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 54 23:44:35