ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น  คำว่า มาตุคาม  แปลว่า ผู้หญิง ครับ พระพุทธเจ้ากำลังบอกพระอานนท์ว่า  ทำไม ญ จึงไม่ควรเป็นผู้นำภาคสาธารณะ จึงเกิดคำถามว่า   ญ เป็นเช่นนั้นเสมอไปไหม  อะไรคือความจริง กระทู้นี้ เป็นความพยายามเข้าใจธรรมชาติ หรือธาตุความเป็นหญิงว่า เป็นอย่างไร มีจริงไหม  ทำไม  และเราควรมีท่าทีอย่างไร ก็จะว่าไปเรื่อยๆตามสะดวก แต่ก็จะพยายามให้มีสาระ  โดยไม่จำกัดมุมมองนะครับ 1 สภาพทั่วไป   โดยปกติ    เรามักให้ความสำคัญกับอวัยวะเพศ เอาอวัยวะเพศมาเป็นเกณฑ์แบ่งว่านั่นชายนี่หญิง แต่วิทยาศาสตร์บอกเราว่า    ทารกในครรภ์มารดาเมื่อยังเป็นตัวอ่อนอยู่นั้น จะเริ่มต้นด้วยการมีอวัยวะเพศหญิงก่อน   โดยโครมโซมX  ต่อมาถ้าบังเอิญมีโครโมโซมYติดมาตัวอ่อนนั้นก็จะพัฒนาต่อมามีอวัยวะเพศชาย ทีนี้   ขอให้ลองดูตัวอย่างเฉพาะบางข้อสังเกตทางรูปธรรมอันเป็นที่ยอมรับทั่วไป  อาทิ ๑) ร่างกายหญิงอ้อนแอ้นอรชรเหมือนหยดน้ำ ร่างกายชายแข็งแรงหนักแน่นเหมือนต้นไม้ ๒) โดยธรรมชาติ หญิงจะลำบากในการเข้าห้องน้ำทุกวัน อย่างน้อยก็มากกว่าเพศชายที่ยืนปล่อยปัสสาวะตรงมุมปลอดตรงไหนก็ได้ ๓) โดยธรรมชาติ หญิงจะมีเรื่องชวนหงุดหงิดและน่าเบื่อหน่ายทุกเดือน มีเลือดไหล มีกลิ่นไม่พึงประสงค์   มีความชื้นแฉะควรแก่การรำคาญเป็นยิ่งนัก ในขณะที่ฝ่ายชายแห้งสบายไปตลอดชีวิต ๔) โดยธรรมชาติ หญิงที่ปรารถนาจะเป็นหญิงสมบูรณ์แบบเหมือนถูกกำหนดมาให้เจ็บตัวสาหัส ทั้งภาระหนักขณะอุ้มท้องเป็นเวลายืดเยื้อยาวนานถึง ๙ เดือน และทั้งความเจ็บปวดสุดขีดขณะคลอดบุตร ในขณะที่ฝ่ายชายเหมือนไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากสนุกสนานขณะทำหน้าที่พ่อพันธุ์ เพียงข้อสังเกตข้างต้นก็คงทำให้ทุกคนยอมรับโดยดุษณีว่า หญิงเสียเปรียบชายในแง่ธรรมชาติทางกายอย่างแน่นอน ผู้หญิงแม้สวยและทรงเสน่ห์ดึงดูดใจขนาดไหน หากถามเอาความรู้สึกจากใจแล้ว ส่วนใหญ่ก็พูดตรงกันเป็นเสียงเดียวว่าอยากเกิดเป็นผู้ชาย หรือแม้พวกที่เรียกร้องสิทธิสตรีนั้น ให้เอาหัวใจมาพูดแล้วอยากเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็ตอบอีกว่าอยากเป็นผู้ชาย พวกเธออาจได้สิทธิสตรีตามที่เรียกร้อง แต่จะไม่มีทางขจัดปมด้อยเกี่ยวกับความเสียเปรียบทางสรีระไปได้เลย แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 11:56:51 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 54 21:32:38

ความคิดเห็นที่ 2 ผมยังไม่ค่อยรู้จักมาตุคามเลยครับ ตอนนี้ ผลักหลังเข้าห้องมาให้ผม ผมก็ชักงงๆอยูว่า เอามาทำไม? จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 10:21:33

ความคิดเห็นที่ 3 2 ช ญ ในทัศนะพุทธ ตรงนี้มองได้ 2 แง่ ได้แก่ 1รากพุทธ คือ พราหมณ์  ซึ่งเป็นสังคมแบบชายเป็นใหญ่  สมัยพุทธกาลมีระบบวรรณะชัดเจน ความจริงนี้พวกเขาถือเป็นนิรันดร์  ซึ่งส่งผลมากต่อการตีตรา ความเป็น ช ญ 2แนวคิดเรื่องกรรม  ซึ่งส่งผลต่อชาตินี้ ชาติหน้า(ตามความเชื่อ) และแนวคิดพุทธ เชื่อมั่นในการฝึกฝน หรือการควบคุมกิเลส ตัณหาอันเป็นรากทุกข์   ดังนั้น  พัฒนาการกรรมในทิศทางที่ถูกต้อง  จึงนำไปสู่การ หลุดพ้นทุกข์ในระดับที่น่าปรารถนามากขึ้น คือ สภาวะนิพพาน(ย้อนแย้งเป็นภาวะไม่ปรารถนาเกิดอีก) ความโลภ โกรธและหลง  พุทธเชื่อว่า มีใน ญ มากกว่า ช และ ช สามารถควบคุมตนเองได้ดีกว่า ญ กรรมดีเช่นนั้น   จึงส่งผลให้เกิดเป็น ช ในขณะที่ถือว่า  ญ ยังเป็นภาวะไม่ก้าวหน้า  ตรงนี้อาจคิดได้ว่า พุทธมองว่า ช ญ ไม่เท่าเทียมกันในขีดความสามารถของการควบคุมตนเองหรือการฝึกฝน  จึงมีฐานะ ด้อยกว่า (ตย.เช่นไม่ให้ภิกษุณีเหนือพระ แม้สามเณร หรือแม้ภิกษุณี จะถือบวชนานกว่าก็ตาม ) ทั้งที่ในภาวะสูง สุด  พุทธกลับเชื่อว่า  ตรงนั้น ไม่มีความเป็นเพศใดๆ คือ  ในความหมายของกระบวนการ(ไม่ใช่เพศสภาพทางร่างกาย)แล้ว   จิตและการคิดจะไม่มีเพศ ช ญ  จึงเท่าเทียมกันในวิถีทางหลุดพ้น จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 12:00:47

ความคิดเห็นที่ 4 3.  ตอบคำถามว่า  ธรรมชาติหรือธาตุ หรือสารัตถะ ความเป็น ญ ช มีจริงไหม? ตรงนี้  ตอบได้สองแนวทาง  คือ  มี กับ ไม่มี A. แนวคิดที่เชื่อว่า มี ...น่าจะมีรากจากแนวคิดกรีก โดยเฉพาะ เพลโต้ที่เชื่อในโลกของแบบ และคริสตศาสนา  ที่เชื่อ  พระเจ้าองค์เดียว  ได้เนรมิตสร้างมนุษย์คนแรก เป็นช ตามฉายาพระองค์  จากนั้นได้สร้าง ญ คนแรกจากซี่โครงของอดัม(มนุษย์คนแรก) B. แนวคิดที่เชื่อว่า  ไม่มีสารัตถะ ช ญ ตรงนี้  มีหลายสำนักเลยทีเดียว    ได้แก่ 1  พุทธ   ดังได้กล่าวแล้วใน #2 ที่มองว่า  เพศสภาพเกิดจากผลกรรม(ความหมายกว้าง) และเหตุผลเชิงบริบทยุคนั้น  ที่เป็นแบบ ช เป็นใหญ่บวกระบบชนชั้นแบบสถิตย์ แปรเปลี่ยนไม่ได้ 2  เสรีนิยม   เชื่อในหลักการความเท่าเทียมกัน บนปริมณฑลสาธารณะ โดยมองว่า  แท้จริงแล้ว เพศสภาพถูกกำหนดบทบาทตั้งแต่เกิดโดยสังคม ผ่านการอบรมเลี้ยงดู และกลไกสังคม ดังนั้น ถ้าแก้กฏหมายให้เกิดความเสมอภาค และ ญ มีบทบาทสาธารณะมากขึ้น  ก็จะไม่มีความต่างกันระหว่างเพศ   3   แนวถอนรากถอนโคน   อธิบายว่า การกดขี่ผู้หญิงเกิดขึ้นเพราะเธอเป็นผู้หญิง หรือผู้หญิงถูกกดขี่เพราะเพศของเธอ ความไม่เทียมกันทางเพศที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจาก อุดมการณ์ชายเป็นใหญ่ (Patriarchy) ระบบชายเป็นใหญ่ หมายถึง ระบบของโครงสร้างสังคมและแนวการปฏิบัติที่ผู้ชายมีความเหนือกว่า กดขี่และเอารัดเอาเปรียบผู้หญิง   กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เป็นระบบที่ผู้ชายมีความเหนือกว่าผู้หญิงในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็น เศรษฐกิจ การเมือง หรือวัฒนธรรม กลุ่มแนวคิดนี้ให้ความสนใจต่อสถานะที่เป็นรองของผู้หญิงและมองว่าความเป็นรองที่เกิดขึ้น มีสาเหตุมาจากความต้องการเหนือกว่าของผู้ชาย และอุดมการณ์ชายเป็นใหญ่ได้พยายามสร้างความชอบธรรมต่อความเหนือกว่าของผู้ชาย (ผู้ชายเข้มแข็งกว่า ฉลาดกว่า มีเหตุผลมากกว่า คิดอะไรที่ลึกซึ้งได้มากกว่า ฯลฯ) และทำให้ความเหนือกว่านี้ดำรงอยู่ในความเชื่อของคนในสังคมผ่านทางกระบวนการขัดเกลาทางสังคมในรูปแบบต่าง ๆ สตรีนิยมสายนี้ได้มีการแตกย่อยเป็นสตรีนิยมสายวัฒนธรรม (cultural feminism) และสตรีนิยมสายนิเวศ(ecofeminism)     3.1 สายวัฒนธรรม จะยอมรับว่าผู้หญิงและผู้ชายมีคุณลักษณะที่แตกต่างกัน เหมือนที่เคยเชื่อกันในอดีต แต่นักสตรีนิยมสายนี้เสนอว่าคุณลักษณะที่เป็นหญิงนั้นดีกว่าหรือเหนือกว่าของผู้ชาย (ไม่ใช่ด้อยกว่าดังที่เชื่อกันในอดีต) ไม่ว่าจะเป็นความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่น การเอาใจใส่ดูแล ความอ่อนโยน ความสันติไม่ก้าวร้าว ล้วนเป็นคุณลักษณะที่ผู้หญิงควรชื่นชม และรักษาความเป็นหญิงเหล่านั้นไว้     3.2 สายนิเวศ มีความเชื่อคล้ายคลึงกับสายวัฒนธรรมว่า ญ มีความแตกต่างจาก ช และดีกว่า ช ตามธรรมชาติ แต่เสนอเพิ่มเติมว่าผู้หญิงมีความใกล้ชิดหรือเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับธรรมชาติ เช่นการที่ผู้หญิงเป็นผู้ให้กำเนิดบุตร ทำให้ผู้หญิงเชื่อมโยงกับธรรมชาติ เชื่อมโยงกับโลก ส่วนผู้ชายนั้นใกล้ชิดกับวัฒนธรรม และในนามของวัฒนธรรมผู้ชายได้พยายามและประสบความสำเร็จในการข่มเหงรังแกทั้งผู้หญิงและธรรมชาติ การเชื่อมโยงผู้หญิงเข้ากับธรรมชาตินี้ได้นำไปสู่การฟื้นฟูพิธีกรรมโบราณที่ให้ความสำคัญกับการบูชาพระแม่เจ้า รวมทั้งระบบสืบพันธุ์ของผู้หญิง โดยมองว่าธรรมชาติเปรียบเสมือนแม่และพระแม่เจ้าซึ่งเป็นที่มาของพลังอำนาจและแรงบันดาลใจ และเรียกร้องให้มีการปฏิเสธวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 4 สังคมนิยม  ถือว่ามีความคล้ายคลึงกับสตรีนิยมสายมาร์กซิสต์อยู่หลายประการ ไม่ว่าการเชื่อว่าผู้หญิงกับผู้ชายมีความเหมือนกันหรือการวิเคราะห์สังคมโดยแบ่งเป็นโลกส่วนตัวและโลกสาธารณะ รวมทั้งการเสนอให้ผลักดันโลกส่วนตัวเข้าไปอยู่ในโลกสาธารณะ แต่ที่แตกต่างกันคือ สตรีนิยมสายสังคมนิยมมองว่าการอธิบายถึงการกดขี่ผู้หญิงจำเป็นต้องทำความเข้าใจต่อโลกหรือพื้นที่ส่วนตัวด้วย เช่นความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างเพศหญิงกับเพศชายและหน้าที่การให้กำเนิดเด็กของผู้หญิง ดังนั้นสตรีนิยมสายนี้จึงเสนอว่า ความไม่เท่าเทียมกันทางเพศ เป็นผลจากการปฏิสัมพันธ์กันของระบบชายเป็นใหญ่และระบบทุนนิยมในสังคม หรือกล่าวได้ว่า เมื่อทั้งระบบความเป็นเพศและระบบเศรษฐกิจมาสัมพันธ์กันในยุคสมัยหนึ่งๆ ได้ทำให้เกิดโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคมที่ผู้ชายอยู่ในฐานะที่ได้เปรียบ ส่วนผู้หญิงอยู่ในฐานะที่เสียเปรียบ    ตัวอย่างเช่น ระบบชายเป็นใหญ่ได้สร้างความเชื่อที่ว่า คุณค่าของผู้หญิงอยู่ที่ความสวยและความสาว (คุณค่าของผู้ชายอยู่ที่ความสามารถ การประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน) ความเชื่อนี้เมื่อปฏิสัมพันธ์กับเศรษฐกิจแบบตลาดที่ต้องการขายสินค้าให้ได้มาก ดังนั้น ผ่านทางการโฆษณา ผู้หญิงจึงตกเป็นเหยื่อ 5 จิตวิเคราะห์  ได้ใช้แนวคิดของจิตวิเคราะห์อธิบายถึงการเกิดขึ้นของความเป็นชายความเป็นหญิงซึ่งนำไปสู่ความเป็นรองของผู้หญิง โดยเชื่อว่าการทำความเข้าใจต่อพัฒนาการความเป็นชายเป็นหญิงจำเป็นต้องทำความเข้าใจในระดับจิตใจ     นักสตรีนิยมสายนี้เชื่อว่าความเป็นเพศ หรือความเป็นชายเป็นหญิงไม่ใช่เรื่องทางชีวะที่มีมา แต่เป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นในระดับจิตไร้สำนึก(unconciousness)ในพัฒนาการชีวิตช่วงต้นๆ ของเด็ก ซึ่งถือว่าเป็นช่วงที่สำคัญในการก่อรูปอัตลักษณ์ของความเป็นเพศ เช่นงานของแนนซี่ โชโดรอฟ(1978) ที่อธิบายว่าการเลี้ยงดูเด็กอ่อนที่ไม่สมดุลย์ คือ... การที่แม่เลี้ยงดูเด็กใกล้ชิดแต่เพียงผู้เดียวโดยมีพ่อคอยดูอยู่ห่าง ๆ ก่อให้เกิดการก่อรูปอัตลักษณ์ความเป็นเพศที่แตกต่างกัน ทำให้ผู้ชายมักเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเอง ไม่มีทักษะในการสร้างความสัมพันธ์กับผู้อื่น มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ส่วนผู้หญิงจะมีความสามารถในการสร้างความสัมพันธ์กับผู้อื่น แต่มีความเป็นตัวของตัวเองน้อย ซึ่งเธอเสนอว่าความเป็นหญิงเป็นชายแบบนี้ไม่เหมาะสมทั้งคู่ มนุษย์ที่พึงประสงค์ควรเป็นการผสมผสานคุณลักษณะของทั้งสองเพศ ซึ่งจะได้มาโดยเปลี่ยนวิธีการเลี้ยงดูเด็กให้พ่อมีส่วนในการเลี้ยงดูลูกในระดับเดียวกับแม่ (equal parenting) ดูเพิ่ม http://61.47.2.69/~midnight/datamid2001/newpage17.html http://dungtrin.com/whatapity/04.htm จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 12:10:44

ความคิดเห็นที่ 5 4 ทัศนะส่วนตัว ผมคิดว่า   แม้ว่าข้อจำกัดทางร่างกาย จะแตกต่างระหว่าง ช ญ แต่วิทยาศาสตร์ในนามเทคโนโลยี  ได้ช่วยยกระดับสังคมมนุษย์ให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แรงงานถูกทดแทนด้วยเครื่องจักร เหตุผล  ภาษา และการสื่อสาร ทำให้โลกเป็นหนึ่งเดียวมากขึ้น (แน่นอนว่า  ปัญหาจากความเจริญก็มีมากหลายเป็นเงาด้วย) แต่เนื่องจากความเป็นระบบและเหตุผล กลายเป็นมาตรฐานที่ยากจะปฏิเสธในทุกปริมณฑล สังคมที่ชายเป็นใหญ่ได้ครองโลกและสร้างการกดขี่มาไม่หยุดหย่อน และ ญ ก็เป็นแนวร่วมของชนชั้นที่ถูกเอาเปรียบและกดขี่ยาวนานเช่นกัน แต่ทุกอย่างก็เกิดจากมนุษย์  ที่ไปสร้างรูปแบบความเป็น ญ ช ขึ้นอย่างสมคบคิดและจำยอม เพราะฉะนั้น   วาทของพระพุทธเจ้าที่กล่าวดังอ้างมาจากกท. จึงถือได้ว่า   เป็นความจริงภายใต้ยุคสมัยเฉพาะ  ไม่น่าจะถือเป็นหลักการทั่วไป   ด้วยคติชนชั้นวรรณะและ ช เป็นใหญ่ เป็นสาเหตุฐาน ที่ไปสถาปนารูปแบบความสัมพันธ์ ช ญ ซะมากกว่า ดังนั้นแล้ว   ปริมณฑลสาธารณะ  จึงไม่พึงสงวนหรือผูกขาดจากเพศสภาพ ณ ร่วมสมัยนี้ และอันที่จริง   ไม่พึงสยบต่อมายาในเรื่องนั้นอีกต่อไปในโลกของการทำงานใดๆ แม้ในเรื่องผู้นำ ที่ผมพบก็เท่าที่ว่ามา.........   แต่ท่านทั้งหลายอาจเห็นต่าง ก็ยินดีรับฟังครับ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 12:45:16

ความคิดเห็นที่ 6 ต้องอ่านให้ครบหมดทั้งสูตร ไม่ใช่ยกมานิดเดียวแล้วก็คิดกันเป็นเรื่องเป็นราว เหตุที่ถามคือ อะไรเป็นเหตุปัจจัย...มาตุคามจึงไม่นั่ง................ ดังนั้นพระพุทธเจ้าจึงตอบไปตามนั้น และโปรดทราบว่าพุทธพจน์เป็นจริงเสมอ พุทธพจน์เป็นหนึ่งไม่เป็นสอง เป็นอกาลิโกไม่เปลี่ยนไปตามกาล ๑๐. กัมโมชสูตร ว่าด้วยมาตุคาม [๘๐] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ อยู่ ณ โฆสิตาราม กรุงโกสัมพี ครั้งนั้นท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ฯลฯ ได้ทูล ถามว่า อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัย พระพุทธเจ้าข้า มาตุคามจึงไม่นั่งใน สภา ไม่ประกอบการงานใหญ่ ไม่ได้ไปนอกเมือง พ. ตรัสตอบว่า อานนท์ มาตุคามเป็นผู้มักโกรธ มาตุคามเป็นผู้ มักริษยา มาตุคามเป็นผู้มักตระหนี่ มาตุคามเป็นผู้ทรามปัญญา อานนท์ นี้แล เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้มาตุคามไม่นั่งในสภา ไม่ประกอบการงานใหญ่ ไม่ได้ไปนอกเมือง. จบกัมโมชสูตรที่ ๑๐ จบอปัณณกวรรคที่ ๓ อรรถกถากัมโมชสูตร พึงทราบวินิจฉัยในกัมโมชสูตรที่ ๑๐ ดังต่อไปนี้ :- บทว่า เนว สภายํ นิสีทติ ความว่า มาตุคามย่อมไม่นั่งในสภา- วินิจฉัย เพื่อทำการวินิจฉัย. บทว่า น กมฺมนฺตํ ปโยเชติ ความว่า ไม่ ประกอบการงานใหญ่มีกสิกรรมและพาณิชยกรรมเป็นต้น . บทว่า น กมฺโพชํ คจฺฉติ ความว่า ไม่ไปสู่แคว้นกัมโพชเพื่อรวบรวมโภคทรัพย์. ก็คำนั้น พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 242 เป็นเพียงหัวข้อเท่านั้น. อธิบายว่า ไม่ไปภายนอกแว่นแคว้นแห่งใดแห่งหนึ่ง. ในบทเป็นต้นว่า โกธโน ความว่า มาตุคามถูกความโกรธกลุ้มรุมแล้ว ชื่อว่า ไม่รู้จักประโยชน์มิใช่ประโยชน์ เพราะความโกรธ. ชื่อว่า ไม่อดทนสมบัติ คนอื่น เพราะมักริษยา. ชื่อว่า ไม่สามารถจะให้ทรัพย์ไปทำกิจที่ควรทำได้ เพราะมักตระหนี่. ชื่อว่า ไม่สามารถจะจัดทำกิจที่ควรทำได้ เพราะไม่มีปัญญา. เพราะฉะนั้น มาตุคาม จึงไม่ทำการนั่งในสภาเป็นต้นเหล่านี้แล. จบอรรถกถากัมโมชสูตรที่ ๑๐ แนะนำว่าจะนำมาถก ก็ต้องอ่านก่อนให้ครบหมดก่อน เช่นเรื่องนี้ใครเป็นผู้ถาม ถามเรื่องอะไร ในพระสูตรนี้คือถามว่าเพศหญิงผู้ที่กระทำกรรมเช่นนั้น เช่นนั้น มีเหตุปัจจัยอะไร พระไตรปิฎกอ่านยากและไม่ใช่อ่านแล้วก็จะเข้าใจเอง ก็เป็นของยาก ไม่งั้นแค่อ่าน ๆ แล้วก็บอกว่าเข้าใจแล้ว ก็จะมีพระอริยบุคคลกันเต็มเมือง จากคุณ : elenote เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 14:48:30

ความคิดเห็นที่ 7 พวกผู้ชายการเมืองยุคนี้มันอิจฉาริษยากันเอง จึงเอาผู้หญิงมาขัดตาทัพ อาจเป็นการนำน้องสาวมาทำลายเสียคราวนี้ การเมืองข้างหน้าเหมือนมหาสมุทรที่ไต้ฝุ่นกำลังมาก็ได้ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 15:58:31

ความคิดเห็นที่ 8 #6 และโปรดทราบว่าพุทธพจน์เป็นจริงเสมอ ฮ่าๆๆ...มันก็จริงนะครับ อย่างแรก  พระไตรปิฏกมีการสังคยาหลายครั้ง เกิดขึ้นให้หลังการจากไปนานแล้วของพระพุทธองค์ แน่นอนว่า  ความตอนนั้น  พระองค์ย่อมมีจุดประสงค์ต่อการกล่าวเช่นนั้น อันบริบทสังคมช่วงนั้น  เป็นเช่นไร  อย่างไร   ความจริงตรงเป้า ก็เหมาะสมกับตรงนั้น บริบทของการตรัสข้อความนี้คือ เกิดปัญหาว่าพระรูปหนึ่งจะสึกเพราะภรรยาเก่าลวงว่าจะไปแต่งงานกับคนอื่น การอยากจะสึกของพระรูปดังกล่าวนั้นตามค่านิยมของสังคมสงฆ์หมายถึงการตกอยู่ใน “อำนาจ” (ในเรื่อง หมายถึงความติดใจในรสปลายจวักและในทางกามารมณ์) ของสตรีซึ่งเป็นอุปสรรคต่อชีวิตพรหมจรรย์ของพระ ฉะนั้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสข้อความในพระไตรปิฎกนั้นในบริบทของการสอนพระที่ตกอยู่ใน “อำนาจ” ของสตรีในความหมายดังกล่าวนั้น จนทำให้อยากสึกไป สำหรับพวกสัจจนิยม   เวลามองคำสอนของพระพุทธเจ้าเขาก็มองตามเป็นจริง ไม่คิดว่าทุกข้อความของพระพุทธเจ้าในพระไตรปิฎกจะเป็นสัจธรรมที่ตอบปัญหาได้ทุกเรื่อง คือเขาแยกคำสอนของพระพุทธเจ้าออกเป็นสองส่วนคือ ส่วนที่เป็นความจริงอันเป็นหลักการทั่วไปที่ไม่สัมพันธ์หรือขึ้นอยู่กับบริบทใดบริบทหนึ่งโดยเฉพาะ เช่นอริยสัจสี่ ปฏิจจสมุปบาท ไตรลักษณ์ ฯลฯ กับส่วนที่เป็นความจริงที่สัมพันธ์หรือขึ้นต่อบริบทเฉพาะบางอย่าง ซึ่งบริบทเฉพาะนั้นอาจเป็นปัญหาของบุคคลที่พระพุทธเจ้าสอน หรือวัฒนธรรมทางสังคมในเวลานั้นก็ได้ หมายความว่าเวลาสอนคนเป็นรายบุคคล พระพุทธองค์จะใช้วิธีพูดแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับบุคคลนั้นมีทุกข์หรือปัญหาเฉพาะตัวอย่างไร หรือมีภูมิหลังทางความเชื่ออย่างไร หรือเวลาสอนธรรมะทางการเมืองก็ดูบริบททางวัฒนธรรมของสังคมนั้นๆ เช่น คำสอนเรื่องทศพิธราชธรรม จักรวรรดิวัตรพระองค์ก็สอนเพื่อตอบสนองต่อปัญหาของระบบสังคมการเมืองแบบราชาธิปไตย แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 16:44:35 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 54 16:42:18 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 16:32:48

ความคิดเห็นที่ 9 จขกท จะเข้าใจอย่างไรก็ตามสะดวกครับ จากคุณ : elenote เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 54 17:12:14