PANTIP.COM : K11141486 สงสัยเรื่องละเมิดฮะ (นิติ) [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 2

ลักษณะ ๕ ละเมิด หมวด ๑ ความรับผิดเพื่อละเมิด
ประมวลกฏหมายแพ่งและพานิชย์ วางหลักว่า มาตรา ๔๒๐ ผู้ใดจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำต่อบุคคลอื่น โดยผิดกฎหมายให้เขาเสียหายถึงแก่ชีวิตก็ดี แก่ร่างกายก็ดี อนามัยก็ดี เสรีภาพก็ดี ทรัพย์สินหรือสิทธิอย่างหนึ่งอย่างใดก็ดี ท่านว่า ผู้นั้นทำละเมิด จำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น

สรุปได้ว่า ละเมิด ในเนื้อความของกฏหมาย คือการกระทำของมนุษย์โดยจงใจทำผิดกฏหมาย งดเว้นการกระทำอันเป็นเหตุให้เป็นการทำผิดกฏหมาย หรือกระทำผิดกฏหมายโดยประมาท อันเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายเกิดแก่สิทธิบุคคลอื่น

ลักษณะ ๕ ละเมิด หมวด ๓ นิรโทษกรรม
ประมวลกฏหมายแพ่งและพานิชย์ วางหลักว่า
มาตรา ๔๕๐ ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะบำบัดปัดป้องภยันตรายซึ่งมีมาเป็นสาธารณะโดยฉุกเฉิน ท่านว่าไม่จำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน หากความเสียหายนั้นไม่เกิน สมควรแก่เหตุภยันตราย
ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะบำบัด ปัดป้องภยันตรายอันมีแก่เอกชนโดยฉุกเฉิน ผู้นั้นจะต้องใช้คืนทรัพย์นั้น
ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะป้อง กันสิทธิของตนหรือของบุคคลภายนอกจากภยันตรายอันมีมาโดย ฉุกเฉินเพราะตัวทรัพย์นั้นเองเป็นเหตุ บุคคลเช่นว่านี้หาต้องรับผิด ใช้ค่าสินไหมทดแทนไม่ หากว่าความเสียหายนั้นไม่เกินสมควรแก่เหตุ แต่ถ้าภยันตรายนั้นเกิดขึ้นเพราะความผิดของบุคคลนั้นเองแล้ว ท่านว่าจำต้องรับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้

แนบประมวลเพื่อให้คนอื่นอ่านเข้าใจก่อน
มาตรานี้ กฏหมายจำกัดเฉพาะการกระทำต่อทรัพย์เท่านั้นที่ผู้ทำการละเมิดไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทน "การกระทำโดยจำเป็น"ตามมาตรา ๔๕๐ ต้องทำทรัพย์สินผู้อื่นเสียหาย หรือทำลายทรัพย์สินของผู้อื่น นั้น ของให้ตามไปอ่านหนังสือ เรื่องเดิม และ เรื่องเดียวกัน ของ อาจารย์ ไพจิตร ปุญญพันธ์

ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคแรก ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะบำบัดปัดป้องภยันตรายซึ่งมีมาเป็นสาธารณะโดยฉุกเฉิน ท่านว่าไม่จำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน หากความเสียหายนั้นไม่เกิน สมควรแก่เหตุภยันตราย

ภยันตรายซึ่งมีมาเป็นสาธารณะโดยฉุกเฉิน หมายถึง ภยันตรายที่บุคคลอาจได้รับร่วมกัน โดยไม่หมายถึงภัยต่อบุคคลทั่วไปโดยไม่จำกัด อาจจำกัดเพียงกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งก็ได้
และ การทำละเมิดนั้น จะต้องไม่เกินความจำเป็น จากเหตุภัยที่เกิดขึ้นนั้นด้วย

เช่น น้ำในลำห้วยไหลเซาะดิน อีกวาเดียวจะเซาะทำให้ฝายพัง ซึ่งถ้าพัง
น้ำจะท่วมนา เกิดความเสียหายแก่นาของราษฎรจำนวนมาก จำเลยจึงขุดร่อง
ในที่นาของโจทก์ เพื่อเปลี่ยนทางเดินของน้ำ เพื่อไม่ให้ฝายพัง ดังนั้นการกระทำดังกล่าวเป็นการทำลายทรัพย์ของผู้อื่นเพื่อบำบัดปัดป้องภยันตรายซึ่งมีมาเป็นสาธารณะโดยฉุกเฉินและไม่เกินแก่เหตุภยันตราย ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคแรก จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดฐานละเมิด

จำเลยขุดร่องให้น้ำเปลี่ยนทางเดิน ก็เพียงพอแก่ความจำเป็นแล้ว ถ้าขุด ลึก หรือกว้างใหญ่เกินไป จะเกิดภาระต้องพิสูจน์ในศาลกัน จำเลยอาจจะต้องรับผิดตาม มาตรา ๔๒๐ แทน

ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคสอง ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะบำบัด ปัดป้องภยันตรายอันมีแก่เอกชนโดยฉุกเฉิน ผู้นั้นจะต้องใช้คืนทรัพย์นั้น

มาตรานี้เป็นการ ทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อบำบัดบัดป้องภัยอันจะเกิด บุคลใดบุคคลหนึ่งหรือหลายคนโดยเฉพาะ เช่น บ้าน น.ส. สวย เกิดเพลิงไหม้ น.ส. สวย ต่ออยู่กลางกองเพลิงบนบ้านชั้นบน นายเท่ห์ เพื่อนบ้านเห็นเข้า นึกได้ว่า ร้าน นายรวย อยู่ใกล้บ้าน น.ส. สวย มีเชือกขาย นายเท่ห์ จึงเอาเชือกจากร้าน นายรวย มาทำการโยนเชือก ให้ น.ส. สวย ผูกเชือกโหนตัวลงมาได้อย่างปลอดภัย แต่เชือกก็ถูกไฟไหม้จนหมดสิ้น
กรณีนี้ ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคสอง นายเท่ห์ ต้องใช้ราคาเชือกเส้นดังกล่าวแก่ นายรวย

ซึ่ง ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคแรก กับ ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคสอง นั้น ทรัพย์ที่ถูกกระทำบุบสลาย หรือทำลาย ไม่ได้เป็นต้นเหตุให้ทำบุบสลาย หรือทำลาย

ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคท้าย ถ้าบุคคลทำบุบสลาย หรือทำลายทรัพย์สิ่งหนึ่งสิ่งใด เพื่อจะป้อง กันสิทธิของตนหรือของบุคคลภายนอกจากภยันตรายอันมีมาโดย ฉุกเฉินเพราะตัวทรัพย์นั้นเองเป็นเหตุ บุคคลเช่นว่านี้หาต้องรับผิด ใช้ค่าสินไหมทดแทนไม่ หากว่าความเสียหายนั้นไม่เกินสมควรแก่เหตุ แต่ถ้าภยันตรายนั้นเกิดขึ้นเพราะความผิดของบุคคลนั้นเองแล้ว ท่านว่าจำต้องรับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้

มาตรานี้เป็นการ "ป้องกันสิทธิ" ของตนหรือบุคคลภายนอกจากภยันตรายอันมีมาโดย ฉุกเฉิน เพราะตัวทรัพย์นั้นเป็นต้นเหตุ โดยความเสียหายต่อทรัพย์นั้นไม่เกินสมควรแก่เหตุ

เช่น แมวผู้(พันธ์ทาง)ของโจทก์ตามเข้าไปสัดแมวเมีย(เปอร์เซีย)ของจำเลยที่๑
ที่หลังคาบ้านของจำเลยที่๑ แมวของจำเลยที่๑ ขัดขืนและข่วนแมวโจทก์เป็นเหตุให้
ทรัพย์สินของจำเลยที่๑ เสียหาย โดยจำเลยที่๑ มิได้ยินยอมด้วย
ถือได้ว่าเป็นภยันตรายอันมีมาโดยฉุกเฉิน การที่จำเลยทั้งสามร่วมกันใช้ไม้ตีแมวของโจทก์
โดยจำเลยที่๑ ขอร้อง นับว่าเป็นการกระทำโดยจำเป็นเพื่อป้องกันสิทธิของจำเลยที่๑ ซึ่งจำเลยที่๑ ควรจะใช้ไม้ตีเพียงเพื่อเท่าที่จะไล่แมวของโจทก์ออกไปจากเขตบ้านของจำเลยที่๑เท่านั้น แต่จำเลยร่วมกันใช้ไม้ตีแมวของโจทก์บาดเจ็บจนถึงตาย จึงเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคท้าย
จำเลยทั้งสามจึงต้องรับชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์

เมื่อเป็นนักเรียนกฏหมายต้องเข้าใจภาษากฏหมาย ให้มากขึ้น จะได้ชิน นะครับ

จากคุณ : ไทปัน

เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 23:33:46

ความคิดเห็นที่ 4

เหตุ สุนัขของนายหนึ่งวิ่งเข้ามาจะกัดนายสอง นายแดงเห็นจึงคว้าเอาวิทยุของนายขาวขว้างไปที่สุนัข สุนัขพอเห็นวิทยุจึงไม่สนใจจะกัดนายสองกลับคาบเอาวิทยุวิ่งหลบหนีไป ข้อเท็จจริงได้ความว่าวิทยุที่นายแดงขว้างไปนั้นได้รับความเสียหายจนใช้การไม่ได้และราคาวิทยุ ๒๐๐ บาท ดังนี้ นายแดงจะต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่นายขาวหรือไม่ เพราะเหตุใด

กรณีตามอุทาหรณ์ การที่นายแดงคว้าเอาวิทยุของนายขาวขว้างไปที่สุนัขเป็นเหตุให้วิทยุได้รับความเสียหาย ถือได้ว่าเป็นการทำให้ทรัพย์บุบสลาย เพื่อบำบัดปัดป้องภยันตรายอันมีแก่เอกชนโดยฉุกเฉิน การกระทำของนายแดงได้รับนิรโทษกรรมตามมาตรา ๔๕๐ วรรคสอง ดังนั้น นายแดงต้องคืนวิทยุให้แก่นายขาว ถ้าคืนไม่ได้ต้องใช้ราคาทรัพย์
สรุป นายแดงต้องคืนทรัพย์หรือใช้ราคาทรัพย์ให้แก่นายขาว

การนี้ น้องจะต้องแยกให้ออกว่า
การละเมิดที่เกิดขึ้นนั้น เกิดขึ้นสืบเนื่องจากอะไร
จึงได้ยกประมวลกฏหมายแพ่งและพานิชย์ มาตรา ๔๒๐ ให้ทำความเข้าใจก่อนว่า ละเมิดอย่างไร

และการละเมิดต่อทรัพย์ นั้น ถ้า ทรัพย์ที่เสียหาย ถูกกระทำบุบสลาย หรือทำลาย ไม่ได้เป็นต้นเหตุให้ทำบุบสลาย หรือทำลาย

จะเข้าด้วย มาตรา ๔๒๐ วรรคแรก และ วรรคสอง และต้องทำการแยกเยอะว่า การทำละเมิดนั้นป้องกัน สาธารณะ(วรรค แรก) หรือเอกชน (วรรคสอง)

เพราะผลที่ได้กระทำนั้น วรรคแรก การป้องกันภัยต่อสาธารณะ จะไม่ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทน โดย ต้องดูว่าเกินสมควรหรือไม่?

แต่ผลของการกระทำในวรรคสองนั้น เป็นการป้องกันภัยเอกชน ซึ่งต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทน

ส่วน มาตรา ๔๕๐ วรรคท้าย
เป็นการละเมิดต่อทรัพย์ นั้น ถ้า ทรัพย์ที่เสียหาย ถูกกระทำบุบสลาย หรือทำลาย อันเนื่องจากทรัพย์เป็นต้นเหตุให้ทำบุบสลาย หรือทำลาย

จากกรณีตามอุทาหรณ์ ถ้าเปลี่ยน จากเหตุการ
สุนัขของนายหนึ่งวิ่งเข้ามาจะกัดนายสอง นายแดงเห็นจึงคว้าเอาวิทยุของนายขาวขว้างไปที่สุนัข

เป็น

สุนัขของนายหนึ่งวิ่งเข้ามาจะกัดนายสอง นายแดงจึงคว้าไม้ตีไปที่ขาสุนัข ๑ ครั้ง เพื่อไล่ไม่ให้กัดนายสอง แต่สุนัขของนายหนึ่ง ขาหัก นายหนึ่งต้องจ่ายรักษาสุนัขเป็นเงิน ๑๐,๐๐๐บาท

เป็นการที่นายแดงละเมิดต่อ ทรัพย์ คือ สุนัขของนายหนึ่ง ตีไปที่ขาสุนัข ๑ ครั้ง แต่สุนัขของนายหนึ่ง ขาหัก อันเนื่องจาก สุนัขนั้นต้นเหตุจะกัดนายสอง นายแดงจะป้องกันสิทธิของบุคคลภายนอกคือนายสอง จากภยันตรายอันมีมาโดย ฉุกเฉินเพราะตัวทรัพย์ (สุนัข) นั้นเองเป็นเหตุ หากว่าความเสียหายนั้นไม่เกินสมควรแก่เหตุ (ไม่ได้ตีหลายครั้ง นะ ตีครั้งเดียวเอง) นายแดงไม่ต้องรับผิด ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน ค่ารักษาสุนัขขาหักให้นายหนึ่ง

แต่ถ้า นายแดงและนายสอง เข้าบ้านของนายหนึ่งเพื่อไปคุยในฐานะเพื่อนบ้าน และนายสองเห็นสุนัขอยู่ในกรง เปิดกรงเพื่อจะเล่นกันสุนัข แต่สุนัขของหนึ่งจะกัด นายสอง นายแดงจึงคว้าไม้ตีไปที่ขาสุนัข ๑ ครั้ง เพื่อไล่ไม่ให้กัดนายสอง แต่สุนัขของนายหนึ่ง ขาหัก นายหนึ่งต้องจ่ายรักษาสุนัขเป็นเงิน ๑๐,๐๐๐บาท

เหตุ ภยันตรายนั้นเกิด คือ สุนัขจะกัดนายสอง เพราะความผิดของบุคคลเอง คือ นายสองเปิดกรงเพื่อจะเล่นกันสุนัข
นายแดงจึงคว้าไม้ตีไปที่ขาสุนัข ๑ ครั้ง เพื่อไล่ไม่ให้กัดนายสอง แต่สุนัขของนายหนึ่ง ขาหัก
นายแดงต้องรับผิด ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน ค่ารักษาสุนัขขาหักให้นายหนึ่ง ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๕๐ วรรคท้าย

ลองพลิกประเด็น อุทาหรณ์ ดูนะครับ จะได้เข้าใจ ในตัวบทมากขึ้น

จากคุณ : ไทปัน

เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 18:20:56