ความคิดเห็นที่ 1 อย่าไปโทษว่าครูไม่ดีครับ  ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเราเอง หมั่นพูด ฟัง อ่านมากๆครับ ดูหนังก็พยายามฟัง  สังเกตุสำนวนบางอย่างที่ไม่เคยได้ยิน อ่านมากๆ  ค่อยๆเริ่มจากง่ายไปยากขึ้นไปเรื่อยๆ ที่สำคัญคือต้องหมั่นพูดด้วย แนะนำว่าหาแฟนฝรั่งไปเลย  รับรองเก่งเร็วแน่นอน 555 จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 10:56:32

ความคิดเห็นที่ 2 เก่งอังกฤษเพราะพยายามจะสอบ TOEFL เพื่อตามสาวไปเรียนเมืองนอกครับ แต่ก็สอบไม่ผ่านครับ แค่เกือบผ่าน แถมสาวก็ไม่ใยดี แต่โชคดีที่ได้ skill ภาษาอังกฤษติดตัวมา จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 11:13:08

ความคิดเห็นที่ 3 เเฟนฝรั่งก็ดีนะคะ เเต่ตอนเป็นเเฟนเเรกๆ คงลำบากน่าดู ได้เเต่มองตา ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : zaramo เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 11:13:22

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอยู่ในขั้นโง่สุดสุด พอรู้จัก pantip.com ห้องเรียนภาษาอังกฤษนี่หละ ถามคำถามไปเรื่อย ๆ แล้วก็จะัมีพวกเซียน ๆ คุณกูรู ทั้งหลายมาช่วยเหลือ เราก็ฝึกตามที่เขาแนะนำ ผมรัก pantip.com มากเพราะช่วยดึงผมขึ้นมักมักมัก จากพูดไม่ได้ ก็พูดได้ จากฟังฝรั่งที วิญญานหลุดออกจากร่าง(ยืมเขามาพูด) ตอนนี้วิญญาน ยังอยู่ ผมบอกตัวเองว่า ่จะฝึกภาษาอังกฤษ และเก่งขึ้นทุกวินาทีที่มี (free from routine) ตอนนี้กำลังฝึก pronunciationสนใจไหม เข้า  youtube.com พิมพ์ practise listening english เขาพูดอะไรก็พูดตาม ฝึกลิ้น ฝึกกราม  ฝึกริมฝีปาก ไปก่อน สุดท้ายต้องถามตัวเองว่า "รักอังกฤษ" จริง ๆ ไหม แล้วมี "ความบ้า = passion" กับมันไหม  ถ้ามี ผมว่า คงพบทางสว่างซักวัน นะ จากคุณ : ajbrian เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 11:19:46

ความคิดเห็นที่ 5 เอามาฝากอีก เขาแนะนำว่า การเรียนภาษาอังกฤษ อย่าเรียนทีละคำ word by word ให้เรียนเป็น phrases and sentences เรียนจากกลุ่มคำและประโยค จากนั้นให้ฝึกซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วจะพัฒนาขึ้นมาเอง http://www.youtube.com/watch?v=qs5vBuvsYU4&feature=related ลองฝึก ลองฟังดี ครับ ..เผื่อถูกจริต จากคุณ : ajbrian เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 11:56:25

ความคิดเห็นที่ 6 ฝึก ฝึก ฝึก อ่านเยอะๆ ฟังเยอะๆ เขียนเยอะๆ พูดเยอะๆ เรียนบ้างก็ดี ถ้าฐานไม่แน่น ผมคิดว่าไม่มีทางลัด จากคุณ : ผมว่าอะนะ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 12:14:45 A:58.11.111.46 X: TicketID:106200

ความคิดเห็นที่ 7 ผมไม่เคยสอบซ่อมภาษาอังกฤษ  ยกเว้นตอนเรียนมรภ.สวนสุนันทา จากคุณ : bopol (bopol) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 12:33:15

ความคิดเห็นที่ 8 เคยโง่สุดๆ แบบไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พอขึ้นม. ปลายก็เลือกเรียนภาษาฝรั่งเศสเพราะคิดว่าจะไปเริ่มต้นใหม่กับฝรั่งเศสแต่ดันไม่ถูกกับครูที่สอน (ขอสงวนไว้เหตุผล) เลยหันไปฮึดกับภาษาอังกฤษใหม่ แถมพอมาเรียนคู่กับฝรั่งเศสเลยพบว่าอังกฤษมันง่ายกว่ากันตั้งเยอะ แต่เราไม่ได้เน้นแกรมมาร์หรือท่องศัพท์อะไรนะคะ เราเน้น entertainment ทุกอย่าง เพลง หนัง หนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเนี่ยเราชอบอ่านอยู่แล้ว ก็ไปหานิยายภาษาอังกฤษที่ตัวเองอยากอ่านมา เลือกเรื่องที่อยากอ่านมากแต่ไม่มีแปลขายในไทยมันเลยทำให้ฮึดค่ะ สรุปก็เรียนจากหนัง เพลงและนิยายนั่นแหละ พอเราได้หมั่นใช้ทักษะแล้วจะเก่งขึ้นมาเองค่ะ ต้องปฏิบัติเท่านั้น และห้ามหยุดด้วย คุณต้องเอาภาษาอังกฤษเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของคุณไปเลยค่ะ รับรองถ้าทำอย่างนี้แล้วจะค่อยๆ เก่งขึ้นเอง ภาษาอะไรก็แล้วแต่ถ้าเรายิ่งใช้เราก็ยิ่งเก่งค่ะ จากคุณ : หนอนหนังสือตัวเป้ง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 12:42:22

ความคิดเห็นที่ 9 ภาษาอังกฤษเราดีขึ้นเพราะมีบุญไปเรียนนิวซีแลนด์ค่ะ ไม่งั้นก็อยู่วรรณะภาษาอังกฤษต่ำสุดของประเทศไทย ตกภาษาอังกฤษเป็นประจำค่ะถ้าสอบย่อย ที่จบมาได้ก็เพราะความเมตตาของครูล้วนๆ บวกกับระบบการศึกษาไทยที่ไม่นิยมให้เด็กซ้ำชั้น ที่ติวเองแล้วภาษาดีขึ้นเห็นๆคือภาษาจีน จากที่เรียนได้เกรด1 มาสู่เกรด3.5(มีจุดห้าด้วยค่ะ ฮ่าๆ) เทอมต่อๆมาเกรด4ตลอด ท่องศัพท์มันเยอะๆ พอเจอแล้วก็อ่าน ฝึกด้วยตัวเอง ครูสอนภาษาจีนสมัยมัธยมเกลียดเรามากๆเลยนะตอนเรียนอ่ะ เพราะชอบคุยกับเพื่อนเวลาเรียน(เลวมากๆเลยตอนเรียนมัธยม) แต่เราฝึกนอกห้อง ถึงแม้ครูจะไม่ชอบหน้าเราก็ไม่มีผลทางลบกับเราแต่อย่างใด และโชคดีอย่างหนึ่งก็คือ ครูสอนภาษาจีนเราถึงแม้จะไม่ชอบเรา ไม่เคยพูดจาดีๆกับเรา แต่ไม่เคยกดคะแนนเราค่ะ ได้คะแนนเท่าไหร่เขาก็ให้มาเท่านั้น ไม่งั้นเกรดเฉลี่ยโดนฉุดระเนระนาดแน่นอน เรียนภาษานี่ไม่ต้องห่วงค่ะ เราไม่จำกัดสื่อที่จะฝึก คุณจะฝึกจากหนังก็ได้ เพลงก็ได้ อะไรก็ได้ที่เป็นภาษาต่างประเทศ เราว่ามันง่ายกว่าสาขาอื่นเยอะเลยนะ พูดถึงแรงบันดาลใจ เราไม่ได้จู่ๆรักดีขึ้นมาหรอกนะ ตอนนั้นขยันเพราะอยากไปเรียนที่ประเทศจีน ต่างจากคห.ข้างบนตรงไม่มีหนุ่มมาเป็นแรงบันดาลใจ อยากไปต่างประเทศแค่นั้นเอง แต่มีอยู่ช่ววงหนึ่งเรามีหนุ่มจีนเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนไดอารี่ (ช่วยฝึกภาษาได้ดีเลยแหละ การพล่ามเป็นตัวอักษรเนี่ย) ก่อนจะชอบคนนี้เราก็เขียนไดอารี่ภาษาจีนเป็นประจำอยู่แล้ว แต่หลังจากชอบคนคนนี้ เราขยันเขียนมากกว่าเดิม ความยาวก็ประมาณคห.ที่เรากำลังเขียนอยู่นี่แหละ เขียนทุกวันด้วยนะ สังเกต รับรู้สิ่งที่เป็นจีนปัจจุบันได้รวดเร็วและละเอียดกว่าเดิม ตอนนี้แรงบันดาลใจที่ว่าเกือบหมดละ เสียดายจริง เรียกกลับคืนมาไม่ได้ซะด้วย ส่วนตัวเราเรียกอาการนี้ว่าอาการบ้าผู้ชายที่ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่อง คือไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของบุคคลนั้นๆมากเท่าไหร่ แต่จะสนใจเรื่องในประเทศแม่ของหนุ่มคนนั้นๆแทน ได้ผลสุดๆ เลยอยากบอกต่อ คติเราเวลาฝึกภาษาต่างประเทศก็คือ ทำอะไรไม่ได้ก็ทำเยอะๆ เช่น ฟังไม่ออกก็ฟังเยอะๆ    อ่านไม่ได้ก็อ่านเยอะๆ    ไม่รู้ศัพท์ก็ท่องเยอะๆ ฯลฯ ได้ครูดีก็เป็นโชคดีของเรา ถ้าได้ครูไม่ดี เราก็ต้องเป็นครูของตัวเอง อย่ายึดติดกับครูค่ะ ครูดีหายาก(โดนเฉพาะสอนสนุกและได้ความรู้) ถึงแม้จะไปอยู่ในดงเจ้าของภาษาครูดีก็หายากอยู่ดีอ่ะแหละ ต้องหาวิธีอื่นค่ะ จขกท.ยอมรับภาษาต่างประเทศเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ให้เวลากับมันแล้วจะดีเองค่ะ จากคุณ : khumchalong เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 13:00:41

ความคิดเห็นที่ 10 ยังไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองเก่งอังกฤษ จากคุณ : SaintPSU เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 14:17:07

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนนี้ อยู่ NZ มา เกือบ 2 เดือนแล้ว บอกตรงๆๆ ผมก็โง่มาก ถึง มากที่สุด เรื่องภาษา เพราะผมเรียนมาสายช่าง  ภาษา ที่สอน ก็เทอมละตัว แถมเป็นเด็กช่าง ก็ชอบลั่ลล๊า  ไม่เรียน ไม่เอาอ่าว แต่ได้อานิสงค์ ที่พ่อผมซื้อ electronic dictionary ให้ตอนผมเรียนช่าง ตอน ปวส ผมไม่รู้ทำไร ก็เวลามีการบ้าน เพื่อนผมไม่ทำกัน ผมก็เลยรับ งานแปล ในหมู่เพื่อน หาค่าขนม แต่ไม่ได้ว่าเป็นธุรกิจอะไรมากมาย แถม dict สมัยนั้น แปล สายช่าง ไม่ได้ ก็มั่วไปๆๆ  ดูความน่าจะเป็นของประโยค เดาไปเรื่อย ทำอยู่ 2 เทอม เทอมละวิชา น้อยมาก  แต่กลับทำให้ผมชอบดูหนัง บรรยายไทย ขึ้นมา หลังจากนั้น ก็ดูมาเรื่อย  แต่ไรือม่ได้จับตำราอีก จนมาทำงาน หลายปี ได้เวลาเลื่อนขั้น แต่มันต้องใช้ภาษาควบคู่ ก็ได้เวลาปลุกผีเลย  ไปซื้อแบบเรียน ที่ร้านหนังสือ คนอายุ 30 ซื้อแบบเรียน ตั้งแต่ ป6 เพราะผมเปิดอ่าน ความรู้ที่ผมเรียนมา ม3 สมัยก่อน เท่ากับ ป6 สมัยนี้เลย  อิจฉาเด็กสมัยนี้มาก สื่อเยอะดี อานิสงค์จากการดูหนังบรรยายไทย  ผมมาที่นี่ ได้ 3 สัปดาห์  ผมสามารถ ฟังเค้าคุยเรื่องชีวิตประจำวันไ้ด้ หรือ อะไรที่ไม่ยากมากได้ เยอะมากๆๆ แปลกใจเหมือนกัน ตอนนี้ การฟังดีขึ้นมากเลย แต่ผมก็แบะ แบะ แบะ ไม่สามารถ พูดเป็นประโยคที่ถูกต้องได้   ตอนนี้ อาศัย ลูกบ้าแหล่ะครับ  พูดมันเยอะๆๆ เข้าไว้ เราเข้าใจเค้าแล้วนี่ อิิอิอิ ปล  ตอนนี้ผมพยายามฝึก  skill มันทุกอย่าง เวลามีน้อย กลับไทยแล้วค่อยไปลั่ลล๊า ใช้เวลาให้คุ้ม จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 14:43:38

ความคิดเห็นที่ 12 555 มีคนใช้คำว่า ลูกบ้า เหมือนผมในกระทู้ก่อนด้วย อยากเก่งอังกฤษ ต้องมีลูกบ้าครับ ฝึกมันทุกอย่าง ทุ่มให้มันสุดๆ ไม่เก่งมาถอนหัวหงอกคนแก่ได้เลย เพราะทำสำเร็จมาแล้ว ไม่ถึงกับโง่สุดๆ แค่อยู่ระดับกลางๆ ของห้องแต่มาเก่งสุดๆ ของห้อง ของโรงเรียน ใช้เวลาแค่ 1 ปีเท่านั้น ทุ่มสุดๆ อ่านหนังสือเป็นร้อยเล่ม วันละหลายชั่วโมงทำแบบฝึกหัด ทำข้อสอบ อ่านทุกวัน ไม่มีวันหยุด ไม่เก่งก็ให้มันรู้ไป 555 จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:42:50

ความคิดเห็นที่ 13 Where there's a will, there's a way ต้องมี will ก่อน แล้ว way จะตามมาเอง will คือความอยากและความมุ่งมั่น จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:54:21

ความคิดเห็นที่ 14 ประเด็นหนึ่งคือ อยากเก่งภาษาอังกฤษ แต่ไม่อยากขยัน ไม่อยากเหนื่อย ไม่อยากลงแรง จากคุณ : pokemon trainer เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 15:56:23 A:101.109.209.255 X: TicketID:000119

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้เราโง่มากๆทุกวิชาเลยหละ ยิ่งพยายามก็ยิ่งโง่เรียนไม่รู้เรื่อง เราเลยอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลย โดยยึดแนวที่ว่า "สิ่งที่ง่ายที่สุดคือสิ่งที่ถูกที่สุด" แล้วก็ทำแบบที่เต๋าสอน คือไม่ทำอะไรเลยอย่างเช่นที่ว่า Let nature take its own course.  By doing nothing everything is done and taken care for. แล้วอยู่ดีๆเราไม่ได้ตั้งใจจะเรียนภาษาอังกฤษ เราแค่อยากจะหาความบันเทิงจากสื่อที่เป็นภาษาอังกฤษ เราก็อยู่ดีๆเก่งอังกฤษขึ้นมามากกว่าเดิม และเราก็เรียนคอมพิวเตอร์ด้วยวิธึการอันคล้ายๆกัน คือสมัยก่อนเคยไปเล่นหมากรุกฝรั่งมีอะไรให้คิดลับสมองเล่นๆ แต่เดี๋ยวนี้เราไม่มีกิจกรรมหมากรุก เราก็เลยเปลี่ยนเป็นฝึกสมองโดยหาวิธีเล่นคอมพิวเตอร์พลิกแพลงให้ระบบมันพังเล่นๆ แล้วก็หาทางซ่อมมันเองสนุกๆ เราก็เลยอยู่ดีเก่งคอมพิวเตอร์ขึ้นมามากกว่าเดิม สรุปแล้วทำเพื่อความสนุกทุกอย่าง ไม่มีเครียด แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 54 18:09:22 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 18:07:29

ความคิดเห็นที่ 16 ดูหนังไม่พากษ์ไทยค่ะ soundtrack only จากคุณ : ยูคาริ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 19:02:24

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ work ครับ เพราะถ้าพื้นฐานอ่อนเกินไป ก็ไม่รู้เรื่องแน่นอน ผมยกตัวอย่าง แม่ผมเอง เกิดในจีน มาเมืองไทยเมื่อโตแล้วแต่งงานกับพ่อ อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แม้อยู่เมืองไทยกว่า 40 ปี ฟังไทยที่ยากๆ ไม่รู้เรื่องครับ ผมยกอีกตัวอย่าง ตัวผมเอง ขนาดสอบ Toefl ได้ 640+ ฟัง CNN, BBC, CNBC, Bloomberg รู้เรื่องอย่างน้อย 99% แต่ยังดูหนังฝรั่งไม่รู้เรือง 100% เลย จับใจความได้แค่ 50%-60% เท่านั้น ยกเว้นหนังโบราณที่พูดช้าๆ ชัดๆ หนังเป็นอะไรที่ฝึกภาษายากถึงยากที่สุดครับ ยกเว้นหนังโบราณที่พูดชัดๆ ช้าๆ แนะฟังพวก podcast จาก BBC, VOA จะดีกว่า พวกนี้คนพูดระดับมีการศึกษา พูดได้ชัด และถ้าสงสัยก็ดู script ได้ครับ จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 19:32:20

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็...อ่อนภาษาอังกฤษนะ แต่มันแย่ตรงที่เกรดสมัยมัธยมจะได้3-4 ตลอด ข้อสอบมันเป็นแบบเติมคำ ตอบเป็นประโยค แล้วส่วนใหญ่เราจะตอบได้ อีกอย่างเราเรียนสายวิทย์ก็เลยไม่ได้โฟกัสอะไรกับวิชานี้มาก เลยไม่รู้สภาพที่แท้จริงของตัวเอง แต่พอตอนนี้อายุมากแล้ว ได้ใช้ชีวิต ก็เลยรู้ว่าภาษาอังกฤษเราไม่ดีเลย และเราก็พลาดโอกาสอะไรดีๆ ไปมาก...เพื่อนเราได้ทุนไปเรียนต่างประเทศกันหมดไม่ว่าตรี โท หรือเอก ทั้งที่ตอนเรียนก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรนัก เราเริ่มพัฒนาภาษาอังกฤษปีสองปีนี้เอง...ไม่ได้มีเป้าหมายเรื่องไปนอก หางานเงินเดือนดีๆ ทำ หรือมีแฟนต่างชาติอะไรหรอก...แต่เราเบื่อภาวะอัมพาต...บางทีเห็นฝรั่งหลงทาง น่าตาน่าสงสาร แทนที่จะชี้ไม้ชี้มือ พูดอะไรงูๆ ปลาๆ เราอยากอธิบายให้เขาเข้าใจได้อย่างละเอียด ชวนคุยเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวในประเทศที่ไม่รู้จักแล้วก็ไม่มีใครคุยด้วย (เซ้นสิทีฟเนอะ) หรือบางทีเวลาเพื่อนเราทะเลาะกับแฟนฝรั่งนิสัยยอดแย่ แล้วให้เราช่วยเคลียร์ให้ เราก็อยากด่ามันให้ซึ้งเลยว่ามันห่วยบรมขนาดไหน...ไม่ใช่พูดแค่สามสี่ประโยคเท่าที่จะนึกศัพท์ออก และบางครั้งที่เราอยากอ่าน ลินคอล์น ไรห์ม ซีรีส์ หรือ อิน เดท ซีรีส์ แต่รอนานมากกว่านักแปลจะแปลเสร็จ เราก็อยากอ่านฉบับภาษาอังกฤษให้มันรู้แล้วรู้รอดไป พวกนี้แหละคือแรงบันดาลใจของเรา...คือเรารู้สึกว่าความสามารถของเราจะแย่แค่ไหนก็ได้ แต่มันต้องดีขึ้น วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวานอะไรทำนองนั้น อีกอย่างถึงตอนนี้เราจะอายุมากพอควรแล้ว...แต่มันก็ไม่ได้มากขนาดไม่ต้องคิดถึงอนาคต อีกสิบ ยี่สิบปี ภาษาอังกฤษอาจกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคนเหมือนน้ำประปา ไฟฟ้า อะไรพวกนี้ก็ได้...ถ้าเราไม่เริมตั้งแต่วันนี้ ตอนนั้นเราคงลำบากอ้ะ ไหนจะลูก หลานอีก ไม่อยากเป็นแค่คนแก่ๆ อยู่ในบ้าน แต่อยากเป็นย่า ยาย ที่ฮาๆ เท่าทันโลกอะไรประมาณนี้ ส่วนวิธีไหนที่เราฝึกภาษาอังกฤษน่ะเหรอ...ก็ทุกอย่างแหละ ที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมของเรา ถ้ามุ่งอยู่แค่วิธี สองวิธี เราคงเบื่อก่อน อีกอย่าง การฝึกฝนในแบบต่างๆ ก็ให้ผลลัพธ์ที่แตกต่าง ไม่มีอะไรครอบคลุมหรอก อย่างอ่านหนังสือพิมพ์ก็จะได้ภาษาหนังสือพิมพ์ ดูหนังก็ได้ภาษาพูด ฟังเพลงก็ได้ภาษาออกกวี แสลง(หรือภาษาผิดไวยากรณ์) ถ้าฝึกทุกอย่างอย่างละนิดละหน่อย คงทำให้ภาษาอังกฤษเราใช้งานได้รอบด้านมากขึ้น แล้วเราก็ชอบเข้ามาดูกระทู้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษ เพราะมีคนที่มีความรู้เยอะ แล้วก็รู้สึกสบายๆ ตามแบบฉบับของโลกออนไลน์ บางทีมีคนมาถามปัญหาบางอย่างก่อนที่เราจะสงสัยเสียอีก ประหยัดเวลาเราดี เราเลยได้รู้คำตอบก่อนที่ตัวเองจะต้องใช้แก้ปัญหา อะไรประมาณนี้ ...เจ้าของกระทู้ก็สู้ๆ แล้วกันนะ อีกไม่นานก็เก่งแล้วล่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 54 19:56:57 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 54 19:55:18 จากคุณ : kiria chalee เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 19:41:05

ความคิดเห็นที่ 19 ก่อนอื่น ต้องมีความสนใจก่อนครับ ต่อมาหาคนที่เก่งๆสามารถแนะนำเราได้ แนะนำให้ถามหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ หรือคนที่มีประสบการณ์ครับ ทีนี้คุณรู้ใช่ไหมครับ คนไทยเรียนภาษาอังกฤษเป็นสิบๆปี พูดสื่อสารไม่ได้ หรือได้ แต่สื่อสารไม่ตรงกับที่ต้องการจะสื่อ เป็นเพราะอะไร เราจึงอ่อนด้อยนักกับภาษาอังกฤษ ใช่ครับ ในชีวิตประจำวันก็ไม่ได้ใช้นัก ภาษาที่ทับศัพท์มาใช้ก็ออกเสียงแบบไทยๆ ไปเมืองนอก ไปปล่อยไก่ ก็หลายตัว แล้วอยู่แต่เมืองไทย มีโอกาสเก่ง หรือใช้ภาษาอังกฤษได้ดีไหม คำตอบ คุณต้องขวนขวายเอานะครับ เมืองไทยฝรั่งนักท่องเที่ยวเยอะ ลองคิดหาโอกาส ทำอย่างไร จะได้คุยด้วย ได้เป็นเพื่อนกับฝรั่งจะดีมาก เรื่อง grammar ก็สำคัญครับ แต่ไม่ถึงกับต้องลงลึก เอาแค่หลักๆพอ แล้วเรื่องที่ผมคิดว่าสำคัญที่สุด คือ การฟัง ครับ สำคัญกว่าทุกทักษะนะ แต่เราเน้นน้อยมาก สมัยผมเรียน ป ตรี มี listening lab ครั้งสองครั้ง สมัยนี้ หาจาก internet ได้เยอะ ฟัง bbc เลยครับ สมัยผม ต้องซื้อวิทยุคลื่นสั้น มาหาคลื่น ไม่ชัดอีกต่างหาก ถ้าคุณทุ่มเทฟังจริงๆ ผมว่าใน 1 ปี ต้องมีพัฒนาการขึ้นมาเยอะ ครับ ลองวิธีที่ผมแนะนำดูครับ ปลผมผ่านการเรียนภาษาที่ออสเตรเลียมา 6 เดือน กลับมาไทยได้ 8 ปีแล้ว กลับมายังฝึกฝนอยู่ตลอด ไม่งั้นทักษะจะแย่ลงครับ ตอนนี้ รู้ข้อด้อยของตัวเองแล้ว คือเรื่องสำเนียงอเมริกัน กำลังฝึกฟังอยู่ครับ จากคุณ : janonlana@gmail.com เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 20:56:48 A:223.206.128.103 X: TicketID:332519

ความคิดเห็นที่ 20 คุณชาลีหายไปนานเลยนะ ทักทายๆ ^^ "ทุ่มเทในสิ่งที่รัก แล้วมันจะไม่มีทางทรยศคุณ" ธรรมมะสวัสดี ^~^ จากคุณ : Nobitalover เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 21:27:12

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านให้มากค่ะ หนังสือพิมพ์ภาษอังกฤษ วรรณกรรมต่างๆ พออ่านจนติดเป็นนิสัย คุณจะได้รูปประโยคและคำศัพท์เยอะเลย ตอนนี้ภาษาอังกฤษเรายังไม่ดีมาก ฝึกไปเรื่อยๆ หาความรู้ใหม่ๆเสมอ ดิกนี่เปิดตลอด ไม่ใช้ talking dic นะ จะใช้ Macmillan English Dic เล่มแดง เอาใจช่วยค่ะ ฝึกให้เป็นนิสัย วันหนึ่งมองกลับมาคุณจะไม่เสียดายเวลาเลย แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 54 07:20:08 จากคุณ : ดอกแก้วกะหนุงกะหนิง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 23:00:01

ความคิดเห็นที่ 22 @ ความเห็นที่20 ทักทายเช่นกันค่ะคุณโนบิตะฯ ไม่ถึงกับหายไปหรอกค่ะ แวะเข้ามาดูกระทู้อยู่เนืองๆ เก็บความรู้ตามประสาคนที่ยังไม่เก่งค่ะ ...หวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ ^^ ...ชาลีฟุ้งซ่านเป็นห่วงไปหมด ทั้งคนที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก ปีนี้น้ำมากเหลือเกิน ลำบากกันไปครึ่งค่อนประเทศ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 54 23:04:49 จากคุณ : kiria chalee เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 54 23:03:28

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเองค่ะ จากคุณ : AnkoBoA เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 08:03:39

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยกับคห. 19 ค่ะ ต้องเริ่มจากความสนใจก่อน อยากจะร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วย เราเคยโง่อังกฤษมาก ตอนป.1 ได้อังกฤษเกรด 1 ค่ะ ไม่รู้เรืองเลย ภาษาอังกฤษเนี่ย เกลียดมากวิชานี้ แต่หลังจากนั้นพ่อสั่งให้ท่องศัพท์ค่ะ ท่องๆๆๆๆๆๆๆๆ พอจำศัพท์ได้ ความมั่นใจมีเยอะเลยค่ะ จากนั้นก็ฮึกเหิมอยากพูดอังกฤษได้บ้าง จึงไปเรียน course สนทนาค่ะ  ในเมืองไทยนี่แหล่ะ พูดก็มั่วๆ แต่รู้ว่าเรียนแล้วสนุก เพราะหลักสูตรมันสนุก จากนั้นก็มีความั่นใจเพิ่มขึ้นค่ะ เลยกลายเป็นชอบภาษาอังกฤษไปเลย ก็ศึกษาเรื่อง Grammar เพิ่ม ก็ค่อยๆ ทำความเข้าใจธรรมชาติของภาษาว่าทำไมต้องเรียงประโยคแบบนี้ ทำไม verbนี้ถึงตามด้วย ing ประมาณนี้ ทำให้สนุกกับภาษาอังกฤษ หลังจากนั้นก็คะแนนดีขึ้น สอบอะไรก็ได้คะแนนดี พอได้คะแนนดี ความมั่นใจก็เพิ่มขึ้น ส่วนเรื่อง listening เราฝึกจากเพลงค่ะ ชอบฟังเพลง ก็อยากรู้ความหมาย ก็พยายามร้องตาม เกิดจากความสนใจอีกแล้ว ส่วน speaking บอกตามตรงว่าเรียนภาษาอังกฤษมา 15 ปี พอจะพูดได้นิดหน่อย แต่พอคุยกับคนต่างชาติจริงๆ เค้าฟังเราไม่รู้เรื่องค่ะ เสียเซล์ฟมาก ก็แก้ด้วยการพยายามฝึกการออกเสียงให้ชัดเจนค่ะ ชาวต่างชาติถึงภฟังจึงเรารู้เรื่อง แถมเราก็ฟังชาวต่างชาติรู้เรื่องด้วย เพราะรู้พื้นฐานการออกเสียงของแต่ละคำ ปล. เราฝึก speaking แบบไม่ใช้วิธีเลียนแบบสำเนียงค่ะ เราฝึกการออกเสียงตามแต่ละคำเลย ทำให้เรามีสำเนียงเฉพาะตัวด้วย ชาวต่างชาติก็ฟังเราเข้าใจด้วย ^^ จากคุณ : Gpeacock เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:17:57

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นด้วยที่ว่าอันดับแรกต้องมีความสนใจก่อนนะ ไม่ว่าความสนใจนั้นจะมาจากตัวภาษาเองหรือมีความจำเป็นต้องใช้ก็ตาม ของเราก็ไม่เก่งภาษาอังกฤษ สมัยเรียนไม่ได้ชอบ ไม่ถึงขั้นเกลียด แต่ว่าไม่ได้สนใจ เรียนทีไรก็หลับทุกที รู้สึกว่าน่าเบื่อ ติด 0 ตอน ม.6 ด้วย แต่มีเหตุให้มาต้องใช้เมื่อคิดเรียนต่อโท ถึงจะเป็นการเรียนสายวิทยาศาสตร์ แต่หลักสูตรมันเป็นอินเตอร์ ต้องเรียน เขียนข้อสอบ รายงาน ฟังเลคเชอร์เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด ด่านแรกก็ต้องสอบข้อสอบภาษาของมหาลัยให้ผ่านด้วย เราเลยต้องเอาภาษาขึ้นมาทวน ไม่ได้เรียนพิเศษนะ เพราะเบื่อที่จะต้องเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบแล้ว ก็เอาที่ครูเคยสอนตั้งแต่ ม.3-ม.6 นี่แหละมาทวน คนเราจะเขียน จะอ่านออก มันต้องเริ่มจากหลักภาษาก่อน ก็ทวนไปทีละเรื่อง ทวนเสร็จทำแบบฝึกหัดไล่ไปทีละเรื่องจนจบ ทำเสร็จก็มาดูว่าข้อไหนผิด ผิดเพราะอะไร ทำอย่างนี้จนจบหลักแกรมม่า ทีนี้อ่านหนังสือรู้เรื่องขึ้นเยอะเลย เพราะรู้แล้วว่าส่วนไหนของประโยคคือ ประธาน รูปกริยา รูปคำขยาย ตรงนี้บุพบท บอกตำแหน่งแห่งที่ ตรงนี้คำเชื่อม เลยอ่านออก แปลรู้เรื่อง ส่วนคำศัพท์อย่าเพิ่งไปสนใจมาก คำศัพท์คือการสั่งสมค่ะ มันไม่มีทางจะเก่งได้ใน 3 เดือน 6 เดือนหรอก มันต้องเกิดจากการอ่านสะสมไปเรื่อย ๆ อันดับแรกขอแค่ให้รู้ก่อนว่าคำศัพท์นั้นทำหน้าที่อะไรในประโยค เราอาจจะเดาความหมายจากตรงนี้ได้ด้วย ที่เหลือก็เปิดดิคเข้าไป ไม่รู้ก็เปิดดิค เท่านี้ง่าย ๆ นาน ๆ เข้าศัพท์มันจะสะสมไปเอง พอรู้โครงสร้างประโยคแล้ว ก็สามารถเขียนอังกฤษได้รู้เรื่องขึ้น เพราะรู้แล้วจะวางประธานยังไง กริยา กรรมยังไง จะเสริมคำขยายให้เพราะขึ้นยังไง เริ่มจากศัพท์ง่าย ๆ ก่อนก็ได้ สิ่งที่ทำให้เราอยากเขียนให้เก่งขึ้น นอกจากรายงานและข้อสอบแล้ว ยังมีเว็ปบอร์ดค่ะ ช่วงไปเรียนโทนี่บ้าเพลง ดาราญี่ปุ่นมาก บอร์ดไทยหาข้อมูลยาก ต้องไปเล่นบอร์ดอินเตอร์ อยากเม้าท์กับชาวบ้านรู้เรื่อง ก็ต้องเขียนภาษาอังกฤษให้ได้ เลยมีแรงฮึดที่จะเขียน ตอนนี้อ่านเจอประโยคไหนสวย ๆ ฮา ๆ ก็จะจำไว้ใช้เขียนเองบ้าง ประมาณว่า อ้อ ถ้าจะบอกแบบนี้ ฝรั่งก็จะเขียนกันแบบนี้สินะ ทำให้ภาษาพัฒนาขึ้นบ้าง ตอนนี้ไม่เก่งก็ยังฝึกอยู่ทุกวันนะคะ เขียน fb เป็นภาษาอังกฤษบ้าง เพราะมีเพื่อนต่างชาติอด้วย แปลละครจากอังกฤษเป็นไทยด้วยเพราะชอบ แล้วก็อ่านข้อมูลประวัติศาสตร์จากภาษาอังกฤษทุกวัน เพราะกำลังสนใจค้นคว้าอยู่ และภาษาไทยมีให้อ่านน้อยด้วย จากคุณ : molecularkitten เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 10:43:54

ความคิดเห็นที่ 26 เราโง่อังกฤษมาก ทั้งๆที่เรียนโรงเรียนฝรั่ง เรียนพิเศษมาตลอดตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ได้ดีขึ้นเลย เอาเป็นว่าตกทุกปี เรียนซัมเมอร์ซ่อมทุกปีจนเหนื่อย พอเราย้ายจากโรงเรียนฝรั่งมาเข้าโรงเรียนรัฐ เกรดภาษาอังกฤษเราดีขึ้นผิดหูผิดตา เพราะมาตราฐานจากโรงเรียนเก่าสูงกว่า (แต่จริงๆเราก็โง่อยู่ดีนะแหล่ะ) แต่ในเมื่อเกรดเราดีขึ้น เราก็มีกำลังใจที่อยากจะเรียน ที่สำคัญครูโรงเรียนรัฐสอนดีมากๆๆๆๆๆ แถมเหมือนเป็นการมาทวนของเดิมจากโรงเรียนเก่า ทำให้พื้นฐานเราแน่นขึ้น พอขึ้นม.ปลาย เราก็รู้จักกับเพื่อนคนนึง เธอเก่งภาษาอังกฤษมากจนน่าประทับใจ ที่สำคัญเธอไม่หวงวิชาด้วย เราก็ทำทุกอย่างตามเธอหมด ไปเรียนพิเศษที่เดียวกับเธอ อ่านหนังสือตามเธอ ลอกศัพท์ในไดอารี่เธอมาเขียนไดอารี่เรา อิอิ แถมหลังๆเรามีความคิดอยากได้แฟนฝรั่ง 5555 ทำให้เราได้แชทภาษาอังกฤษทุกวัน พอเราเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วเราก็ได้แฟนฝรั่งจริงๆ (พยายามมานาน) เลยโชคดีได้ฝึกทักษะ ฟังกับพูดไปด้วย วันๆ เราพูดแต่ภาษาอังกฤษ จนคบกันมา 3 ปีแฟนเรายังพูดไทยไม่ได้เลยซักประโยค 5555 เวลาเราไปทำงาน ก็คุยกับเพื่อนฝรั่งบ้าง เพราะที่ผ่านมาไม่เคยคุยกับฝรั่งมังค่าที่ไหนเลยนอกจากแฟนตัวเอง ตอนนี้เราก็ไม่ได้เก่งเทพนะ เอาเป็นว่าอยู่ในช่วงกำลังพัฒนา อ่านออก(แต่อันนี้จะช้าหน่อย) เขียนได้ไม่มีปัญหา อาจมีผิดแกรมม่าบ้างอะไรบ้างตามประสา ดูหนัง ซีรียส์ฝรั่งได้ไม่ต้องมีซับ ยกเว้นพวก สตาร์เทรคไรงี้นะ ดูไม่รู้เรื่องจริงๆ T_T เราว่าถ้าอยากจะพัฒนานะคะ มันต้องเริ่มจากมีกำลังใจ มีจุดมุ่งหมายก่อน ทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องสนุก แล้วเราจึงอยากจะเรียนรู้ค่ะ แล้วมีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษเมื่อไหร่ ใช้ให้หมดค่ะ ปล. ตอนนี้เราติดอ่าน Harry Potter ในเวป Fanfic สุดๆ เพราะหนังสือจริงหมดแล้ว ฮือๆๆๆ เลยไปหา fanfic มาอ่านแทน แต่ถ้าใครยื่นหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษมานะ เราจะอ่านประมาณ 1 หน้า กองดองไว้อีก 1 อาทิตย์ แล้วเอาไปรองกรงกระต่าย --" แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 54 21:56:01 จากคุณ : โคอาล่าบ้องแบ๊ว เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 21:51:46

ความคิดเห็นที่ 27 d จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 13:16:24