ความคิดเห็นที่ 1 จ็อบส์เกิดเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 1955 ที่เมืองซานฟรานซิสโก มลรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เป็นบุตรนอกสมรสของนักศึกษาสาวมหาวิทยาลัย กับศาตราจารย์ทางด้านรัฐศาสตร์ มารดายกเขาให้เป็นบุตรบุญธรรมแก่ครอบครัว “จ็อบส์” ซึ่งมีหัวหน้าครอบครัวเป็นช่างเครื่อง โดยขอสัญญาว่าบุตรชายของเธอจะต้องได้รับการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย เมื่อโตขึ้นจ็อบส์เข้าศึกษาต่อที่ Reed College ในเมืองพอร์ตแลนด์ รัฐโอเรกอน เพียง 6 เดือนจ็อบส์ตัดสินใจลาพักเรียนเพราะเหตุผลว่าไม่เห็นความน่าสนใจของสิ่งที่เขาเรียนอยู่  แต่เขาก็กลับเข้าศึกษาใหม่อีก 1 ปีครึ่ง โดยลงเรียนเฉพาะคอร์สที่เขาสนใจ เช่น การประดิษฐ์ตัวอักษร (ซึ่งภายหลังเขาได้นำไปใช้ประโยชน์ในการออกแบบตัวพิมพ์ของคอมพิวเตอร์ Macintosh) หลังจากนั้น เขาหยุดเรียนถาวรและไม่ได้ศึกษาจนจบมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะปรากฏกาย ณ ที่แห่งใด หรือแม้แต่ในงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของแอปเปิล สตีฟ จ็อบส์ จะมาในชุดแต่งกายเรียบง่ายคือเสื้อยืดคอเต่าแขนยาวสีดำ ยี่ห้อ St.Croix กางเกงยีนส์ลีวายส์ รุ่น 501 และสวมรองเท้ากีฬายี่ห้อ New Balance รุ่น 992 เป็นประจำจนกลายเป็นเอกลักษณ์             ทั้งนี้ ผู้ก่อตั้งบริษัท Apple Inc. และผู้บริหารระดับสูงของค่ายพิกซาร์ แอนิเมชัน สตูดิโอ (Pixar Animation Studios) อย่างจ็อบส์นั้น นับถือพุทธศาสนานิกายเซนอย่างเปิดเผย ตามประวัติระบุว่าจ็อบส์เป็นผู้ที่สนใจอ่านวรรณกรรมทางพุทธศาสนาหลายเล่ม และหนังสือที่มีอิทธิพลสูงสุดกับเขาคือ Zen Mind, Beginner’s Mind ซึ่งเขียนโดยชุนริว ซูซุกิ กล่าวกันว่า หลังการศึกษาหลักธรรมของเซน จ็อบส์เริ่มมีความเชื่อว่า การหยั่งรู้โดยสัญชาตญาณนั้น ก่อให้เกิดปัญญา เขาจึงเริ่มฝึกสมาธิในห้องนอนแคบๆ ที่แชร์ร่วมกับ “แดเนียล คอตคี” เพื่อนสนิท ท่ามกลางกลิ่นธูป                    ปี 1974 จ็อบส์ในวัย 19 ปีได้ขอลาพักงานประจำที่ทำอยู่ในบริษัทเครื่องเล่นวิดีโอเกมส์ Atari เพื่อเดินทางไปอินเดีย เป็นเวลา 1 เดือน พร้อมกับเพื่อนรัก “แดเนียล คอตคี” เพื่อแสวงหาคำตอบเกี่ยวกับการรู้แจ้งเห็นจริงด้านจิตวิญญาณ และเมื่อเดินทางกลับสหรัฐฯ อีกครั้งหนึ่ง เขากลายเป็นพุทธศาสนิกชน สวมเสื้อผ้าแบบอินเดียโบราณและโกนศีรษะ หลังจากนั้น จึงเริ่มฝึกการบำบัดแบบกรีดร้องดังๆ และรับประทานผลไม้เป็นอาหาร และผลไม้ที่เขาโปรดปรานเป็นพิเศษก็คือ แอปเปิล             ปี 1976 ขณะอายุ 21 ปี จ็อบส์ได้เข้าทำงานกับบริษัทฮิวเลตต์-แพคการ์ด และเริ่มต้นศึกษาพุทธศาสนานิกายเซนอย่างจริงจังกับ “โกบุน ชิโนะ โอโตโกวะ” พระอาจารย์ชาวญี่ปุ่น ที่ศูนย์เซน ลอส อัลทอส (ซึ่งภายหลัง เมื่อจ็อบส์เข้าพิธีแต่งงานแบบเซน กับ “ลอรีน เพาเวล” ในวันที่ 18 มีนาคม 1991 พระอาจารย์โอโตโกวะได้มาเป็นประธานในพิธี) จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 11:38:49

ความคิดเห็นที่ 2 ในปีเดียวกัน จ็อบส์และเพื่อนสมัยเรียน “สตีฟ วอซเนียก” ได้ร่วมกันก่อตั้งแอปเปิลขึ้นที่โรงรถในบ้านของจ็อบส์ เครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องแรกที่จ็อบส์กับวอซเนียกได้นำเสนอออกสู่สายตาได้แก่เครื่อง Apple I และเพียง 10 ปีให้หลัง Apple ก็เติบโตจากคนเพียง 2 คนกลายเป็นบริษัทใหญ่โตที่มีมูลค่า 2 พันล้านดอลลาร์ และพนักงานมากกว่า 4,000 คน             หนึ่งในมรสุมชีวิตของจ็อบส์เกิดขึ้นเมื่อจ็อบส์อายุ 30 ปี หลังจากเพิ่งเปิดตัว Macintosh เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดของตัวเองได้ปีเดียว เขาถูกไล่ออกจากบริษัทที่ตนเองเป็นผู้ก่อตั้ง หลังจากทะเลาะกับผู้บริหาร และกรรมการบริษัทก็เข้าข้างผู้บริหารคนนั้น ครั้งนั้นจ็อบส์กล่าวว่า เขาได้สูญเสียสิ่งที่ได้ทำมาตลอดชีวิตไปในพริบตา ถึงกับคิดจะออกจากวงการคอมพิวเตอร์ไปชั่วชีวิต โดนไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันหลังจากนั้นอีกหลายเดือน             แต่จ็อบส์ก็ค้นพบว่า ตัวเองยังคงรักในสิ่งที่ตัวเองเคยทำมา และความล้มเหลวที่แอปเปิลไม่อาจเปลี่ยนแปลงความรักที่เขามีต่องานด้านไอที จ็อบส์จึงตัดสินใจเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด โดยเริ่มตั้งบริษัทใหม่ชื่อ NeXT และลงทุนใน Pixar ซึ่งขณะนี้เป็นสตูดิโอผลิตการ์ตูนแอนิเมชันที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลกอย่าง Toy Story ไม่นาน แอปเปิลตัดสินใจซื้อบริษัท NeXT เพื่อทำให้จ็อบส์ได้กลับคืนสู่แอปเปิลอีกครั้ง ทำให้เทคโนโลยีที่เขาคิดค้นขึ้นที่ NeXT กลายเป็นหัวใจในยุคฟื้นฟูของแอปเปิล             ในระหว่างอิ่มเอมกับความสำเร็จ จ็อบส์ก็เริ่มป่วยและมีอาการทรุดโทรมจากผลของมะเร็ง โดยในเดือนสิงหาคม 2004 ชายวัย 49 ปี ถูกตรวจพบว่าเป็นมะเร็งตับ             “หมอแนะนำว่าผมควรกลับไปจัดการธุระที่บ้านให้เรียบร้อยซะ ความหมายอีกนัยหนึ่งของหมอก็คือให้เตรียมพร้อมจะตายได้เลย หมายถึงให้กลับไปสั่งเสียลูกๆ ทั้งๆที่ ตอนแรกคุณนึกว่าจะได้มีเวลาบอกเขาอีกสักสิบปี แทนที่จะเหลือแค่ 2-3 เดือน”             จากนั้น ในปี 2009 จ็อบส์เข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายตับที่เมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี่ และกลับไปทำงานที่แอปเปิลอีกครั้ง หลังลาหยุดเป็นเวลา 6 เดือน ก่อนจะลางานรักษาตัวอีกครั้งช่วงเดือนมกราคม 2011 ที่ผ่านมา และลาออกจากตำแหน่งซีอีโอแอปเปิลในเดือนสิงหาคม ก่อนจะเสียชีวิตในเดือนตุลาคม 54 รวมวัย 56 ปี *จาก เว็ปไซด์ผจก.* จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 11:42:04

ความคิดเห็นที่ 3 เคยอ่านบทความ ทำให้รู้ว่าตัวเค้าเลือกที่จะใช้แรงพลักให้ชัดเจน โดยการยืนมองตัวเองหน้ากระจกว่า วันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต เราต้องการทำสิ่งนั้นหรือไม่ จึงอยากทราบว่าช่วงเวลาก่อนตายเค้า ดำรงชีวิตเพื่อเป้าหมายอะไร? จากคุณ : @VVIEWW เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 11:58:14 A:58.64.64.226 X: TicketID:173601

ความคิดเห็นที่ 4 สุนทรพจน์ในพิธีมอบปริญญาบัตร มหาวิทยาลัย สแตนฟอร์ด 12 มิถุนายน 2005 ใจความสำคัญที่สะท้อนปรัชญาชีวิต และสิ่งที่ส่งนัยยะต่อความสำเร็จของเขา   อาทิ 1 ต้องเชื่อมั่นและศรัทธาในบางสิ่งบางอย่างอย่างแน่วแน่ เพราะความเชื่อที่เรามีต่อจุดแต่ละจุดนั้น ในที่สุดมันจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเอง และมันจะให้ความมั่นใจทำตามสิ่งที่หัวใจคุณต้องการ ถึงแม้บางครั้งมันอาจจะพาคุณออกนอกเส้นทางบ้าง และสิ่งนั้นจะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้อย่างชัดเจน 2วิธีคิดว่าคนเราอาจจะตายวันตายพรุ่ง เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จัก ช่วยให้ผมตัดสินใจครั้งใหญ่ๆ ในชีวิตได้ เพราะแทบทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความคาดหวังของคนอื่น ชื่อเสียงเกียรติยศ ความกลัวที่จะต้องอับอายขายหน้าหรือล้มเหลว จะหมดความหมายไปโดยปริยายเมื่อความตายมาถึง เหลือไว้ก็แต่เพียงสิ่งที่มีคุณค่าอย่างแท้จริงเท่านั้น การเตือนตัวเองว่า เราไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ผมรู้ เพราะเมื่อตายไปแล้ว เราก็เหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่า จึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ทำตามสิ่งที่หัวใจต้องการ 3 ไม่มีใครที่อยากตาย แม้แต่คนที่อยากขึ้นสวรรค์ก็ยังไม่อยากตายก่อนเพื่อจะขึ้นสวรรค์ ยังไงก็แล้วแต่ความตายเป็นจุดหมายปลายทางที่เราทุกคนต่างจะต้องไป ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ แล้วมันก็ควรเป็นอย่างนั้นด้วย เพราะความตายเป็นเหมือนประดิษฐกรรมสุดยอดสิ่งหนึ่งของชีวิต เป็นการเปลี่ยนผ่านจากชีวิตหนึ่งไปสู่อีกชีวิตหนึ่ง เป็นการชำระล้างสิ่งเก่าๆเพื่อรอรับสิ่งใหม่ๆ 4 อย่าตีกรอบด้วยกฏเกณฑ์ ซึ่งก็คือผลของการใช้ชีวิตตามความคิดของคนอื่นนั่นเอง อย่าให้เสียงความคิดเห็นของคนอื่น กลบเสียงที่อยู่ภายในของคุณจนหมดสิ้น และที่สำคัญที่สุด จงกล้าหาญอยู่เสมอที่จะทำตามหัวใจ และสัญชาตญาณของตัวเอง เพราะบางทีสองสิ่งนี้อาจรู้อยู่แล้วว่าที่จริงแล้วคุณต้องการจะเป็นอะไร นอกจากนี้แล้วทุกอย่างเป็นเรื่องสำคัญรองลงไปหมด 5“จงหิวโหย จงโง่เขลาอยู่เสมอ” เป็นคำที่ผมขอให้ตัวผมเองเป็นอย่างนั้นอยู่ตลอด จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:20:35

ความคิดเห็นที่ 5 สตีฟจ็อปส์เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงมากครับ เชื่อมั่นว่าสิ่งที่ตนคิดตัดสินใจนั้นถูกต้อง และเขามีความสามารถและวิสัยทัศน์สนับสนุนด้วย ใส่ใจในรายละเอียด เป็นผู้คุมงานที่โหดมาก ต้องการความสมบูรณ์แบบจากงานที่เขาสั่ง ผลักดันทั้งลูกน้องและตัวเองให้สร้างผลงานที่สมบูรณ์แบบ ไม่ยอมรับคำปฏิเสธจากใคร กล้าทำและทำอย่างเต็มที่ ข้อเสียก็มี คือเพื่อความสำเร็จหรือเพื่อเป้าหมาย เขาสามารถทำบางสิ่งที่อาจจะดูไม่เหมาะสมได้ เช่นเคยหลอกเพื่อนที่ร่วมก่อต้้งบริษัทแอปเปิ้ลกันมาเรื่องรายได้จากการขายโปรแกรม (คือไม่อยากแบ่งเงินให้เพื่อนเยอะ อยากเอาเงินไปลงทุนต่อ) หรือบางมุมอาจจะดูพูดจากลับกลอก เคยด่าเทคโนโลยีบางอย่าง แต่ก็นำเทคโนโลยีนั้นไปใช้ในผลิตภัณฑ์ของตนเองในรุ่นต่อไป เขาดูแลบริษัทแบบเผด็จการเต็มรูปแบบ พนักงานทำอะไรให้เขาไม่พอใจในเรื่องผลงานก็มีสิทธิ์เด้งง่ายๆ มีข่าวร่ำลือกันว่าในบริษัทแอปเปิ้ลนั้นพอสตีฟเดินเข้าลิฟต์มาพนักงานทุกคนในลิฟต์นั้นเงียบกริบไม่มีใครกล้าสบตาสตีฟเลยครับ แต่ผมเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนเลว เป็นคนที่ไม่เห็นแก่เงิน เขาเป็น CEO ให้แอปเปิ้ลด้วยเงินปีละ 1 ดอลล่าห์เท่านั้นนะครับ เขาทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าความคิดไอเดียเขาถูก แม้กระทั่งผู้ใช้ของๆเขา เขายังคิดให้ว่าจะต้องใช้อย่างไร ไม่ยอมให้ผู้ใช้ทำอย่างที่เขาไม่ต้องการ แต่ของๆแอปเปิ้ลก็ออกแบบและสร้างมาอย่างลงตัวจริงๆ จึงมีคนที่รักชอบเหลือเกินกับคนที่เกลียดเหลือเกิน มากกว่าผลิตภัณฑ์ของเจ้าอื่น ไปดูให้ห้องมาบุญครองได้ครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 14:34:03

ความคิดเห็นที่ 6 ^ เขาน่าจะเป็นคนแบบ End justifies means เรียกได้ว่า เป็นคนใฝ่ความสำเร็จสูงยิ่ง หรือ เจตจำนงแน่วแน่  เมื่อทำงาน ก็บ้างาน สไตลส์การบริหารมีแนวโน้มเผด็จการ แต่ที่ทำให้ เขาสำเร็จผล  ก็เพราะ  รักในสิ่งที่ทำ กัดไม่ปล่อย  และลุยไปข้างหน้าตลอด จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 15:11:00

ความคิดเห็นที่ 7 จอบส์เคยกล่าวในการให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร Wired ของอเมริกาว่า “มีคำคำหนึ่งในศาสนาพุทธ คือ จิตของผู้เริ่มต้น มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างยิ่ง ที่ทุกคนควรจะมีจิตของผู้เริ่มต้น” ซึ่งเขาอธิบายต่อไปว่า มันเป็นจิตที่มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างตามความเป็นจริง ซึ่งค่อยๆทำให้เราตระหนักถึงแก่นแท้ของสิ่งเหล่านั้น จิตของผู้เริ่มต้น ก็คือการนำหลักการของเซน มาปฏิบัติจริง เป็นจิตบริสุทธิ์ที่ปราศจากอคติ การคาดหวัง การตัดสิน ความลำเอียง ให้คิดว่า จิตของผู้เริ่มต้น เป็นเหมือนจิตของเด็กน้อย ซึ่งเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ความสงสัย และความประหลาดใจ  ด้วยความเชื่อดังกล่าว  สตีฟ จอบส์ จึงนำแนวคิดแบบเซน มาใช้กับบริษัท Apple Inc ของเขา ในการออกแบบรูปลักษณ์และ การใช้งานของสินค้าให้มีแนวทางบริสุทธิ์ ครบถ้วนสมบูรณ์ และ ง่ายต่อการใช้งาน จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 15:37:08

ความคิดเห็นที่ 8 จินตนาการ มีตัวตน ได้รับการหล่อหลอมอย่างมุ่งมั่น จากเตาแห่งความรักของผู้ให้กำเนิด จากเด็กลูกเลี้ยงครอบครัวที่ไม่ร่ำรวย แต่กระหายความรู้นอกระบบตลอด จากเด็กที่เลือกเรียนรู้เอาตามใจเสรี ไม่ถูกกีดกันที่ไร้ซึ่งใบปริญญา จากสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริม...เช่นสังคม(ทางวิสัยทัศน์เชิงธุรกิจ)แบบอเมริกา ก่อเกิดนวัตกรรมได้บ่อยครั้ง หรือทุกวัน พฤติกรรมการทำงานของจ๊อบส์ อาจเอาแต่ใจ ในสายตาคนไทยทั่วไป แต่คงไม่เกินจะรับได้ของคนอเมริกัน มิฉนั้น คงไม่มีใครอยู่ในองค์กรระดับหลายพันชีวิต อยู่ร่วมงานอย่างใหม่ที่ซับซ้อน-ไฮเทค-ยาก กับเขาเป็นแน่ มันไม่ใช่โรงงานทำขนมชั้นเละๆทุกชั้น แบบไทๆ นะครับ... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 16:27:16

ความคิดเห็นที่ 9 #3จึงอยากทราบว่าช่วงเวลาก่อนตายเค้า ดำรงชีวิตเพื่อเป้าหมายอะไร? ^ "การเป็นคนรวยที่สุดในสุสานไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ แต่การที่ผมได้นอนหลับบนเตียงและพูดว่า วันนี้เราได้สร้างสิ่งมหัศจรรย์ทิ้งไว้ให้กับโลก คือสิ่งที่ผมต้องการมากที่สุด" คือคำพูดที่สตีฟ จ็อบส์ กล่าวไว้ในช่วงปี 1993 จากใน#7 จิตของผู้เริ่มต้น  ก็คือ จิตพุทธะ นั่นเอง อันเป็น ความเชื่อว่า  มนุษย์ที่แท้ นั้นเป็นมี จิตที่ดี บริสุทธิดุจเด็กเล็กๆ และที่นั่น  หรือ การเข้าถึง จิตเริ่มต้น  ก็คือ  การหยั่งเห็น หรือ การหยั่งรู้ อันเป็นที่ที่เดียวกับ ที่ที่จักพบความจริงของสิ่งต่างๆ อย่างที่มันเป็น ในขั้นพื้นฐาน จ๊อปส์ไม่ได้เรียนสูง  หรือ ถูกตีกรอบโดยระบบการศึกษา ที่มักใช้เหตุผลมากมาย มาสร้างความรู้อันมั่นคง    แต่เขาเป็นอิสระจากการคิดในกรอบ  โดยการฝึกฝนจิตแบบพุทธะ หรือจิตเริ่มต้น   อันเป็นวิธีขจัดสิงมัวหมอง  การติดยึดจากการคิดแบบตรรกะ หรือความรู้ทางวิทยาศาสตร์   และนั่น  กลับทำให้เขาสามารถสร้างนวัตกรรมทางเทคโนโลยีขึ้นมาได้ อย่างลื่นไหล ธรรมดา เพราะ สำหรับผู้บุกเบิก หรือต้นคิดแล้ว   อิสรภาพนอกกรอบอันจิตพุทธะ จักนำไปสู่พื้นฐานความจริง แล้วสถาปนารูปแบบประยุกต์กลับคืนสู่การใช้สอยที่เรียบง่าย และสอดคล้องกับสัญชาตญาณ จึงเป็น คำตอบของผลผลิตที่เขารังสรรค์ขึ้นมา... จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 17:01:34

ความคิดเห็นที่ 10 วิวข้างทาง: จอบส์พูดถึงฟ้อนท์อย่างภาคภูมิใจ...วิเคราะห์ จอบส์เลือกที่จะรัก การเรียนรู้ศิลปะการออกแบบตัวอักษร(fonts)เป็นเบื้องแรก ฐานรากอันแข็งแกร่ง ของสมาธิ-สุนทรีย์-จินตนาการ-ปัญญา-นวัตกรรม ของงานออกแบบในทุกสาขาวิชา ชนชาติที่สมองดี แม้แต่จีนและญี่ปุ่นที่มีอักษรยุ่งยาก แต่เขาให้ความสำคัญกับการคัดลายมือที่สวยงามมากมาย เช่นเดียวกับชาวตะวันตก ผมยังอยากให้กระทรวงศึกษาและพวกเราทุกคน สร้างพื้นฐานตรงนี้ไว้แก่ลูกหลาน SERIF(เซอริฟ)คือตัวฟ้อนท์ที่มีตีนหรือฐานอยู่ข้างล่าง SANSERIF(แซน/ไม่มี/เซอริฟ)คือตัวฟ้อนท์ที่ไม่มีตีน หรือฟ้อนท์ที่เรียบง่าย จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 17:04:00

ความคิดเห็นที่ 11 ^ น่าคิดว่า   แท้จริงแล้ว  การคัดลายมือ ก็คือ  การฝึกฝนเชิงสุนทรียศาสตร์ของภาษา  อันเป็นพื้นฐานการ แสดงออก   การควบคุมตนเอง  ความละเมียด และการพึงตนเองได้ในการสื่อสาร  แต่อนิจจา  การศึกษา ไทยได้สลัดทิ้งกุศโลบายอันมีค่านี้ไป   โดยความละโมบทางวิชาการมากเกินไป เห็นชอบกับทัศนะนี้ "..อยากให้กระทรวงศึกษาและพวกเราทุกคน สร้างพื้นฐานตรงนี้ไว้แก่ลูกหลาน" แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 54 17:29:30 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 17:22:43

ความคิดเห็นที่ 12 จิตของคนผู้ถูกครอบงำด้วยพุทธไสยศาสตร์/พิธีกรรม...เช่นพิธีไล่น้ำของ...?(พันทิปไม่เปิดแสดงความคิดเสรี) ปราศจาก จิตของผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ย่อมไม่อาจเป็นจิตของผู้เริ่มต้น จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 17:35:13

ความคิดเห็นที่ 13 ...ฮ่าๆๆๆ  พิธีไล่น้ำ(ท่วมกรุง)ของท่านเจ้าเมือง สุดยอดนวัตกรรม ที่ไม่ต้องลงทุนมากมายยย.. (พันทิปไม่เปิดแสดงความคิดเสรี)>>>>ผมก็ยังสงสัยอยู่  เช่น กท.นี้ถูกลบจากสาระบบ อุตส่าคิดและเขียน  กลั่นออกมา ซะเยอะเสียด้วย  เสียดายมากก.. "การปกครองแบบประชาธิปไตย กับคอมมิวนิสต์ มันแตกต่างกันอย่างไรครับ" คุณVyper แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 54 18:09:59 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 17:56:22

ความคิดเห็นที่ 14 ผมอยากวิเคราะห์สตีฟ จ๊อปส์ต่ออีก  หรืออาจมีมาเรื่อยๆ ถ้านึกอะไรออกเพิ่ม แต่ในขณะนี้ ขอสรุปภาพร่วมเกี่ยวกับตัวเขาเพิ่ม  ดังนี้ ผมว่า เขาตายด้วยวัยยังไม่มาก 56ปี  ต่อสู้กับมะเร็ง8ปี การรู้ว่าเป็นมะเร็งเท่ากับ มีสัญญาณตายเนิ่นนานทีเดียว ช่วงนั้น  ก็คือ ห้วงเวลาเดินทางไปสู่หลุมศพ และสำนึกตาย ได้กระจากสิ่งจอมปลอมทั้งหลายออกไปจากตัวตนในอดีต ที่อาจเย่อหยิ่งทรนง  ความกลัวความล้มเหลวหรืออับอายต่างๆ เหลือไว้เพียง  การสำนึกว่าตนเองต้องการอะไรจริงๆ ชีวิตแต่ละคน  ที่จริงไม่ได้ยืนยาวอะไร และไม่มีใครไม่ต้องตาย หรือ สามารถเอาอะไรติดตัวไปได้หลังตาย ลักษณะประจำตัวของผู้มีแนวโน้มเป็นมะเร็ง ได้แก่  ความเครียด ซึ่งอาจเป็นจากร่างกาย หรือ การทำงาน  อย่างจ๊อปส์นั้น เราพบว่า เขาค่อนข้างอารมณ์แปรปรวน  โมโหไม่เกรงใจใคร  มุ่งมั่นเอาเป็นเอาตาย กับความสมบูรณ์แบบของผลงาน  คนไม่ดีเอาออก หวังผลเลิศมากมายย ทำงานห่ามรุ่งหามค่ำ  แม้เขาจะกินมังสวิรัติ  แต่มะเร็งก็เข้าหาเขาเมื่อ47ปี ถามว่า  จำเป็นไหมที่คนเราต้องดีเก่งหรือสำเร็จผลเลิอเลิศเช่นเขา  แล้วได้อะไร ถ้ามันทำลายสุขภาพ  หรือคิดว่าความสำเร็จคือราคาชีวิตที่แท้จริง   ตรงนี้แหละคือ บทเรียนที่เราอาจได้จากเขา   ซึ่งก็สามารถมองได้หลายแง่มุมเช่นกัน เราจะพบว่า  เงินหรือความร่ำรวยไม่อาจซื้อสุขภาพหรือความตายได้ เพราะ  คุณภาพชีวิตเป็นเรื่องการปฏิบัติตัวที่สอดคล้องกับธรรมชาติ ซึงคนละเรื่องกับความสำเร็จทางสังคมหรือสิ่งที่คนอื่นถือกัน อย่างไรก็ตาม   การทำอะไรให้สังคมดีขึ้น  นั้นก็นับว่า ทรงคุณค่าและเป็นที่จดจำ และนั่นคืแ สิ่งที่สตีฟ จ๊อปส์ต้องการก่อนคติตายจะเป็นจริงบนร่างกายของเขา ต่อมาลักษณะอย่างหนึงของจ๊อปส์ที่เด่น  ได้แก่  การรู้จักผูกเรื่องราวจากประสบการณ์ ให้เป็นหนึ่งเดียวต่อการก้าวไปข้างหน้า  พูดง่ายๆว่า เขามี Mind Map ต่อวิถีชีวิต ดังนั้น  สิ่งต่างๆที่ผ่านมา  จึงไม่มีอะไรที่ไม่ได้ถูกใช้ หรือมองในแง่ไม่ดี  ทุกอย่างดีหมด เพื่อการตกผลึกเป็นสิ่งข้างหน้าที่จักก้าวไป   เขาไม่กลัวการเริ่มต้นจากศูนย์ใหม่ แต่แล้วก็วนกลับไปสู่สิ่งที่เขาเลือกแต่ต้น  กลายเป็นสิ่งใหม่ในวิถีที่ก้าวเดินไปข้างหน้าได้ ต่อมาในช่วงวัยหนุ่ม  ประสบการณ์ทางศาสนาพุทธ-เซน ได้ช่วยสถาปนาโลกทัศน์เชิงลึก อันเป็นมิติทางจิตวิญญาณ ที่เรียกว่า  จิตของผู้เริ่มต้น หรือ จิตพุทธ หรือ มนุษย์ที่แท้ ทำให้เขารู้จักวิถีการฝึกฝนเพื่อ การหยั่งรู้(Intuition)  ซึ่งเป็นเครื่องมือการสร้างนวัตกรรม หรืออาจเรียกว่า   จิตพุทธไปสร้างเทคโนโลยีเพื่อรับใช้มนุษย์อย่างมีความเป็นมนุษย์  คือ มีความ สวยงาม  และความเรียบง่ายของการใช้สอย  ซึ่งเขาเรียกแนวทางตรงนี้ว่า  เป็นสัญชาตญาณ แสดงว่า  เขาพบความลงตัวของ การอยู่ร่วมกันระหว่างวิทยาการที่สอดคล้องกับธรรมชาตินั่นเอง สุดท้าย เขาพูดในวาทอันกล่าวกับ นศ.2005ว่า  Stay Hungry Stay Foolish ตรงนี้  ก็คือ  สภาวะการกลับไปสู่จิตของผู้เริ่มต้น นั่่นแหละ คือ  จิตทารก อันบริสุทธิ์  อ่อนตัว   หิวกระหาย และไร้เดียงสา ซึ่งทั้งหมด  กลับกลายเป็นศักยภาพแห่งการเติบโต และพลังการเปลี่ยนแปลงอนาคต.. แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 54 19:22:40 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 19:12:27

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านเรียบร้อย ขอบคุณ คุณdicky5 นะครับ ถ้ามีข้อมูลอีกในการการสัมภาษณ์บั้นปลายชีวิตนำมาลงเพิ่มได้นะครับ จากคุณ : @VVIEWW เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 20:03:42 A:58.64.64.226 X: TicketID:173601

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ คุณdicky5 จากคุณ : hayashimali เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 20:22:52

ความคิดเห็นที่ 17 รงค์ วงษ์สวรรค์ พูดถึงกลอนบทหนึ่งของหยกบูรพา ในหนังสือแจกงานศพของเขาว่า ดอกรักบาน ในหัวใจ ใครทั้งโลก แต่ดอกโศก บานใน หัวใจฉัน งดงาม และราวรำพึงของสีสันบนปีกแมลงผึ้งในบาร์ริมถนนเกสร เขายกย่องด้วยภาษาศิลปินละแวก กรีนนิช วิลเลจ ว่า "เขียนออกมาได้ปานนี้ อนุญาตให้ตายได้แล้วว่ะ!" ผมว่า บางที ชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเราอยู่บนโลกนานแค่ไหน แต่มันอยู่ที่ว่า เราอยู่อย่างไร (ซึ่งเรามักได้ยินคำกล่าวนี้บ่อยครั้งตามถนนหนังสือ) การที่จ๊อปส์ตายไม่ได้เป็นการตายช้าหรือตายเร็ว แต่มันเป็นการตายที่ถึงวาระแห่งการสิ้นสุดความเป็นจริงของเขา เหมือนกับที่ เฮมมิ่งเวย์ ตาย เหมือนจอห์น เลนนอน ตาย เหมือนที่ใครหลายๆคน ตาย เฮมมิ่งเวย์เขียน The Old Man and the Sea เลนนอนเขียน Imagine จ๊อปส์ สร้าง Apple เขาก็สมควรได้รับอนุญาตให้ตายได้แล้ว เหลือแต่เราๆท่านๆทั้งหลายที่วิวาทะกันอยู่ในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็น ประวัติศาสตร์เอย การเมืองเอย ศาสนาเอย สังคมเอย มีใครพอจะกล้าหาญชาญชัยบอกกับคนอื่นๆว่าอนุญาตให้ตัวเองตายได้แล้วหรือยัง ? จากคุณ : jazz..a.a.minor เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 21:03:50

ความคิดเห็นที่ 18 ^ การตายในขณะยืนอยู่ที่จุดพีคของความสำเร็จ หรือ ดัง นั่นกลายเป็น ความยั่งยืนอันเป็นที่จดจำ ดังตย.หลายๆคนดังที่แจ๊สฯว่า แต่เชื่อไหมว่า  แม้ขณะที่คนเรามีทุกอย่างแล้ว ถามเข้าจริงๆ  ก็ไม่มีใครอยากตายหรอก  ไม่ว่าเวลาใกล้ไกลแค่ไหน แม้ขนาดฮ่องแต้  ยังเพียรแสวงหายาอายุวัฒนะ หรือในอียิปต์โบราณ ก็สะท้อนการไม่อยากตายของผู้สูงศักดิ์ โดยการรอการกลับมาด้วยการทำเป็นมัมมี่ การตายของผู้มีผลงาน กลายเป็นชื่อเสียงที่โลกยกย่อง อันที่จริง  ผลงานใดๆ มันก็คือ การแสดงออกหรือการปลดปล่อยตัวตน บนความเพียรพยายาม หรือ การท้าทายตนเองต่อความยากลำบาก แต่บนพื้นฐานของการรักสิ่งที่ทำหรือแสดงออกนั้น ดังนั้น  ความรักจึงยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งหมด เพราะ แม้ชีวิต ก็ยอมสละโดยไม่เสียดาย  ไม่รู้ตัวและไม่จำเป็นต้องรู้ตัว เมื่อคนเราพบและทำในสิ่งที่เรารัก ชีวิตเช่นนั้น   ก็คือ การพบตนเองในโลกที่เป็นจริง     ตัวเราผู้ถูกสาปให้มีและเป็นเสรี  บนวิริยภาพแห่งร่างกายที่ต้องตายนั้น เมื่อถึงหรืออยู่ที่จุดนั้น     ความตาย  ความรักและอิสรภาพ  ก็จักกลายเป็นสิ่งเดียวกัน และดังนั้น  ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย   ก็คือ การปล่อยวางให้เป็นไป.. แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 54 21:38:15 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 54 21:31:07

ความคิดเห็นที่ 19 Sony เตรียมสร้างหนัง "สตีฟ จอบส์" ค่ายหนังยักษ์ใหญ่แห่งฮอลลีวูดได้คว้าสิทธิ์การสร้างภาพยนตร์ชีวประวัติของ "สตีฟ จอบส์" ผู้ก่อตั้งบริษัท Apple จากหนังสือที่เขียนโดย "วอลเตอร์ อีแซคสัน" มาไว้ในมือแล้ว โดย "มาร์ค กอร์ดอน" จะรับหน้าที่อำนวยการสร้าง             หนังสือชีวประวัติของ สตีฟ จอบส์ ที่เสียชีวิตหลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็งตับอ่อนที่รุมเร้ามาตั้งแต่กลางปี ค.ศ. 2004 กำลังจะถูกสร้างเป็นภาพยนตร์แล้ว โดย Sony Pictures ได้คว้าสิทธิ์ของหนังสือชีวประวัติอย่างเป็นทางการของเขา ที่มี วอลเตอร์ อีแซคสัน อดีตประธานของ CNN และ Time Magazine เป็นบรรณาธิการ             แม้ Sony จะยังไม่ได้ออกมาประกาศเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ แต่ Deadline ได้ยืนยันว่า สตูดิโอยักษ์ใหญ่ได้ทุ่มเงินหลักล้านเหรียญฯ เพื่อสิทธิ์การสร้างหนังเกี่ยวกับชีวประวัติของ จอบส์ เลยทีเดียว             เดิมทีหนังสือความหนา 448 หน้าของ อีแซคสัน ที่จะตีพิมพ์โดย Simon & Schuster มีกำหนดจะวางแผงในวันที่ 21 พ.ย. แต่ตอนนี้สำนักพิมพ์ได้เลื่อนวันจำหน่ายมาเป็นวันที่ 24 ต.ค. แล้ว นอกจากนั้นในตอนแรกหนังสือเคยมีแผนจะใช้ชื่อว่า iSteve: the Book of Jobs แต่หลังการเสียชีวิตของผู้ก่อตั้งบริษัท Apple สำนักพิมพ์ได้ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนชื่อหนังสือให้สั้น ๆ ง่าย ๆ ว่า Steve Jobs แทน             โดยหนังสือเล่มนี้มีข้อมูลพื้นฐาน คือการสัมภาษณ์ สตีฟ จอบส์ กว่า 40 ครั้ง และพูดคุยกับเพื่อน ๆ, สมาชิกในครอบครัว, ผู้ร่วมงาน กระทั่งคู่แข่งทางธุรกิจกว่า 100 ราย ซึ่ง จอบส์ เป็นผู้เลือกให้ อีแซคสัน เป็นผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยตัวของเขาเอง เพื่อบันทึกชีวิตช่วงแห่งการต่อสู้กับโรคมะเร็งของเขา โดยมีรายงานว่า จอบส์ ยังพา อีแซคสัน ไปยังบ้านที่เขาใช้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากนั้น ผู้ยิ่งใหญ่แห่งแวดงวงธุรกิจเทคโนโลยีก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องราวในชีวิตส่วนตัวอะไรมากนักเช่นเดิม ข่าวจาก Manager.co.th 10/10/54 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 13:58:30