ความคิดเห็นที่ 1 การส่งเงินทางผ่านเอเยนต์หรือตัวแทนนี้ไม่มีแต่ในสยามเท่านั้นหากแต่มีอยู่ไปทุกแห่งที่ชาวจีนไปอาศัย เช่นที่สิงคโปร์, มาเลเซีย ก็มีอยู่ด้วยเช่นกัน การฝากส่งเงินนี้ต่อมาได้มีการจัดระเบียบขึ้นเสียใหม่โดยกำหนดให้จัดส่งผ่านระบบไปรษณีย์โดยมีข้อกำหนดการส่งจากประเทศจีนว่าต้องทำอย่างไร และจะถูกปรับอย่างไร ภาพเอกสารข้อกำหนดการส่งเอกสารจากฝ่ายจีน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 10:57:15

ความคิดเห็นที่ 2 ทุกบ้านจีนหากยังมีญาติที่ยังคงอยู่ที่ประเทศจีนในสมัยก่อนย่อมต้องเคยส่งเงินโพยก๊วนไม่มากก็น้อยดังเช่นจดหมาย ๒ ฉบับนี้เป็นรายละเอียดเกี่ยวกับการโต้ตอบระหว่างกันของบรรพบุรุษข้าพเจ้า ฝั่งซ้ายมือกระดาษสีขาวส่งจากไทยไปจีน ส่วนขวามือเป็นจดหมายฝ่ายจีน ซึ่งข้อความพูดถึงเรื่องการส่งเงินไปช่วยเหลือทางเมืองจีนที่กำลังได้รับความลำบาก และอีกฝ่ายหนึ่งก็ตอบกลับมาว่าได้รับเงินเรียบร้อยแล้วซึ่งเนื้อหาข้อความในจดหมาย (เคยให้คุณอุปรากรจีนช่วยแปล ยังความขอบคุณมา ณ ที่นี้) อ่านไปก็น้ำตาไหลไป จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 10:57:50

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อโลกหมุนเวียนไปสู่ความเจริญ การส่งเงินผ่านเอเยนต์เริ่มลดบทบาทลง ไปสู่การส่งเงินทางธนาณัติด้วยระบบไปรษณีย์ และการโอนเงินระหว่างประเทศตามมา แต่คำว่า "โพยก๊วน" ก็ยังมีผู้เรียกอยู่แต่ไม่มากเท่าไร แต่สิ่งเหล่านี้ทุกอย่างเสมือนเหรียญสองด้าน ดาบสองคม คือมีดี และ ไม่ดี อยู่ในวงจรของมันเอง เช่น ๑. เกิดการลักลอบขโมยเอาไปโดยแอบลักลอบระหว่างการขนส่ง ๒. เงินที่ชาวจีนส่งคืนกลับไปยังแผ่นดินจีนใหญ่นั้น แน่นอนว่าย่อมต้องกระทบถึงเงินหมุนเวียนในประเทศและการจัดเก็บภาษีของรัฐอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะในสยาม สิงคโปร์ และมาเลเซียซึ่งอาจจะออกมาได้ด้วยการควบคุมการส่งไม่ให้เกินอัตรา และเสียค่าธรรมเนียมในอัตราที่สูง ทำให้ระดับการส่งเงินนั้นต้องคิดหน้าคิดหลังกันหน่อย แต่ท้ายสุดแล้วหรือจะปล่อยให้ผู้มีพระคุณทางเมืองจีนตกอยู่ในภาวะยากจนไม่มีจะกิน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 11:12:22

ความคิดเห็นที่ 4 มาเจิม อิ อิ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ จากคุณ : อุปรากรจีน เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 12:02:23

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อห้าสิบกว่าปีก่อน คุณพ่อส่งเงินให้ญาติที่จีนโดยการฝากคนที่ไปเยี่ยมญาติที่โน่น ปรากฎว่าเงินไม่เคยถึงมือญาติเลย มารู้เอาตอนไปเยี่ยมญาติเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง หุหุหุ ตอนนั้นน่าจะใช้บริการโพยก๊วนนะนี่ จากคุณ : papa mama love u เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 12:32:43

ความคิดเห็นที่ 6 หากใครสนใจเรื่องราวของตราไปรษณียากร ก็คุ้นเคยกันว่ามีดวงตราไปรษณีย์ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องการส่งโพยก๊วน คือ "ชุดฤชากร" ฤชากร = เงินที่ได้จากค่าธรรมเนียม โดยระบบการจัดเก็บดั้งเดิมมีหลายประเภท คือ ส่วย จังกอบ ฤชา อากร เป็นต้น ตราไปรษียากรฤชากร มีไว้สำหรับปิดชำระค่าธรรมเนียมศาลของกระทรวงยุติธรรม หรือ ค่าธรรมเนียมของกรมที่ดินในนิติกรรมทั้งหลาย ด้วยการส่งโพยก๊วนของพวกเอเยนต์จะทำการรวมรวมห่อซองโพยทั้งหลาย เข้าเป็นมัดรวมกันแล้วไปส่งไปรษณีย์ ซึ่งต้องเสียเงินตามน้ำหนัก ซึ่งการรวบรวมห่อโพยก๊วนเพื่อที่จะประหยัดค่าใช้จ่าย ทำนองเดียวกันห่อที่รวมกันก็มีน้ำหนักมากทำให้เสียค่าส่งมากเป็นเงาตามตัว ดังนั้นอัตราการส่งจึงต้องใช้ตราไปรษณียากรที่มีราคาสูง แต่ดวงตราไปรษียากรที่ใช้กันอยู่ราคาสูงสุดคือ ๑ บาทหรือ ๖๔ อัฐ เท่านั้น ทางราชการจึงได้แก้ไขด้วยการนำตราฤชากรจากทางศาลยุติธรรมมาพิมพ์แก้ โดยใช้ราคาคือ ๑๐ บาท ๒๐ บาท และ ๔๐ บาท จัดมาให้ฝ่ายไปรษณีย์เพื่อทำการใช้ในเรื่องดังกล่าว จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 12:32:53

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคุณหนุ่มรัตนะมากค่ะสำหรับกระทู้ดีๆ ทำให้ได้ทราบว่าโพยก๊วนนี่ ไม่ใช่แค่เอกสารการเงินธรรมดา แต่เป็นการส่งความระลึกถึงและความห่วงใย ความกตัญญูไปถึงผู้มีพระคุณด้วย จากคุณ : pasteque เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 12:44:14

ความคิดเห็นที่ 8 การเขียนซองโพยก๊วนนั้นเขาไม่ได้เขียนกันสุ่มสี่สุ่มห้า เขามีหลักและวิธีการเขียนนะครับ อ้างถึงบทความของหมอพิพัฒน์ ชูเวช เขียนไว้ว่า "การส่งเงินโพยก๊วน จะใช้ตำรา "เซียนจื่อเหวิน" = ตำราอักษรภาษาจีนพื้นฐาน ๑๐๐๐ ตัวมาระบุอยู่บนซองโพยก๊วน โดยใช้อักษรแรกสุดจนครบอักษรที่ ๑๐๐๐ และทำการส่งออก ๗ วัน / ครั้ง เช่น งวดที่ ๑ มีจดหมายอยู่ ๑๐๐ ฉบับจะใช้อักษร "เทียน" เป็นตัวกำกับอักษรพร้อมกับหมายเลขลำดับของซอง" โดยจะมีทั้งหมด ๓ สำเนา ต้นฉบับส่งไปจีน สำเนาบริษัทโพยเก็บไว้ และซองจดหมายเปล่าตอบรับจากผู้รับเงิน และให้ทั้ง ๓ ส่วนตรงกันจึงจะรับเงินได้ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 13:09:33

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าจำไม่ผิดได้รับคำบอกเล่าสืบจากคนเก่าคนแก่ต่อ ๆ กันมาว่า ในสมัยเดิมที่หาดใหญ่ อัตราถ้าโอนไปที่เมืองจีนสมัยประธานเหมาเจ๋อตุง อยู่ที่ร้อยละ 2.50-5.00 ของจำนวนเงินโอนเป็นอย่างต่ำ ถ้าเขตกันดารมากและห่างไกลมากหรืออยู่ในสถานะการณ์สู้รบ เพราะต้องใช้คนนำสาส์นและเป็นธุรกิจใต้ดินในบางแห่ง อัตราก็แพงขึ้นไปอีกประมาณว่าสูงสุดอยู่ที่ระหว่างร้อยละ 40-50 ของค่าเงินโอน รับประกันความปลอดภัยและถึงมือผู้รับแน่นอน คนรับช่วงคนแรกก็จะสามารถหมุนเงินได้ก่อนไม่เกินสาม-เจ็ดวันในสมัยก่อน และได้รับค่าบำเหน็จหรือนายหน้าประมาณร้อยละ 0.50 ของเงินที่รับมาส่งให้กับโพยก๊วน (ไม่แน่ใจชักลืมเลือนแล้ว) จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 15:39:44

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบพระคุณมากๆครับผม เงินโพยก๊วน นี่คืออันเดียวกับ 票号 ที่เป็นตั๋วโอนเงิน ซึ่งเป็นที่นิยมใช้กันมากในสมัยราชวงศ์ชิงครับ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 54 17:22:27 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 17:16:51

ความคิดเห็นที่ 11 ความรู้ดีๆอีกแล้ว แต่เรื่องการโกงตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันก็มีตลอด สมัยก่อนไม่ส่งให้ ทำหายกลางทาง สมัยนี้มีแก๊งหลอกโอนเงิน บัญชีปลอม เครดิตปลอม ทำธุรกรรมการเงินไม่ว่าสมัยไหนก็ต้องระวังกันแจทั้งนั้น จากคุณ : kingofearth เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 54 20:24:30

ความคิดเห็นที่ 12 กิจการโพยก๊วนนี่เลิกล้มไปเมื่อใดเหรอครับ           แต่เดาว่าน่าจะเป็นช่วงที่จีนกลายเป็นคอมมิวนิสต์ แปลกใจว่าบริการธนาณัติก็มีมานานมากแล้ว    แต่ทำไมคนจีนไม่นิยมส่งธนาณัติต่างประเทศไปแทน จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 01:59:00

ความคิดเห็นที่ 13 กิจการโพยก๊วนน่าจะเลิกไปอย่างมีนิตินัยในปี 2485 นะครับ อันเป็นผลจากกการตรา พรบ. ควบคุมการแลกเปลี่ยนเงิน พุทธศักราช 2485 กำหนดให้กิจการโพยก๊วนผิดกฎหมาย การแลกเปลียนโอนเงินตราต่างประเทศต้องกระทำกับบุคคลรับอนุญาตเท่านั้น จากคุณ : Aeykun เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 05:57:55

ความคิดเห็นที่ 14 บนแผ่นดินใหญ่ของจีนธุรกิจร้านแลกเงินหรือร้านเงินที่ขาย 票号 จะเริ่มปิดกิจการลงไปในช่วงทศวรรษที่ 1910 หน่ะครับ เพราะการเข้ามาของธนาคารแบบใหม่ที่มีความมั่นคงและสายป่านที่ยาวกว่า ทำให้ประชาชนหันไปใช้บริการธนาคารกันมากขึ้น สุดท้ายพวกร้านแลกเงินแบบนี้เลยเจ๊งกันไปหมดครับ โดยเฉพาะร้านแลกเงินในซานซี ทีี่ขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งร้านแลกเงินใหญ่ที่สุดของประเทศจีน (ร้านแลกเงินในซานซีนี่มีสาขาทั่วประเทศจีนเลย รวมเงินที่หมุนเวียนในร้านพวกนี้มากกว่า 40% ของเงินที่หมุนเวียนในประเทศจีน ยุคปลายราชวงศ์ชิง) จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 06:24:46

ความคิดเห็นที่ 15 โดยข้อเท็จจริงแล้ว กิจการโพยก้วนยังมีอยู่ในหลายแห่ง/หลายประเทศ แต่เป็นธุรกิจนอกระบบการเงินการธนาคาร ที่ผู้โอนกับผู้รับโอนไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน หรือรายได้ทางธุรกรรมที่ต้องเข้าข่ายการเสียภาษี มีเครือข่ายขนาดใหญ่ด้วย มาเลย์เคยจับคนไทยที่ทำธุรกิจประเภทนี้ได้ในมาเลย์ ยึดเงินสด/เงินโอนผ่านบัญชีได้พันกว่าล้านบาท แต่ไม่ยอมบอกที่มาที่ไปของเงินเหล่านี้ ทราบว่ามีการโอนเงินเข้ามาจากหลายประเทศ สุดท้ายทำได้แค่จำคุกไม่เกินห้าปีแล้วยึดเิงิน เพราะไม่สามารถสรุปว่าเป็นเงินจากที่ใด การโอนเงินก็หลักการเดียวกับโพยก้วนเดิม แต่ปัจจุบันมีการใช้ช่องทางคอมพิวเตอร์มากขึ้น ทำให้รัดกุมและรวดเร็วกว่าสมัยเดิมมาก แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 54 08:22:06 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 08:21:37

ความคิดเห็นที่ 16 คุณอุ้ย ค.ห.14 ใช่ร้าน 日升昌 （รื่อเซิงชัง） ในผิงเหยาหรือเปล่าคะ? http://baike.baidu.com/view/85027.htm จากคุณ : แพนด้ามหาภัย เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 08:56:06

ความคิดเห็นที่ 17 ตาจะส่งเงินไปให้คุณทวดผู้หญิง   คนที่รับฝากดีค่ะไม่โกง เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับคนจีนในฮาวาย   มามีครอบครัวใหม่แต่ทุกตรุษจีน เขาจะส่งเงินก้อนใหญ่ไปให้ภรรยาที่จีน   ยังนึกเดี๋ยวโดนโกง ปรากฎว่าส่งไปสิบกว่าปี   มีจดหมายตอบจากภรรยาว่าได้รับเงินและขอบคุณค่ะ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 10:49:49

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ จากคุณ : ป้าอ้วนเหนียวเนื้อ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 15:06:27

ความคิดเห็นที่ 19 ใช่ครับ ร้านดังๆในซานซีก็ 日升昌 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 18:31:02

ความคิดเห็นที่ 20 ถึงลำบากแต่ก็ยังส่งเงินเพื่อผู้มีพระคุณ อ่านแล้วซึ้งเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : nowan เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 54 18:57:36

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ พี่ณล   เห็นคำนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ในหนังสืออยู่กับก๋ง จากคุณ : jin leng เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 08:30:10

ความคิดเห็นที่ 22 ผมเคยอ่านเรื่องนี้ในเรื่อง อยู่กับก๋ง ของหยกบูรพา ขอบคุณครับที่นำมาให่้อ่าน จากคุณ : Max2000 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 00:22:44

ความคิดเห็นที่ 23 เพิ่งจะเลิกแบบถาวร ไม่กี่ทศวรรษนี้ ประมาณ ปี พ.ศ. ๒๕๒๕ พ่อยังเคยใช้ให้เดินไปส่งเงินที่ร้านค้าใกล้ๆ ซึ่งทำหน้าที่ส่งเงินไปเมืองจีนให้ ก็คงจะเป็นสาขาของโพยก๊วนนี่แหละ อาเล่าให้ฟังว่า สมัยเด็กๆลำบาก เพราะอากงต้องเก็บเงินส่งให้เมืองจีน ทำให้ลูกๆที่มีแปดคน ไม่ค่อยได้กินเต็มที่ พอจะกิน อากงก็ว่าเอาไปส่งเมืองจีน เป็นอย่างนี้จนโต ...จนมาบัดนี้ ญาติพี่น้องที่เมืองจีน ลืมตาอ้าปากได้ หลังเมืองจีนเปิดประเทศ เศรษฐกิจดีกว่าเราเสียอีก จากคุณ : aeroflex เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 12:36:19