|
อีกสักนิด ยกตัวอย่างนะครับ คำว่า ปรัชญา, ประวัติศาสตร์, สัปดาห์, ภูมิลำเนา, โทรคมนาคม ที่มีการบัญญัติให้อ่านได้เป็น ปรัด-ชะ-ยา (ปรัด-ยา), ประ-หวัด-สาด(ประ-หวัด-ติ-สาด), สับ-ปะ-ดา(สับ-ดา), พูม-มิ-ลำ-เนา (พูม-ลำ-เนา), โท-ระ-คม-มะ-นา-คม (โท-ระ-คะ-มะ-นา-คม) เมื่อก่อนใครอ่านแบบข้างหน้าวงเล็บถือว่าอ่อนภาษามากๆ (ถึงขั้นยี้เลยนะครับ) พาลจะสอบตกภาษาไทยเอาได้ ยิ่งได้ยิน รมต.บางสมัยของ กระทรวงโทรคมนาคม อ่านกระทรวงของท่านเป็นแบบแรกแทบบอกได้เลยว่าไม่ผ่านตั้งแต่ยังไม่ทำงาน มาสมัยนี้ราชบัณฑิยสถานให้อ่านได้ทั้งสองแบบถือว่าเป็นคำนิยม ผมยังทำใจไม่ค่อยได้ เพราะสอนลูกๆ หลานๆ ให้อ่านตามในวงเล็บ ถ้าการเขียนกำกับจะมีการเปลี่ยนแปลงตามสมัยนิยมและบังคับใช้ให้เขียนแบบนี้แบบนั้น(เฉพาะคำที่เห็นว่าสำคัญ ไม่เกี่ยวกับชื่อ-นามสกุลนะครับ)น่าจะเป็นการดี การท่องเที่ยวจะได้รับอานิสงฆ์ไปด้วย เหมือนเหล่าคำข้างบนที่ให้อ่านได้ตามสมัยนิยมและแบบเดิม บ้างจะเป็นไร...
จากคุณ |
:
ยามภาษา
|
เขียนเมื่อ |
:
1 พ.ย. 54 13:34:20
A:124.120.31.67 X: TicketID:336275
|
|
|
|
|