ความคิดเห็นที่ 1 ในความคิดเราคือต้องฝึกสนทนานะ เคยเหมือนกัน ปี 48 ไปทำงานเกาะช้างต้องเป็นรีเซฟชั่นจำเป็น คือเหมือน จขกท ฟังได้แต่มันพูดไม่ได้ เรื่องศัพท์ก็ต้องรู้ด้วยแล้วแต่สายงาน แต่พอทำไปสักพักและพูดทุกวันก็ได้มานิดหน่อย ยิ่งทุกวันนี้เราอยู่พัทยาฝรั่งเดินเยอะมากพยายามไม่สบตา คือถ้าถามง่ายก็ตอบได้ถ้ายากก็นะไปไม่เป็นเลย 555 บางทีถามมาเราตอบไปมานั่งคิด เอ้อ บอกทางไปผิดนี่หว่า อีกอย่างต้องกล้า อย่าอาย เอาเป็นว่าให้กำลังใจละกันค่ะพิมพ์มาซะยืดยาว อ่านขำ ๆ ไปนะจ๊ะ จากคุณ : taoratty เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 12:01:24

ความคิดเห็นที่ 2 ลองหาหนังสืออ่านเล่นภาษาอังกฤษมาอ่านค่ะ  อ่านออกเสียงดัง ๆ อย่างน้อยวันละ 2 หน้า  ยิ่งพวกหนังสือ conversation ยิ่งดีใหญ่อ่านดัง ๆ ค่ะ  จะค่อยจำได้ว่าวิธีใช้อย่างไรทั้งพูดและอ่านค่ะ เอาใจช่วยนะคะ  ขอให้เก่งเร็ว ๆ ^^ จากคุณ : gift is a present เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 12:31:29

ความคิดเห็นที่ 3 ถามตรงๆ ว่าทำยังไงให้เก่ง ตอบตรงๆ ก็คือ "ฝึก" ขาดทักษะด้านไหน ฝึกเพิ่มเติมด้านนั้น ถ้าเขียนไม่คล่อง อาจจะหัดเขียนจากรูปประโยคง่ายๆ   ฟังได้น้อย ก็ต้องฝึกฟังให้มากขึ้น สื่อต่างๆ เดี๋ยวนี้มีมาก ถ้าหัดฟัดจากพวกบทเรียนแล้วเบื่อ ก็หัดฟังจากวิทยุ โทรทัศน์ หรือดูยูทูป หรือเวบต่างๆ หรือที่ฟังไม่เข้าใจ เพราะไม่รู้คำศัพท์ เลยจับใจความลำบาก ก็อาจจะต้องวิธีการเพิ่มคำศัพท์ให้ตัวเองด้วยการอ่าน ส่วนฝึกการพูด ก็ต้องหัดพูดให้มาก พูดผิดพูดถูกไม่เป็นไร ไม่ต้องอาย การอ่าน ช่วยได้มาก ทั้งการทำความเข้าใจรูปประโยค คำศัพท์ที่มากขึ้น รวมไปถึงทักษะการเขียนด้วย จากคุณ : Eureka101 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 12:38:51

ความคิดเห็นที่ 4 ยืมคำตอบของ  #3 ขี้เกียจพิมพ์ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 12:46:00

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากเลยนะคะ ตอนนี้มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย นู๋จะพยายามให้มากที่สุดเลยค่ะ ถ้าวันไหนเรียนจบไปถึงเป้าหมายเมื่อไร จะไม่ลืมคนที่ตอบกระทู้นี้เลย (แอบซึ้ง) จากคุณ : ภูผากับตะวัน เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 12:56:50

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับคห.3 โม้กับฝรั่งมากๆ แรกๆ ก็อายบ้างไม่เข้าใจบ้าง เวียนหัว แต่ก็จำทนอายต่อไป จนพักหลังเริ่มจะกลายเป็นคนพูดมาก +555 ขาดอะไรก็ฝึกตรงนั้น พยายามเข้าครับ จากคุณ : yureasho เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 13:57:58

ความคิดเห็นที่ 7 จากประสบการณ์ที่ไม่เก่ง เท่าไหร่ -พยายาม นึกเป็นภาษาอังกฤษน่ะ   มีดิชไว้เสมอ  หรือกูเกิล ประมาณว่า  เพื่อนถามว่าเป็นไง เรานึกคำศัำพท์ก่อนเลย  มันมีอะไรที่จะตอบได้และแสดงถึงความรุ้สึก เช่น  เอาง่ายน่ะ  bad  แล้วครั้งหน้าใครถามเรา เราก็ค่อยหาคำอื่นมาเพิ่มเติม เช่น i feel bad ประมาณนั้น  และวประยุกต์ใช้กับคำอื่น ๆ -ดูโททัศน์ทีเป็นภาค อังกฤษ  แล้วก็พูดตาม ไม่ต้องทั้งหมดที่เขาพูดก็ได้ ประโยคที่เราพูดได้ -หัดแชท กับฝรั่ง  มีเว็บให้เลือกมากมาย แล้วก็เปิดกูลเกิลคู่กันไปเลย -อย่าอาย คนไทยด้วยกันแม้เขาจะว่าเรา กระแดะ ดัดจริต   ถึงแม้พูดแรกๆ สำเนียงอาจไม่ได้อย่าได้แค่ คิดว่าได้ประมาณหนึ่งค่อยฝึกสำเนียงเอาก็ได้ ปลใ เราไม่เก่งน่ะ  แต่นี่คือวิธีที่เราฝึก จากคุณ : rainny (safing1109) เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 14:30:55

ความคิดเห็นที่ 8 แรกสุด ต้องยอมรับความจริงก่อน หากต้นตระกูลเป็นไทยแท้และอยู่แต่ใไทย เป็นการยากที่จะพูดให้ได้สำเนียงอย่างฝรั่ง (ให้ลืมสำเนียงไปก่อนในช่วงแรกๆ เพราะสำเนียงเป็นตัวลายความมั่นใจ ความเชื่อมั่น ในการสนทนา มาตั้งแต่อดีตกาล) พูดอังกฤษแบบไทยสไตล์นี่แหละ พูดคุยได้เมื่่อไหร่เดี๋ยวสำเนียงพัฒนาเอง... ตัวอย่าง พี่แม้วกับพี่มาร์ค คนหนึ่งเป็น ดร. อีกคนจบจากสถาบันที่มีชื่อเสียงระดับโลก ก็ยังพูดแบบไทยสไตล์เลย แต่คุยกับฝรั่งรู้เรื่อง (อิจฉา) ยกเว้นเด็กรุ่นใหม่หลายคนที่พูดได้สำเนียงต่างชาติจริงๆ ถือว่ามีพรสวรรค์อย่างสูงงง (อิจฉาอีกที) เคยได้ยินมั้ยที่คนรอบข้างมักพูดว่า "ฟัง(ฝรั่ง)รู้เรื่อง แต่คุยไม่ได้ ตอบไม่เป็น" นั่นแสดงว่า...เขากำลังหลอกตัวเอง การพูด ฟัง อ่าน เขียน ผมว่า อ่าน-ง่ายสุด ถ้าอ่านในสิ่งที่คนอื่นเขียนไม่ออก...ต้องฝึกอ่านให้มาก เหมือนแก้โจทย์ฟิสิกส์ที่ว่ายาก คนออกข้อสอบเขายากกว่าเราหลายเท่านัก ฟัง-ยากสุด เพราะถ้าฟังรู้เรื่องว่าเขาพูดอะไร อย่างไร ฯลฯ จากภูมิปัญญาที่สะสมมาจากการเรียนภาษาอังกฤษ บางคนจากอนุบาล บางคนจาก ป.5 ก็พอที่่จะตอบได้ กลับกันเหมือนฝรั่งหัดพูดไทย เราก็พอจะเดาได้ว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร ก็จะทำให้เกิดการสนทนากันได้ แต่ถ้าฟังไม่รู้เรื่อง...ก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร จริงมั้ย และด้วยความที่ฝรั่งส่วนใหญ่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ประโยคที่ว่า "อย่าอาย หรือต้องกล้าคุยกับฝรั่ง" ต้องดูกาละเทศะด้วยนะคะ หากเขาไม่อยากคุยขึ้นมา จะทำให้เราเสียความมั่นใจได้ แต่แค่มองตาเค้าแล้ว...ก็จะรู้ค่ะ 2. เรื่องคำศัพท์ ใช้วิธีนี้ดีมั้ย ตื่นเช้า ตอนเรียนหรือทำงาน อะไรที่เราเห็นรอบๆ ตัวเรา ทักเป็นภาษาอังกฤษให้หมด ไม่ว่า โต๊ะ เตียง ฝ้า เพดาน ผ้าห่ม ไม้กวาด แมลงสาบ รูป ต้นไม้ ใบหญ้า มือถือ เมียชาวบ้าน หนุ่มข้างบ้าน ฯลฯ เอาให้หมด จะได้เพิ่มคำศัพท์โดยไม่รู้ตัวและไม่เบื่อกับการท่องในดิกฯ แต่ต้องไม่เปิดดิกฯดูนะ นอกจากไม่ได้จริงๆ ค่อยดู(อย่าลืมจำด้วยล่ะ) เพราะตอนคุยจริงก็ใช้ศัพท์รอบตัวนี่แหละ ตอนคุยเราจะนึกได้แบบอัตโนมัติไง ถ้าศัพท์เทคนิคหรือศัพท์ทางช่างก็ค่อยว่ากันอีกที 3. ไม่รู้จะเริ่มคุยอะไรกับฝรั่งดี ต้องฝึกถามให้เป็น จากคำพวกนี้ What, Where, When, Why, Who, Whom, Whose ท่องไว้ซัก 4-5 ประโยค (เหมือนเพลงหากิน) เช่น Excuse me, where are you from? หรือ Do you come from? What do you do? แต่ไม่เหมือน How do you do? นะ Whose car do your KiK (กิ๊ก) drive? Mine....... 5555 Do you know the police station is? เป็นต้น ใบ ดอก ผล เมล็ด ราก.... แล้วจะได้รับคำตอบจากคู่สนทนาจนมึนตึ้บเอง ก็ค่อยๆ เตรียมตอบโต้ไว้ให้ดีๆ 4.การฟังซาวด์แทร็ค(ปิดซับไทย) จะได้ผลดีกับผู้ที่อยู่คนเดียว ไม่ว่าที่ห้องตัวเองในบ้านหรือหอพัก(คนเดียว) ถ้าอยู่หลายคน จะไม่มีสมาธิ เผลอๆ อาจโดนเหน็บแนม จนขาดกำลังใจ แต่อย่าหวังว่าดูกี่รอบแล้วจะเลิศ อันนี้ขึ้นอยู่กับบุญทำกรรมแต่ง เหมือนผมตอนนี้ "พูดอังกฤษได้นิดโหน่ย...ส่วนภาษาไทย...ไม่ได้เลย" ...ฮา จากคุณ : ยามภาษา เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:57:31 A:124.120.29.7 X: TicketID:336275

ความคิดเห็นที่ 9 วิธีที่ได้ผล(สำหรับผม)คืออ่านอังกฤษให้เยอะๆครับ เลือกระดับความยากของสิ่งที่เราจะอ่านให้เหมาะสมกับความสามารถของเราด้วย เช่นอาจจะเริ่มต้นด้วยการอ่านนิทานสำหรับเด็กไปก่อน จนคุ้นเคยดีแล้วค่อยพัฒนาไปสู่วรรณกรรมระดับเยาวชนที่ก็ยังไม่มีความซับซ้อนทางภาษานัก จนมาถึงขั้นที่อ่านอะไรก็ได้ที่อยากอ่าน   ควรศึกษาไวยยากรณ์ควบคู่ไปด้วยจะได้เพิ่มความเข้าใจทางรากภาษา(สำคัญมาก ขอเน้น) หัดแต่งประโยคง่ายๆตามหนังสือที่เราอ่าน เอาแบบง่ายๆไปก่อน ช้าไม่เป็นไรแต่ให้ถูกต้อง แล้วต่อๆไปเราจะเริ่มใส่รายระเอียดในสิ่งที่เราต้องการจะสื่อได้เอง เพียงแต่ต้องใช้เวลา(น่าจะเป็นเงื่อนไขที่คนอยากเรียนรู้ภาษาอังกฤษจำไว้ใส่ใจแต่แรกอยู่แล้ว)   ดูข่าว (สำหรับช่วงเริ่มต้น)ดูหนังสำหรับเด็กๆโดยเฉพาะคั่นเวลาไปด้วยจะดีมาก จะได้ฝึกการฟังที่ถูกต้อง   สำหรับคำศัพท์ไหน(ที่จับมาได้จากการดูข่าว ดูหนังเด็กตามที่ได้แนะนำข้างต้น)อยากรู้การออกเสียงที่ถูกต้องให้ลองหัดฟังและออกเสียงได้ตาม Dictionary online ซึ่งในยุคนี้หาได้ง่ายมาก ขอรับรองว่าได้ประโยชน์อย่างมาก   ขอยืนยันตามประสบการณ์ตนเองว่า การฝืนตัวเองเกินไปไม่น่าจะได้ผลที่ดีนัก ไม่ต้องถึงขนาดทึกทักอะไรเป็นภาษาอังกฤษโดยไม่เป็นธรรมชาติ ให้คุณท่อง Dictionary ให้ได้ทั้งเล่ม โม้กับฝรั่งวันละ2-3ชมก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เพราะไม่ได้รู้จุดบกพร่องของตัวเท่าไหร่นัก ควรรู้ว่า   รู้ศัพท์เยอะ ผูกประโยคไม่ถูก ออกเสียงไม่ถูก สู้คนที่พูดง่ายๆแต่เข้าใจคำง่ายๆและออกเสียงที่ถูกในสิ่งที่เค้าจะสื่อไม่ได้   ฝรั่งไม่ได้ฉลาดทุกคน เรียนรู้จากฝรั่งที่ฉลาดชั่วโมงเดียว ยังดีกว่าไปคุยกับฝรั่งกระจอก(ซึ่งมีมาก)เป็นอาทิตย์แล้วจะได้เรียนรู้ผิดๆกลับมา   ในห้องนี้ ผมว่าพี่แอ๊ด ปากเกร็ด มีหลักการที่น่าจะได้ผลที่สุด คือสามารถปรับใช้ได้(ในความคิดของผม) ลองค่อยดูแล้วกันครับ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 54 03:56:10 จากคุณ : naa1215 เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 21:48:03

ความคิดเห็นที่ 10 เราว่าควรหันมาเผชิญหน้าความจริงกันดีกว่า นั่นก็คือมันมีคนเรียนด้วยใจรัก แล้วก็มีคนเรียนด้วยความจำเป็น พวกเรียนด้วยใจรักไม่ต้องพูดถึงเรียนยังไงมันก็เก่ง ส่วนพวกที่เรียนด้วยความจำเป็น หลายๆคนคิดผิด เข้าใจอะไรผิดๆ พยายามมองหาวิธีลัด และจะหลงกลไปกับ advertising gimmicks (กลยุทธ์การตลาดหลอกลวงชาวบ้าน) ประมาณนี้ เช่น 1. ภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว (แต่ไม่บอกว่ายากตั้งเยอะ) 2. เอ้าเรียนภาษาอังกฤษกันมาตั้งนานแล้วแต่พูดไม่ได้สักที (ทำให้หลงคิดว่าถ้าอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วจะพูดได้) แล้วในหนังสือก็บอกว่าให้เอาเสียงภาษาอังกฤษมาเปิดฟังตอนนอน ทำให้ฟังดูเหมือนมันเรียนง่าย สอนให้จีบปากจีบคอทำใจกล้าๆพูดได้ ใช่ใจกล้าๆพูดได้ แต่พูดผิดหมดเลย แล้วไอ้คนเขียนหนังสือมันก็เลยรวยเละ 3. ท่องกฎ 20 กว่าข้อแล้วจะพูดเขียนอังกฤษถูกหมด นี่ก็ทำให้ฟังดูเหมือนมันเรียนง่าย ^ แต่เพราะความจำเป็นที่เราต้องฝืนใจเรียนภาษาอังกฤษ เราพบอุปสรรคนานานับประการ แต่เรายอมเผชิญหน้าความจริง แล้วยอมรับว่า "ภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งในภาษาที่เรียนยากมากที่สุดในโลก" เพราะอะไร? เราเคยเรียนภาษาจีนแค่ 2-3 เดือนเอง เราจำศัพท์เป็นคำๆแล้วไปเรียงลำดับสร้างประโยคเอามั่วๆแต่กลายเป็นพูดถูกมากกว่าพูดผิด เพราะภาษาจีนมันไม่มีผันกริยา ไม่มีกติกาอะไรยากๆให้ปวดหัว แต่ในทางกลับกันเราเรียนภาษาอังกฤษตั้งหลายปี แต่ก็ยังเรียงลำดับคำเพื่อพูดประโยคง่ายๆไม่ได้เลย เรียนศัพท์จนรู้ความหมาย แต่พอเอาไปเขียนกลายเป็นเขียนผิดธรรมชาติหมด จนกระทั่งเราตระหนักว่า "คำศัพท์ในภาษาอังกฤษเกือบทุกคำมีพฤติกรรมเฉพาะตัวของมัน คนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา ถ้าไม่เคยได้ยินหรือไม่เคยเห็นตัวอย่างประโยคที่เจ้าของภาษาพูดหรือเขียนนะ ท่องศัพท์ไปก็เอาไปพูดไปเขียนผิดหมด มันไม่เหมือนเรียนคำศัพท์ภาษาจีนเป็นคำๆแล้วสร้างประโยคถูกต้องง่ายๆ" ดังนั้นคนที่เรียนภาษาอังกฤษเพราะกัดฟันเรียนด้วยความจำเป็น ควรเลิกเชื่อพวก advertising gimmicks ที่ไร้สาระทั้งหลาย ควรเลิกพยายามหาวิธีเรียนลัด แต่ยอมเผชิญหน้ากับความยากลำบาก แล้วพยายามค้นข้อมูลเพื่อเข้าใจว่า "ภาษาอังกฤษมันยาก มันยากตรงไหน และจะมีวิธีแก้ไขยังไงในกระบวนการเรียนรู้" ^ ยกตัวอย่างเช่น เราออกแรงเยอะมากๆตอนฝึกฟัง เราหัดดูหนังฝรั่งแล้วพอฟังไม่รู้เรื่องก็ต้องกรอเทป (สมัยก่อนไม่มี computer เก่งๆแบบสมัยนี้) กลับไปกลับมาจนหัวเทปพังไปตั้งหลายอัน ฝึกอ่านก็โยน dictionary อังกฤษเป็นไทยทิ้งไปเลย แล้วใช้แต่ dictionaries อังกฤษเป็นอังกฤษ ไม่รู้ศัพท์ตัวไหนเปิดดูนิยาม แล้วดันอ่านนิยามไม่รู้เรื่องซะอีก ก็เลยต้องเปิดวนไปวนมา ไอ้เปิดวนไปวนมาหลายๆรอบนี่หละ มันกลายเป็นเรียน grammar และวิธีสร้างประโยคขึ้นมาแบบเป็นธรรมชาติเองโดยไม่รู้ตัว แต่กระนั้นพอจะเขียนเรื่องอะไรยากๆเป็นทางการก็เกิดไม่มั่นใจอีก เราไม่หลงกลไปเรียนไอ้ writing course ที่โม้ว่าเรียน 3 เดือนเขียนได้หรอก สมัยคอมพิวเตอร์มันยังไม่เก่งอะนะ เราใช้กรรไกรตัดบทความภาษาอังกฤษที่เขียนสวยๆมา แล้วเอากาวแปะกับสมุด แล้วอ่านทวนให้เข้าใจ แล้วหัดเอาคำศัพท์พวกนั้นไปหัดเขียนประโยคพลิกแพลงโดยการดูตัวอย่างประโยคใน dictionaries อังกฤษเป็นอังกฤษ เรามีวิธี index คำศัพท์สำคัญๆ หรือทำ cross-references ในแฟ้มเรา ให้กลับมาทวนได้ง่าย แต่ไม่จดคำแปลเลยนะ เพราะเวลากลับไปอ่านทวนเพื่อเอาไปหัดเขียนบ่อยๆ จะได้กระตุ้นสมองว่า "คำศัพท์พวกนี้ในบริบทต่างๆมันสื่อความหมายอะไรได้บ้าง และใช้งานยังไง" ^ แต่สมัยนี้เราทำมันใน software และไม่ใช้ dictionaries กระดาษเลย แต่ใช้ dictionaries แบบ online หรือแบบเป็น software หมด เพราะมันหาศัพท์ได้รวดเร็วกว่าหลายเท่า ตกลงอ่านมาแค่นี้ คุณเห็นหรือยังว่าเราต้องออกแรงแค่ไหน มันไม่ใช่ไปติว 6 เดือนเพื่อหวังหัดทำข้อสอบ toefl, ielts, toic, tu-get หรือ cu-tep อะไรทำนองนั้น ^ เราไม่ได้มีอาชีพสอนภาษาอังกฤษ แต่เรารู้วิธีสอนให้คนสอบข้อสอบพวกนี้ผ่านได้คะแนนดีๆ โดยไม่จำเป็นต้องกางข้อสอบเก่าๆมาสอนเคล็ดลับในการทำข้อสอบเลย "เพราะเราสอนให้ผู้เรียนคิดเองเป็น (ว่าความยากมันอยู่ตรงไหน แล้าเราจะเอาชนะมันอย่างไร) เมื่อคิดเองเป็นก็จะรู้ทันข้อสอบว่ามันจะมาไม้ไหนได้บ้าง และจะรับมือกับมันอย่างไร" ^ แต่เราไม่ไปเปิดสอนให้เจ้งเปล่าๆหรอก เพราะผู้คนส่วนใหญ่ชอบและเชื่อ advertising gimmicks แบบว่า "ติว 3 เดือนรับประกันว่าสอบได้"   ^ พวกคนที่ไปติวฝึกทำข้อสอบนี่หละ พอจำเป็นต้องใช้งานภาษาอังกฤษจริงๆอย่างเช่นต้องเขียนอะไรยากๆอย่างเป็นทางการ  มันทำได้เละดีมากๆ! ^ เพราะอะไร? "เพราะไม่ได้เรียนรู้และพัฒนาทักษะต่างๆที่จำเป็นมาตามลำดับขั้นตอนที่ถูกต้อง (มัวแต่หวังเรียนลัดลูกเดียว)" แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 54 05:48:11 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 54 05:32:02

ความคิดเห็นที่ 11 ปิดเทอมไปฝึกตามที่ๆมีฝรั่งเยอะ เวลาว่าง คุยกับตัวเอง คิดในหัวเป็นภาษาอังกฤษ ทำให้ ภ อังกฤษ มันเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันให่้มากที่สุด อ่านเยอะๆ ฝึกมากๆ ไม่ต้องกลัวผิด ดูเคเบิลเยอะๆ  อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ เอาแบบ ง่ายๆ อ่านจบแน่ๆ อ่านจากเล่มง่ายไปหายาก จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 54 13:26:17