ความคิดเห็นที่ 1 หัวอกเดียวกันเลยครับ จากคุณ : chenwei เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:50:24

ความคิดเห็นที่ 2 "..หลังจากจบมาถึงรู้ซึ้งกับความเหลวไหล และไม่เอาไหนด้านภาษาอังกฤษของตัวผมเองจริงๆ.." >> ไม่เป็นไร รู้ว่ามีจุดอ่อนตรงไหน อยากแก้ไข นั่นคือจุดสตาร์ทของการเริ่มเรียนรู้ ไม่มีใครแก่เกินเรียนหรอกน้อง อดีตมันแล้วไปแล้ว ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็แก้อะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่อยู่ในมือเราคือปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แล้วอนาคตมันจะเข้ารูปเข้ารอยของมันเอง แล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุดได้อย่างไร? 1.หาวิธีการที่ดีที่สุด 2.ใจคุณถึงแค่ไหน? จ๊ากก ผมมีธุระด่วนต้องรีบไปเคลียร์ ขอค้างไว้แค่นี้ก่อน เอาไว้สักสามทุ่มจะกลับมาคุยต่อนะครับ ขออภัย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 17:10:58

ความคิดเห็นที่ 3 เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆ ถ้าตั้งใจภาษาอังกฤษก็ไม่ยากเกินความพยายามหรอกค่ะ :) จากคุณ : Soleindee เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 17:37:43

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าพอมีเงินอยู่บ้าง แนะนำเรียนภาษาเป็นคอร์สค่ะ แล้วก็พยายาม ดูหนังที่เป็นซาวแทรค นะคะ ฟังวิทยุ ที่เป็นสถานี ภาษาอังกฤษ แรกๆๆ อาจจะอึดอัดบ้าง แต่พอฟังไปเรื่อยๆๆ จะจับใจความได้ไม่ยากค่ะ ^^ สู้ๆๆค่ะ จากคุณ : freetimez_เวลาอิสระ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 18:31:26

ความคิดเห็นที่ 5 ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น สิ่งสำคัญที่จะทำให้เรียนภาษาอังกฤษเข้าหัวคือต้องมีความกระหายที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษก่อน แนะนำให้อ่านเรื่องภาษาอังกฤษแบบง่ายมาก มีฝรั่งอ่านช้าๆให้ฟังด้วย (โดยคลิกตรงวิทยุด้านบน) คำไหนไม่รู้จักก็เปิดดิก ฟังฝรั่งพูดแล้วก็อ่านตามให้ใกล้เคียงเสียงฝรั่งที่สุด จะหัดเขียนด้วยก็ได้ จะได้ครบทั้งการฝึกฟังฝึกพูดฝึกอ่านและฝึกเขียน จบเรื่องแล้วจะไปบทอื่นก็คลิกตรง MENU ข้างล่าง http://www.rong-chang.com/easyread/es/easy001.htm เมื่อฝึกทุกบทจบก็จะได้ความรู้ภาษาอังกฤษระดับหนึ่ง เรียนแบบนี้ไม่ต้องใช้เงิน จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 18:58:13

ความคิดเห็นที่ 6 แนะนำให้เรียนเป็นคอร์สเหมือนกันค่ะ เนื่องจากได้ผลเร็วและมีคนที่รู้จักก็มีประสบการณ์คล้ายๆจขกท.เลยค่ะ เดี๋ยวนี้มีคอร์สสำหรับคนวัยทำงานที่ต้องการใช้ภาษาอังกฤษในการทำงาน และไม่มีพื้นฐานมาก่อน สามารถเรียนได้ตั้งแต่พื้นฐานเบสิกเลยค่ะ ตั้งแต่ท่องabcก็ว่าได้ และผู้เรียนก็ต้องขยันมากๆด้วยค่ะ และถ้าได้ในระดับนึงแล้ว ก็ต้องขวนขวายด้วยตัวเองด้วย อาจจะเริ่มจากการดูหนังฝรั่งที่มีซับไทยก็ได้ค่ะ หรือจะฟังเพลงสากลก็ได้ แต่จะบอกว่าภาษาอังกฤษต้องใช้ประสบการณ์ คนที่ไม่ค่อยมีพื้นฐานมาก่อน บางครั้งจะไม่คุ้นชินกับการอ่านและเซ้นท์การเดาคำก็ต่างจากคนที่เรียนมาก่อน แต่เชื่อว่าไม่มีอะไรเกินความสามารถแน่นอนค่ะ จากคุณ : NWzephyr เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 19:02:32

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเรียนอังกฤษมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแต่ไม่ได้ความรู้อะไรเลย(ไม่ใช่ความผิดของโรงเรียน) ผ่านชั้นต่างๆ มาได้ด้วยโชคช่วยตลอด จนมาถึงตอนอายุ15ปีสิ่งที่เรียนรู้มีแค่ท่อง A-Z(แบบสำเนียงตามที่ได้ยินมา),กับนับหนึ่ง ถึงสิบ(ตามสำเนียงที่ได้ยินมาอีกเช่นกัน)กับเขียนตัวหนังสืออังกฤษได้ทั้งพิมพ์เล็กพิมพ์ใหญ่(เท่านี้จริงๆ)เรื่อง Grammar, Past tense, แต่งประโยคอะไรต่างๆไม่รู้เรื่องเลยด้วยความสัตย์จริง       อ้อ,ท่อง หนึ่งสัปดาห์เจ็ดวัดได้อีกอย่าง       ตอนอายุ16มีความจำเป็นต้องย้ายมาอยู่กับพ่อที่อเมริกา ต้องมาเริ่มเรียนภาษา ผมต้องเริ่มต้นที่ชั้นอ่าน ออกเสียง A-Zใหม่(รวมถึงคัดลายมือA-Zด้วย แต่ตรงจุดนีัผมไม่มีปัญหาก็แค่เขียนให้อ่านออก)       คำศัพท์ก็ต้องเรียนกันด้วยระบบรูปภาพพร้อมคำและคุณครูที่สอนต้องใช้มือชี้เอาแต่ละคำให้ฟัง จนเรา ออกเสียงได้ใกล้เคียง(ซึ่งได้ผล100%สำหรับผม)เนื่องด้วยครูเป็นชาวอเมริกันทุกคน       รู้สึกตัวอีกที เรียนไปด้วย จีบสาวไปด้วยครบหนึ่งปีพอดี มีโอกาสเข้าเรียน High School(เพราะอายุ ยังไม่ถึง19ในตอนนั้น) ก็เรียนทักษะต่างๆไปรวมถึงเก็บหน่วยกิจจนอายุ19ปี(เรียนแบบต้องขยันกว่าคนอื่นสาม เท่า กระนั้นเกรดก็ยังลุ่มๆดอนๆ)      จนกระทั่งจบ College มาต่อ University จนจบตรีทำงานมาตลอดทุกวันนี้อายุ 37ปีแล้วยังไม่เคย กลับเมืองไทยสักครั้ง      ทุกวันนี้ผมก็ยังเรียนรู้ภาษาอยู่ ไม่กล้าอวดโอ้ความเก่งอะไรกับใคร(ยังอยู่ในฐานะผู้เรียนรู้อยู่นับตั้งแต่ อายุ16ปีที่แรกเริ่มเข้าประเทศนี้มา)ทุกวันได้เรียนรู้อะไรใหม่ทุกวัน(และหันมาจีบสาวไทยแทน)      มาถึงจุดนี้แล้วผมไม่แน่ใจว่าประสบการณ์ของผมจะช่วยอะไรจขกทได้บ้าง แต่ถ้าดูจากช่วงเวลาที่ผมผ่านมา ให้ดีๆในยุคของผมไม่เคยสัมผัสได้ถึงระบบ Internet จนกระทั่งผมอายุ24ปีแต่กระนั้นก็เป็นเน็ตในยุคริเริ่ม      ไม่มี Youtube, Wikipedia      แต่ในยุคนี้, สื่อต่างๆทาง Internet พัฒนาถึงจุดที่ว่าถ้าย้อนเวลากลับไปในยุคที่ผมเริ่มเรียนรู้ใหม่ๆ ผมอาจใช้เวลาน้อยลงมากกว่านี้เยอะ อาจจะประหยัดเวลาไปได้ถึงปีหนึ่งเลยทีเดียว      ขอเข้ามาให้กำลังใจคุณจขกทครับ จากคุณ : naa1215 เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 20:56:43

ความคิดเห็นที่ 8 มาคุยกันต่อนะครับ ผมพูดค้างไว้ว่า "..แล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุดได้อย่างไร?.." และผมบอกไว้ว่า 1.หาวิธีการที่ดีที่สุด 2.ใจคุณถึงแค่ไหน? วิธีการที่ดีที่สุดคืออย่างไร? ก็คือวิธีที่เหมาะกับตัวคุณ ตัวแปรที่จะกำหนดวิธีที่ดีที่สุดกับตัวคุณมันมีมาก คุณมีพื้นฐานแค่ไหน? คุณมีเวลามากเท่าใด? คุณอยู่ใกล้หรือเข้าถึงทรัพยากรเรียนรู้อะไรบ้าง? คุณต้องการเรียนรู้ไปจนถึงระดับใด? เหล่านี้เป็นตัวกำหนดวิธีการทั้งสิ้น นอกเหนือจากตัวแปรอื่นๆ จะเห็น่ว่าหลายๆท่านก็เสนอหลายๆวิธี วิธีเหล่านั้นอาจเหมาะหรือไม่เหมาะกับคุณก็ได้ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเรียนเองหรือเข้าคอร์ส หลักการสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนเสมอก็คือ คุณจะต้องนำเข้าก่อนส่งออก ก่อนจะเขียนได้คุณก็ต้องอ่านมาเยอะพอ ก่อนจะพูดได้คุณก็ต้องฟังมาเยอะพอ สิ่งเหล่านี้มันเป็นขั้นตอนในตัวมัน ไม่รับเข้าวัตถุดิบแล้วจะไปผลิตอะไรส่งออกได้? ดังนั้น คุณต้องเริ่มต้นด้วยการนำเข้าก่อนเสมอก่อนจะไปฝึกส่งออก ถ้าคุณไม่ใส่ใจไม่สนใจในการรับเข้าก็เลิกพูดเรื่องความเก่งได้เลย ใจคุณถึงแค่ไหน? การเรียนภาษาเป็นเรื่องการสร้างความชำนาญหรือทักษะ หนทางที่จะเกิดทักษะมีทางเดียวคือการฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมันติดหูติดตาติดปากติดมือ ก็เหมือนคุณเรียนภาษาไทยของตัวเองน่ะแหละ การที่จะเกิดทักษะได้นั้นมันต้องทุ่มเทความพยายาม ความพากเพียร ความมานะ สารพัดอย่าง คุณพร้อมจะทุ่มไหม? คุณเอาจริงแค่ไหนกับการสร้างทักษะ? หนทางเดียวที่คุณจะอยู่กับความลำบากได้นานๆก็คือ คุณต้องสนุกกับมัน ถ้าหากการเรียนภาษาเป็นเรื่องทรมานสำหรับคุณ ผมว่าสำเร็จยากมากๆ ขอให้โชคดี จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:05:00

ความคิดเห็นที่ 9 "ผมเรียนอังกฤษมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแต่ไม่ได้ความรู้อะไรเลย(ไม่ใช่ความผิดของโรงเรียน)" ขอโทษนะครับ ถ้าไม่ใช่ความผิดของโรงเรียน หรือของผู้สอน แล้วมันเป็นความผิดของผู้ใดมิทราบ การที่เด็กส่วนใหญ่ออกเสียงภาษาอังกฤษผิด เช่น เสียงอักษร H ออกเสียงเป็น เฮ็ช  แทนที่จะเป็น เอ็ช อันนี้ไม่ใช่ความผิดของโรงเรียน หรือผู้สอนหรือ เด็กเขาจำมาอย่างนี้ พอมาถึงมหาวิทยาลัยต้องมานั่งแก้กัน ไม่รู้จักจบจักสิ้น   หรือการอ่านเชื่อมเสียงระหว่างคำ  This is America. จะไม่โรงเรียนไหนสอนเด็กบ้างว่าต้องอ่านให้มันเชื่อมกันเป็น 1 ประโยค ไม่ใช่ตัดทีละคำ เป็น ธิส  อิส  อเมริก่า  แทนที่จะเป็น ธิส ซิส สเมริก่า  เป้นต้น การเรียนภาษาในระยะเริ่มต้นเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะมันเป็นรากฐานของการต่อยอดขึ้นไป ต้นไม้รากมันง่อนแง่น รากไม่แข็งแรง มันก็ดูดซึมเอาอาหารไปเลี้ยงต้น ดอก ใบ ไม่ได้ฉันใด ความรู้พื้นฐานที่ไร้ระบบ มีแต่การท่องจำเยี่ยงนกแก้วนกขุนทอง ซ้ำยังจำมาผิดๆ มันก็ทำให้สมองที่น่าจะ ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพในการเรียนรู้ ก็ต้องประสบอุปสรรคมากมาย จำถึงขั้นท้อถอยและโทษตัวเองว่า ทำไมไม่มีปัญญาเรียนได้ดีเหมือนคนอื่น ในกรณีอย่างนี้ ไม่ใช่เรื่องพ่อแม่รักแกฉํน แล้ว แต่เป็นสถาบันบั่นทอนสมองฉัน เป็นเสียนี่ จึงไม่น่าแปลกใจว่า ทำไมพ่อแม่ส่วนใหญ่จึงต้องพยายามอย่างสุดชีวิต ที่จะหาโรงเรียนที่ดีมีคุณภาพให้กับลูกของตน ด้วยทุกวิถีทาง แม้จะต้องเสียเงินมากมาย แล้วยุคปฏิรูปการศึกษาของจริง ที่ไม่ได้อยู่แค่ในกระดาษ จะเห็นเป็นรูปเป็นร่างเมื่อไรกันหละ จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:22:32

ความคิดเห็นที่ 10 จขกท.อย่าใจร้อนวันสองวัน เดือนสองเดือยคงยังไมไ่ด้อะไร มันต้องใช้เวลาในการฝึกฝน เริ่มจากสิ่งที่เราชอบหรือสิ่งที่เราต้องเจอประจำ หัดฟังเยอะๆ เริ่มจากข่าวสั้นๆก่อนก็ได้ค่ะ (จะได้ไม่หดหู่ ^^ ) อ่านเยอะๆอาจจะบังคับตัวเองว่าต้องอ่านข่าววันละเรื่อง เช่น ข่าวน้ำท่วมก็อ่านๆไป สังเกตไป ได้ทั้งศัพท์และวิธีการเขียน พอเริ่มอ่านเข้าใจได้หมดก็เปลี่ยนไปอ่านแนวอื่น เปลี่่ยนไปเรื่อยๆอ่ะคะ จากนั้นก็ค่อยๆเอาสิ่งที่ได้ไปช่วงเรื่องการเขียนและพูดของเราค่ะ... ถ้าเรามีความตั้งใจ สุดท้ายยังไงก็ต้องทำได้ค่ะ  "หนูนาทำได้คุณก็ทำได้" สู้ๆ (แอบนอกเรื่อง)                                   จากคุณ : circle mirror เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:34:42

ความคิดเห็นที่ 11 ในฐานะที่ตัวเองเป็นกะเหรี่ยงตกดอยที่ระหกระเหินไปในที่ต่างๆแล้วก็ใช้ภาษาอังกฤษด้วยความจำเป็นและเป็นภาษาอังกฤษแบบความรู้รอบโต๊ะนะคะ ดิฉันพบว่าภาษาอังกฤษของคนไทยเรานี้มันเป็นภาษาอังกฤษที่สับสนปนเป เพราะเราใช้แบบเรียนอ็อกซฟอร์ดและเคมบริดจ์ในขณะที่อีกส่วนหนึ่งใช้บทเรียนของอเมริกา เด็กไทยจึงออกเสียงภาษาอังกฤษปนกันทั้งอังกฤษแบบ UK และอังกฤษแบบ US เหมือนที่คุณเจ้าของความเห็นที่ 9 บอกว่าตัว H ออกเสียง "ที่ถูกต้อง" ว่า เอ็ช ไม่ใช่ เฮ็ช  ซึ่งจะว่าคุณผิดก็ไม่ได้ แต่จะบอกว่าคุณพูดถูกทั้งหมดก็ไม่ใช่อีก เพราะตัว H ออกเสียงแบบอังกฤษก็ต้องว่า เฮ็ช และออกเสียงแบบอเมริกันก็เป็น เอ็ช ดังนั้น มันจึงไม่ใช่ผิดหรือถูกทั้งคู่นั่นแหละค่ะ นี่แค่เรีื่องของเสียง ยังไม่รวมการสะกดอีกด้วย ดิฉันไม่แปลกใจที่เด็กไทยจะสับสนเพราะเราไม่ได้ถูกปกครองโดยเจ้าของภาษาจนถูกกลืนโดยวัฒนธรรม เราจึงใช้ภาษาอังกฤษกันแบบปนเปวุ่นวายเพราะวัฒนธรรมตะวันตกมันไหลเข้าประเทศเราทั้งจากฝั่งแปซิฟิกและแอตแลนติกในขณะที่ชาติอื่นๆที่เขาถูกปกครองเขาจะต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยยึดหลักตามประเทศแม่ของเขา เช่นพวกที่อยู่ในเครือจักรภพ คนของเขาไม่มีปัญหาเรื่องพวกนี้ เด็กของเขาเรียนรู้และเข้าใจภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ เช่นเดียวกับคนอเมริกันที่ก็ใช้ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน พอไปอ่านแบบอังกฤษเข้าอเมริกันบางคนยังใบ้รับประทาน คุณเจ้าของกระทู้ ก็ดูเอาค่ะว่าที่ทำงานใช้ภาษาอังกฤษแบบไหนเป็นหลัก แล้วก็ไปเรียนที่สถาบันค่ะ ถ้าเป็นบริษัทอเมริกันก็ไปเรียน AUA ถ้าเป็นบริษัทที่ใช้ภาษาอังกฤษแบบ UK ก็ไปเรียนที่บริติชเคาน์ซิล ค่ะ หลานชายดิฉันก็ประมาณเดียวกันกับคุณเจ้าของกระทู้นี่แหละค่ะ ภาษาอังกฤษ "เกือบได้" ตลอด จนวันหนึ่งปิดเทอม ดิฉันจับเขามาอยู่ด้วย (ไม่ได้อยู่เมืองไทยค่ะ)เกือบเดือน เจ้าหลานชายตัวดีพูดอะไรกับใครไม่รู้เรื่องเลย ดิฉันก็ปล่อยไปยังงั้นแหละค่ะให้ผจญชีวิตเอาเอง พอเจ้าตัวกลับเมืองไทย วิ่งแจ้นไปเรียน AUA แบบไม่ต้องมีคนขอ ไม่ต้องมีคนลุ้น วิ่งไปเรียนเองเลยเพราะรู้ได้ด้วยตัวเองแล้วการพูดกับใครไม่รู้เรื่องมันเป็นยังไง ทำให้ชีวิตลำบากแค่ไหน ตอนนี้มันรับจ้างแปลเอกสารได้อ่ะค่ะ แถมแบกเป้ไปทั่วโลกเองอีกตะหาก... ดิฉันเชื่อแน่ว่าเจ้าของกระทู้จะทำได้เพราะมีแรงผลักดันเช่นกัน...โชคดีนะคะ จากคุณ : น้องแมวดอย เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:52:05

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาช่วยผมนะครับ เรื่องเวลาหลังเลิกงานผมมีทุมเทถึงวันละ 4-5 ช.ม. เรื่องความตั้งใจผมจะเทให้เต็มร้อยเพื่ออนาคตที่ดีกว่าวันนี้ ผมจะตั้งใจและเรียนรู้ภาษาอังกฤษให้เป็นส่วนหนึ่งกับชีวิตให้ได้ ผมจะลองนำไปฝึกตามคำแนะนำของพี่ๆทุกท่าน ต่อจากนี้ผมสัญญากับตัวเองว่าจะรักและใส่ใจกับภาษาอังกฤษแบบสุดๆตัว ในเมื่อผมหนีมันมาตลอดแล้วผมก็พ่ายแพ้กับการหนีมาจนถึงทุกวันนี้แล้ว ต่อจากนี้ผมจะไม่หนีผมอีกแล้ว จะเปลี่ยนจากคำว่าเกลียดและกลัวหัวหด จะเปลี่นนเป็นคำรักและทุ่มเทใส่ใจทุกวันแทน ทั้งหมดผมมาได้มาตั้งกระทู้เล่นๆแล้วมาเขียนปิดท้ายกระทู้ตัวเองสวยๆนะครับ แต่ผมจะเขียนไว้เผื่อเป็นคำมั่นสัญญากับใจตัวเองว่าผมได้เขียนหรือพูดในที่นี้แล้ว ผมจะต้องทำให้ได้ วันใดผมขี้เกียจหรือท้อแท้จะได้กลับมาดูคำพูดตัวเองที่ได้เขียนไว้เตือนสติ ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ ถ้าท่านใดมีอะไรจะเสนอหรือสอนช่วยคนโง่ๆแบบผม โปรดช่วยชี้แนะผมได้เรื่อยๆเลยนะครับ จากคุณ : nana_aof199 เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 22:13:05

ความคิดเห็นที่ 13 "..ต่อจากนี้ผมสัญญากับตัวเองว่าจะรักและใส่ใจกับภาษาอังกฤษแบบสุดๆตัว.." >> ไม่่ต้องรักก็ได้ครับ แต่ใส่ใจนั้นต้อง ภาษาอังกฤษมันก็แค่เครื่องมือ ในตัวมันเองก็ไม่ได้มีเสน่ห์อะไรนักหนา ไม่ต้องรักหรอกครับ แต่ที่ต้องใส่ใจก็เพราะว่าในเมื่อมันเป็นเครื่องมือ คุณก็ต้องหัดใช้มันให้เป็นให้ได้เพื่อให้มันรับใช้คุณ เหมือนคุณฝึกใช้ค้อนตะปูสิ่วเลื่อยหากอยากเป็นช่างไม้ ฝึกใช้มิเตอร์วัดไฟหากอยากเป็นช่างไฟ ฯลฯ และการจะฝึกใช้เครื่องมือให้เป็นก็ต้องใส่ใจ ถ้าไม่ใส่ใจก็ไม่เป็น จำไว้ว่า ใช้ภาษาอังกฤษเป็นเครื่องมือ เครืองมือทำอะไร? เครื่องมือทำให้คุณได้รับความรู้ ความเพลิดเพลิน ความสนุก คุณสนใจอยากรู้เรื่องอะไร อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ ดูหนัง ฟังเพลง ถ้าคุณสนุกกับมันได้ คุณจะไม่เบื่อ ไม่เซ็ง ไม่รู้สึกว่าต้องฝืนใจ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 22:47:28

ความคิดเห็นที่ 14 อยากให้คุณจขกท.ลองมองอะไรรอบๆตัวนะคะ มันมีภาษาอังกฤษอยู่ทุกทีล่ะ เช่น ตามบีทีเอส จะมีติดป้าย no littering = ห้ามทิ้งขยะ เราจะเรียนรู้ไปเองค่ะ คำไหนสงสัยจดไว้ ตกเย็น กลับบ้านก็หาคำตอบ ทำแบบนี้แล้วเราจะจำแม่นมากๆ เหมือนมันมีภาพมีเหตุการณ์ช่วยจำ เป็นการขยายคลังคำศัพท์ ส่วนพวกไวยากรณ์ก็ลองหาหนังสือมาอ่าน ไม่เข้าใจมาถามในนี้ คงมีผู้รู้มาช่วยตอบให้ เวลาว่างๆดูหนังฝรั่งลองเปิดหูมากกว่าเดิม ฟังว่าเขาพูดว่าอะไร ยังไม่ต้องเข้าใจก็ได้ แล้วอ่านซับไทยด้วย สักพักก็จะชินหูขึ้นมาบ้าง แล้วจะเริ่มเลียนแบบประโยคเขาได้ ถ้าจขกท.มีเวลา+กำลังทรัพย์พอจะไปเรียนภาษาเป็นคอร์ส ก็ลองดูก็ได้ค่ะ แต่มันจะไม่ได้อะไรเลยจริงๆ ถ้าไม่กลับมาทบทวน ไม่ว่าที่สอนจะดีเลิศแค่ไหนก็ตาม T^T (จากที่เคยผ่านๆมาในการเรียนภาษาอื่นๆ ลืมหมดแล้ว) แต่ถ้าจะเรียนควรฝึกใช้ จนมันประทับอยู่ในสมอง(ไม่เหมือนจำนะคะ จำเดี๋ยวก็ลืม) คือให้มันคุ้นจนเป็นเรื่องง่ายๆ ของเราอ่ะค่ะ เคยกลับไปเปิดหนังสือเก่าๆ ศัพท์ที่ขีดไว้ว่าไม่รู้ ปัจจุบันเราคิดว่าเป็นศัพท์ ที่ง่าย แล้วก็คิดในใจว่าตอนนั้นทำไมไม่รู้ แอบภูมิใจเล็กๆ และเป็นกำลังใจในการ ฝึกต่อไปได้ค่ะ ^ ^ ลองหาพวกหนังสือนอกเวลามาอ่าน ของซีเอ็ดก็ได้ค่ะ มีแปลไทยด้วยนิดนึง อ่านแล้วจะปวดหัวบ้างกับศัพท์บางคำที่เขาเน้นเป็นสีๆ เริ่มจาก Stage แรกก่อนเลยค่ะ ข้างๆมีแปลศัพท์ไว้ด้วย จะได้ไม่ต้องนั่งเปิดดิค -0- เปิดดิคมันทำให้เสียอรรถรสในการอ่านค่ะ แต่ถ้าคำไหนไม่มีแปล และไม่รู้ ให้เดาจากประโยครอบข้างว่ามันน่าจะแปล ว่าอะไร อ่านจบค่อยไปเช็คอีกทีก็ได้ เวลาค้นคำศัพท์อย่าลืมดูประโยคตัวอย่างนะคะ จะได้ใช้ได้ถูกต้อง หรืออ่านของพวกเพนกวิ้น ออกฟอร์ดก็ได้ค่ะ ดีเหมือนกัน ไม่มีแปลนะคะ แต่จัดเลเวลให้ตามระดับ ค่อยๆไต่ระดับไปค่ะ แหะๆ ที่เราแนะนำมาไม่ใช่ว่าตัวเองเก่งภาษาอังกฤษนะคะ แต่เป็นสิ่งที่เราทำอยู่ เป็นประจำเพื่อฝึกภาษา อยากให้จขกท.ลองทำดูค่ะ มันสนุกนะคะ เห็นคุณจขกท.ตั้งใจแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ เรายังตั้งใจไม่ได้ครึ่งของคุณเลย จะเอนท์อยู่แล้วแท้ๆ -0- อนาถตัวเอง อยากจะอ่านมาก แต่อ่านได้สักพักก็ต้องหยุด ไม่รู้ทำไม คนอื่นเขานำหน้าไปไกลแล้วแท้ๆ สงสัยใจยังสู้ไม่พอ T^T เดี๋ยวจะเอาอย่างคุณจขกท.บ้าง ล่องลอยแบบนี้ไม่ได้แล้ว !!! โชคดีนะคะ :) จากคุณ : Soleindee เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 22:57:43

ความคิดเห็นที่ 15 Online video http://www.youtube.com/user/VOALearningEnglish จากคุณ : GSK เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 00:28:01

ความคิดเห็นที่ 16 Or you can pick some of the videos from these 51,900 search results English Basic http://www.youtube.com/results?search_query=English+Basic&aq=f Enjoy learning English ! จากคุณ : GSK เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 00:31:06

ความคิดเห็นที่ 17 How to download YouTube video YouTube + Keepvid = VDO จากคุณ : GSK เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 00:38:47

ความคิดเห็นที่ 18 เคยอยู่ในสถานการณ์คล้ายๆ กันค่ะ ขอแนะนำว่า 1 เริ่มเรียนไวยากรณ์ใหม่ตั้งแต่แรกเริ่ม ค่อยๆ แบ่งบทเรียน เรียนในแต่ละวันและทำแบบฝึกหัดเยอะๆ 2 อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ โดยเริ่มจากง่ายๆ ที่สะดวกสุดน่าจะเป็นพวกเกรดรีดเดอร์ เป็นเรื่องสั้นๆ มีจำนวนศัพท์มากน้อยตามระดับขั้น คุณจะได้ซึมซับแบบเป็นประโยค แล้วก็เลือกที่มีซีดีแถมมาด้วย จากนั้นโหลดเรื่องนั้นลงไอพอด แล้วก็ฟังฆ่าเวลาอยู่บนรถเมล์ (หรือถ้าคุณขับรถส่วนตัวก็ฟังตอนรถติดละกัน)...ฟังสักสองสามรอบ จะเปิดหนังสือตามไปด้วยหรือไม่แล้วแต่คุณชอบ...สำหรับชาลีมันได้ผลนะคะ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่สำเนียงอังกฤษ (-ลืมบอกไป คุณสามารถเลือกได้ว่าหนังสือเล่มนั้นเป็นภาษาอังกฤษแบบอังกฤษหรืออเมริกา) มันติดอยู่ในหัว เวลาพูดอะไรก็มักออกเสียงตาม ..เจ๋งมากเลยขอบอก 3 เรียนตามเว็บต่างๆ ที่มักมีผู้คนใจดี เอามาโพสไว้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษเยอะมาก คุณค้นได้จากกระทู้เก่าๆ น่ะค่ะ มีทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน เลือกเรียนตามอัธยาศัย 4 หาเพื่อนฝรั่ง หรือลงคอร์สสั้นๆ ตามโรงเรียนสอนภาษา หรือมหาวิทยาลัยที่มีทั้งช่วงเย็นและวันหยุด จะได้มีทักษะเรื่องการพูด สนทนา แรกๆ อาจไม่ได้ สักพักหนึ่งจะเริ่มคล่องเอง ผิดบ้าง ถูกบ้างจะเริ่มเรียนรู้ไป 5 สังเกตนั่น นี่ นู่น ตลอดเวลา ตั้งข้อสงสัยและหาคำตอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไวยากรณ์หรือคำศัพท์ (อ้อ เปิดดิคฯ ทั้งแบบออนไลน์และแบบเล่มโตให้ติดเป็นนิสัย) 6 สนใจ (หรือรัก...แล้วแต่ความอ่อนไหวของหัวใจคุณ) ภาษาอังกฤษ ชักนำให้มันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน...ดูหนัง (ของชาลีเปิดภาษาไทย ซับอังกฤษ หรือไม่ก็พูดอังกฤษ ซับอังกฤษ แบบว่าไม่เก่งพอที่จะฟังเพียวๆ...ที่สำคัญคือ ถ้าดูไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วจะอารมณ์เสีย เลิกกลางคัน)ฟังเพลงฝรั่ง พยายามจับใจความว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ...ดูเมนูอาหาร อ่านภาษาอังกฤษ แทนภาษาไทย...กดเอทีเอ็มก็เลือกภาษาอังกฤษแทนภาษาไทย...ซื้อกาแฟที่สตาร์บัคส์ก็หยิบฟรีแม็กกาซีน ที่เป็นภาษาอังกฤษกลับมาด้วย เอาไว้อ่านทำนายดวงชะตาเวลาเข้าห้องน้ำก็ยังดี ฯลฯ ถ้าใจมุ่งมั่น มีความสม่ำเสมอ แล้วทำทั้ง6ขั้นตอนนั้น...ภาษายังไม่พัฒนาก็แปลกแล้ว...ชาลีเองเคยทำ มันก็ได้ผลดีนะคะ...แต่ติดจะขี้เกียจมากไปหน่อย ตอนนี้ก็เลยยังไปไม่ค่อยถึงไหน...แต่ยังไงก็ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งรู้ว่าตัวเองเสียโอกาสในชีวิตมากขนาดไปหนที่ภาษาตัวเองไม่ดี ...เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : kiria chalee เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 22:09:00

ความคิดเห็นที่ 19 อย่าเริ่มจากอะไรยาก ฟัง พูด ก่อน อย่าเพิ่งเน้นแกรมม่า พอเริ่มคล่อง ก็หัดอ่าน  แนะนำ นสพ หรือ กูเกิล ภ อังกฤษนี่แหละ อ่านจากเนต วิธีทำให้เก่งอังกฤษ ต้องสร้าง *ความจำเป็น* ขึ้นในชีวิต ถ้าเราจำเป็นแล้ว มันก็จะต้องอยู่ในชีวิตเรา ทำไมจำเป็นต้อง ฟัง ภ อังกฤษ ทำไมจำเป็นต้องใช้ ภ อังกฤษ อืม ฟังจากเคเบิล เยอะๆ อ่านเยอะๆ เริ่มจาก นสพ ภ อังกฤษ เกี่ยวกับเมืองไทย ข่าว หนังสือ รายการทีวี ทำอะไรที่ใกล้ชิดฝรั่ง เช่น ขายของที่จตุจักร ต้องใช้ภาษา ก็จะช่วยฝึกได้ ไปลงเป็นคอร์ส หรือ เก็บเงิน ไป ตปท ซัก 3 เดือน สิงคโปร์ก็ได้ งี้เปนต้น สู้ๆ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 14:51:45

ความคิดเห็นที่ 20 ออกตัวก่อนว่าไม่เก่งนะคะ เคยตั้งกระทู้ที่นี่ด้วย ว่าจับพลัดจับผลูมาเรียนเมืองนอก ภาษาอังกฤษที่ว่าใช้ได้ ถึงกับไม่กล้าพูดเลยทีเดียว ตอนนี้เราจับทางใหม่ หันมาอ่านหนังสือgrammar ที่เคยเกลียดมากๆ เพราะปกติทำข้อสอบ กาทีไรถูกทุกที เพราะใช้ความคุ้นเคย อ่านมันง่ายที่สุด ง่ายกว่าพูด เขียน แต่พอจะพูด ซึ่งเป็นชีวิตจริง เจอฝรั่งทุกวัน เราไม่มั่นใจในรูปประโยคเลย คำศัพท์ก็โอเค พูดอยู่ทุกวันเรื่องมันไม่ได้หลากหลายมาก ก็ทั่ว ๆไป แต่การเซ็ทแกรมมาร์ในประโยคเป็นปัญหามาก เราอ่านหนังสือแกรมมาร์มาได้หลายวันละ รู้สึกมั่นใจขึ้นเวลาพูด คาดว่าแต่ก่อนพูดได้จ๋อยๆ เพราะอยู่เมืองไทย พูดกะคนไทยไม่มีคนจับผิดอยู่ละ เพราะไม่ได้อยู่ในวงการภาษา ความสามารถพอๆ กันหรือแย่กว่าทั้งนั้น พูดกับฝรั่งไม่บ่อย แวดวงไม่เจอฝรั่งเลย แต่ดูหนังฟังเพลง สบายมาก พอเจอฝรั่ง บอกตรงๆ "อายเค้า" ที่จะพูดแกรมมาร์ผิดๆ ถูกๆ ซึ่งส่วนใหญ่ยอมรับว่าผิด 5 5 เพราะไม่ใช่เด็กๆ มาเรียนตั้งขนาดนี้ พอไม่มั่นใจ มันพูดไม่ออกเลยค่ะ เป็นคนพูดน้อยไปเลย เราก็พยายามอยู่นะคะ คุณยังดี พยายามอยู่เมืองไทย เราสิ พยายามอยู่เมืองนอก เฮ้อ จากคุณ : PDF เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 14:42:02