ความคิดเห็นที่ 1 สิทธิโดยไม่ชอบธรรม อาจมีอยู่โดยทั่วไปครับ เช่น คนรวยฆ่าคนไม่ต้องติดคุก บางชนชั้นในสังคมสามารถไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องเผชิญกับปัญหารถติด ความผิดบางอย่างได้รับการอภัยถ้าหากผู้กระทำเป็นบุคคลมีชื่อเสียงและออกมาแถลงข่าวต่อหน้าสาธารณชน ปัญหาคือ เรายอมรับกับสิ่งเหล่านั้นได้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิด มันคือความชอบธรรมส่วนบุคคล เป็นค่านิยมหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ เหมือนเรารู้ว่า เจ้าพนักงานมีการรับส่วย ละเลยการปฏิบัติหน้าที่ แต่เราก็ยินดีที่จะจ่ายส่วยเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา เพื่อความสบายใจอะไรก็ตาม ในขณะเดียวกันนี้เราก็อาจใช้กรอบนี้ไปตัดสินเรื่องอื่น เป็นบรรทัดฐานอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งพอไม่ใช่เรื่องของตัวเอง กลับเป็นความถูกต้องและเที่ยงตรงขึ้นมาได้อย่างไม่มีข้อกังขา สังคมไทยเป็นอย่างไร ผมมองว่าเราใช้สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือในการเอารัดเอาเปรียบ เพื่อประโยชน์ส่วนตัวหรือพวกพ้อง มากกว่าส่วนรวมหรือสาธารณชน มันถึงได้มีการสองมาตรฐานในแทบทุกๆสถาบันหรือองค์กร แต่อีกด้านหนึ่งเราก็ยังพร้อมที่จะเชื่อมั่นกันแบบลมๆแล้งๆ ไม่เคยเอาปัญหาออกมาพูดกันตรงๆ เพราะกลัวจะเสียหน้าหรือทำลายภาพลักษณ์องค์กร ไม่แน่เราอาจจะยังไม่พร้อมกับประชาธิปไตยอย่างแท้จริงก็เป็นได้ จากคุณ : pizza hell เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 10:54:16

ความคิดเห็นที่ 2 เกิดผลกระทบต่อสังคมไทยแบบ ผีเสื้อปีกหัก ชัดเจนขึ้นทุกวัน จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 11:04:31

ความคิดเห็นที่ 3 ความจริงทางสังคม   เป็น อนิจจังสูง คือ  เป็นอนิจลักษณ์ที่ไม่แน่นอน   ถกเถียงกันได้ไม่สิ้นสุด เพราะ  มันไม่นิ่งให้เกาะกุม หรือหาข้อสรุป และเพราะ  จุดยืนแห่งสถานะและผลประโยชน์ของผู้อภิปราย คนไทย  สังคมไทย ไม่ไร้ซึ่งนักวิชาการ แต่เหตุผลเป็นเรื่องความสอดคล้อง หรือถูกต้องแต่บนหิ้ง ในขณะที่คนไทย  ชอบอยู่กันแบบอะลุ่มอหล่วย  และผูกพันกันด้วยอุปถัมภ์นิยมบนชั้นเชิงอาวุโส จะทำงาน  จะเดินเรื่อง  จะติดต่อ  จะขึ้นศาล  ก็มักมีนอกมีในแบบปากว่าตาขยิบ มีพวกเขาพวกเราเป็นช่องทางที่ใฝ่หาเพื่อครรลองอันทรงประสิทธิภาพและผลอันคับแคบ ไม่ว่าจะสิทธิ หน้าที่  อันปชต.ก็โพนทะนากันอื้ออึง เป็นแฟชั่น แต่เอาเข้าจริง   ก็ต้องพวกมากลากไปก่อน  ไม่ง้้น ก็ยากจะได้แรงเสริมส่งกระทำการณ์ ระยะผ่านของการเรียนรู้ คือ  การจัดระเบียบในตัวมันเองของระบบมวลชนที่ฉุกกระชาก แย่งยื้อ ช่องว่างระหว่างสิ่งที่รู้  เชื่อ  กับ  สิ่งจริงที่ต้องการแก้  มันอาจย้อนแย้งกัน คุณทำก่อน  ใครทำก่อน  ใครได้ใครเสีย   ...ไม่มีอะไรที่เป็นสาระได้เลย ดังนั้น   ว่าด้วยเหตุผลก็เรื่องหนึ่ง  แต่ความพึงพอใจหรือการยอมรับ  ยังอยู่อีกไกลนัก จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 12:00:11

ความคิดเห็นที่ 4 พุดให้อย่างไรก็ได้ครับ สำคัญว่าแล้วจริงๆเราทำอะไรบ้าง แล้วทำอย่างไร จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 12:05:53

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้น่าคิดนะ ประเทศไทยสอนวิชาหน้าที่พลเมืองและศีลธรรม และหลังจากนั้นก็สอนวิชาอื่น (ชื่ออื่น) แต่เนื้อหาก็เหมือนๆกัน แต่ทำไมเวลาเราเดินบททางเท้าในเมืองไทยมันมีคนขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นมาบนทางเท้า (เจอแบบนี้ทุกวันหลายๆรายจนเซ็ง) แล้วมันก็บีบแตรไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาให้เราหลีกทางมัน พอเราบอกให้ไอ้คนขี่มอเตอร์ไซค์มันลงไปขี่บนถนนเพราะมันเป็นสิทธิของเราที่จะเดินบนทางเท้าได้อย่างปลอดภัย ^ แต่ทำไมคนไทยที่ยืนอยู่ในที่เกิดเหตุเกือบทุกคนหัวเราะเยาะเรา แล้วซุบซิบกันว่า "ไอ้หมอนี่มันโง่ เดี๋ยวก็โดนเสียบหรอก" แต่ทำไมประเทศอังกฤษซึ่งไม่มีสอนวิชาหน้าที่พลเมืองและศีลธรรมหรือวิชาอื่นเพื่อให้เด็กรู้จักสิทธิและหน้าที่ ทำไมเวลาใครขี่จักรยานขึ้นทางเท้า (ส่วนใหญ่ที่ทำแบบนี้ก็เป็นคนต่างชาติที่เพิ่งไปอยู่ที่นั่นนะ  แล้วก็ไม่เคยเห็นใครอุกอาจกล้าขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นทางเท้าในประเทศเขาแบบในเมืองไทยนะ) คนเดินทางเท้าทุกคนทำไมพอเห็นแบบนี้ต่างก็ระดมกำลังกันช่วยๆกันขับไล่ให้คนขี่จักรยานมันรีบๆลงไปขี่บนถนนซะ เพราะมันเที่ยวไปเกะกะคนเดินทางเท้าเขา ^ มันเป็นเพราะอะไร? อีกกี่สิบหรือกี่ร้อยปีมอเตอร์ไซค์ย้อนศรกับมอเตอร์ไซค์ขี่ขึ้นทางเท้าจะหมดไปจากประเทศไทย? ไปอ่านรายละเอียดที่กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K11332019/K11332019.html แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 54 14:42:35 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 14:38:46

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับทุกความเห็น เพราะเจ้าของความเห็นแต่ละท่าน ล้วนแต่เป็นสมาชิกในสังคมไทย ซึ้งในความเป็นไปในทำนองเดียวกัน ..... เมื่อมองมุมกลับ สังคมไทยก็มีความเป็นหนึ่งแบบไทยๆ อาจมีจุดด้อยในหลายๆ ประการ แต่ก็มีจุดเด่นในอีกหลายๆ ประการ.... ตัวอย่างก็คือ มีชาวต่างประเทศทั่วโลกที่ชอบใจเมืองไทย มาตั้งหลักปักฐานอยู่เมืองไทย แต่ก็มีชาวไทยอีกจำนวนหนึ่งที่ไปอยู่เมืองนอก ไม่กลับมา... (ตัวอย่างนี้ ไม่นับพวกหนีคดีความทั้งชาวไทยและชาวเทศ) ก็เหมือนที่ท่าน dicky5 ว่า คือ ความเป็นอนิจจัง ซึ่งทำให้ปรัชญาสังคมไม่มีความแน่นอนตายตัว ความเหมาะสมจะปรับเปลี่ยนไปเพื่อตอบสนองให้สังคมมีความสมดุลและดำเนินไปได้... จากคุณ : ณ. ลังค่าย เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 17:33:31

ความคิดเห็นที่ 7 อย่างนั้น ผมมีสายตาของต่างชาติมองเข้ามายังเรา นำเรียนให้ทราบ ผมเคยอ่านหนังสือเล่มบางๆเล่มหนึ่ง พิมพ์โดยกองบัญชาการทหารสูงสุดเมื่อ๔-๕ปีก่อนเห็นจะได้ ในนั้นมีข้อความสั้นๆแนบอยู่ โดยความเห็นของชาวฝรั่งเศสระดับชนชั้นปกครอง "สังคมไทยเป็นสังคมที่อ่อนแอ" ฝ่ายทหารคงต้องการเตือนสติคนไทย ด้วยสายตาคนต่างชาติด้วย คนไทยเป็นคนดี เอื้ออารี น่าคบ ก็เป็นสายตาคนต่างชาติที่มองเราอีกด้าน...ใครๆจึงอยากมาอยู่ไทย ผีเสื้อสีสวย.... แต่ปีกอ่อนแอไม่ต้านแรงลม ...........A Creature of Nature. อยู่ที่การมีสติรู้ตัวเท่าทัน จึงจะปรับตัวได้กับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม ที่แสดงภาพแปรปรวนรุนแรง บ่อยขึ้นหนักขึ้น ดังที่ได้ประสพและประจักษ์กันแล้ว เอาเข้าจริง ทางเลือกแบบไปนิพพาน ก็เป็นไปได้ยาก ในเชิงเศรษฐศาสตร์ คนเข้าสู่สภาวะนั้น๑คน จะต้องลงทุนด้วยอุบาสกอุบาสิกาเป็นจำนวนนับล้านคนรองรับ..อุปฐาก หรือผมคำนวณผิดไป, แล้วฐานคิดแบบคนละฟากฟ้าดินเช่นนี้มายุ่ง ปะปนอะไรกับกระทู้นี้? ____ _____ ______ ______ ______ ผมชอบข้อความสั้นๆของ คุณแอ๊ดฯคห#4 นั่นแหละครับ คือความเข้มแข็งต่อ"หน้าที่" จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 22:37:29

ความคิดเห็นที่ 8 ผมว่าคนไทยบุคลิกแบบนี้ดีนะ เพราะเราคนยุคก่อนอยู่กับทรัพยากรเยอะ มีปัญหาแย่งกัน ก็เสียเวลาเดินหาใหม่ได้ เลยเป็นคนสบายๆง่ายๆ เรื่องระเบียบวินัยเลยไม่เน้นเหมือนประเทศที่มีทรัพยากรน้อย แต่จากนี้น่าจะต้องเปลี่ยนแล้ว ยุคต่อไปทรัพยากรยังไงก็ไม่พอ แถมทรัพยากรยุคพรมแดนเสรีนี้มันย้ายไปย้ายมาได้ ปัญหาใหญ่ที่ไม่ดีของคนไทย ที่เห็นคือ มักง่ายเกินไป , บ้า เรื่องรักษาหน้าตา มากกว่าหน้าที่ , ไม่รักษาสิทธิของตนและผู้อื่น(อาจเพราะกฏเรียบมันไม่ค่อยดี) , ทำดีแต่เด่นดันเป็นภัย(ต้องหน้าด้านทำดีถึงอยู่รอด) ส่วนปัญหาเรื่องการแสดงออกกับความคิดเห็นบกพร่องนี่ ที่จริงอาจเกิดจากคนไทยมีปมด้อย คือ ในตอนคนไทยที่เป็นเด็กตามห้องเรียนยุคก่อน การแสดงออก แสดงความเห็นแย้งเป็นเรื่องผิดสำหรับครูโรงเรียน ต้องตอบตามๆกันมาเป็นเวลานานๆหลายสิบปี พอเป็นผู้ใหญ่ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นปัญหาทางจิตที่สะสมเก็บกดไว้ เมื่อไม่มีข้อจำกัดเลยแสดงออกแสดงความเห็นแบบไร้วุฒิภาวะ แต่เด็กฝรั่งชาติอื่นเค้าไม่มีปัญหานี้ เค้าถูกเปิดโอกาสถามความเห็นแย้งมาตั้งแต่เด็ก เวลามีปัญหาก็จะมีคำถามที่ถามจากสังคมมาแต่เนิ่นๆ ไม่เหมือนของไทยที่เป็นระบบหมกปัญหาโดยการปิดผักชี พอมีปัญหาก็สนุกสนานที่จะใช้วาทะกรรมห่ำหั่นกัน เรื่องเสรีภาพ บางทีผมก็ว่ามีจริง บางทีก็ว่าไม่มีหรือมีน้อยจนแทบไม่มี จากคุณ : @VVIEWW เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 19:52:22 A:58.64.107.244 X: TicketID:173601