ความคิดเห็นที่ 1 ผมว่าคงเป็นเพราะคนไทยไม่คุ้นยุทธวิธีแบบฝรั่ง ไม่เชื่อถือ เมื่อไม่เชื่อแล้วมันเรื่องอะไรจะเอาคอไปเสี่ยงล่ะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 11:34:37

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเราร้างสงครามใหญ่(จริงๆ)มาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระนเรศวรทำให้การพัฒนาทางทหารไม่ได้พัฒนา อีกประการอาจเป็นเพราะชาวต่างชาติมองโดยยึดบรรทัดฐานของชาติตนเองเป็นหลักบวกกับมุมมองว่าชาติเราเหมือนพวกบ้านป่าเมืองเถื่อนและการขาดความเข้าใจในรูปแบบการรบของคนไทย ตัวอย่างเช่นนายพลเดซ์ฟาร์จชาวฝรั่งเศสคุยโวอย่างมั่นใจว่าใช้ทหารมูสเกอแตร์(musketeer) ไม่เท่าไหร่(ถ้าจำไม่ผิดซัก 30 นาย)ก็สามารถจัดการทหารไทยเป็นร้อยเป็นพันที่ละโว้ได้ แต่ในความเป็นจริงชาติของเราก็ด้อยกว่าในทางทหารจริงๆเมื่อเทียบกับวิทยาการทางทหารของชาติตะวันตก แต่คงไม่ถึงกับอ่อนแอมาก ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์เรายังมีศักยภาพพอที่สามารถยึดเอาเชียงใหม่มาจากพม่าได้(แม้ว่าจะได้มาแค่ 2 ปี และได้โดยอาศัยปัจจัยอื่นๆ) ถ้าถามว่าเกี่ยวกับตัวกษัตริย์มั้ยผมคิดว่าไม่เกี่ยวมาก มันน่าจะขึ้นกับสภาพการเมืองและความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านมากกว่า พอร้างสงครามนานๆการทหารมันก็ไม่ค่อยพัฒนา จากคุณ : ศรีสรรเพชญ์ (Slight06) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 11:43:52

ความคิดเห็นที่ 3 ***     เรื่องคนไทยเป็นชาติพันธุ์นักรบนั้นส่วนตัวผมไม่เชื่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ (ไม่ได้จะดูถูกคนไทยด้วยกันแต่พูดตามข้อเท็จจริงและไม่เกี่ยวกับเรื่องขี้ขลาดแต่อย่างใด)  เพราะชนชาติที่จะได้รับการเรียกขานว่าเป็น "ชาติพันธุ์นักรบ" นั้นต้องหมายความว่าคนของเขาต้องเป็นพวกนักรบจริงๆ  และกระหายคลั่งไคล้ในการทำสงครามหรือมีฝีมือการรบอยู่ในขั้นเยี่ยมยอด  ซึ่งตามประวัติศาสตร์ที่ผ่านมามีชนชาติที่เป็นเผ่าพันธุ์นักรบอยู่มากมายครับ     อาทิ ชาวมองโกลในยุครุ่งเรือง ชาวฮั่นในยุคแอตติลลา(คนละฮั่นกับราชวงศ์ฮั่นของจีน) ชาวสปาร์ตาในกรีกโบราณ ชาวมาซีโดเนียของกรีกโบราณในสมัยอเล็กซานเดอร์มหาราช  พวกเยอร์มานิก กอธ และคนเถื่อนแถบยุโรปในช่วงที่โรมันกำลังรุ่งเรือง  ชาวโรมัน(นับเฉพาะในช่วงแรกๆที่อาณาจักรยังรุ่งเรืองอยู่)  ชาวกุรข่าในเทือกเขาเนปาลช่วงที่กองทัพอังกฤษออกไล่ล่าอาณานิคม  พวกไวกิ้งที่เป็นทั้งนักรบและนักดินเรืออันเก่งกาจในช่วงต้นยุคกลาง  ชาวเถื่อนแซ็กซั่นทางเหนือของอังกฤษในช่วงยุคมืด เป็นต้นครับ     ส่วนคนไทยนั้นถ้านับกันตั้งแ่ต่สมัยกรุงศรีอยุธยารุ่งเรืองเป็นต้นมา  จะเห็นได้ว่าส่วนมากแล้วเรามักจะเป็นชนชาติที่รักความสงบมากกว่า  กล่าวถือถ้าไม่ได้ทำสงครามกับคู่กัดตลอดกาลอย่าง "พม่า" แล้วก็มักจะมีปัญหากับพวกรัฐกันชนหรือบรรดากบฏก๊กต่างๆที่ชอบกระด้างกระเดื่องกับเมืองหลวงเสียเยอะ  โดยถ้าเราเป็นชาตินักรบจริงๆก็ต้องออกทำสงครามไล่ตีชาวบ้านชาวช่องไปทั่วแล้ว  ซึ่งประเด็นนี้เรื่องของสภาพภูมิศาสตร์และรูปแบบการปกครองของอาณาจักรรอบข้างก็มีส่วน  เพราะบางชนชาติที่เป็นเผ่าพันธุ์นักรบนั้นเนื่องจากมีเหตุให้ต้องทำสงครามเพื่อปล้นชิงหรือคานอำนาจกับดินแดนข้างเคียงอยู่ตลอด       และข้อพิสูจน์ของเรื่องนี้ยังสามารถดูได้จากระบบการทหารของเราซึ่งไม่มีระบบ "ทหารอาชีพ" มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาจวบจนถึงสมัยรัชกาลที่5  โดยช่วงร.5นั้นที่เรามีทหารอาชีพเพราะเริ่มมีการฝึกหัดทหารตามแบบแผนของชาวตะวันตกและตั้งโรงเรียนทหารเหมือนพวกฝรั่งขึ้นมา  แต่ในยุคก่อนนั้นเราจะอาศัยการเกณท์พวกไพร่ทาสมาเป็นทหารเลวในกองทัพเสียมาก  ส่วนพวกแม่ทัพขุนศึกนายกองต่างๆก็มักจะเป็นบุคคลระดับเชื้อพระวงศ์แลเจ้่าขุนมูลนายเสียมากกว่า  อีกทั้งเรื่องพระปรีชาสามารถของกษัตริย์ในแต่ละยุคเองก็มีส่วนสัมพันธ์กับความเข้มแข็งของกองทัพในสมัยต่างๆเช่นกัน (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 11:52:41

ความคิดเห็นที่ 4 ไหนๆก็ไหนๆแล้ววันนี้ผมขอยกเอาเรื่องราวของ "ชาวสปาร์ตา" ที่เป็นเผ่าพันธุ์นักรบในยุคกรีกโบราณมาเล่าสู่กันฟังเพื่อเป็นความรู้นะครับ ***     โดยถ้าจะกล่าวถึงอาณาจักรกรีกโบราณในสมัยที่เฟื่องฟูสุดขีดแล้วนั้น  เราสมควรจะแบ่งได้2ยุคคือสมัยของอาณาจักรเอเธเนี่ยน กับสมัยของอาณาจักรมาซีโดเนียนครับ (ความจริงแล้วยุคสมัยของกรีกยังนับย่อยแตกแขนงได้อีกมากครับ  แต่ด้วยกลัวเรื่องราวจะเลยเถิดเกินไปผมจึงจะขอกล่าวเฉพาะๆที่สำคัญ2ยุคครับ) (ยุคAthenian Empire)     ยุคนี้เรียกได้อีกอย่างว่ายุค “Hellenic” ครับ ซึ่งนับเป็นช่วงเวลาแห่งความขัดแย้งกันเองอย่างแท้จริงของบรรดานครรัฐต่างๆในกรีก  โดยในสมัยก่อนนั้นพวกกรีกจะมีการปกครองในแบบกึ่งสาธาราณรัฐครับ  คือการที่มีนครรัฐต่างๆมารวมตัวกันเพื่อเอื้อผลประโยชน์ทางการค้าซึ่งกันและกันแลช่วยเหลือกันในยามมีศึกสงคราม  รวมทั้งมีการส่งตัวแทนของแต่ละรัฐเข้ามาร่วมในสภาส่วนกลาง  ซึ่งระบบการปกครองแบบนี้ดูผิวเผินแล้วก็อาจจะดีครับแต่มันมีข้อเสียอยู่ที่ดันมีนครรัฐบางนคร  ที่ต้องการตั้งตนเป็นใหญ่เพื่อขยายอำนาจไปปกครองนครรัฐอื่นๆครับ  ซึ่งนครรัฐเหล่านั้นก็คือ “เอเธนส์” กับ “สปาร์ตา” อันลือลั่นนั่นเอง     โดยถ้าเพื่อนๆไปพลิกดูประวัติศาสตร์แล้วก็จะพบว่านครรัฐสองแห่งนี้มักจะเป็นคู่กัดกันตลอดเหมือนน้ำกับไฟครับ  เนื่องจากทั้งคู่ล้วนมีระบบรูปแบบการปกครองรวมถึงแนวความคิดที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว  โดย "เอเธนส์" นั้นจะเน้นการปกครองในแบบประชาธิปไตยกับส่งเสริมพัฒนาในเรื่องของวัฒนธรรมและปรัชญาความรู้ต่างๆรวมทั้งมีกองทัพเรือที่แข็งแกร่งที่สุด  ส่วนชาว "สปาร์ต้า" นั้นจะปกครองแบบเผด็จการทหารแลนิยมชมชอบในเรื่องของการศึกสงครามรวมทั้งมีกองทัพบกที่เข้มแข็งที่สุด  ดังนั้นเมื่อต่างฝ่ายต่างก็มีแนวความคิดคนละขั้วแบบนี้จึงเป็นเหตุให้ทั้งสองนครนี้มักเขม่นกันอยู่บ่อยๆครับ **รูปดินแดนของอาณาจักรกรีกโบราณในสมัยสงครามเพโลโพนีเชี่ยน  ซึ่งนครกรีกต่างๆกำลังขัดแย้งกันเองอย่างหนักครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:02:56

ความคิดเห็นที่ 5 ก็ไม่มีระบบทหารอาชีพนี่ มันก็ควรจะเป็นอย่างที่เขาบันทึกเอาไว้นั่นแหละ ไม่แปลกใจเลยนะ จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:06:09

ความคิดเห็นที่ 6 ***     ทว่าถึงจะมีการทะเลาะเบาะแว้งกันมากมายพียงใดก็ตามแต่เมื่อไรที่เกิดศึกสงครามจากภายนอก  พวกกรีกก็มักจะยุติปัญหาภายในแลหันกลับมาร่วมมือกันต่อต้านศัตรูจากต่างแดนที่เข้ามารุกรานเสมอครับ  ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ว “เอเธนส์” กับ “สปาร์ต้า” มักจะได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำในการศึกสงครามเพราะต่างก็มีกองทัพอันเข้มแข็งที่สุดในบรรดานครรัฐกรีกทั้งหมด  แต่ในที่สุดแล้วความขัดแย้งภายในระหว่างสองนครผู้ทรงอำนาจก็เริ่มบานปลายขึ้นครับเมื่อคราวสงครามเปอร์เซียครั้งแรก (490ปีก่อนค.ศ.)       เมื่อ“กษัตริย์ดาริส”แห่งเปอร์เซีย (พระบิดาของกษัตริย์เซอร์ซิส) ได้ยกกองทัพเปอร์เซียจำนวนมหาศาลมาตีอาณาจักรของชาวกรีก  และเมื่อกองทัพเปอร์เซียได้รุกมาใกล้ผืนแผ่นดินแม่ของชาวกรีก "นครเอเธนส์" จึงเริ่มเล็งเห็นว่ากองทัพตนเองคงต้านไว้ไม่อยู่จึงได้จัดส่งคนนำสาสน์ออกวิ่งทรหดด้วยเท้าจาก "หาดมาราธอน" ไปถึง "นครสปร์ต้า" โดยไม่มีการหยุดพักเพื่อขอกำลังหนุนจนกลายเป็นต้นกำเนิดแห่งตำนานการวิ่งมาราธอนอันลือลั่นในภายหลัง       แต่ทว่าพวก "สปาร์ต้า" กลับอ้างว่านครของตนกำลังติด “เทศกาลคาร์เนี่ยน” อยู่จึงยึกยักไม่ยอมส่งกำลังมาช่วยจนกว่าจะหมดหน้าเทศกาลก่อน  แต่สุดท้ายแล้วกองทัพ "เอเธนส์" แลพันธมิตรกลับสามารถตีขับไล่พวกเปอร์เซียไปได้ด้วยกำลังของตนเอง  นครกรีกอื่นๆจึงพากันสรรเสริญเยินยอให้ "เอเธนส์" เป็นผู้นำของชาวกรีก  ซึ่งนั่นเป็นการสร้างความโกรธแค้นให้กับ "นครสปาร์ต้า" เป็นอย่างมากครับ **เสริมเกร็ดหน่อยครับ**     “เทศกาลคาร์เนี่ยน” นั้นเป็นพิธีกรรมของชาวสปาร์ต้าโบราณซึ่งจัดขึ้นเพื่อบูชาเทพเจ้าอะพอลโล่ครับ  โดยเมื่อเวลาเทศกาลมาถึงชาวสปาร์ต้าทั้งหมดจะเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านเมืองของตนพื่อจัดเทศกาลเฉลิมฉลอง  อีกทั้งทหารชาวสปาร์ต้าจะถือกันว่าไม่สมควรที่จะออกรบทัพจับศึกในช่วงเวลาดังกล่าวซึ่งพระจันทร์ไม่เต็มดวง  แลในภาพยนตร์เรื่อง “300” อันโด่งดังนั้นเหตุผลหนึ่งที่ “กษัตริย์เลโอนิดาส” ไม่ได้รับความเห็นชอบจากสภาให้นำกองทัพสปาร์ตาไปต่อต้านชาวเปอร์เซีย  ก็เพราะว่าช่วงนั้นใกล้จะเป็นเวลาแห่งเทศกาลคาร์เนี่ยนนั่นเองครับ **รูปภาพแผนที่ของอาณาจักรสปาร์ตายุคโบราณครับ  ซึ่งมีชัยภูมิเหมาะสมแก่การทำศึกสงครามเป็นอย่างยิ่ง** (เดี๋ยวจะมาบอกเหตุผลทีหลังครับ) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 54 12:09:43 จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:08:03

ความคิดเห็นที่ 7 ***         หลังสงครามกรีกเปอร์เซียครั้งแรกจบลงไปไม่นานนัก  ต่อมาประมาณปีพ.ศ.63(480ปีก่อนค.ศ.) กองทัพเปอร์เซียของกษัตริย์เซอร์ซิสที1ซึ่งเป็นโอรสของกษัตริย์ดาริส  ได้นำกองทัพขนาดมหาศาลจำนวน500,000คน (ทัพบก250,000  ทัพเรือ250,000)เข้าตีดินแดนกรีกทางเขตมาซีโดเนีย  เพื่อเป็นการล้างแค้นแทนพระบิดาของตนที่เคยพ่ายแพ้สงครามแก่พันธมิตรแห่งกรีกในสงครามเปอร์เซียครั้งแรก  และเป็นการเปิดฉากสงครามเปอร์เซียครั้งที่2 (กองทัพเปอร์เซียในการศึกครั้งนี้จากที่ผมศึกษามานักประวัติศาสตร์จำนวนมากบอกว่ามีจำนวนไม่ถึงล้านอย่างที่ใครเข้าใจครับ  เพราะสมัยก่อนประชากรน้อยผู้คนอาศัยกระจัดกระจายเมืองใหญ่ๆไม่ได้มีขนาดอย่างปัจจุบัน  ดังนั้นทหารเปอร์เซียล้านคนจึงน่าจะเป็นเรื่องเฟคของผู้บันทึกประวัติศาสตร์เพื่อให้เรื่องราวดูอลังการเฉยๆครับ)     แลด้วยความเข้มแข็งของทัพเปอร์เซียและแผนของแม่ทัพกรีกที่จะถ่วงเวลาเพื่อรวบรวมกำลัง  ชาวกรีกจึงต้องยอมเสียเมืองเล็กเมืองน้อยให้ฝ่ายเปอร์เซียยึดไล่มาเรื่อย  จนกระทั่งทัพของชาวเปอร์เซียเดินทางมาถึงบริเวณช่องเขาแห่งหนึ่งคือ "เธอร์โมไพลี"(Thermopylae) ซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้ายก่อนจะถึงนครเอเธนส์  และช่องเขานี้เองจะกลายเป็นสมรภูมิที่นองเลือดที่สุดแห่งหนึ่งในสงครามครั้งนั้น **ภาพบนคือแผนที่แสดงตำแหน่งของเมืองสำคัญต่างๆในยุคนั้น  ภาพกลางคือเส้นทางการเดินทัพของชาวเปอร์เซีย  ในส่วนขยายวงกลมจะเห็นว่ากองทัพของเปอร์เซียมาสะดุดเอาที่ "ช่องเขาเธอร์โมไพลี่" ซึ่ง "กษัตริย์เลโอนิดาส" นำกำลังพลมาตั้งยันอยู่  ภายหลังชาวเปอร์เซียจึงพบเส้นทางลับและสามารถเดินทัพอ้อมไปตีโอบกองทหารชาวสปาร์ต้าได้ครับ  ส่วนภาพล่างคือแผนที่ของชัยภูมิแถบช่องเขา "เธอร์โมไพลี่" ครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:22:00

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นตัวอย่างที่ดี ของ การทำสนามรบ ให้เป็นสนามการค้า ในสมัยนั้น ค้าขายกันเพลิดเพลิน จนการทหารอ่อนแอ  นำไปสู่การเสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่ ๒ จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:29:37

ความคิดเห็นที่ 9 ***     ซึ่งที่ "เธอร์โมไพลี่" นั้นทัพเปอร์เซียต้องมาเจอกับกองกำลังผสมของทหารเอเธนส์-สปาร์ตา-นครพันธมิตรจำนวน7,000นาย  ซึ่งนำมาโดย "กษัตริย์เลโอนิดาส" แห่งสปาร์ตาผู้ห้าวหาญและเจนศึก  แต่จำนวนทหารสปาร์ตาที่เชี่ยวชาญสงครามนั้นกลับมีจำนวนแค่น้อยนิด (ถ้าเอาตามประวัติศาสตร์ที่เขียนไว้ก็แค่ 300 กว่าคน)  เพราะว่าเวลานั้นเป็นช่วง "เทศกาลคาร์เนี่ยน" ที่ชาวสปาร์ตาเขาถือกันว่าไม่ควรออกทำศึก  ดังนั้นทหารสปาร์ตาที่มาจึงเป็นกองกำลังเล็กๆที่ "เลโอนิดาส" คัดเลือกมานั่นเองครับ     และเมื่อ "กษัตริย์เลโอนิดาส" ได้ตรวจสอบชัยภูมิแล้วจึงสั่งให้วางกำลังทหารส่วนหนึ่งไว้บนที่สูงและบริเวณปากช่องเขา  แลเมื่อทหารเปอร์เซียเดินทัพเข้ามาทางหุบเขาที่เป็นบริเวณแคบอยู่แล้วจึงถูกกองกำลังของเลโอนิดาสซุ่มโจมตีจนต้องสูญเสียไพร่พลไปจำนวนมาก  โดยสองวันแรกของการรบนั้นสถาณการณ์อยู่ข้างฝ่ายกรีกครับ  ตอนแรกฝ่ายเปอร์เซียได้ส่งทหารชาวเมเดส(Medes)เข้าเป็นหน่วยแนวหน้า       แต่เมื่อชาวเมเดสอันเหี้ยมหาญต้องมาเจอกับยุทธวิธีแบบ "ฟาแลงซ์" (Phalanx)ของชาวกรีกเข้าก็ต้องสิ้นท่าครับล้มตายกันเกลื่อนบริเวณ  แม้ต่อมา "เซอร์ซิส" ได้ส่งทหารหน่วยอมตะ (Immortal) จำนวน10,000นายซึงเป็นทหารหน่วยที่ยอดเยี่ยมและเชี่ยวชาญการรบที่สุดของเปอร์เซียเข้าต่อกรแต่ก็ให้ผลไม่แตกต่างกันครับ  ดังนั้นการรบช่วงแรกชัยชนะจึงตกเป็นของชาวกรีกครับ **ยุทธวิธีการรบแบบ "ฟาแลงซ์" นั้นเป็นรูปแบบการรบของทหารกรีกโบราณ  กล่าวคือการให้ทหารแต่ละคนจัดขบวนให้ชิดกันและเอาโล่ห์ประจำกายมาตั้งเรียงซ้อนกันพร้อมรุกไปข้างหน้าพร้อมหอกยาวในมือ  ยุทธวิธีนี้จะเป็นการป้องกันลูกธนูกับหอกซัดพร้อมกับตีโต้ไปในตัวได้อย่างดีครับ** **ภาพวาดแสดงถึงการรบระหว่างชาวกรีกและเปอร์เซียที่สมรภูมิ "เธอร์โมไพลี่"  ส่วนด้านล่างคือรูปขบวนรบแบบ "ฟาแลงซ์" ที่ชาวกรีกนิยมชมชอบมใช้กันครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:46:35

ความคิดเห็นที่ 10 //8 ค้าขายก็ไม่ได้เกี่ยวกับการทหารเท่าไหร่หรอกครับจะดีตรงทำให้มีเงินตราในการจับจ่ายใช้สอยทางทหารด้วย  แต่ปัญหาจริงๆช่วงก่อนเสียกรุงคือเราทำศึกภายในกันเองเยอะมากจนกองทัพและขุนศึกดีๆม่องเท่งกันไปเยอะเลย จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:48:25

ความคิดเห็นที่ 11 ***     ซึ่งระหว่างที่กษัตริย์ "เซอร์ซิส" คิดหาทางจะโจมตีทัพกรีกอยู่นั้นก็เหมือนสวรรค์เข้าข้างเปอร์เซียครับ  มีชายชาวมาเลียนชื่อ"เอพิเทส"(Ephialtes)ได้มาเสนอว่าจะพา "เซอร์ซิส" ไปชมพื้นที่ของช่องเขาแห่งนี้โดยแลกกับรางวัลครับ  โดย "เอพิเทส" ได้พากษัตริย์เปอร์เซียไปชมช่องเขารวมถึงชี้ทางไปยังเส้นทางสายเล็กๆในช่องแห่งหนึ่งซึ่งรกไปด้วยพุ่มไม้หนามแต่สามารถไปทะลุที่หลังค่ายชาวกรีกได้ (ต่อมานาย"เอพิเทส"นี้ได้ถูกชาวกรีกสาปแช่งว่าเป็น "Ephialtes the tratiors" หรือเอพิเทสคนขายชาติ  โดยชื่อของเขาได้กลายมาเป็นคำศัพท์คำหนึ่งในภาษากรีก  ซึ่งถ้าแปลเป็นอังกฤษจะหมายความว่า "Nightmare" หรือฝันร้ายนั่นเองครับ)     จากนั้นในวันที่สามตอนรุ่งสางแม่ทัพเปอร์เซียได้นำทหารจำนวนหนึ่งมุ่งหน้าไปตามเส้นทางลับนี้และเจอกองทหารชาว"โพเชี่ยน" ประมาณ1,000นาย  ซึ่งกษัตริย์ "เลโอนิดาส" ใช้ให้มาเฝ้าเส้นทางไว้  ซึ่งฝ่ายเปอร์เซียได้ทำการยิงห่าฝนธนูจำนวนมากไปยังทหารโพเชี่ยนที่ส่วนใหญ่ยังนอนหลับไหลอยู่  ก่อนเข้าประจัญบานจนทหารโพเชี่ยนแตกกระบวนถอยหนีไปหมด  ทำให้กองทัพเปอร์เซียสามารถตียึดเส้นทางนี้ได้อย่างง่ายดาย     และเมื่อตะวันขึ้น "เลโอนิดาส" จึงทรงทราบว่าตอนนี้กองทัพของชาวกรีกถูกล้อมกรอบเสียแล้ว  พระองค์จึงได้ทำการเรียกประชุมแม่ทัพนายกองของกรีกทั้งหมด  โดยในที่ประชุมนั้นขุนศึกของ "เอเธนส์" และนครกรีกอื่นๆเสนอว่าควรถอยทัพกลับไปยังเส้นทางอื่นขณะที่ยังมีโอกาส  ทว่าหลังการประชุมกษัตริย์ "เลโอนิดาส" กลับออกคำสั่งที่กล้าหาญเยี่ยงวีรบุรุษ       นั่นคือให้ทัพจากนครกรีกอื่นๆถอนกำลังไปรวมพลกับกองทัพพันธมิตรที่ตั้งค่ายรออยู่  ส่วนพระองค์พร้อมทหารสปาร์ตาจะคอยยันถ่วงเวลาทหารเปอร์เซียไว้เพื่อให้ทัพกรีกหนีไปอย่างปลอดภัย  โดยที่มีทหารจากนคร"เทปเซียน"(Thepsians)จำนวน700กว่านายซึ่งนำโดยแม่ทัพ "เดโมฟิลัส" ตัดสินใจที่จะอยู่ช่วยชาวสปาร์ตาอีกแรงหนึ่งด้วยครับ     จากนั้น "เลโอนิดาส" ได้จัดการแจกจ่ายเสบียงให้ทหารของตนกินกันให้เต็มอิ่มพร้อมทั้งกล่าวปลุกใจทหารด้วยประโยคที่จะกลายมาเป็นที่รู้จักกันภายหลังว่า "Tonight we dine in Hades (คืนนี้เราจะฉลองมื้อค่ำกันในนรกภูมิ)  โดยหลังจากนั้นเมื่อทหารกรีกอื่นๆเริ่มทยอยหนีจากค่ายไปแล้วทหารสปาร์ตาเกือบ300นายและทหารเทปเซียนได้เดินทัพออกมาจากค่ายและได้เข้าประจัญบานกับทัพเปอร์เซียในที่โล่ง     ซึ่งทหารกรีกจำนวนมากล้วนโดนธนูยิงตายตั้งแต่ยังไม่ตะลุมบอน  ที่รอดจากคมธนูต่างต่อสู้อย่างถวายชีวิตด้วยรู้ว่าตนจะไม่มีโอกาสรอดกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนแล้ว  ทั้งหอกและดาบสั้นถูกนำมาใช้ประมือกันในระยะใกล้อย่างเหี้ยมโหด  ถึงแม้ทหารสปาร์ตาแต่ละคนจะเป็นเผ่าพันธุ์นักรบและได้รับการฝึกมาอย่างดี  แต่ด้วยจำนวนเพียงน้อยนิดจึงทำให้ตกเป็นรองและถูกฝ่ายเปอร์เซียฆ่าล้างบางจนเกลี้ยง     และหนึ่งในจำนวนนี้ยังรวมถึงกษัตริย์ "เลโอนิดาส" ซึ่งได้ทรงสิ้นพระชนม์ในที่รบนั้นด้วย  จากนั้นกองทัพเปอร์เซียได้ทำการล้อมค่ายของชาวกรีกที่ตอนนี้เหลือเพียงทหาร "เทปเซียน" และ "ธีบานส์" อยู่ไม่มาก  โดยทหารกรีกที่เหลือในค่ายตอนนี้ต่างเข้าทำการรบครั้งสุดท้ายอย่างไว้ลายด้วยอาวุธทุกอย่างที่พอจะหามาได้ครับ **รูปภาพของจิตกรในยุคเรเนซองค์แสดงถึง "กษัตริย์เลโอนิดาส" และ "ทหารสปาร์ตา" ที่สมรภูมิเธอร์โมไพลี่ครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 13:13:02

ความคิดเห็นที่ 12 ***     ทว่าทหาร "ธีบานส์" ภายใต้การคุมของแม่ทัพ "เลออนไธเดส" กลับแสดงความขี้ขลาดออกมาโดยได้ยกมือทิ้งอาวุธยอมจำนนต่อกองทัพเปอร์เซียทันที  แต่ชาวเปอร์เซียซึ่งไม่ฟังเสียงก็ได้ทำการล้อมค่ายแล้วยิงธนูเป็นห่าฝนเข้าสังหารทหารในค่ายที่เหลือจนเกือบหมดครับ  แลเมื่อเสร็จศึกบริเวณช่องเขาแล้วกษัตริย์ "เซอร์ซิส" จึงสั่งให้ทำการตัดหัวของ "เลโอนิดาส" จากร่างอันสิ้นลมของเขาและนำร่างกายที่เหลือไปตรึงกับแผ่นไม้       แต่ภายหลังกษัตริย์ "เซอร์ซิส" รู้สึกว่าตนเองไปลบหลู่เกียรติของกษัตริย์ "เลโอนิดาส" ผู้ห้าวหาญจึงได้สำนึกเสียใจขึ้นมา  พระองค์จึงสั่งให้บรรจุศพของ "เลโอนิดาส" ไปฝังอย่างสมเกียรติและทำแท่นหินรูปสิงโตปักไว้เหนือหลุมศพในบริเวณช่องเขาเธอร์ไมโพลีนั่นเอง  โดย 40 ปีต่อมาพระศพของกษัตริย์ "เลโอนิดาส" จึงถูกส่งคืนกลับนครสปาร์ตาครับ       และจากการรบที่ช่องเขานี้เองได้ทำให้ทัพเปอร์เซียสูญกำลังรบหลักไปหลายหมื่นนายด้วยน้ำมือของทหารสปาร์ตาและกรีกแค่ไม่กี่หยิบมือ  กษัตริย์เซอร์ซิสจึงทรงเร่งเดินทัพไปจนถึง "กรุงเอเธนส์" และทำการเผนครแห่งนี้จนวอดวายเป็นเถ้าถ่านด้วยความแค้น  แต่ทว่าชาวเมืองเอเธนส์นั้นไหวตัวทันและได้ชิงหลบหนีไปหมดแล้วจึงนับว่าเป็นการเผาเมืองเปล่าๆครับ       ส่วนทหารพันธมิตรกรีกนั้นได้ย้ายกองทัพไปซ่อนที่เมืองชายฝั่งบนเกาะแห่งหนึ่งชื่อ "ซาลามิส" เพื่อรอรับการโจมตีจากเปอร์เซีย  แลเมื่อกองเรือเปอร์เซียตามมาทันแม่ทัพกรีก "เธมิสโตคลิส" จึงสั่งให้ทัพเรือเอเธนส์ระดมยิงลูกไฟจากเรือ  เพื่อทำการโจมตีแบบไม่ให้เปอร์เซียตั้งตัวและทำการหันหัวเรือเข้าชนเรือเปอร์เซียจนเสียหายไปมากถึง200กว่าลำ (เรือกรีกสมัยนั้นนิยมทำหัวให้แหลมและติดเหล็กยาวปลายแหลมที่ทำเป็นรูปต่างๆไว้เพื่อสะดวกเวลาพุ่งชนเรือข้าศึกให้จมลงครับ)     กระทั่งทัพเรือของเปอร์เซียทนต่อความสูญเสียไม่ไหวจึงต้องถอนทัพกลับ  ส่วนทัพบกนั้นได้เข้าตะลุมบอนกับทัพพันธมิตรกรีกซึ่งตอนนี้ได้ระดมพลมาได้จำนวนมาก (รวมทั้งจากนครสปาร์ตาที่ตอนนี้หมดหน้าเทศกาลคาร์เนี่ยนแล้ว) โดยทัพกรีกเวลานี้มีการเตรียมตัวมาอย่างดีและก็เป็นกรีกที่ชนะได้เกือบจะทุกสมรภูมิ  จนการรบทางบกไปจบลงที่สมรภูมิสุดท้ายบริเวณเมืองท่าริมชายฝั่งชื่อ "พลาเทีย" (ฉากตอนจบของภาพยนตร์เรื่อง300)     ซึ่งหลังจากนั้นแม่ทัพกรีกได้มีการตั้งค่าหัวของ "เอพิเทส" ที่ทรยศชาวกรีกไว้ด้วย (ต่อมาชายชื่อ"อาเธนาเดส"ได้เป็นผู้สังหารเอพิเทสผู้ทรยศ)  แลเมื่อกองทัพเปอร์เซียต่างพากันพ่ายแพ้อย่างหมดรูปเช่นนี้ "กษัตริย์เซอร์ซิส" จึงต้องจำใจยกทัพที่เหลือกลับอาณาจักรและเป็นการปิดฉากสงครามเปอร์เซียลงอย่างสิ้นเชิงครับ **รูปอนุสาวรีย์ของกษัตริย์ "เลโอนิดาส" ซึ่งตั้งอยู่ที่ประเทศกรีซ ณ ปัจจุบันครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 13:24:02

ความคิดเห็นที่ 13 ***     โดยหลังสงครามเปอร์เซียครั้งแรกและครั้งที่สองจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของชาวเปอร์เซีย  ตอนนี้ชาวกรีกจึงปราศจากศึกสงครามจากภายนอกทำให้ความขัดแย้งภายในเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง  กระทั่งนครรัฐกรีกเริ่มหันมาตบตีกันเองจนเกิดการแบ่งฝ่ายออกเป็นสองก๊ก คือ "กลุ่มพัธมิตรเดเลี่ยน" ซึ่งมี "นครเอเธนส์" เป็นผู้นำ  กับ “กลุ่มพันธมิตรเพโลโพนีเชี่ยน” ซึ่งมี "นครสปาร์ตา" เป็นผู้นำ  แลจากผลพวงความขัดแย้งครั้งนี้จึงทำให้เกิด "สงครามเพโลโพนีเชี่ยน" อันโด่งดังขึ้นครับ     ซึ่งสุดท้ายแล้ว "กลุ่มพันธมิตรเพโลโพนีเชี่ยน" ซึ่งมีกองทหาร "สปาร์ตา" ที่ห้าวหาญชาญศึกเป็นหัวหอกก็สามารถเป็นผู้กุมชัยชนะในสงครามกลางเมืองระหว่างชาวกรีกด้วยกันเอง  แลสามารถกรีฑาทัพกองทหารเข้ายึดครอง "นครเอเธนส์" ได้อย่างราบคาบ  จากนั้นพวกสปา์ร์ตาจึงถือโอกาสตั้งนครของตนให้เป็นผู้ปกครองอาณาจักรของชาวกรีกทั้งมวลครับ  ซึ่งนั่นนับเป็นจุดเริ่มต้นแห่งกาลล่มสลายของ "อาณาจักรเอเธเนี่ยน" ซึ่งมีนครเอเธนส์เป็นศุนย์กลางลงอย่างสิ้นเชิง ** รูปภาพของฝักฝ่ายต่างๆของชาวกรีกในยุคสงครามเพโลโพนีเชี่ยนครับ (รูปล่างเอามาจากเกมส์ซึ่งแสดงถึงนครรัฐต่างๆของกรีกในช่วงเวลานั้น) ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 13:34:20

ความคิดเห็นที่ 14 รบเก่งแค่ไหน ยิ่งใหญ่แค่ไหน สุดท้ายก็ล้มได้ จากคุณ : เด็กขงเบ้ง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 13:52:50

ความคิดเห็นที่ 15 ในมุมมองของผม ๑.. ฟานฟลีท และ ลาลูแบร์ ยึดทัศนคติเรื่องการฝึกทหารตามแบบยุโรป ซึ่งเป็นการฝึกแบบทหารอาชีพ ระบบระเบียบวินัยเข้มงวด เพราะฉะนั้นไม่น่าแปลกใจ ที่มุมมองของทั้งสองคนจะมองทหารไทยเป็นแบบนั้น ๒.. เรื่องความสามารถทางการรบของทหารไทย ไม่เป็นรองใครแน่นอน ดังจะดูได้จาก บันทึกของออกพระศักดิสงคราม(เดอ ฟอแบง) ว่า "...ราสดรที่เปนคนว่านอนสอนง่าย ก็พากันมาหาฉันและเชื่อฟังคำสั่ง โดยที่ไม่บ่นสักคำเดียวเลย ฉันจัดทหานที่เกนท์มานั้นขึ้นเปนกอง ๆ ละ 50 คน ทุกกองมี นายทหานผู้นำคือ นายร้อยเอก ๑ นายร้อยโท ๑ นายร้อยตรี ๑ นายสิบเอก ๒ นายสิบโท ๔ และนายสิบตรี ๔ ฉันตั้งไจฝึกหัด ทหานเหล่านี้โดยเต็มความสามาถ ด้วยความช่วยเหลือของทหาน ชาติโปรตุเกสที่รู้ภาสาไทย และชาวฝรั่งเสสผู้หนึ่ง ซึ่งฉันตั้งไห้ เปนนายสิบเอก ไม่ถึงสิบวันทหานเหล่านั้นก็เรียนถ่ายแบบได้เรียบร้อยดี เข้าแถว แยกแถว ยืนยามและเปลี่ยนยามได้คลอ่งแคล่วเหมือน ทหานฝรั่งเสส ฉันได้พูดแล้วว่าคนไทยเปนคนว่านอนสอนง่ายเพราะฉะนั้นจะสั่งไห้ทำอะไร ก็ทำตามความต้องการ ทหานสองพันคนนี้ได้รับความ ฝึกหัดและมีวินัยดี ไม่ผิดกว่าทหานทั้งปวง......" ดังนั้นก็แสดงให้เห็นว่า ความสามารถทหารไทยไม่ได้ด้อยกว่าใคร แม้จะเป็นแค่ทหารเกณฑ์ก็ตาม แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 54 15:15:34 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 13:54:18

ความคิดเห็นที่ 16 ๓..เรื่องที่ว่า ทหารไทยอ่อนแอ ตื่นกลัวง่าย ตามที่ ลาลูแบร์บอกมานั้น ก็เพราะว่า หลักนิยมทางการทหารของตะวันตกในยุคนั้น กับหลักนิยมทางด้านของตะวันออกในยุคนั้น ต่างกันโดยสิ้นเชิง ทางตะวันตกในยุคนั้น เริ่มมีการตั้งแถว(Formation) เพื่อยิงปืนเป็นหน้ากระดาน  ในขณะที่โลกทางตะวันออก ส่วนใหญ่ยังใช้หลักนิยมรบแบบตะลุมบอนด้วยอาวุธสั้นเป็นหลัก ดังนั้น การแปรขบวนรูปแบบทัพ เพื่อเข้าตี หรือถอยออกจากสมรภูมิ จึงต้องมีความรวดเร็วมาก ซึ่งจะแตกต่างจากการยืนยิงประจันหน้ากันของรูปแบบแถวของทางตะวันตก ดังที่ ลาลูแบร์ บันทึกต่อมาว่า ทหารสยามแตกกระบวนง่าย แต่ไม่นานก็กลับเข้ามารวมกันใหม่ได้รวดเร็ว (คุณหลวงไม่ได้ยกข้อความมาประกอบ) ๔.. ระบบทหารอาชีพของสยามในยุคนนั้น ที่เชื่อกันว่าไม่มี เอาเข้าจริง จะสรุปแบบนี้ก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะทหารอาชีพของสยามก็คือ กองทหารรักษาพระองค์ของกษัตริย์สยามนั่นเอง มีการประจำการแน่นอน แต่จำนวนเมื่อเทียบกับ ทหารที่เกณฑ์มาต้องถือว่าน้อยกว่ามาก ทหารเหล่านี้ ไ้ด้รับเบี้ยหวัดพระราชทานประจำปีอยู่แล้ว ก็เหมือนการกินเงินเดือนในปัจจุบัน เพราะฉะนั้น ก็ต้องถือว่าเป็นทหารอาชีพเหมือนกันครับ แต่ทหารอาชีพของสยาม จะปฏิบัติภารกิจหลากหลายรูปแบบ แล้วแต่พระบรมราชโองการเท่านั้นเอง จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:01:36

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าดูในหน้าที่ของ "กองมวย" ที่อยู่ตามเมืองหน้าด่านต่าง ๆ ตรงนี้ก็จะยิ่งตอกย้ำเรื่อง "ทหารอาชีพ" ของสยามให้เห็นชัดขึ้น อย่างเช่น กองมวยบ้านเวียง กองมวยปากท่อ กองมวยบ้านทุ่ง กองมวยพุมเรียง ซึ่งสังกัดอยู่เมืองไชยา เพราะคนที่อยู่ในกองมวยเหล่านี้ มีหน้าที่ต้องฝึกฝนวิชาการต่อสู้ประจำ เมื่อทางราชการเรียกใช้ จะต้องใช้งานได้ทันที ไม่ว่าจะเป็นงานไหนก็ตาม (อ้างอิงจาก สารานุกรมวัฒนธรรมไทยภาคใต้ เล่ม ๑๒. กทม. มูลนิธิสารานุกรมไทย ธนาคารไทยพานิชย์. ๒๕๔๒) จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:08:03

ความคิดเห็นที่ 18 ทุกวันนี้ยังเป็นแบบที่สองฝรั่งบันทึกใว้ สงครามในลาวอเมริกันบันทึกแบบนี้. คนไทสู้เพื่อให้อยู่รอด ไม่ใช่สู้ตายถวายหัว นอกจากจนตรอกจะบ้าเลือดสุดขีด. เราให้ความสำคัญกับเสบียงเมื่อเกิดการรบ แบกอาหารมากกว่าอาวุธ. หลายชาติที่สู้กับเรา เราจะตั้งวงล้อมแต่ไม่บุก หรือส่งทหารรับจ้างตัดเสบียงเขา และเราพร้อมเจรจาตลอดเวลาแม้จะได้เปรียบก็ตาม ก่อนรบเราจะหาลูกพี่ก่อน. เพราะอะไรต้องลงไปในรายละเอียด แต่ไมใช่ขลาดเขลา ตามฝรั่งตีความ.... ใช่และไม่ใช่แล้วแต่มุมมอง กองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่ใครพูดไทหรือต่างด้าว จากคุณ : Alone among the crowd เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:23:54

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณ เจไดหนุ่ม ที่เพิ่นพูนความรู้ประวัติศาสตร์กรีกให้ได้รับทราบกัน อ่านไปตื่นเต้นไปครับ ว่าแต่ที่นครรัฐของกรีกนี่ล่มสลายเพราะเหตุใด...? คุณผ้าพับไว้ ขอบคุณที่เข้ามาเพิ่มเติมบางข้อมูลที่ผมได้ละเลยไปครับ จากข้อมูลที่คุณวิเคราะห์มาก็ก็ชักจะเห็นด้วยนะครับ ทัศนคติของฝรั่งกับคนไทยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อย่างนี้ถ้าได้ลองรบกันตามแบบยุทธวิธีของใครของมัน บางทีอาจจะทำให้ฝรั่งหมดข้อกังขาได้ แต่ในหลังรัชสมัยสมเด็จพระเอกาทศรถเป็นต้นมา การศึกของทหารอยุธยาดูเหมือนว่าจะพ่ายแพ้ซะเยอะเชียวครับ ดังเช่น... - ไม่แน่ใจในข้อมูลประวัติศาสตร์ว่า สมเด็จพระศรีเสวาภาค หรือสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม ที่ถูกพวกซามูไรญี่ปุ่น บุกเข้าไปถึงในวังและสามารถจับพระมหากษัตริย์เป็นตัวประกันได้ แสดงว่าทหารล้อมวังและราชองครักษ์ช่างไร้ฝีมือในการปกป้ององค์พระมหากษัตริย์เสียจริง - สมัยพระเจ้าทรงธรรม ยกทัพไปแพ้เขมรยับเยินที่ภูเขาจังกาง - สมัยสมเด็จพระเชษฐาธิราช ทัพอยุธยายกไปปราบกบฏเพชรบุรี ของพระศรีศิลป์ พระอนุชาของสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม สามารถเกณฑ์ทหารไทยได้มากมายถึง ๒๐,๐๐๐ คน โดยมีออกหลวงมงคล แม่ทัพฝีมือดีในยุคนั้นเป็นผู้คุมทัพ กลับถูกเล่ห์กลของกองทหารซามูไรของยามาดะ ไล่ล่าฆ่าฟันทหารไทยล้มตายเป็นเบือ - สมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ทำสงครามปราบกบฏปัตตานี ๒ ครั้ง แพ้ยับเยินทุกครั้ง แถมมีรายงานว่าแม่ทัพบางคนหนีทัพ - สมัยพระเจ้าปราสาททองเช่นกัน ทำสงครามกับสงขลา ๒ ครั้ง ก็แตกพ่ายทั้ง ๒ ครั้ง - ทหารไทยขับไล่ชาวญี่ปุ่นและเผาทำลายหมู่บ้านญี่ปุ่น วัน วลิตบันทึกว่า เราส่งหน่วยจู่โจม ๓,๐๐๐ คนเข้าโจมตีก่อน ญี่ปุ่นตายไปร้อยเศษ ส่วนหน่วยจู่โจมของไทยตายไปเป็นพัน (วัน วลิตบันทึกว่า บรรดาขุนศึกของไทยต่างเกรงกลัวฝีมือและความกล้าหาญของทหารอาสาญี่ปุ่นยิ่งนัก) ผมว่าการทหารเสื่อมทรามมากที่สุดก็เริ่มขึ้นจากรอยต่อสมัยพระเจ้าทรงธรรม มาจนถึงพระเจ้าปราสาททองนี่ล่ะครับอาจจะเป็นเพราะขุนนาง ข้าราชการหันมาทำการค้ามากขึ้นจนละเลยการฝึกปรือฝีมือการรบ จึงเป็นช่องทางที่แสดงให้นักบันทึกฝรั่งได้เห็นและจดจำเอาไว้ว่า ทหารไทยไม่เหมาะที่จะเป็นนักรบ ก็ได้ครับ ข้อมูลจากความเห็นที่ ๑๕ ของคุณผ้าพับไว้ จากบันทึกของฟอร์แบ๊ง ทำให้ได้รู้อย่างหนึ่งว่า ความสามารถของทหารไทย อยู่ที่คนเป็นนายนั่นแหละครับ ว่าจะสร้างไพร่พลของตนให้มีคุณภาพได้มากน้อยเพียงไร... แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 54 14:52:14 จากคุณ : ออกหลวงมงคล เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:44:06

ความคิดเห็นที่ 20 (ขอโทษทีครับเผอิญติดงานด่วนพอดี) **ทีนี้มาถึงยุคถัดไปที่ "เจไดหนุ่ม" จะนำมากล่าวนั่นก็คือ "ยุคมาซีโดเนีย" นั่นเองครับ** (Macedonia Empire)     ยุคนี้กล่าวอย่างคร่าวๆแล้วมันสมควรจะเริ่มหลังจาก "สงครามเพโลโพนีเชี่ยน" จบไปซึ่งห้วงเวลานั้นนคร "เธเบสท์" ได้ก้าวขึ้นมาเป็นนครที่ยิ่งใหญ่ของกรีกครับ  หลังจากที่กองทัพพันธมิตรซึ่งนำโดย "นครเธเบสท์" สามารถโค่นกองทัพชาว "สปาร์ตา" อันเหี้ยมหาญลงได้  จากนั้น "เธเบสท์" จึงตั้งนครของตนเองเป็นผู้ปกครองรัฐของชาวกรีกทั้งมวล  ซึ่ง ณ เวลานั้นเอง "ฟิลิปส์ที่ 2"(บิดาของอเล็กซานเดอร์มหาราช) บุตรชายของเจ้าผู้ครองนคร "มาซีโดเนีย" ได้ถูกนำตัวไปอยู่ที่นคร "เธเบสท์" เป็นตัวประกัน  ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ชาว "มาซีดอน" ทรยศแลยอมสยบอยู่ใต้อำนาจของนคร "เธเบสท์" ครับ (เหมือนที่ "สมเด็จพระนเรศวร" ถูกพาตัวไปอยู่พม่า)       ณ นคร "เธเบสท์" นี้เอง "ฟิลิปส์ที่2" ได้รับการฝีกฝนวิชาการแขนงต่างๆทั้งการรบทัพจับศึกแลการเมืองการปกครองจารบรรดาปรมาจารย์ผู้เก่งกาจ  กระทั่งต่อมา "อเล็กซานเดอร์ที่2" ซึ่งเป็นกษัตริย์มาซิโดเนีย และ "เพอร์ดิคคาส" (ทั้งคู่เป็นพี่ชายของฟิลิปส์) ได้เกิดเสียชีวิตลง  ฟิลิปส์จึงได้รับอนุญาตให้เดินทางกลับไปยังนคร "มาซีโดเนีย" แต่มีข้อแม้ว่าต้องจงรักภักดีต่อนคร "เธเบสท์" แลส่งเครื่องบรรณาการมาให้ให้อย่าได้ขาด  ทว่าเมื่อกลับไปถึง "ฟิลิปส์ที่2" ก็เริ่มฉายแววทรราชย์ด้วยการโค่นบัลลังค์จากหลานชายซึ่งเป็นลูกแท้ๆของพี่ชายตนเอง(อเล็กซานเดอร์ที่2)  จากนั้นจึงขึ้นปกครองนคร "มาซิโดเนีย" แต่เพียงผู้เดียว     หลังจากนั้น "กษัตริย์ฟิลิปส์ที่2" จึงได้ทำการซ่องสุมฝึกปรือกำลังพลของตนอยู่อย่างเงียบๆจนกระทั่งปีค.ศ. 359 ก่อนคริสตกาล   "ฟิลิปส์ที่2" จึงได้นำทัพของพระองค์ออกตะลุยยึดครองนครรัฐต่างๆของกรีก  ซึ่งแม้แต่ทหารของชาว "เธเบสท์" เองก็ยังต้องพ่ายแพ้แลยอมถอยให้กับทหารชาว "มาซีดอน" อันเหี้ยมหาญ  นี่จึงนับว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการปิดฉากประวัติศาสตร์นักรบของชาว "สปาร์ตา" ลง       เพราะระบบการทหารของ "สปาร์ตา" ในตอนนี้ล้วนเหลวแหลกเนื่องจากขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมล้วนถูกละทิ้ง  อีกทั้งชาวสปาร์ตาสายเลือดแท้ก็ยังมีจำนวนลดน้อยลงมาก  บวกกับการก่อกบฏของพวก "เฮร็อต" เป็นจำนวนหลายครั้งจึงทำให้สปาร์ตาเป็นเพียง:-)ระดาษที่ยังจมอยู่กับชื่อเสียงความรุ่งโรจน์ในอดีตเท่านั้น (ฟิลิปส์เสียชีวิตลงก่อนที่จะยกทัพไปรบกับชาวสปาร์ตาครับ  ทัพมาซีโดเนียกับสปาร์ต้าจึงไม่เคยได้รบกัน) **รูปบนคือแผนที่ของ "จักรวรรดิมาซิโดเนีย" ในช่วงที่ "กษัตริย์ฟิลิปส์ที่2" เสียชีวิต (สังเกตุว่าจะไม่รวม "นครสปาร์ตา" เข้ามาด้วยโดยเหตุผลของเรื่องนั้นผมจะกล่าวต่อไปครับ)  รูปล่างคือทหารชาวมาซีโดเนียกับ "หอกซาริสซ่า" ซึ่งเป็นอาวุธที่จะสยบโลกไว้ในอุ้งมือของชาวกรีกในสมัย "อเล็กซานเดอร์มหาราช" ครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:53:28

ความคิดเห็นที่ 21 ทหารจะเป็นทหารที่พร้อมรบได้ ต้องมีความเชื่อพื้นฐานสี่ประการ 1.เชื่อว่าภารกิจที่ตนต้องไปฆ่าไปเบียดเบียนคนอื่นนั้นเป็นภารกิจที่ชอบธรรม 2.เชื่อว่าอาวุธที่ตนใช้เป็นอาวุธที่ทรงอานุภาพทัดเทียมหรือเหนือกว่าอาวุธข้าศึก สามารถทำลายข้าศึกได้อย่างเด็ดขาด 3.เชื่อในการฝึกว่าตนได้รับการฝึกซ้อมมาเป็นอย่างดี ดำเนินกลยุทธได้คล่องแคล่ว จะรุกรับร่นถอยก็ทำได้อย่างปลอดภัยไม่เพลี่ยงพล้ำต่อข้าศึก ข้าศึกจะดำเนินกลยุทธเยี่ยงไรก็สามารถเอาตัวรอดได้ ตอบโต้ข้าศึกอย่างได้ผล 4.เชื่อเพื่อน เพื่อนที่ไหน? ก็เพื่อนทหารที่ไปร่วมเป็นร่วมตายกันนั่นแหละ ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานนั้นผู้ที่คนเราจะพึ่งได้ก็มีแต่คนข้างซ้ายและข้างขวาที่เคียงบ่าเคียงไหล่กันอยู่ มรึงเจ็บกรูไม่ทิ้งมรึง และกรูเจ็บมรึงไม่ทิ้งกรู นายไม่ทิ้งลูกน้องและลูกน้องไม่ทิ้งนาย มีสุขร่วมเสพ มีภัยร่วมต้าน ทหารหน่วยไหนทำได้เช่นว่านี้ ย่อมเป็นทหารเสือที่ขวัญเป็นเยี่ยม จะไปรุกรบทิศใดกับใครก็ได้ทั้งสิ้น นายฝรั่งสองนายดังกล่าวมาแล้ว ไร้ความสามารถในการหลอมรวมคนไทยให้เป็นหน่วยทหารในกรอบของตนได้ ก็เพราะด้อยความสามารถในการกุมหัวใจของคนไทยให้มีจิตใจรุกรบ พร้อมรับการจัดและการฝึก ไม่สามารถปลูกฝังความเชื่ออันจำเป็นของทหารให้บังเกิดมีดังกล่าว ท่านเป็นตัวนายที่ด้อยเอง มิใช่ทหารกล้านั้นด้อย ข้าพเจ้าขอ:-)ให้กับท่าน จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 14:53:37

ความคิดเห็นที่ 22 ***     และในที่สุดกษัตริย์ "ฟิลิปส์ที่2" ก็สามารถครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ของกรีกไว้ได้จึงได้อาศัยบารมีแลอำนาจประกาศตนเองเป็นผู้นำนครรัฐของกรีก  แต่ทว่าในปีค.ศ. 336 ก่อนคริสตกาลระหว่างงานแต่งงานของลูกสาว "กษัตริย์ฟิลิปส์ที่2" ได้ถูกลอบสังหารจนสิ้นชีพ  นั่นจึงทำให้บุตรชายของเขา "อเล็กซานเดอร์ที่3" ซึ่งตอนนั้นมีอายุเพียง 20ปี ได้กลายสภาพมาเป็นผู้นำของ "อาณาจักรมาซีโดเนีย" อันยิ่งใหญ่ทันที     โดยหลังได้รับภาระอันหนักอึ้งต่อจากพระบิดา "อเล็กซานเดอร์" กษัตริย์หนุ่มแห่งมาซีดอนได้นำทัพออกพิชิตดินแดนทางตอนเหนือซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่นครรัฐของกรีกสองแห่งคือ "เธเบสท์"(เจ้าเก่า) แล "เอเธนส์" กำลังสบประมาท "อเล็กซานเดอร์" พร้อมเตรียมก่อกบฏ  ด้วยเห็นว่า "อเล็กซานเดอร์" เป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุเยาว์จึงได้รวบรวมผนึกกำลังกองทัพของทั้ง2นครแล้วประกาศตนแข็งข้อกับ "มาซีโดเนีย" ทันที       ทว่าผลจากการลุกฮือครั้งนี้กลับจบลงที่ความล่มสลายของ "นครเธเบสท์" ครับ  เมื่อ "อเล็กซานเดอร์" ตัดสินใจเชือดไก่ให้ลิงดูด้วยการนำทัพ "มาซีโดเนีย" อันเหี้ยมหาญไปบดขยี้กองทัพและนคร "เธเบสท์" จนราบเรียบ  อีกทั้งยังออกคำสั่งสังหารผู้คนในนครทั้งหมดจนทั่วทั้งเมืองล้วนชโลมไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน  โดยชาว "เธเบสท์" นั้นถ้าไม่ตายก็จะถูกจับไปขายเป็นทาสที่รอดชีวิตนั้นมีเพียงนักบวชแลผู้นำในสภาซึ่งสนับสนุนชาว "มาซีโดเนีย" เท่านั้น  โดยข่าวการล่มสลายของ "เธเบสท์" ได้กระจายไปทั่วรัฐกรีกจน "นครเอเธนส์" ได้หยุดการต่อต้านแลยอมสวามิภักดิ์แด่กษัตริย์หนุ่มชาวมาซีโดเนียผู้นี้โดยราบคาบนั่นเอง     แลเมื่อสามารถรวบรวมชาวกรีกเกือบทั้งหมดให้เป็นปึกแผ่นได้แล้ว "อเล็กซานเดอร์" จึงได้มองไปยังดินแดนทางทิศตะวันออกซึ่งเป็นที่ตั้งของ "อาณาจักรเปอร์เซีย" คู่แค้นข้ามชาติในสมัยอดีตของชาวกรีกนั่นเอง  หลังการระดมพลกองทัพทั่วอาณาจักรกรีกกษัตริย์หนุ่ม "อเล็กซานเดอร์" จึงตัดสินใจบุกโจมตีดินแดนทางตะวันออกเพื่อบดขยี้ชาวเปอร์เซียแลขยายอำนาจของชาวกรีกให้แผ่ไพศาลให้ยิ่งขึ้นไปอีก  โดยตอนนั้นพระองค์ไม่รู้แม้แต่น้อยเลยว่าเมื่อนำทัพออกเดินทางครั้งนี้แล้วจะไม่มีโอกาสหวนกลับมายัง "นครมาซีโดเนีย" บ้านเกิดเมืองนอนอีกเลยตราบจนสิ้นลมหายใจ     ทว่าการรบพิชิตโลกตะวันออกครั้งนี้กลับไม่มีกองทหารของชาว "สปาร์ตา" ร่วมทัพไปด้วยเลย  นั่นก็เพราะในยุคนี้ชาวสปาร์ตามัวถือดีในศักดิ์ศรีเก่าๆเอาแต่เก็บตัวในดินแดนของตนจึงไม่ยอมร่วมทัพไปกับนครมาซีโดเนียแลพันธมิตร  โดยอเล็กซานเดอร์นั้นก็มีความคิดเหมือน "ฟิลิปส์ที่2" พระบิดาของตนครับ  คือรู้ว่า "นครสปาร์ตา" ยังมีประโยชน์ในการคานอำนาจกับดินแดนอื่น  จึงไม่เคยนำทัพไปรุกรานชาวสปาร์ตาแต่ปล่อยให้ชาวสปาร์ตาจมปลักอยู่กับความรุ่งโรจน์ในอดีตครั้งเก่าๆต่อไป  เหตุผลหนึ่งก็เพราะช่วงเวลานั้นชนป่าเถื่อนทางตะวันตกของกรีกยังคงมีมากมาย  การมีสปาร์ตาไว้ก็เท่ากับเป็นเกราะกำบังหรือ "ไม้กันสุนัข" ให้กับนครกรีกอื่นๆที่เหลือนั่นเอง **รูปภาพแสดงเส้นทางการเดินทัพของ "อเล็กซานเดอร์" และทหารชาวกรีกเพื่อทำการพิชิตโลกตะวันออกครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 15:08:51

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับ คุณแอ๊ด (ชอบเวลาคุณแอ๊ดตอบกระทู้มากๆ ครับ) ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือเปล่า ว่าคุณแอ๊ดกำลังเข้าใจผิดว่า ฝรั่งทั้ง ๒ นายดังที่กล่าวมาแล้ว (วัน วลิต กับลาลูแบร์) ไม่ใช่นายทหารที่ลงมาคลุกคลีกับทหารไทยครับ วัน วลิต เป็นนายห้างฮอลันดา ลาลูแบร์เป็นราชทูต ทั้ง ๒ บันทึกสิ่งที่ตัวเองพบเห็นจากสายตา และคำบอกเล่าจากบุคคลที่อยู่ในเหตุการณ์ครับ ถ้าผมเข้าใจคุณแอ๊ดผิดไปก็ขออภัยครับ จากคุณ : ออกหลวงมงคล เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 15:11:58

ความคิดเห็นที่ 24 **ทีนี้ "เจไดหนุ่ม" จะมากล่าวถึงชาวสปาร์ตาอันเหี้ยมหาญครับว่าทำไมพวกเขาถึงได้เป็นเผ่าพันธ์นักรบชื่อก้องโลก  อะไรกันแน่เป็นสาเหตุแห่งความรุ่งโรจน์ของชาวสปาร์ตา  แล้วทำไมนักรบกล้าอย่างพวกเขาจึงได้ถูกลบเลือนหายไปจากประวัติศาสตร์เรามาลองดูกันเลยครับ**     พวกชาวสปาร์ตาโบราณนั้นมีความเชื่อกันว่าตนเองสืบสายเลือดมาจาก “เฮอร์คิวลิส” วีรบุรุษกึ่งเทพผู้มีพละกำลังอันมหาศาลในตำนานปรัมปราของกรีกครับ  แต่จากการค้นคว้าของนักประวัติศาสตร์ยุคปัจจุบันน่าจะทำให้พอคาดเดาได้ว่าความจริงแล้วคนเหล่านี้อาจสืบเชื้อสายมาจากพวก “โดเรี่ยน” ซึ่งมีถิ่นอาศัยในบริเวณอาณาจักรกรีกโบราณแลเป็นชนเผ่าอันเหี้ยมหาญที่กระหายการทำสงครามเป็นอย่างมาก       โดยเมืองสปาร์ตานั้นนับเป็นนครรัฐซึ่งมีทำเลตั้งอยู่ในชัยภูมิที่เหมาะสมที่สุด  กล่าวคือมีภูเขาสูงล้อมอยู่ทางทิศเหนือตะวันออกแลตะวันตกรวมสามด้าน  ส่วนทิศใต้นั้นตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งทะเลเป็นระยะไม่มากไม่น้อยคือประมาณ27ไมล์  ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงเรื่องข้าศึกจะยกกองเรือมาปิดล้อมอ่าวแลเข้าโจมตีเมือง  แถมด้วยแม่น้ำสายเล็กๆในบริเวณใกล้เมืองที่เชื่อมต่อกับทะเลจึงทำให้ชาวสปาร์ตาสามารถติดต่อค้าขายกับดินแดนต่างๆทางทะเลได้อย่างสะดวกง่ายดายครับ       ซึ่งจากภูมิประเทศแล้วต้องถือว่านครสปาร์ตานั้นตั้งอยู่ในชัยภูมิที่เหมาะสมแก่การทำศึกสงครามเพื่อรบพุ่งป้องกันบ้านเมืองแลทำมาค้าขายเป็นอย่างยิ่ง  อีกทั้งสปาร์ตายังเป็นนครรัฐเพียงแห่งเดียวในดินแดนของชาวกรีกที่ไม่มีกำแพงเพื่อการป้องกันบ้านเมืองครับ  โดยชาวสปาร์ตาจะถือกันว่ากองทหารแลชาวเมืองอันเหี้ยมหาญของตนนั้นล้วนเปรียบเสมือนป้อมปราการอันแข็งแกร่งอยู่แล้ว     มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมพวกสปาร์ตาถึงสามารถอวดอ้างได้อย่างนี้  ซึ่งเหตุผลหนึ่งนั้นมาจากรูปแบบการปกครองของสปาร์ตาที่เป็นรัฐทหารอย่างเต็มรูปแบบครับ  โดยเด็กชาวสปาร์ตาสายเลือดแท้ทุกคนนั้นเมื่อแรกเกิดจะต้องได้รับการตรวจสอบก่อน  ถ้าทารกคนไหนมีร่างกายพิกลพิการหรืออ่อนแอเกินไปจะต้องถูกนำไปปล่อยทิ้งให้ตาย  เพราะพวกสปาร์ตาเชื่อว่าประชากรที่สมบูรณ์แบบนั้นต้องมีร่างกายที่เพียบพร้อมด้วยนั่นเองครับ **รูปภาพเมือง "สปาร์ตา" ในประเทศกรีซยุคปัจจุบันครับ**   (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 15:28:05

ความคิดเห็นที่ 25 ***     ส่วนเด็กที่รอดมาได้นั้นถ้าเป็นผู้หญิงจะถูกจับเข้าสถาบันการฝึกอบรมตอนอายุ7ขวบเพื่อเรียนรู้วิชาการแขนงต่างๆครับ  ซึ่งต้องถือกันว่าพวกสปาร์ตานั้นให้เกียรติผู้หญิงมากกว่านครรัฐอื่นใดทั้งหมดของกรีก  โดยหญิงชาวสปาร์ตานั้นล้วนมีสิทธิ์เสียงเท่าเทียมกันกับชายชาตรีแลสามารถไปไหนมาไหน  หรือทำอะไรได้โดยอิสรเสรีไม่ต้องถูกจำกัดอยู่ในข้อบังคับเหมือนหญิงสาวในนครอื่นๆครับ     ส่วนทางด้านเด็กผู้ชายนั้นจะสามารถอยู่กับครอบครัวได้จนอายุ7ขวบเช่นกันจากนั้นก็จะถูกจับส่งเข้าโรงเรียนที่เรียกว่า “Agoge” เพื่อฝึกปรือสภาพร่างกายพร้อมทั้งเรียนรู้ยุทวิธีการต่อสู้แลเอาตัวรอดแขนงต่างๆครับ  ซึ่งก่อนที่จะจบหลักสูตรอันแสนเหี้ยมโหดนั้นเด็กชายทุกคนจะถูกนำไปปล่อยไว้ในที่ห่างไกลโดยไม่มีเสบียงอาหารแลเครื่องกันความหนาว  ซึ่งวิธีนี้จะเป็นการสอนให้เด็กชายสามารถเอาตัวรอดได้ในสถาณการณ์อันโหดร้ายทุกแขนง     และระหว่างที่ถูกปล่อยนี้เด็กทุกคนสามารถที่จะเข้าปล้นชิงหรือแม้กระทั่งฆ่า พวก “เฮร็อต”(เดี๋ยวจะอิบายเกี่ยวกับพวกนี้ทีหลังครับ) เพื่อเอาเสบียงหรือของมีค่าได้โดยไม่มีความผิดใดๆทั้งสิ้น  แต่ทว่าใครที่ถูกพวก “เฮร็อต” จับได้จะถูกลงโทษสถานหนักแลขับไล่ออกไปจากดินแดนครับ  จากนั้นเมื่อเด็กชายเหล่านั้นสามารถกลับมายังนครสปาร์ตาในฐานะผู้รอดชีวิตได้  พวกเขาจะถูกส่งตัวเข้าโรงเรียนการทหารอย่างเต็มรูปแบบเพื่อเรียนรู้ยุทธวิธีการรบในแบบของกองทัพสปาร์ต้าแลเตรียมพร้อมจะเข้ารับการบรรจุอยู่ในกองทหารสปาร์ต้าอันลือลั่นต่อไป   (โดยหลังจากเข้ารับการบรรจุอยู่ในกองทัพแล้ว  ชายหนุ่มทั้งหลายจะต้องทำหน้าที่ในกองทัพจนกว่าจะมีอายุ30ปี  จึงจะได้รับสิทธิ์ให้เป็นพลเมืองเต็มขั้นของนครสปาร์ตาครับ) **รูปวาดแสดงถึงการฝึกฝนเด็กชายชาวสปาร์ตาใน “Agoge” ครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 15:34:03

ความคิดเห็นที่ 26 **ทีนี้มาลองดูมาลำดับชั้นวรรณะของพลเมืองในดินแดนสปาร์ตากันบ้างครับว่าเขามีการจัดแบ่งกันเช่นไร**     โดยในนครเผด็จการแห่งนี้นั้นชาวสปาร์ตาสายเลือดแท้จะมีหน้าที่เพียงบริหารบ้านเมืองแลออกรบทัพจับศึกเท่านั้น  ส่วนหน้าที่อื่นๆไม่ว่าจะเป็นการเพาะปลูก การประมง ใช้แรงาน ทำเหมือง หรือการค้าขายนั้นจะเป็นหน้าที่ของบรรดาข้าทาสซึ่งเป็นผู้คนในดินแดนใต้การปกครองของสปาร์ตา  โดยลำดับชั้นวรรณะในสปาร์ตาจะแบ่งออกได้สามชั้นคร่าวๆดังนี้ครับ "Spartiate" เป็นชาวสปาร์ตาสายเลือดแท้บริสุทธิ์ซึ่งมีสิทธิแลอำนาจเหนือชนชั้นอื่นๆทั้งมวล  โดยคนเหล่านี้จะมีจำนวนน้อยที่สุดในบรรดาวรรณะทั้งสาม  แต่จะเป็นชนชั้นปกครองซึ่งกุมอำนาจทั้งหมดในอาณาจักรแลสามารถเข้าร่วมในสภาบริหารของสปาร์ต้าแลกองทหาร "Hoplite" อันลือลั่นได้ครับ "Perioikoi" เป็นชนชั้นระดับรองลงมา  พวกนี้จะได้รับหน้าที่ให้ทำงานบริการอย่างเช่น พ่อค้า ชาวประมง  ช่างฝีมือ เป็นต้น   "Helot"(เฮร็อต) เป็นชนชั้นระดับล่างซึ่งไม่มีสิทธิเสรีภาพอะไรทั้งสิ้นแลมีจำนวนมากที่สุดในอาณาจักร  โดยหน้าที่ของคนพวกนี้คือการใช้แรงงานหนักเช่น  การก่อสร้าง งานเหมือง งานบริการระดับล่างซึ่งไม่มีใครอยากทำ  แถมที่เลวร้ายอย่างสุดๆคือชาวสปาร์ตาเองก็รู้ดีว่าพวก "เฮร็อต" นั้นมีจำนวนมากแลอาจเป็นภัยได้ทุกเมื่อ  จึงมีกฏอันแสนอำมหิตที่ชาวสปาร์ตาทุกคนสามารถเข่นฆ่าพวก "เฮร็อต" ได้โดยไม่มีความผิดครับ  ทั้งนี้เพื่อควบคุมปริมาณประชากรของพวก "เฮร็อต" ไม่ให้มากเกินไปนั่นเอง     ซึ่งพอเวลาเกิดศึกสงครามใหญ่ขึ้นมาชนชั้นทั้ง3วรรณะนี้จะถูกเรียกตัวเข้ารับใช้กองทัพหมดครับ  โดยลำดับชั้นในกองทัพก็จะลดหลั่นกันลงมาตามลำดับความสำคัญของชนชั้นต่างๆ  ซึ่งแน่นอนว่าพวก "เฮร็อต" นั้นจะถูกบรรจุให้อยู่ในระดับ "ทหารเลว" แลถืออาวุธซึ่งจัดสร้างขึ้นอย่างหยาบๆรวมทั้งสวมเกราะหนังธรรมดาๆเพียงอย่างเดียว (บางรายก็ไม่มีเกราะให้สวม)  ส่วนกองทหาร "Hoplite" อันขึ้นชื่อลือชาและทรงเกียรตินั้นจะเป็นอภิสิทธิ์ซึ่งสงวนเอาไว้สำหรับชาวสปาร์ตาสายเลือดแท้เท่านั้นครับ **รูปภาพทหาร "Hoplite" อันลือชื่อของชาวสปาร์ตาครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 15:48:13

ความคิดเห็นที่ 27 ...แต่เมื่อต้องการ ก็เห็นเค้าไล่ฝรั่งออกนอกอาณาจักรได้ไม่ใช่หรอครับ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 16:14:50

ความคิดเห็นที่ 28 #23 จขกท คุณออกหลวงมงคล ผมก็ชอบที่คุณตอบเหมือนกันครับ แหะ แหะ ผมผิดเองแหละ ลืมนึกไปว่าสองคนนั้นไม่ใช่ทหาร คนหนึ่งเป็นนายห้าง อีกคนเป็นทูต ก็เลยไปใส่เข้าเต็มเปา ก็อาจจะจริงที่เขาเห็นกองทัพเราตอนขาลง ทุกอย่างมันมีขาขึ้นขาลง แบบเดียวกะบอลไทยน่ะแหละ โน่นเลย ขอสักนิดเถอะ ยังอารมณ์ค้างจากซีเกมส์ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 16:35:16

ความคิดเห็นที่ 29 แลกเปลี่ยนกับคุณผ้าพับไว้ครับ ผมค่อนข้างเห็นด้วยกับคุณ เนกซัส คือปัจจัยเรื่องการเป็นทหารอาชีพ(ทหารในกองทัพประจำการ)กับทหารที่เกณฑ์จากไพร่มา เสร็จเรื่องเสร็จราวก็กลับไปทำนาต่อ เป็นสิ่งสำคัญในการชี้วัดรประสิทธิภาพ(ส่วนเรื่องชาติพันธุื์์อะไรนั่นผมคิดว่าเป็นปัจจัยรองกระทั่งคิดว่ามีส่วนน้อยมาก) ทีนี้ผมตั้งข้อสังเกตุอย่างนี้จากความเห็นคุณผ้าพับไว้ครับ 1.บันทึกของออกพระศักดิสงคราม(เดอ ฟอแบง)ที่คุณเล่าให้ฟังนั้น กล่าวคือถ้าจะจัดตั้งทหารประจำการ(จะฝรั่งจัดตั้งหรือคนไทยจัดตั้งกันเอง เช่นกรณีทหารประจำของกษัตริย์อย่างที่คุณเล่าให้ฟังเหมือนกัน)ก็ปรากฏว่าคนไทยก็ทำได้ดีอยู่ ข้อนี้พอสรุปได้ว่าชาติพันธุ์ไม่ค่อยเกี่ยว พูดอีกแบบคือ ระบบในการจัดตั้งทหารสำคัญกว่านิสัยใจคอชาติพันธุ์หรืออะไรแบบนั้น เพราะเมื่อคุณจัดตั้งระบบและระเบียบขึ้นมาได้ คุณก็จะต้องอยู่ในกรอบนั้น ก่อนหน้านี้จะขี้เีกียจไม่ขี้เกียจอย่างไร ถ้าคุณได้ฝึกในระบบอย่างเป็นอาชีพแล้ว (ไม่ใช่ถึงคราวทีก็ถูกเกณฑ์มารบที)คุณก็ต้องทำตามระบบบังคับบัญชานั้น 2.จากข้อ 1 คือไม่มีทางที่กองทัพที่เกณฑ์เป็นคราวๆมารบ จะมีประสิทธิภาพเทียบเท่ากองทัพประจำการหรือกองทัพอาชีพ 3.บันทึกของลาลูแบร์และวานวลิต คงเป็นมุมมองที่มีต่อทหารไทยที่ส่วนใหญ่จะเกณฑ์มาเป็นคราวๆ มารบ(อย่างที่คุณผ้าพับไว้เสนอนั่นเอง) ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้และคงไม่ได้เป็นเรื่องเกินจริงแต่อย่างใด 4.ดังนั้น เรื่อง "ชาติพันธุ์นักรบ" คงไม่ค่อยเกี่ยวสักเท่าไหร่นัก กับประสิทธิภาพของนักรบดังกล่าว แต่คำถามที่สำคัญกว่าคือ ทำไมระบบทหารอาชีพจึงไม่ได้ถูกจัดตั้งในสมัยนั้นอย่างมากพอที่จะเป็นนัยยะสำคัญ(คือมันก็มีบ้างแต่ไม่เยอะดังที่คุณผ้าพับไว้บอกเล่ามา) ถ้าเทียบกับญี่ปุ่นโบราณที่มีทหารอาชีพอย่างพวกซามูไรอะไรทำนองนี้มาตั้งนานแล้ว 5.จากข้อ 4 ผมเดาว่าคงจะเกิดจากสารพัดปัจจัยที่ทำให้เราไม่สร้างทหารประจำการขึ้น เช่น มันค่อนข้างสิ้นเปลืองและเกินความจำเป็นกับศัตรูที่มีในขณะนั้นหรือเปล่า หรืออีกอย่างอำนาจนำไม่ได้อยู่ที่กษัตริย์แบบร้อยเปอร์เซนต์ หาก"นาย"ที่มีไพร่ในสังกัดมีการจัดตั้งทหารเป็นอาชีพในสังกัดตัวเอง(คือใช้คนตัวเอง ใช้ทรัพยากรในการเลี้ยงดูและหาอาวุธเอง)ก็หมิ่นเหม่ต่อความมั่นคงของอำนาจกษัตริย์เหมือนกัน (เคยอ่านรุกสยามในนามพระเจ้า พระนารายณ์นิยมจ้างทหารอาชีพจากต่างประเทศมาคานอำนาจกับขุนนางที่มีไพร่ในสังกัดเยอะๆ)ดังนั้นเป็นได้ไหมว่า นี่คือสาเหตุหนึ่งของที่เราไม่มีทหารอาชีพเป็นจำนวนมากอย่างมีนัยยะสำคัญ 6.เพิ่มอีกข้อและต่อให้กษัตริย์ต้องการการจัดตั้งทหารอาชีพด้วยทรัพยากรของตัวเองโดยตรง สภาพทางการเมืองก็ไม่เอื้ออีก เพราะระบบไพร่มูลนาย นั้น "ชาวบ้าน" ไม่ได้ขึ้นกับกษัตริย์ "โดยตรง" แต่ชาวบ้านในมีสังกัดนายของตัวเองอีกที การจัดตั้งทหารอาชีพราว ร.4-5 ผมคิดว่าเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับการสลายระบบไพร่ทาส เพราะหลังจากการปฏิรูปครั้งนั้น ชาวบ้านทุกคนก็เลิกสังกัดนาย(เลิกเป็นไพร่นั่นเอง) แต่กลายเป็นชาวบ้านที่ขึ้นตรงกับรัฐ(กษัตริย์) ดังนั้นสภาพการเมืองแบบนี้(สมบูรณาญาสิทธิราช)จึงเอื้อที่จะสร้างกองทัพประจำการมากกว่าสภาพการเมืองช่วงก่อนร.4ลงไป(การเมืองแบบอยุทธยาผมไม่คิดว่าเป็นสมบูรณาญาสิทธิราช)ด้วยเหตุผลคร่าว ๆ ดังนี้ 6.1 ไม่มีระบบไพร่สังกัดนาย ประชาชนขึ้นตรงต่อรัฐต่อสถาบันอันเดียวกัน 6.2 จากข้อ 6.1จึงทำให้การสั่งสมกำลังสร้างทหารประจำการนั้นไม่เป็นอันตรายและเป็นการเสริมอำนาจความมั่นคงให้กับตัวกษัตริย์เองด้วย 6.3 แต่ในสมัยอยุทธยานั้น หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสั่งสมกำลังประจำการขึ้นมา(กษัตริย์ VS ขุนนาง,นาย)ก็ย่อมทำให้อำนาจต่อรองระหว่างฝ่ายเปลี่ยนไปกระทบต่อความมั่นคงทางการเมืองของฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดค่อนข้างมาก 6.4 การสั่งสมกำลังของขุนนางหรือนาย หลายๆครั้งลงเอยด้วยการล้างบัลลังค์บ้าง กษัตริย์ก็ป้องกันด้วยการจ้างทหารต่างชาติมาคานอำนาจบ้าง สภาพแบบนี้พอจะเรียกได้ว่า เป็นสภาพที่ไม่อาจตกลงกันได้ว่า หากจัดตั้งทหารประจำการขึ้นมาแล้ว ทหารประจำการนี้จะ "ขึ้น" อยู่กับใคร?? แล้วจะใช้ทรัพยากร(คน เงิน อาหาร ฯลฯ)ของใคร ในการสร้างกองทัพประจำการ?? แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 54 17:44:09 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 54 17:39:31 จากคุณ : น้องจั้ง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 17:27:17

ความคิดเห็นที่ 30 สมัยก่อนผมไม่ทราบครับ แต่ปัจจุบัน  ขอยืนยันว่าคนไทยไม่ขี้ขลาด  ทหารไทยยิ่งไม่ขี้ขลาด จะเห็นว่าคนไทยที่วิ่งเต้นไม่ให้ติดทหารเดี๋ยวนี้ไม่มีเลย ทหารไทยยิ่งไม่กลัวใครเลย  แม้แต่กับคนไทยด้วยกัน จากคุณ : ครับผม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 18:59:24

ความคิดเห็นที่ 31 คุณเจไดหนุ่มเป็นพระเอกของกระทู้ไปเลย สุดยอดมากๆครับ จากคุณ : ด้านมืดในใจคุณ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 21:58:16

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องทหารประจำการนี้ที่ไหนๆในโลกก็คล้ายๆกันครับ คือเริ่มต้นน่ะรัฐไม่สามารถคงกำลังทหารประจำการ (standing army) ไว้ตลอดได้หรอกครับ จำนวนคนน้อยเกินไปและกำลังการผลิตของรัฐยังน้อย เพราะทหารอาชีพนั้นคือไม่ทำอย่างอื่นเลย ฝึกการรบอย่างเดียว ดังนั้นจะไม่สร้างผลผลิตให้รัฐเลยในยามปกติ เป็นเรื่องยากมากที่รัฐจะดึงคนเป็นหมื่นคน ออกจากภาคการเกษตรและการผลิตเพื่อมาเป็นทหารอย่างเดียวได้ รัฐยุคเก่าที่ทำได้อย่างสปาตาร์ก็ต้องกดขี่แรงงานทาสอย่างมาก รัฐกรีกอื่นๆก็ใช้ทหารประชาชน (citizen soldiers) กันหมด (ทหารประชาชนนี้ก็คือประชาชนทั่วไปที่ถูกเรียกเข้ากรมกองตอนมีสงคราม...โดยการเข้ากรมด้วยอาวุธชุดเกราะของตนเองนั้นถือเป็นหนึ่งในหน้าที่พลเมืองของกรีกยุคนั้น) โรมันยุคแรกก็ใช้ทหารประชาชนจนกระทั่งมีการปรับเปลี่ยนโดยไกอัสมาริอัสซึ่งยอมให้คนทั่วไปเข้ามาเป็นทหารอาชีพได้ ทางยุโรปพอเข้ายุคกลางใช้ระบบฟิวดัลในการปกครองก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เพราะดินแดนถูกแบ่งเป็นส่วนๆให้ลูกน้องแต่ละคนปกครอง กำลังการผลิตยิ่งแยกส่วน กำลังคนก็ขึ้นกับผู้ครองดินแดนนั้นๆ (ขุนนางหรืออัศวิน) ไม่ได้ขึ้นกับกษัตริย์ พวกที่รบอย่างเดียวไม่ทำอย่างอื่นก็คือกลุ่มอัศวินที่สนิทใกล้ชิดขุนนางเท่านั้นแหละครับ ขุนนางหนึ่งคนก็อาจจะมีอัศวินในสังกัดสัก 50-100 คนเท่านั้นแหละ พอจะรบกันขึ้นมาจริงๆก็จะมีการเกณฑ์ไพร่ในที่ดินตนเองมาติดอาวุธให้(แคว้นที่จนๆหน่อยนี่บางทีอาวุธก็ต้องหากันมาเองด้วยซ้ำ) ทหารเกณฑ์เหล่านี้เรียกว่า levy ครับ อาจมีสัก 5-700 คนแล้วแต่ขนาดแคว้น แล้วขุนนางคนนี้ก็นำกำลังไปรวมกับทัพของกษัตริย์ของตน เหมือนๆกับของไทยสมัยก่อนแหละครับ อีกกลุ่มในยุคกลางที่เป็นทหารอาชีพก็คือพวกทหารรับจ้างครับ ในยุโรปนั้นการเดินทางติดต่อกันค่อนข้างสะดวก มีรัฐเล็กรัฐน้อยค่อนข้างมาก ทำให้มีการกระทบกระทั่งแข่งขันกันเยอะ ทำให้ทหารรับจ้างมีงานทำได้เรื่อยๆ ต่อมาเมื่อจำนวนคนมากขึ้นและเทคโนโลยีการเกษตรและการผลิตดีขึ้น ก็เลยทำให้มีกำลังคนนอกภาคเกษตรและการผลิตมากขึ้น ก็เริ่มมีคนไปทำอาชีพอื่น เช่นค้าขาย ทหาร นักบวช คนเข้าไปอยู่ในเมืองมากขึ้น เมืองก็ยิ่งมีกำลังคนอิสระที่นำไปฝึกเป็นทหารได้มากขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถจัดตั้งกองทหารประจำการขึ้นมาได้ ประกอบกับเมืองที่มีคนอยู่มากก็ต้องมีการรักษาความสงบ ก็จะมีการจัดตั้งกองกำลังดูแลความสงบของเมืองขึ้นที่เรียกว่า militia ซึ่งพวกนี้จะไม่ใช่ทหารอาชีพนะครับเพราะส่วนมากจะมีอาชีพของตนเอง แต่จะมีการเข้าเวรยามสัปดาห์ละครั้งสองครั้งเพื่อดูแลความสงบในเมือง และมีการฝึกการรบหรือการต่อสู้เสมอๆ ในยามคับขันก็นำ militia พวกนี้มาเสริมกองทัพประจำการได้ ดีกว่าทหารเกณฑ์พอสมควรด้วย การรบส่วนใหญ่ระหว่างเมืองต่างๆในอิตาลียุคกลางก็จะใช้ militia เสริมด้วยทหารรับจ้างเป็นหลักเลยครับ ด้วยการฝึกฝนที่มากกว่า ยุทโธปกรณ์ที่ดีกว่า และความคุ้นเคยกับการรบ ก็ทำให้ทหารอาชีพมีประสิทธิภาพมากกว่าทหารงานจ๊อบแบบ militia และดีกว่าทหารที่เกณฑ์มาฝึก 1 เดือนแล้วออกรบแน่นอนครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 00:08:30

ความคิดเห็นที่ 33 ส่วนเรื่องชาตินักรบนั้นผมว่ามันก็เป็นเพียงลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมของชนเผ่านั้นที่ทำให้ต้องมีการต่อสู้กระทบกระทั่งกันอยู่ตลอดเวลาเท่านั้นเองครับ เช่นกลุ่มชาตินักรบจำนวนหนึ่งจะเป็นชนเผ่าที่เลี้ยงสัตว์เป็นเศรษฐกิจหลัก เพราะสัตว์ไม่เหมือนที่นาซึ่งอยู่กับที่ ฝูงสัตว์นั้นปล้นและต้อนกลับไปดินแดนเราได้ การเลี้ยงสัตว์ก็มักต้องเปลี่ยนทุ่งในการเลี้ยงไปเรื่อยๆ ทำให้สร้างเครื่องป้องกันถาวรยาก ชนเผ่าที่เลี้ยงสัตว์ก็มักจะต้องป้องกันฝูงสัตว์ของตนจากทั้งสัตว์ป่าตามธรรมชาติและจากคู่แข่ง เป็นการฝึกฝนการรบไปในตัว ตัวอย่างชัดๆก็คือเผ่าฮั่นและมองโกล อีกตัวอย่างหนึ่งก็คือพวกไอริชกับสก๊อตด้วยครับ การปล้นวัวจากศัตรูนั้นเกิดขึ้นเป็นประจำในตำนานของไอร์แลนด์เลยครับ ส่วนพวกนอร์สนั้นเป็นชนชาตินักรบก็ช่วงยุคไวกิ้งที่ออกปล้นเมืองคนอื่นเท่านั้นแหละ พอเข้ายุคกลางความเป็นชาตินักรบก็เริ่มเจือจางแล้วครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 00:24:57

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีคุณน้องจั้งครับ ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนแนวคิดกันนะครับ ขอเข้าเรื่องเลย ต่อข้อถามว่า ทำไมระบบทหารอาชีพในสยามถึงมีไม่มากพอ ถ้าในความเห็นผมนะครับ  - เรื่องของการเมืองภายในอาณาจักรครับ ซึ่งก็จะแบ่งเป็นสองกรณีคือ กรณีแรกก่อนสมัยสมเด็จพระมหาธรรมราชา+สมัยหลังพระเจ้าปราสาททองจนสิ้นสุดยุค กับ กรณีที่สองหลังสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมจนถึงสมัยพระเจ้าปราสาททอง  จะเห็นได้ชัดว่า ในยุคอยุธยาพลวัตทางการเมืองนั้นไหลเชี่ยวอย่างมาก เพราะฉะนั้นการที่อยุธยาจะมีทหารอาชีพของตัวเองจริง ๆ ก็คงจะเป็นอย่างที่หลาย ๆ ท่านให้เหตุผลนั่นเองครับ สำหรับการสะสมกำลังของบรรดาขุนนาง ตรงนี้ผมมองว่าทำได้ แต่ก็ยากพอสมควร หากขุนนางนั้น ไม่มีการสร้างฐานกำลังมาเป็นเวลานานมากพอ เพราะตั้งแต่สมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถลงมา ทางรัฐอยุธยาเริ่มมีการ "รวมศูนย์อำนาจ" เข้ามาส่วนกลางมากขึ้น และทำสำเร็จสมบูรณ์ในสมัยสมเด็จพระมหาธรรมราชา เพราะฉะนั้น การที่ขุนนางคนหนึ่งคนใด จะซ่องสุมคนเป็นจำนวนมากอย่างลับ ๆ หรือจะมีไพร่ในสังกัดเป็นปริมาณมาก ๆ อย่างเปิดเผยอย่างถูกต้องตามกฎหมาย และได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยจากกษัตริย์ ย่อมเป็นสิ่งที่ยากมาก ๆ ครับ หากขุนนางเหล่านั้น ไม่มี Power ที่มากพอ - เรื่องกำลังทรัพย์ที่จะนำมาบำรุง ตรงนี้ผมมองว่า อยุธยาไม่ได้ขาดแคลน ถ้าจะมีทหารประจำการสักหลักพัน เพราะช่องทางในการหารายได้ของอยุธยานั้น ต่างจากตะวันตกเป็นอย่างยิ่ง อยุธยาเก็บค่าต๋งจากการขายสินค้าอย่างเดียว ก็ได้สูงอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังทำตัวเป็นพ่อค้าคนกลางอีกต่างหาก รายได้ก็ยิ่งมากขึ้นไปอีก และก็ยังเป็นผู้ผลิตเองในบางชนิดสินค้าด้วย ไม่นับรวมความสามารถในการผลิตอาหาร ซึ่งทหารอยุธยาส่วนใหญ่ ก็น่าที่จะปลูกข้าวได้ หากถึงเวลาจำเป็น ประการต่อมา อยุธยายังใช้หลักนิยมในการรบแบบโบราณอยู่ เพราะฉะนั้น เรื่องที่จะต้องเสียค่าจัดซื้อจัดจ้างยุทโธปกรณ์สมัยใหม่จำนวนมาก ก็ไม่จำเป็นอะไรมากมายอยู่แล้ว ถ้าเทียบกับกองทหารอาชีพของต่างชาติ เพราะฉะนั้น ส่วนตัวผมมองว่า เรื่องของทุนรอนในการจัดตั้งกองทัพไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่สำหรับอยุธยาครับ - ยุทธศาสตร์หลักของอยุธยา ก็คือนโยบายป้อมเมือง เป็นยุทธศาสตร์เชิงรับมากกว่ารุก เพราะฉะนั้น เมื่อแนวคิดหลักในการทำสงครามของอยุธยาเน้นตั้งรับ ส่งผลให้หลักแนวคิดในการตั้งกองทหารอาชีพ จึงเป็นอย่างที่เห็น แต่ถ้ายุคสมัยใด หลักแนวคิดของผู้ปกครองต่างออกไปจากยุทธศาสตร์หลัก เราก็จะเห็นการสร้างระบบทหารประจำการที่เป็นจำนวนมากขึ้น อย่างเช่นสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ หรือ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ซึ่งก็ต้องไปผูกกับเรื่องของการเมืองในข้อแรกนั่นเอง จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 08:07:01

ความคิดเห็นที่ 35 ฟอนฟลีทกับลาลูแบร์มีชีวิตอยู่ไม่ถึงสงครามไทย-อาณานิคมอินโดจีนของฝรั่งเศสไงละครับ ถ้าอยู่ถึงตอนนั้น คงจะบันทึกไปอีกแบบ จากคุณ : NATSKI13 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 08:51:09

ความคิดเห็นที่ 36 อ่าน สปาต้า  เพลินเลยค่ะ จากคุณ : iSsAbElLaคนเดิมแหละ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 21:20:04

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นคุณเจได พูดถึงทหารกุรข่าของประเทศเนปาล ใน คห.๓ จึงไปหาข้อมูลดู แล้วได้รู้ว่าเป็นทหารเดนตาย กล้าหาญ และเชี่ยวชาญการรบ มีหลักการทหารคล้ายพวกซามูไร ถ้ากุรข่า มาปะทะกับซามูไร ใครจะชนะครับนี่... จากคุณ : ออกหลวงมงคล เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 22:38:16

ความคิดเห็นที่ 38 //37 ว่าในภาพรวมสไตล์การรบของกุรข่า และซามูไรนั้นต่างกันพอสมควรครับ  โดยทางกุรข่าค่อนข้างจะดุดัน พลิกแพลงสไตล์การรบพอสมควรโดยเน้นหนักไปที่ "ยุทธวิธีการรบ" เป็นส่วนใหญ่เพื่อทำลายคู่ต่อสู้ให้ได้มากที่สุด  ขณะที่ซามูไรจะไปในแนวทางการรบประจัญหน้าโดยทหารที่ฝึกฝน "เทคนิคการใช้อาวุธ" ที่ขัดเกลามาค่อนข้างดีทั้งร่างกาย/จิตใจครับ ในสนามรบแบบจำกัดพื้นที่ผมมองว่าถ้ากำลังพลพอๆกัน และเข้าต่อสู้ด้วยอาวุธสั้นชนกันตรงๆ ฝ่ายซามูไรน่าจะได้เปรียบเพราะอาวุธอย่างคาตานะ ธนูยาว เกราะทหาร และความเชี่ยวชาญในการใช้อาวุธจะช่วยให้กองทหารอยู่รอดได้มากกว่าครับ (แต่ไม่ขอนับพวกชาวนาเกณฑ์ทหารทั่วไปนะ  แบบนั้นคงสู้ไม่ได้แน่ๆ) แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว....ถ้าสนามรบแบบไม่จำกัดพื้นที่ (สงครามเต็มรูปแบบ)  ทหารกุรข่าจะมีประสิทธิภาพในการใช้งานจริงเยอะกว่ามากครับ  นักรบพวกนี้อึด เดินทางได้ไกล  มีความเด็ดขาด และเป็นนักสังหารโดยแท้ๆ ซึ่งทำให้สามารถเคลื่อนพลและใช้ยุทธวิธีการรบลักษณะกองโจร หรือการศึกยืดเยื้อที่จะบั่นทอนฝ่ายตรงข้ามได้ดีกว่า /me  แม้แต่ยุคใหม่ๆ  กองพลกุรข่าของสหราชอานาจักรยังเป็นกองทัพอันดับต้นๆของโลกเลยครับ   จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 09:40:57

ความคิดเห็นที่ 39 ทหารไทยสมัยโบราณส่วนใหญ่ถูกเกณท์ไปรบทั้งนั้น แถมดีไม่ดียังไม่รู้ว่าจะรบไปทำไม ความเป็นชาติยังไม่มี แค่หาเลี้ยงครอบครัวและให้พ้นภัยจากชนชั้นปกครองก็พอแล้ว จากคุณ : c136 (c136) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 22:53:43