ความคิดเห็นที่ 1 สามก๊กนี่มันนิยายไม่ใช่เหรอครับ นิยายอิงประวัติศาสตร์ จากคุณ : เด็กขงเบ้ง เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 12:05:30

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่าค่อนข้างยากครับ เพราะสภาพเศรษฐกิจของราชวงศ์ฮั่นในช่วงนั้นไม่เฟื่องฟูเหมือนสมัยจักรพรรดิหวู่ตี้อีกแล้ว ราชวงศ์ฮั่นไม่มีทรัพยากรและกำลังพลเพียงพอจะขยายอำนาจเข้าไปในเอเชียกลางได้ครับ อย่างในยุคราชวงศ์ซีจิ้นเอง พอรวมแผ่นดินได้แล้ว ทางราชสำนักจิ้นก็มีความกระตือรืนล้นน้อยมากในการขยายอำนาจไปสู่เกาหลีและเอเชียกลางครับ เนื่องจากข้อจำกัดทางด้านเศรษฐกิจ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 12:27:26

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไงก็ไม่ครับ เพราะว่า ถ้ารวบรวมได้จริง พื้นฐานของขงเบ้งที่บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ไม่ใช่นักการสงคราม แต่เป็นนักจัดการ นักบริหาร เพราะฉะนั้นถ้ารวบรวมแผ่นดินกลับมาได้ ยังไงๆขงเบ้งก็ต้อง ฟื้นฟูบ้านเมืองจากสงครามมาก่อนแน่ๆ ส่วนเล่าเสี้ยนนั้น อันที่จริงแล้ว เขาก็ปกครองบ้านเมืองได้สงบพอสมควรในยุคสมัยนั้น จะว่าไร้ความสามารถก็คงไม่ได้ เพราะไม่งั้น หลังสิ้นขงเบ้งไป ถ้าบ้านเมืองไม่วุ่นวาย ตัวเองก็คงโดนกบฎไปบ้างแล้ว เพราะกำลังทหารก็อยู่ที่เกียงอุยด้วยซ้ำ เพียงแต่เจ้าตัวไม่ให้ความสนใจทางด้านการทหารเลย และยอมแพ้ง่ายเกินไป เพราะฉะนั้นแล้ว ถึงขงเบ้งจะชนะวุยก๊กได้ เจ้าตัวกับขงเบ้งก็คง ไม่บุกไปที่อื่นต่อแน่ๆ จากคุณ : Niceguy_C3 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 13:43:48

ความคิดเห็นที่ 4 ในยุคนั้น คนที่จะครอง หรือรวมทั้งแผ่นดินได้ ผมว่าต้องใช้พระเดชมาก่อน แล้วค่อยพระคุณตามหลัง ขงเบ้งถนัดการในการบริหารปกครอง หรือวางแผน มากกว่าออกนำทัพด้วยตนเอง เห็นได้จากการศึกบุกวุยก๊กหลายต่อหลายครั้งที่ไม่ประสบความสำเร็จ เจอสุมาอี้ยันอยู่ทุกครา จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:29:23

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่มีทางแน่นอนครับ!     ตัวอย่างมีให้เห็นในยุคต่อๆมาที่ "ฮ่องเต้" หลายพระองค์สามารถปกครองหรือรวบรวมพื้นที่แถบ "จงหยวน" ให้เป็นปึกแผ่นแต่ก็ยังไม่สามารถยกทัพไปตียุโรปได้ (หลายคนก็อาศัยบุญเก่าที่บรรพบุรุษทำไว้ให้)  หรือแม้แต่ในสมัย "ราชวงศ์หมิง" ที่มีคนเชื่อกันว่าชาวจีนค้นพบทวีปอเมริกาก่อนพวกฝรั่งอะไรนั่น  ก็ไม่เห็นว่ากองทัพจีนจะขยายอาณาเขตดินแดนของประเทศตัวเองออกไปจนถึงตะวันออกกลางตรงไหนเลย  ซึ่งเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเรื่องของความเชื่อ ขนบธรรมเนียม ประเพณีวัฒนธรรม สภาพภูมิศาสตร์ ความเข้มแข็งของกองทัพ และความมั่นคงของอาณาจักรด้วย     รูปด้านล่างนี้คือแผนที่โลกในสมัย คริสต์ศตวรรษที่3 ซึ่งพวก "โรมัน" กำลังเรืองอำนาจในยุโรปและประเ้ทศจีนยังทำสงคราม "3ก๊ก" กันอยู่  จะเห็นได้ว่าประเทศจีนตอนนั้นแม้จะมีขนาดเล็กกว่าปัจจุบันมากแต่ก็ถือว่าเป็นดินแดนที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่เกือบจะเท่าๆเขตแดนของพวกโรมันเลย  จึงทำให้คนจีนส่วนใหญ่ไม่ต้องการแสวงหาพื้นที่เพิ่มเติมมากเท่าไหร่เพราะดินแดนที่มีอยู่เดิมก็กว้างขวางและปกครองยากอยู่แล้ว  อีกทั้งจีนในตอนนั้นยังถูกรายล้อมไปด้วยดินแดนของชนเผ่าต่างๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกป่าเถื่อนทางเหนือ  แถมพื้นที่โดยรอบอาณาจักรก็ยังเป็นทะเลทรายหรือป่าดิบชื้น  ทำให้การนำกองทหารออกไปทำสงครามกับดินแดนทางตะวันตกนั้นเป็นเรื่องยากลำบากมาก       ซึ่งชนชาติที่ทำเช่นนี้ได้คือพวก "มองโกล" ในยุคเกือบพันปีต่อมาครับ  และสาเหตุที่พวกมองโกลสามารถยกทัพไปถึงยุโรปได้นั้น  ก็เพราะโดยลักษณะอุปนิสัยแล้วชาวมองโกลเป็นพวกขี่ม้าเร่ร่อนไปตามทุ่งหญ้าและไม่นิยมปักหลักอยู่ที่แห่งใดแห่งหนึ่งเป็นเวลานาน  ดังนั้นการเคลื่อนทัพของชาวมองโกลจึงเน้นความรวดเร็วเป็นหลัก  ต่างกับกองทัพจีนที่ประกอบด้วยไพร่พลทั้งทหารม้าเบา-หนัก ทหารราบ ทหารเลว และกองเสบียงอะไรต่างๆมากมาย  จึงนับเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะออกทำสงครามข้ามโลกแบบนั้น (แถมช่วง "ราชวงศ์ซ่ง" ยังเจอฮ่องเต้ที่ไร้ความสามารถด้วย)  ต่างกับพวกมองโกลที่กินง่ายอยู่ง่ายเคลื่อนที่เร็วและเน้นการรบแบบเหี้ยมโหด  จึงทำให้พวกเขาสามารถสถาปณาอาณาจักรที่กว้างขวางใหญ่โตที่สุดเท่าที่เคยมีมาได้สำเร็จแม้ความรุ่งโรจน์ของมันนั้นจะคงอยู่แค่ชั่วระยะเวลาสั้นๆก็ตาม (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 15:15:32

ความคิดเห็นที่ 6 ส่วนนี่คือแผนที่ของ "จักรวรรดิมองโกล" ในยุคที่รุ่งเรืองถึงขีดสุด (คริสต์ศตวรรษที่13)  ซึ่งทัพม้าของมองโกลสามารถกรีฑาทัพไปถึงยุโรปตะวันออก  และทำสงครามกับเหล่าอัศวินของโปแลนด์ ฮังการี และรัฐต่างๆในแถบนั้น (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 15:25:52

ความคิดเห็นที่ 7 อันที่จริงที่หลายๆคนบอกยากกัน  ผมก็มองว่ายากจริง  แต่ไม่ถึงขั้น impossible สำหรับชาวฮั่นนะครับ  ตราบเท่ามีแหล่งผลประโยชน์ภายนอก ต่อให้จะไกลแค่ไหนถ้ามันคุ้มค่าพอคนมันก็จะดิ้นรนไปชิงให้ได้เองแหละครับ เพียงแต่ปัญหาหลักก็คือ ขงเบ้ง...คงไม่สนใจจะทำ เพราะว่าขงเบ้งนั้นออกแนวเน้นไปที่ "การจัดระเบียบและบริหารการปกครอง" ภายในมากกว่า  ซึ่งหลังจากปราบก๊กวุยได้ก็ยังมีปัญหารออีกเยอะเลย ทั้งกังตั๋งด้านล่าง  ชนเผ่าอิสระมากมายที่ริมพรมแดน  การฟื้นฟูราชวงศ์และกฎระเบียบการปกครองจิปาถะ ซึ่งคงกินทรัพยากรทั้ง คน เงิน และเวลาทั้งชีวิตได้เลยครับ เพราะปัญหามันหมักกันไว้นานมากๆ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 20:36:51

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าขงเบ้งชนะวุยก๊กได้ ก็คงกรีฑาทัพปรับง่อก๊กต่อ แล้วก็รวบรวมจีนเป็นปึกแผ่นได้สำเร็จ แต่ก็คงหยุดอยู่แค่นั้น เพราะคงต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูบ้านเมืองและจัดระบบบริหารการปกครองให้ลงตัวมากกว่า ส่วนที่มองโกลบุกตีไปได้ถึงยุโรป ส่วนหนึ่งนอกจากเรื่องของความสามารถในการรบแล้ว ก็คือเรื่องของนโยบายด้วย เพราะมองโกลเป็นชนเผ่าที่ถือกำเนิดมาจากพวกเร่ร่อน ไม่มีรูปแบบการปกครองชัดเจนมาก่อน จึงนิยมใช้  "กฎอัยการศึก" เป็นหลักในการบริหารงานกันไป ไม่ต้องวางรูปแบบการปกครองให้ยุ่งยากมาก อำนาจอยู่ในมือของข่านแบบเบ็ดเสร็จ ใครหือใครซ่าฆ่าทิ้งเรียบ การขยายอำนาจจึงทำได้ง่าย จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:43:03

ความคิดเห็นที่ 9 มองโกลนี่ถ้าจำไม่ผิดแต่เดิมก็ไม่ได้คิดจะบุกไปทั่วแผ่นดินหรอก       แต่บังเอิญเจงกิสข่านส่งทูตไปเจริญสัมพันธิ์กับอาณาจักรในเอเชียกลาง      แล้วทูตถูกหยามกลับมา    เจงกิสข่านแค้นมาก    เลยตัดสินใจยกทัพทั้งหมดไปบุกถล่ม      พอชนะได้คราวนี้ก็เหมือนไฟติดแล้ว    เริ่มบุกดินแดนอื่นๆต่อ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 19:56:32

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนแรกๆเจงกีสข่านคิดว่าจะหยุดเขตแดนทางด้านตะวันตกของตนเอาไว้แค่เขตของพวกไนหมานหน่ะครับ (แถวๆตะวันออกของประเทศคาซัสสถาน) และหันไปสนใจกับแนวรบทางตะวันออกมากกว่าครับ (เนื่องจากมีศัตรูที่เข้มแข็งและเป็นศัตรูเก่าแก่ของมองโกลตระกูลป๋อเออร์จื่อจิน คือชาวหนี่เจินแห่งต้าจินอยู่) แต่เมื่อเจงกีสข่านส่งทูตไปเปิดสัมพันธ์ทางการค้ากับอาณาจักรควาซีรัม ที่เป็นจักรวรรดิอิสลามที่ทรงอำนาจที่สุดในเอเชียกลางนั้น ก็โดนเจ้าเมืองในปกครองของควาซีรัมสังหารครับ ทำให้เจงกีสข่านโกรธมาก เพราะเป็นการหยามกันชัดๆ จึงส่งกองทัพบุกอาณาจักรควาซีรัม เป็นการเริ่มต้นบุกตะวันตกครับ พอเจงกีสข่านทำลายอาณาจักรควาซีรัมได้แล้ว ก็ให้ลูกชายสองคนคือ โจวซือ และ ชากาไต ปกครองดินแดนที่เคยเป็นของควาซีรัมครับ โดยชากาไต ได้ดินแดนส่วนที่เป็นใจกลางของอาณาจักรไป ส่วนโจวซือได้ดินแดนทางตะวันตกที่กองทัพของเจงกีสข่านไปตีเพิ่มเติมมา ในตอนยกพลไปไล่ตามล่าสุลต่านมูฮัมหมัดแห่งควาซีรัม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 20:59:30

ความคิดเห็นที่ 11 1. การขยายอำนาจเข้าไปในเอเชียกลางนั้น นอกจากจะมีผลทางด้านการค้าแล้ว ยังมีผลทางด้านยุทธศาสตร์ที่จะช่วยผลักดันศัตรูหรือสร้างแนวกันชน ให้กับดินแดนภาคกลางของจีนด้วยหน่ะครับ เพราะดินแดนในจงหยวนของจีนนั้นเปิดโล่งต่อการเข้าโจมตีของพวกอานารยชน (โดยเฉพาะดินแดนใกล้ๆวงโค้งของแม่น้ำเหลือง ในแถบสานเป่ยและซีเหอ) นอกจากการสร้างกำแพงยักษ์แล้ว หากเป็นไปได้จีนเองก็อยากจะส่งกองทัพออกไปสร้างดินแดนแนวกันชนขนาดใหญ่นอกแนวกำแพงยักษ์ เอาไว้เพื่อการันตีความปลอดภัยของจงหยวนเหมือนกันครับ เพราะยิ่งผลักดันศัตรูหรือสร้างเขตปลอดภัยออกไปทางตะวันตกและทางเหนือได้ไกลเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีผลต่อความมั่นคงต่อที่ราบจงหยวนอันเป็นใจกลางของจีนมากขึ้นเท่านั้น เห็นได้จากในสมัยหมิงและชิง ที่การค้าทางเส้นทางสายไหมมีมูลค่าลดลงมาก แต่กองทัพหมิงและชิงก็ยังสนใจที่จะขยายอำนาจไปทางตะวันตกอยู่ ก็เพื่อเน้นสร้างแนวกันชนกับพวกอานารยชนมากกว่าหวังผลทางการค้า (การหวังผลด้านดินแดนกันชนนั้นชัดเจนมากในสมัยชิง ที่แม้ต้าชิงจะมีดินแดนกว้างขวาง แต่รายได้ส่วนใหญ่เกือบ 90% ของราชสำนัก มาจากภาษีใน 18 มณฑลของจีนตอนใน+ 2 มณฑลในตงเป่ย เท่านั้น ที่เป็นดินแดนแค่ 2 ใน 5 ของจักรวรรดิครับ และมีประชากรคิดเป็นเกือบ 95% ของทั้งจักรวรรดิ) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:07:20

ความคิดเห็นที่ 12 2. ช่วงรอยต่อระหว่างยุคปลายราชวงศ์ตงฮั่น-ซีจิ้น นั้น อำนาจของพวกชนเผ่าทางเหนือของจีนอ่อนแอลงมากหน่ะครับ แถมดินแดนทางตะวันตกในเอเชียกลางนั้น ราชสำนักตงฮั่นได้ตั้งรัฐเล็กๆขึ้นเป็นรัฐในอารักขา หรือนครรัฐย่อมๆเป็นจำนวนมากที่เรียกว่า 屬國 ตรงนี้เองที่ทำให้ภัยคุกคามของอานารยชนในยุคปลายราชวงศ์ตงฮั่นและช่วงสามก๊กเบาบางลงไปมาก รวมไปถึงที่วุยก๊กทางเหนือได้มีการจ้างให้ชนเผ่าเล็กๆเหล่านี้มาเป็นกองทหารชายแดนคอยดูแลความสงบให้กับชายแดนอีกด้วย ทำให้ความน่าสนใจในการขยายอำนาจไปทางตะวันตกได้ถูกลดความสำคัญลงหน่ะครับ ประกอบกับการเฟื่องฟูของการเดินเรือ ที่ง่อก๊กนั้นชำนาญการมาก จนแต่งเรือไปค้าขายทางสุวรรณภูมิและมะละกาได้สะดวก ทำให้ความน่าสนใจทางการค้าทางบกผ่านเส้นทางสายไหมในช่วงนี้น่าสนใจน้อยลง แถมในเอเชียกลางก็มีอาณาจักรคูชาน ที่เข้ามารวมเอเชียกลางส่วนใหญ่เอาไว้ได้ และขยายดินแดนมาเกือบชนกับรัฐกันชนเล็กๆที่ราชวงศ์ตงฮั่นก่อตั้งเอาไว้ ทำให้ความปลอดภัยในเส้นทางสายไหมมีมาก และคูชานก็เข้าควบคุมเส้นทางสายไหมเอาไว้ พ่อค้าเดินทางมาได้สะดวกแล้ว ไม่ค่อยจำเป็นที่ราชสำนักฮั่นจะขยายอำนาจเข้าไปแข่งอีกครับ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:18:40

ความคิดเห็นที่ 13 3. พอราชวงศ์ซีจิ้นล่มสลาย ทางเหนือของจีนก็วุ่นวายอีกนับร้อยปี กว่าที่ชาวเซียนเปยจะก่อตั้งราชวงศ์เป่ยเว่ยได้สำเร็จครับ ซึ่งเป็นช่วงเดียวกับที่พวกโหรวหรานเรืองอำนาจพอดี ทางเป่ยเว่ยเองก็พยายามจะรบขับไล่พวกโหรวหรานให้ล่าถอยไปไกลจากจงหยวนเหมือนกันครับ แต่ก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เพราะพอพวกโหรวหรานเข้มแข็งก็พยายามย้อนเข้ามาตีก่อกวนพรมแดนของเป่ยเว่ยอยู่เนืองๆ สุดท้ายทางราชสำนักเป่ยเว่ยก็สร้างป้อมปราการและทิ้งนิคมทหารเอาไว้ทางเหนือตามแนวทะเลทรายแทน เพื่อสร้างเป็นแนวป้องกันพวกโหรวหรานหน่ะครับ อีกทั้งเป่ยเว่ยสนใจที่จะขยายอำนาจลงใต้ไปพิชิตพวกราชวงศ์ทางใต้มากกว่า การขยายอำนาจไปในเอเชียกลางจึงถูกลดความสำคัญลงด้วยการใช้ยุทธศาสตร์แบบตั้งรับเป็นหลัก 4. ต้องรอจนถึงสมัยราชวงศ์ถังครับ ที่จีนมีความเข้มแข็งและเป็นปึกแผ่นพอ และทางราชสำนักก็มีความสนใจที่จะทำสงครามขยายอำนาจเข้าไปในเอเชียกลาง เพื่อขับไล่พวกทู่เจี๋ยสารพัดกลุ่มที่เป็นภัยคุกคามมาแต่ราชวงศ์สุย แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 21:25:30 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:25:06

ความคิดเห็นที่ 14 ดูที่ชื่อล๊อคอินผมสิ จากคุณ : เทียนกี้แซยี่ ฮ่อปิ๊ดแซเหลียง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 03:51:56