ความคิดเห็นที่ 1 ในหนังสือ ความเป็นมาของคำสยาม ไทย, ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ เขียนโดยจิตร ภูมิศักดิ์ มีพูดถึงเรื่องนี้ไว้นิดหน่อยครับ เรื่องที่ตัวละครกับเนื้อเรื่อง ผมมองว่าเป็นเชิงสัญลักษณ์มากกว่านะครับ อย่างเช่น นนทก ตามเรื่องเป็นคนล้างเท้าเทวดา ถูกเทวดากลั่นแกล้งดึงผม เลยแค้น ขอพรให้สามารถสังหารเทวดาได้ สุดท้ายถูกพระนารายณ์ปราบ จิตรสัณนิษฐานว่า นนทุกคงเป็นหัวหน้าคนพื้นเมือง(ดราวิเดียน) รุ่นแรกๆที่ถูกจับมาเป็นทาสรับใช้อารยัน แล้วโดนกดขี่ข่มเหง จนต้องลุกฮือขึ้นมาแข็งข้ออารยัน แต่สุดท้ายก็ถูกปราบ ส่วนทศกัณฐ์นั้นคงเป็นหัวหน้าขนพื้นเมืองรุ่นหลังๆ ส่วนที่ว่ามีชื่อจริงว่าอะไร ไม่น่าจะมีบันทึกไว้นะครับ จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 20:46:18

ความคิดเห็นที่ 2 ทศกัณฐ์กับอินทรชิต ถ้าจะมีตัวตนจริงก็น่าจะเป็นวีรบุรุษฝ่ายดราวิเดียน เท่าที่ผมทราบ   เทคโนโลยีทางการทหารของดราวิเดียนสู้อารยันไม่ได้   โดยเฉพาะในสาขาโลหะวิทยา   รบกันแบบสงครามประจันหน้าคงแพ้ยับเยิน   ฉะนั้นคงไม่มีฉากสงครามอลังการแบบแต่งทัพกษัตริย์ออกมาเผชิญกันซึ่งหน้า ฝ่ายดราวิเดียนน่าจะใช้กลยุทธสารพัดที่ช่วยให้ไม่ต้องรบกันซึ่งหน้าอย่างที่บรรยายไว้ในช่วงต้นของรามเกียรติ์ ส่วนที่สงครามยืดเยื้อตั้งสิบกว่าปีซึ่งขัดกับหลักทางเศรษฐศาสตร์โดยสิ้นเชิงนั้น   เป็นเพราะอาระยันอพยพเข้ามาหลายระลอก   ไม่ได้รุกเข้ามาเป็นกลุ่มก้อนใหญ่ในครั้งเดียว   และคงสนธิกำลังกันรุกคืบช่วงชิงดินแดนเข้ามาเรื่อย จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 10:58:18

ความคิดเห็นที่ 3 คาดว่ายังคงรบกันจนเลยสมัยพุทธกาลไปอีกครับ เพราะว่าในสมัยพุทธกาลอินเดียที่เรารู้ๆกันยังมีเพียงแค่อินเดียตอนเหนือเท่านั้น ในสมัยพระเจ้าอโศก อินเดียตอนใต้ก็ยังอยู่ในการปกครองของเผ่ามิลักขะอยู่ เพราะพระเจ้าอโศกยังส่งสมณทูตไปเผยแผ่ศานาอยู่ ผมว่ามันค่อนข้างขัดกันอยู่อย่างคือ พระพรหมเป็นเทพมาตั้งแต่ก่อนพุทธการ พอถึงยุคฮฺนดูถึงมีเทพเพิ่มขึ้นคือ พระศิวะและพระนารายณ์ พระศิวะเป็นตัวแทนของอารยัน ผิวขาวและทรงโค ประทับอยู่เขาไกรลาศซึ่งเป็นเหมือนเทพสายกรีกอารยันเช่นกันและยังมีกายเหมือนมนุษย์เท่าไปย่อมแสดงถึงแนวคิดมนุษยนิยมเช่นเดียวกับกรีก แต่พระนารายณ์จะผิวคล้ำมี4กรพระทับบนนาคซึ่งสิ่งเหล่านี้แสดงถึงสัญลักษณ์ของมิลักขะ ซึ่งหากจะบอกว่าพระรามเป็นผู้นำชาวอารยัน สู้รบกับมิลักขะว่าเป็นอวตารของพระนารายณ์ที่เป็นเทพตัวแทนของมิลักขะ ดูจะประหลาดไปหน่อย จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 19:36:13

ความคิดเห็นที่ 4 คุณยองเชียงใหม่ เป็นไปได้ไหมครับว่าการอวตารของพระนารายณ์นั้นสื่อความหมายเชิงสัญลักษณ์ว่าเทพเจ้าดั้งเดิมของดราวิเดียนได้ละทิ้งพวกเขาไปแล้ว จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 14:40:45

ความคิดเห็นที่ 5 คุณยองเจียงใหม่     พระวิษณุนั้นไม่ได้มีผิวคล้ำตลอดครับ    สีผิวจะเปลี่ยนไปตามยุค     ยุคแรกก็ผิวีขาวสนิท   ต่อมาก็เหลือง   และแดง   จนดำ ถ้าเทียบกันแล้วพระศิวะนี่แหละที่แต่เดิมเป็นเทพของชาวดราวิเดียนแท้ๆ    และต่อมาอารยันก็รับไปเป็นเทพ เทพของชาวอารยันแท้ๆนี่ก็เช่น   พระอินทร์   พระวรุณ   พระสุริยะ   พระอัศวิน   และเทพที่เกี่ยวกับท้องฟ้าต่างๆ      เพราะอารยันแต่เดิมเป็นเทพที่นับถือดวงตะวันเป็นหลัก จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 19:32:57

ความคิดเห็นที่ 6 เสริมคุณ zodiac28 พระศิวะและพระนารายญ์เป็นเทพที่ถูกสร้างขึ้นในยุคฮินดูครับ เทพดั้งเดิมของชาวดราวิเดียนนั้นเป็นเพศหญิงครับเพราะเป็นสังคมเกษตรกรรม จากหลักฐานที่ค้นพบที่ฮารัปปา ซึ่งต่างจากเทพของอารยันที่ล้วนเป็นเพศชาย ซึ่งการผสมกลมกลืนคือการที่เทพดั้งเดิมไปเป็นชายาของเทพอารยัน ส่วนที่ผมอ้างว่าพระนารายณ์เป็นเทพตัวแทนของมิลักขะนั้นอ้างตามที่ผมเรียนในวิชา fundamental of buddhism ในพาทของความเชื่อนอกพุทธศาสนา กล่าวว่า พระนารายณ์ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นตัวแทนของวีรบุรุษเนื่องจากการถูกกดขี่ของชาวดราวิเดียน ละอวตารหลักๆของพระนารายณ์ก็มีผิวคล้ำ และที่สำคัญการกำหนดสถานที่ประทับคือเกษียณสมุทรเป็นการอ้างถึงว่าตามธรรมชาตินั้นชาวดราวิเดียนอยู่ติดทะเล จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 21:17:03

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้เป็นนิยายปรำปรา สืบค้นแบบประวัติศาสตร์ไม่เจอจารึกที่สอดคล้องกัน ท้องเรื่องเก่าเกินพุทธกาลอาจเป็นไปได้ แต่มีบางเหตุการณ์ เหมือนกัน เช่น ยิงธนูเลือกคู่ ยกคันธนู หนักเท่าแรงพันคนยก เรื่องราวน่าจะมีส่วนจริง แต่นิยายเรื่องนี้แต่งแก้เกี้ยวให้พวกอารยันเป็นพระเอก ฑราวิทเป็นผู้ร้าย ถนนที่ชาวลิง(ชาวต่างเผ่า)จองไว้ ก็มีอยู่จริง เป็นแนวหินเชื่อม เรียกว่า สะพานพระราม เรื่องนี้มี"ปม"ที่ผู้ประพันธ์ทิ้งไว้ให้ตีความ เช่น สีดาเป็นลูก รวณะ(ทศกัณฐ์) ประมาณลูกครึ่งฑราวิทไปเป็นเมียอารยัน หรือสาวฑราวิท ต้องไปเป็นเมียอารยัน ส่วนที่พ่อไม่รู้ว่าเป็นลูกตนเอง หรือลูกสาวด่าพ่อแท้ๆ ไม่พูดถึงเลยแปลกไหม แม่แท้ๆยังไม่รู้สึกถึงลูกสาวตนเอง ทั้งๆที่มีฤทธิ์เดช ขนาดนั้น สมัยนี้เลยต้องตรวจดีเอ็นเอ เพราะไม่ได้อยู่ที่หน้า สีดา อยากได้กวาง ขนาดต้องจับให้ได้ ไม่งั้นชักดิ้นชักงอ แสดงว่าเอาแต่ใจ ประสาสวยเลือกได้ ภาคหลังเป็นเมียพี่ ต้องอดทน สีดาไม่ไปกับ หนุมาน(ศิวาตาล) แต่ให้พาพวกมารับ อ้างว่าไม่สมเกียรติ เรื่องจริงที่เดาๆกัน คือ เมียสำคัญของอารยันโดนจับมา เป็นเมียชาวฑราวิท ต้องมาเอาคืนเพื่อล้างอาย แถมต้อง"ลุย"ไฟ เพื่อพิสูจน์ รามรักสีดาจริงหรือ ยังกลัวจะมีลูกหลงอีก ตอนท้ายที่สีดาต้องหนีไปคลอดลูก เพราะรามคิดว่าสีดาไม่ลืมรวณะ เพราะเห็นรูปวาด มหาบุรุษเจ้าคิดเจ้าแค้นจัง แถมจะง้อก็สีดาหนีแบบวาร์ปข้ามภพ สีดาคงเข็ดอะไรบางอย่าง เรื่องเมียเยอะคงมีส่วน แต่น่าแปลกที่ราม ไม่ค่อยถูกกล่าวถึงเรื่องมีเมียเยอะ ไม่เหมือนกฤษณะ มีเมียเยอะขนาด พระอภัยชิดซ้าย พิเภก เป็นไส้ศึกขายชาติ แต่เป็นกู้ดบอย ได้กินเมือง ทรยศพี่น้อง เอาเมียพี่ใหญ่ไปครอง ผิดธรรมเนียม แสดงว่าไม่เคารพพี่สะใภ้ หวังตีท้ายครัวมาก่อนแน่ แบบงักปุ๊กคุ้ง รวณะและลูกชาย นางมณโฑ ร่วมหัวจมท้าย มีสุขร่วมเสพมีสุขร่วมท้าย แต่เป็นผู้ร้าย ขนาดนางมณโฑโดยพาลีแย่งไประหว่างทาง ได้ไปก่อน ยังไปตามรับกลับมาแต่งเป็นมเหสี ตอนขอพระอุมาก็มาส่งคืนมาคำแนะนำของลุงแก่ ไม่ฝืนทำทั้งๆที่ทำได้ถูกต้อง แสดงว่ารวณะ รู้กาลเทศะ ไหงมาต๊องตอนหลังได้ อย่างว่านิยายๆ พาลี ผู้ร้ายจำเป็น พอม้องไปสุครีเป็นผู้นำทันที  หนุมานพร้อมเข้าข้างคนที่ได้เปรียบ พลลิงมีแต่เยส ไม่มีโน เผด็จการเบ็ดเสร็จ เพราะมีเทพหนุนหลัง ไม่กล้าหือว่างั้น สงสัยลิงที่ไม่เห็นด้วยต้องไปยังฮัวกั่วซาน ฝากตัวกับฉีเทียนต้าเสิน แต่ไม่มีเรือไปถึง อนิจจา ราม ถล่มเมืองลงกา ราบเป็นหน้ากลอง แต่บอกว่าหนุมานทำ เพราะส่งไปเป็นไส้ศึก แสดงว่ารบตัวต่อตัว ไม่มั่นใจว่าชนะ แต่ลอบกัด ใช้วิธีต่ำทรามที่ชาวยุทธไม่ใช้กัน คุณธรรมจริงๆ แถมจัดสรร ปันส่วนให้ด้วย มาแค่รับเมีย ยังไปยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก ไม่มีใครเชิญด้วย งานนี้ลูกเขย ฆ่าพ่อตา แถมโคตรวงศ์พ่อตา แต่ลูกสาวไม่รู้เรื่อง นิยายทำนองนี้จบแบบพระเอกไม่ลงเอยกับนางเอก เพราะรับไม่ได้ฆ่าพ่อ ก็ต้องตายทั้งคู่ คนอ่านรับไม่ได้ มีบางคนแต่งแนวนี้ แต่เมียๆมาฆ่ากัน แย่งตำแหน่งเมียเอกอีกที ในมังกรหยกภาค1 อึ้งเอียะซือ คิดฆ่าก๋วยเจ๋งเหมือนกัน เพราะไม่ค่อยพอใจลูกเขย แต่กลัวลูกสาว ลูกเขยเลยรอดตาย งานนี้ถ้าไม่ได้ลิงเผือก ทำภารกิจรบไม่ชนะแน่ คนพื้นที่ ย่อมเข้าใจคนพื้นที่ด้วยกัน นิยายเรื่องนี้มีเรื่องย่อยจำนวนมาก ซึ่งไม่ได้แปลเป็นไทยทั้งหมด จึงไม่ทราบรายละเอียดทั้งเรื่อง เช่นเดียวกับมหาภารตะ เริ่มต้น ลงท้ายคล้ายกัน ตรงที่ ทุกคนเป็น"คนกันเอง"ทั้งนั้น แต่ต้องมาฆ่ากันเพราะเทพสาปไว้ พอตายไปก็ไปเสวยสุขร่วมกัน เรียบร้อยโรงเรียนแขก เรื่องเสริมย่อยนี้ซึ่งน่าจะเกิดยุคฮินดูแล้ว เพราะเป็นการผสานความสามัคคี เพราะเหนือใต้ อินเดียไม่ลงรอยกันนัก แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 15:13:45 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 15:02:51 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 13:55:28 จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 13:36:30

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะทุกๆ ท่าน ตอบคุณ ต็กโกวคิ้วป้าย  นะคะ  เราเองก็ขัดใจเช่นกันค่ะ  เคยอภิปรายกับอาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทย ว่าจริงๆ แล้วปมที่เป็นไคลแมกซ์ของเรื่อง(ในความคิดของเรา) คือประเด็นที่นางสีดาเป็นลูกสาวทศกัณฐ์นั้น  ยังไม่ได้เปิดเผยออกมาในรามเกียรติ์เลย  ทั้งที่มันเป็นจุดพลิกผันที่น่าจะเยี่ยมยอดมาก ( หากมองในด้านการผูกเรื่องแนวโศกนาฏกรรม )   อาจารย์ท่านก็ว่าคนแต่งอาจจะหลงลืมก็ได้  เพราะแต่งไว้ยาวมากๆ แต่ในใจเรายังคงรู้สึกว่าถ้ามันเป็นการลืม  คล้ายๆ ลืมแบบจงใจมากกว่ารึเปล่า   เราเองก็เหมือนจะลำเอียงเอาใจช่วยพวกยักษ์ในเรื่องตลอด  ไม่รู้เพราะอะไร  ทั้งที่อาจารย์ก็พร่ำสอนว่าพวกยักษ์นั้น  คือตัวแทนแห่งอธรรม  พวกพระรามคือตัวแทนแห่งธรรมะ  แต่หลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นในรามเกียรติ์พออ่านทีไร  คำสอนนั้นมันตรงกันข้ามกับในความเห็นของเรามาโดยตลอด จากคุณ : หงส์อรุณ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 23:31:15

ความคิดเห็นที่ 9 รามายณะ เป็นนิทานเก่าแก่ บอกเล่าโดยนักเล่านิทานเร่ แบบมุขปาฐะ บ้างว่าใช้เวลาเล่า 1 เดือน พัฒนาเป็นภาพประกอบการเล่า แบบหีบภาพ หนังตะลุง หนังใหญ่ จนเป็นการแสดง ฤๅษีวาลมีกิ เป็นเพียง"ผู้เรียบเรียง" ให้เป็นระบบ น่าจะเสริมแต่งรายละเอียด เรื่องวิศนุอวตาร เป็นฮินดู ไม่ใช่พราหมณ์เพราะท้องเรื่องเก่ากว่านั้นมาก และไม่ปรากฏฉบับท้องถิ่นอื่นๆเลย แต่อาจเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆได้ ยกเว้นไทยที่แต่งใหม่เป็นแบบเรา เรียกว่านิยมจนมีแต่ฉบับเดียว เหมือนล่อกว้านจง ที่แต่งสามก๊ก หลายคนยังคิดว่าเป็นเรื่องจริงทั้งหมด  แต่นิทานเรื่องนี้เกี่ยวกับความเชื่อเลยใส่สีใส่ไข่ จนเป็นแบบนี้ สมัยประมาณพุทธกาลขึ้นไป อินเดียใช้รถศึก แต่แถบจีนขี่ม้าแล้ว โกลนม้ายังไม่แพร่หลาย แม้แต่แคว้นกบิลพัสดุ์ ยังขี่ม้าแล้ว แต่ยังไม่มีโกลนม้าแน่นอน เพราะโกลนม้าสร้างโดยคนจีนจงหยวน สมัยสามก๊ก เรื่องอาวุธ ทั้งพวกอารยัน ฑราวิท ยังไม่มีเหล็กทั้งคู่ เหล็กเกิดสมัยฮั่น โดยชาวจีน ขุด และถลุง จนเป็นเหล็กกล้า กว่าจะส่งออกหลังจากนั้นนานมาก เพราะปิดบังไว้ใช้เอง น่าจะสมัยถัง จึงแพร่หลาย น่าจะเป็นการเคลือบ ชุบเหล็กโลหะ ที่แขกเก่งไม่แพ้จีน เช่นการ ชุบโครเมียมบนใบดาบ พบในสุสานฉินซี ฝรั่งเพิ่งคิดได้เมื่อ 80ปีก่อน ด้วยประจุไฟฟ้า วิธีนี้ทำให้โลหะทนทานดูแลง่าย แต่สูญหายไปในยุคเหล็ก เรื่องธนูที่เป็นพระเอก หรือยอดศาสรา เพราะจีนคิด"หน้าไม้" ได้เป็นคนแรกในโลก ดีกว่าธนู เล็งง่าย ยิงได้แม่นยำ ทั้งบนพื้น และหลังม้า แขกจะก็อบก็ทำไม่ได้ เพราะชิ้นส่วนมาก แต่สมัยก่อนยิงได้ทีละนัด มีขนาดใหญ่ที่ใช้สี่คน ไล่ไปเล็กใช้คนเดียว จนสมัยฮั่น พัฒนาให้"ยิงต่อเนื่อง"ได้มีซองกระสุน ศรแบบลูกดอก ไม่มีหาง แต่อาบยาพิษ แบบโดนไม่เกินนาทีไปปรโลกเลย อาวุธระยะไกลบนหลังม้าจึงชี้ขาดการรบ จึงเกิดพิชิตตะวันตก สมัยฮั่นหวู่ตี้ ฤๅษีวาลมีกิ ไม่น่าจะลืม เพราะคนที่เรียบเรียงงานระดับนี้ คงไม่ได้ทำคนเดียว และตนมีรายชื่อ ผังโครงเรื่องไว้ช่วยเขียนงานด้วย แต่งานชิ้นนี้ใช้เวลาเขียนนานแค่ไหน และตายระหว่างเขียนหรือไม่ ไม่ปรากฏ เพราะงานเขียนหลายเรื่องมักมีคนสานต่อ แต่ไม่ออกชื่อก็เยอะ ทำให้เรื่องเต็มความ  เช่น บุปผาในกุณฑีทอง หรือเพื่อให้สบช่องที่จะใช้ สมัยนี้เช่น กันดั้ม โครงเรื่องตอนแรก บางเหตุการณ์ หลวมมาก พอนิยมก็แก้ไข ให้เนียนสนิท การจะเชื่อว่าคนๆเดียว เขียนม้วนเดียวจบ และเขียนเรื่องย่อยอีก คงเป็นไปได้ยาก เพราะล้วนเป็นเรื่องสมัยฮินดู ทั้งสิ้น ที่สำคัญไม่ทราบว่าเขียนบนอะไร จานใบลาน หนังแกะ คงไม่ใช่กระดาษแน่ ปริมาณงานมากขนาดนั้น จะค้นไปยังไง เก็บที่ไหน สมัยจีนยังไม่มีกระดาษ ใช้ซี่ไม้ไผ่ผูกเชือก อักษรประมาณ สามพันอักษร ยังใส่หีบ สองคนหามเลย เรื่องตีความแบบ นกแก้วนกขุนทอง เหมาะกับบางวงการ เพราะห้ามพิสูจน์ แต่ในแง่วิจารณ์วรรณกรรมควรอย่างยิ่ง เพราะสองฤาษี ที่เรียบเรียบสองเรื่องใหญ่ อาจทำตามใบสั่ง และแทรกปน ไว้ในเรื่องให้คนอ่านไปตีความเอาเอง เพราะหลายจุดผู้เรียบเรียงสะท้อน ความไม่เห็นด้วย เช่น เรื่องที่อรชุน ริษยาจน ต้องให้โทรณาจารย์ไปขอนิ้วโป้ง จากคนต่างเผ่า กฤษณะโดนคำสาป จนตาย ซึ่งไม่ปรากฏในเรื่องอื่นเลย ที่อวตารวิศนุ จะตายอนาจ จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 11:46:05