ความคิดเห็นที่ 1 เห็นเพื่อนทำเพราะ -ใจรัก -อาจารย์ที่ภาควิชา ชวน   ค่ะ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 03:25:32

ความคิดเห็นที่ 2 มีเพื่อนสนิทเป็นอาจารย์สองคนค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนสองคนนี้เค้าใฝ่ฝันจะเป็นอาจารย์แล้ว เรียนเก่ง ลำดับต้นๆในชั้นทั้งสองคน คนหนึ่งไปเรียนโท ทุนตัวเอง แต่เนื่องจากสนิทกะอาจารย์ พอใกล้จะเรียนจบ อาจารย์เลยชวนให้มาสอนค่ะ ตอนนี้ลาสอนไปเรียนเอกคราวนี้ได้ทุน กลับมาก็ปฏิบัติงานเหมือนเดิม อีกคนได้ทุนจากมหาลัยต่างประเทศค่ะ ไปเรียนจบก็กลับมาเป็นอาจารย์ที่คณะเช่นกัน แต่คนละภาควิชา เค้าก็ใจรักทั้งคู่แหละค่ะ เพื่อนบางคนที่สมัยเรียนเรียนเก่งพอๆกับสองคนนี้ ตอนนี้ทำงานและก็ก้าวหน้ามาก  มีความรู้ความสามารถพอที่จะเป็นอาจารย์ได้ แต่เค้าไม่สามารถมาเป็นได้ เพราะมีภาระทางบ้านเยอะ ต้องหางานที่ได้เงินเดือนสูงหน่อยค่ะ อย่างที่เราทราบๆกันคือ งานอาจารย์มหาลัยรัฐบาลเงินเดือนก็ไม่สูงเท่างานบริษัทเอกชนค่ะ จากคุณ : ดอกแก้วกะหนุงกะหนิง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 08:42:04

ความคิดเห็นที่ 3 แม้จะเป็นเทียนมีแสงเล็กน้อย ถ่ายไปสู่เทียนแท่งใหม่ ติดบ้างไม่ติดบ้าง คงดีกว่าปล่อยให้มอดดับไปเปล่าๆ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 10:32:47

ความคิดเห็นที่ 4 ลืมตอบคำถามที่สอง จุดสูงสุดของอาชีพนี้อยู่ที่ไหน เอ..ถ้าเป็นเรานะ จุดสูงสุดน่าจะอยู่ที่ว่าความรู้ความสามารถของเราได้รับการนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เรื่องตำแหน่งทางวิชาการนั้นก็คงก้าวไปตามลำดับขั้น รายได้อาจจะตามขึ้นไป แต่การที่งานเขียนอะไรสักอย่างของเราได้รับการยอมรับในระดับสากล หรือมีคนใช้ประโยชน์จากทฤษฏีที่เราสร้างขึ้นมา ก็น่าภาคภูมิใจนะคะ แต่ถ้าเราคาดหวังแต่ตั้น ตั้งแต่เริ่มเป็นอาจารย์ว่าปีนี้ๆ ชั้นจะเป็น ผศ. ปีนี้ จะเป็น รศ. อันนั้นเราว่ามันเป็นการไปไล่ตามอะไรที่มันไม่หยั่งยืนนะ อีกอย่างคือ ความสำเร็จในอาชีพน่าจะเกิดจากการที่เรามีความสุขกับสิ่งที่เราทำทุกวัน ได้ไปเจอนักเรียน ได้สอน ได้บอกเล่า เวลานักเรียนกลับมาหา นักเรียนจำได้ อันนี้น่าจะเป็นความสำเร็จที่มีค่ามากนะ จากคุณ : ดอกแก้วกะหนุงกะหนิง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:14:42

ความคิดเห็นที่ 5 เพราะ - เป็นอาชีพที่เปิดกว้างต่อการแสวงหาความรู้ใหม่ ได้ทำงานอยู่ในมหาวิทยาลัยมีทรัพยากรมนุษย์ (เพื่อนคณาจารย์ที่มีความรู้ด้านอื่น) สารสนเทศ สื่อ อุปกรณ์ ทั้งหมดนี้เอื้ออำนวยให้อาจารย์เป็นอาชีพในอุดมคติสำหรับผู้ที่รักการศึกษาชั่วชีวิต - มีอิสระในการทำงาน หากทำงานเอกชนมักจะได้รับคำสั่งชัดเจนให้วิจัยเรื่องที่เป็นความต้องการของบริษัทเฉพาะหน้า ทำงานอาจารย์มีโอกาสเลือกศึกษาในสิ่งที่ตนสนใจเป็นพิเศษ หรืออาจจะศึกษาเรื่องที่เป็นความต้องการของชาติก็ได้ - มีเสรีภาพทางความคิด วิชาการ และการเมือง หากทำงานเอกชนอาจจะพูดอย่างที่คิดไม่ได้ เพราะขัดต่อผลประโยชน์ของบริษัท หรือทำให้ผู้ใหญ่ระคายเคือง มหาวิทยาลัยที่ดีควรให้เสรีภาพทางวิชาการแก่อาจารย์เต็มที่ครับ - มีบรรยากาศในที่ทำงานที่ดี มีเพื่อนร่วมงานที่มีการศึกษา หากเกิดความขัดแย้งบ้างก็สามารถต่างคนต่างอยู่ได้ หากทำงานเอกชน ถ้าไม่ชอบกันก็จะหลีกเลี่ยงกันยากกว่า - มีความสุขที่ได้ถ่ายทอดความรู้ ได้เห็นการเติบโตของลูกศิษย์ - มีค่าตอบแทนพื้นฐานและสวัสดิการดี (ส่วนใหญ่จะไม่เป็นอย่างนั้น แต่ที่ทำงานผมค่าตอบแทนถือว่าดีกว่าที่อื่น ๆ ครับ) - คุณภาพชีวิตดี (ถ้าทำงานใน กทม. อาจไม่เป็นอย่างนั้น กรณีของผมอยู่ต่างจังหวัด อาศัยอยู่ภายในมหาวิทยาลัย ค่าครองชีพต่ำ อากาศดี รถไม่ติด) แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 54 13:41:56 แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 54 13:37:12 จากคุณ : [-_-]][][][] เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 13:35:52

ความคิดเห็นที่ 6 เราคิดเหมือนคุณคห. 5 เลยค่ะ  เรายังเรียนป.ตรีอยู่นะคะ ส่วนตัวอยากเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยเพราะชอบเรียนมากๆ อยากจะเรียนรู้ให้สูงที่สุด มากที่สุด และอยากจะอยู่กับสิ่งที่รักไปตลอดชีวิตค่ะ จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 16:44:09

ความคิดเห็นที่ 7 ก่อนอื่นผมก็รู้สึกดีใจนะครับที่มีคนอยากเป็นอ. สำหรับผมอาชีพอาจารย์เป็นอาชีพที่มีเกียรติเเละมีความรู้ซึ่งคู่คุณธรรม ผมมีความคิดว่าอยากเป็นอ. เพราะว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพที่มีหน้าที่ในการถ่ายทอดความรู้เเละความดีให้เเก่ลูกศิษย์ ซึ่งเป็นอนาคตของชาติ หากเราเป็นอ.ที่ดีเเละสอนโดยตั้งใจนิสิตนักศึกษาก็จะได้รับความรู้อย่างเต็มที่พร้อมที่จะนำเอาสิ่งที่ได้ร่ำเรียนมาไปใช้ในการประกอบกิจการงานเเละบริหารประเทศชาติต่อไป สำหรับผมมีความตั้งใจว่าท้ายที่สุดผมอยากจะเป็นอ.ที่จุฬาฯ ที่ที่ผมเรียนอยู่ เพราะสถาบันการศึกษานี้จะได้มีส่วนช่วยพัฒนาสังคมที่มีคนมากมายให้เป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีความสำคัญของชาติ อาชีพอ.จริงๆก็เป็นอาชีพที่ค่อนข้างเหนื่อยพอควรซึ่งอ. ในมหาวิทยาลัยรัฐ มีสถานภาพ2 อย่าง คืออ.เเละข้าราชการ ดังนั้นจึงต้องปฏิบัติงานอย่างดี ตำเเหน่งอ. จริงๆ นั้นก็ถือว่าค่อนข้างมีเกียรติเเละศักดิ์ศรีมาก เพราะสมมุติเป็นผศ. ก็ถือได้กับซี8 เเล้ว ถ้าทำวิจัยเขียนหนังสือบทความทางวิชาการมากๆก็จะได้เป็นถึง ศ. ซึ่งสูงสุดคือซี 11 ซึ่งสูงกว่าปลัดกระทรวง อีกครับเเต่น้อยคนนนักที่จะได้ถึง เพราะต้องทำงานวิจัยเป็นอย่างมากๆ เเละหมั่นศึกษาหาความรู้ต่างๆมากมาย สำหรับผมสาเหตุหลักๆที่อยากเป็นคืออยากใฝ่หาความรู้ให้ได้มากที่สุดเเละต้องการเป็นนักวิชาการคอยเเสวงหาความรู้เเละหลักทางวิชาการเพื่อช่วยให้ความรู้เเก่ประเทศในการนำไปบูรณาการใช้ปกครอง บริหาร ประเทศต่อไป สำหรับตัวผม คนที่ผมรู้สึกว่าท่านเป็นอ. ที่เก่งเเละมีความรู้ความสามารถ ท่านหนึ่งก็คือ ท่านศ.กิตติคุณ ดร. คุณหญิง สุชาดา กีระนันทน์ ท่านเป็นอธิการบดีหญิงคนเเรกของจุฬาฯ จากคุณ : นิสิตมหาดเล็ก เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 21:55:09

ความคิดเห็นที่ 9 อ่าว คห 8 หาย ไปไหนแล้ว ยังไม่ได้อ่านเลย จากคุณ : webew210 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 54 01:11:08

ความคิดเห็นที่ 11 เหตุผลที่เลือกเป็นอาจารย์ - ชอบทำงานวิจัย อยู่ดึกๆทำงาน lab ได้ โดยไม่รู้สึกฝืน - ชอบสอนหนังสือ ทั้งสอนหน้าห้องและให้คำปรึกษาตัวต่อตัว ไม่รู้สึกว่าทำไปตามหน้าที่ - รักความเป็นอิสระ อยากเลือกหัวข้อการทำวิจัยเอง แต่ก็ต้องให้เกี่ยวเนื่องและเป็นประโยชน์กับประเทศด้วย - ได้เห็นพัฒนาการของนักศึกษา แต่ตอนแรกอาจเหน่ือยหน่อย - มีโอกาสได้ปลูกฝังให้อนาคตของชาติเป็นคนดี สอดแทรกธรรมะในการสอนตามความเหมาะสม - การเมืองมีบ้างแต่นับว่าน้อยเมื่อเทียบกับอาชีพอื่นๆ ในสถานศึกษาอาจารย์ค่อนข้างให้เกียรติกันพอสมควร - มีโอกาสไปประชุม ดูงานต่างประเทศ หรือมีความร่วมมือกับสถาบันอื่นๆในต่างประเทศ - ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากอาจารย์อาวุโส ทั้งเรื่องงานและการมองโลก - ใช้ทุน เหตุผลแย้ง - เริ่มต้นเงินเดือนน้อยอย่างที่ทราบกัน - สวัสดิการไม่ได้มากอย่างที่หลายคนเข้าใจ ของผมเองก็ประกันสังคม - ถ้ายังไม่แต่งงานหรือมีแแฟน โอกาสน้อยครับ วันๆไม่ค่อยเจอเพื่อนใหม่ นักศึกษานี่ไม่ได้เด็ดขาดเลยครับ:) แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 54 09:24:08 จากคุณ : หมูน้อยลอยล่อง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 09:22:10

ความคิดเห็นที่ 12 ของเราตอนแรก ตอนเรียนตรี ปีแรกๆความคิดอยากเป็นอาจารย์ไม่มีอยู่ในหัวเลย จนเราได้ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนได้เจอเพื่อนๆจากทั่วโลกที่เรียนภาษาเดียวกับเรา ชั้นปีเดียวกัน ระยะเวลาเรียนปีเดียวกัน แต่...ความสามารถเค้าไปไกลกว่าเราเยอะมาก เค้าบอกว่าที่ประเทศเค้า อาจารย์ที่เก่งๆด้านนี้เยอะมาก หนังสือ สื่อการเรียนเค้าเยอะ ทุนมาเรียนต่อ ก็เยอะ (เยอะกว่าไทยมากๆๆ) พอเรากลับมาเรียนต่อที่ไทย เราก็เริ่มคิดว่า อยากจะแชร์ความรู้ให้กับเพื่อนๆ ตอนนั้นความอยากเป็นอาจารยร์ก็เริ่มขึ้น (ทีละนิดๆ) ตอนใกล้จะจบป.ตรี อาจารย์ที่ภาควิชาก็ชวน แต่ตอนนั้นรู้สึกอยากทำงานบริษัทเหมือนเพื่อนๆคนอื่นมากกว่า และด้วยเงินเดือนที่โอเคมากๆ สำหรับเด็กจบใหม่อย่างเรา เราก็เลย ตัดสินใจเข้าทำงานบริษัท พอทำงานบริษัทได้สักพัก รู้สึกเบื่อ ที่ต้องมารองรับอารมณ์นาย(ต่างชาติ) แบกรับเรืี่องทุกอย่าง เครียดด้วย เหมือนเราคอนโทลงานของเราไม่ได้ ต้องขึ้นอยู่กับคนอื่นตลอดเวลา ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่าอยากเรียนต่อ อยากรู้มากขึ้น และคิดว่าเราจะเอาดีด้านภาษานี่้เนี่ยละ เลยตัดสินใจเอาเงินเก็บจากการทำงานปีนึง แล้วก็ ทุนจากที่บ้าน บินไปเรียนต่อด้านภาษานี้โดยตรง เราก็เริ่มหันเหแล้วว่า เราจะเป็นอาจารย์แน่ๆละนะ อีกอย่างสายที่เราเรียน คนไทยที่จบป.โทด้านนี้ ยังมีไม่มากนัก พอเราได้ไปเรียนทีี่ต่างประเทศเพื่อนคนไทยสว่นใหญ่ก็คือสังคมอาจารย์ที่ได้ทุนมาเรียน ตอนนั้นก็เริ่มซึมซับความเป็นอาจารย์จากพวกนี้เรื่อยๆ จนเราใกล้จบ ก็ได้รับการติดต่อจากหลายที่ แต่เราก็อิดออดนั่นละ เพราะกลัวว่า มันจะใช่เราเหรอ การเป็นอาจารย์ แต่เพราะที่บ้านอยากเห็นลูกมั่นคง ไม่อยากให้ไปอยู่ไกลบ้าน บวกกับ คิดว่าโอกาสมันไม่ได้มาง่ายๆ เสียดายความรู้ที่อุตส่าห๋ไปร่ำเรียนมา น่าจะเอาไปแชร์ให้คนอื่นบ้าง จึงตัดสินใจส่งใบสมัครข้ามนั้ำข้ามทะเลมาเลย และสุดท้าย ตอนนีึ้เราก็ได้เป็นอาจารย์ละ ด้วยความที่อายุค่อนข้างน้อย(กว่าอาจารย์คนอื่นๆ) รู้สึกแปลก เกร็งๆ บ้างเวลามีคนเรียกว่า อาจารย์ บางครั้งก็อึดอัดบ้างเรื่องการวางตัว แต่เมื่อคิดแล้วว่า จะเดินทางสายนี้ ก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด เรื่องเงินเดือน ตอนเราสัมภาษณ์ก็โดนถามเรื่องนี้นะ เค้าถามว่า เราไปเรียนเมืองนอกมาตั้งหลายปี แต่จะกลับมารับเงินเดือนน้อยๆแบบนี้ เราคิดว่าเรายอมรับได้เหรอ ก็เลยตอบไปว่า "คนอื่นได้เงินน้อยกว่านี้ ยังอยู่ได้ เราเองก็ต้องอยู่ได้ จากคุณ : chocop_17 เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 12:40:33

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะชอบสอนและเป็นคนชอบอิสระค่ะ เป็นอาจารย์เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ สามารถศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมในสิ่งที่เราสนใจได้อย่างเต็มที่แต่เงินเดือนน้อยกว่าพรรคพวกมาก เพราะความที่เป็นอาจารย์และไม่ค่อยรับทำงานนอก รับแค่งานพวกวิชาการ งานอาจารย์จริงๆ เลยไม่ค่อยมีรายรับอื่น แต่มีความสุขนะคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเห็นลูกศิษย์จบไปแล้วได้ไปทำงานดีๆ ได้มีชีวิตที่ดี มันเป็นรางวัลที่มีค่ามากสำหรับเราค่ะ จากคุณ : สองสาย เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 13:55:18

ความคิดเห็นที่ 14 อาจารย์ที่เรานับถือมากคนหนึ่ง ท่านเคยบอกไว้ว่า การเป็นอาจารย์เหมือนกับได้มีชีวิตสองครั้ง ครั้งแรกก็คือตอนที่สอนให้ลูกศิษย์ได้พัฒนาความรู้ ครั้งที่สองก็คือตอนที่ลูกศิษย์ที่ตนสอนประสบความสำเร็จ เจริญรุ่งเรืองในชีวิต คิดถึงอาจารย์จัง T^T จากคุณ : pasteque เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 15:32:55

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นอาจารย์ แต่มุ่งมั่นว่าเมื่อมั่นคงแล้วจะกลับไปเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยแน่นอน เพราะ เวลาใครถามตอนอนุบาลว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไรคะ ก็ตอบว่า คุณครูค่ะ พอตอนม.ต้น โตขึ้นอยากเป็นอะไรคะ ก็ยังตอบว่าครูค่ะ พอจบม.ปลาย ก็ยังตอบว่าครูค่ะ พอจบตรีก็ยังตอบอย่างมั่นใจว่า ครูค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็สอนพิเศษให้เด็กๆ โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเพราะได้ทำประโยชน์และลองค้นหาตัวเองว่าเหมาะไหม กับการที่ต้องสอนใคร และแรงบันดาลใจที่เพิ่มขึ้นเป็นเพราะเราเป็นเด็กทุนยากจน ถ้าไม่มีทุน ไม่มีอาจารย์คอยช่วยเหลือก็คงไม่ได้เรียนจบอย่างในวันนี้ และตั้งใจว่าจะไปเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยเพื่อจะได้นำความรู้ ประสบการณ์มากถ่ายทอด และได้ช่วยเหลือเด็กๆที่อยากเรียน แต่ติดขัด เหมือนกับหยิบยื่นโอกาสที่เราเคยได้รับให้คนอื่นบ้างค่ะ จากคุณ : monkeyammy เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 15:45:28

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นคำถามที่ถูกถามอยู่เสมอ โดยเฉพาะลูกศิษย์ แต่ไม่เคยตอบตรง ๆ สักที เลยมักแกล้งย้อนถามกลับไปว่า "ทำไม เลือกมาเป็นอาจารย์มันแปลกตรงไหน?" ก็เลยเอวังครับ ที่จริงแล้ว อยากเป็นอาจารย์มาตั้งแต่สมัยเรียนตรี เพราะรู้ว่าชอบสอนชอบถ่ายทอด และรู้สึกว่าเป็นอาชีพที่ได้ทำประโยชน์แก่แผ่นดิน เท่าที่จะได้ทำได้ ฟังดูอุดมคติเกินไปใช่มั๊ยครับ เลยเขิน ๆ ไม่อยากบอกใคร สมัยเรียน ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี แต่ได้รับการช่วยเหลือจากคนใจดีหลายคน ที่ช่วยโดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ พอเรียนมหาลัย ได้มีโอกาสเข้าเรียนในสถาบันเก่าแก่ ได้รับทุนช่วยเหลือทุกประเภทที่มหาลัยมีให้ ทั้งยกเว้นค่าเทอม ค่าใช้จ่ายรายเดือน อาหารกลางวัน ฯลฯ เลยรู้สึกตั้งแต่นั้นว่าควรทำอะไรให้เป็นประโยชน์บ้าง ไอ้ครั้นจะเสียสละถึงขนาดบุกป่าฝ่าดงไปอยู่ในป่าเขาที่ห่างไกลก็อุดมคติเกินไป ทำไม่ได้ เพราะยังมีครอบครัวพ่อแม่ที่หวังพึ่งพาอยู่ เลยตัดสินใจว่าจะเป็นอาจารย์มหาลัยนี่แหละ พอเรียนโทที่สถาบันเดิม ก็ได้ทุนของมหาลัยอีก เขาบอกว่าเป็นทุนไม่ผูกมัด เพราะเชื่อว่าถ้าจบไปทำงานที่ไหนก็คงไม่ลืมตอบแทนคุณแผ่นดิน ก็ยิ่งชัดเจนว่าจบแล้วเราควรจะทำอะไร  ระหว่างเรียนโทก็สอบบรรจุเข้ารับราชการในหน่วยงานอิสระแห่งหนึ่ง รายได้และความก้าวหน้าค่อนข้างดี ก็เขวไปเหมือนกัน จนในที่สุดเรียนจบ มหาลัยแถวบ้านเปิดรับสมัครอาจารย์พอดี เลยตัดสินใจมายื่นใบสมัคร พอได้ก็เลยลาออก หัวหน้าก็ไม่เห็นด้วย พอใบลาไปถึงรองเลขาธิการฯ ท่านก็ยังเรียกไปพบและขอให้ทบทวน แต่เราก็ดื้อน่ะครับ ถามว่าตัดสินใจเป็นอาจารย์ ยากไหม? ตอบได้เลยว่าเมื่อเข้าสู่โลกของความเป็นจริง มีหลายอย่างที่ทำให้เราต้องลังเล หนึ่ง สถานะเดิม เป็นข้าราชการ ทำงานมาเกือบห้าปี เงินเดือนก็ก้าวไปพอประมาณ (เงินเดือนตอนนั้นประมาณ 15000 แต่ปัจจุบันปรับฐานเงินเดือนใหม่ เพื่อนที่บรรจุพร้อมกันตอนนี้เงินเดือนพร้อมเงินพิเศษต่าง ๆ รวมประมาณ 32,000 บาท ส่วนเรายังอยู่ที่หมื่นแปด เหอะ ๆๆๆ) ความมั่นคงอีก ยังมีพ่อแม่อีก เพราะคนต่างจังหวัดก็หวังฝากผีฝากไข้กับลูก โดยเฉพาะถ้าเป็นข้าราชการ เจ็บป่วยเบิกได้ แต่พอบอกว่ามาเป็นอาจารย์มหาลัยไม่ได้เป็นข้าราชการนะ พ่อแม่ก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ทัดทานอะไร   สอง สถานะของอาจารย์ ปัจจุบันก็อย่างที่ทราบกันอยู่ เงินเดือนพอประมาณ สวัสดิการประกันสังคม บีบกันด้วยสัญญาสารพัดจะต้องทำ ประกันคุณภาพเอย กรอบมาตรฐานคุณวุฒิเอย ฯลฯ แล้วความก้าวหน้ามันก็มองไม่ค่อยจะเห็น จริงอยู่โอกาสในการไปเรียนต่อมันก็มี แต่สำหรับที่มหาวิทยาลัยที่อยู่ ถ้าไม่ได้ทุนอื่น มหาลัยก็มีทุนให้ แต่ไม่พออย่างแน่นอน และไม่ครอบคลุมการไปเรียนภาษาด้วย นั่นหมายความว่าคนที่จะไปเรียนต่อต้องมีทุนส่วนตัวสนับสนุนด้วย อย่างไรก็ตาม เมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะเดินมาทางนี้ ก็ถือว่าตัวเองได้เลือกแล้ว และภูมิใจกับการตัดสินใจของตัวเองครับ โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าความรู้ที่เรามี สามารถส่งต่อไปให้เป็นประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์ ได้ทำหน้าที่ในฐานะครู สิ่งที่เราได้รับก็คือความปลื้มใจและรู้สึกว่าได้ทำในสิ่งที่มีคุณค่าเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะทำได้ แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 54 15:50:36 จากคุณ : ประดู่ป่า เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 15:46:49

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นนักศึกษามาแอบอ่านฮะ ซึ้งงงงงง..... จากคุณ : PCHREX เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 16:51:56

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นหนึ่งในคนที่รู้ตัวว่าเป็นอาจารย์ไม่ได้เลยค่ะ ไม่มีความอดทน ไม่มีมุทิตาจิต ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นครูที่ดีได้ ^_^ ยิ่งได้ยินเรื่องประเภทนักศึกษานั่งคุยโทรศัพท์มือถือในห้อง ก๊อปงานมาส่งอาจารย์ เป็นเราคงหาความเมตตาในใจไม่ได้ 555 ชื่นชมคนที่ตั้งใจเป็นครูบาอาจารย์ค่ะ เพราะตัวเองทำไม่ได้นี่แหละ จากคุณ : =p o o k p u i= เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 18:12:36

ความคิดเห็นที่ 19 เหตุผลของผม คงสวนชาวบ้าน ผมเป็น อ. เพราะแม่,เมีย และมึน ตอนเรียน รู้แต่ว่า แม่ .. ดุมาก คะแนนต้องทำให้ดีเข้าไว้ ไม่งั้นเป็นอดค่าขนม (ที่บ้าน .. ตอนนั้น จน ___มาก!!!) และถ้าคะแนนต่ำไปหน่อย (ต่ำกว่าที่ 4-5) มีสิทธิกินไม้เรียวแทนขนม !!! ตอนจบแล้ว ปะเอินได้เมียดี เมียบอกว่า ทำงานหลวงอย่างเดียวพอ เพราะเธอไม่อยากได้อะไร และเป็นจริงอย่างนั้น .. รสนิยมการแต่งตัวของเธอ .. ลูกสาวผม ตอนนี้ยังส่ายหน้า ไม่มีเครื่องสำอางค์, ไม่ใส่เครื่องประดับ, ไม่ใส่แม้นาฬิกา! แถมเธอเป็น .. อาจารย์ จีบคนเป็นอาจารย์ .. ง่ายสุดคือ หัดสอนให้ได้ และสอนให้เก่งๆเข้าไว้ เอ้อ .. สอนไปสอนมา เธอลาออกแล้ว ไปเลี้ยงลูกเป็นหลัก แต่ให้ผมสอนต่อ ห้ามลาออก เอ๋อ .... สอนวิชาเดียว มันน่าเบื่อ คนอื่นสอน ผมก้อเลยทำมึนๆ ไปแอบฟัง ฟังเสร็จ ผมมึนๆ ไม่รู้เรื่อง ก้อหาตำรามาอ่าน เรียนรู้เพิ่มเติม บลาๆๆๆๆๆๆ พอรู้มากๆ คนเขาก้อตามไปสอน ผมก้อสอน ทั้งๆที่ยังมึนว่า ตกลงตูสอนได้เหรอ ตูไม่ได้จบมาด้านนี้นะเฟ้ย (หุ แต่บรรดาคุณลูกศิษย์ ดันบอกว่า 'จารย์สอนดีปไป) แต่ถ้าจะว่าไป พื้นฐานสุด ที่ทำให้ผมมาเป็น อ. ก้อเพราะคำว่า .. สุวิชาโน ภวัน โหติ แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 54 19:19:17 จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 19:14:49

ความคิดเห็นที่ 20 นักศึกษาแอบอ่านเช่นกัน ต่อไปนี้จะไม่นินทาอาจารย์แล้วค่ะ เทิดทูนอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาทุกท่าน น้ำตาจะไหล T T จากคุณ : chocolala เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 20:07:14

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ จากคุณ : chiwheiii เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 20:32:33

ความคิดเห็นที่ 22 อยากเป็นอาจารย์เพราะว่าชอบการสอนหนังสือ อยากให้คนอื่นมีความรู้ และชอบที่จะศึกษาหาความรู้ ทำวิจัยอยู่แล้ว เรียนจบป.ตรีมากทำงานบริษัท แต่ก็รู้สึกอยากไปเป็นอาจารย์ตลอดเวลา เบื่อที่จะต้องมารอรับคำสั่งจากเจ้านาย คิดว่าเป็นอาจารย์มีอิสระมากกว่าพนักงานบริษัท ปีหน้าจะไปเรียนปริญญาเอกเพื่อกลับมาเป็นอาจารย์ครับ จากคุณ : phi 1.618 เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 20:44:55

ความคิดเห็นที่ 23 เราเลือกเป็นอาจารย์ ด้วยเหตุผลความชอบที่จะเฝ้าดูการเติบโต การเปลี่ยนแปลงของคนค่ะ การเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงเป็นอะไรที่สนุกจริงๆ เราจะจำได้ว่าเด็กแต่ละคนมีลักษณะ มีบุคลิกยังไง เมื่อปีที่แล้วตอนเราเจอเขา เขาตอบเรื่องนี้ไม่ได้นะ แล้วปีนี้ล่ะเป็นยังไง ยิ่งคณะเราที่มีเด็กจำนวนไม่มาก เจอกันตลอดเป็นเวลา 6 ปี เรายิ่งเห็นการเปลี่ยนแปลงชัดเจน เหมือนได้เห็นพัฒนาการจากลูกเจี๊ยบขนฟู ไปเป็นไก่ที่ร้องขันเอ้กอีเอ้กเอก ในชั่วพริบตา แล้วการสอนก็เป็นเรื่องที่สนุกไม่แพ้การเล่นเกมส์เลยค่ะ เด็กแต่ละคน ต้องใช้วิธีการสอนที่ต่างกัน เราจะหาวิธีสอนวิธีไหนที่เหมาะกับเขาได้นะ จะหยอดจุดไหนเพื่อเพิ่มความเข้าใจ หรือจะยิงมุขจุดไหนดีที่ทำให้การสอนน่าสนใจขึ้น ถ้าทำเอกสารประกอบการสอนแบบนิตยสาร มีการ์ตูนแถม จะน่าสนใจขึ้นไหม ฯลฯ นึกถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ความรู้สึกเซ็งๆ เรื่องเงินเดือนและภาระงานก็จะลดลงค่ะ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่า ถ้าได้กลับไปตัดสินใจได้ใหม่อีกครั้ง จะยังเลือกลาออกจากโรงพยาบาลมาเป็นอาจารย์อีกไหม ...เราก็ยังตอบคำถามเรื่องนี้ไม่ได้ซักที   555+ ปล.คำถามที่ว่าจุดสูงสุดของอาชีพนี้อยู่ที่ไหน ส่วนตัวคิดว่า มันน่าจะอยู่ที่ความสำเร็จของลูกศิษย์ของเราค่ะ ^^ เป็นอะไรที่แอบยืดนะ ถ้ามีคนมาบอกต่อว่า "หมอ...ลูกศิษย์คุณหมอ เก่งจริงๆ นะครับ" จากคุณ : ปาล์ม. เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 23:49:28

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเป็นอาจารย์เพราะรักในการหาความรู้ สนุกกับการได้แลกเปลี่ยนครับ นอกจากนี้ คิดว่าเป็นไม่กี่อาชีพที่ไม่ต้องสงสัยว่างานที่ทำอยู่เป็นประโยชน์หรือไม่ หรือต้องมานั่งกังวลว่า สิ่งที่ทำจะเป็นพิษเป็นภัยกับคนอื่นรึเปล่า อิสระก็มีพอสมควร ได้พัฒนาตัวเองตลอด รายได้อาจจะไม่มากนัก แต่ถ้าเลือกใช้ชีวิตแบบอาจารย์จริงๆ ไม่ฟุ่มเฟือย อยู่แบบสมถะ ก็พอจะอยู่ได้แบบไม่ลำบากนักครับ จากคุณ : democrasubjection เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 02:11:23

ความคิดเห็นที่ 25 เลือกเป็นอาจารย์จากตอนเด็กๆคงเพราะเห็นคุณแม่เป็น เห็นแม่สอนหนังสือให้ลูกศิษย์นอกเวลาแบบไม่เก็บเงิน แม่บอกว่าถ้าเราเก็บเงินเขา เราก็จะเรียกเขามาสอนบ่อยๆไม่ได้ เพราะเขาจะคิดว่าเราเรียกเขามาเพราะอยากได้เงิน แต่แม่สอนเพราะอยากให้เขาได้ดีในด้านวิชาการและแม่ก็สอนคุณธรรมด้วย ทุกวันนี้จำคำของแม่บอกได้ขึ้นใจค่ะ ชอบถ่ายทอด ชอบสอนและส่งผ่านความรู้ที่มีอยู่ให้มากที่สุด บอกลูกศิษย์เสมอว่าครูให้พวกคุณเท่าความรู้ทั้งหมดที่ครูมี และครูอยากให้คุณมีความรู้เท่าๆกันและถ้าคุณนำไปต่อยอดได้ให้เพิ่มขึ้นไปอีกก็ยิ่งดี นอกจากนี้คิดว่าหากตัวเองเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถชี้แนะไปถึงคุณธรรม มารยาทในสังคมได้ แนะให้เห็นสิ่งที่ตัวเองถนัดและสนับสนุนความคิดเขาในทางสร้างสรรค์ได้ก็อยากทำค่ะ จากคุณ : Brownie point เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 11:03:39

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณ อ.​ทุกท่านครับ จากคุณ : โอมี (Anna_NSW) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 15:29:32

ความคิดเห็นที่ 27 เหตุผล ของผม ถ้าเอาจริงๆ เอาแบบ ไม่มีแต่งแต้ม ก็ ง่ายๆ ครับ ตามแฟน มา และสมัครมาเป็น อาจารย์  บังเอิญได้ ผล พลอยได้ อิสระ ดีครับ ชอบครับ แต่จน  อันนี้ สำคัญมาก แต่ไม่เคยคิดลาออกนะครับ และทำงานหนักกว่า ตอนอยู่เอกชนซะอีก  อันนี้ ลำบากกว่า แต่ เฉยๆ กะมันครับ ปล    ตอนนี้ กับแฟนคนนั้น เลิกกันแล้วครับ แต่ยังคงเป็นอาจารย์ เงินเดือน ติ๊ดๆ อยู่ จากคุณ : ไม่ใกล้ ไม่ไกล เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 19:41:45

ความคิดเห็นที่ 28 ก่อนตอบขอแนะนำตัวเองนิดหน่อยนะครับ... ตอนนี้อายุ 32 จบปริญญาเอกจากม.ในประเทศ ปัจจุบันเป็นอ. ในมหาลัยวิจัยที่มุ่งเน้นการแพทย์ครับ   เหตุผลส่วนตัวที่ทำให้อยากเป็นอ.มหาวิทยาลัยคือ 1. มีปมส่วนตัวนิด ๆ ในวัยเด็ก  เนื่องจากเป็นคนที่มีความคิดประหลาด ๆ แล้วก็นิสัยไม่เหมือนคนอื่นเขา  มีความสงสัยระบบการศึกษาว่าทำไมต้องเรียนนั่น ทำไมต้องเรียนแบบนี้  แถมเกเรียน..ไม่เรียนม.4 (ติดเกม) แต่ก็อยากกลับตัวมาเรียนตอน ม.5 แต่สรุปว่าฝ่ายวิชาการของโรงเรียน..บอกให้ที่บ้านมาลาออก  แต่ก็มีอ. ที่พยายามจะช่วยให้ได้เรียนต่อ  และในตอนนั้น...เวลาทำผิด อาจารย์ผู้สอนไม่ค่อยเรียนมาคุยหรืออธิบายให้ฟังว่าพฤติกรรมต่าง ๆ ที่ทำอยู่จะส่งผลเสียอย่างไรในอนาคต   ส่วนใหญ่ก็จะตี ๆ ๆ แต่ก็ยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่   ตอนนั้นรู้สึกว่าถ้าหากว่ามีอ. ที่พร้อมรับฟัง + เข้าใจ อาจจะไม่แย่ขนาดนั้นก็ได้   จากเหตุการณ์ดังกล่าวจึงทำให้อยากแบ่งปันประสบการณ์ แบ่งความคิด ความรู้สึกจากคนที่เคยใช้ชีวิตที่พลาดไป..  เพราะบางทีการใช้ชีวิต..มันไม่ใช่แค่การนำความรู้ที่เรียนไปทำงานเท่านั้น   แต่อาจจะต้องมีมุมมองในการใช้ชีวิต ที่บางทีไม่สามารถเรียนรู้จากในตำราได้ 2. เป็นคนชอบอธิบาย ชอบสอน จำได้ว่าสมัยเด็ก ๆ ชอบเขียนกระดานดำเล่น ๆ ทุก ๆ วัน  ซึ่งเป็นนิสัยที่ทำให้มีความรู้ลึกซึ้งเพราะสมัยเรียนป.เอก ชอบไปฝึกฝนความรู้ตัวเองด้วยการให้คำปรึกษาในวิชาที่เรียนกับคนที่หลากหลาย..  เวลาเห็นคนจากที่ไม่รู้ และมีความรู้ เวลาเห็นประกายตาของคนอื่นเวลารู้แล้วมีความสุข 3. เป็นงานที่ใฝ่ฝันมาตลอด... ว่าอยากเป็นอ.มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง (ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ตัวเองโปรไฟล์ก็ไม่ค่อยดีอะไร) 4. คิดว่าเป็นอาชีพที่มีความอิสระในตัวเองสูงและเข้ากับนิสัยที่ไม่ชอบอยู่นิ่ง ๆ ของตัวเอง และก็มีเหตุผลอื่น ๆ ผสม ๆ กันแต่หลัก ๆ ก็ประมาณนี้ครับ จุดสูงสุด..ของอาชีพ ความฝันที่มีมานานคืออยากเป็นศาสตราจารย์ครับ  ซึ่งก็วางแผนไว้ว่าจะต้องทำผลงานอะไรไ้ว้บ้าง จะต้องพัฒนาตัวเองอย่างไร และแต่ละปีจะมีผลงานวิจัยเท่าไหร่  ตีพิมพ์กี่เรือ่งแบบนี้นะครับ   มีเรื่องอยากจะแบ่งปันสักนิดสำหรับคนที่จะเป็นอ.มหาวิทยาลัยนะครับ   โอกาสในการเป็นอ.มหาวิทยาลัยผมว่าค่อนข้างยาก  จากประสบการณ์ส่วนตัวที่เห็นมักจะมีเส้นสายถึงจะรับเข้าทำงาน หรือต้องรู้จักกันบ้างระดับนึง   ส่วนรับคนที่ไม่รู้จักกันเลยก็มีเหมือนกัน แต่เข้าทำนองว่า ขาดอ.จริง ๆ และต้องมีผลงานในระดับที่สามารถใช้งานได้     ชีวิตอาจารย์ใหม่ในมหาวิทยาลัยมีความลำบากมากนะครับ   เนื่องจากจะมีภาระงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนค่อนข้างเยอะ  เช่นงานเลขาต่าง ๆ งานประชุมจิปาถะที่ไม่สามารถนำมาใช้คิดภาระงานได้เลย   เงินเดือนก็ค่อนข้างน้อยเมื่อเทียบกับลักษณะของงาน  เท่าที่สังเกต ๆ ดูนะครับ กว่าที่เราจะพึ่งพาตัวเองได้ มีอิสระทางวิชาชีพ ก็อายุงานปาเข้าไป 5-10 ปี  ยิ่งถ้าอยู่ในภาควิชาที่มีอาจารย์เก่ง ๆ มากเท่าไหร่โอกาสที่จะมีพื้นที่ของตัวเองก็น้อยลงไปเท่านั้น   ยิ่งถ้าเป็นอาจารย์ที่สอนเรามาก็ทำให้เราไม่ค่อยมีโอกาสเป็นตัวของตัวเอง   อีกสิ่งหนึ่งที่อาจจะเป็นปัจจัยความสำเร็จของวิชาชีพนะครับ คือการมีคนสนับสนุน และเป็นพี่เลี้ยงในงาน  ถึงแม้ว่า... มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะมีระบบพี่เลี้ยงก็ตามแต่่ส่วนน้อยเท่านั้นที่จะมีการเทรนงาน หรือสอนงานให้อย่างจริงจัง   จากมหาลัยที่ผมอยู่นี่ชีวิตความเป็นอยู่ของอ.ใหม่ที่มีพี่เลี้ยงดี กะไม่ดีนี่ต่างกันมาก....  ซึ่งถ้าหากว่าได้พี่เลี้ยงที่ไม่ได้สนับสนุนงานหรือสอนงานจริง ๆ จัง ๆ ก็ทำให้ชีวิตค่อนข้างลำบากเป็นเท่าตัว   อย่างไรก็ตามการเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ถ้าหากว่าเก่ง มีความสามารถ ทั้งเนื้อหาความรู้ที่มี  ทักษะการถ่ายทอด  ความสามารถด้านการวิจัย และเครือข่ายที่ดี.. ก็สามารถสร้างความมั่นคงของชีวิต  ได้เ็ป็นอย่างดีนะครับ  ถ้าอย่างไรก็คุยกันได้ครับถือว่าเป็นเพื่อนร่วมวิชาชีพครับ จากคุณ : Fredericko เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 21:25:28

ความคิดเห็นที่ 29 เหตุผลคือ รู้สึกดีที่เราสามารถเปลี่ยนชีวิตคนอื่นให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้น รู้สึกหงุดหงิดใจทุกครั้งที่เห็นข่าวเสียๆของเด็กตามหน้าหนังสือพิมพ์ แล้วทำอะไรไม่ได้ เราเป็นอาจารย์เราสามารถเตือน/สอนลูกศิษย์เราได้ แม่จะเชื่อบ้าง/ไม่เชื่อบ้าง แต่ก็รู้สึกว่าได้ลงมือทำให้สังคมดีขึ้นบ้างมากกว่านั่งมองอยู่เฉยๆ หัวใจพองโตมากเวลามีคนเรียกว่า "อาจารย์/ครู" รู้สึกว่าเป็นคำที่มีเกียรติมาก ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถถูกเรียกได้ด้วยคำนี้ คนรอบตัวล้วนแล้วแต่ภูมิใจที่เราได้เป็น "คนสร้างคน" ส่วนเรื่องเงินเดือน แม้ไม่มาก แต่ก้อพอกับชีวิต "ช่วงเวลาที่เด็กๆมาไหว้ขอบคุณในงาน bye-nior" เหมือนเป็นโบนัสประจำปีที่ทำให้อิ่มเอิบใจ จนเกือบร้องไห้และมีแรงให้ทำงานต่อไปในทุกๆวัน :) จากคุณ : น้องนู๋ปุ๊กก้าจัง (น้องนู๋ปุ๊กก้าจัง) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 19:02:52

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนเรียนโท ประทับใจอาจารย์ที่ปรึกษาค่ะ ท่านดูแลเราเป็นอย่างดี เพราะสมัยเรียน เราเป็นคนเอเซีย และเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้อง นอกนั้นอีก 6 คนเป็นผู้ชายอเมริกันหมด ซึ่งเทอมแรก ลำบากมาก ไม่มีเพื่อนคนไหนยอมรับในความสามารถของเรา จำได้ว่าวันรับปริญญา ไปกอดและขอบคุณท่านๆ ก็บอกว่าในอนาคต ถ้าเธอกลับประเทศของเธอ และมีอาชีพเป็นอาจารย์ ให้จำและปฏิบัติตามในสิ่งที่ฉันดูแลเธอ ประทับใจมาก กลับมาแม่ฝากงานรัฐวิสาหกิจให้ ปฏิเสธแม่ แล้วบอกว่าหนูจะเป็นอาจารย์! ตอนนี้ เสียดาย รู้งี้ทำงานรัฐวิสาหกิจดีกว่า จากคุณ : มหัศจรรย์เขาวงกต เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 15:42:16

ความคิดเห็นที่ 31 เราอยากเป็นอาจารย์มาก ตอนนี้กำลังเรียนเอกอยู่ค่ะ รัก และศรัทธาในอาชีพนี้ อยากถ่ายทอดความรู้ และแบ่งปันประสบการณ์ บางคนอาจว่าเราบ้า บ้าอุดมการณ์ มันไม่ทำให้รวย แต่ถ้าเราอยู่อย่างพอเพียง เงินเดือน 2 หมื่น มันก็พอแล้ว ได้ทำงานที่เรารัก ได้เป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่น ได้ทำเพื่อประเทศไทยที่เรารัก ความร่ำรวยหรือเงิน ก็ไม่ใช่คำตอบ คนรวย ก็ไม่ใช่ว่าจะมีความสุขนะคะ ถ้าเทียบกับคนรุ่นเดียวกัน เพื่อนๆที่ทำงานกันตั้งแต่เรียนจบปอตรี ปอโท ตอนนี้ก็มีเงินเก็บเยอะแล้ว สร้างครอบครัวได้ แต่ก็นั่นแหละ ทุกคนมีความพอใจต่างๆกันไป ถ้าทุกคนหวังจะรวย แล้วใครจะมาช่วยกันสอนคนให้เป็นคนที่มีคุณภาพล่ะคะ จากคุณ : minamp เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 17:43:08

ความคิดเห็นที่ 32 จริงๆหนูยังเรียน ป ตรีอยู่ค่ะ เรียนครุศาสตร์ ความฝันจริงๆ อยากเป็นครู ก็เลยมาเรียนครู เพราะอยากปลูกฝังให้เด็กเป็นคนดีเหมือนที่เราได้รับโอกาสนั้น เเต่อีกในหนึ่งอยากเป็นอาจาีรย์ ทางด้านครุศาสตร์นั่นเเหละ จะได้เอาความรู้ที่เราเรียน ไปถ่ายทอดให้ศิษย์ของเราในอนาคต เป็นครูที่ดี พัฒนาคนในสังคมต่อไป พูดง่ายๆว่า ครูสอนครู ปล อนาคตหนูยังอีกยาวไกล 5555555555555 จากคุณ : ปวดตามาก (khwankomkom) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 01:00:16

ความคิดเห็นที่ 33 มีสองอย่างในตัวที่คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นอาจารย์ หนึ่งคือชอบเรียนรู้ สองคือ ชอบสอน ตั้งแต่เรียนมัธยม เวลาเห็นเพื่อนๆที่เรียนไม่เข้าใจ อยากจะไปสอนเค้ามาก เพราะเรารู้สึกว่า เรารู้ว่าเค้าไม่เข้าใจตรงไหน ในขณะที่อาจารย์ผู้สอนไม่รู้ว่าเค้าไม่เข้าใจตรงไหน พอมาเริ่มทำงานในวิชาชีพ ก็จะชอบสอนน้องๆที่เข้ามาใหม่ และสอนเค้าเข้าใจด้วย(โม้หน่อย) เพราะเรารู้ว่าประเด็นไหนที่เค้าอาจสับสน งง เพราะเราผ่านจุดนั้นมาก่อน ชอบเรียนรู้ ชอบค้นหาความจริง อันนี้ก็เหมาะเป็นนักวิจัย แต่สำหรับเมืองไทย นักวิจัยก็คืออาจารย์ ดังนั้นจึงไปเป็นอาจารย์ดีกว่า สรุปว่าเป็นเพราะใจรัก และคิดว่าการทำงานด้วยใจรักคงช่วยส่งผลถึงประสิทธิภาพการทำงานบ้าง คงส่งผลถึงผู้เรียนด้วยเช่นกัน ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 05:40:18

ความคิดเห็นที่ 34 ยอดเยี่ยมมากเลยครับ ขอคารวะอาจารย์ทุกๆท่าน จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 09:57:18

ความคิดเห็นที่ 35 มาแอบอ่าน อยากเป็นอาจารย์ ทักษะการถ่ายทอดแย่ แล้วก็คงเรียนไม่ทันแล้วมั้ง หัวไม่ได้ดีเลิศ แถมขาดแคลนทุนทรัพย์ แต่ยังแอบดีใจได้ทำงานเบื้องหลังของบรรดาพ่อพิมพ์แม่พิมพ์ของชาติอยู่ ปีหนึ่งๆ ก็ได้สร้างบุคคลากรชั้นยอดให้กับประเทศชาติได้เยอะอยู่ แต่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เป็นอาจารย์กันเยอะ มีเหตุผลต่างๆ กันไป ส่วนใหญ่ ก็รักการสอน การวิจัย และหลายสิบคน เป็นอาจารย์เพราะว่า ได้รับทุนมาตั้งแต่สมัยยังละอ่อน (คนล่าสุด ติดทุน สิบกว่าปี เล่าว่า งานนี้สงสัยได้เป็นอาจารย์ตลอดชีวิต เพราะกว่าจะใช้ทุนหมด แก่พอดี) หลายคู่ (ใช้คำว่าคู่) ไปเป็นอาจารย์เพราะติดแฟน เท่าที่สังเกตดู ส่วนใหญ่จะทำได้ดีกว่าแฟนตัวเองซะอีก เป็นเพราะรักแฟน หรือความสามารถแฝงก็ไม่แน่ใจ (บางมหาวิทยาลัย ไม่ค่อยอยากเข้าไปเหยียบเลย กลัวเผลอเรียกคิงฮาบ่าอี กะเพื่อนๆ แล้วเพื่อนฝูงทั้งหลายจะเสียภาพพจน์อันแสนดี) เพื่อนหลายๆ คน รักงานสอนตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัย พอจบป.เอก ได้เป็นอาจารย์จริงๆ ดูเหมือนพวกเขาและเธอเหล่านั้น ดูมีความสุข หน้าเด็กลงๆ ทุกวันๆ แสดงว่าเค้ามีความสุขกับงานของเค้าจริงๆ ถามว่าเรื่องเงินเป็นยังไง กลุ่มนี้(เฉพาะเพื่อน พี่ น้องของผม) เค้าไม่มีปัญหาเรื่องการเงินนะ เค้าบอกว่า สบายๆ สอนเด็กเหนื่อย แต่ก็สนุก แล้วก็อิ่มเอมใจ เวลาลูกศิษย์รับปริญญา อืมม์ จากคุณ : กุ้งเต้นชามะนาว เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 54 15:37:45

ความคิดเห็นที่ 36 h จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 13:27:18