เขียนกลอนแปลกลอน กลอนจีน 《采微》จาก《诗经》

พึ่งทราบว่าที่เขียนชื่อกระทู้เป็นตัวจีน แสดงไม่ได้ แย่จริงครับ
《采薇》《诗经》


รบกวนพี่ๆแนะนำสั่งด้วยครับ

พอดีนั่งเรียนอยู่วันก่อน อาจารย์สอนแล้วอินมากครับ
เป็นโคลงเกี่ยวกับทหารที่ต้องไปต่อสู้ป้องกันพวกซวงหนูที่ชายแดน
ตั้งแต่สมัยชุนชิวสองพันกว่าปีก่อนโน่นครับ
เป็นหนึ่งบทในหนังสือรวมกลอนประจำยุค 《诗经》ชือจิง(หรือแปลง่ายๆก็คำภีร์กลอน)
ชื่อไฉ่เวย (เจ้าดอกต้นถั่ว)
แล้วเขียนถึงความคิดถึงบ้าน จบแบบรันทดครับ


อาจารย์สอนเสร็จกลับมาอ่านต่อจนจบ อินมากมาย
เลยบังอาจแปลเป็นกลอนสุภาพครับ
เกรงว่าแปลว่าเสียเปล่าเพราะคนใกล้ตัว(เฟส) หรือตัวใกล้ไม่มีใครสนใจ

เข้าใจว่าพี่ๆในนี้มีหลายๆคนเก่งภาษาจีนและชอบภาษาไทยด้วย
เลยอยากขอคำแนะนำสั่งสอนจากพี่ๆครับผม


ปล. ผมใส่รวมมาทั้งพินยิน คำแปลจีน ด้วยครับ

《采微》 เจ้าดอกเวย

采薇采薇, Cǎi wēi cǎi wēi, เจ้าดอกเวยเอยเจ้าดอกเวย              
薇亦作止。 Wēi yì zuò zhǐ. ก้านผลิเผยแผ่พื้นสะพรั่งพรู
曰归曰归, Yuē guī yuē guī, กลับหนอกลับถิ่นแถนลำเนาสู            
岁亦莫止。 Suì yì mò zhǐ. อีกฤดูคงครบจบขวบปี

采薇菜啊采薇菜,
薇菜芽已破土钻。
说回家啊说回家,
一年已经过大半。

靡家靡室, Mí jiā mí shì, ไร้บ้านขาดเรือนเตือนตนรู้              
猃狁之故。 Xiǎn yǔn zhī gù. เพราะต้องสู้รบไล่รักษ์ถิ่นที่
不遑启居, Bùhuáng qǐ jū, ไร้พักไร้ผ่อนใจระวี                          
猃狁之故。 Xiǎn yǔn zhī gù. รอไล่รี้ชนนอกด่านพาลพ่ายพ้น

没有家也没有室,
只因猃狁来侵犯。
不能安坐与定居,
只因猃狁常为患。

采薇采薇, Cǎi wēi cǎi wēi, เจ้าดอกเวยเอยเจ้าดอกเวย            
薇亦柔止。 Wēi yì róu zhǐ. ดอกผลิเผยแผ่พื้นสะพรั่งพรู
曰归曰归, Yuē guī yuē guī, กลับหนอกลับถิ่นแถนลำเนาสู          
心亦忧止。 Xīn yì yōu zhǐ. จิตดนูเศร้าโกรธพิโรธใจ

采薇菜啊采薇菜,
薇菜茎叶多柔嫩。
说回家啊说回家,
心中忧思多深沉。

忧心烈烈, Yōuxīn liè liè, คุ่นคนึงทึ้งใจดังไฟเผา                  
载饥载渴。 Zài jī zài kě. ท้องว่างเปล่าโอดโหยโคยครวญไซร้
我戍未定, Wǒ shù wèidìng, มีมีสั่งตั้งค่ายแห่งหนใด                
靡使归聘。 Mí shǐ guī pìn. มิมีใครทอดข่าวกล่าวลำเนา

忧心如火猛烈烧,
又如饥渴实难忍。
驻守营地不固定,
没人回乡通音问。

采薇采薇, Cǎi wēi cǎi wēi, เจ้าดอกเวยเอยเจ้าดอกเวย              
薇亦刚止。 Wēi yì gāng zhǐ. ร่วงระเหยโรยเลยเคยพรูเพรา
曰归曰归, Yuē guī yuē guī, กลับหนอกลับถิ่นแถนแดนลำเนา        
岁亦阳止。 Suì yì yáng zhǐ. ใยใกล้เข้าเดือนสิบครบสารทปี

采薇菜啊采薇菜,
薇菜茎叶变粗硬。
说回家啊说回家,
今年阳月又已临。

王事靡盬, Wáng shì mí gǔ, รบพุ่งบุกตีมิหยุดหย่อน                  
不遑启处。 Bùhuáng qǐ chù. ไร้กาลผ่อนใจพักให้สุขขี
忧心孔疚, Yōuxīn kǒng jiù, ใจห่วงหายแสบซ่านพล่านทวี        
我行不来。 Wǒ xíng bù lái. จากถิ่นที่ไกลลับยากกลับไป

王室公事无休止,
不能片刻享安静。
忧思在心真痛苦,
我今远行难归省。

彼尔维何, Bǐ ěr wéi hé, พฤกษาใดใคร่รู้พู่ผลิดอก            
维常之华。 Wéi cháng zhī huá. อ้อนึกบอกต้นชะรีศรีสูงใหญ่   (ต้นเชอรี่)
     彼路斯何, Bǐ lù sī hé, โอ้นี่รถโอฬาพาผู้ใด                    
君子之车。 Jūnzǐ zhī chē. คลับคลาใช่รถทัพท่านจักกาย

那是什么花盛开？
棠棣烂熳一丛丛。
高大马车又谁乘？
那是将帅所专用。

戎车既驾, Róng chē jì jià, สาดแส้ล้อรุดรถพุ่งออก                  
四牡业业。 Sì mǔ yè yè. สี่ฝีอัศ-วาคำแหงโหมโห่กร้าว
岂敢定居, Qǐgǎn dìngjū, โรมรันรบมิหยุดมิผ่อนผ้าว            
一月三捷。 Yī yuè sān jié. สามทีคราวในครั้งเดือนเคลื่อนทัพยุทธ

驾御兵车已起行,
四马壮硕气势雄。
不敢安居战事频,
一月三次捷报送。

驾彼四牡, Jià bǐ sì mǔ, สี่อาชากวาดฝีพาเร่งรถ                
四牡骙骙。 Sì mǔ kuí kuí. สี่ดุรงค์สูงใหญ่ยศสง่าสุด
君子所依, Jūnzǐ suǒ yī, แม่ทัพใหญ่ยืนเด่นยามรถรุด        
小人所腓。 Xiǎo rén suǒ féi. พลไพร่ยุทธตามรถเป็นกำบัง

驾起四马驱车行,
四马强壮神奕奕。
将帅乘车作指挥,
士卒靠车作掩蔽。

四牡翼翼, Sì mǔ yìyì, อาชาไล่เร่งรุดทะยานโหม          
象弭鱼服。 Xiàng mǐ yú fú. คันธนูประโคมขนายขลัง
岂不日戒, Qǐ bù rì jiè, ทุกกาลเตรียมรับรุกเฝ้าระวัง      
猃狁孔棘。 Xiǎn yǔn kǒng jí. มันประดังพวกนอกด่านเร่งตีใกล้

四马步子多整齐,
弓饰象牙箙鱼皮。
每天岂能不警戒？
猃狁侵扰势紧急。

昔我往矣, Xī wǒ wǎng yǐ, คราวคราครั้งจากบ้านเกณฑ์เข้ารบ      
杨柳依依。 Yángliǔ yīyī. หลิวปลายซบปลิวลิ่วพริ้วไหวไหว
今我来思, Jīn wǒ lái sī, คราวครานี้กลับบ้านจากแดนไกล          
雨雪霏霏。 Yǔ xuě fēifēi. ฝนฟ้าไซร้แซ่สาดฟาดระดม

当初离家从军去,
杨柳依依轻摇曳。
如今返乡解甲归,
雨雪飘飘飞满野。

行道迟迟, Xíngdào chí chí, ก้าวย่างย่างเยืองเยื้อนเยืยบเยียบยุด          
载饥载渴。 Zài jī zài kě. หิวห่อนสุดระทมแค้นแสนประสม
我心伤悲, Wǒ xīn shāng bēi, ขมขื่นหมื่นมายาจิตคิดตอมตรม              
莫知我哀。 Mò zhī wǒ āi.  ใครทราบสมระทมในใจข้าเอย?  

道路长远慢慢行,
又饥又渴愁肠结。
我的心中真悲伤,
谁知我有多凄切。

แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 54 01:12:25

จากคุณ	: Natt_ac121
เขียนเมื่อ	: 22 ธ.ค. 54 23:53:17