ความคิดเห็นที่ 1 กำลังพยามฝึกอยู่ค่ะ เลยมาฟังด้วยคน ประสบปัญหาเดียวกันกับจขกท.แต่จะต่างกัน ตรงที่การเขียน-การอ่านเราก็ไม่ดีอีกด้วยค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (Sally's Song) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 18:06:30

ความคิดเห็นที่ 2 I practised by reading the written note in front of the mirror. Then gradually relied less on the note, just speaking more from memory. The third time, I could do presentation without even glancing from the note. Try to make eye contacts with professor, fellow students. Don't stay in one place. You could walk a little bit as well. No need to rush. You can pause. Look at Youtube, especially Obama speech and you will understand. จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 18:10:58

ความคิดเห็นที่ 3 Practice!!!! จากคุณ : Nobitalover เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:08:03

ความคิดเห็นที่ 4 แรกเลยก็ต้องรู้และเข้าใจสิ่งที่เราจะต้องพูดอย่างลึกซึ้งค่ะ ช่วยได้มากถ้าพูดในสิ่งที่รู้จริงๆ การท่องจำไปพูดมีทั้งข้อดีข้อเสีย ข้อเสียสำคัญคือทำให้มัวแต่ห่วงกับบทที่เตรียมไป ทำให้การพูดไม่เป็นธรรมชาติ อยากแนะนำว่าอย่าถึงกับท่องจำค่ะ ทำความเข้าใจกับสิ่งที่จะพูดแล้วเขียนไป outline ออกมาดีกว่า ส่วนการท่องจำรายละเอียด ท่องเฉพาะ 2-3 นาทีแรกก็พอค่ะ เพราะ 2-3 นาทีเริ่มต้นจะ set stage ให้ส่วนที่เหลือ เวลาที่ออกไปพูดชั่วขณะแรกจะตื่นเต้นที่สุดเพราะยังปรับเข้ากับสถานการณ์ไม่ได้ในทันที และถ้าเริ่มพูดผิดๆ หรือตะกุกตะกักแต่แรก ตลอดการพูดนั่นก็จะปรับได้ยาก พอผ่าน 2-3 นาทีแรกไปแล้วทีนี้เริ่มตั้งสติได้แล้ว ส่วนที่เหลือก็ง่ายขึ้นแล้ว ระหว่างพูดพยายามสบตาคนฟัง มองหาคนที่ยิ้มให้ หรือพยักหน้าว่าเห็นด้วย ช่วยสร้างกำลังใจและความรู้สึกสนุกที่จะพูดต่อได้เยอะมากค่ะ คนไหนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนจะบอกว่าฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย นั่นอย่าไปห่วงค่ะ มองข้ามๆ ไปเสีย ไปเน้นที่คนซึ่งทำหน้าเป็นมิตรดีกว่า ก่อนพูดฝึกหน้ากระจกอย่างที่คุณ K.Senior ว่านั่นช่วยได้มากค่ะ ไปให้ไกลกว่านั้นอีกนิดคืออัดเทปขณะกำลังฝึกพูดแล้วเอามาดู จะเห็นข้อดีข้อเสียชัดเจน จะชัดว่าตรงไหนควรแก้ไข ก่อนออกไปพูดทำความรู้จักกับสถานที่ช่วยได้มากค่ะ ถ้าเป็นห้องเรียนอาจรู้สึกว่าคุ้นเคยอยู่แล้ว แต่ก็อย่าเพิ่งชะล่าใจไปค่ะ ความคุ้นเคยสภาพแวดล้อมของห้องเรียนขณะนั่งอยูู่รวมกับนักศึกษาคนอื่นกับออกไปยืนคนเดียวหน้าห้องนี่ผิดกันลิบลับค่ะ ก่อนออกไปพูดลองยืนคนเดียวหน้าห้องในลักษณะพร้อมจะพูดก่อนสักครั้ง แล้วสร้างความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมห้องลักษณะนั้นดีกว่าเยอะค่ะ ถึงคราวต้องพูด ก่อนออกไปหน้าชั้นสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดยาวๆ หลายๆ ครั้ง อ็อกซิเจนที่คนเราหายใจเข้าไปทุกวันมีประสิทธิภาพช่วย calm your nerve ได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อเลยค่ะ ความตื่นเต้นจะลดลงเยอะ ใช้ index card ขนาด 3/5 เขียน outline สิ่งที่จะพูด แผ่นหนึ่งเขียนเพียงหัวข้อๆ เดียวก็พอ ไม่ใช่เขียนบทที่แสดงรายละเอียดทั้งหมดลงไป แบบนั้นถึงตอนไปใช้ดูหน้าห้องจริงๆ จะตาลาย ไม่รู้ว่าตอนไหน อ่าน ไปถึงไหนแล้ว โยงไปถึงข้อ 2 ข้างบนคืออย่าเขียนเป็น script ไปอ่านค่ะ ไม่มีใครมีพรสวรรค์จะพูดด้วยการอ่านไปดีขนาดนั้น ตอนนี้นึกออกแค่นี้ วันนี้นึกอะไรออกอีก จะมาเพิ่มนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 22:41:51

ความคิดเห็นที่ 5 ฝึกพูดบ่อยๆค่ะ  ^^ ได้พรีเซนต์งานบ่อยๆก็ดีนะคะ อีกหน่อยก็คงพัฒนาขึ้นตามลำดับ แต่ต้องมีความมั่นใจมากขึ้นกว่านี้นะคะ ^^ สู้ๆค่า!!!! จากคุณ : MorganaArtemisCynthia เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 23:13:47

ความคิดเห็นที่ 6 สมัยเรียน... ฝึก จำ ที่เราจะพูด ยิ้มเข้าไว้ ช่วยให้ตัวเองผ่อนคลาย คนฟังผ่อนคลายไปด้วย เดินไปหน้าห้อง พูดทักทายสวัสดี ยิ้ม มองไปรอบๆห้อง ไม่รู้เป็นไร ตอนนั่งรอ จะหนาวบางทีสั่น แต่พอเดินไป ขึ้นพูดแล้วเริ่มสนุก แนะนำ toastmasters ช่วยท่านได้ เรื่องพูดต่อหน้าสาธารณะ จากคุณ : a เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 23:26:37 A:173.64.111.76 X: TicketID:071236

ความคิดเห็นที่ 7 ฝึกหน้ากระจก อัดเทป เอามารีเพลย์จะรู้ว่ามันตลกและอายตัวเองมากกว่าอายคนอื่น ก็ฝึกอัดเทปบ่อยๆอะค่ะ วันละหลายๆรอบ พอชินเสียงตัวเองแล้วจะไม่อายคนอื่น ฝึกๆ คลิป How To Speak in Public   ฝึกพูดต่อหน้าสาธารณชน คห*14 ในลิงค์นี้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K11676048/K11676048.html แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 04:31:04 จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 23:53:17

ความคิดเห็นที่ 8 พูดช้าๆ  หนึ่งประโยค แล้วหยุด เหมือนมีเครื่องหมาย full stop มันให้เวลาคนฟังคิดตามไปด้วย   อื่นๆตามคห.ข้างบน   พูดง่ายทำยาก แต่ไม่เกินพยายาม แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 08:59:22 จากคุณ : akebi1 เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 08:59:04

ความคิดเห็นที่ 9 การเขียนลงกระดาษแล้วพูดออกมา (หรืออ่านบทความ) ดังๆออกมา ไม่ว่าจะเป็นทำหน้ากระจกหรือไม่ก็ตาม ไม่เป็นปัจจัยหลักที่จะแก้การพูดเป็น monotone ได้หรอก ที่ว่าแก้แบบนี้ไม่ได้นั่นก็เพราะว่าคนไทยเป็นจำนวนมากที่อยู่ในอังกฤษหรืออเมริกา (หรือประเทศอื่นที่ใช้ภาษาอังกฤษ)มาหลายๆปี แต่ไม่ได้เกิดที่นั่น ขนาดพูดอังกฤษถูก grammar และพูดคล่องชัดถ้อยชัดคำมากๆไม่มีตะกุกตะกัก แต่ก็ยังออกเสียงเป็น monotone กันตั้งมากมาย (แต่ีก็ฟังชัดรู้เรื่องดี เพียงแต่ระดับเสียงมันฟังแล้วทำให้น่าเบื่อ) นั่นก็เพราะว่าแท้จริงแล้วภาษาอังกฤษมันก็มี intonation คือเสียงสูงๆต่ำๆคล้ายๆเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยนั่นแหละ หากแต่ว่า "มันไม่แสดงเครื่องหมายบอก tone" เหมือนภาษาไทย คุณจะแก้ปัญหานี้ได้คุณต้องฝึกพูดใหม่ตามหลักวิชา phonetics จะยกตัวอย่างให้ดู Do you know John? ถ้าตอบ Yes เสียงแบบนี้คือ \ falling tone ความหมายคือ (รู้จัก แล้วจบกัน ไม่สน) Do you know John? ถ้าตอบ Yes เสียงแบบนี้คือ / rising tone ความหมายคือ (What about him? คือรู้จัก แล้วยังไงล่ะ พูดต่อไปดิ) ถ้าเป็น Do you like John? ถ้าตอบ Yes, I do but I don't like his wife. ธรรมชาติการพูดประโยคที่มี but มันจะเป็น \/ คือ falling and rising tone คือเสียงมันจะค่อยๆลงต่ำตอนช่วง I do แล้วจะค่อยๆเชิดขึ้นสูงตั้งแต่ but ไปจนถึง  I don't like his wife. แต่กรณีที่เป็นคำพูดแสดงความตกใจ เช่นเห็นเด็กปีนกำแพง แล้วคนพูดเตือนเด็ก เขาจะพูดออกแนวนี้คือ Be careful! ซึ่งจะเป็น /\ rising and falling tone ให้สังเกตดูดีๆ เวลานักข่าวฝรั่งอ่านข่าว กับนักการเมืองฝรั่งแถลงการ หรือฝรั่ง present เรื่องอะไรในที่ประชุม วิธีพูด จะใช้ intonation ที่ค่อนข้างจะแตกต่างกันออกไป ที่เขียนมานี้เป็นเนื้อหาระดับ basic มากๆ ที่เราพอจะจำได้จากการอ่าน textbooks วิชา phonetics มา แต่จริงๆแล้วถ้าศึกษาวิชา phonetics ให้ลึกๆ จะตระหนักว่าเรื่อง intonation เป็นอะไรที่ซับซ้อนมากๆ นั่่นก็คือยังมีเสียงขึ้นๆลงๆที่เราไม่ได้เขียนให้ดูอีกบานเบอะ จนนับไม่ถ้วน! ซึ่งบ่อยครั้งจะออกเสียงเป็น tone ไหน จะมี grammar เป็นตัวกำหนดอีกด้วย (ซึ่งซับซ้อนมากกว่าจะอธิบายได้เราคงต้องไปพลิก textbooks ทบทวนอีกหลายเล่ม...555+++...) ^ ซึ่งคนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษากว่าจะพูดด้วย tone, pitch และ rhythm ให้ถูกระดับเสียงและถูกจังหวะจะโคนจนฟังดูเป็นธรรมชาติและเนียนสุดๆได้นั้น จะต้องฝึกอย่างหนักโดยการศึกษาจาก textbooks พวกวิชา phonetics ยิ่งถ้ามี coach ช่วยฝึกสอนให้โอกาสที่จะประสบความสำเร็จจะมีมากกว่าฝึกเองหลายเท่า...แต่บางคนที่เป็นอัฉริยะทางด้านภาษาก็ฝึกเองได้จนเก่งอะนะ... แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 16:45:20 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 16:09:03 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 16:05:05

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วอีกอย่างหนึ่ง intonation ของภาษาอังกฤษนี่แหละ แต่เป็นคนละสำเนียงกัน มันก็ต่างกันออกไป อย่างเช่น intonation ในภาษาอังกฤษของคนอังกฤษกับภาษาอังกฤษของคนอเมริกันมันก็ต่างกันออกไป คนที่ฝึกหนักๆ โดยมี coach ช่วยสอนให้ จะทำอะไรมหัศจรรย์มากๆได้จนเหลือเชื่อ อย่างเช่นรายนี้เป็นต้น เธอคือ Meryl Streep ดาราหนังอเมริกัน ซึ่งมี coach ช่วยสอนให้เธอพูดเลียนแบบสำเนียงคนชาติต่างๆได้ตั้งมากมาย ซึ่งเธอผ่านการแสดงหนังที่ต้องพูดสำเนียงคนชาติต่างๆมาแล้วจนพูดได้เหมือนของจริงในหนังตั้งหลายเรื่องอย่างโชกโชน ลองไปฟังเธอพูดเลียนแบบสำเนียงคนอังกฤษ ที่พูดได้เหมือนจริงๆอย่างน่าทึ่ง ได้ในหนังเรื่อง The Iron Lady แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 16:18:31 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 16:13:43

ความคิดเห็นที่ 11 เค้ามาสืบด้วยคน ตอนนี้เครียดมากเลย ต้องดีลงานกับฝรั่ง แต่ทักษะการพูดไม่ค่อยดี คอนเวอร์เซชั่นไม่ค่อยได้ เวลาเค้าถามมา เราจะเอ๋อๆแบบนึกคำไม่ออก จากคุณ : [ my sugar cat ] เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 18:41:49

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ กรณีนึกคำไม่ออกนี้ มันต้องย้อนกลับไปศึกษาเรื่องที่ basic มากกว่านั้นอีกหลายเท่าแล้วหละ จะแก้ได้ก็ต้องหาบทเรียนแบบที่มี situational dialogues (บทสนทนาในสถานการณ์ต่างๆ) มาฝึก แต่การฝึกเองถึงพอเป็นไปได้ แต่มันก็ไม่ง่ายนัก เพราะมันต้องมีคู่สนทนาที่เก่งเป็นต้นแบบให้ คอยแก้ไขข้อผิดพลาดให้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนที่ยากที่สุดในการเรียน conversation ในระยะแรกเริ่มก็คือ การผัน verbs กับการเปลี่ยน pronouns ให้ทันท่วงที โดยต้องผันไม่ให้ผิดกฎ subject and verb agreement และการใช้ศัพท์สร้างประโยคที่เป็นธรรมชาติได้ตามพฤติกรรมของคำศัพท์แต่ละคำ ซึ่งตำราเรียนและสื่อการสอนสมัยใหม่มีให้ครบสูตรหมด ถ้ามีครูเก่งๆสอนวิธีเอาตัวอย่างประโยคในตำรามามาให้คุณฟังเสียงแล้วพูดตาม จากนั้นก็ให้คุณพูดใหม่ให้พลิกแพลงกลับไปกลับ โต้ตอบไวๆ มันถึงจะได้ผล แต่ถ้าเรียนเองก็คงต้องหาเพื่อนที่พูดอังกฤษเก่งๆมาคอยช่วยนั่นแหละ ม่ายงั้น ก้าวหน้าช้ามากๆ ที่เราเรียนภาษาอังกฤษระดับยากๆได้ด้วยตัวเองจาก Internet ล้วนๆ นั่นก็เพราะว่าเราคล่อง conversation ระดับโต้ตอบได้รวดเร็วอยู่แล้ว มันทำให้เราอ่านภาษาอังกฤษระดับง่ายๆแล้วค่อยๆไต่เต้าไปอ่านระดับยากๆได้ เราก็เลยเรียนรู้เรื่องอื่นๆจากตำราต่างประเทศ เช่น reading comprehension, grammar (จริงๆแล้วเราเรียน syntax เพื่อเจาะลึก grammar ระดับประโยคซะมากกว่า), writing, phonetics และอื่นๆอีก ด้วยตัวเองได้หมด แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนรุ่นก่อนๆยืนยันว่าพวกเขาเรียนแต่ grammar กับ reading comprehension ล้วนๆแล้วค่อยมาเรียน conversation ที่หลัง ก็เก่งอังกฤษได้ ซึ่งอันนี้เราก็เชื่อว่าเป็นไปได้ หากแต่ว่าเด็กรุ่นหลังๆมักจะทนเรียนแบบยาขมหม้อใหญ่แบบนี้ไม่ไหว พอเรียนๆไปก็ท้อใจเลิกเรียนกลางคันเอาเสียก่อน ดังนั้นเราจึงคิดว่าเรียน conversation ให้คล่องก่อน แล้วฝึกพูดให้สนุก มันน่าจะปวดหัวน้อยกว่าอะนะ แต่ปัญหาก็คือนักเรียนไทยส่วนใหญ่จะรีบสอบ (ซึ่งไม่มีการสอบพูด) ก็เลยต้องไปติวกับติวเตอร์ ฟังๆติวเตอร์อธิบาย grammar กับศัพท์ แล้วก็นั่งจดยิกๆๆๆ มันก็เลยกลายเป็น passive learning ไป เพราะนักเรียนไม่ได้ฝึกสมองให้โต้ตอบได้ทันควันแบบ interactively นั่นเอง ดังนั้นเวลาไปฝึกพูดเอาตอนอายุมากๆแล้วก็จะฝึกลำบากหน่อย แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 19:15:58 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:12:29

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากๆค่ะ จะพยายามฝึกฝนดูนะคะ ^^ จากคุณ : SunShiNe_GoOdNeSs เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 14:13:36