ความคิดเห็นที่ 1 พระราชวังรัตนรังสรรค์ (จำลอง) จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:03:55

ความคิดเห็นที่ 2 พลับพลาที่ประทับของรัชกาลที่ 7 ห่างจากตัวเมืองปัตตานีประมาณ 26 กิโลเมตร ตามทางหลวงหมายเลข 42 ตั้งอยู่ในบริเวณที่ว่าการอำเภอโคกโพธิ์ เป็นศาลาทรงไทยที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ประทับเมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 เสด็จทอดพระเนตรสุริยุปราคา เมื่อ พ.ศ. 2472 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:05:05

ความคิดเห็นที่ 3 บ้านป่องนัก จ.ลำปาง จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:10:22

ความคิดเห็นที่ 4 พระตำหนักกว๊านพะเยา ตั้งอยู่ภายในศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงน้ำจืดพะเยา มีพระตำหนักทั้งหมด 3 หลัง พระตำหนักหลังที่ 1  พระตำหนักสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี  ก่อสร้างแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2514   โดยกรมประมง กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:15:40

ความคิดเห็นที่ 5 พระตำหนักหลังที่ 2  พระตำหนักสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาส ราชนครินทร์ ก่อสร้างแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2514 โดยกรมประมง กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:16:27

ความคิดเห็นที่ 6 พระตำหนักหลังที่ 3   อาคารทรงเตี้ยชั้นเดียว  กรมชลประทาน และกรมประมง สร้างถวายในปี พ.ศ. 2525  สร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2526  ทรงโปรดให้ประชาชนทุกหมู่เหล่าเข้าเฝ้ารับเสด็จ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:17:58

ความคิดเห็นที่ 7 พระตำหนักที่ฝาง ทรวงกลาโหมได้สร้างเพื่อเป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เสด็จไปเยี่ยมหน่วยทหาร   ข้าราชการ   และประชาชนที่อำเภอฝาง เมื่อวันที่  9  มีนาคม พ.ศ. 2501 โดยที่ล้นเกล้าทั้งสองพระองค์ประทับแรมเป็นเวลา 1 คืน วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2507   สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้เสด็จมาประทับแรมเป็นเวลา 1 คืน เนื่องจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ทรงเสด็จมาเปิด พิพิธภัณฑ์และศูนย์การเรียนรู้ด้านปิโตรเลียม ทางกรมพลังงานทหารก็ได้บูรณะอาคารพระตำหนัก เครดิษ คุณtintila สมาชิกพันทิพย์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:23:27

ความคิดเห็นที่ 8 รู้มีเท่านี้ท่านไหนมีที่อื่นๆช่วยกันแบ่งปันด้วยครับ ขอบคุณครับ (รู้สึกจะถามเองตอบเองซะส่วนใหญ่ 55+) แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 55 00:39:06 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:25:25

ความคิดเห็นที่ 9 พระตำหนักเขาน้อย พระตำหนักเขาน้อย สร้างเมื่อ พ.ศ. 2454 เพื่อเป็นที่ประทับของเจ้าฟ้ายุคล ทิฆัมพร(กรมหลวงลพบุรีราเมศวร์) เมื่อครั้งมาดำรงตำแหน่งสมเด็จอุปราชมณฑลปักษ์ใต้ เคยใช้เป็นที่ ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าบรมราชินีนาถฯ ในคราวเสด็จเยี่ยม ราษฎรในจังหวัดภาคใต้ เมื่อเดือนมีนาคม 2502 ปัจจุบันใช้เป็นจวนผู้ว่าราชการจังหวัด จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:38:33

ความคิดเห็นที่ 10 พระตำหนักเขาค้อ พระตำหนักนี้สร้างขึ้นเพื่อน้อมเกล้าฯ ถวายแด่องค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในวโรกาสที่เสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตรงานโครงการในพระราชดำริและทรงตรวจเยี่ยมราษฎรอำเภอเขาค้อและใกล้เคียง เป็นอาคารคอนกรีตครึ่งวงกลมมีทั้งหมด 15 ห้อง รูปทรงแปลกตาไปจากพระตำหนักอื่น จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:41:51

ความคิดเห็นที่ 11 ระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ สร้างขึ้นใน พ.ศ.๒๕๑๘ ตั้งอยู่ที่บริเวณน้ำตกตาดโตน วนอุทยานคำหอม อุทยานแห่งชาติภูพาน อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร โดยมีหม่อมราชวงศ์มิตรารุณ เกษมศรี เป็นผู้ออกแบบ พระราชวังนี้ได้ใช้เป็นที่ประทับ เพื่อเสด็จเยี่ยมเยียนราษฎรในจังหวัดภาคอีสาน ผลจากการที่ได้เสด็จเยี่ยมเยียนราษฎรในภาคนี้ ได้ทรงทราบความทุกข์ยากของประชาชน จึงได้เกิดโครงการพระราชดำริ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวขึ้นเป็นอันมาก โดยเฉพาะการหาแหล่งน้ำให้กับประชาชน อีกทั้งโครงการศิลปาชีพของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ก็เกิดขึ้นจากการเสด็จเยี่ยมเยียนราษฎรทั้งสิ้น จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:44:45

ความคิดเห็นที่ 12 พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ สถานที่ตั้ง           ตั้งอยู่ที่ชายทะเลบริเวณเชิงเขาตันหยง ตำบลกะลุวอเหนือ อำเภอเมืองนราธิวาส จังหวัดนราธิวาส ประวัติความเป็นมา พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์แห่งนี้  ได้สร้างขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๑๖ โดยใช้เวลาเพียง ๖ เดือน ก็สร้างแล้วเสร็จ  ทั้งนี้เนื่องมาจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชประสงค์ที่จะมีที่ประทับทางภาคใต้ของประเทศไทย  เพื่อจะได้ทรงใกล้ชิด และเยี่ยมเยียนราษฎรของพระองค์ในภาคใต้   จึงมีพระบรมราชโองการให้เลือกสถานที่ เพื่อความเหมาะสมที่เขาตันหยงแห่งนี้  เพราะเป็นพื้นที่สูง  มีต้นไม้ป่าขนาดใหญ่ ดูงดงาม อยู่ริมทะเลและอยู่สุดเขตแดนประเทศไทยที่ติดต่อกับประเทศสหพันธรัฐมาเลเซียและราษฎรที่อยู่ในละแวกดังกล่าว ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิม  เมื่อเจ้าของที่ดินทราบถึงพระราชประสงค์ที่จะสร้างพระตำหนักก็ยินดีน้อมเกล้าฯถวายที่ดินในการสร้างพระตำหนัก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานทรัพย์เพื่อสร้างมัสยิดให้อยู่ในบริเวณใกล้กับเขตพระราชฐานด้วยรวมเนื้อที่ทั้งสิ้น  ๓๐๐  ไร่เศษ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:46:57

ความคิดเห็นที่ 13 พระตำหนักภูฟ้า หลังสมเด็จพระเทพฯ ได้เสด็จทรงเยี่ยมราษฎรและทอดพระเนตรบ่อเกลือสินเธาว์ ณ บ้านบ่อหลวง อ.บ่อเกลือ จ.น่าน เมื่อวันที่ 11 ก.พ. 2538       พระองค์ทรงห่วงใยในปัญหาความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตของราษฎรในถิ่นทุรกันดารด้วยทรงพระเมตตาที่จะช่วยให้เด็ก เยาวชน และราษฎรให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น จึงได้มีพระราชดำริให้ดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็กและเยาวชนในโรงเรียนและศูนย์การเรียนรู้ชุมชนชาวไทยภูเขา “แม่ฟ้าหลวง” ในพื้นที่อ.บ่อเกลือและอ.เฉลิมพระเกียรติ และทรงขยายงานพัฒนาด้านอื่นๆ เพื่อช่วยเหลือครอบครัวของเด็กต่อไป งานโครงการพัฒนาต่างในพื้นที่ทั้งสองอำเภอดังกล่าวจึงมีชื่อรวมกันเรียกว่า “โครงการภูฟ้าพัฒนาตามพระราชดำริสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี”        ต่อมาได้เสด็จฯ มาเยี่ยมราษฎรพื้นที่ต.ภูฟ้า อ.บ่อเกลือทรงเล็งเห็นความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอนุรักษ์และฟื้นฟูพื้นที่ป่าอย่างเป็นระบบและเป็นแหล่งเรียนรู้สำหรับเด็กและเยาวชนเกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในสภาพที่เป็นจริงจึงโปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้ง “ศูนย์ศึกษาและถ่ายทอดเทคโนโลยีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งเวดล้อมภูฟ้า” หรือ “ศูนย์ภูฟ้าพัฒนา” ขึ้นเมื่อวันที่ 30 พ.ย.2542 โดยกรมป่าไม้ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมได้น้อมเกล้าฯ ถวายพื้นที่ศูนย์ภูฟ้าพัฒนาซึ่งเป็นป่าสงวนแห่งชาติป่าดอยภูคาและป่าผาแดง จำนวน 1,812 ไร่ 3 งาน 78 ตร.ว. เมื่อวันที่ 1 พ.ค. 2550 เพื่อใช้ประโยชน์ในการศึกษาหรือวิจัยทางวิชาการ ไปจนถึงวันที่ 30 เม.ย. 2580 มีกำหนดระยะเวลา 30 ปี         ศูนย์ภูฟ้าพัฒนา ถือว่าเป็นศูนย์กลางของการเรียนรู้และถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีต่างๆ ให้แก่เด็กเยาวชน เกษตร และประชาชนทั่วไปที่มาเที่ยวและเยี่ยมชมศูนย์ภูฟ้าพัฒนา ภายในศูนย์ภูฟ้าฯ มีสิ่งที่ให้เที่ยวชมและศึกษาหาความรู้มากมาย อาทิ มีห้องนิทรรศการหมุนเวียน ห้องสมุด มีอาคารแปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร อาคารแปรรูปชาอูหลงและมีให้ทดลองชิมด้วย มีการปลูกพืชไร่ดินแบบไฮโดรโปนิกส์ มีเส้นทางการศึกษาธรรมชาติให้เดินเที่ยว มีสวนธรรมภูฟ้า ศูนย์วัฒนธรรมภูฟ้า มีร้านค้าสวัสดิการที่นำสินค้าของทางการโครงที่เป็นฝีมือชาวบ้านนำมาจัดจำหน่ายให้เลือกซื้อกันมากมาย และมีพระตำหนักภูฟ้าที่สวยงามซึ่งเป็นที่ประทับของสมเด็จพระเทพฯ ขณะเสด็จมาทรงงานที่ศูนย์ภูฟ้าฯ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 01:03:57

ความคิดเห็นที่ 14 เราเพิ่งตอบไปในนี้ ถ้าตามลิงค์ไป จะมีรูปด้วยจ้า 19 พระราชวัง มีที่ไหนบ้าง http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K11710816/K11710816.html โหวตให้เพราะชอบ แต่อยากดูอินทีเรียข้างในพระราชวังอะค่ะ อ้อลืม ขอบคุณที่ตั้งกระทู้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 55 01:52:00 จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 01:51:19

ความคิดเห็นที่ 15 พระตำหนักในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว ชัยภูมิ พระตำหนักในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง เลย เคยไปทั้งสองที่ ชอบที่ภูเขียวมากกว่า จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 08:40:55

ความคิดเห็นที่ 16 พระตำหนักในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง เลย จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:15:43

ความคิดเห็นที่ 17 ตำหนักเขียว ตั้งอยู่ภายในบริเวณจวนผู้ว่าราชการชัยภูมิ สร้างขึ้นเมื่อปีพ.ศ. 2493 เดิมเป็นที่ตั้งของจวนผู้ว่าราชการจังหวัดชัยภูมิ ต่อมาใช้เป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 9 เมื่อคราวเสด็จเยี่ยมราษฎรจังหวัดต่างๆ ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อวันศุกร์ที่ 4 พฤศจิกายน 2498     ปัจจุบันตำหนักเขียว เปิดให้นักท่องเที่ยวและผู้ที่สนใจทั่วไปเข้าชมโดยมีการจัดแสดงเป็น 2 ส่วน ชั้นล่าง จัดแสดงผ้ามัดหมี่ ซึ่งผ้าบางชิ้นมีอายุมากกว่า 100 ปี ส่วนที่สอง ชั้นบน จัดแสดงห้องต่างๆที่เคยใช้เป็นที่ประทับ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 9 เช่น ห้องพระสุธารส ห้องเสด็จประพาส ห้องเจ้าเมือง ห้องเครื่อง รวมทั้งพระฉายาลักษณ์ที่เก็บรวบรวมไว้เพื่อการศึกษา     ตำหนักเขียว เปิดให้เข้าชมทุกวันยกเว้นวันหยุดราชการ เวลา 10.00 น. - 12.00 น. และ 14.00 น. - 16.00 น. จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:20:06

ความคิดเห็นที่ 18 พระตำหนักในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว ชัยภูมิ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:27:15

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นตำหนักสิริยาลัย ตรงกันข้ามกับวัดไชยวัฒนาราม อยุธยา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 20:57:35

ความคิดเห็นที่ 20 พระตำหนักหนองประจักษ์ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหนองประจักษ์ศิลปาคม เมืองอุดรธานี, อุดรธานี ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหนองประจักษ์ศิลปาคมเดิมที   สร้างขึ้นในสมัย ร.5 เพื่อเป็นที่เสด็จประทับแรมของกรมหลวงประจักษ์ในครั้งที่เสร็จมาทรงงานที่มลฑลอุดร และในอดีตก็เคยเป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 21:16:56

ความคิดเห็นที่ 21 พระตำหนักเมืองนคร พรหมคีรี, นครศรีธรรมราช พระตำหนักตั้งอยู่ในบริเวณสวนผลไม้เก่าแก่ของตระกูลทองสมัครซึ่งเป็นผู้สร้างเรือนรับรองถวายในนามของชาวเมืองนครศรีธรรมราช เพื่อเป็นที่ประทับของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ในคราวที่เสด็จมาทรงงานที่เมืองนครศรีธรรมราช บริเวณโดยรอบแวดล้อมร่มรื่นด้วยไม้ผลและไม้ประดับ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 22:02:19

ความคิดเห็นที่ 22 พระตำหนักมหาราช ต.อ่างศิลา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 22:09:20

ความคิดเห็นที่ 23 พระตำหนักราชินี  ต.อ่างศิลา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 22:10:29

ความคิดเห็นที่ 24 รู้สึกว่าเร็วๆนี้จะมีการจัดงานที่ตำหนักแดง (พระตำหนักมหาราช และ พระตำหนักราชินีต.อ่างศิลา) ด้วย ชาวบ้านที่นี่เขาจะเรียกกันแบบนี้ เห็นขึ้นป้ายมี่ม.บูร ก็ยังงงว่าคือตำหนักอะไร มีตำหนักที่แถวบางแสนด้วยเหรอไม่เคยรู้เลยจนมาเห็นในกระทู้นี้ถึงนึกขึ้นได้ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 08:09:59 จากคุณ : นางพญามารเมฆไฟ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 08:09:11

ความคิดเห็นที่ 25 วังพิพิธภักดี ตั้งอยู่ตรงข้ามกับวังสายบุรี สืบเนื่องจากพระพิพิธภักดีได้มาหลงรักหลานสาวพระยาสุริยสุนทรบวรภักดี บุตรชายเจ้าเมืองยะหริ่งต่อมาได้แต่งงานกับหลานสาวพระยาสุริยสุนทรบวรภักดี จึงได้สร้างวังพิพิธภักดีเป็นเรือนหออยู่ใกล้ ๆ กับวังสายบุรีนั่นเอง วังพิพิธภัคดีเป็นอาคารไม้ 2 ชั้น ช่างท้องถิ่นเป็นผู้สร้างโดยนำศิลปะแบบตะวันตกและศิลปะของท้องถิ่นมาผสมผสานกัน คือ มีหน้ามุขแบบตะวันตก ลูกกรงบันไดเป็นลายปูนปั้นรูปดอกไม้ ลักษณะเก่นอีกประการหนึ่ง คือ ผนังกั้นห้องภายในอาคารเป็นผนังโค้งอิทธิพลตะวันตก มีช่องลมเป็นลวดลายพรรณพฤกษาอิทธิพลศิลปะชวา ปัจจุบัน วังพิพิธภักดียังคงมีสภาพสมบูรณ์ โดยได้มีการดูแลตกแต่งวังหลังนี้ให้คงอยู่ในสภาพเดิม วังพิพิธภักดีจึงเป็นวังอีกแห่งหนึ่งในจังหวัดปัตตานี ที่คงความงดงามอย่างสมบูรณ์แบบในปัจจุบัน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:34:36

ความคิดเห็นที่ 26 สร้างในสมัยตน(กระผม)มูฮัมหมัด ( พ.ศ. 2388- 2399) เชื้อสายราชวงค์กลันตันซึ่งพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงโปรดเกล้า ฯ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองปัตตานี วังจะบังติกอตั้งอยู่ริมแม่น้ำปัตตานีตรงสามแยกตำบล จะบังติกอในเขตเทศบาลเมืองปัตตานี ตัววังหันหน้าไปทางทิศตะวันออก บนเนื้อที่ 7 ไร่ วังนี้สร้างโดยสถาปนิกชาวจีน ตัววังล้อมรอบด้วยกำแพงทึบก่ออิฐถือปูน รูปทรงของวังเป็นบ้านชั้นเดียวขนาดใหญ่ หลังคาทรงปั้นหยา หรือแบบลีมะ ตัวอาคารเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยกพื้นสูง 1 เมตร สร้างด้วยไม้ ภายในอาคารมีห้องโถงขนาดใหญ่ ใช้เป็นที่ทำงานของเจ้าเมือง ส่วนด้านหลังของห้องโถงจะเป็นที่อยู่อาศัยของภรรยาและบริวารวังจะบังติกอได้ใช้เป็นศูนย์กลางการปกครองในท้องถิ่นและเป็นที่อยู่อาศัยของเจ้าเมืองปัตตานี คนต่อ ๆ มาได้แก่ ตน(กระผม)ปูเต๊ะ บุตรชายคนโตของตน(กระผม)มูฮัมหมัด เมื่อตน(กระผม)ปูเต๊ะถึงแก่กรรม บุตรชายคนโต คือ ตน(กระผม)ตีมุง ได้เป็นเจ้าเมือง ต่อจนกระทั่งถึงสมัยตน(กระผม)อับดุลกอร์เดร์ เจ้าเมืองคนสุดท้าย เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดฯ ให้จัดการปฏิรูปการปกครองทั่วประเทศ จึงได้ยุบเมืองต่าง ๆ ทั้ง 7 เมืองได้แก่ เมืองปัตตานี ยะหริ่ง ยะลา รามันห์ สายบุรี ระแงะ และหนองจิก รวมเป็นมณฑล เรียกว่า มณฑลปัตตานี ต่อมาวังซึ่งเคยเป็นศูนย์กลางการปกครองก็เปลี่ยนสภาพไปกลายเป็นเพียงที่อยู่อาศัยของบุตรหลานและบรรดาญาติ ๆ สืบต่อมาถึงปัจจุบัน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:38:01

ความคิดเห็นที่ 27 วังยะหริ่ง วังนี้สร้างโดยพระยาพิพิธเสนามาตยาธิบดีศรีสุรสงคราม ในปี พ.ศ. 2438 ตั้งอยู่ หมู่ที่ 1 ตำบลยามู ในเขตสุขาภิบาลยามู อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี ลักษณะรูปทรงของวัง เป็นอาคาร 2 ชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ แบบเรือไทยมุสลิมผสมกับแบบบ้านแถบยุโรป ตัววังเป็นรูปตัวยู ( U ) ชั้นบนภายในอาคารจัดเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ด้านข้างของตัวอาคารทั้ง 2 ด้านเป็นห้องสำหรับพักผ่อนของเจ้าเมืองและบุตรธิดา ข้างละ 4 ห้อง ชั้นล่างเป็นลานโล่งแบบใต้ถุนบ้าน ลักษณะเด่นของบ้านคือ บันไดโค้งแบบยุโรป ช่องแสงประดับด้วยกระจกสีเขียว แดง และน้ำเงิน ช่องระบายอากาศและหน้าจั่วทำด้วยไม้ ฉลุเป็นลวดลายพรรณพฤกษา ตามแบบศิลปะชวาและศิลปะแบบตะวันตก ทำให้ตัววังสง่างามมากในปัจจุบันวังยะหริ่งได้รับการดูแลจากเจ้าของวังเป็นอย่างดี โดยมีการบูรณะครั้งหลังสุดเมื่อปลายปี พ.ศ. 2541 ปัจจุบันมีสภาพสมบูรณ์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:38:51

ความคิดเห็นที่ 28 วังสายบุรี ตั้งอยู่เลขที่ 34 ถนนกลาพอ ตำบลตะลุบัน อำเภอสายบุรี จังหวัดปัตตานี วังนี้สร้างโดยสถาปนิกชาวชวาและช่างท้องถิ่น เมื่อปี พ.ศ. 2428 ในสมัยพระยาสุริยสุนทรบวรภักดี เจ้าเมืองสายบุรี ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ลักษณะรูปทรงของวังสายบุรีเป็นอาคารไม้ทั้งหลังมี 2 ชั้นหลังคาทรงปั้นหยา เป็นเรือนไทยมุสลิมที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปกรรมของชวา ตัววังเป็นรูปตัวแอล ( Lป จากระยะเวลาอันยาวนานทำให้ตัววังทรุดโทรมลง ไม่ได้มีการซ่อมแซมทำให้ขั้นบนไม่สามารถใช้เป็นที่อยู่อาศัย ลักษณะเก่นของวังสายบุรี คือ พื้นไม้ทำด้วนไม้ตะเคียนปูพื้น เป็นเส้นทแยงมุมมีแกนกลางตีเน้นเป็นฟันปลา ทั้งชั้นบนและชั้นล่าง สำหรับช่องระบายอากาศ นิยมฉลุไม้เป็นลวดลายพรรณพฤกษาตามแบบศิลปะชวา นอกจากนี้ เชิงชายตกแต่งโดยใช้ทองเหลืองฉลุโปร่งด้วยลวดลายพรรณพฤกษาตามแบบศิลปะชวา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:40:39

ความคิดเห็นที่ 29 วังหนองจิก ตั้งอยู่ที่บ้านตุยง ตำบลตุยง อำเภอหนองจิก เจ้าเมืองหนองจิกคนสุดท้ายคือ พระยาเพชราภิบาลนฤเบศร์วาปีเขตมุจลินท์นฤบดินทร์สวามิภักดิ์ (พ่วง ณ สงขลา ) เป็นผู้อยู่อาศัยในวังนี้ ประวัติการก่อสร้างสันนิษฐานว่าอาจสร้างมาตั้งแต่เจ้าเมืองหนองจิกคนก่อน (ทัด ณ สงขลา ) ก่อนปี พ.ศ.2437 ตัววังที่เหลืออยู่ประกอบด้วยอาคารบริวาร 2 หลัง เป็นอาคารชั้นเดียว แต่ยกพื้นสูงประมาณ 1 เมตร สำหรับอาคารที่เป็นตัววังนั้นถูกรื้อถอนไปในระหว่างสงครามมหาเอเชียบูรพา วังหนองจิกล้อมรอบด้วยกำแพงวัง และซุ้มประตูแบสถาปัตยกรรมจีน ภายในบริเวณวังมีบ่อน้ำ แผ่นอิฐปูพื้นขนาด 1x1 ฟุต สภาพยังสมบูรณ์ ส่วนอาคารบริวารที่เหลืออยู่ในสภาพทรุดโทรมมาก กรมศิลปากรมีโครงการบูรณะในปีงบประมาณ 2543 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:42:44

ความคิดเห็นที่ 30 วังหนองจิก จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:43:25

ความคิดเห็นที่ 31 วังเจ้าเมืองพัทลุง (วังเก่า-วังใหม่) จ.พัทลุง ตั้งอยู่ใกล้กับวัดวัง เดิมเป็น ที่ว่าราชการ และเป็นที่พักอาศัยของเจ้าเมืองพัทลุง ปัจจุบันยังเหลืออยู่ส่วนหนึ่งคือ วังเก่า สร้างในสมัยพระยาพัทลุง (น้อย จันทโรจวงศ์) เป็นผู้ว่าราชการ ต่อมาวังได้ตกทอดมาจนถึงนางประไพ มุตามะระ บุตรีของหลวงศรีวรฉัตร ส่วนวังใหม่ สร้างเมื่อ พ.ศ. 2432 โดยพระยาอภัยบริรักษ์จักราวิชิตพิพิธภักดี (เนตร จันทโรจวงศ์) บุตรชายของพระยาพัทลุงซึ่งเป็นเจ้าเมืองพัทลุง ปัจจุบันทายาทตระกูล “จันทโรจวงศ์” ได้มอบวังนี้ให้เป็นสมบัติของชาติและกรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็น โบราณสถานวังเก่า เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2535 และวังใหม่ เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2526 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:48:41

ความคิดเห็นที่ 32 วังเจ้าเมืองพัทลุง จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:49:00

ความคิดเห็นที่ 33 คุ้มเจ้าบุรีรัตน์ (มหาอินทร์) เชียงใหม่ คุ้มเจ้าบุรีรัตน์ (มหาอินทร์)        ตั้งอยู่ที่ถนนพระปกเกล้าด้านที่ตัดกับถนนราชดำเนิน ต.ศรีภูมิ อ.เมือง เจ้าบุรีรัตน์เป็นตำแหน่งทางราชการ คุ้มเจ้าบุรีรัตน์หลังนี้คาดว่าสร้างขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2432-2436 ปัจจุบันตกเป็นของตระกูลกิติบุตรและทิพย์มณฑล ซึ่งมอบให้มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จัดตั้งเป็นศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนา ภายใต้การดูแล จัดการ และดำเนินงาน ของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เพื่อเก็บข้อมูล และค้นคว้า วิจัย อันนำไปสู่แนวทางในการอนุรักษ์ที่ถูกต้อง  รูปแบบทางสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างลักษณะพื้นถิ่นและตะวันตก และเป็นแบบอย่างของสถาปัตยกรรมอิทธิพลตะวันตกที่สร้างในเชียงใหม่ยุคแรก เป็นเรือนสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้บันไดอยู่ด้านนอก เสาชั้นล่างก่ออิฐหนาเป็นรูปโค้ง ฉาบปูนเป็นระเบียงโดยรอบ ชั้นบนเป็นพื้นไม้สักมีระเบียงโดยรอบ ปัจจุบันตัวอาคารยังอยู่ในสภาพดี แสดงถึงวิทยาการก่อสร้างที่แข็งแรงคงทนในอดีต เปิดให้ชมวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 09.00-17.30 น. สอบถามรายละเอียดที่โทร. 0 5327 7855 ประวัติความเป็นมา             มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เริ่มดำเนินการมาตั้งแต่ เดือนมิถุนายน 2538 เป็นคณะที่ 17 ของมหาวิทยาลัยและเป็นคณะในกำกับของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2543 โดนมีบัณฑิตจบการศึกษารุ่นแรกในปีการศึกษา 2542 ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ทางคณะฯ ได้ตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษาทางด้านประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมล้านนา และการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมมาโดยตลอด โดยมีหลักสูตรที่เกี่ยวเนื่องกับการศึกษาทางด้านประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม และการประยุกต์งานสถาปัตยกรรมล้านนา ซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อให้นักศึกษาได้เข้าใจและมีพื้นฐานทางด้านสถาปัตยกรรม โดยสามารถนำความรู้ดังกล่าวไปปรับใช้กับการออกแบบสถาปัตยกรรมร่วมสมัยได้ อย่างเหมาะสม     จากเหตุผลดังกล่าว คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จึงได้มีโครงการจัดตั้งศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนาขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นศูนย์กลางในการรวบรวม จัดเก็บจัดแสดงและศึกษาค้นคว้าข้อมูลด้านประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมล้านนา ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เป็นศูนย์กลางสำหรับการเผยแพร่ความรู้แก่นักศึกษา นักวิจัย และผู้สนใจที่สำคัญแห่งหนึ่งของภูมิภาค      ปัจจุบันศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนาเป็นหน่วยงานภายใต้สำนักงานชุมชนและวัฒนธรรม ของคณะสถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทำหน้าที่ในการวิจัย จัดเก็บ และเผยแพร่ความรู้ทางด้านสถาปัตยกรรมล้านนา และศิลปวัฒนธรรมที่เกี่ยวเนื่อง มีที่ทำการ ณ อาคารคุ้มเจ้าบุรีรัตน์ (มหาอินทร์) ซึ่งเป็นอาคารเก่าอายุประมาณ 110 ปี ซึ่งคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้รับบริจาคจากครอบครัวคุณเรียงพันธ์ ทิพย์มณฑล และครอบครัว อาจารย์จุลทรรศน์ กิติบุตร เมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ.2544      อาคารคุ้มเจ้าบุรีรัตน์ หรือบางท่านเรียกว่า คุ้มกลางเวียง เดิมเป็นของ เจ้าบุรีรัตน์ มหาอินทร์ หลานของเจ้าหลวงคำฝั้น (เจ้าหลวงเชียงใหม่ องค์ที่3) สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2432-2436 ต่อมาเจ้าน้อยชมชื่น ณ เชียงใหม่ บุตรชายเจ้าบุรีรัตน์ มหาอินทร์ ได้รับมรดกและเป็นผู้ครอบครองอาคารในระหว่างปี พ.ศ. 2437-2489      ประมาณปี พ.ศ. 2490 นางบัวผัน นิกรพันธ์ (ทิพย์มณฑล) ได้ซื้อต่อจากเจ้าบุษบา ณ เชียงใหม่ (ภริยาเจ้าน้อยชมชื่น ณ เชียงใหม่) และเป็นมรดกตกทอดมาจนถึงญาติคนปัจจุบันคือ    คุณเรียงพันธ์ ทิพย์มณฑล (บุตรีนางบัวผัน และเป็นพี่สาวอาจารย์จุลทรรศน์ กิติบุตร) วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2544 ตระกูลกิติบุตรและทิพย์มณฑล ได้มอบอาคารคุ้มเจ้าบุรีรัตน์ มหาอินทร์ ให้กับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ใช้เป็นที่ทำการของศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนา ภายใต้การดูแล และดำเนินงานของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:08:41

ความคิดเห็นที่ 34 คุ้มเจ้าบุ   ทาปลูก (ณ ลำปาง) บ้านป่ากล้วย เจ้าแม่บุ   ทาปลูก (ณ ลำปาง) ท่านเป็นเจ้านายฝ่ายเหนือตระกูล ณ ลำปาง  เป็นนัดดาของเจ้าหลวงนรนันท์ชัยชวลิต  เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์ที่ 9 (พ.ศ.244  - 244) คุ้มเจ้าแม่บุ  ทาปลูก (ณ ลำปาง ) บ้านป่ากล้วย ต.ปงแสนทอง สร้างเมื่อ พ.ศ.2476 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:14:34

ความคิดเห็นที่ 35 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติสงขลา หรือจวนเจ้าเมืองสงขลาเก่า ต้นสกุล ณ ​สงขลา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:22:05

ความคิดเห็นที่ 36 พิพิธภัณฑ์พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี จ. ตรัง อยู่ห่างจากเทศบาลกันตังประมาณ 200 เมตร ตั้งอยู่เลขที่ 1 ถนนค่ายพิทักษ์ ตำบลกันตัง เป็นที่ตั้งของสถานที่ประวัติศาสตร์ที่สำคัญ คือ “จวนเก่าเจ้าเมืองตรัง” หรือบ้านพักอดีตเจ้าเมืองตรังพระยารัษฎานุประดิษฐ์ พิพิธภัณฑ์พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดีเป็นเรือนไม้ 2 ชั้น มีรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งและเครื่องมือเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันของท่านอย่างครบถ้วน โดยทายาทตระกูล ณ ระนอง เป็นผู้ดูแลรักษา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:26:10

ความคิดเห็นที่ 37 คุ้มเจ้าราชสัมพันธวงษ์ (พุทธวงศ์ ณ เชียงใหม่) คุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูน (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2455 ในสมัยเจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 10 (พ.ศ. 2454 - 2486) ซึ่งตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ลักษณะของตัวอาคารเป็นเรือนสะระไน ขนาดใหญ่ 2 ชั้น ซึ่งชั้นล่างก่อด้วยอิฐถือปูน ส่วนชั้นบนประกอบด้วยไม้สัก หลังคาจั่วผสมปั้นหยา เป็นเรือนพักอาศัยของเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์กับเจ้าหญิงส่องหล้า สัมพันธ์วงษ์ และบุตรธิดา เจ้าหญิงส่องหล้า เป็นธิดาของเจ้าอินทยงยศโชติ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 9 และเจ้าแม่รถแก้ว ซึ่งเจ้าหญิงส่องหล้าเป็นน้องของเจ้าหญิงมุกดา และเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 10 เจ้าหญิงส่องหล้าในอดีตเคยสมรสกับเจ้าน้อยจิตตะ หลานของเจ้าหลวงเหมพินธุ์ไพจิตร เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 8 มีธิดารวม 2 คน คือ เจ้าหญิงภัทรา (ต่อมาได้สมรสกับพลตรีเจ้าราชบุตร (วงษ์ตะวัน ณ เชียงใหม่) ราชบุตรของพลตรีเจ้าแก้วนวรัฐ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่องค์สุดท้าย) เจ้าหญิงสิริโสภา สมรสกับเจ้าหนานบุญมี ตุงคณาทร ส.ส. คนแรกของจังหวัดลำพูน ภายหลังเจ้าหญิงส่องหล้า ได้สมรสอีกครั้งกับเจ้าสัมพันธ์วงษ์ (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) บุตรของเจ้าน้อยมหาวงศ์ เจ้าหญิงส่องหล้าและเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์มีบุตรธิดารวมกัน 9 คน ได้แก่ เจ้าหญิงรวงคำ เจ้าสุรกัณทร เจ้าวรดิษฐ์ เจ้าฤทธิ์วงษ์ เจ้าพงศ์สว่าง เจ้าสว่างสวัสดิ์ เจ้าหญิงสรวงแก้ว เจ้าหญิงฤทธิดา และเจ้ามานุรัตน์ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ. 2488) กลุ่มพ่อค้าชาวจีนในลำพูน ได้รวบรวมเงิน เพื่อซื้อที่ดินและตัวอาคารคุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูนจากบุตรธิดา ในจำนวนเงิน 58,000 บาท ซึ่งในอดีตการซื้อที่ดินของกลุ่มพ่อค้าชาวจีนในขณะนั้น ต้องให้คนจีนที่มีสัญชาติไทยเป็นผู้ซื้อ เนื่องจากกฎหมายและนโยบายของจอมพล ป.พิบูลสงครามในยุคนั้นยังไม่อนุญาตให้คนต่างด้าวเป็นเจ้าของที่ดินในเมือง ไทย กลุ่มพ่อค้าชาวจีนจึงได้ตกลงให้มีตัวแทนของกลุ่มซึ่งเป็นคนจีนที่ได้สัญชาติ ไทย เป็นตัวแทนซื้อคุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูน ประกอบด้วย นายศิวะ เตียวไพรัช (เฮียซิ่ว) นายสวัสดิ์ ภู่เจริญ (โกเหย่า) นาย เทียมปลิว แซ่โค้ว และนายสากล ปรีชาหาญ (หมาดำ) เมื่อกลุ่มพ่อค้าชาวจีนได้ซื้อคุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์แล้ว ก็ได้ใช้สถานที่ดังกล่าวเป็นที่พบปะ พูดคุยกันของกลุ่มพ่อค้าชาวจีนในจังหวัดลำพูน ต่อมาในปี พ.ศ. 2489 กลุ่มพ่อค้าชาวจีนได้ใช้อาคารสถานที่คุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูน เปิดสอนภาษาจีน ตั้งแต่ชั้นประถมปีที่ 1 - 4 โดยใช้ชื่อว่า โรงเรียนหวุ่นเจิ้ง (เจริญและเที่ยงธรรม) นอกจากจะมีการสอนภาษาจีนเป็นหลักแล้ว ยังเปิดสอนในวิชาอื่นๆ เช่น วิชาคำนวณ เป็นต้น โรงเรียนหวุ่นเจิ้ง เปิดสอนได้ประมาณ 4 ปี จนถึงปี พ.ศ. 2492 จึงได้ปิดกิจการลงด้วยเหตุผลทางการเมือง ซึ่งในขณะนั้นรัฐบาลได้มีการเพ่งเล็งสมาคมชาวจีน รวมทั้งกิจการของคนจีน เนื่องจากเป็นที่สงสัยและเกรงถึงเรื่องลัทธิคอมมิวนิสต์ ที่มีการขยายตัวของลัทธิดังกล่าวในยุคนั้น จึงได้มีการจับกุมคนจีนในจังหวัดลำพูนไปกักขังไว้ที่เพชรบูรณ์ ทางสมาคมจีนจึงได้มีการขายที่ดินบางส่วนของโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง เพื่อใช้เป็นค่าไถ่ตัวผู้ที่ ถูกจับกุม ซึ่งต่อมาได้รับการปล่อยตัว ในปี พ.ศ. 2495 ได้มีการเปลี่ยนชื่อจากโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง เป็น โรงเรียนมงคลวิทยา รวมถึงการเปลี่ยนหลักสูตรการสอนตามแบบกระทรวงศึกษาธิการ รวมถึงการเลิกสอนภาษาจีนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ในช่วงเวลาแรกที่โรงเรียนมงคลวิทยา เปิดทำการสอนอยู่ในสภาพที่ลำบาก ทั้งการเงิน และจำนวนนักเรียน จนกระทั่งครูเซี้ยง หรือนายถาวร เลาหกุล (กิมเซี้ยง แซ่เล้า) ได้เข้ามาดำเนินกิจการและบริหารต่อโดยเช่าอาคารสถานที่จากสมาคมชาวจีนใน ลำพูน เดือนละ 200 บาท ซึ่งต่อมาโรงเรียนมงคลวิทยาก็ได้เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาตามลำดับ นอกจากนี้ยังได้ขยายกิจการและซื้อที่ดินสร้างโรงเรียนแห่งใหม่บริเวณทุ่งนา บ้านสันมหาพน จำนวน 5 ไร่ ปี พ.ศ. 2529 โรงเรียนมงคลวิทยาได้ย้ายไปทำการเปิดสอนยังโรงเรียนแห่งใหม่บนพื้นที่บริเวณ ดังกล่าว ทำให้สถานที่และตัวอาคารคุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูน ถูกทิ้งให้รกร้าง กระทั่งได้มีนักธุรกิจได้มาขอเช่าอาคารเปิดเป็นร้านอาหารชื่อ คุ้มต้นแก้ว ก่อนที่จะปิดกิจการไปในเวลาต่อมา สถานีวิทยุ อ.ส.ม.ท. ลำพูน ได้มาขอเช่าพื้นที่คุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ เป็นสถานที่จัดรายการวิทยุ จนกระทั่งหมดสัญญาลงในปี พ.ศ. 2548 ปัจจุบัน คุ้มเจ้าราชสัมพันธ์วงษ์ลำพูนถือได้ว่าเป็นหนึ่งในคุ้มเจ้าเมืองลำพูนที่ เหลืออยู่เพียงไม่กี่แห่ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงสถาปัตยกรรมอันทรงคุณค่า ที่มีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์ของนครลำพูน เทศบาลเมืองลำพูน และกลุ่มกวงแหวน หละปูน ได้เห็นถึงความสำคัญของอาคารประวัติศาสตร์ รวมถึงต้องการอนุรักษ์งานสถาปัตยกรรมของ ตัวอาคารที่ยังคงความสมบูรณ์ตามสภาพเดิม ซึ่งปัจจุบันเหลือเพียงไม่กี่แห่ง จึงได้จัดตั้ง "โครงการพิพิธภัณฑ์ชุมชนเมืองลำพูน" ขึ้นมา และเปิดดำเนินการในปี พ.ศ. 2550 ดูแลบริหารโดยกลุ่มกวงแหวน ซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนอาสาสมัครในชุมชน ช่วยกันทำงานและได้รับการสนับสนุนจากเทศบาลเมืองลำพูนบางส่วน ค่าใช้จ่ายในการทำงานส่วนใหญ่ได้จากการรับบริจาคของบุคคลทั่วไปและทุนอาสา สมัครของกลุ่ม นโยบายหลัก คือ พยายามอนุรักษ์อาคารเก่าที่อยู่ในเขตเมืองและจัดให้มีกิจกรรมหรือมีการ เคลื่อนไหวของตัวอาคาร จัดเป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องของเมืองผ่านทางรูปภาพและสิ่งของ เครื่องใช้ในอดีต วิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี สังคมเมืองลำพูนในอดีต แผนการดำเนินงานระยะสั้น รวบรวมภาพถ่ายสิ่งของในอดีตเพื่อจัดแสดงในตัวอาคาร จัดการเสวนาเรื่องสังคม วัฒนธรรมลำพูนในอดีต สร้างกิจกรรมให้กับเยาวชนในท้องถิ่นได้เรียนรู้ภายในพิพิธภัณฑ์ เช่น การชมภาพยนตร์ย้อนยุค ร้านค้าในอดีต ขนมโบราณ การทำของเล่นโบราณ มีการเรียนการสอนดนตรีพื้นบ้านและการทำของเล่นพื้นบ้านทุกวันอาทิตย์ แผนการดำเนินงานระยะยาว ให้พิพิธภัณฑ์เป็นศูนย์กลางการเรียนรู้เรื่องเมืองเก่าของลำพูน โดยโยงกับพิพิธภัณฑ์ภายในเมืองที่เป็นอาคารโบราณ และทางกลุ่มดูแลอยู่ เช่น พิพิธภัณฑ์ปั๊มน้ำมันสามทหาร พิพิธภัณฑ์ร้านค้าโบราณเมืองลำพูน พิพิธภัณฑ์สถานีตำรวจเมืองลำพูน พิพิธภัณฑ์รถไฟลำพูน พิพิธภัณฑ์คุ้มเจ้าลำพูน เพื่อเป็นแหล่งศึกษาและคงสภาพของเมืองเก่าของลำพูนต่อไปได้ในอนาคต จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:34:30

ความคิดเห็นที่ 38 คุ้มหลวงลำพูน สร้างขึ้นบนที่ดินกลางเมืองลำพูน แทนคุ้มเก่าที่สร้างด้วยไม้สักทั้งหลังที่รื้อออกไป ไม่ปรากฏปีที่สร้างแน่ชัด แต่มีบันทึกว่าทำบุญขึ้นบ้านใหม่ปี พ.ศ. 2482 ตัวคุ้มตั้งอยู่ในพื้นที่สี่ไร่เศษ มีกำแพงก่ออิฐถือปูนล้อมรอบทั้งสี่ด้าน ตัวอาคารสร้างด้วยคอนกรีต และไม้สักสองชั้นรูปทรงอย่างยุโรป หลังคาทรงปั้นหยา ด้านหน้าซ้ายขวาเป็นหลังคารูปโดมทั้งสองข้าง บนจั่วหลังคาด้านหน้ามีอักษรย่อ จค. ซึ่งหมายถึงจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าของผู้สร้างอาคารหลังนี้            แต่เดิมประตูทางเข้าออกของกำแพงคุ้มแห่งนี้ อยู่ทางด้านทิศเหนือ ประตูเป็นสองชั้นไม้สัก ใช้เป็นที่เทียบขึ้น - ลง ช้างพาหนะ ที่ใกล้เสาประตูรั้วในสมัยก่อน ปัจจุบันประตูด้านนี้ถูกปิดไป (ตึกแถวย่านศูนย์การค้าแจ่มฟ้าสร้างปิดไว้)           (ภาพนี้บันทึกเมื่อวันที่ 13 กันยายน 2545 หลังจากได้รับการบูรณะทาสีใหม่ปี 2544) คุ้มหลวงลำพูนแห่งนี้เป็นมรดกตกทอดอยู่ในความดูแลของ ตระกูลเจ้า ณ ลำพูนชั้นหลาน ยังไม่ได้เปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าชม แต่ยินดีให้ นักวิชาการหรือสื่อมวลชน ที่สนใจบันทึกเป็นเรื่องราวประวัติศาสตร์เท่านั้น จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:36:35

ความคิดเห็นที่ 39 ห้างนาเจ้าหลวง ห้างนาเจ้าหลวง ได้รับการถ่ายทอดเรื่องราวประวัติศาสตร์โดย พล.อ.ต.เจ้าวัฒนัน ณ ลำพูนผู้มีศักดิ์เป็นหลานเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ ว่าอาคารทรงแปดเหลี่ยมเป็นของเจ้าปู่ ที่ชาวบ้านจะเรียกขานกันติดปากว่า “ห้างเจ้า” ได้ก่อสร้างขึ้นประมาณปีพ.ศ. 2472 สมัยก่อนแถวนี้เป็นป่าไม้สัก เจ้าปู่เอาช้างใช้งานมาไว้ที่ห้างนานี้   จ้าปู่มีห้างนาคล้ายๆกันอย่างนี้ 4 หลังในลำพูน หลังใหญ่ที่สุดที่อำเภอแม่ทาถูกรื้อไปแล้ว อีกที่จะเหมือนที่นี่อยู่ที่อำเภอป่าซางถูกรื้อไปแล้วเช่นกัน และที่บ้านริมปิงหลังใหญ่คนละรูปทรง ยังมีสภาพดีอยู่สวยกว่าที่นี่ แต่เจ้าพี่ลูกเจ้าป้าได้ยกให้ผู้ใหญ่บ้านที่เคยเฝ้าไป ห้างนา แห่งนี้ในอดีตตั้งอยู่บนเนื้อที่ทั้งหมดเกือบ 500 ไร่ โดยมีอาณาบริเวณทิศเหนือติดกับเขตบ้านหนองสี่แจ่ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ ทิศใต้ติดถนนสายป่าเห็ว-ริมปิง ทิศตะวันตกติดเขตของตำบลหนองช้างคืน มีผนังกลางเป็นเขตแนว ทิศตะวันออกติดเขตหลังวัดก่อม่วง มีลำเหมืองลึกเป็นแนวกั้นโดยสร้างสะพานข้ามลำน้ำที่เรียกว่า “ขัวมุง” เพราะหลังคามุงด้วยสังกะสี ด้านหลังห้างเจ้าเป็นทุ่งนาสุดลูกตา มีหนองน้ำที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธุ์ธัญญาหาร ,ผักตบชวา และปลานานาชนิด โดยเฉพาะปลากระดี่ ชาวบ้านเรียกขานกันว่า “หนองเจ้า” อยู่มุมตรงทิศตะวันตกเฉียงเหนือจรดเขตติดต่อกับบ้านหัวฝาย ตำบลหนองช้างคืน มีลำน้ำเหมืองลึกเป็นสายน้ำหล่อเลี้ยง ดังนั้นในฤดูน้ำหลาก ปลาจะออกมาจากหนองเจ้าลงมาสู่เหมืองลึกเป็นฝูงใหญ่ ชาวบ้านได้จับปลาเป็นอาหารมาตลอดชั่วอายุคน ฟากด้านเหนือขึ้นไปจะมีหนองน้ำใหญ่ที่เรียกกันว่าเป็น หนองหลวง ที่มีความกว้างและลึกมากสมชื่อหนองหลวง มีพันธุ์ธัญญาหาร และปลานานาชนิด อุดมสมบูรณ์มาก โดยมีลำน้ำเหมืองที่เรียกกันกว่า”เหมืองเก้าศอก”เป็นสายน้ำหล่อเลี้ยง อาณาบริเวณที่กว้างใหญ่ไพศาลของห้างเจ้าตอนนั้นปลูกต้นจามจุรี(ต้นฉำฉา) และต้นตาลแสดงเป็นอาณาเขต บนผนังกั้นน้ำเหมืองเก้าศอกจรดบ้านหนองสี่แจ่งด้านตะวันตก ปลูกบนสันเหมืองน้ำท่อลานเป็นแนวยาวตลอดจรดบ้านหัวฝาย มีผนังกลางเป็นแนวกั้นน้ำ ส่วนบริเวณห้างเจ้า มีอาคารทรงแปดเหลี่ยม และอาคารหลังเล็กอีก 2 หลัง และมียุ้งข้าว(หลองข้าว)ใต้ถุนสูงอีก 1 หลังใหญ่ เป็นที่เก็บข้าวเวลาเจ้าหลวงออกมาผ่าข้าว(แบ่งข้าว) อยู่ในบริเวณเดียวกัน และมีคูน้ำล้อมรอบ มีต้นไม้ผล เช่นชมพู่มะเมี่ยว ต้นมะม่วง ต้นงิ้วหลวง ปลูกไว้เต็ม            ห้างนาเจ้าหลวงแห่งนี้ ปัจจุบัน พล.อ.ต.เจ้าวัฒนัน ณ ลำพูน ใช้เป็นที่พำนัก หลังจากเกษียณราชการ มีเนื้อที่เหลืออยู่ประมาณ 86 ไร่ ตั้งอยู่เลขที่ 351 หมู่ 5 ตำบลอุโมงค์ อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน ภาพ : ชาละวัน   บทความ : วชิระ เรืองพรวิสุทธิ์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:38:11

ความคิดเห็นที่ 40 คุ้มเจ้ายอดเรือน ณ ลำพูน สร้างเมื่อปี พ.ศ.2477 เป็นเรือนไม้ยกใต้ถุนสูง หลังคาทรงจั่วมนิลา ส่วนยอดและมุมตกแต่งด้วยสะระไน บ้านเจ้าหญิงยอดเรือนนี้เป็นบ้านทรงพื้นเมืองขนาดใหญ่ มีชานและเติ๋น จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:43:22

ความคิดเห็นที่ 41 คุ้มเจ้าหลวงเมืองแพร่ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:08:32

ความคิดเห็นที่ 42 คุ้มวงค์บุรี หรือ บ้านวงค์บุรี จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:09:57

ความคิดเห็นที่ 43 บ้านหนานไชยวงศ์ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:10:57

ความคิดเห็นที่ 44 บ้านหลวงศรีนครนุกูล จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:11:27

ความคิดเห็นที่ 45 บ้านวิชัยราชา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:12:46

ความคิดเห็นที่ 46 อาคารหอคำ คุ้มหลวงเมืองน่าน อาคารหอคำในปัจจุบันเป็นอาคารก่ออิฐถือปูนสองชั้นแบบตรีมุขรูปแบบผสมผสานระหว่างศิลปะไทยและศิลปะตะวันตก โครงสร้างภายในเป็นไม้ หันหน้าไปทางทิศตะวันออก พระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดช โปรดให้สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2446 ได้สร้างขึ้นแทนหลังเดิมที่เป็นเรือนไม้สักผสมไม้ตะเคียน เป็นอาคารรวม 7 หลังของพระเจ้าอนันตวรฤิทธิเดชฯ โดยสร้างตรงบริเวณคุ้มเดิม ลักษณะหอคำเป็นอาคารทรงไทยผสมศิลปะตะวันตก แบบตรีมุข 2 ชั้น มุขหน้าหันไปทิศตะวันออกตรงกับแม่น้ำน่าน ตัวอาคารก่ออิฐฉาบด้วยปูน บานประตูหน้าต่างเป็นบานเกล็ด หลังคาเป็นทรงจั่ว มุงด้วยแป้นเกล็ด มีชั้นลด 2 ชั้น ประดับช่อฟ้า ใบระกา และหางหงส์ หน้าบันด้านหน้าเป็นรูป "ตราโคอุศุภราช" อันเป็นตราประจำเมืองน่านที่ใช้ในสมัยพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ ส่วนหน้าบันอื่นทั้ง 3 ด้าน สลักลวดลายเป็นรูปพญานาครา 2 ตัวเกี้ยวกวัด โดยให้ส่วนหางขดเป็นวงกลมสลักโคอยู่ตรงกลาง (รูปโคเป็นสัญลักษณ์แทน สมณโคดมองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยนัยหมายถึงจังหวัดน่านได้ยกย่องให้พระพุทธศาสนาเป็นหลักชัยของเมือง) มีบันไดทางขึ้นด้านข้างสองด้าน ล้อมรอบด้วยกำแพงอิฐทึบสี่ด้าน กำแพงด้านหน้าอยู่บริเวณหลังต้นโพธิ์ อันเป็นที่ตั้งของวัดน้อย มีศาลารายยาวตลอดแนวกำแพง ประตูทางเข้าเป็นซุ้มเรือนยอด เจ้าราชดนัย(เจ้าน้อยยอดฟ้า), โอรสองค์เล็กของพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ เป็นสถาปนิกออกแบบ มื่อเจ้ามหาพรหมสุรธาดา เจ้าผู้ครองนครน่านลำดับที่ 64 ถึงแก่พิราลัยเมื่อ พ.ศ.2475 ต่อมาเจ้านายผู้เป็นบุตรหลานของเจ้าผู้ครองนครน่าน จึงร่วมใจกับมอบอาคารหอคำพร้อมที่ดินใก้แก่ทางราชการ และใช้เป็นศาลากลางของจังหวัดน่านตั้งแต่ พ.ศ.2576 จนกระทั่ง พ.ศ.2517 จึงได้มอบให้กรมศิลปากรเพื่อจัดตั้งพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติน่าน และได้เปิดบริการอย่างเป็นทางการเมื่อ พ.ศ.2530 ปีพ.ศ.2532 หอคำ(อาคารพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติน่าน) ได้รับการพิจารณาคัดเลือกจากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์ ให้เป็นอาคารอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมดีเด่น ประเภทอาคารสาธารณะ ปี พ.ศ.2546 จังหวัดน่าน กำหนดให้หอคำ เป็นศูนย์กลางของพื้นที่เมืองประวัติศาสตร์ชั้นใน (หัวแหวนเมืองน่าน) ตามประกาศจังหวัดน่าน เรื่องกำหนดขอบเขตพื้นที่ เมืองประวัติศาสตร์ชั้นใน (หัวแหวนเมืองน่าน) ลงวันที่ 13 มกราคม 2546 เพื่อคุ้มครองโบราณสถาน อาคารประวัติศาสตร์ รวมทั้งปกป้องภูมิทัศน์และสิ่งแวดล้อม อันเป็นเอกลักษณ์ทางศิลปวัฒนธรรมของเมืองน่าน ให้คงอยู่เป็นมรดกของแผ่นดินสืบไป จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:28:47

ความคิดเห็นที่ 47 วัดเขาวัง ที่ราชบุรี ก็เป็นพระราชวังมาก่อน สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ สร้างถวายรัชกาลที่ 5 คราวเสด็จฯ ประพาสราชบุรี แต่ภายหลัง ในสมัยรัชกาลที่ 7 ก็ได้ถวายพระราชวังให้เป็นวัดมาจนปัจจุบัน จากคุณ : ABP@BDZ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 17:04:38

ความคิดเห็นที่ 48 คุ้มเจ้าราชบุตร คุ้มเจ้าราชบุตร หรือโฮงเจ้าราชบุตร (โฮง หมายถึง โรงเรือน ที่อยู่อาศัยของเจ้านายและบุตรหลาน) ตั้งอยู่หัวมุมระหว่างถนนผากองกับถนนมหาพรหม ด้านทิศเหนือของวัดช้างค้ำสร้างขึ้นในปี พ.ศ.2409 เพื่อเป็นที่อยู่ของเจ้าน้อยมหาพรหม ณ น่าน (เจ้ามหาพรหมสุรธาดา) และเจ้าหญิงศรีโสภา ต่อมาเมื่อได้รับสถาปนาเป็นมหาอำมาตย์โท และนายพลตรี เจ้ามหาพรหมสุรธาดา เจ้าผู้ครองนครน่านองค์ที่ 64 จึงยกคุ้มแห่งนี้ให้บุตรชายคือ เจ้าประพันธุ์พงศ์ (เจ้าน้อยหมอกฟ้า ณ น่าน) และให้เลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าราชบุตร ในปี พ.ศ. 2468 หลังจากเจ้าราชบุตร (เจ้าหมอกฟ้า ณ น่าน) ถึงแก่อนิจกรรม เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ.2501 คุ้มแห่งนี้จึงตกทอดแก่ทายาทคือ เจ้าโคมทอง ณ น่าน ปัจจุบันเป็นสมบััติของเจ้าสมปรารถนา ณ น่าน และเจ้าวาสนา ภู่วุฒิกุล(ณ น่าน) โดยอาคารคุ้มเจ้าราชบุตร มีสองหลัง หลังแรกเป็นเรือนไม้สักทองสองชั้นสร้างขึ้นเมื่อพ.ศ.2409 อาคารปัจจุบันเป็นหลังที่สอง โดยสร้างย่อขนาดลงมาจากหลังเดิม เมื่อพ.ศ.2484 และได้ใช้วัสดุอุปกรณ์จากหลังเดิมมาปลูกสร้างในตำแหน่งเรือนเดิม จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:03:48

ความคิดเห็นที่ 49 คุ้มเจ้าเทพมาลา ตั้งอยู่ที่ถนนมหาพรหม ด้านทิศตะวันตกของคุ้มหลวง (หอคำ) เดิมเป็นที่พำนักของเจ้าเทพมาลา ธิดาคนที่ 1 ของพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ กับแม่เจ้ายอดหล้า ต่อมาขายให้กับเจ้าบุญศรี เมืองชัย น้องชายแม่เจ้าบุญโสม ณ น่าน ชายาเจ้าราชบุตร(หมอกฟ้า ณ น่าน) ปัจจุบัน เป็นที่พำนักของทายาทเจ้าบุญศรี เมืองชัย จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:08:29

ความคิดเห็นที่ 50 คุ้มเจ้าจันทร์ทองดี ตั้งอยู่ที่ถนนมหาพรหม ด้านทิศเหนือของคุ้มหลวง(หอคำ) พระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ โปรดให้สร้างคุ้มแห่งนี้ในปี พ.ศ.2459 เพื่อเป็นที่อยู่ของบุตร-ธิดา ได้แก่ เจ้าเทพมาลา เจ้าเทพเกษร เจ้าอนุแสงสี เจ้าจันทร์ทองดี เจ้าสุภาวดี ลักษณะคุ้มเป็นอาคารสองชั้นก่ออิฐถือปูนแบบศิลปะตะวันตก ภายหลังตกเป็นสมบัติของเจ้าจันทร์ทองดี ซึ่งได้สมรสกับเจ้าราชยาท(ชงคะวาล) หลังจากที่เจ้าจันทร์ทองดีถึงแก่กรรม เจ้าสมสมัย วุฒิสอน (ณ น่าน) ซึ่งเป็นบุตรบุญธรรมได้ขายอาคารพร้อมที่ดิน ให้แก่กระทรวงการคลัง เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 2504 และใช้เป็นสำนักงานที่ดินจังหวัดน่านเรื่อยมาจนถึงปี พ.ศ.2525 จึงได้ย้ายมาใช้อาคารสำนักงานที่ดินปัจจุบัน ซึ่งสร้างอยู่หน้าคุ้มและได้บูรณะซ่อมแซมคุ้มในปี พ.ศ.2534 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:10:19

ความคิดเห็นที่ 51 คุ้มเจ้าเมฆวดี ตั้งอยู่ที่ถนนมหายศ ด้านหลังโรงแรมเทวราช มีอายุประมาณ 90-100 ปี สร้างขึ้นเพื่อเป็นเรือนหอของเจ้าหลและเจ้าเมฆวดี ณ น่าน ตัวบ้านสร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง หลังคามุงด้วยแป้นเกร็ดไม้ เดิมบ้านมีใต้ถุนสูงแต่เจ้ามอญแก้วได้ปรับบริเวณ ใต้ถุน โดยก่อพื้นบ้านสำหรับเป็นสถานที่รับเลี้ยงเด็ก ตัวเรือนชานจากไม้มาเป็นคอนกรีต เนื่องจากมีสภาพผุพัง หลังคาเปลี่ยนมาเป็นมุงสังกะสี ปัจจุบันตกทอดแก่คุณอมรรัตน์ หุ่นนวล(ณ น่าน) ซึ่งเป็นธิดาของเจ้ามอญแก้ว (ธิดาเจ้าเมฆวดี) จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:13:09

ความคิดเห็นที่ 52 คุ้มเจ้าบัวเขียว สงวนศรี ตั้งอยู่ถนนมหาวงศ์ ติดกับโรงเรียนซินจง สร้างขึ้นในปี พ.ศ.2497 โดยรองอำมาตย์ตรีเสงี่ยม สงวนศรีและเจ้าบัวเขียว สงวนศรี(มหายศนันท์) ออกแบบและสร้างโดยขุนนันพานิชย์ (ช่างผู้มีฝีมือในสมัยนั้น) ตัวบ้านทั้งหลังทำด้วยไม้สัก ประกอบด้วย 3 ส่วนแยกออกจากกัน อย่างเป็นสัดส่วน คือ เรือนครัว ยุ้งข้าวและตัวบ้าน โดยมีเรือนชานเชื่อมไปหาส่วนต่างๆ ภายในบ้าน หลังคามุงด้วยแป้นเกร็ดทำจากไม้สัก ตั้งแต่สร้างบ้านมามีการปรับปรุงเฉพาะส่วนหลังคาเนื่องจากไม้ผุพัง จึงมุงด้วยสังกะสีแทน ส่วนยุ้งข้าวได้ปรับมาเป็นห้องนอน ปัจจุบันคือบ้านเลขที่ 93 ถนนมหาวงศ์ ติดกับโรงเรียนซินจง ตรงข้ามไปรษณีย์จังหวัดน่าน เจ้าของบ้านคืออาจารย์บุญงำ สงวนศรี(ลูกสาว) อายุ 90 ปี อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนสตรีศรีน่าน ตัวบ้านได้รับการซ่อมแซมและปรับปรุงให้อยู่ในสภาพดี โดยเปลี่ยนกระเบื้องมุงหลังคาในปี 2521 และได้ปรับเล้าข้วเป็นห้องสำหรับใช้งานและปรับชานบ้านเป็นโถง จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:15:01

ความคิดเห็นที่ 53 คุ้มเจ้าทองย่น ตั้งอยู่ที่ถนนสุริยพงษ์ ตรงสี่แยกวัดศรีพันต้น เดิมเป็นที่อยู่ของเจ้าทองย่น (น้องเจ้าฟองคำ) ปัจจุบัน นางอดิศรัย วิเศษวัตร เป็นเจ้าของ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:15:48

ความคิดเห็นที่ 54 โฮงเจ้าฟองคำ ตั้งอยู่บริเวณหลังวัดพระเกิด เดิมเป็นคุ้มของเจ้าศรีตุมมา หลานเจ้ามหาวงศ์ เจ้าผู้ครองนครน่านองค์ที่ 61 แห่งราชวงศ์หลวงติ๋นมหาวงศ์ ตั้งอยู่ติดับคุ้มแก้ว ที่ำพำนักของเจ้าผู้ครองนครน่านในเวียงเหนือ เมื่อเจ้าอนันตวรฤทธิเดชฯ ย้ายกลับมายังเมืองน่านปัจจุบัน คุ้มแก้วจึงถูกทิ้งร้างไว้ ตัวโฮงหรือตัวเรือนนี้เดิมหลังคามุงด้วยไม้แป้นเกล็ด ต่อมาในปีพ.ศ.2467 ได้รื้อออกแล้วมุงกระเบื้องดินขอแทน ส่วนโครงสร้างอื่นๆ ใช้วัสดุเดิมเป็นส่วนใหญ่ ลักษณะตัวเรือนบางส่วนได้รับการดัดแปลง ต่อมา ได้ย้ายตัวโฮงลงมาสร้างในที่ปัจจุบัน และตกทอดมายังเจ้าฟองคำ ธิดาของเจ้าบุญยืนกับเจ้าอินต๊ะนางวิสิทฐศรี ธิดาคนสุดท้องของเจ้าฟองคำ กับนายถวิล คงจ่าง และนายมณฑล คงกระจ่างตามลำดับ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:16:58

ความคิดเห็นที่ 55 บ้านคุณหลวง ตั้งอยู่ด้านทิศตะวันออกของวัดภูมินทร์เดิมเป็นบ้านที่เจ้าสุริยพงษ์ผริตเดช ได้ให้ช่างสร้างขึ้น เพื่อเป็นที่อยู่ของธิดาทางกรุงเทพฯ ได้ส่งอำมาตย์ตรีหลวง ธนานุสร (ช่วง โลหะโชติ) มาเป็นคลังจังหวัดคนแรกของน่าน เนื่องจากเป็นชาวพิษณุโลกเมื่อมาถึงจึงได้ขอซื้อบ้านและที่ดินนี้จากเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ รูปทรงของตัวบ้านส่วนหน้ายังคงสภาพเดิม เป็นบ้านชั้นเดียวใต้ถุนสูง มีการเปลี่ยนแปลงโดยปรับเปลี่ยนห้องครัวด้านหลัง ถมดินด้านหน้าบ้านให้สูงขึ้น เปลี่ยนหลังคาจากแป้นเกล็ดมาเป็นกระเบื้อง กำแพงบ้านแต่เดิมสูงท่วมหัว แต่ปัจจุบันสูงระดับเอว ด้านหลังเป็นโกดังเก็บยาสูบ คุณหลวงทำกิจการยาสูบเมื่อปีพ.ศ.2490 จนถึงปัจจุบัน ลูกหลานได้สืบทอดกิจการเรื่อยมา ปัจจุบันบ้านคุณหลวงเป็นร้านอาหารและร้านกาแฟ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:19:52

ความคิดเห็นที่ 56 เฮือนเจ้าหมอกฟ้า เป็นอาคารไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูงทรงปั้นหยาหลังคา สังกะสีเดิมเป็นอาคารพยาบาลของกองกำกับการ ตำรวจ ปัจจุบันใช้เป็นหอประชุมตำรวจภูธร จังหวัดน่าน มีการเปลี่ยนแปลงด้านในอาคารเป็นห้องประชุม และด้านล่างดัดแปลงเป็นห้องทำงาน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:20:49

ความคิดเห็นที่ 57 บริเวณที่เคยเป็นคุ้มเจ้านายมาก่อน (ปัจจุบันไม่หลงเหลือแล้ว) คุ้มเจ้าบุรีรัตน์ คุ้มเจ้าบุรีรัตน์ (ขัติยศ ณ น่าน) โอรสเจ้ามหาพรหมสุรธาดากับเจ้าหญิงศรีโสภา แรกสุดตั้งอยู่บริเวณบ้านนายสมชาย โลหะโชติ ในปัจจุบัน (ด้านทิศใต้ของคุ้มหลวง) ต่อมาขายที่ดินเพื่อสร้างโรงบ่มใบยา จึงย้ายไปสร้างคุ้ม ติดกับคุ้มเจ้าเทพมาลา ในเวลาต่อมา ทายาทขายที่ดินให้แก่คลังจังหวัดทำเป็นบ้านพัก ภายหลังบริษัทเดินอากาศไทยจำกัด (บริษัทการบินไทย จำกัด มหาชน) ซื้อที่ดินต่อเพื่อสร้างสำนักงานในจังหวัดน่าน คุ้มเจ้าบัวเขียว ตั้งอยู่ที่ถนนผากอง ตรงข้ามวัดภูมินทร์ เป็นที่พำนักของเจ้าบัวเขียว ณ น่าน ธิดาของพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ ต่อมาทายาทขายให้นายธนา โลหะโชติ ปัจจุบันถูกดัดแปลงไปมาก คุ้มเจ้าเกี๋ยงคำ ปัจจุบันเป็นที่ตั้งสำนักงานเทศบาลเมืองน่าน เดิมเป็นคุ้มเจ้าเกี๋ยงคำ ธิดาพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ กับแม่เจ้าคำเกี้ยว ต่อมาตกทอดแกเจ้าต่อมแก้ว ณ น่าน และขายให้กับเจ้าราชบุตร ภายหลังเจ้าราชบุตรรื้อคุ้มแห่งนี้ออกเพื่อสร้างอาคารบัวมัน ณ น่าน เพื่อใช้เป็นสุขศาลาอุิทิศให้กับเจ้าบัวมันผู้เป็นธิดา ต่อมาอาคารบัวมันถูกรื้อถอนเพื่อสร้างเป็นสำนักงานเทศบาลเมืองน่าน คุ้มเจ้ายอดมโนรา ปัจจุบันคือบริเวณภัตตาคาร และสถานบริการน้ำมันคาลเท็กซ์ เดิมเป็นคุ้มของเจ้ายอดมโนรา น้องสาวเจ้ามหาพรหมสุรธาดา ต่อมายกให้กับเจ้าบัวเขียว และเจ้าราชวงศ์ (เจ้าสิทธิสาร ณ น่าน) และตกทอดแก่ทายาทคือ เจ้าบุญตุ้ม มหาวงศนันท์ ภายหลังเจ้านิรมิต สิริสุขะ ธิดาเจ้าบุญตุ้มขายให้เอกชน คุ้มเจ้ายศ ณ น่าน ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของสำนักงานประถมศึกษาจังหวัดน่าน ถนนสุมนเทวราช เดิมเป็นคุ้มของเจ้ายศ ณ น่าน บุตรพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ และเคยเป็นที่ตั้งของโรงเรียนราชานุบาลมาก่อน คุ้มเจ้าราชดนัย ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของอาคารศาลจังหวัดน่าน เดิมพื้นที่บริเวณนี้เป็นที่ตั้งคุ้มเจ้าราชดนัย (เจ้าน้อยยอดฟ้า) โอรสองค์ที่ 12 ของพระเจ้าสุริยพงษ์ผริตเดชฯ กับแม่เจ้ายอดหล้า ต่อมาตกเป็นของธิดาคือเจ้าสร้อยฟ้า ภายหลังขายให้กระทรวงยุติธรรม คุ้มเจ้าบัวแว่น ปัจจุบันคือสถานบริการนำ้มันเชลส์ ถนนผากอง เดิมเป็นคุ้มเจ้าบัวแว่น ธิดาของพระเจ้าสุิริยพงษ์ผริตเดชฯ ต่อมาตกทอดแก่ทายาทคือ เจ้ามอญดอกไม้ ภายหลังขายให้กับเจ้าจำรัส มหาวงศนันท์ และขายต่อให้เอกชน คุ้มเจ้าสุริยวงศ์ ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าดีเบส เดิมเป็นคุ้มเจ้าสุริยวงศ์ โอรสเจ้ามหาพรหมสุรธาดา ต่อมาตกทอดแก่ทายาทคือให้เจ้าบุญผาย แล้วขายให้เอกชน เครดิษ lannatouring.com จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:22:31

ความคิดเห็นที่ 58 คุ้มเจ้าแก้วสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๐ เป็นเรือนไม้แบบพื้นเมืองเชียงใหม่ ยกใต้ถุนสูง มีระเบียงโดยรอบ ด้านหน้าเป็นชานกว้าง มีห้องโถงกลางและห้องบรรทม ด้านหลังมีชานเชื่อมกับเรือนครัว มีบันไดขึ้นลงทางด้านหลัง พื้นที่โดยรอบประมาณ ๕ ไร่ เดิมเคยมียุ้งข้าวและโรงเรือนพักของผู้ติดตาม คุ้มเจ้าแก้วตั้งอยู่ปากทางเข้าวัดศรีนวรัฐ (ทุ่งเสี้ยว) ทางทิศตะวันออกของคุ้มซึ่งติดกับห้องบรรทม จะมีต้นลำดวนและต้นมะปรางขนาดใหญ่ซึ่งพระราชชายาเจ้าดารารัศมีได้ทรงปลูกไว้                    คุ้มเจ้าแก้วเป็นที่ประทับแรมของเจ้าแก้วนวรัฐ ในคราวออกตรวจเยี่ยมราษฎร และดูแลการเก็บเกี่ยวข้าวในที่นาของพระองค์ที่บ้านทุ่งเสี้ยว นอกจากนี้ยังใช้เป็นที่ประทับครั้นเมื่องานฉลองปอยหลวงวัดศรีนวรัฐ(ทุ่ง เสี้ยว) ที่พระองค์ได้ทรงปฎิสังขรณ์ขึ้นมา ซึ่งได้ทรงโปรดให้ใช้ชื่อวัดและโรงเรียนให้สอดคล้องกับนามของพระองค์ คือ วัดศรีนวรัฐ และ โรงเรียนชุมชนบ้านทุ่งเสี้ยว(นวรัฐ) จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:29:15

ความคิดเห็นที่ 59 บ้านเก่าของเจ้าเมืองผู้ครองเมืองโกตาบารู (เมืองโกตาราไมเดิม) คนแรกและคนสุดท้ายของการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราช คือ ต่วนมาลาแลยาวอ ปัจจุบันยังมีลูกหลานผู้สืบสกุลอาศัยอยู่ ภาพจากอินเตอร์เน็ต        พุทธศักราช 2465 รัฐบาลสยามได้จัดระบบการปกครองหัวเมืองมลายูใหม่ โดยแบ่งเป็น 7 หัวเมือง ขึ้นกับมณฑลปัตตานี        มณฑลปัตตานี แบ่งออกเป็นปัตตานี หนองจิก ยะหริ่ง สายบุรี ยะลา ระแงะ และโกตาบารู        โกตาบารูหรือเมืองรามันห์ ขึ้นกับจังหวัดยะลา มี"ต่วนกาลูแป" เป็นนายอำเภอคนแรก ได้รับบรรดาศักดิ์เป็น "หลวงอรรถสิทธิสมบูรณ์"        เมืองโกตาบารูในยุคนั้น เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ มีทั้งช้าง ป่าไม้ ทอง และแร่ทับทิม มีกองทหารที่กล้าหาญ องอาจ จนสามารถขยายอาณาเขตกว้างไปถึงเมืองเปอร์ลิสของมาเลเซีย และมีเจ้าเมืองปกครองติดต่อกันหลายคน โดยเจ้าเมืองที่เป็นที่นับถือชาวพุทธ ชาวมุสลิมและชาวจีนทั้งในถิ่นและนอกถิ่น คือ โต๊ะนิจาแว หรือเรียกสั้นๆว่า โต๊ะนิ  ซึ่งปัจจุบัน สุสานโต๊ะนิ ก็เป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญของโกตาบารู        มีเรื่องเล่าต่อกันว่า เจ้าเมืองโกตาบารู โดยเฉพาะพระยารัตนภักดี (ต่วนมาลาแลยาวอ) มีฐานะร่ำรวยเป็นที่เคารพนับถือของคนทั่วไป ท่านได้บริจาคที่ดินสร้างโรงเรียนบ้านโกตาบารู (รัตนผดุงวิทยา) ให้เป็นที่ศึกษาเล่าเรียนของลูกหลานคนในท้องถิ่น รวมทั้งยังสร้างวังโกตาบารู ให้เป็นสถานที่ราชการ เป็นที่พบปะผู้คน เป็นศูนย์รวมของคนในท้องถิ่น โดยท่านเป็นที่รักของประชาชน ราษฎรคนไหนที่ไม่มีที่อยู่อาศัย ก็สามารถไปอาศัยในวังได้ โดยทำงานหรือทำนาเป็นการแลกเปลี่ยน        วังโกตาบารู จึงเป็นสถานที่พักพิงของผู้คนสัญจรไปมา หรือคนที่มาทำธุระที่เมืองที่ต้องการเดินทางไปเมืองยะลา ก็จะเข้าพักค้างแรมที่วังโกตาบารูได้        เป็นที่รู้กันว่า ในเรือนครัวของวังโกตาบารู มีหม้อหุงข้างใบใหญ่ 2 ใบ จะหุงข้าวได้ตลอดเวลาเพื่อให้แขกที่มาพักแรมได้รับประทานอาหาร        เจ้าเมืองโกตาบารู เป็นคนที่ชอบความสนุกสนาน ชอบการกีฬา โดยเฉพาะศิลปะการป้องกันตัวที่เรียกว่า"สิละ" เจ้าเมืองได้ฝึกชายหนุ่มในวังให้รำสิละเป็นทุกคน โดยหาครูฝึกมาจากเมืองโกตาบารู รัฐกลันตันของมาเลเซีย พอถึงวันสำคัญก็จะมีการแข่งขันรำสิละ ตกกลางคืนจะมีการแสดงลิเกฮูลู        ลิเกฮูลูจึงถือกำเนิดที่เมืองโกตาบารูเป็นครั้งแรก ก่อนจะขยายไปสู่เมืองอื่นๆ        เมืองโกตาบารู มีชื่ออีกชื่อว่า "โกตารามัย" แปลว่า เมืองแห่งความรื่นเริง ในยามที่มีงานสำคัญหรือต้อนรับอาคันตุกะจากแดนไกลก็จะมีการฉลองอย่างสนุกสนานและสมเกียรติ        ปัจจุบัน ยังมีลูกหลานเจ้าเมืองหลงเหลืออยู่ โดยใช้นามว่า"ต่วน"นำหน้า และส่วนใหญ่ยังคงพักอาศัยอยู่ที่บ้านโกตาบารู อำเภอรามัน จังหวัดยะลา        โกตาบารู เป็นอำเภอในจังหวัดยะลา จนถึงพ.ศ.2481 จึงเปลี่ยนชื่อกลับไปเป็น"รามัน" โดยกระทรวงมหาดไทยให้เหตุผลว่าเพื่อรักษาไว้ซึ่งประวัติศาสตร์แห่งท้องถิ่น..ส่วน"โกตาบารู"เป็นชื่อตำบล โดยปัจจุบัน มีอนณาเขตติดต่อกับ....       ทิศเหนือ ติดกับตำบลบาโงย อำเภอรามัน จังหวัดยะลา       ทิศใต้ ติดกับตำบลบือมัง อำเภอรามัน จังหวัดยะลา       ทิศตะวันออก ติดต่อกับตำบลกาลูปัง อำเภอรามัน จังหวัดยะลา       ทิศตะวันตก ติดตำบลบุดี อำเภอเมืองยะลา จังหวัด จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:40:20

ความคิดเห็นที่ 60 ศิลปะและสถาปัตยกรรมที่งดงามแบบมลายู วังระแงะในปัจจุบันนี้ตั้งอยู่บ้านเลขที่ 2 ถนนจาตุรงค์รัศมี ตำบลบางนาค อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส มีอาณาเขตด้านทิศตะวันตกและทิศเหนือจดบ้านเรือนประชาชน ทิศตะวันตกออกจดโรงยางนูซันตารา ทิศใต้จดถนนจาตุรงค์รัศมี วังระแงะ สร้างโดยสถาปนิกจากรัฐตรังกานูที่มีฝีมือดีมาก ตัววังหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ลักษณะรูปทรงสร้างเป็นเรือนไม้ ๒ ชั้นยกใต้ถุนสูง หลังคาทรงมนิลาหรือบลานอ ทางขึ้นวังมีบันไดอยู่ทางด้านหน้าหันไปทางทิศตะวันตก เนื่องจากวังสร้างด้วยไม้จึงไม่สามารถทนต่อกาลเวลาได้ ด้วยเหตุนี้รูปทรงดั้งเดิมของจึงเปลี่ยนแปลงไป โดยเฉพาะส่วนที่ชำรุดได้รับการซ่อมแซมต่อเติมให้เหมาะสมกับสภาพปัจจุบัน โครงสร้างและองค์ประกอบของวังจึงผสมผสานกันระหว่างรูปทรงที่ใช้กับวัสดุเก่ากับรูปทรงที่ใช้วัสดุใหม่ โดยรอบล้อมด้วยกำแพง ๒ ชั้น ก่ออิฐถือปูนเป็นกำแพงชั้นในปัจจุบันเหลือเพียงด้านหลังบางส่วน ขอบกำแพงวังมีลายนูน กำแพงวังชั้นนอกไม่มีร่อยรอยเหลือให้เห็นแล้ว ด้านหลังของตัววังมีบ่อน้ำห่างจากตัววังประมาณ ๑๕ เมตร ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๗๘ เซนติเมตร เดิมมีความสูง ๒๓ เซนติเมตร  ต่อมาต่อเติมให้สูงขึ้นอีก ๓๖ เซนติเมตร รอบๆ บ่อน้ำใช้แผ่นซีเมนต์ปูพื้นซึ่งทำใหม่เป็นที่อาบน้ำ เสาของตัววังใช้ไม้เนื้อแข็งจำพวกตะเคียน หลุมพอแดงขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๑๖.๕ เซนติเมตร และสูง ๑.๗๕ เมตร จำนวน ๓๐ ต้นอาศัยโครงสร้างที่ยึดกันและน้ำหนักของตัวอาคารที่ได้สัดส่วนจึง ทำให้เสาที่วางอยู่บนฐานคอนกรีตบนพื้นดินปรับเรียบเสมอกัน ตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคง ส่วนด้านหลังของวังใช้เสาก่ออิฐ ถือปูน ๒๙ ต้น กว้าง ๕๓ เซนติเมตร สูง ๑.๕๙ เมตร ด้านหน้ามีบันไดทางขั้น ซึ่งทำด้วยไม้กระดาน ๕ ขั้น ขึ้นไปยังเฉลียงซึ่งเป็นส่วนที่ต่อเติมใหม่สู่ชานขนาดเล็ก แคบๆราวลูกกรงบันไดไม้กลึงแบบโปร่ง และยกพื้นขึ้นไป ๑ ขั้นสู้พื้นวัง  ส่วนหลังของวังมีบันไดขึ้นชั้นบน ๒ ด้าน  ด้านละ ๑๑  ขั้น เฉลียงด้านหน้านี้มีม้านั่งเป็นกระดานวางอยู่ใช้เป็นที่ผักผ่อนและพื้นที่เอนกประสงค์ พื้นวังและชานพักทำด้วยไม้กระดานเนื้อแข็งตามแนวขวางของวังทั้งชั้นบนและชั้นล่าง ส่วนฝายืนส่วนบนสุดของฝาผนังที่ติดกับโครงหลังคามีการฉลุลวดลายแบบเรขาคณิต            หลังคาวัง ออกแบบเป็นรูปจั่วแบบมนิลาหรือบลานอมุงด้วยกระเบื้องดินเผากระเบื้องหางแหลมแบบโบราณ เมื่อมองจากภายในสามารถมองเห็นโครงสร้างหลังคาไม้ได้อย่างชัดเจน เนื่องจากไม่มีฝ้าเพดาน ปลายมุมแหลมของยอดจั่วทำเป็นเสาขนาดเล็ก ตกแต่งด้วยลวดลายฉลุไม้งดงาม แต่ในปัจจุบันยอดจั่วส่วนหลังของวังชำรุดเป็นบางส่วน เชิงชายใช้ไม้กระดานเป็นเชิงชายแผ่นเดียว ด้านล่างฉลุไม้เป็นลวดลายรอบตัวเรือนเป็นลายเรขาคณิต ผสมผสานกันระหว่างรูปโค้งและรูปเหลี่ยมต่างๆ ประตูใหญ่หรือประตูหน้า คือ ประตูทางเข้าห้องโถง ทำเป็นประตูโค้ง กว้าง ๑ เมตร ๑๕.๕ เซนติเมตร สูง ๑ เมตร ๗๕ เซนติเมตร ส่วนโค้งด้านบนยาว ๑ เมตร กว้าง ๓๘ เซนติเมตร สลักลวดลายพรรณพฤกษาตามแบบศิลปะชวาอยู่ด้านบน ด้านข้างและด้านหลังยังมีประตูอีก ๔ บาน เป็นประตูภายในวัง ๒ บาน และประตูทางออก ๒ บาน บานประตูทำด้วยไม้ กว้าง ๑ เมตร ๘ เซนติเมตร สูง ๑ เมตร  ๘๖ เซนติเมตร ส่วนบนของบานประตูทำเป็นช่องลมฉลุลวดลายแบบต่างๆประตูบานที่ ๒ ซึ่งอยู่ภายในตัว โถงลวดลายฉลุระหว่างลายเรขาคณิตกับลายพรรณพฤกษา ประตูบานที่ ๓ ซึ่งอยู่ภายในตัวโถงและประตูทางออกด้านขวา ฉลุลายพรรณพฤกษา ส่วนประตูทางออกด้านซ้าย มีบานประตูเป็นลายลูกฟักแบบจีน ด้านบนฉลุลายอักษรอาหรับประดิษฐ์ปัจจุบันประตูนี้ได้ปิดไม่ได้ใช้งาน เนื่องจากมีการสร้างห้องขึ้นใหม่ หน้าต่าง เป็นแบบประตูเปิดคู่ ตัวบานทำเป็นลายลูกฟักเหนือขึ้นไปมีช่องลมฉลุลวดลายพรรณพฤกษาปละดาว ช่องลมหน้าต่างส่วนหน้าของวังเป็นลวดลาวเรขาคณิต ช่องลมภายในตัววังล้วนใช้ลวดลายพรรณพฤกษา ยกเว้นช่องลมชั้นบน ใต้หลังคาตรงส่วนหลังเป็นลวดลายผสมระหว่างลายพรรณพฤกษาและลายเรขาคณิต การใช้พื้นที่ภายในวังในอดีต แบ่งเป็น ๒ ส่วน คือส่วนชั้นล่างของวังและส่วนชั้นบนของวัง ๑.ส่วนชั้นล่างของวัง แบ่งออกเป็นส่วนหน้าและส่วนหลัง            ๑.๑ ส่วนหน้า ประกอบด้วยลานดินโล่งด้านหน้าและด้านข่างก่อนถึงตัวอาคารซึ่งมีบันไดทางขึ้น ภายในอาคารเป็นอาคารห้องโถงขนาดใหญ่มีการจัดแบ่งพื้นที่เพื่อประโยชน์ในการใช้สอย ใช้สำหรับพิจารณาคดีความ ตนกูยาลินี สนิทวาที เจ้าของวังระแงะคนปัจจุบัน เล่าว่า เจ้าเมืองระแงะจะนั่งอยู่มุมเสาทางด้านซ้ายของห้องโถง ส่วนบริเวณด้านขวาใช้เป็นสถานที่ยื่นฏีการ้องทุกข์(สัมภาษณ์ ๓ กันยายน ๒๕๓๖ )            ๑.๒ ส่วนหลัง จากประตูซึ่งกั้นส่วนหน้าและส่วนหลังเข้าไป ด้านซ้ายเป็นห้องพักของเจ้าเมืองระแงะ ด้านขวา เป็นน้องชายเจ้าเมืองระแงะผ่านประตูบานต่อไปเป็นห้องโล่งมีบันไดอยู่ทางขวาซึ่งใช้สำหรับขึ้นไปชั้นบน ส่วนบันไดทางซ้ายเป็นบันไดที่เจ้าเมืองใช้ลงมาอาบน้ำ โดยมีประตูไม้เปิดออกจากตัวอาคารวัง ๒ บาน หากเดินผ่านประตูออกไปทางด้านหลังจะเป็นที่อยู่ของเหล่าบริวาร ด้านขวามือมีอ่างเก็บน้ำขนาดเล็ก ๒ แห่ง ด้านซ้ายมือมีอีก ๑ แห่ง เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ใช้เก็บกักน้ำฝนแทนโอ่งน้ำ ๒.ส่วนชั้นบนของวัง          ด้านขวามีห้องใหญ่ ๑ ห้อง เป็นห้องของเจ้าเมืองระแงะ ด้านหน้าของห้องเป็นที่โล่ง ด้านซ้ายเป็นบันไดสำหรับลงไปอาบน้ำ นอกจากนี้ภายในวังระแงะมีสิ่งของเครื่องใช้เครื่องประดับตกแต่งที่มีความงดงาม และมีคุณค่าต่อประวัติศาสตร์ท้องถิ่นด้วยกันหลากหลายชิ้น อีกทั้งยังสะท้อนถึงการติดต่อสัมพันธมไมตรีกับชาวต่างชาติในขณะนั้น เช่น ชาวจีน ชาวอินเดีย ชวา มลายู และสิงค์โปร์ เป็นต้นโดยเฉพาะเครื่องใช้ในครัวเรือนมีทั้งประเภทถ้วยโถโอชาม ภาชนะต่างๆมีลวดลายแบบศิลปะจีน ลวดลายดอกไม้ ลายก้อนเมฆ ลายปลา ลายดอกไม้ใบไม้  ลายนกยูง ลายนกนางแอ่น รวมทั้งเครื่องทองเหลืองหลากหลายรูปทรงหลากหลายรูปแบบการใช้งานอาทิ กาน้ำ เครื่องเขียนหมาก กระปุกรูปทรงต่างๆที่สวยงามและเครื่องครัวประกอบอาหาร เนื่องจากวังระแงะแห่งนี้ เดิมเป็นสถานที่มีชื่อเสียงด้านการผลิตเครื่องทองเหลืองเป็นอย่างมาก ณ วันนี้ แม้ว่าระแงะจะเสื่อมโทรมสภาพไปตามกาลเวลา แต่สถาปัตยกรรมของวังที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน ช่วยบ่งชี้ให้เห็นถึงความเจริญรุ่งเรืองของสังคมและเศรษฐกิจในสมัยนั้น และบ่งบอกถึงการนำศิลปกรรมของชวา และแบบตรังกานูเข้ามาผสมผสานกับศิลปกรรมของท้องถิ่นได้อย่างลงตัว จนเกิดเป็นความสง่างามที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สิ่งเหล่านี้ล้วนบ่งบอกถึงอดีตอันรุ่งโรจน์โชติช่วงของเมืองระแงะ จวบจนปัจจุบัน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:48:31

ความคิดเห็นที่ 61 จวนผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ หลังเก่า จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:50:55

ความคิดเห็นที่ 62 ตามอ่านหลายๆที คราวหน้าเวลาไปเที่ยวจะได้แวะไปตามในกระทู้ด้วย หลายที่น่าไปมาก จากคุณ : kingofearth เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:51:18

ความคิดเห็นที่ 63 บ้านบุญศิริ(หลังนี้แม้ไม่ใช่ บ้านข้าหลวง แต่เป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์) สร้างตั้งแต่ พ.ศ.2474 บนพื้นที่ 3 ไร่ ที่ดินด้านหน้าติดกับถนนยมจินดา ด้านหลังติดแม่น้ำระยอง ได้แบ่งพื้นที่ออกเป็น 3 ส่วน คือ ส่วนที่เป็นบ้านบุญศิริ ส่วนอาคารโรงสี (ปัจจุบันรื้อแล้ว) และส่วนที่อยู่บริเวณเชิงสะพานเทศบาล 1 ซึ่งมีต้นมะขามใหญ่อายุเกือบสองร้อยปีปลูกอยู่ (ปลูกในสมัยพระยาศรีสมุทรโภคชัยโชคชิตสงคราม) เดิมที่ดินบริเวณนี้ทั้งหมดเป็นของพระยาศรีสมุทรโภคชัยโชคชิตสงคราม (เกตุ ต้นตระกูลยมจินดา ท่านดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการเมืองระยองตั้งแต่ พ.ศ. 2404-2445 และระหว่าง พ.ศ.2452-2456 ท่านได้ใช้สถานที่บ้านเป็นที่อยู่และเป็นสถานที่ว่าการเช่นเดียวกับบิดาของท่าน ก่อนที่ท่านจะสร้างศาลากลาง หลังแรกของจังหวัดระยอง สร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ.2445 (ตั้งอยู่บริเวณ โรงเรียนอนุบาลระยองฝั่งอนุบาลใกล้ๆ ต้นโพธิ์ในปัจจุบัน)เมื่อถึง พ.ศ.2452 นางสาวตุ้ย ยมจินดา บุตรสาวพระศรีสมุทรโภค และนางลิ้นจี่ ได้สมรสกับนายพูน บุญศิริ (อดีตนายกเทศมนตรีเมืองระยอง พ.ศ.2479-2481) คู่สมรสจึงได้สร้างบ้าน บุญศิริ หลังแรกขึ้น จนถึง พ.ศ.2574 นายพูน บุญศิริ ต้องการขยายกิจการโรงสี พระศรีสมุทรโภค จึงมอบที่ดินเดิมของท่านให้บุตรสาว และใช้พื้นที่บ้านเดิมก่อสร้างโรงสีขนาดใหญ่กว่าเดิม และใช้บริเวณของโรงสีเป็นที่ตากยางแผ่น ซึ่งปลูกที่กะเฉด สวนยางนี้ปลูกเป็นแห่งที่ 2 ของจังหวัดระยอง ประมาณ พ.ศ.2463-2464 ส่วนพื้นที่ด้านหน้าถนนยมจินดา บริเวณมุมถนนที่ต่อเนื่องกับพื้นที่โรงสี มีห้องแถวชั้นเดียว 3 ห้อง ใช้เป็นร้านค้าต่างๆ เช่น ใบจากสำหรับมุงหลังคา สีเสียด และน้ำมันยาง นายพูน บุญศิริ เจ้าของบ้านหลังนี้ เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักกันดีของชาวระยองเมื่อในอดีต ท่านได้ถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ.2515 หลังจากนั้นบุตรหลานของท่านได้พักอาศัยต่อมาตราบเท่าถึงทุกวันนี้ ปัจจุบันบ้านทรงปั้นหยาหลังนี้นับว่าเป็นบ้านที่สวยงามและเหลืออยู่เพียงหลังเดียวเท่านั้นในจังหวัดระยอง แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 21:00:26 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:59:40

ความคิดเห็นที่ 64 บ้านบุญศิริ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:02:19

ความคิดเห็นที่ 65 จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม หลังเก่า ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม ตั้งอยู่บนถนนสุนทรวิจิตร ในเขตเทศบาลเมืองนครพนม ลักษณะของอาคารเป็นสถาปัตยกรรมแบบตะวันตกที่มีความสวยงาม เนื่องจากการก่อสร้างได้รับอิทธิพลจากฝรั่งเศส ช่วงสมัยสงครามอินโด แม้จะมีอายุที่เก่าแก่มากแล้ว แต่ยังคงรักษาสภาพและความสวยงามต่างๆ ไว้ได้อย่างดี ปัจจุบันได้ปรับปรุงเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เล่าเรื่องราวความเป็นมาของเมืองนครพนมได้อย่างน่าสนใจ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:04:44

ความคิดเห็นที่ 66 พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติสตูล  ( คฤหาสน์กูเด็น ) เป็นลักษณะอาคารตึก 2 ชั้น การก่อสร้างเป็นศิลปะที่ผสานกันอย่างสวยงาม คือ อาคารตัวตึกเป็นแบบตะวันตก ประตูหน้าต่างรูปโค้งสถาปัตยกรรมโรมัน หลังคาแบบช่องลมด้านบนตกแต่งรูปดาวซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมแบบมุสลิม ภายในมีห้องจัดแสดงโบราณวัตถุและห้องจัดนิทรรศการ ให้ความรู้เรื่องศิลปวัฒนธรรม ประเพณี พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติสตูล  ( คฤหาสน์กูเด็น )  ตั้งอยู่ที่ถนนสตูลธานี  ซอย 5  เขตเทศบาลเมืองสตูล อยู่ตรงข้ามกับสำนักงานที่ดินจังหวัดสตูล  เป็นอาคารเก่าแก่สร้างขึ้นสมัยพระยาภูวนารถภักดีเป็นผู้ว่าราชการเมือง  ตัวอาคารมีอายุ  100 ปีเศษ  นับเป็นอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในจังหวัดสตูล กรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ เมื่อวันที่  14 กุมภาพันธ์  2532 ได้เริ่มบูรณะตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537  เป็นต้นมา  สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารีได้เสด็จมาทรงเปิดพิพิธภัณฑ์อย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน  2543  พิพิธภัณฑ์เปิดให้ประชาชนเข้าชมในวันพุธถึงวันอาทิตย์  ตั้งแต่เวลา  09.00  -  16.00  น.  ยกเว้นวันหยุดนักขัตฤกษ์ หยุดในวันจันทร์และอังคาร จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:08:25

ความคิดเห็นที่ 67 สมัยรัชกาลที่ 5 ขุนพิทักษ์บริหาร (พึ่ง มิลินทวนิช)เป็นนายแขวงเสนาใหญ่ คืออำเภอผักไห่ในปัจจุบัน (เคยเข้ารับใช้พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาล ที่ 6 ด้วย)   ภรรยาคือนางจ่าง มิลินทวนิช       ขุนพิทักษ์ฯเป็นเจ้าของกิจการเรือสองชั้นที่เรียกว่าเรือเขียว ซึ่งเป็นเรือโดยสารขนาดใหญ่ (มีจำนวน 10 กว่าลำ) รับส่งผู้โดยสารระหว่างผักไห่-ท่าเตียน กรุงเทพฯ และ ผักไห่-ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ ทำให้การค้าขายบริเวณนี้ เจริญรุ่งเรือง (เมื่อมีการทำประตูทดน้ำในแม่น้ำเรือจึงไม่สามารถแล่นได้ ประกอบกับถนนหนทางเจริญขึ้น กิจการเดินเรือจึงเลิกไป)       ตระกูลขุนพิทักษ์ฯเป็นตระกูลใหญ่  ขุนพิทักษ์ฯมีบุตรทั้งหมด 6 คน มีหลานอีกหลายคน        บุตรคนโตคือนางทองคำ มิลินทวนิช (นางทองคำมีบุตร 3 คน คือคุณใหญ่ คุณกลางหรือยายอุดมวรรณ และคุณจิ๋วหรือยายสมพร) บุตรคนที่ 2 คือนางบุญมี คนที่ 3 คือนายโกย  4 คือหลวงมิลินทวนิช  5 นางวงศ์ ซึ่งเป็นภรรยาของหลวงพร้อมธีระพันธ์ ผู้บังคับการเรือหลวงธนบุรีเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง  และคนที่ 6 นางยูร       คุณยายสมพร มิลินทวนิช อายุ78 ปี และคุณยายอุดมวรรณ มิลินทวนิช อายุ 80 ปี  สองพี่น้องซึ่งเป็นหลานสาว(หลานตา)ของขุนพิทักษ์ฯ แต่ใช้นามสกุล ของตา (เป็นบุตรนายเติมกับนางทองคำโดยนางทองคำเป็นลูกสาวคนโตของขุน พิทักษ์) ปัจจุบันอยู่บ้านเลขที่ 563 ซอยลาดพร้าว 130 แขวงคลองจั่น เขต บางกะปิ เล่าว่าขุนพิทักษ์ฯเกิดที่อำเภอพระนครศรีอยุธยา  ส่วนภรรยา (นางจ่าง) เป็นคนอำเภอผักไห่   สมัยตนเป็นเด็กบ้านของตนเป็นแพอยู่ริมน้ำหน้าบ้านขุน พิทักษ์ฯ ตนผูกพันกับบ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก วิ่งขึ้นลงคลุกคลีกับคนในบ้านมา ตลอด  หลังจากยกให้หลวงแล้วตนกลับมาดูบ้านหลังนี้ทุกปี เนื่องจากมีที่นาและ ญาติพี่น้องอยู่ที่อยุธยา แต่หลายปีหลังนี่ไม่ได้มา       บ้านของขุนพิทักษ์บริหารเป็นบ้านโบราณสมัยรัชกาลที่ 5 อายุเกินกว่า 100 ปี สถาปัตยกรรมเป็นบ้านไทยที่ได้รับอิทธิพลทางตะวันตก ซึ่งน่าสนใจมาก  ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อย (ด้านหลังติดกับถนนในหมู่บ้าน ) หมู่ที่ 2 ตำบลอมฤต อำเภอผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (เดินทางจากตัวอำเภอผักไห่ไปทางทิศเหนือตามถนนลาดยาง เพียง 3 กิโลเมตรเลี้ยวขวาเข้าไปในบริเวณวัดอมฤต แล้วเลี้ยวซ้ายผ่านโรงสีเข้าไป)     บริเวณที่ตั้งมีเนื้อที่ทั้งหมด 1 ไร่ 72 ตารางวา ด้านหลังบ้านที่ติดกับถนนปักป้ายประกาศว่าเป็นที่ดินราชพัสดุของ กรมธนารักษ์ ลักษณะบ้านเป็นบ้านทรงปั้นหยา สองชั้นยกพื้นสูง ปลูกสร้างด้วยไม้สัก (บางส่วนเป็นตึก) ชาวบ้านเรียกกันติดปากว่า "บ้านเขียว" (เพราะเดิมทาสีเขียว เนื่องจากขุนพิทักษ ์เกิดวันพุธ) หลังคามุง กระเบื้องสีน้ำตาลเข้ม สภาพภายในยังแข็งแรง แต่สภาพภายนอก ทรุดโทรม ประตูหน้าต่างมีลวดลายแกะสลักอย่างประณีตบรรจง พื้นเป็นกระดานไม้สักแผ่นใหญ่ ชั้นล่างมีห้องโถงใหญ่ 1 ห้อง (มีตู้ไม้สัก 3 หลัง) ห้องเล็ก 2 ห้อง (ในห้องเล็กใกล้ระเบียงหลังบ้าน มีตู้เหล็กนิรภัย สูงถึง 1 เมตร ปิดล็อกไว้) และห้องใต้บันไดอีก 1 ห้อง ส่วนชั้นบนมีห้องโถง 1 ห้อง ห้องเล็ก 3 ห้อง และห้องซอยด้านหลังอีก 1 ห้อง ในห้องเล็กที่ใกล้กับทางลงมีห้องแยกออกไปอีก เป็นห้องที่ใช้ประตูเดียวกับห้องแรก ภายในห้องแยกมีห่วงเหล็กเส้นผ่าศูนย์กลางเหล็ก 1 นิ้วตรึงอยู่กับพื้นมุมห้อง ใช้สำหรับล็อกโซ่ล่ามกำปั่นสมบัติ (ปัจจุบันยังสามารถหาดูห่วงเหล็กลักษณะนี้ได้ในเรือนเก่าหลังอื่น ๆเช่นเรือนหลังกลางของนายแป้น สุดสนอง เลขที่ 23 หมู่ที่ 5 ตำบลผักไห่ อำเภอผักไห่) หน้าต่างและประตูใช้กลอนไม้แบบโบราณ ด้านหน้ามีสะพานไม้เชื่อมไปที่ศาลาใหญ่ริมแม่น้ำ และเรือนพักคนรับใช้หลังเล็ก (นายฟื้น ผู้ดูแลบ้านคนสุดท้ายมีอาชีพทำขนมจีนขาย ได้เสียชีวิตที่เรือนหลังเล็กนี้ หลังจากนายฟื้นเสียชีวิต นางวาสน์ซึ่งเป็นภรรยานายฟื้นและเป็นอัมพฤกษ์อัมพาต ได้ย้ายไปอยู่บ้านพักคนชรา และไม่มีใครพบอีกเลย ส่วนเรือนหลังใหญ่ไม่ปรากฏว่า เคยมีผู้เสียชีวิตในเรือน แม้แต่ขุนพิทักษ์ฯเมื่อชราภาพใกล้สิ้นอายุขัย ได้ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯระยะหนึ่ง จึงเดินทางกลับบ้านทางเรือ และสิ้นชีวิตในเรือระหว่างเดินทาง) หลังจากขุนพิทักษ์ฯสิ้นชีวิตแล้ว ลูกหลานย้ายไปอยู่ภูมิลำเนาอื่น ส่วนใหญ่อยู่ที่กรุงเทพฯ   แม่จ่าง ภรรยาท่านขุนจึงได้ยกบ้านให้หลวง เป็นที่ราชพัสดุ กรมธนารักษ์ เมื่อ พ.ศ. 2505 โดยกระทรวงมหาดไทยได้มอบเข็มชั้นเครื่องหมายทองประดับ เพชรให้กับนางจ่างด้วย      นายเม่งชง แซ่โต๋ว อายุ 82 ปี เจ้าของร้านชงโภชนา ตลาดผักไห่ เล่าว่า สมัยที่ตนอายุ 10 ขวบ เคยพายเรือผ่านไปขายของ บ้านหลังนี้มีบริวารอาศัยอยู่มาก ในงานวันเกิดของแม่จ่าง ภรรยาขุนพิทักษ์ จะมีภรรยาของท่านจอมพล ป. พิบูลย์สงคราม เดินทางมาร่วมงานทุกปี      ดร.ดนัย มิลินทวนิช ซึ่งมีศักดิ์เป็นเหลนของขุนพิทักษ์ เล่าว่ามีบันทึกในพระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ในการเสด็จประพาสต้นลำน้ำคลองมะขามเฒ่า ได้กล่าวถึงช่วงหนึ่งว่าพระองค์ทรงเสด็จประพาสมาตามลำแม่น้ำน้อยนี้ และได้ทรงประทับที่บ้านของนางจ่าง มิลินทวนิช ซึ่งก็คือภรรยาของขุนพิทักษ์ฯ นายชัยกร นิยมไกร ชาวบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านขุนพิทักษ์ฯ กล่าวว่าบิดาของตนเคยเล่าให้ฟังว่าขุนพิทักษ์เป็นคนยิ่งใหญ่พอสมควร สมัยที่ขุนพิทักษ์ฯมีชีวิตอยู่ ได้จัดทอดกฐินและแข่งเรืออย่างใหญ่โตทุกปี ในวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12 (วันงานไหว้วัดอมฤต) จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:23:08

ความคิดเห็นที่ 68 บ้านขุนอำไพพาณิชย์       ในตัวเมืองศรีสะเกษมีอาคารเก่าแก่หลังหนึ่งซึ่งได้รับยกย่องให้เป็นโบราณสถานของชาติ นั่นก็คือ “บ้านขุนอำไพพาณิชย์” อาคารเก่าแก่ที่สร้างขึ้นเมื่อปี 2468 โดยช่างชาวเวียดนามและจีน อาคารหลังนี้เดิมเป็นบ้านของขุนอำไพพาณิชย์ (ทองอินทร์ นาคสีหราช) และนางอำไพพาณิชย์ (ทองอินทร์ นาคสีหราช) ตั้งอยู่บริเวณตลาดใน (ตลาดเก่า) ในจังหวัดศรีสะเกษ ชาวบ้านทั่วไปเรียกว่า “ตึกขุนอำไพ”             ขุนอำไพพาณิชย์เป็นชาวไทยโคราชเชื้อสายจีน บรรพบุรุษอพยพจากประเทศจีนเดินทางเข้ามาตั้งหลักแหล่งอยู่หลังประตูชุมพล เมืองโคราช ในราวสมัยรัชกาลที่ 2 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ และได้ประกอบธุรกิจการค้าเชื่อมโยงระหว่างโคราชกับหัวเมืองต่างๆ ในภาคอีสาน ขุนอำไพพาณิชย์เองก็ได้ประกอบอาชีพค้าขาย และยังเป็นผู้มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ได้จับจองที่ดินในศรีสะเกษไว้มากมาย และที่ดินเหล่านั้นได้กลายเป็นทำเลทองเนื่องจากเป็นย่านใจกลางเมืองรายรอบที่ตั้งสถานีรถไฟเมืองศรีสะเกษ และนอกจากการดำเนินธุรกิจการค้าแล้ว ขุนอำไพพาณิชย์ยังทำหน้าที่เป็นนายภาษีอากร เก็บภาษีอากรส่งให้สมุหเทศาภิบาล อันเป็นคุณงามความดีที่ได้รับใช้แผ่นดิน             สำหรับบ้านขุนอำไพนั้นถือเป็นอาคารที่มีสถาปัตยกรรมงดงาม ตัวอาคารก่ออิฐถือปูน 2 ชั้น ทาสีครีม มีลายปูนปั้นและไม้ฉลุประดับตามช่องลมดูสวยงาม ก่อสร้างเป็นอาคารแบบตึกแถวจำนวน 2 ชั้น 6 คูหา โดยปูพื้นชั้นบนด้วยไม้เนื้อแข็ง มีบันไดขึ้นลง 2 ทาง เหนือประตูหน้าต่างและเสามีลายปูนปั้นประดับอย่างสวยงาม ส่วนหลังคามุงด้วยสังกะสี ที่ยอดของปั้นลมและลายทั้งสองข้างมีลวดลายของพันธุ์พฤกษาประดับ ลักษณะเด่นของอาคารหลังนี้อยู่ตรงที่มีลายปูนปั้นและไม้ฉลุทั้งทางด้านหน้าและด้านหลัง ลวดลายส่วนใหญ่ได้รับอิทธิลจากศิลปะและความเชื่อตามคติจีนโบราณ ลวดลายปูนปั้นเหล่านี้มีความหมายอันเป็นมงคล เช่น ฮก ลก ซิ่ว ซึ่งหมายถึง ชาติวาสนา ทรัพย์สมบัติ และความยั่งยืน โดยใช้สัญลักษณ์แทนดังนี้ พระอาทิตย์ฉายรัศมี หรือดอกพุดตาน หมายถึง ฮก ดอกเบญจมาศ หมายถึง ลก นกกระเรียน หมายถึง ซิ่ว ค้างคาวคาบเงินเหรียญโบราณ 2 เหรียญ หมายถึง ความพรั่งพร้อมด้วยโชคลาภ นอกจากนี้ยังมีลวดลายเครื่องประดับอื่นๆ อีกเช่น ลายพันธุ์พฤกษา ลายดอกบัว และลายก้านขด             หลังจากขุนอำไพพาณิชย์ถึงแก่กรรมแล้ว อาคารหลังนี้ได้เปิดให้เช่าเป็นที่พักอาศัยและประกอบการค้าเป็นเวลานานร่วม 40 ปี จนในปี 2523 อาคารมีสภาพชำรุดมาก อาจเป็นอันตรายต่อผู้พักอาศัยได้ เทศบาลนครศรีสะเกษจึงประกาศเป็นเขตหวงห้ามตั้งแต่บัดนั้น จนกระทั่งกรมศิลปากร โดยสำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ 9 จังหวัดนครราชสีมา ได้เข้ามาดำเนินการบูรณะ และขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานสำคัญของชาติ เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ปี 2537 ปัจจุบันบ้านขุนอำไพเปิดให้นักท่องเที่ยวและผู้ที่สนใจเข้าชมได้ โดยชั้นบนได้จัดแสดงข้าวของเก่าแก่บางส่วนของขุนอำไพพาณิชย์ รวมถึงมีรูปและประวัติของท่านเจ้าของบ้านเป็นข้อมูลให้ผู้สนใจได้อ่าน ส่วนชั้นล่างเปิดเป็นร้านค้าจำหน่ายสินค้า OTOP ของจังหวัดศรีสะเกษและจังหวัดใกล้เคียง จึงถือว่าบ้านขุนอำไพพาณิชย์เป็นอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวและยังเป็นแหล่งเรียนรู้ที่บอกเล่าถึงความเป็นอยู่ของคหบดีชาวศรีสะเกษเมื่อเกือบร้อยปีก่อนได้เป็นอย่างดี จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:26:43

ความคิดเห็นที่ 69 พิพิธภัณฑ์บ้านขุนจำนงจีนารักษ์ ขุนจำนงจีนารักษ์ นามเดิมว่า หุย แซ่เฮง เป็นคนจีนเกิดใน ประเทศไทย ใกล้วัดโพธิ์คอย อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี ประกอบอาชีพค้าขาย มีโรงเหล้า และโรงยาฝิ่น เมื่อเยาว์วัยศึกษาเล่าเรียนที่ประเทศจีน กลับมาเมืองไทยเมื่ออายุ 20 กว่าปี ต่อมาได้สมรสกับคุณกุ้ยเอง แซ่เจ็ง เป็นคน อ.เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี มีบุตรธิดา 3 คนดังนี้ 1. นายโต้วซ้ง(บุญส่ง) จีนารักษ์ ปัจจุบันถึงแก่กรรม 2. นายติ้งซ้ง จีนารักษ์ ปัจจุบันถึงแก่กรรม 3. นางซิ้วลั้ง จีนารักษ์ ต่อมาได้เช่าที่ราชพัสดุปลูกบ้าน 3 ชั้น (คอนกรีตเสริมเหล็ก)ใน พ.ศ.2459 กิจการค้าขายของท่านเจริญรุ่งเรืองไปถึง 6 อำเภอ ท่านจึงเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป ประกอบกับท่านเป็น คนดีมีเมตตา ช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก จึงได้เป็นผู้นำชุมชน คุณงามความดีของท่าน ทำให้ท่านได้รับบรรดาศักดิ์ เป็น ขุนจำนงจีนารักษ์ ตำแหน่งกรรมการพิเศษจังหวัดสุพรรณบุรี นายอากรสุรา-ฝิ่น ศักดินา 400 ไร่ จากพระบาทสมเด็จพระปก เกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2474 เมื่อรัฐบาลประกาศยกเลิกการสูบฝิ่น ท่านจึงหันมาทำสวนทำไร่ และเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 2517 รวมอายุได้ 83 ปี บ้านของท่านในส่วนของ คุณเคียวยี้ ซึ่งเป็นบุตรสาวของนาย โต้วซ้ง จีนารักษ์ อนุญาตให้คณะกรรมการพัฒนาตลาดสามชุก ปรับปรุงเป็นพิพิธภัณฑ์ โดยใช้ชื่อ พิพิธภัณฑ์บ้านขุนจำนง จีนารักษ์ ซึ่งเป็นสถานที่เก็บของโบราณ สำหรับผู้ที่สนใจเข้า ชมเพื่อศึกษาหาความรู้มาจนถึงปัจจุบันนี้ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:31:09

ความคิดเห็นที่ 70 บ้าน Segara Ninda แต่เดิมเป็นบ้านของ "พระยาภูมินารถภักดี" อดีตเจ้าเมืองและจางวางกำกับราชการเมืองสตูล สมัยรัชกาลที่ ๕-รัชกาลที่ ๖ ตั้งอยู่ที่ปีนัง มาเลเซีย ปัจจุบันเป็นโรงแรม ใครสนใจรายละเอียดและรูปเพิ่มเติมไปดูบทความของคุณ NMkrung ที่ http://www.hflight.net/forum/m-1211598299/s-all/ มีรูปท่านให้ดูด้วย จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:41:28

ความคิดเห็นที่ 71 รือนอำมาตย์โท พระยาพิบูลพิทยาพรรค เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ที่สะท้อนให้เห็นความสามารถของเจ้าของเรือนและนายช่างในการผสมผสานวัฒนธรรมไทยและตะวันตกได้อย่างกลมกลืนกัน โดยผู้เป็นเจ้าของ คือ อำมาตย์โท พระยาพิบูลพิทยาพรรค (ทอง คุปตาสา) ดำรงตำแหน่งธรรมการมณฑลปัตตานีและธรรมการมณฑลนครศรีธรรมราช     บ้านหลังนี้สร้างโดยช่างชาวจีน เสร็จประมาณปี พ.ศ. ๒๔๗๖ อันเป็นปีที่พระยาพิบูลพิทยาพรรคลาออกจากราชการ เดิมบ้านตั้งอยู่เลขที่ ๓ ถนนสฤษดิ์ บ้านหันมาทางทิศใต้เยื้องกับโรงพยาบาลปัตตานีเก่า ทางทิศตะวันตกจรดคลองสามัคคี ด้านหลังบ้านติดถนนโรงเหล้าสาย ข บ้านตั้งอยู่ในเนื้อที่ประมาณกว่า ๒๐ ไร่ ซึ่งพระยาพิบูลพิทยาพรรคใช้ปลูกพืชผัก ผลไม้ ดอกไม้นานาชนิด จนบ้านและบริเวณนั้นเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในนาม “บ้านสวน”      เรือนอำมาตย์โท พระยาพิบูลพิทยาพรรคหลังนี้สร้างเป็นบ้านไม้ ๒ ชั้น สูงจากพื้นดินประมาณ ๑๗๐ ซม. มีเนื้อที่ชั้นล่างและชั้นบนเท่ากันชั้นละ ๙๐ ตารางเมตร ชั้นล่างมี ๓ ห้อง ห้องด้านหน้าเป็นห้องรับแขก ห้องถัดเข้าไปทางหลังของตัวบ้านเป็นห้องนอนของคุณหญิงสิน ตรงข้ามเป็นห้องโถงใหญ่ ที่มีตู้และชั้นวางหนังสือกั้นแทนฝาเป็นห้องทำงานและห้องพักผ่อนของพระยาพิบูลพิทยาพรรค ซึ่งภายหลังเมื่อมีอายุมากขึ้นท่านได้ใช้เป็นห้องนอน ด้านหลังเป็นเฉลียงขนาด ๘ x ๓ เมตร มีลูกกรงไม้ล้อมรอบเป็นที่อเนกประสงค์ ต่อจากเฉลียงมีระเบียงไม้ลดระดับขนาด ๘ x ๖ เมตร พร้อมทั้งหลังคาเชื่อมไปยังบ้านเรือนไม้ยกพื้นหลังเล็กขนาด ๑๑ x ๑๕ เมตร ซึ่งมีระดับเดียวกับบ้านหลังใหญ่และต่อไปยังเรือนครัวซึ่งลดระดับต่ำลงไปอีกและสูงจากพื้นดินประมาณ ๕๐ ซม. ระเบียงนี้ส่วนที่ติดกับเฉลียงเป็นที่รับประทานอาหารของพระยาพิบูลพิทยาพรรคและครอบครัว      ชั้นบนของบ้านมีเนื้อที่หลักแบ่งออกเป็น ๕ ห้อง ห้องที่อยู่หัวบันไดเป็นห้องมุขรับแขก และสมัยหลังใช้เป็นห้องพักของสมาชิกในครอบครัวด้วย ติดกับห้องมุขเป็นห้องนอนของพระยาพิบูลพิทยาพรรค ห้องตรงข้ามเป็นห้องพักของลูกหลาน ตรงข้ามทางเดินระหว่างสองห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่น ติดกับห้องนี้และห้องนอนของท่านเป็นห้องเก็บของ      บ้านโบราณหลังนี้มีหลังคา รวมทั้งลวดลายแกะสลักตกแต่งตามลักษณะบ้านแบบยุโรปที่เริ่มสร้างในประเทศไทยตั้งแต่ปลายสมัยรัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยมีหน้าต่างแคบยาว ตีไม้เป็นบานเกล็ดตายตัว แต่มีหน้าจั่วเพิ่มมาด้านหน้า ตัวบ้านทาสีฟ้าอ่อนตัดขอบด้วยสีฟ้าเข้ม      ปัจจุบันเรือนอำมาตย์โท พระยาพิบูลพิทยาพรรคอยู่ในความดูแลของสถาบันวัฒนธรรมศึกษากัลยาณิวัฒนา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:46:43

ความคิดเห็นที่ 72 เรือนพระยาโชฎึกราชเศรษฐี ปัจจุบันเป็นร้านอาหาร The Anna Restaurant & Art Gallery ย่านสีลม จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:51:50

ความคิดเห็นที่ 73 บ้านหลวงศรีนครานุกูล เป็นบ้านรับรองของคหบดีที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของจังหวัดพะเยา(ริมกว๊านพะเยา)  คือหลวงศรีนครานุกูล  เคยให้การต้อนรับบุคคลสำคัญของชาติมากมาย เช่น พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว  พระยาพหลพลพยุหเสนา  พ.อ.หลวงชำนาญยุทธศาสตร์  (จอมพลผิน  ชุณหะวัณ) เป็นต้น เจ้าของบ้านนี้ได้รับพระราชทานนามสกุล  จากสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิ์ศจี  ในรัชกาลที่ 6  ว่า  “สุทธิภักติ”  บริเวณบ้าน  ตั้งอยู่ติดถนนชาวกว๊าน  เป็นบริเวณที่มีมุมมองกว๊านที่สวยงามที่สุด  เนื้อที่กว้างประมาณ  9  ไร่  ตัวบ้านสร้างด้วยไม้สักทองทั้งหลัง  มีทั้งหมด  3 หลัง  เป็นเรือนใหญ่ 1  หลัง  มีเรือนชั้นเดียวเชื่อมต่อเรือนหลังใหญ่ 1  หลัง  และมีเรือนไม้ชั้นเดียวแยกออกไปทางทิศตะวันตกอีก  2  หลัง  เรือนหลังใหญ่สร้างเป็นทรงปั้นหยา  โดยช่างจากประเทศจีน  หลังคามุงด้วย “แป้นเกล็ด”  บานประตูหน้าต่างมีลวดลายงดงาม ป.ล.ใช่ท่านเดียวกับ บ้านหลวงศรีนครนุกูล ที่จ.แพร่ หรือป่าวไม่แน่ใจแต่ชื่อเหมือนกันเลย จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:59:46

ความคิดเห็นที่ 74 เรือนเจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ ปัจจุบันคือกุฎิหลังหนึ่งภายใน วัดบางแคใหญ่ อัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ประวัติ เจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ นามเดิมแสง เป็นบุตรของพระยาราชบุรี (เสม) และท่านผู้หญิงอิม, เจ้าพระยาราชบุรี (เสม) บิดาของท่าเป็นบุตรของตาขุนแกล้ว และท่านยายเดื่อ เป็นธิดาของท่านยายเจ้าเมือง ท่านยายเจ้าเมืองเป็นพี่นางสมเด็จพระรูปศิริโสภาคย์ มหานาคนารีซึ่งเป็นพระชนนีของสมเด็จ พระอมรินทราพระบรมราชินี (ท่านนาง) พระบรมราชินีในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ ๑ (พระบรมราชินีพระองค์แรกแห่งราชวงศ์จักรี จึงถือได้ว่าตระกูลวงศาโรจน์สืบสายหนึ่งมาจากราชนิกูลบางช้าง ราชนิกูลสายนี้มักรับราชการสนองพระเดชพระคุณในแถบสมุทรสงคราม สมุทราสาคร ต่อมาถึงราชบุรีด้วย) ซึ่งมีนิวาสถานเดิมอยู่ที่อัมพวานี้เอง    เจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ (แสง) เดิมท่านมีบรรดาศักดิ์ใดไม่ทราบ ทราบแต่ว่ามีความดีความชอบมาโดยสม่ำเสมอ ตั้งแต่ครั้งต้นแผ่นดินรัชกาลที่ ๑ กล่าวคือในขณะที่ผู้บิดาคือพระยาราชบุรี ได้รับพระราชทานเลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าพระยาราชบุรี หลังจากปราบดาภิเษกเสร็จ ขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จักรีแล้ว (พ.ศ.2325) ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม พระราชทานบรรดาศักดิ์นายแสงในคราวเดียวกันตามนี้ว่า "ให้นายแสง เป็นพระสมุทรสงคราม" (เจ้าเมืองสมุทรสงคราม)    ต่อมาได้เป็นพระยาราชบุรี คนที่ 2 แห่งราชวงศ์จักรี เมื่อเจ้าพระยามหาเสนา (บุญมา) ถึงแก่อสัญกรรมแล้ว พระบาทสมเด็นพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ ๒) ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้พระยาราชบุรี (แสง) ขึ้นเป็นเจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ที่สมุหพระกลาโหม ต้นสกุล วงศาโรจน์    เจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ (แสง) เกิด วันพฤหัสบดีที่ 13 มกราคม พ.ศ.2311 ตรงกับขึ้น 5 ค่ำ เดือน ยี่ ปี ชวด สัมฤทธิ์ศก จุลศักราช 1130 ท่านมีน้องชายร่วมสายโลหิตอยู่ 1 ท่าน คือพระยาราชบุรี (เนียม วงศาโรจน์) ท่านเป็นบุคคลที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนาท่านได้สร้างวัดไว้หลายแห่ง คือ วัดอัมรินทราราม (วัดตาล) ตั้งอยู่ตำบลโคกหม้อ อ.เมือง ราชบุรี สร้างวัดบางแคใหญ่ สร้างวัดบางแคน้อย ที่ตำบลแควอ้อม อ.อัมพวา สมุทรสงคราม    เจ้าพระยาวงษาสุรศักดิ์ (แสง) ถึงแก่อสัญกรรม เมื่อวันที่ 2 พ.ค. พ.ศ.2365 ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น 12 ค่ำ เดือน 6 ปี มะเมีย สัมฤทธิ์ จุลศักราช 1184 อายุได้ 54 ปี ตรงกับรัชกาลที่ ๒ แห่งราชวงศ์จักรี บุตรหลานของท่านที่มีชื่อเสียง คือ พระยาราชบุรี (กลั่น) เจ้าเมืองราชบุรี พระยาราชบุรี (โนรี) เจ้าเมืองราชบุรี พระยาราชบุรี (กุ้ง) เจ้าเมืองราชบุรี พระยาราชบุรี (กุ้ง) มีธิดาคือ ท่านผู้หญิงอู่ เป็นภรรยาของเจ้าพระยาสุรพันธ์พิสุทธ (เทศ บุญนาค) จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:07:00

ความคิดเห็นที่ 75 ตำหนักกรมขุนมรุพงษ์ศิริพัฒน์ ตำหนักกรมขุนมรุพงษ์ศิริพัฒน์ (จวนผู้ว่าราชการจังหวัดฉะเชิงเทรา) ตั้งอยู่ที่ 297 ถนนมรุพงษ์ ตำบลหน้าเมือง อำเภอเมืองสร้างขึ้นในรัชกาลที่ 5 เป็นสถานที่ๆ มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์อย่างยิ่ง เดิมเป็นบ้านพักของกรมขุนมรุพงษ์ศิริพัฒน์ สมุหเทศาภิบาลมณฑลปราจีนบุรี นับเป็นการก่อสร้างบ้านพักข้าราชกาลครั้งแรกของจังหวัดฉะเชิงเทรา ตำหนักกรมขุนมรุพงษ์ศิริพัฒน์ (จวนผู้ว่าราชการจังหวัดฉะเชิงเทรา) ตั้งอยู่ที่ 297 ถนนมรุพงษ์ ตำบลหน้าเมือง อำเภอเมืองสร้างขึ้นในรัชกาลที่ 5 เป็นสถานที่ๆ มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์อย่างยิ่ง เดิมเป็นบ้านพักของกรมขุนมรุพงษ์ศิริพัฒน์ สมุหเทศาภิบาลมณฑลปราจีนบุรี นับเป็นการก่อสร้างบ้านพักข้าราชกาลครั้งแรกของจังหวัดฉะเชิงเทรา ตำหนักแห่งนี้เคยเป็นที่ประทับแรมของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในคราวเสด็จประพาสฉะเชิงเทราครั้งแรก ได้พระราชทานพระบรมฉายาลักษณ์ พร้อมลายพระหัตถ์ความว่า ให้ไว้สำหรับเรือนเทศาภิบาลมณฑลปราจีน (เมืองฉะเชิงเทรา) เป็นที่ระลึกในการที่ได้มาอยู่ในที่นี่ได้ความศุขสบาย ตั้งแต่วันที่ 24 ถึง 29 มกราคม ร.ศ.126 อีกทั้งเคยใช้เป็นที่ประทับ และ ทรงงานของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุยเดชมหาราช สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อเสด็จเมืองฉะเชิงเทรา ปัจจุบันใช้เป็นจวนผู้ว่าราชการ จังหวัดฉะเชิงเทรา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:27:45

ความคิดเห็นที่ 76 จวนผู้ว่าราชการจังหวัดหนองคาย หลังเก่า จวนผู้ว่าราชการจังหวัด  (หลังเก่า)  เดิมเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของพระยาอดุลยเดชสยามเมศวรภัคดีพิริยพาหะ  (อุ้ย  นาครทรรพ)  เทศาภิบาลมณฑลอุดรธานี  ซึ่งเป็น  ผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนมคนแรก   ก่อสร้างสร้างระหว่างปี  พ.ศ.  2455-2457  ต่อมาพระยาอดุลยเดชฯ  ได้ขายอาคารหลังนี้ให้กระทรวงมหาดไทย  เพื่อใช้เป็นที่พักของ  ผู้ว่าฯ เมื่อ  พ.ศ. 2470  ในราคา  2  หมื่นบาท  และในระหว่างวันที่  12-13 พ.ย. 2498  ในหลวงและพระราชินี  เสด็จพระราชดำเนินทรงเยี่ยมราษฎรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ทางจังหวัดจึงจัดให้จวนแห่งนี้เป็นที่ประทับแรม  ปัจจุบันกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:44:36

ความคิดเห็นที่ 77 จวนผู้ว่าราชการจังหวัดจันทบุรี ปลูกสร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๕๓ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:48:29

ความคิดเห็นที่ 78 หอประวัติศาสตร์เพชรบุระ หอประวัติศาสตร์เพชบุระ  หรือ  สวนสาธารณะเพชบุระ  ตั้งอยู่  ณ.ถนนเพชรเจริญ  เป็นสวนสาธารณะใจกลางเมือง  ซึ่งได้ปรับปรุงจากจวนผู้ว่าราชการจังหวัดเดิม  อันประกอบด้วย  ลานอเนกประสงค์  ห้องออกกำลังกาย  หอเกียรติยศบุคคลสำคัญจังหวัดเพชรบูรณ์  มีการจัดแสดงภาพเก่าเล่าอดีตและอาคารแสดงวิถีชีวิตภูมิปัญญาชาวเพชรบูรณ์  พร้อมทั้งมีสนามเด็กเล่น  ตลอดจนสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ  ซึ่งเป็นการบอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของจังหวัดเพชรบูรณ์  ความสำคัญของเมืองนครบาลเพชรบูรณ์  และวัตถุโบราณสิ่งประดิษฐ์ต่าง  ๆ  ที่ขุดพบและได้รับบริจาคจากบุคคลทั่วไป  เปิดให้บริการตั้งแต่เวลา  ๐๘.๓๐ - ๑๖.๓๐  น. จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:53:00

ความคิดเห็นที่ 79 โบราณสถานจวนเรสิดังกัมปอร์ต จ.ตราด โบราณสถานจวนเรสิดังกัมปอร์ต ตั้งอยู่ที่ถนนหลักเมือง เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ 3 ชั้น หลังคาทรงปั้นหยาลดชั้น เคยใช้เป็นที่พำนักของข้าหลวงฝรั่งเศส ผู้ได้รับการมอบหมายจากรัฐบาลฝรั่งเศสให้ปกครองจังหวัดตราด ในระหว่างปี พ.ศ. 2453-2464 ได้กลายเป็นจวนผู้ว่าราชการจังหวัดเมื่อปี พ.ศ. 2450-2471 จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:56:53

ความคิดเห็นที่ 80 พลับพลารับเสด็จ เสด็จสมเด็จพระเทพฯ พิพิธภัณฑ์ผ้าทองคำ พิพิธภัณฑ์ผ้าทองคำหรือ สาธรผ้าทองคำ อยู่หน้าตลาดหาดเสี้ยว อ.ศรีสัชนาลัย จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:02:26

ความคิดเห็นที่ 81 พระตำหนักแดง เดิมเป็นพระตำหนักหมู่ใหญ่ในวังหลวง สมัยรัชกาลที่ 1 เพื่อถวายเป็นที่ประทับของพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากรมศรีสุดารักษ์ สมัยรัชกาลที่ 3 ได้ย้ายไปปลูกที่พระราชวังเดิม เพื่อถวายเป็นที่ประทับของสมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี และสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ปัจจุบันได้ย้ายมาอยู่ที่วัดเขมาฯ นนทบุรี พระตำหนักแดงให้ชมอยู่แค่เพียงภายนอก ได้เห็นภายในแค่บางส่วน จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:13:38

ความคิดเห็นที่ 82 พระที่นั่งมูลมณเฑียร พระที่นั่งมูลมณเฑียร เป็นพระที่นั่งเก่าแก่อยู่คู่โรงเรียนกลาโหมอุทิศ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวัดเขมาภิรตารามมาเป็นเวลาอันยาวนาน เดิมเป็นพระตำหนักไม้ชั้นเดียว หลังคา ๒ ตอน แบบเรือนแฝด ประดับ เครื่องลำยอง ช่อฟ้า ใบระกา หน้าบันเป็นไม้จำหลักปิดทองประดับกระจก สร้างขึ้นในสมัยพระบาทสมเด็จพระ พุทธเลิศหล้านภาลัย ณ พระบรมมหาราชวัง ต่อมาพระบาทสมเด็จพระจอม เกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้รื้อแก้เป็นตึกสร้างขึ้นใหม่ในระหว่างพระที่นั่งภานุมาศจำรูญกับบริเวณพระพุทธนิเวศน์ ต่อมาพระบาทสมเด็จ-พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดให้ย้ายไปปลูก ที่วัดเขมาภิรตาราม จังหวัดนนทบุรี เพื่อใช้เป็นอาคารโรงเรียนสำหรับเด็กโตในสมัยนั้น ฯพณฯ จอมพล ป. พิบูลสงคราม ท่านก็ได้ศึกษาเล่าเรียน ณ พระที่นั่งองค์นี้ และใช้เป็นสถานที่เรียนจนถึงพ.ศ.๒๔๙๘ จากนั้นได้ใช้เป็นห้องสมุดประจำจังหวัดนนทบุรีอยู่ระยะหนึ่ง เมื่อห้องสมุดประจำจังหวัดนนทบุรี สร้างเสร็จได้ย้ายไปตั้งบริเวณศาลากลาง จังหวัดนนทบุรี พระที่นั่งมูลมณเฑียร จึงเป็นสถานที่เรียนของนักเรียนโรงเรียนกลาโหมอุทิศตั้งแต่ครานั้นเรื่อยมาด้วยความเก่าแก่ ส่งผลให้พระที่นั่งมูลมณเฑียรทรุดโทรมลง ทางโรงเรียนงดใช้เป็นสถานที่เรียนเป็นการถาวร ด้วยเกรงจะเป็นอันตรายแก่นักเรียน หลังจากนั้นกรมศิลปากรได้ดำเนินการซ่อมแซมเพียงบางส่วน แต่ก็ไม่สามารถทำให้ความสง่างามของพระที่นั่งองค์นี้กลับคืนสู่สภาพเดิมได้ จวบจนพ.ศ. ๒๕๕๐ ทางกรมศิลปากรได้อนุมัติงบประมาณการบูรณะครั้งใหญ่ บัดนี้พระที่นั่งมูลมณเฑียรได้รับการรังสรรค์ทั้งภายนอกและภายในให้สวยงามดุจเดิม รอคอยการเยี่ยมชมของชาวนนทบุรีและจังหวัดใกล้ไกล ที่โดดเด่นงดงามจับตา คือหน้าบัน ที่หันหน้ารับแสงอาทิตย์ทั้งในยามรุ่งอรุณและยามอัสดง บานประตูที่แต่งแต้มสีและเส้นแสดงวิถีชีวิตของชาวตำบลสวนใหญ่แห่งนี้ ดังคำบรรยายในหนังสือ เรื่อง เที่ยวงานประจำปีวัดเขมาภิรตารามว่า... “หลังคายกช่อฟ้าทาสีสด ช่างช้อยชดงดงามตามอย่างสยาม คราต้องแสงสุรีย์จับแลวับวาม ทั่วเขตคามชาวนนท์ ใคร่ยลกัน บานประตูคู่ต่างสร้างลายไว้ ชาวสวนได้ปลูกทุเรียนเพียรขยัน นามตำบลสวนใหญ่ ให้ยืนยัน ทุเรียนพันธุ์ดีดีมีมากมาย ” จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 23:17:30

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เสียดายบ้านหลายๆหลัง โดยเฉพาะ*67 ถ้าบูรณะดีๆ ทาสีใหม่ คงสวยมากๆ สวยงามคลาสสิค บอกเล่าเรื่องราว แสดงความเป็นมาในอดีต ไว้เยอะมากๆ จริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 00:58:38

ความคิดเห็นที่ 84 # 66 ผีดุมากคร่าบบบบ T___Y จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 04:16:28

ความคิดเห็นที่ 85 จริงเหรอคะ ที่สตูล เราเพิ่งไปมา ^_^ ชอบระทู้นี้จัง ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน แจกกิ๊ฟเพลินเลย ขอแชร์ใน FB นะคะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 07:22:39

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นการค้นคว้าและนำเสนอที่ยอดเยี่ยมครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 11:32:22

ความคิดเห็นที่ 87 คห.71 เคยขึ้นไปเล่นดนตรีไทยบนนั้นครั้งนึง ภายในสวยงามมากๆครับ ^^ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 01:05:04

ความคิดเห็นที่ 88 พระตำหนักสายสุทธานภดล พระตำหนักของ พระวิมาดาเธอ กรมพระสุทธาสินีนาฏ ปิยมหาราชปดิวรัดา พระอัครชายาเธอของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ตั้งอยู่ในเขตพระราชฐานสวนสุนันทา จากคุณ : Elliptic เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 01:45:26

ความคิดเห็นที่ 89 พระตำหนักใหญ่เมื่อแรกสร้าง วังศุโขทัย จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 23:51:51

ความคิดเห็นที่ 90 วังนางเลิ้ง เรือนหมอพร มาจากพระนามของกรมหลวงชุมพรฯ ในบทบาทของหมอผู้รักษาคนไข้ ในระหว่างปี พ.ศ. 2454-2460       พระองค์ได้กราบบังคมทูลลาออกจากราชการ และทรงสนพระทัยศึกษาในวิชาการแพทย์แผนโบราณจากตำราไทยและจากแพทย์ชาวต่างชาติ ทรงเขียนตำรายาแผนโบราณลงในสมุดข่อยและทรงตั้งชื่อตำรายาแผนไทยสมุดข่อยเล่มนี้ว่า “พระคัมภีร์ อติสาระวรรค โบราณะกรรม และ  ปัจจุบันะกรรม” ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์ทหารเรือ จ.สมุทร ปราการ นอกจากจะทรงศึกษาค้นคว้าตำรายาต่าง ๆ แล้ว พระองค์ยังได้ทรงรักษาโรคภัยไข้เจ็บแก่คนทั่วไป โดยไม่คิดค่ารักษาหรือค่ายา ทรงฉลองพระองค์แบบง่าย ๆ ใส่เสื้อราชปะแตนและนุ่งผ้าม่วงตามสมัยนิยมในยุคนั้น ถือไม้เท้ากระเป๋าล่วมยา เวลาเสด็จไปไหนจะประทับบนรถม้า รักษาชาวบ้านตั้งแต่ละแวกนางเลิ้งไปจนถึงเยาวราช โดยเฉพาะชาวจีนย่าน สำเพ็ง ต่างเรียกพระองค์ว่า “เตี่ย” ผู้คนในชุมชนนางเลิ้งสมัยนั้น รู้จักพระองค์ท่านเป็นอย่างดีในนามของ “หมอพร” จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 00:22:26

ความคิดเห็นที่ 91 วังจักรพงษ์ หรือ วังท่าเตียน จอมพล สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ โปรดให้สร้างวังจักรพงษ์ขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2452 เพื่อประทานให้เป็นวังที่ประทับของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ ตลอดจนใช้เป็นที่ประทับพักผ่อนรับรองพระอาคันตุกะ และเป็นท่าเรือส่วนพระองค์ นอกเหนือจากวังที่ประทับ คือ วังปารุสกวัน โดยเจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถฯ จะทรงเรียกบ้านหลังนี้ว่า วังท่าเตียน ต่อมาในปี พ.ศ. 2456 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้ใช้เป็นที่ประทับชั่วคราวของสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าประชาธิปกศักดิเดชน์ กรมขุนสุโขทัยธรรมราชา เมื่อครั้งทรงสำเร็จการศึกษาจากประเทศอังกฤษ รวมถึงช่วงการเปลี่ยนแปลงการปกครอง คณะราษฎรได้ยึดวังปารุสก์เป็นกองบัญชาการ ก็มีการแปรพระราชฐานมาประทับอยู่ที่วังนี้ จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2481 เมื่อพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์เสด็จกลับจากการศึกษาที่ประเทศอังกฤษ พร้อมหม่อมอาลิซาเบท ผู้เป็นชายา จึงเปลี่ยนชื่อวังนี้เป็น วังจักรพงษ์ และปรับปรุงเป็นที่ประทับสืบมา เมื่อพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ สิ้นพระชนม์ในปี พ.ศ. 2506 วังจักรพงษ์จึงตกเป็นของทายาทเพียงคนเดียวของราชสกุลจักรพงษ์ คือ หม่อมราชวงศ์หญิงนริศรา จักรพงษ์ วังจักรพงษ์ สร้างขึ้นตามแบบสถาปัตยกรรมแบบตะวันตก เป็นอาคารตึกสไตล์อิตาเลียนวิลล่า สร้างโดยสถาปนิกชาวอังกฤษชื่อโปรเฟสเซอร์ เอ็ดเวิร์ด ฮีลี ซึ่งเป็นผู้ออกแบบสถานทูตอังกฤษ ที่ถนนวิทยุ ตอนหน้ามี 2 ชั้น ปีกซ้ายตอนในก่อสูงขึ้นเป็น 3 ชั้น และมีหอสูงหลังคาทรงโดม อีกชั้นหนึ่ง มีมุขที่ตอนกลางอาคารเพียงมุขเดียว บริเวณผนังมุข ก่อเป็นเสานูนประดับ ลวดลายปูนปั้นบริเวณหัวเสาชั้น 2 และใกล้ฐานชั้นล่าง ส่วนที่เป็นหอสูงเป็นที่บรรจุพระบรมอัฐิของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ สมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ และ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 00:40:30

ความคิดเห็นที่ 92 วังจักรพงษ์ หรือ วังท่าเตียน จากคุณ : tintila เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 00:41:17