ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้นี้ ทำให้ดิฉันนึกถึงพระสูตรหนึ่ง คือ มหาราหุโลวาทสูตร อันเป็นคำสอนที่พระพุทธเจ้าตรัสสอน พระราหุล คำสอนเริ่มที่การแยกธาตุทั้ง 5 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และอากาศ ทั้งภายในและภายนอกตัวเรา   ต่อมาคือ การเจริญภาวนาเสมอด้วยธาตุทั้ง 5 ตามมาด้วย การเจริญภาวนา 6 อย่าง และการเจริญอานาปานสติ 16 ขั้น แต่ในที่นี้ ดิฉันจะขอคัดเฉพาะที่ทรงตรัสสอน เรื่องการเจริญภาวนาเสมอด้วยธาตุทั้ง 5          "ราหุล เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดินเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้       คนทั้งหลายทิ้งของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงบนแผ่นดิน แผ่นดินจะอึดอัดระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่     แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดิน เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้          เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้     คนทั้งหลายล้างของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง น้ำจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้น ก็หาไม่     แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้          เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้     ไฟย่อมเผาของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ไฟจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่     แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้         เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้     ลมย่อมพัดของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลมจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่     แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลม เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้         เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ อากาศไม่ตั้งอยู่ในที่ไหนๆ       แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่เป็นที่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้” พระสูตรนี้บอกเราว่า แท้จริงสรรพสิ่งทั้งหลายรวมถึงตัวเรา ไม่ใช่อะไรอื่น นอกจากธาตุต่างๆ ที่เคลื่อนไหวไปตามเหตุปัจจัย ชีวิตทุกรูปนามนั้น เป็นของอันเดียวกัน หรือมีชีวิตเดียวกัน มีความรู้สึกแท้ๆ ล้วนๆ ของชีวิตเป็นแบบเดียวกัน เช่นเดียวกันกับที่ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ และธาตุอากาศ ที่เป็นแบบเดียวกัน ไม่ว่าอยู่ภายในกาย หรืออยู่นอกกาย สิ่งสมมติว่าเป็นเราหรือเป็นเขา ไม่ได้มีอะไรแตกต่างกัน แท้จริงจึงไม่มีเรา ไม่มีเขา เมื่อเข้าใจเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยก ไม่จำเป็นต้องมีเรา มีเขา การแบ่งขั้วอุดมการณ์เป็นการคิดแบบนิจจัง หรือเสถียร(static) ซึ่งการคิดแบบนั้นขัดกับความจริง ทำให้เกิดความรุนแรงตามมา เพราะแท้จริงแล้วสรรพสิ่งเป็นอนิจจัง ส่วนความสามารถในการรับรู้ของคนเราแต่ละคนก็จำกัดนัก และคนแต่ละคนก็ยากที่จะก้าวข้ามพ้นอัตตาตัวตนของตนเองได้ เมื่อก้าวข้ามไม่ได้ ก็ยากที่จะเห็นความเป็นจริงของสรรพสิ่งได้ คนแต่ละคนจึงมีทั้งดีและไม่ดี มีส่วนที่มองถูกหรือมองไม่ถูก ขึ้นอยู่กับเป็นเรื่องอะไร รับข้อมูลมาจากไหน มีผลประโยชน์ส่วนตัวเกี่ยวข้องมากน้อยหรือไม่อย่างไร และขณะจิตนั้นๆ ของเขาเป็นกุศลหรืออกุศล การแบ่งฝักฝ่ายขั้วค่ายอุดมการณ์ ยังเป็นการดึงคนเข้าร่วมให้มากๆ เพื่อเป็นพลังในการเปลี่ยนแปลง ซึ่งนำไปสู่การเผชิญหน้า และมักปะทะกัน โดยที่แต่ละฝ่ายก็มีทั้งคนดีและไม่ดีเข้าร่วมเหมือนๆ กัน เพราะแต่ละฝ่าย ก็ประกอบด้วยคนแต่ละคน ซึ่งมีท้งดีและไม่ดีอยู่ในตนเองทั้งสิ้น ขึ้นกับ ตัณหา มานะ และทิฏฐิ ของใครจะไปทางไหน หวังใจว่า ผู้คนจะมองเห็นความจริงส่วนที่ละเลยกันไปเพิ่มมากขึ้น หวังใจว่า แรงบีบคั้นจากการแบ่งขั้วค่ายจะคลายตัว เพราะผู้คนจะตาสว่างเพิ่มขึ้น หวังใจว่า สังคมสมานัตตา ไม่ถือเขาถือเรา จะก่อตัวขึ้นบ้าง แม้ในส่วนเสี้ยวเล็กๆ หวังใจว่า ผู้คนจะรู้จักตนเอง เห็นคุณค่าของตนเองและผู้อื่น และรักกันยิ่งกว่านี้ ขอบคุณ จขกท.ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นค่ะ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 18:22:15

ความคิดเห็นที่ 2 นานๆจะแวะเข้ามาห้องนี้ อ่านแล้วรู้สึกดีจังขอบคุณทั้งสองท่าน ที่ทำให้ได้อ่านสิ่งดีดีค่ะ จากคุณ : หญ้าสีเขียว เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 11:50:00