แบ่งปันประสบการณ์ค่ะ
+++ ตอนม.ต้น เราได้มีโอกาสเรียน รร.เอกชนที่สอนสองภาษามา 2 ปี
จุดสังเกต ที่ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนอย่างนึงเลยคือ ความกล้า ค่ะ
กล้าคิด กล้าถาม กล้าแย้ง ในสิ่งที่เราคิดว่าเราถูก
และ
กล้ายอมรับ ในสิ่งที่เราผิดจริงๆค่ะ
ตอนก่อนที่จะได้เรียนกับครูตปท. รู้สึกเลยว่าไม่เคยกล้าถามครูถ้าไม่รู้เรื่อง
หรือครูพูดผิดอะไร แล้วเราก็จำไปผิดๆถูกๆ
บ่อยเข้าก็เลยไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไหร่ :P
...แต่พอมีความกล้าที่จะเข้าไปถามครู ก็รู้สึกว่า การเรียนน่าสนใจมากขึ้น :)
+++ ตอนม.ปลาย มีโอกาสได้เรียนรร.รัฐแถวหน้าๆ...
จำได้เลยว่าทุกๆกลางภาค อาจารย์หลายๆวิชาจะเอาข้อสอบมาให้ดูให้ตรวจสอบว่า มีจุดไหนที่อ.พลาดเองบ้างหรือเปล่า

ซึ่งถ้าผิดจริง อ.ก็แก้คะแนนให้

จุดนี้เอง... ที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกว่า การเรียนน่าสนใจมากขึ้น กล้าถาม กล้ายอม :)
และเรากำลังคิดว่า... รร.ไทยรร.อื่นล่ะ จะสนุกกับการเรียนบ้างไม๊
- - - - - - - - - -
เรื่องวินัย.... ไม่เข้าใจจนถึงบัดนี้
ทำไมรร.ไทยถึงเคร่งกับระเบียบการแต่งตัวมากมายนัก!!!!
คือ... ระเบียบบางอย่างที่ครูเองก็อธิบายไม่ได้
(ผมยาวเกิน ผิดระเบียบ เอิ่ม...)
เอาแต่อ้างว่ามันเป็น กฎ -0-"
ผลสุดท้าย
ก็กลายเป็นว่ามีวินัยบางเรื่อง
และ
ไร้วินัยหลายเรื่อง
มั่นใจว่า... หลายๆรร. หมดเวลาไปกับการ ตรวจระเบียบวินิย
หลายคนเลยทำถูกระเบียบเฉพาะตอนที่ตรวจ
พอตรวจเสร็จปุ๊บ เปลี่ยนกระโปรง/กางเกงปั๊บ!
เรื่องทำผักชีโรยหน้า ใช่ว่ารร.เองจะไม่เคยทำสักหน่อย
จำได้ไหม... เวลาที่ "กระทรวงจะมาตรวจ"
เตี๊ยมกับเด็กเองไม่ใช่หรอ
ให้ทำตัวเรียบร้อยหน่อยนะ
ตั้งใจเรียนหน่อยนะ
เดี๋ยว รร.ไม่ผ่าน
ก็เพราะมีตัวอย่างน่ารักๆแบบนี้... ก็เลยทำตามโดยไม่เคอะเขินไงล่ะคะ
อาจจะดูเหมือนว่าเป็นข้ออ้าง
แต่การสอนที่ดีที่สุด
คือการทำเป็นตัวอย่าง
ไม่ใช่หรอคะ?
สรุปแล้ว เรื่องวินัย ควรจะแก้ที่อะไรกันคะ?
ปล. ออกตัวเอี๊ยดอีกรอบว่า... คหสต.ของเรานี้
อาจจะใส่อารมณ์ไปค่อนข้างมากหน่อย ขออภัยด้วย
แต่มันอยากระบายนี่หน่า!