Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
บอกตรงๆว่าสับสนในชีวิต อยากเป็นอาจารย์มหา'ลัยเเต่ก็อยากรวย เครียด ติดต่อทีมงาน

บอกตรงๆว่าสับสนในชีวิต อยากเป็นอาจารย์มหา'ลัยเเต่ก็อยากรวย
เราเพิ่งจบมาได้ปีเดียวค่ะ ตอนนี้เราสอนพิเศษอย่างเดียวได้เดือนละ ประมาณ34,000 เก็บเงินไว้เป็นทุนเรียนต่อก่อน กะว่าปีหน้าจะต่อป.โทค่ะถ้าความตั้งใจยังไม่หมด
คือตอนเเรกเราตั้งใจอยากเป็นอาจารย์ตั้งเเต่เด็กๆ เป็นคนเรียนเก่งในระดับนึง อยู่ห้องคิงรร.ม.ปลายที่มีเเต่เด็กเก่งๆ จบมหา'ลัยข้างๆ เกียรตินิยม
เราอ่ะอยากเป็นอาจารย์เพราะชอบเลยค่ะ ชอบสอน ชอบดูเเลคน อยากทำพวกเปเปอร์ งานวิจัย
เเต่เเบบพอคิดไปคิดมา เท่าที่หาข้อมูล เงินเดือนน้อยเหลือเกิน
คือก่อนอื่นเราต้องสละเวลาไปเรียนป.โท ออกเงินเองอีก(เพราะปกติ เท่าที่ถามอาจารย์ที่รู้จักมา3 คนมหา'ลัยจะออกให้เเต่ป.เอก เเล้วตอนนี้ส่วนมากต้องเรียนจบป.เอกเองด้วยซ้ำ เเล้วอาจารย์เราหลายท่านบ้านก้มีฐานะอยู่เเล้ว เรียนต่อป.โท-ป.เอกเองเป็นสิบล้าน)เเล้วถ้าจะต่อป.เอกปงโทก้ควรเรียนเเบบทำวิทยานิพนธ์ซึ่งอาจารยืเราก้เเนะนำให้ออกจากงานมาเลยถ้าทำวิทยานิพนธ์เนี่ย
เราไปค้นดูสถาบันเเห่งหนึ่งในมหา'ลัยเรา ป.โทได้เงินเดือน15,000 ป.เอก18,000 มหา'ลัยอื่นวุฒิป.เอกอย่างดีก็20,000ต้นๆ
เราก็เเบบ เริ่มนึกละจะเลี้ยงเเม่กับน้องไหวมั๊ย เเล้วกว่าจะมีเงินเดือน ต้องอีก5-6ปี
บ้านเราก็ไม่ได้จนอะไรมากเเต่เรียนได้ว่าไม่มั่นคงเลย เมื่อ่กอนบ้านเราฐานะค่อนข้างดี จอนเด็กๆจำได้มีพี่เลี้ยง บ้านติดเเอร์ทั้งหลัง เรากะน้องได้เรียนรร.ๆดี ไปเที่ยวตปท. ตจว.กัน เเเต่เพราะพ่อเราพิการตั้งเเต่เราอยู่ม.1 บ้านจนลงมากๆ พ่อเเม่ก็ปาข้าวของทะเลาะกันเรื่องเงินหลายครั้ง ชีวิตตอนเด็กตอนนั้นไม่เคยมีความสุข เเล้วก็อยู่เเบบลุ่มๆดอนๆมาตลอด
เเม่เราก็ไม่ได้ทำงานประจำ

คือเเม่เราจบป.ตรีเเต่ไม่ชอบงานออฟฟิศ มีคนชวนไปทำเเม่เราก็ไม่ทำ ไม่ชอบจริงๆคือเเม่เราออกติสต์ๆ ก็งานฟรีเเลนวืเเนวๆอาร์ตๆมาตลอด เเล้วมันไม่พอหรอก บางทีเราสอบเสร็จจะไปดรีมเวิลด์กับเพื่อนยังไม่มีเงินไป จะกินข้าวนอกบ้านยังเเทบไม่เคย
พ่อกะเเม่ทะเลาะกันเราต้องปั่นจักรยานไปเเถวบ้าน
เเล้วเรากลายเป็นเด็กเงียบ ไม่มีความมั่นใจ กลัวความไม่มั่นคงมากๆ ตอนนั้นเรากินจนอ้วนหนัก 80 เเล้วเครียดสิวเลยตามมา เราเลยทั้งอ้วนสิว เพื่อนก็ล้อ ผู้ชายก็ล้อ เเล้วเราเงียบด้วย คนยิ่งเหมือนไม่ชอบเรา

จนเรามาผอมตอนอยู่ม.ปลาย สิวหาย ชีวิตถึงเเบบ เออ ดีขึ้น มีเพื่อนเยอะ


จนพ่อเราเสียตอนเราอยู่ปี1 ชีวิตก็ดีขึ้นมาหน่อยเพราะญาติมาช่วยเหลือ

คือบอกไว้ก่อนว่าลำยาก จนของเรานี่คือไม่ได้ข้นเเค้นขนาดนั้น มีบ้านเดี่ยวอยู่ มีรถอายุ 20กว่าปีขับ เเต่เเบบมันไม่มั่นคง

จนเรานึกหลายทีทำไมพ่อเเม่ไม่ทำงานองค์กรมั่นคงเหมือนคนอื่นๆ(คือเราไม่ได้นึกว่านิสัยพ่อเเม่เราคืออาร์ต ศิลปินไง) เราเลยคิดเลยว่าเราจะทำงานบริาัทมั่นคง ถ้าเรามีครอบครัวมีลุก
จะได้มีเงินเลี้ยงลุกได้ ชีวิตมั่นคง เเล้วเราต้องเรียนเก่งๆ จะได้ๆงานดีๆ

ทีนี้พอผ่านไปมันไม่ใช่เเบบนั้นสิ พอโตขึ้นเราเริ่มรู้เลยว่าเราก็เหมือนพ่อเเม่น่ะเเหละ ไม่อยากทำงานเเบบพวกบริษัท คือเราไม่สนใจเรื่องเเบบนี้ ไม่ชอบลักาณะการทำงานเเบบนี้(จริงๆมีเหตุผลที่มากกว่านี้ เเต่เดี๋ยวคนอ่านจะคิดว่าเราขวางโลก)
เเต่เราไม่รู้ว่าถ้าเป้นอาจารย์ เเม่กะน้องเราจะลำบากมั๊ย ต้องรอเราเรียนกี่ปี ต่อให้เรียนจบป.เอกมาก็ไม่รุ้ว่า จะได้เป็นอาจารย์ที่ไหนยังไม่รู้เลย ต่อให้จบป.เอกมาก็อาจต้องรอไปก่อนไม่มีงานทำ

จากคุณ : v
เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 13:18:55 A:110.169.176.147 X: TicketID:349385




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com