มันสะท้อนความรู้สึก เสียดสีสังคมให้เราเห็น ชอบตั้งแต่เริ่มต้นเล่มแรก แม้ว่าเล่มสามจะดราม่าจนตาบวมก็เถอะ
สปอยล์....
ตอนที่แอบขำก็มีนะ เล่มสองขำสิ่งที่พีต้ากับแคทนิสทำในห้องซ้อมส่วนตัว ตอนโชว์ให้เกมเมคเกอร์ดู นั่งขำจะตาย ชอบตอนที่หมุนๆแล้วชุดเจ้าสาวเปลี่ยนเป็นนกม๊อคกิ้งเจย์ ตอนนั้นรู้เลยว่า ซินน่ากำลังจะทำอะไร
ตกใจตอนที่ซินน่าถูกจับ
ตอนที่คุณยายแม๊กส์เดินไปตาย มันสะเทือนใจอ่ะ เค้าอาสามาแทนใครคนนึง(ที่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นแอนนี่)
แล้วรู้ตัวว่าเป็นตัวถ่วงทีม แล้วพอตอนหมอกนั่น ตอนที่ทุกคนไปไม่ไหว ตอนนั้นคิดว่า
ถ้าเป็นเราจะอดทนได้มั้ย ต้องเห็นคนที่น่ารักที่สุดคนนึง เพื่อนคนนึงเดินไปตายต่อหน้าต่อตา ร้องไห้ไปหนึ่งรอบ
อึ้งมากตอนที่เกลบอกแคตนิสว่า เขต 12 ไม่มีอีกแล้ว แอบนอยด์มากๆ
พอขึ้นเล่มสามมา โอย ไม่ไหวแล้ว กดดัน ดราม่ามากๆ อ่านทนอ่านแบบโรคจิตไปเลย
กว่าพีต้ากับแคตนิสจะได้มาเจอกัน แถมยังมีเรื่องให้เสียใจกันอีก โอ๊ยย..เครียด จิตตก
ร้องไห้ตอนที่ฟินนิคและคนอื่นๆตายด้วย อารมณ์ประมาณคุณยายแม๊กส์กลับมาอีกแล้ว
สุดท้าย ลุ้นกันมากมายกว่าจะเฉลยได้ว่าสุดท้ายแล้วแคตนิสคิดยังไง ลุ้นเกิ๊นนน
ปล.อ่านแล้วเหนื่อยแต่ก็ยังอ่านได้เรื่อยๆนะคะ