PANTIP.COM : K11975599 พี่ ๆ ที่จบ/ทำงานสายภาษาช่วยแนะนำทีครับ โทเกาหลี? โทบรรณาธิการศึกษา? อินโดนีเซีย? [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 2

เราว่าเรียนมันแต่เอกอังกฤษอย่างเดียวกว่าจะจบมาแล้วเขียนภาษาอังกฤษให้สวยๆไม่เพี้ยนได้นี่ก็แทบกระอักเลือดแล้วหละ

อย่าเพิ่งพยายามเรียนอีกภาษาหนึ่งเลย เอาอังกฤษให้ใช้งานได้จริงๆซะก่อน แบบเขียนอังกฤษมาแล้วให้ฝรั่งเจ้าของภาษาอ่านแล้วพยักหน้าว่า "โอเค" ซะก่อน

^
เพราะถ้าคุณแปลไทยเป็นอังกฤษแบบภาษาอังกฤษออกมาสวยงามเป็นธรรมชาตินี้ จะได้งานราคาแพงๆ เพราะนักแปลระดับปานกลางที่ไม่เก่งมากๆในตลาดส่วนใหญ่ทำงานแค่นี้ยังทำไม่ได้ดีเลย ถ้าคุณทำได้ดี คุณแซงหน้าพวกเขาไปได้ตั้งมากมาย

ส่วนภาษาอื่นนั้นเอาไว้ให้คุณมีงานทำก่อนแล้วค่อยไปศึกษาเอาด้วยตัวเองหรือเรียนตามโรงเรียนสอนภาษาก็ยังได้ แต่ถ้าเรียนหลายๆภาษาแล้วเอาดีไม่ได้สักภาษานี้จบมาหางานลำบากนะ จะบอกให้

ที่คุณพูดว่า

"ฝันอยากทำงานที่สำนักพิมพ์ โดยเฉพาะการแปลหนังสือ พี่ ๆ คิดว่าน่าเรียนไหมครับ หลายคนบอกผมว่า บรรณาธิการมันไม่ใช่อาชีพที่เป็นสายตรง"

^
งานแปลหนังสือให้สำนักพิมพ์ส่วนใหญ่เป็นงานแบบ freelance คุณส่งตัวอย่างการแปลไป สนพ เขาสนใจเขาก็จ้างคุณเป็น job ไป ส่วนงานบรรณาธิการถ้าไปนั่งทำใน สนพ งานหนักมากๆ เงินก็ไม่มากนักหรอก แต่ถ้าคุณเป็นนักแปลมือฉมัง สนพ บางแห่งอาจจ้างคุณเป็นบรรณาธิการต้นฉบับหนังสือแปล แล้วจ่ายเงินคุณเป็น job ไปก็ได้

การเรียนโทวิชาภาษาไทยจริงๆแล้วมันก็ไม่ได้ช่วยทำให้คุณแปลอังกฤษเป็นไทยสวยงามขึ้นมาเลย ตอนเราหัดแปลพอเขียนภาษาไทยเละให้เพื่อนอ่านเพื่อนขำหัวเราะงอหาย เราก็หลงคิดแบบคุณน่ะ "ว่าต้องไปเรียนภาษาไทยไหม่" แต่ที่ไหนได้ ลองศึกษาไปดีๆ จะพบว่า "การเรียนทักษะการแปล ทำให้รู้วิธีเขียนภาษาไทยให้สวยกว่าเดิม คือที่ภาษาไทยมันเละตอนแรก มันเป็นเพราะไม่รู้วิธีจัดการกับอิทธิพลของภาษาต้นทางที่จะส่งผลต่อภาษาปลายทางต่างหาก"

เราเรียนเขียนภาษาไทยให้ดีขึ้นโดยการอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษเทียบกับผลงานแปลเป็นไทยของนักแปลหลายๆท่านต่างหากล่ะ ซึ่งเป็น "การเรียนโดยตรง" ไม่ใช่ไปเรียนอ้อมทิศทางโดยการไปเรียนวิชาภาษาไทยในมหาลัย ส่วนการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อแปลไทยเป็นอังกฤษนั้นเราเรียนโดยการเก็บสะสมต้นฉบับภาษาอังกฤษที่เราเคยแปลเป็นไทย เอาไว้เยอะๆ แล้วเอามาตัดต่อเล่นแร่แปรธาตุหัดนำประโยคภาษาอังกฤษ (ที่นักเขียนฝรั่งเก่งๆเขียนมา) เอาไปเขียนใหม่พลิกแพลงด้วยตนเอง บ่อยๆ แล้วที่แน่ๆก็คือเราต้องหมั่นอ่านตำรา writing ที่ผู้เชี่ยวชาญฝรั่งเขียนไว้ ซึ่งสรรหามาจากต่างประเทศ ถึงจะเขียนอังกฤษได้เก่งขึ้นเรื่อยๆ

การเรียนภาษาในมหาลัยได้ปริญญามาเป็นใบเบิกทางมันก็ดีอยู่หรอก แต่พอลงสนามสู้กันจริงๆ ประสบการณ์จริงและความรู้ที่เรียนจากตำราต่างประเทศที่เรียนด้วยตัวเองกลายเป็น

"เอามาตัดสินแพ้ชนะกันระหว่างนักแปลด้วยกัน"

ยกตัวอย่างเช่นคุณกำลังประมูลงานแปลไทยเป็นอังกฤษแข่งกับนักแปลหลายๆคน ถ้าคุณไม่จบวุฒิสูงๆแต่ตัวอย่างการแปลของคุณเป็นภาษาอังกฤษที่เรียนด้วยตัวเองแต่สวยงามเหนือชั้น คุณก็มีทางแย่งงานจากคนจบเอกอังกฤษแต่เขียนอังกฤษกระท่อนกระแทนแบบไทยๆได้สบายๆ! เพื่อนเราหลายๆคนที่เป็นนักแปลซึ่งจบเอกอังกฤษจากมหาลัยดังๆอย่างอักษรศาสตร์จุฬา กว่าจะเขียนภาษาอังกฤษเก่งระดับเทพๆ ไม่ใช่จบมารับปริญญาแล้วเก่งมาเลยนะ ส่วนใหญ่เก่งระดับเทพหลังจากออกไปลงสนามทำงานด้านภาษาเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากการทำงานจริงมาแล้วหลายปี
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 23:53:30
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 16:41:57

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 16:32:34

ความคิดเห็นที่ 5

วันนี้จะขอคัดง้างกับผู้อาวุโสสักตั้ง หวังว่าคงจะไม่ทำให้สะเทือนซาง เพราะกระทำด้วยความเคารพเสมอ

"ปัญหามันอยู่ที่ลักษณะเฉพาะของภาษาไทยที่ทำให้คนไทยมีเวรมีกรรม

หรือคนไทยส่วนใหญ่จัดลำดับความคิดอย่างมีเหตุผลในการเรียบเรียงประโยคไม่ค่อยจะได้"

ขอเคลียร์เลยว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวภาษาเอง แต่อยู่ที่ผู้ใช้ ผู้พูด ผู้เขียน เป็นส่วนใหญ่

ทำไมจึงกล้าฟันธงลงไปได้ขนาดนี้ เพราะ

ในโรงรียนตั้งแต่ประถม ถึงมัธยม ในเมืองไทย มิได้ฝึกให้เด็กเขียน ในการตอบข้อสอบ (ซึ่งเป็นการวัดทักษะในการถ่ายทอดความคิดที่สำคัญมาก) โดยอ้างว่า เด็กต่อห้องเยอะ ไม่มีเวลาตรวจ จึงออกข้อสอบแต่วงกลม เติมคำ

นักเรียน นักศึกษา เพิ่งจะมาฝึกเขียนอย่างจริงจัง ในการเรียนระดับอุดมศึกษา ซึ่งช้าเกินไป เพราะ 4 ปี กับ 12 ปี มันเทียบกันไม่ได้

แล้วทำไมเ็ด็กต้องมาเริ่มฝึกเขียนกันในระดับมหาวิทยาลัย

เพราะศาสตร์ต่างๆที่เรียน มันเรียนแบบละเอียดขึ้น ต้องใช้เหตุผล กล่าวอ้าง คัดง้าง ยกตัวอย่างประกอบเหตุผล
พูดง่ายๆคือ ต้องเขียนแนว argumentative essay ในการตอบข้อสอบ (ไม่ได้หมายถึงทุกวิชา แต่มีอยู่ในหลายวิชา โดยเฉพาะวิชาระดับสูง ปี 3-4)

ในระยะเวลา 4 ปี ที่เ็ด็กจะได้ฝึกการเขียนนั้น ถือว่าน้อยไป น้อยมาก

แต่หากทำได้ ตั้งแต่ประถม คือ ป 1- ม 6 เด็กเราจะมีทักษะในการเขียนอย่างแข็งแกร่ง ไม่แพ้นักเรียนในประเทศชาติตะวันตก

ทำไมต้อง เกริ่นอารัมภบท เรื่องการเขียนไว้เป็นคุ้งเป็นแคว ขนาดนี้

เพราะว่าะ การเขียนเป็นการถ่ายทอดความคิดรูปแบบหนึ่ง เช่นเดียวกับการพูด (แต่มีเวลามากกว่า ที่จะใคร่ครวญและปรับแต่ง ให้งดงาม จนกลายเป็นงานศิลป์ได้)

นักแปลมืออาชีพ จำเป็นอย่างยิ่ง ต้องมีทักษะการเขียนขั้นดีเลิศ เพื่อหลีกเลี่ยง การเข้าใจผิด ความคลุมเครือ ในงานแปลของตน

จะเห็นได้ว่า รัชกาลที่ 6 เจ้าพระยาพระคลังหน สุนทรภู่ เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี ฯลฯ นักเขียนหรือกวีฝีมือระดับพระกาฬนั้น ไ่ม่มีปัญหาในการ จัดการ กับ ภาษาที่ตนใช้ งานของท่านเหล่านี้ จึงได้กลายเป็นงานศิลป์ หรือวรรณกรรมระดับชั้นครู (masterpiece) ไปแล้ว

แล้วคนไทยจะเก่งภาษาในระดับท่านๆ เหล่านี้ได้ไหม

ขอตอบว่าได้ เมื่อฝึกฝนอย่างเคียวกรำ จนชำนาญ คือต้องอ่านเยอะมาก ซึ่งก็เป็นสิ่งที่นักแปลทุกคนต้องทำ

ตามทฤษฏีการแปลของสถาบันการแปลและล่ามชั้นสูงแห่งกรุงปารีส ESIT จึงเน้นว่า การแปล ควรกระทำจาก ภาษาต้นฉบับที่เป็นภาษาต่างประเทศ มาสู่ภาษาปลายทางที่เป็นภาษาแม่ เป็นหลัก

เพราะความสามารถทางภาษาแม่ มักจะสูงกว่า ภาษาต่างประเทศ ตามปกติ

พูดไปไกลเรื่องแปล เกินหัวข้อของ จขกท ไปแล้ว

แต่อยากจะแนะนำว่า คุณจะเรียนภาษาอะไรก็ตาม คุณต้องเรียนให้ถึงรากเหง้าของภาษานั้น คุณถึงจะใช้ได้ในระดับมืออาชีพ ระหว่างที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ คุณจะต้องฝึกทักษะทางภาษาที่เรียนอย่างเข้มข้นทึ่สุด เท่าที่จะทำได้ คือทั้ง ฟัง พูด อ่าน และเขียน ไม่ใช่แค่เอาแค่ในห้องพอผ่าน นักศึกษาไทยโดยเฉพาะที่คณะอักษรฯ จุฬา นั้น มักจะขาดโอกาส หรือไม่ค่อยจะมีโอกาส ได้ฝึกทักษะที่ไม่เป็นตัวอักษร อย่าง ฟัง และพูด ค่อยข้างมาก (เดาเอาว่า ทางคณะคิดว่า วิชาพวกนี้ง่ายเกินไป เด็กฝึกเองนอกห้องได้)

คุณจึงต้องพึ่งต้ัวเองเป็นหลัก หากอยากให้ภาษาที่ตัวเองเรียนนั้น ถึงขั้นใกล้เคียงกับเจ้าของภาษา

แต่ไม่อยากให้เรียนแต่ภาษา ทั้งเอก และโท ควรเลือกวิชาที่เป็นเนื้อหาบ้าง เช่น ประวัติศาสตร์ ปรัชญา ภูมิศาสตร์ เพื่อะจะได้นำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ในการงานในอนาคต และในการอ่านหนังสือในสาขาอื่นๆ

จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง)

เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 04:25:56