ความคิดเห็นที่ 1 ที่ทำงานมีเล่ม 1 มันจะยากอะไร อ่านพวกฉันท์ที่เรียนมัธยมยังยากกว่าอีก จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 23:09:30

ความคิดเห็นที่ 2 มีการ์ตูนด้วยนะ แบบการ์ตูนมีหลายเวอร์ชั่นมาก แบบทรีดี ทำออกมาตัวฟ้าๆคล้ายหนังอวาตาร์ก็มี FULL Ramayana ANIMATED MOVIE - The Legend of Prince Rama (1992) Cartoon (Ramayan Prince of Light) Ramayana: The Legend of Prince Rama (1992) The animated story is based on the Ramayana up to the point where Rama defeats Ravana in battle and returns to Ayodhya with Sita. แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 55 02:07:44 จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 23:40:58

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ยาก ของ อ.วีระ ละเอียดและหนามาก แต่ก็อ่านไปได้เรื่อยๆ (พูดไป เราอ่านเล่มหนึ่งยังไม่จบเลย 55 ไปสนใจอ่านอย่างอื่นเสียมากกว่า) จขกท.ไปหา มหาภารตยุทธของ กรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย มาอ่านก่อนก็ได้ หนังสือไม่หนา แต่ได้อรรถรส ใจความครบถ้วน จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 07:47:58

ความคิดเห็นที่ 4 คห. 2  เข้าใจผิดแล้วครับ มหาภารตะครับ ไม่ใช่รามายณะ (รามเกียรติ์) จากคุณ : Audigy37 เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 10:05:23

ความคิดเห็นที่ 5 มหาภารตยุทธของ กรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆ ค่ะ อ่านเสียจนท่องได้เป็นช่วงเลย จากคุณ : jackfruit_k เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 12:06:46

ความคิดเห็นที่ 6 ใช่ค่ะคุณ jackfruit_k ภาษาไพเราะมากๆ อ่านรื่นและลื่นไหล วางไม่ลง เราเคยพิมพ์ท่อนนี้จากหนังสือมหาภารตยุทธ สำนวนแปลกรุณา-เรืองอุไรให้เพื่อนอ่าน ลองไปหาในเมลบ็อกซ์ดูก็ยังอยู่ เอามาแปะไว้เผื่อใครสนใจ วิชาบริหารรัฐกิจและแนวคิดรัฐสวัสดิการเมื่อพันกว่าปีที่แล้วมีหลักเช่นนี้ ====================================== เวลากาลผ่านไป อำนาจและเกียรติยศของนครอินทรปรัสถ์ก็เพิ่มพูนมากขึ้นเป็นลำดับ ทั้งกษัตริย์ผู้ปกครองและไร่ฟ้าประชาราษฎร์ต่างมีชีวิตอยู่ด้วยความผาสุกทั่วหน้า อยู่มาวันหนึ่ง พระนารทมุนี ผู้เป็นจอมปราชญ์ของเทวดาและมีชื่อเสียงเป็นที่เคารพของกษัตริย์และประชาชนทั่วไป ได้จาริกมาถึงนครอินทรปรัสถ์และได้เข้าเฝ้าท้าวยุธิษฐิระผู้เชษฐภราดาแห่งปาณฑพ ภายหลังที่ได้แสดงความยินดีกับท้าวยุธิษฐิระที่ได้ขึ้นครองราไชศวรรย์แห่งนครอินทรปรัสถ์แล้ว มุนีราชนารทะก็ได้ทูลถามกษตริย์หนุ่มว่า "อาตมาภาพหวังว่ามหาบพิตรคงจะได้ทรงนำเอาคุณสมบัติ 6 ประการแห่งการเป็นพระราชามาใช้ในการบริหารบ้านเมืองโดยครบถ้วนแล้ว มหาบพิตรคงจะทรงจำได้ว่า คุณสมบัติ 6 ประการนั้นได้แก่ 1. ความเฉลียวฉลาด 2. ความพรักพร้อม 3. ความสามารถในการจัดการกับศัตรู 4. ความรู้ทางการเมือง 5. ความทรงจำอันแม่นยำ 6. และความยึดมั่นในศีลธรรม ยังทรงจำได้หรือไม่ "และข้าราชการที่สำคัญและเป็นหลักของบ้านเมืองทั้ง 7 ตำแหน่งนั้น ยังมีความจงรักภักดีต่อมหาบพิตรดีอยู่ดอกหรือ มหาบพิตรทรงทราบแล้วมิใช่หรือว่าข้าราชการหลักทั้ง 7 ตำแหน่งนี้ได้แก่ 1. ผู้บัญชาการป้อม 2. แม่ทัพใหญ่ 3. ผู้พิพากษาสูงสุด 4. หัวหน้าตำรวจ 5. นายแพทย์ประจำพระองค์ 6. หัวหน้าโหรหลวง 7. และ ที่ปรึกษาราชการแผ่นดินฝ่ายการเมือง "มหาบพิตรทรงวางนโยบายเป็นกลางกับประเทศและบุคคลที่เป็นกลางกับมหาบพิตรดีแล้ว ใช่หรือไม่" "มหาบพิตรด้ทรงจัดหาครูบาอาจารย์ที่ดีมีความสามารถมาถวายความรู้แก่ราชโอรส ราชธิดาและข้าราชบริพารในเรื่องศีลธรรมและศิลปวิชาการดีแล้วหรือไฉน" "มหาบพิตรทรงติดตามความเคลื่อนไหวของศัตรูโดยที่ฝ่ายศัตรูมิรู้ตัวบ้างหรือไม่" "มหาบพิตรทรงเลี้ยงดูนักปราชญ์ราชบัณฑิต และผู้มีความตามควรแก่กรณีดีแล้ว ใช่หรือไม่" "ทหารในกองทัพของมหาบพิตรได้รับเงินเดือนสม่ำเสมอ และมีความเป็นอยู่เสมอภาคกันดีอยู่หรือ" "รายรับกับรายจ่ายของบ้านเมืองสมดุลกันดีแล้ว ใช่หรือไม่" "สตรีได้รับการเลี้ยงดูและคุ้มครองดีอยู่หรือไฉน" "เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ประชาชนได้รับการเยียวยารักษาเป็นอย่างดี ใช่หรือไม่" "มหาบพิตรทรงให้การเลี้ยงดูแก่ภรรยาและครอบครัวของผู้ที่เสียชีวิตเพราะมหาบพิตรอย่างพอเพียงแล้ว ใช่หรือไม่" "มหาบพิตรไม่ทรงถอดถอนผู้ใดออกจากตำแหน่งหรือหน้าที่โดยไม่มีเหตุผลสควร ใช่หรือไม่" "การทำไร่ไถนาในขอบเขตขัณฑสีมาของมหาบพิตรเป็นไปด้วยดีและไม่ขาดน้ำหรือไฉน" "พสกนิกรของมหาบพิตรมีการกินอยู่เป็นปกติดีดอกหรือ" "มหาบพิตรคงจะทรงปูนบำเหน็จรางวัลให้แก่ผู้ที่กระทำความดีตามฐานานุรูปแล้ว ใช่หรือไม่" "มหาบพิตรคงจะทรงระมัดระวังมิให้อัคคีภัย โจรภัย ภัยจากโรคระบาดและสิงสาราสัตว์ทั้งหลายเกิดขึ้นในบ้านเมือง ใช่หรือไม่" "มหาบพิตรทรงเลี้ยงดูคนหูหนวก คนตาบอด คนพิการ ตลอดจนผู้ไร้ญาติขาดมิตรดีอยู่ดอกหรือ" "มหาบพิตรคงจะทรงทราบถึงโทษ 14 ประการอันกษัตริย์พึงหลีกเลี่ยงดังต่อไปนี้แล้วหรือหาไม่ คือ 1. หมกมุ่นอยู่กับการเสพสุข 2. ไม่นับถือศาสนา 3. มีความโกรธเป็นเจ้าเรือน 4. หุนหันพลันแล่น 5. ผัดวันประกันพรุ่ง 6. ละเลยไม่ปรึกษาผู้รู้ 7. เกียจคร้านการงาน 8. หงุดหงิดง่าย 9. หูเบา 10. คบคนโลภเห็นแก่เงิน 11. เปิดเผยความลับของบ้านเมือง 12. ทำสิ่งไรตามอารมณ์ของตนเอง 13. ไม่มีแผนการที่แน่วแน่ 14. ใช้ทรัพย์ไปในทางที่ไม่เกิดประโยชน์ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 13:23:10

ความคิดเห็นที่ 7 ขอตอบในฐานะผู้เคยอ่านมหากาพย์มหาภารตะมาแล้ว 3 ฉบับ มิได้มีจุดประสงค์มาวิจารณ์หนังสือแต่อย่างใดครับ พอจะแนะนำได้ดังนี้ ถ้า จขกท. ยังไม่เคยอ่านฉบับใดๆ ขอแนะนำตามที่คุณ AntiSpam (อันตราคนี) และคุณ jackfruit_k แนะนำมาครับ ฉบับของ อ.กรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย นี่ ถือเป็นฉบับที่กระชับที่สุด ใช้ภาษาไพเราะ อ่านง่ายและเนื้อหาใจความหลักครบถ้วนสมบูรณ์ทีเดียว เหมาะกับการใช้เริ่มอ่านมหาภารตะอย่างยิ่ง ส่วนฉบับของ อ.วีระ นั้น ความเห็นส่วนตัว ผมว่าเหมาะกับผู้ที่รู้เรื่องราวมหาภารตะมาบ้างแล้ว และต้องการศึกษารายละเอียดในเชิงลึกมากกว่า ยังไม่เหมาะกับผู้ที่เริ่มอ่านครับ เหตุผลมีอยู่ว่า เนื้อหาและรายละเอียดค่อนข้างเยอะและยาวมาก ประกอบกับการใช้สำนวนภาษาค่อนข้างวกวนและซ้ำๆ ไม่กระชับ บางครั้งมีภาษาพูดปนภาษาเขียน อาจทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน บทสนทนาของตัวละครบางครั้งพูดยาวเป็น 3-4 หน้ากระดาษโดยไม่เว้นวรรคก็มี พาลทำให้อาจเลิกอ่านกลางคันเอาง่ายๆ แต่ฉบับนี้มีข้อดีอยู่ตรงที่ ทำให้รู้สึกถึงความเป็นมหากาพย์ได้อย่างแท้จริง โดยเฉพาะการบรรยายบรรยากาศในสนามรบบนทุ่งกุรุเกษตร(เล่ม3) และรายละเอียดในเชิงลึกที่ฉบับอื่นๆ ไม่มี ** หากสนใจอยากอ่านเพิ่มเติมครับ ยังมีฉบับบทละครของ Jean Claude Carriere แปลโดยคุณจักกฤษณ์ ดวงพัตรา ซึ่งเนื้อหาค่อนข้างกระชับ และเป็นบทสนทนาระหว่างตัวละครล้วนๆ ฉบับนี้จึงเด่นในเรื่องของวาทศิลป์ของตัวละครต่างๆ ที่ใช้เชือดเฉือนโต้ตอบกันไปมา แต่เนื่องจากเป็นบทละคร รายละเอียดต่างๆ จึงถูกตัดออกเยอะพอสมควร ทั้งในแง่ของตัวละคร และเหตุการณ์ในเรื่อง แต่อรรถรสของมหาภารตะยังคงมีอยู่ เหมาะกับผู้ที่เคยรู้เรื่องราวมหาภารตะมาบ้างแล้ว และอีกฉบับหนึ่งคือฉบับแปลและเรียบเรียงจากต้นฉบับของฐากูรราเชนทรสิงห์ โดย ร.อ. หลวงบวรบรรณรักษ์ (นิยม รักไทย) เล่มนี้ผมมีอยู่ แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่าน ดังนั้นจึงให้รายชื่อไว้เพื่อให้ จขกท. ไว้เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งครับ จากคุณ : ราธียะ ลูกพระอาทิตย์ เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 15:57:10 A:171.7.170.216 X: TicketID:205714

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านง่ายเพราะใช้ภาษาพูด แต่ข้อเสียคืออาจทำให้ผู้อ่านที่เป็น "นักอ่าน" หงุดหงิดกับการใช้ภาษาพูดในการเขียน ส่วนตัวแล้วผมอ่านแรก ๆ ก็สะดุดเพราะเหตุนี้ แต่พอผ่านไปได้ก็เพลินดีครับ ส่วนความลึกซึ้งของเนื้อหา ต้องบอกว่าลึกซึ้ง เพราะการปรัชญาซ่อนอยู่ในการดำเนินเรื่องมากมาย แต่ก็ไม่ยากเกินเข้าใจครับ ผมเห็นว่ามหากาพย์เรื่องนี้ ยอดเยี่ยมสมกับเป็นวรรณกรรมเอกของโลกได้อย่างเต็มภาคภูมิครับ หากไม่ได้อ่านแล้วต้องนับว่าน่าเสียดายอย่างยิ่งจริง ๆ ครับ จากคุณ : ElClaSsicA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 17:50:31

ความคิดเห็นที่ 9 ความจริงแล้วผมเองก็มีฉบับของอ.กรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย อยู่ครับ แต่เป็นไฟล์ pdf ครับ ว่าจะลองหาซื้อที่เป็นตัวหนังสือมาอ่านเพราะส่วนตัวแล้วไม่ชอบอ่านผ่านพวกหน้าจอคอมพิวเตอร์ครับ ที่อยากได้ฉบับของอ.วีระมานั้น พอดีไปอ่านเจอเห็นว่าพิมพ์แค่ 100 ชุดครับ(แบบเป็นกล่อง) เลยกลัวว่าจะหมดเสียก่อน จากคุณ : Jeboo เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 17:58:07

ความคิดเห็นที่ 10 *4 โอ้ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 19:54:51

ความคิดเห็นที่ 11 #9 เหลือไม่ถึง 40 กล่องแล้วครับ จากคุณ : ElClaSsicA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:29:26

ความคิดเห็นที่ 12 ที่บ้านมีฉบับบทละครของอ.จักรกฤษณ์ อ่านสนุกจริงตามที่ คห.๙ บอกครับ ของอ.กรุณา-เรืองอุไร ไม่แน่ใจว่าซื้อไว้หรือยัง มีช่วงนึงผมตามเก็บงานเขียน ของอาจารย์สองท่านนี้แทบทุกเล่ม ^^ งานมหกรรมหนังสือฯ คราวหน้า ต้องลองไปเดินหาที่ซุ้มของสนพ.เคล็ดไทยเผื่อยังมีหลงเหลืออยู่บ้าง จากคุณ : พลายแป้ง เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 01:34:53 A:31.164.232.54 X: TicketID:120371