PANTIP.COM : K12020184 1 ปี สามารถพัฒนาภาษาอังกฤษได้มากแค่ไหนคะ รบกวนแนะนำด้วยค่ะ [ห้องเรียนภาษาอังกฤษ]

ความคิดเห็นที่ 6

ปีเดียวทำได้ค่ะแต่ขึ้นอยู่กับความพยายามด้วยนะคะ ก่อนอื่นภาษาอังกฤษตามที่คนส่วนใหญ่แบ่งออกมาจะได้เป็นแบบนี้นะคะ

1. การฟัง
2. การพูด
3. การอ่าน
4. การเขียน

เรียงมาเป็นลำดับเช่นนี้ เนื่องจากไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ว่าความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษของคุณเป็นอย่างไรเลยขอพูดรวมรวมนะคะ

การฟังนั้นเป็นพื้นฐานของการพูดค่ะ

เช่นว่าเด็กทารกที่เกิดใหม่นั้นไม่สามารถพูดได้หรอกค่ะ เพราะฟังแล้วก็เลยเอามาใช้ตามเอาตามภาษานั้นนั้นมาใช้ สามารถดูได้เลยค่ะเด็กที่เติบโตมาในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษอย่างเช่น อังกฤษ แคนาดา อเมริกา ออสเตเรีย นั้นการใช้ภาษาพูดของเขานั้นแตกต่างกันค่ะ

การช่วยเสริมการฟังให้เริ่มจากฟังสำเนียงค่ะ ให้คุ้นสำเนียงก่อนค่ะ ไม่อย่างนั้นอาจจะยากเพราะแต่ละสำเนียงก็ออกเสียงต่างค่ะ ถ้ารู้ว่าตนเองนั้นคงใช้ใช้ภาษาอังกฤษในแบบอเมริกาหรือต้องมีส่วนเกี่ยวด้านนี้ ให้ฟังงานด้านนั้นไปเลยค่ะ ถ้าเป็นคนที่พอมีความรู้แล้วแต่ว่ายังไม่ค่อยรู้จักวิธีการใช้นั้นอย่าเพิ่งไปฟังด้านเพลงที่มีการใช้คำย่อหรือแสลงเยอะเยอะแล้วเอามาใช้นคะ ฟังได้ให้เป็นสุนทรีของตนเองค่ะ สิ่งที่ดีมากในความรู้สึกคือให้ฟังข่าวเป็นภาษาอังกฤษค่ะ ไม่แน่ใจว่าในเครือค่ายโทรทัศน์ไทยจะมีมากน้อยเพียงใด แต่ลองหาฟังเอานะคะ จะเป็นในรูปแบบที่จะเป็นประโยชน์ต่อการทำงานหรือศึกษาต่อมากกว่า

ถ้าฟังอย่างเดียวไม่พูดก็จะไม่สามารถสนทนาได้ค่ะ

ลองใช้ความกล้าฝึกพูดดูนะคะ ความกล้านี้ก็เป็นกุญแจสำคัญเลยค่ะ ใช้ผิดใช้ถูกขอให้อย่าเป็นคิดมากได้นั้นค่ะ เพราะเป็นธรรมดาที่ว่าเรารู้ศัพท์ในด้านนั้นนั้นหรือรู้รูปประโยคแล้วแต่กลับพูดออกมาได้ไม่คล่องนัก เป็นเพราะเราไม่คุ้นชินค่ะ ยังไม่ออกมาเป็นธรรมชาติหรือยังคงต้องมีการแปลในหัวตนเองอยู่ค่ะ การเรียนภาษาใดภาษาหนึ่งจะเป็นสิ่งที่ดีมากถ้าไม่ต้องแปลกลับไปกลับมาในภาษาที่เราคุ้นเคยค่ะ คือคิดเป้นภาษาที่เราเรียนอยู่อยู่แล้วทุกอย่างจะดูง่ายขึ้นค่ะ

พอถึงเรื่องพูดที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้คือสำเนียงค่ะ

โดยความรู้สึกส่วนตัวไม่ใช่เรื่องใหญ่ค่ะ ศาสตราจารย์หลายหลายท่านที่ไม่ใช้ผู้ที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรก อย่างเช่นชาวอินเดียหรือญี่ปุ่น แต่กลับมีความรู้ความสามารถในการพูดออกมาได้เข้าใจ คือการใช้คำพูด รูปประโยค ความคล่อง ระดับความยากของภาษานั้นผ่านสบายค่ะ เพราะฉะนั้นการมีสำเนียงเป็นคนไทยติดอยู่ส่วนตัวว่าไม่เสียหายเท่าไหร่ค่ะ แต่ถ้าอยากจะคุยเหมือนตนเองเป็นชาวประเทศนั้นจริงจริงก็ต้องมาเลือกอีกแล้วล่ะค่ะว่าอยากได้สำเนียงไหน สำเนียงอังกฤษ อเมริกา ออสเตเรีย นิวซีแลนด์ หรือ แคนาดา ต่างกันนะคะพอฟังคนแต่ละประเทศพูด

การอ่านก็เป็นพื้นฐานของการเขียนค่ะ

การที่จะเข้าไปเขียนโด้งโต้งทั้งที่มีความรู้ด้านคำศัพท์อยู่แล้ว ส่วนใหญ่หจะมีความผิดพลาดเล็กเล็กน้อยน้อยปรากฏอยู่ค่ะ คือคำคำนั้นไม่สมควรจะเอามาใช้ในเนื้อหานี้ค่ะ ที่พบเห็นได้บ่อยบ่อยคือการแปลตรงความหมายค่ะ ไม่ใช่ว่าเรียงผิดนะคะ เป็นเป็นการเลือกความหมายนั้นนั้นเป็นคำคำที่จะทำให้ประโยคนั้นสื่อความหมายได้ถูกต้องและสมบูรณ์ค่ะ

การไปเรียนในสถาบันต่างต่างที่ให้รายการคำศัพท์มาเลย มองว่าเป็นประโยชน์ค่ะในการเอาเป็นสอบวัดภาษาและอาจจะเป็นด้านการเขียนด้วยค่ะ แต่ว่าอีกด้านหนึ่งของเหรียญก็คือรู้แต่ศัพท์แต่ใช้ไม่เป็น คือใช้ให้ถูกต้องไม่ได้ ขอยกตัวอย่างนะคะ
คำว่า ดี ในภาษาไทยนั้นสามารถแปลออกมาได้หลายแบบค่ะ เป็นคำที่กว้างมากจริงจริงค่ะ
1. competent, skilled เช่นHe was very good at mocking about others.
2. pleasent, fine เช่น It was good enough. Don't bother to add more in.
3. kind,giving เช่น Mom, the lady there is so good to me!

เอาเป็นตัวอย่างง่ายง่ายละกันนะคะ สมมุตว่าเราเอาประโยคที่หนึ่งมาแล้วเอาความหมายของคำที่สามมาใส่ มันจะกลายเป็นว่าเขานั้นช่างมีเมตตาหรือมีน้ำใจในการเสียดสีและเยาะเย้ยคนอื่น ดูไม่เข้ากันใช่ไหมคะ?

อีกด้านหนึ่งคือสุภาษิตหรือรูปกลุ่มคำที่เขาใช้กันโดยรวม ถ้าเป็นภาษาไทยคำว่า ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่งก็ยังคงใช้กันทั่วไปใช่ไหมคะ? แต่หายากแล้วถ้าคนจะใช้คำว่า ต่อหน้ามะพลับลับหลังตะโก อยู่ใช้ไหมคะ (นี่ไปค้นหาสุภาษิตมาโดยเฉพาะเลยนะคะ :) เป็นความรู้ใหม่เราเหมือนกัน) เช่นเดียวกับภาษาอังกฤษค่ะ เขามีสุภาษิตเยอะเหมือนกันแต่บางอันก็ไม่ได้ใช่เป็นที่ทั่วไปค่ะ

เพราะฉะนั้นการอ่านจะเป็นการช่วยโดยรวมค่ะ เพราะภาษาที่เขาใช้ส่วนใหญ่จะเป็นภาษาที่มีการใช้ในแบบนั้นจริงจริงคือไม่ใช้แปลตรงตัวหรือการใช้สุภาษิตที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมในเนื้อนั้นค่ะ

พออ่านเยอะเยอะเข้าการนำมาเขียนไม่ลำบากค่ะ

การที่เรารู้รูปแบบการเขียนที่นักเขียนที่เราเคยอ่าน (ที่ทางภาษาเรื่องว่า ลักษณะของการเขียนค่ะ) อย่างเช่นถ้าเราอ่านเป็นนวนิยายก็จะมีการใช้ภาษาอธิบายให้เห็นภาพเยอะ คือมีคำวิเศษเยอะค่ะ แต่ถ้าเราอ่านเป็นหนังสือวรรณคดี ก็จะได้คำเก่าเก่าแก่แก่มาค่ะ ถ้าเราอ่านเป็นหนังสือวิเคราะห์เฉพาะทางเช่นด้านการตลาดนั้นก็จะเป็นภาษาของนักวิชาการด้านนั้นนั้นค่ะ เช่นถ้าเป็นประโยคหนึ่งในวรรณตดีอย่าง

มาเติมแล้วนะคะ

'Yet I do fear thy nature; It is too full o' th' milk of human kindness'-Macbeth
milk ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าน้ำนมนะคะแต่แสดงถึงความนุ่มนวลและบริสุทธเมื่อคราวที่เลดี้นั้นกังวลในความอ่อนและมีมีเมตตาของ Macbeth

อีกอย่างคือคำศัพท์

พออ่านเยอะเยอะแล้วก็จะสามารถทำออกมาได้ดีขึ้นค่ะ พยายามอย่าแปลอังกฤษเป็นไทยนะคะ ให้ใช้อังกฤษเป็นอังกฤษแทนถ้าอยากได้ความเข้าใจ (ยกเว้นพวกศัพท์ที่เราไม่รู้เรื่องจริงจริงพอนะคะ)

ลักษณะเฉพาะของการเขียนค่ะ

นักเขียนแต่ละคนจะมีลักษณะเฉพาะของตนในท่วงท่าภาษาลองหาของตัวเองดูนะคะว่าเป็นอย่างไร ดูความเหมาะสมในเรื่องที่เรียน ถ้าเรียนด้านการบัญชีแล้วมาใช้ภาษาเหมือนแมคเบ็ตอาจจะมีเรื่องได้นะคะ

ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับความพยายามแล้วนะคะ :) ขอยกอย่างคนหนึ่งที่เรารู้จักเขาจะไปเรียน Fine Art ที่ประเทศอังกฤษแต่เนื่องจากภาษาของเขาอ่อนมาก สอบ IELTS ได้ 4.0 ทางมหาวิทยาลัยต้องการ 6.5 เป็นอย่างต่ำ เพราะเขาต้องการให้ทันทีเลย ก็เลยส่งไปเรียนที่อังกฤษเป็นเหมือนภาคบังคับ ยังประมาณครึ่งปีไม่ถึงเลยมั้งค่ะตอนนี้สอบได้ 6.5 และก็ได้ 7.0 ด้านการเขียน เขานั่งทำแบบฝึกหัดทุกทุกวัน แล้วก็คุยแต่ภาษาอังกฤษค่ะ เพราะฉะนั้นความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นนะคะ

ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ โชคดีค่ะ

แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 55 20:39:19

จากคุณ : คธารา (เคธารา)

เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 55 15:17:40