ความคิดเห็นที่ 1 ครูโรงเรียนประถมที่แคนาดาและอเมริกาบอกว่า ถ้านักเรียนอ่านหนังสือหน้าหนึ่ง ถ้าติดหน้าหนึ่งเกินห้าคำแสดงว่าหนังสือเล่มนั้นยากเกินไปให้หาหนังสือเล่มอื่นที่ง่ายลงมาสักระดับหนึ่ง หลักการนี้ใช้ได้กับผู้ที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองได้เช่นกัน บนเวบ amazon.com จะแยกหมวดหมู่หนังสือตามอายุ และถ้าเป็นเด็กเล็กที่อ่านหนังสือได้แล้ว ก็จะแยกออกเป็น reader 1, 2, 3, 4, 5 แบบนี้เป็นต้น เพราะบางทีเด็ก 8  ขวบก็ไม่ได้อ่านหนังสือระดับเดียวกันหมดทุกคน บางคน อยู่เกรดสอง แต่ระดับความสามารถในการอ่านเทียบเท่ากับเด็กเกรดสี่หรือเกรดห้าเป็นต้น ลองหาดูบนเวบ amazon จะมี sample เป็น kindle book ให้เรามาลองอ่านฟรี บทหนึ่ง ถ้าไม่มี kindle ให้ดาวน์โหลด application สำหรับอ่านบนคอมพิวเตอร์ของเราได้ โดยไม่ต้องใช้ Kindle Kindle for PC http://www.amazon.com/gp/feature.html/ref=kcp_pc_mkt_lnd?docId=1000426311 Kindle for Mac http://www.amazon.com/gp/feature.html/ref=kcp_mac_mkt_lnd?docId=1000464931 นอกจากนี้ยังมี Kindle for iPhone, iPad อีกด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 02:23:57 จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 02:22:33

ความคิดเห็นที่ 2 คือ อ่านผ่านๆ โดยไม่เปิดดิกได้มั้ย  ลองอ่านดูซัก 2-3 หน้าน่าจะบอกได้เองครับ ว่าเรามีความสามารถถึงระดับนั้นรึยัง จากประสบการณ์ผม ผมเริ่มหยิบนิยายภาษาอังกฤษของคุณแม่มาอ่าน จริงๆ จังๆ ตอน ม. 1 ครับ ปรากฏว่า . . . ต้องเปิดดิกมันเกือบทุกคำเลยครับ 555 ถ้าไม่เปิด อ่านไม่รู้่เรื่องจริงๆ ครับ ย่อหน้านึงรู้ศัพท์ไม่ถึง 20% จะบอกว่าอ่านผ่านๆ ไปโดยไม่เปิดดิก ไม่มีทางรู้เรื่องแน่ๆ เล่มแรกสุดที่หยิบมาอ่าน จำได้แม่น The Fugitive ที่มีทำเป็นหนังแฮริสันฟอร์ดด้วย สมัยนั้น วิธีของผมคือ เอาสมุดวางข้างตัวเลยครับ อ่านเจอคำไหนไม่รู้ ผมจดลงสมุดและหาคำแปลทันที จด ๆ ๆ จนจบย่อหน้านึง ค่อยย้อนกลับไปอ่านย่อหน้านั้นใหม่อีกรอบ ซึ่งก็ได้ผลพอสมควรครับ อ่านช้าแน่นอน แต่ต้องทำใจเลยว่า อ่านเพื่อเรียนรู้ครับ การเลือกเรื่องที่สนุกๆ ไม่ยาวมากจะช่วยได้เยอะครับ และมันก็ไม่ได้เสียเวลาขนาดนั้นด้วยครับ นักเขียนแต่ละคนก็มีสไตล์ของเค้า มีคำที่เค้าชอบใช้ พอเปิดดิกไปได้ซํก บทสองบท จะเริ่มเจอคำเดิมๆ ละครับ ทำให้ไม่ต้องเปิดดิกอะไรมากมายขนาดนั้น หลังจากนั้น พอขึ้น ม. 4 โรงเรียนผมเริ่มมีหนังสืออ่านนอกเวลา ปรากฏว่า . . . มัน ง่าย แสน ง่าย จนผมไม่อยากอ่านเลยครับ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 02:34:01 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 02:29:15 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 02:27:54

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่อง The Hunger Games เป็น genre สำหรับ Young Adults ถ้ายากเกินไปลองไปอ่านของเด็กวัย 9-12 ปีดู ถ้าฝืนอ่านเรื่องที่เกินตัวไป ทำให้ไม่เข้าใจเนื้อเรื่อง ก็ไม่สนุก ยิ่งไม่สนุกก็ทำให้ไม่อยากอ่าน รู้สึกเหมือนเป็นการเข็นครกขึ้นภูเขา แนะนำให้อ่านซีรีส์ Diary of a Wimpy Kid (เรื่องนี้ตลกและสนุกมากเลยนะ) http://www.amazon.com/Jeff-Kinney/e/B001J93AUI/ref=sr_ntt_srch_lnk_1?qid=1335727695&sr=1-1 หรือซีรีส์ของ Geronimo Stilton ซึ่งมีภาพประกอบ เล่นสีและกราฟฟิคในหนังสือเยอะ ทำให้เข้าใจง่าย http://www.amazon.com/Geronimo-Stilton/e/B002L9IMP8/ref=sr_ntt_srch_lnk_1?qid=1335727561&sr=1-1 หรือ The Kane Chronicles ของ Rick Riordan (คนเขียน The Heroes of Olympus) http://www.amazon.com/The-Pyramid-Kane-Chronicles-Book/dp/1423113454/ref=sr_1_3?s=books&ie=UTF8&qid=1335727799&sr=1-3 เด็กๆก่อนจะวิ่งได้ก็ต้องหัดพลิกคว่ำและคลานให้ได้ก่อนทั้งนั้นค่ะ จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 02:32:26

ความคิดเห็นที่ 4 ความเห็นส่วนตัวนะครับ ผมคิดเหมือน คุณ คห. 2 อ่ะครับ แต่จะเพิ่มว่า คำไหนเมื่อดูจากบริบทแล้วพอเดาๆได้  ขี้เกียจเปิดดิกก็ข้ามไปก็ได้ เพื่อจะได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น แต่ถ้าเราเดาเองทุกคำ เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าที่เราเดานั้นถูกต้อง เปิดไปเรื่อยๆ แล้วก็จดไว้  อ่านไปอีกก็จะเจอคำนั้นอีกครับ  เราก็มาดูที่เราจด   ไม่ช้าไม่นาน เราก็จะคุ้นๆ และพอจำความหมายของมันได้เองล่ะครับผม สิ่งที่สำคัญคือ กำลังใจ สู้ๆ   ถ้า 1 เล่มจะใช้เวลาอ่านสัก 6 เดือนก็ไม่มีใครว่าครับ ! ^^V จากคุณ : art_ping เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 03:03:21

ความคิดเห็นที่ 5 ไอ้ที่ว่าไม่รู้คำไหนอ่านข้ามไปนั้น มันใช้ได้เฉพาะกับพวกคำขยายหรือคำไม่สำคัญครับ แต่ถ้าคุณไม่รู้จักคำสำคัญ (key word) พวกนามหลักของประโยคหรือคำกริยา อ่านข้ามให้ตายยังไงก็ไม่มีทางรู้เรื่องหรอก ฉะนั้นการสอนให้อ่านข้าม ผู้อ่านต้องมีความรู้พื้นฐานทางโครงสร้างภาษาดีพอสมควร ไม่งั้นจะอ่านข้ามไม่ถูกว่าคำไหนข้ามได้คำไหนไม่ควรข้าม แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 09:25:35 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 09:25:07 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 09:24:26

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเริ่มอ่านจาก The Naughtiest Girl in the School ของ Enid Blyton ศัพท์ง่ายมาก เรื่องราววนเวียนแบบเด็กๆ เด็กทะเลาะกัน สังคมโรงเรียน จบ1เล่ม ให้พอมีกำลังใจ จากนั้นตามด้วย Charlotte's Web แล้วก็ อีกเล่มจำชื่อไม่ได้ เป็นหนังสือนิยายสำหรับเด็กเหมือนกัน แล้วจึงตามด้วย The Hunger Games ไม่รู้ศัพท์เยอะเหมือนกัน อาศัยอ่านเอาความสนุก ตอนนี้กำลังอ่าน Norwegian Wood จากคุณ : ลาปลาซกล้วยๆ เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 09:41:08 A:182.52.144.154 X: TicketID:328866

ความคิดเห็นที่ 7 เราเริ่มจากอ่านแล้วเปิดดิค ทำไปได้ประมาณสองหน้าก็เลิกค่ะ หลังจากนั้นก็หาแค่ประธานกับกริยาของประโยค หรือไม่ก็อ่านแค่ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่  เอาแค่พอรู้เรื่องก็พอ พออ่านไปได้หน่อยก็จะเริ่มเจอคำศัพท์ซ้ำ  ถึงได้เปิดดิคเอาอีกทีค่ะ จากคุณ : lalabel เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 10:50:12

ความคิดเห็นที่ 8 สมัยนี้อ่านหนังสือกระดาษเก่งช้า! อ่าน ebooks ง่ายกว่า ถ้ามันเป็น pdf ก็ใช้ Adobe Acrobat Pro แปลงมันเป็น texts ซะ แล้วเปิดโปรแกรม Word อ่านมัน พอติดศัพท์ก็ใช้ dictionaries อังกฤษเป็นอังกฤษที่เป็น software มีหลายยี่ห้อที่พอเอา mouse ชี้ไปที่คำศัพท์ในโปรแกรม Word ก็จะเห็น meanings โผล่ขึ้นมาเลย  ไม่ต้องเสียเวลามานั่งเปิดหาศัพท์ สมัยนี้ยุคไฮเทค ใครอ่านหนังสือกระดาษคู่กับใช้ dictionaries กระดาษ เรียนภาษาอังกฤษไม่ทันคนอ่าน ebooks กับใช้ dictionaries ที่เป็น software หรอก เราไม่ได้อ่านหนังสือกระดาษมาตั้ง 10 ปีแล้ว ถ้ายังอ่านหนังสือกระดาษอยู่เราคงเรียนภาษาอังกฤษไม่ได้รวดเร็วเท่าที่กำลังทำได้อยู่ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 9 #8 หนังสือมีความวิเศษของมันครับ - สัมผัสกระดาษเป็นความรู้สึกที่ดีมากครับ ผมชอบ เวลารูดนิ้วไปบนหน้ากระดาษมาก - การได้ใช้ความพยายามเปิดดิก ช่วยบีบให้เราจำด้วยครับ ผมจำได้ว่าสมัยเปิดดิก ผมจำเร็วมากเพราะขี้เกียจเปิด -.-; ปัจจุบัน คลิ๊กๆ word ผมไม่จำอะไรใหม่ๆ เลยครับ คลิ๊กคำเดิมอยู่นั่นแหละ - การจด คือการช่วยจำที่ดีที่สุดแล้วครับ หนังสือมีดีตรงที่ ไม่ต้องกลัวหาย พกพาง่าย เหมาะกับคนซุ่มซ่าม (อย่างผม) เป็นที่สุดเลยครับ ตกไม่พัก โดนน้ำไม่ไหม้ โดนไฟไม่เปียก เยี่ยมครับ และไม่มีอะไรเท่เท่าการไปนั่งใต้ต้นไม้ลมเย็นๆ ในฤดูหนาวแล้วเปิดหนังสืออ่านแน่นอนครับ เห็นแต่ไกลรู้เลยว่านักอ่าน เท่อย่าบอกใคร ถ้าใช้ tablet/kindle มองไกลๆ ชาวบ้านเค้าจะเห็นว่าเราเล่นเกมซะงั้น แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 13:14:01 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 13:13:21 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 13:12:13 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 12:19:18

ความคิดเห็นที่ 10 # 8 จะสมัยนี้หรือสมัยไหน หนังสือก้อสำคัญนะครับ จะเรียนรู้เร็วหรือช้าคงไม่เกี่ยวกับebook แต่ก่อนผมอ่านโดนมีหนังสือจดคำศัพท์ไว้ข้างๆ อ่านให้จบหน้าหรือไม่ก้อจบบทไปก่อนแล้วเปิดคำศัพท์ แล้วอ่านใหม่ ตอนนี้ิ่านไปเรื่อยๆ จดศัพท์ให้น้อยที่สุด จริงๆแล้ววรรณกรรมเค้าก้อยากอยู่ในระดับหนึ่งอยู่แล้วยิ่งอ่านอังกฤษอีกก้อน่าจะยากขึ้นไปอีก แนะนำหาอ่านบทวิจารย์ก่อนครับ อยากให้อ่านเรื่องนี้ดู of mice and men อย่าร้องไห้นะครับ จากคุณ : เขียนบน iPad (DreamerDisease) เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 14:13:31

ความคิดเห็นที่ 11 คุณลาปลา Charlotte's Web สำหรับเราตอนเด็กเด็กเป็นเรื่องที่รักสุดหัวใจเลยล่ะค่ะ จำได้ว่าตอนป.1 ที่่คุณ Charlotte ตายร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ เศร้ามาก ยังเด็กไม่รู้ว่าการมีชีวิตของต้องมีเวียนว่ายตายเกิด เข้าเรื่องดีกว่านะคะ เรื่อง Hunger Games ถ้ายังไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยค่อยหาหนังสือที่อ่านง่ายกว่าและอยู่ในความสนใจของเรานะคะ (ส่วนตัวไม่เคยอ่าน ไม่ทราบว่ายากง่ายประมาณไหน) แต่ที่ตอนเด็กเด็ก (ประถมถึงมัธยมต้น) อ่านแล้วจำได้ก็คือ Charlie and the Chocolate Factory ของ Roald Dhal Mathilda ของ Roald Dahl Le Petite (Little Prince) ของ Antione De Saint Exupery เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ The Secret Garden ของ Frances Hodgson Burnett เรื่องสั้น The Dollhouse ของ Katherine Mansfield The Chronicles of Narnia ของ C.S. Lewis Harry Potter ของ J.K. Rolling (ตัวเองอ่านได้แค่ถึงประมาณเล่มสี่มั้งค่ะ แล้วก็หยุดไป แต่ก็ชอบนะคะ) Adventures of Huckleberry Finn ของ Mark Twain To Kill a Mockingbird ของ Harper Lee Jane Erye ของ Charlotte Bronte นี่เป็นหนังสือที่จำได้ว่าเมื่อก่อนชอบอ่านค่ะ ไม่แน่ใจว่าตอนนี้มีขายที่ไหนบ้าง (เพราะส่วนใหญ่ก็เก่าแล้ว) แหะแหะ อย่าง To Kill ลองอ่านดูนะคะ หรืออีกเรื่องหนึ่งถ้าอยากออกแบบการต่อสู้ที่จริงจังหน่อยเพื่อนเราจำได้ตอนประถมปลายก็แบก The Lord of the Ring มาอ่านเหมือนกัน 55 แบบนั้นก็ได้ค่ะ แต่เราไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่ ลองตามหาเรื่องแบบที่ตนเองชอบนะคะ นิยายภาษาอังกฤษมีหลายแบบหลายอรรถรสค่ะ จากคุณ : คธารา (เคธารา) เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 15:56:20

ความคิดเห็นที่ 12 ถึงคคห 9 ที่คุณบอกว่า "ปัจจุบัน คลิ๊กๆ word ผมไม่จำอะไรใหม่ๆ" และบอกว่า "- การจด คือการช่วยจำที่ดีที่สุดแล้วครับ" และถึง คคห 10 ที่คุณบอกว่า "แต่ก่อนผมอ่านโดน (คงหมายถึง "โดย") มีหนังสือจดคำศัพท์ไว้ข้างๆ" ตอบทั้ง 2 คน เวลาเราอ่านหนังสือ (ทั้งเพื่อหาความรู้และเพื่อหาเงินโดยการทำงานแปลเอกสารราคาแพงๆส่งลูกค้าหรือแปลหนังสือส่งสำนักพิมพ์) เราจะอ่านหนังสือหรือข้อความที่จะแปลในโปรแกรม Word  (หรือโปรแกรม Write ใน Windows 7 เพื่อประหยัดทรัพยากร ในกรณีที่ไม่ต้องใช้ advanced functions ของโปรแกรม Word) และการอ่านแบบนี้ทำให้เราค้นหาคำศัพท์ยากๆอย่างรวดเร็วได้ง่ายดายโดยอาศัย dictionaries ที่เป็น software, online dictionaries และ google (ในการแปลเอกสารหรือหนังสือยากๆถ้าหวังพึ่งแต่ dictionaries กระดาษจะหาศัพท์ยากๆไม่เจอตั้งมากมาย)  แต่เวลาเราจด notes อะไรเพื่อการเรียนรู้และจดจำ เราจะจดในโปรแกรม OneNote (ซึ่งช่วยจำได้เหมือนโปรแกรม MindManager ที่ใช้ทำ mind mapping) โดยเรามีวิธี organize notes ของเราอย่างเป็นระบบ ซึ่งเป็นการใช้ประโยชน์ขีดความสามารถด้าน multitasking ของระบบ Windows นั่นก็คือเปิด applications พร้อมๆกันหลายๆตัว   ^ แต่เราไม่มีหน้าที่อันใด (จริงๆแล้วไม่อยากเสียเวลาทำเรื่องที่ไม่ได้เงิน) ในการที่จะพิสูจน์ให้พวกคุณเชื่อว่าวิธีการเรียนรู้ของเรามันรวดเร็วกว่าการอ่านหนังสือกระดาษและเปิด dictionaries กระดาษ เพราะอะไร เหตุผล 1 เสียเวลาพิมพ์ 2 การที่เราจะอธิบายประโยชน์ของวิธีการของเราได้ เราต้องเปิดเผยผลงานค้นคว้าวิธีใช้ software เพื่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ (ซึ่งจริงๆแล้วใช้เรียนรู้ศาสตร์อื่นๆก็ได้) ให้แก่สาธารณชน ซึ่งจริงๆแล้วเราเอาความรู้ที่เราเรียนมาได้ ไปไว้ใช้แข่งขันในตลาดงาน (โดยการเรียนรู้ภาษาและพัฒนาทักษะการแปลอย่างรวดเร็ว แม่นยำ และสวยงาม) เราจะอธิบายผลงานค้นคว้าของเราก็แต่เฉพาะเวลาสอนภาษาอังกฤษให้นักเรียนเท่านั้น (คือจริงๆแล้วเราทำงานแปลเป็นอาชีพหลัก แต่นานๆทีเรารับสอนภาษาอังกฤษให้คนที่สนใจอยากเรียนรู้เทคนิคการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแบบชนิดแหวกแนวแหกคอกของเรา ซึ่งส่วนใหญ่เราจะสอนวิธีใช้ software เพื่อช่วยในการเรียนรู้ให้ไปพร้อมๆกับสอนภาษาอังกฤษ) 3 การที่เราไม่เถียงกับพวกคุณเพื่อเอาชนะในประเด็นเรื่องการเรียนรู้อย่างรวดเร็ว และเราไม่พยายามหักล้างความเชื่อของพวกคุณ ซึ่งก็เท่ากับเป็นการปล่อยให้พวกคุณยังเชื่ออย่างที่พวกคุณเชื่อต่อๆไปเรื่อยๆนั้น...ต้องถือว่าเราปฏิบัติตามคำสอนของเต๋าเรื่องการไม่ interfere กับเรื่องต่างๆในจักรวาล นั่นก็คือ เราปฏิบัติในแนวที่เรียกว่า non-action actions (การกระทำโดยไม่กระทำ) ซึ่งในส่วนนี้เต๋าเขาสอนไว้แบบนี้ Let nature take its own course. By doing nothing everything is done and taken care for. แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 55 01:33:17 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 20:22:03 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 55 19:16:03 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 19:13:15

ความคิดเห็นที่ 13 . . . นี่ขนาด "เสียเวลาพิมพ์" นะครับเนี่ย . . . ต้องขอบคุณ word กับ right click ที่ทำให้คุณว่างขนาดนี้ เยี่ยมครับ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 55 09:38:04 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 55 09:32:23 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 55 09:31:19 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 55 09:28:08

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ^ ถูกต้อง นี่ขนาดเสียเวลาพิมพ์ เพราะการจะหักล้างความเชื่อของคุณเราต้องสาธิตวิธีใช้ software หลายๆตัวประสานงานกันอย่างมีประสิทธิภาพ (ซึ่งเราทำงานค้นคว้ามาหลายปี...เราเป็นนักทดสอบ software) เพื่อบรรลุเป้าหมายเรื่อง computer assisted language learning แต่เรากลายเป็นค้นพบว่า กระบวนการเหล่านี้ใช้เรียนรู้ศาสตร์ต่างๆอย่างอื่นได้อย่างรวดเร็ว ได้ด้วยเช่นกัน จนเราถึงกับเลิกอ่านหนังสือกระดาษไปตลอดชีวิต! ซึ่งในกระบวนการที่จะถกกับคุณนี้เราต้อง upload ภาพกับ animations มาสาธิตของจริงให้ดู มันยิ่งเสียเวลานานใหญ่เลย เก็บไว้เป็นความลับจะดีกว่า หรือไม่ก็สอนให้คนที่เชื่อแล้วเรารับเงินเป็นค่าตอบแทนจะดีกว่า จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 55 14:16:45

ความคิดเห็นที่ 15 อันความรู้อยู่เรียงเคียงความยาก   ต้องลำบากฝ่าฟันด้วยมั่นหมาย ต้องจด-จำคร่ำคิดใช่ง่ายดาย     จึงฝักรากลึกมิคลายตราบวายปราณ อัน-สุ-จิ-ปุ-ลิ-คติว่า         หากดำเนินตามมรรคาคาถาท่าน คือฟังไปใจจ่อต่อด้วยการ       ตั้งคำถามตามจารจึงได้ดี   ยามฟังไปให้ใคร่ครวญกระสวนจิต  จงพินิจให้รอบด้านผ่านวิถี อย่าเชื่อใครไวสรุปมิเข้าที       ให้ปุจฉาเพื่อตรวจชี้ที่รู้มา แล้วบันทึกตรึกตรองครรลองสุด   ท้ายประดุจหมุดหลักการศึกษา เมื่อต่อไปภายหลังครั้งอยากมา   ได้ค้นคว้าสืบหนุนรุ่นต่อไป   อันหนังสือคือหลักฐานการคิดเขียน  ต้องพากเพียรเรียนร่ำตามสมัย แล้วกลั่นกรองสมองเค้นใช่เล่นไว   กว่าจะได้หนึ่งเล่มเต็มสมบูรณ์ จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 55 22:56:36

ความคิดเห็นที่ 16 ดีทั้งนั้น กระดาษก็คลาสสิคไปแบบหนึ่ง ไอที ก็ทันสมัยไปอีกแบบหนึ่ง สุดท้าย อ่านออกเขียนได้ เข้าทางมรรคา จากคุณ : ผ่านมา (IG_KGB) เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 55 00:20:52

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่รู้สิ ผมเป็นคนบ้าสะสมหนังสือ ชอบเหมือนคห 9 ได้จับต้อง ได้สัมผัส กลิ่นกระดาษ ฯลฯ หนังสือผมอ่านนี่ ถนอมมากๆอ่านจบเล่มยังเหมือนใหม่เอี่ยมเลย เเต่นี่เป็นการอ่านเเบบงานอดิเรก ไม่ได้เชิงเรียนรู้ เเต่เเน่นอน ตอนอ่าน ก็ต้องเจอคำที่ไม่รู้จักเเน่ๆ โชคดีที่มีพื้นฐานภาษามาพอควร ศัพท์ยากๆก็พอรู้ พอเจอที่ไม่รู้ ก็จะจำไว้ เเล้วจะมาเปิดดิคทีหลังทั้งหนังสือ เเละโปรเเกรม ส่วนตัวผมทำทั้งสองวิธีเเละทำเสมอด้วยครับ ซอฟท์เเวร์ดีๆหนังสือดีๆอย่างเช่นของ Reader's Digest จะมีประโยคตยดีๆ ดูเสร็จก็ต้องมีดูนิยามในซอฟท์เเวร์ เพิ่มเติมอย่างน้อยก็สองโปรเเกรม ซอฟเเวร์มันเร็วใช่ เเต่ผมใช้กับคอมฯอย่างเดียว บางทีก็ขี้เกียจมาเปิดคอมฯเพื่อมาหาไม่กี่คำ ผมว่าการหาข้อมูลเเม้จะใช้เวลานานขึ้น เเต่มันสนุกนะครับ ได้ให้เราเรียนรู้ไรเพิมอีกมากเลย เเต่ถ้าให้ผมมาอ่านผ่านจอคอมฯ ขอบายเลย เหตุผล เสียสายตา ปวดตาครับ เเต่สมัยนี้อาจมีพวก Kindle ทำให้อ่านสบาย เเต่ผมก็ยังเลือกเก็บเป็นหนังสือจับต้องได้ครับ จากคุณ : Thaumaturge เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 55 14:14:06

ความคิดเห็นที่ 18 เลยลืมตอบจขกทเลย ตอนเเรกที่ผมเริ่มอ่านหนังสืออังกฤษก็เหมือนจะอาการเดียวกับจขกทนะ ตอนนั้นผมก็ทำหลายวิธี เเต่ไม่ได้ยึดไรเป็นหลักรอง มีทั้งจด ทำได้เเค่สองสามบท เลิก มีทั้งเปิดดิคเลย สุดท้ายก็จำไม่ได้ เเละขี้เกียจ มีทั้งข้ามๆไป ก็เดาจากบริบทได้บ้าง เดาเองบ้าง ระดับความยากก็เรื่อง Artemis Fowl ครับ จนมาอ่านเล่มนิยายเรื่อง The Hunting of the Last Dragon ภาษาง่ายๆ มันสนุกจนทำให้ผมอยากรู้ทุกคำ เลยขยันจำมากขึ้น จนหลังจากนั้นก็อ่านเล้มไหนๆก็ไม่พึ่งดิคเท่าไหร่เลยครับ ผมเเนะนำให้อ่านซ้ำ จะได้เจอไรซ้ำๆ ทั้งการใช้คำ ความหมาย ฯลฯเเละก็อ่านนอกเหนือจากนิยายด้วย อ่านนสพ อ่านนิตยสาร ฯลฯ ให้เป็นนิสัยครับ จากคุณ : Thaumaturge เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 55 14:20:55