PANTIP.COM : K12062507 US vs UK กับการใช้ในชีวิตจริง [ห้องเรียนภาษาอังกฤษ]

ความคิดเห็นที่ 8

หลักๆ เป็นเรื่องของตัวสะกด การใช้คำ ไวยากรณ์ การออกเสียง และสำเนียงบางประเด็นเท่านั้น หาได้มีสาระสำคัญในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารไม่ ถ้าคุณขยันเรียนภาษาอังกฤษไปเรื่อยๆ และหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องความแตกต่างพวกนี้ ไม่นานก็จะรู้เองว่ามันต่างกันยังไงในทีสุด

ต่อไปนี้จะพาออกนอกเรื่องนิดหนึ่ง....ดังนี้

ความสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดคือ สามารถสื่อสารได้อย่างถูกต้องเหมาะสมในเรื่องเนื้อหาสาระ + มีความสุภาพ + รู้กาละเทศะต่อบุคคลที่เราต้องการสื่อสารด้วยต่างหาก (ส่วนนี้ฝึกดีๆ ไม่ว่าเรียนอยู่ที่ไหนก็ประสบความสำเร็จได้ทุกคน)

แต่สำหรับเรื่องการออกเสียงหรือการใช้ภาษาได้อย่างเจ้าของภาษาทุกบริบททุกกระเบียดบอกเลยว่ามีน้อยคนมากที่จะทำได้ ถ้าไม่ไปเรียนเมืองนอกแต่เด็กแต่น้อยต่อเนื่องยาวนานในบริบทของการศึกษามาตรฐาน ก็ต้องเป็นคน gifted หรือ exceptional จริงๆ เท่านั้น(จะมีสักกี่คนละที่ทำได้แบบนี้)

เช่นนี้แล้ว ช่วงสิบยี่สิบปีให้หลังมานี้เลยมีแนวคิดเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติเกิดขึ้น โดยการเรียนจะตั้งอยู่บนพื้นฐานที่คนส่วนใหญ่สามารถเข้าถึง และเป็นไปได้ นั่นก็คือ ควรต้องปรับกระบวนทัศน์ หรือทัศนคติกันใหม่ว่า ภาษาอังกฤษเป็นภาษาของคนทั้งโลกไปแล้ว ไม่ใช่ภาษาของใครหรือของชาติใดชาติหนึ่ง ทุกคนสามารถพูดภาษาอังกฤษในแบบที่ได้รับอิทธิพลของภาษาแม่เข้าแทรกแซงได้เสมอตราบใดที่ยังสื่อความหมายที่เข้าใจตรงกันได้ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษแบบคนอังกฤษหรืออเมริกันซึ่งตามธรรมชาติแล้วมันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนส่วนใหญ่

สภาพการติดต่อสื่อสารระหว่างประเทศในโลกปัจจุบันเป็นตัวพิสูจน์เรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี ผู้นำประเทศ นักวิชาการ นักธุรกิจ นักอะไรอีกสารพัดนักที่มาจากต่างชาติต่างภาษาก็ล้วนแต่ใช้ภาษาอังกฤษที่ได้รับอิทธิพลการแทรกแซงของภาษาแม่ของตัวเองทั้งสิ้น แต่กิจกรรมของมนุษย์โลกที่มีระหว่างกันกลับเป็นไปได้ด้วยดีเสมอมา

ดังนั้นความเชื่อที่ว่าภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดคือแบบอังกฤษหรือแบบอเมริกันเท่านั้น (ไม่ว่าจะเป็นการปลูกฝังจากฝรั่งบางสำนักที่ชอบใช้อัตลักษณ์ความเป็นเจ้าของภาษาล่อหลอกเพื่อทำการค้า(การเรียนการสอนภาษาอังกฤษ) หรือมาจากการยอมรับยอมจำนนในอำนาจของผู้เรียนต่อเจ้าของภาษา) จึงเป็นเหมือนมายาคติที่ครอบงำคนเรียนส่วนใหญ่ให้หลงเพ้อไปในสิ่งที่เป้นไปแทบไมได้ หรือเมื่อทำตามไม่ได้(พูดอย่างเจ้าของภาษา)ก็เลิกเรียนไปอย่างน่าเสียดาย คนเรียนที่เป็นคนไทยส่วนใหญ่เรากำลังมีสภาพแบบนี้หรือเปล่า? เรากำลังหลงทางในการเรียนภาษาเพราะทัศนคติแบบนี้ไหมเลยทำให้เราไปกันไม่ถึงไหน? กลัวที่จะพูด อายที่จะพูดเพราะไม่ได้ตามแบบเจ้าของภาษาร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างที่ถูกทำให้เชื่อมาตลอด?

สรุปคือ การเรียนภาษาตามแบบอังกฤษและอเมริกันย่อมทำได้แน่นอน(ถ้าชอบเป็นการส่วนตัว) ทำได้ก็ดีทำไม่ได้ก็ช่างเพราะไม่ใช่สาระสำคัญแต่อย่างใด สิ่งที่ผู้เรียนส่วนใหญ่ควรให้ความสำคัญคือ การเน้นพัฒนาไปที่เนื้อหาสาระที่ต้องการสื่อสารต่างหาก อ่านเยอะฟังเยอะก็จะมีข้อมูลดีๆ ในการพูดการเขียนในท้ายที่สุด การเรียนภาษาอังกฤษก็น่าจะเป้นอะไรที่ไม่ยากเกินกำลังสำหรับคนธรรมดาสามัญส่วนใหญ่ที่ไม่ได้จีเนียส ไม่มีโอกาสไปอยู่เมืองนอกแต่อายุยังน้อย
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 55 12:41:49

จากคุณ : โจโฉ (joechou)

เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 12:38:58