ความคิดเห็นที่ 1 น่าเสียดายนะครับ ในบรรดาคนหลายคนที่ผมรู้จักซึ่งไม่ผ่านตรงจุดนี้   มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่กลับมาเรียนต่อจนจบได้และมีชีวิตที่ประสบความสำเร็จได้   นอกนั้นดูเหมือนจะลงเอยไม่ค่อยดีเท่าที่ควรสักคน   เหมือนจะเสียความมุ่งมั่นในชีวิตไป เรียนสาขาอะไรหรือทำวิจัยเรื่องอะไร   ลองบอกมาก็ได้นี่ครับ   อาจมีบางคนในที่นี้มีคำแนะนำดีๆ ก็ได้ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 20:59:39

ความคิดเห็นที่ 2 จะบอกว่า เราก็ทำมาแล้ว เสียดายเงินที่เสียไปนะ แต่คิดว่าทู่ซี้ต่อไปไม่ไหว ทำงานหนัก เหนื่อย เลยหยุดแค่นั้น ตอนนี้งานลงตัวแล้ว ก็กลับไปสานต่อ แต่ต้องนับหนึ่งใหม่ จากคุณ : Artibest เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 21:04:59

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้ผมยังไม่ได้เรียนระดับปริญญาโทนะครับ เพราะตอนนั้นยังไม่พร้อมเรื่องเงิน แต่เคยไปปรึกษากับอาจารย์เรื่องที่เกี่ยวกับการทำงานวิจัย การสอบ ท่านบอกว่าไม่น่าห่วงเท่าไหร่ คุณเรียนได้ คุณก็จะผ่านไปได้ แล้วท่านก็แนะนำให้ลองทำสมาธิดูครับ ให้จิตใจสงบขึ้น ค่อยๆคลี่คลายปมไปทีละปม รับรองว่าเจ้าของกระทู้ก็ทำได้ครับ แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 55 21:09:48 จากคุณ : surgical pathology เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 21:09:23

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเงินถึงซะอย่างไม่ตายง่ายๆหรอก การอ่านอังกฤษให้รู้เรื่องทำได้โดยการจ้างติวเตอร์เก่งๆสอนแบบอาหารจานด่วนพอได้ แต่ถ้าต้องเขียน thesis ภาษาอังกฤษให้ผ่าน เรียนด่วนไม่ทันหรอก กรณีนี้แก้ได้โดยการเขียนเป็นภาษาไทยแล้วจ้างมือโปรแปลไทยเป็นอังกฤษ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 21:23:34

ความคิดเห็นที่ 5 @Tanis อย่างที่คุณพูดเลยค่ะ ตอนนี้เหมือนว่าเราหมดความมุ่งมั่นในชีวิตไปแล้ว ไม่อยากคิดอะไรต่อ @Artibest เราคิดว่าถ้าเราออกแล้วเราคงไม่กลับไปเริ่มต้นใหม่แล้ว @surgical pathology @fortunetelle ยิ่งทำก็ยิ่งท้ออะค่ะ ไม่โทษใครโทษตัวเอง ใจมันไม่สู้อ่ะ จากคุณ : porpanaka เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 22:04:01

ความคิดเห็นที่ 6 อยากบอกว่า ผมเองก็รู้สึกคล้ายคุณครับ แต่หลักสูตรของผมต้องทำ Thesis ซึ่งหนักกว่า IS ปัญหาเกิดเพราะผมไปเลือกหัวข้อที่ไม่ถนัดมาทำ thesis เพื่อให้สามารถยื่นสอบเค้าโครงให้มันกำหนด ที่พลาดก็เป็นเพราะทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย จนเลินเล่อไม่เช็คข้อมูลเรื่องระเบียบการต่างๆให้ดี ทำให้เกิดปัญหา (ทำให้ผมได้รู้ว่า ถ้าไม่เตรียมตัวมาดีมากๆ อย่าเรียนโทไปทำงานไป) ช่วงทำ course work อะไรๆมันก็ราบรื่นดีอยู่หรอก แต่พอถึงช่วงฤดูกาลสอบเค้าโครงมาถึง อะไรๆก็เปลี่ยนไป ผมผ่านสอบเค้าโครงมาแบบมาทุลักทุเล  อยากเปลี่ยนหัวข้อก็เปลี่ยนไม่ได้ เขียนไปก็รู้สึกว่างานไม่ค่อยเดิน ใจจริงอยากลาออกตั้งหลายหน เพราะในส่วนชีวิตการทำงานของตัวเองก็จัดได้ว่าราบรื่น มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ร่วมงาน ตัวงานก็สอดคล้องกับความถนัดของตัวเองมากกว่า ผมกะว่ารอจนเตรียมตัวจนพร้อมเสียก่อนแล้วค่อยเรียนใหม่ (หรือหาทางไปต่อนอก )และเลือกหัวข้อ thesis ให้ถูกทาง แต่ผู้ใหญ่ที่บ้านไม่ยินยอม เพราะท่านจบโทมา (แบบไม่มี thesis) และเห็นว่า ถ้าไม่จบโทก็ไม่สามารถเอาดีในชีวิตด้วยการไปทำงานบริษัทใหญ่ๆ และนั่งตำแหน่งสูงๆได้ นอกจากนี้ ถ้าลาออกไปแล้วก็จะส่งผลให้ลูกน้องซึ่งมีลูกจบหมอมาเย้ยท่าน พอจะชี้แจงว่าการทำ thesis มันไม่ได้ง่ายอย่างที่ท่านคิด ท่านก็บอกว่า "ก็อยากโง่เองที่มาเลือกอย่างนี้" และสำทับว่า "ถึงยังไงก็ต้องเรียนให้จบ" ในที่สุดก็ตัดสินใจลาออกจากงานมาทำ เต็มตัวthesis ครับ อย่างน้อยนับจากนี้ก็เหลือเวลาอีกหนึ่งปีกว่าจะถึง limit เวลา คาดว่าพอมีเวลาเพิ่มขึ้น อะไรๆก็คงดีขึ้น  อย่างน้อยตอนนี้ก็เรื่มคุยกับ อ. ที่ปรึกษาได้ดีขึ้น จากแต่ก่อนที่โดนดุตลอดสมัยตอนที่สอบเค้าโครง ขอให้โชคดีครับ แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 55 22:10:16 จากคุณ : the scholar เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 22:06:41

ความคิดเห็นที่ 7 น่าเสียดายครับ สู้มาตั้งนาน แล้วที่เครียดๆไปเนียจะไม่เหลืออะไรเลย แต่ยังไงก็ตามคุณ จขกท อาจมีเหตุผลส่วนตัวจริงๆครับ แต่โดยส่วนตัวผมอยากให้เรียนต่อเพราะจบมามันมีดีกรีเพิ่มมาครับ สู้ัๆครับ จากคุณ : หว่างฮั่น2011 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 22:20:13

ความคิดเห็นที่ 8 น่าเสียดายค่ะ อดทนหน่อย เราก็พึ่งทำเสร็จค่ะ เห็นเพื่อนๆในรุ่นติดหลายคนเหมือนกัน ขลุกขลักๆก็ช่วยเหลือกันไป หมั่นไปหาอาจารย์บ่อยๆ มีอะไม่เข้าใจก็ถามๆๆๆ บางทีอ.บ่นก็รับฟัง บางทีถ้าบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไป เสียดายทั้งเงินทั้งเวลาค่ะ โค้งสุดท้ายแล้วเชียว จากคุณ : -0- เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 22:20:49 A:180.180.107.52 X: TicketID:172388

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเพิ่มเติม ไม่อยากจะโทษใครเลยเป็นที่ตัวเราเองทั้งนั้น แต่ทั้งนี้ อ.ที่ปรึกษาเรา เค้าเป็นอิสระกับเราตามชื่อวิชา Independent Study จริง ๆ ไม่เคยนัดดูความคืบหน้า ไม่เคยนัดไปคุยเรื่องงานที่ทำ ส่งเมล์ไปไม่เคยตอบ ไม่อ่านรายงานที่เราเขียน พอเราติดปัญหา สิ่งที่อ.ตอบกลับมาคือเราอ่านเปเปอร์ไม่เข้าใจ แต่นั่นคือสิ่งที่เป็นปัญหาของเรา เราต้องการให้เค้าช่วยตบความคิดเราให้มันอยู่ในกรอบงาน เพราะเราก็ไม่อยากอาศัยการ replicate งานของคนอื่นซะทีเดียว ปล. กรรมการสอบคณะเราชอบถาม นศ.ตอนสอบว่า "ทำไปทำไม" "ทำแล้วได้อะไร" "ไม่ทำแล้วตายมั้ย" คำถามสุดท้ายนี้ปวดจิต แหะ ๆ จากคุณ : porpanaka เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 22:59:00

ความคิดเห็นที่ 10 ผมนี้แหละครับลาออกมาตอนที่ thesis เหลือครึ่งหนึ่ง มีเปเปอร์เตรียมตีพิมพ์แล้ว 1 เปเปอร์ที่กำลังปรับภาษาอังกฤษ เวลาผมอ่าน paper คราว ๆแล้วเดามั่ว ๆเอา อาจารย์ตอบมาว่า คุณกลับไปดูมาใหม่ ผมไม่อยากเสียเวลา ผมเคยรู้สึกเหมือนจขกท เคยโดนอาจารย์ด่าเป็นชั่วโมง ถ้าอาจารย์ไม่หยุดตอนนั้น ผมน้ำตาร่วงแน่ ๆ ดีที่แกหันมาถามผมว่า "ผมพูดแรงไปไหม" ผมก็ยอมรับนะครับว่ามันก็เป็นแบบที่อาจารย์ว่าจริง แถมเกรดผมก็ต่ำมาก เปิดตัวเทอมแรกด้วยเกรด 2.5 วิทยานิพนธ์ โชคดีเทอมสองเริ่มรู้จักตัวเองเกรดเลยเพิ่มเป็น 3.7 เลยมีชีวิตเรียนต่อไปได้จอกระทั้ง ปี 2 เทอม 2 ผมตัดสินใจลาออก ก้าวแรกที่พลาดไม่รู้จักตัวเอง เลือกอะไรที่เกินความสามารถ แม้แต่วิทยานิพนธ์ ผมลองทำมาทั้งหมด 3 หัวข้อ หัวข้อแรกมันง่าย สั้นเกินไป หัวข้อที่ 2 มันยากเกินไป หัวข้อที่3เหลืออีกครึ่งเดียวเป็นครึ่งที่ไม่แน่ใจว่าผมจะทำได้ไหม คาดการณ์แล้วว่า ถ้ายังทำต่อต้องใช้เวลาอีก 1 ปีแน่ ๆ เพราะมีแนวโน้มอาจจะเปลี่ยนอีก บวกกับเกรดเฉลี่ยรวมที่น้อยมากและยากที่จะเพิ่มเพราะเหลือแต่วิชายาก ๆ ผมจึงตัดสินใจลาออก เพื่อกลับเข้าไปใหม่เมื่อพร้อม จากคุณ : เซียนแห่งmath เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 00:18:10

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าถอยไปตั้งหลักผมเป็นด้วย แต่ถ้าถอยหนีไปเลยผมไม่เห็นด้วย จากคุณ : เซียนแห่งmath เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 00:30:51

ความคิดเห็นที่ 12 นาย เก่งหว่่ะ นายอ่านเปเปอร์ไม่เข้าใจ แล้วไม่อยากreplicate งานคนอื่นด้วย นายมีวิธีอะไรที่ทำให้ตัวเองเข้าใจนอกจาก 2 ทางนี้เหรอ ? งานของนาย แต่ทำไมนายต้องการให้คนอื่นมาตบความคิด ? อันนี้เราไม่เข้าใจ ขอถามเพราะ งานของเรา หัวข้อเราเลือกเรียนรู้ได้อย่างอิสระ แล้วกรอบที่ว่า นายเป็นคนสร้าง หรือ อ. ที่ปรึกษาเป็นคนสร้าง ? ถ้า อ.เป็นคนสร้าง มันจะยังใช่ independent study ? แล้วอันนี้ที่เรายอมรับไม่ได้จริงๆ คือ เรื่องที่บอกว่า "อ. ไม่เคยนัดดูความคืบหน้า ไม่เคยนัดไปคุยเรื่องงานที่ทำ ส่งเมล์ไปไม่เคยตอบ ไม่อ่านรายงานที่เราเขียน" นายเคยขอนัด อ. เพื่อรายงานความคืบหน้าหรือเปล่า ? หรือรอ อ.นัดอย่างเดียว เคยนัดคุยกับอ. หรือเปล่า ? ส่งเมล์หาอาจาร์ ใช่เรื่องขอนัดเจอ หรือส่งคำถามไป ? ไม่อ่านรายงานตรงนี้เป็นการใส่ร้าย อ. ได้ทุเลศมาก นายรู้ได้อย่างไร ว่า อ.ไม่อ่าน ? สิ่งที่อ. เค้าสอน อยู่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องเรียนเว้ยนาย คนเราใครก็เรียนได้ เอาหมามาฝึก หมามันก็ฝึกได้ แต่มันอยู่ที่ใจเว้ย จะมีหมาสักกี่ตัวที่มันจะไม่โดนครูฝึกตีเวลาฝึก อ. ไม่เข้าหาเรา ไม่เห้นแปลก เขาเป็นอาจารย์ความรู้อยู่ที่เขา เราสิต้องเข้าหา อ. ไปหาที่ห้องเลย แล้วถามว่า  อ.ว่างให้ผมได้วันไหน ? 365 วัน อ.จะไม่ว่างสักวันเป็นไปได้เหรอ ? พอนัด อ.ได้  รายงานความคืบหน้างานตัวเองให้ฟังแมร่งเลย ไม่ต้องกลัว อ. คำถามที่นายเจออะ  คนอื่นเค้าก็เจอ คำถามที่ อ. ถามคือจุดอ่อนของงานเรา เท่ากับว่า อ.กำลังไกด์แนวทางให้ต่างหาก ส่วนเรื่องแม่ คนที่คีโมอยู่ ต้องการกำลังใจเยอะนะ เรื่องนายเรียนไม่จบ เป็นเรื่องที่หนักอยู่สำหรับคนเป็นแม่ เพราะคนเป็นแม่ส่วนใหญ่ อยากเห็นความสำเร็จของลูกทั้งนั้น ปล. ถ้าเราแรงไป ขอโทษทีนะ เจตนาของเราคือ "เรียนต่อเหอะนาย" นายไม่ใช่คนขี้ขลาด  ถ้านายขี้ขลาด  นายไม่มาถามหรอก ปล2. พิมพ์ผิดตรงไหน  ขอโทษอีกที พิมพ์บนบีบี จากคุณ : เจ้าชายเลือดบริสุทธิ์ เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 00:43:49

ความคิดเห็นที่ 13 อย่าออกนะ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 01:04:50

ความคิดเห็นที่ 14 . . . สู้ให้ถึงที่สุดดีกว่าครับ ผมก็ลาออกตอน thesis เทอม2 ผ่านเทอมแรกฉลุย อาจารย์ฝากความหวังไว้มากมาย แต่อกหักบวกกับไปสมัครงานไว้ตอนปลายเทอม 1 เพราะอาจารย์ไม่สามารถให้เข้าเป็น TA ต่อได้เพราะตามกฏทำได้แค่เทอมเดียว ตอนนั้นสงสารที่บ้านด้วย รักษาสภาพได้แค่ปีเดียวก็ไม่เข้าไปต่ออีกเลย ตอนนี้เสียดายครับ เสียดายมากๆ เลยอยากบอกจขกท.ว่า ถ้าเราทำให้ถึงที่สุดแล้ว แล้วมันไปต่อไม่ได้ค่อยทำใจดีกว่า แต่ถ้าเราไม่สู้ต่อเพราะตัวของเราเอง มันจะเป็นความรู้สึกที่ติดตัวเราไปอีกนานแสนนาน เปเปอร์ที่ไม่เข้าใจลองเข้าหาเพื่อนเก่งภาษาอังกฤษช่วยดูๆ ให้ได้ไม๊ครับ แบบว่าดูไปพร้อมกันอ่านไปพร้อมกันทีละประโยค ที่ละตอน ค่อยๆ ทำไปอาทิตย์ละหน้า สองหน้าไปเรื่อยๆ พอกลับมาจากเพื่อนก็โน๊ตในสมุด หรือวิธีที่กำลังนิยมคือทำ mindmap ผมว่ามันช่วยได้เยอะครับ สู้ๆ นะครับจขกท. ตอนนี้ผมกำลังคิดจะต่อโทใบอื่นหลังจากทำงานมาได้พักใหญ่และรู้ตัวเองแล้วว่าชอบอะไร หวังว่าสิ่งที่ผมบอกจะทำให้จขกท. ฮึดสู้ขึ้นมาได้บ้างนะครับ . . . แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 55 08:09:52 จากคุณ : ความฝันในกำมือ เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 08:06:16

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกคำแนะนำค่ะ ตอนนี้เราพยายามที่จะสู้ต่อ ขอร้องเพื่อนที่เก่งภาษาที่เรียนด้วยกันให้ช่วยอ่านและเราก็ทำความเข้าใจไปด้วย เราเขียนเล่มเค้าโครงเสร็จแล้วรอแต่ว่าอ.ท่านจะอนุมัติให้เราสอบหรือไม่ อย่างที่ คุณเจ้าชายเลือดบริสุทธิ์ พูดก็ถูกเราเข้าใจในสิ่งที่คุณบอก แต่ล่าสุดที่เราได้นัด อ.ท่านเพื่อคุยก่อนส่งเล่มนั้นเราไม่ได้รับเมล์ตอบกลับจากอ.ว่าท่านสะดวกจะให้เราเข้าไปคุยได้เมื่อไหร่ เราจึงไปดักรออ.ที่คณะเพื่อที่จะคุย (เราต้องโทรไปถามคณะว่าวันนี้อ.มีสอนหรือเข้าคณะหรือเปล่า) และนี่คือทุกครั้งที่เราได้พบอ.จะเป็นแบบรูปแบบที่ดักรอเจอตลอด ไม่ใช่แค่เราแต่เพื่อนเราที่มีอ.ที่ปรึกษาคนเดียวกันก็เป็นเหมือนกัน(ตรงที่อ.ไม่ตอบเมล์) ที่เราเขียนมาเราไม่ได้โทษอ.ท่านนะคะ เพียงแต่เราบอกในสิ่งที่เราประสบพบเจอเพียงเท่านั้นค่ะ เราคิดว่าเราจะเมล์นัดอ.ท่านอีกรอบเพื่อไปคุยในสิ่งที่เราคิดว่าเราเข้าใจแล้วก่อนที่จะสอบทั้งที่ยังไม่รู้ว่าท่านจะให้สอบหรือป่าวบอกตามตรงว่ากลัวมากเลย จากคุณ : porpanaka เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 12:09:57

ความคิดเห็นที่ 16  "ทำไปทำไม" "ทำแล้วได้อะไร" "ไม่ทำแล้วตายมั้ย" จากความเห็นของคุณอันที่ 9 ถ้าอาจารย์เขาถามแบบนี้ แสดงว่าเขาช่วยคุณแล้วหล่ะค่ะ เขาถามเพื่อให้คุณได้มีโอกาสอธิบายเพิ่มเติม มองคำถามให้เป็นแง่บวกหน่อยสิคะ หรือไม่ก็ อาจารย์พวกนี้ ขี้เกียจ หรือไม่ก็ไม่ได้ฟัง สิ่งที่คุณนำเสนอไป เพราะพวกนี้ มันเป็นคำถามที่ ไม่ต้องฟัง ก็ได้ หรือถามได้สำหรับทุกกรณี  ถ้าเขาจะฆ่าคุณจริงๆ เขาถามด้านวิชาการค่ะ จากคุณ : Carry On!! เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 12:47:30

ความคิดเห็นที่ 17 เข้าใจอารมณ์คุณนะคะที่บอกว่าอาจารย์ไม่มีเวลาให้ เพราะอาจารย์บางท่านก็ไม่ค่อยใส่ใจลูกศิษย์จริงๆนะ(แต่ส่วนมากจะดี) เราโชคดีที่ได้ที่ปรึกษาดีมาก ขี้บ่นแต่เฟี้ยวมาก พูดตรง ปากร้ายใจดี แล้วก็เอ็นดูเราด้วย แต่เพื่อนเรา ที่ปรึกษาแทบไม่อยู่ประเทศไทยด้วยซ้ำ ส่งเมลล์ไปก็ไม่อ่าน บอกว่าปวดตา งานเยอะ อ่านไม่ไหว พอเอาเปเปอร์ไปให้ก็ทำหาย ให้ 2 รอบ หาย 2 รอบ พอรอบที่ 3 เล่มอยู่แต่ก็ยังไม่ได้อ่าน ดองไว้อย่างนั้นแหละ เพราะอาจารย์งานเยอะมากกกกก (ทำหลายหน้าที่ หลายตำแหน่ง สอนหลายม. แถมมีหน้าที่ในกระทรวงอีก) คือที่จริงก็เห็นใจทั้งอาจารย์ทั้งลูกศิษย์นะคะ ก็ได้แต่ช่วยๆกันไป ไม่รู้จะทำไง สุดท้ายก็จบมาได้ค่ะ แต่เพื่อนเราท้อมากๆ ต้องให้กำลังใจ ช่วยกันเยอะๆ จากคุณ : -0- เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 13:34:10 A:118.172.255.102 X: TicketID:172388

ความคิดเห็นที่ 18 เดี๋ยวนี้เวลานัดอ.นี่ใช้เมลนัดหรือคะ เราและเพื่อนๆ เฝ้าค่ะ บางทีก็ต้องดักรอ แล้วคุณจขกท.เข้าใจผิดเรื่องเรียนวิชานี้ เราต้องคิดเอง เสนอเอง ทำเป็นฉบับร่างให้อ.ดูก่อน อ.ที่ปรึกษาแทบทุกคน จะบอกนศ.ว่า เรื่อง(ที่คุณเลือกมา)นี้ คุณรู้ดีที่สุดกว่าใคร ถ้าจะแก้ก็แก้ตรงที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ หรือตอบคำถามอ.ไม่ได้ ก็ต้องปรับปรุงตรงส่วนนั้น แถมอ.ยังบอกให้พรีเซนซ์กับเพื่อนที่ไม่ชำนาญด้านนี้ ถ้าเค้าเข้าใจ ก็ค่อยมาพูดให้อ.ฟัง แล้วอย่างที่คห.16 บอก คำถามเหล่านั้นเป็นคำถามปลายเปิด ให้โอกาสเราตอบ นำเสนองาน มันช่วยค่ะ ถ้าเค้าจะจิกด้านวิชาการคุณจะไปไม่ถูกเลย สยองมาก บางคนอ.ที่ปรึกษาต้องช่วยตอบคำถามให้ โดยเรียบเรียงคำถามให้ง่ายต่อการอธิบาย จากคุณ : simiach เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 13:41:13

ความคิดเห็นที่ 19 คุณรู้ไหมว่า   คำถามว่า "ทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร" ที่คุณคิดว่าชวนปวดจิตนั้น   มันคือหัวใจของเปเปอร์ของคุณเลย ถ้าตอบไม่ได้   ก็แสดงว่าคุณไม่รู้จริงในสิ่งที่ทำมา เอาไว้ทีหลังเวลาไปนั่งสอบเด็ก   ผมจะลองถามอย่างนี้บ้าง จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 13:47:37

ความคิดเห็นที่ 20 เราให้กำลังใจนะคะ เอาใจช่วยมาก เราเพิ่งจบมาหมาด ๆ ไปเรียนตอน 30 กว่าแล้ว  มีครอบครัวต้องดูแลด้วย เราจำได้ว่าตอนเรียน course work เราแทบเอาตัวไม่รอด หลับไปกับหนังสือ สะดุ้งตื่นกลางดึกเราคว้าหนังสือมาถือก่อนเลย เหนื่อยยากเสียจนเราแทบไม่เหลือกำลังใจ เรามักจะไปเดินดูหนังสือเล่น มีข้อความหนึ่งที่เจอ "ความอ่อนแอที่สุดของมนุษย์ คือการล้มเลิกเสียกลางคัน" ช่วงทำ Thesis เราก็ทำไป ร้องไห้ไป ทุกข์เสียจน ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่าความทุกข์เข้ามาเกาะกุมจิตใจจนหนาวเหน็บ เป็นช่วงที่เรามีโอกาสได้อ่านหนังสือธรรมะมากที่สุด เพื่อประคับประคองตัวเอง แต่ก็ผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ เราเข้าใจนะคะ อดทนอีกสักหน่อยค่ะ เผื่ออนาคตเวลามองย้อนมา จะได้ไม่เสียดาย เราอยากช่วยอ่าน papers นะคะ ครั้งล่าสุดที่เราสอบ cutep 550 เราจะได้ถือโอกาสฝึกฝนไปในตัวด้วย พยายามเข้านะคะ :) จากคุณ : แก้มป่องแก้มบุ๋ม เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 20:28:41

ความคิดเห็นที่ 21 @จขก K. porpanaka โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ใบปริญญาไม่ใช่ "คำตอบ" ของชีวิตหรอก หากเราไม่รู้ว่า เราเรียนสิ่งนั้นไปเผื่ออะไร สิ่งที่คุณเจออยู่ตอนนี้ ถือว่า เป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งของชีวิต ถึงเราไม่เจอปัญหาเรื่องเรียน ก็เจอเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว อื่นๆ อีกมากมาย คงไม่มีใครบอกได้ว่า คุณควรจะเรียนต่อ หรือหยุดซะแต่วันนี้ คุณคงต้องถามตัวเองก่อนว่า ต้องการจะทำให้สำเร็จในเรื่องนี้หรือเปล่า ถ้าทำได้แล้ว จะได้อะไร ถ้าไม่ทำต่อ แล้วจะเป็นอย่างไร เรารับได้มั้ย การที่จะอดทนทำต่อไป แน่นอนว่า คงหนักหนาและต้องอดทนกันต่อไป แต่ถ้าหยุดวันนี้ ก็ไม่ต้องแบกภาระเรื่องนี้ต่อ แต่สิ่งที่คุณต้องคิดต่อ คือ ความรู้สึกกับผลลัพธ์ที่คุณ "เลิก" ทำสิ่งนี้ต่อมากกว่า คุณรับมันได้มั้ย จะมีคนที่ไม่เข้าใจในช่วงเวลาแห่งความยากลำบากของคุณ ถามคุณถึงสาเหตุการ "เลิก" เรียนในครั้งนี้ และคนเหล่านั้นจะตีความไปต่างๆ นานา คุณยอมรับกับสิ่งเหล่านี้ได้หรือไม่ สุดท้าย! ต้องถามใจตัวเองว่า ความต้องการที่แท้จริงของเราคืออะไร ปล. ไม่รู้ว่า จขก. เรียนเกี่ยวกับอะไร หากเกี่ยวกับด้านการบริหารธุรกิจ (เป็นอาจารย์สอนด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์) ยินดีช่วยเรื่องภาษา ถ้าปัญหาของคุณอยู่ที่ภาษาอังกฤษเพียงอย่างเดียว ส่งหลังไมค์มาคุยได้นะ เป็นกำลังใจให้ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป ทุกอย่างมีทางออกเสมอ จากคุณ : hris เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 03:48:13

ความคิดเห็นที่ 22 เราขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ เราจะพยายามตั้งใจให้มากขึ้นกว่านี้ และจะสู้ต่อค่ะ ปล.เรากลัวที่สุดคือกรรมการสอบเค้าโครงนี่แหละที่เราจะตอบอ.ท่านไม่ได้ แต่ก็ต้องพยายามหาข้อมูลให้ปี้กที่สุดค่ะ จากคุณ : porpanaka เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 11:29:05

ความคิดเห็นที่ 23 อยากให้เจ้าของกระทู้สู้ๆน่ะค่ะ พี่ก็เป็นอีกคนนึงที่มีน้ำตากับการทำ thesis มาหลายครั้ง แม้ครั้งนี้ยังไม่เสร็จ ยังไม่พร้อมจะสอบ แต่ก็สู้ต่อค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : Azukajung เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 20:25:01

ความคิดเห็นที่ 24 ขอให้สู้นะคะ ถ้าคุณผ่านมันไปได้ก็จะเป็นฐานความแกร่งให้คุณในอนาคตต่อไปค่ะ ส่วนเรื่องอาจารย์ ลองคุยกับคนที่มีที่ปรึกษาเดียวกัน แล้วลองถามเค้าดูรึยังคะ ว่าเค้าทำยังไงถึงผ่านไปได้ มีวิธีไหนชนะใจอ.บ้างคะ อ.บางคนปากร้ายใจดีสุดๆ ก็มีนะคะ คนเราต้องมีจุดให้เข้าได้บ้าง เค้าชอบอะไร ชอบทำเรื่องไหน ชอบแบบถามได้ตอบได้เป็นอับดุลเลยรึเปล่าเพื่อเค้าจะได้ไม่ต้องอ่านเยอะ อะไรประมาณนี้ ลองหาข้อมูลดูจากรุ่นพี่ๆ นะคะ ที่สำคัญหาข้อดีให้ทำกับเค้าอย่างมีความสุขให้ได้ ถามตัวเองว่าทำไมถึงเลือกทำกับเค้า ทำไมเค้าถึงเป็น Optimal choice ของคุณ นอกจากเหตุผลว่ามันเป็นความบังเอิญ ลองหามุมที่คุณทำแล้วมีความสุขนะคะ น่าจะดีขึ้น ส่วนเรื่องภาษาอังกฤษ อยากให้คิดว่าจริงๆ แล้วภาษามันเป็นแค่ทางผ่านนะคะ ถ้าคุณลองให้เพื่อนที่เก่งอธิบายให้คุณเข้าใจได้ พอคุณเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวการศึกษาใน area ที่คุณทำได้แล้ว ก็คงดีขึ้นเอง ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำนะคะ จากคุณ : IndefiniteLearner เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 12:18:06

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ให้เต็มที่นะครับ อย่าเพิ่งลาออกเลย ช่วงนี้มันช่วงวัดใจ พอดียังไม่สะดวกพิมพ์ไรมาก เลยยังแชร์ความรุ้สึกไม่ค่อยได้ ฮ่าๆๆ แวะมาให้กำลังใจก่อนครับ คุณยังดีที่คุณรู้ว่าชอบหัวข้อแนวๆ ไหน เกี่ยวกับอะไร บางคนโชคร้ายกว่าอีก เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี .. จากคุณ : เด็กชายหัวหอม เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 19:40:26