ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับมหาวิทยาลัย สุดท้ายแล้วปริญญาเอกก็สำคัญ ไม่เช่นนั้นก็ต้องมีตำแหน่งทางวิชาการ การจะเป็นผู้บริหารถ้าอยู่ในระดับภาควิชา บารมีที่สะสมไว้อาจหมดลงได้ด้วยเหตุผลหลายอย่าง จะเป็นต้องสร้างบารมีให้ขึ้นไปในระดับคณะ ระดับมหาวิทยาลัย วันหนึ่งก็ต้องลงจากตำแหน่ง คนที่เข้ามาใหม่อาจไม่เกรงใจเรา ระดับคณะอาจไม่เกรงใจเรา คนที่จบปริญญาเอกมาอาจรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า ไม่เกรงใจเรา ประวัติภาควิชาอาจถูกเขียนใหม่ ว่าพัฒนาอยู่ได้ด้วยคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีใครรู้จักเรา อาจารย์น้อยแก่ๆจบแค่ปริญญาโท ผมเขียนถึงตัวเองครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 19:50:29

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นอ.ปริญาเอกสำคัญกว่า จะสอนป.โทได้อย่างไรถ้าสไม่มีวุฒิป.เอก คนเป็นอ.ถ้าไม่พัฒนาความรู้ตัวเองก็อย่าเป็นอ.ดีกว่า เพราะนั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด บางคนอาจคิดว่าเรียนป.เอกไปก็งั้นๆตัวเองเก่งอยู่แล้ว ศึกษาเองได้ แต่เท่าที่สัมผัสคนรอบตัวส่วนใหญ่จะบอกว่าสิ่งที่ได้นอกเหนือจากวิชาการที่เรียน คือประสบการณ์ได้พบปะแลกเปลี่ยนความรู้ ได้มองโลกให้กว้างขึ้น ได้คอนเนคชั่นใหม่ๆ ยังไม่เจอคนที่เป็นอ.ซึ่งมีไฟ จะคิดอยากหยุดแสวงหาความรู้เลย ขนาดน้าเราเป็นหมอที่มีชื่อเสียงระดับหนึ่ง ยังต้องไปฝึกอบรมที่ต่างประเทศบ่อยๆ บอกว่าหยุดเรียนไม่ได้ คุณจขกท.ถามทำนองนี้มาหลายกระทู้แล้ว บอกตามตรงเราว่าคุณยังไม่มีจิตวิญญานในการเป็นครู เพื่อแสวงหาความรู้ เพราะเงินไม่ใช่ปัจัยหลักในการเป็นครู การกระหายความรู้ใหม่ๆต่างหาก สายศิลป์เราไม่รู้ แต่ในสายวิทย์ส่วนใหญ่ไม่มีใครอยากเป็นหัวหน้าภาค พวกอ.แก่ๆ จะโยนให้คนใหม่ๆทำ เพราะเบื่องานเอกสารที่สุด เสียเวลาทำงานวิจัย เพื่อนเราเข้าทำงานได้ปีสองปี โดนโละงานให้เป็นหัวหน้าภาค พวกเขี้ยวๆ เข้ามองไปที่คณบดีและรอง หรือมุ่งสู่ฝ่ายบริหารเต็มตัวเป็นทีมสมัครอธิการบดี จากคุณ : simiach เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 20:55:10

ความคิดเห็นที่ 3 เวลาเขาให้ ranking สถานศึกษา ป. เอก ได้คะแนน มากว่านิคับ ถึงเวลาที่คุณต้องลาเรียนบ้างแล้วละคับ เพื่อตัวคุณเอง เพื่ออนาคตคุณด้วย ถ้า 10 ปีผ่านไป เขาจำเป็นต้องยุบคณะ คนที่มี ป เอก อยู่ในมือ เขายังหางานกว่า กว่าคน ที่มีแค่ ป. โท นะคับ จากคุณ : Dearz เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 22:51:56

ความคิดเห็นที่ 4 ในปัจจุบันคงคิดแบบคุณไม่ได้แล้วล่ะครับ ความจริงแล้ว หน้าที่หลักของอาจารย์มหาวิทยาลัย ไม่ใช่งานสอน แต่เป็นงานวิจัยต่างหาก งานสอนถือเป็นส่วนเกี่ยวเนื่อง ที่อาจารย์ผู้ทำวิจัย จะต้องมาถ่ายทอดความรู้ตนเองให้นักศีกษาได้เรียนรู้ (นี่คือสาเหตุที่ว่า ทำไมอาจารย์ที่เก่งระดับโลก ผลงานวิจัยเยอะแยะ จึงมีนักศึกษาแย่งกันเรียน และก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมอาจารย์เหล่านี้ ได้รับการว่าจ้างจากมหาวิทยาลัยดังๆ หลายๆ ที่) การเป็นนักวิจัยที่เก่งได้ จะต้องมีองค์ความรู้ที่ดี และผลจากการมีความรู้ที่ดี ก็สามารถนำไปถ่ายทอดได้มากมาย (แต่สอนเก่งไม่เก่ง นักศึกษาจะรู้เรื่องไม่รู้เรื่อง เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ส่วนมากที่ผมเคยเจอ อาจารย์ที่เก่งมากๆ จะสามารถถ่ายทอดเรื่องยากให้เข้าใจง่ายๆ ได้) แล้วคุณ จขกท. คิดว่าทำอย่างไร ถึงจะมีผลงานวิจัยได้มากล่ะครับ นั่งเฉยๆ เอาแต่สอนหรือ ??? โลกมันวิวัฒน์ไปเรื่อยครับ ถ้าคุณคิดจะอยู่กับที่ ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะโดนแซงไว้ได้เลย ทุกวันนี้ ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย ก็วัดกันที่ผลงานวิจัยกันแล้ว มีผลงานมาก ได้อันดับดีๆ ก็เอาไปโปรโมตตัวเองได้ ที่ไหนอยู่เฉยๆ อันดับก็อาจจะต่ำเตี้ยไปเรื่อยๆ จะโฆษณาเรียกเด็กอย่างไรได้ อีกอย่างหนึ่ง บารมี เกิดจากการขวนขวายและพิสูจน์ตัวเองให้ประจักษ์ครับ ไม่ใช่แค่ระยะเวลา หรือแค่การรับภาระงานบางอย่างเท่านั้น คุณสร้างบารมีได้ คนอื่นก็สร้างได้เช่นกัน เวลาซื้อของ ของราคาเท่ากัน คนย่อมเลือกซื้อของที่มีออพชั่นมากกว่า เช่นเดียวกัน เมื่อใดที่มีคู่แข่งที่สูสีกันกับคุณ หากเขามีโปรไฟล์ดีกว่าคุณ เขาก็ย่อมถูกเลือกไปก่อน ลองคิดดูให้ดีครับ ว่าถ้ามีคนมีความสามารถเหมือนคุณทุกอย่าง แต่วุฒิเขาสูงกว่า แล้วคุณจะเอาอะไรไปสู้ดีล่ะครับ จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 03:59:01

ความคิดเห็นที่ 5 เปอเซ็นต์อาจารย์ที่จบปริญญาเอก เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ถูกนำไปใช้จัดอันดับมหาวิทยาลัย ซึ่งมีผลต่อจำนวนเงินสนับสนุนต่างๆที่จะเข้ามหาวิทยาลัยนะครับ ซึ่งจำนวนเงินที่ว่าเป็นหลักพันล้านบาทนะครับ ถ้าถึงเกณฑ์ (เช่นกรณีมหาวิทยาลัยวิจัยที่ต้องมีจำนวนอ.ป.เอกมากกว่า 40%) อาจารย์ผมเคยบอกว่า มหาวิทยาลัยที่ดีควรมีอัตราส่วนเงินรายได้ที่มาจากค่าเล่าเรียนและเงินสนับสนุนจากภาครัฐต่ำ (เช่น พวกระดับ Havard, MIT คิดได้ประมาณ 20 - 30%) ในขณะที่มหาวิทยาลัยของไทยส่วนใหญ่จะ 60 กว่า % ขึ้นไปครับ ซึ่งขณะนี้มหาวิทยาลัยอ.ผมก็กำลังมุ่งไปให้ถึงจุดนั้นอยู่ (จุดที่ไม่ต้องพึ่งพารายได้หลักจากน.ศ.และรัฐ) ดังนั้นถ้าจขกทเน้นทางด้านงานวิจัยหรือบริการสังคม เพิ่มรายได้ให้ภาควิชา ภาควิชาจขกทอาจอยู่ได้มากกว่า 10 ปีนะครับ ที่สำคัญอาจารย์มหาวิทยาลัยจะต้องพัฒนาความรู้ตัวเองไปเรื่อยๆ เพราะความรู้ในระดับอุดมศึกษาไม่หยุดนิ่งนะครับ จะบอกว่าพอใจเงินเดือนแล้ว มันไม่ใช่อะครับ แต่ถ้ามีเหตุผลอื่นๆ เช่น อายุมากแล้ว หรือจะต้องดูแลลูก ไปเรียนต่างประเทศไม่สะดวก อะไรแบบนี้ก็พอเข้าใจนะครับ จากคุณ : ผมรู้ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 07:34:13

ความคิดเห็นที่ 6 คุณเจ้าของกระทู้ครับ ผมอ่านสิ่งที่เพื่อน ๆ ในห้องนี้ได้ comment ไว้  มีประโยชน์อย่างยิ่ง ผมเพียงแค่บังเอิญผ่านมาเห็นกระทู้นี้  รู้สึกประทับใจกับเพื่อน ๆ ทุกท่าน ที่ได้มอบคำเตือน แง่คิด ที่ดีมาก ๆ อย่างที่ผมไม่เคยเห็นในกระทู้ใด ๆ เลยก็ว่าได้  ผมเข้าใจสถานการณ์ของคุณนะครับ  อยากให้เปิดรับฟังความคิดเห็น  ทุกท่านพูดถูกเผง และกระแทกโดนความเป็นจริงของการศึกษาไทยอย่างยิ่ง  ครูสมัยนี้ไม่ค่อยหาความรู้เพิ่มเติมอย่างจริงจัง  ไม่หาความรู้เข้าหาตัวในขณะที่โลกมีพัฒนาการ  การศึกษาไทยจึงไม่เจริญ  คนปัจจุบันจึงไปเรียนเมืองนอกกันมาก และยังต่อถึง ป.เอก  พอจบป.เอก ก็ไปต่อ postdoc อีกเรื่อย ๆ เพื่อทำงานวิจัย  งานวิจัยไม่ว่าสายศิลป์ หรือสายวิทย์  มีความสำคัญกว่างานสอนมาก ๆ เพราะงานวิจัยเป็นสิ่งที่จะนำพาประเทศชาติให้พัฒนา ไม่ใช่งานสอนเลย อย่าคิดว่าเป็นครูต้องสอนอย่างเดียว ภาษาจีนก็มีงานวิจัยพัฒนาเยอะแยะที่ทำได้ และมีโอกาสทำได้มาก ๆ ด้วย ผมบอกได้เลยว่า ถ้าคุณไปเรียนป.เอก  ความคิดคุณก็จะเปลี่ยนไปจากตอนนี้อีก  เพราะระดับความคิดถูกพัฒนาไปอีกระดับ เพราะคุณอยู่กับสิ่งแวดล้อมที่ระดับสูง  ในขณะที่ปัจจุบันคุณอยู่กับนักศึกษาและอาจารย์เพียงไม่กี่ท่าน  ถ้าคุณมองไกลก็ให้พิจารณาคำแนะนำของเพื่อน ๆ ข้างต้น  แต่ถ้าคุณอยู่ตามพอเพียงตามที่เป็นอยู่  ก็เหมือนน้ำมันในตะเกียงที่ไม่มีการเติม  สุดท้ายดวงไฟก็ไม่สามารถให้ความสว่างได้พอและน้ำมันก็จะพร่องลงเรื่อย ๆ  ทำให้ง่ายต่อการถูกแทนที่  ถึงเวลานั้น คิดจะเรียน ป.เอก ก็คงสายไปแล้ว  เราต้องเป็นประเภท รถโบราณที่ยิ่งเก่ายิ่งมีราคาดีครับ  ไม่ใช่ยิ่งเก่าแล้วเป็นสนิมรอวันผุพัง   ให้กำลังใจครับ สู้ ๆ จากคุณ : ไทรใบกลม เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 07:59:16

ความคิดเห็นที่ 7 น่าเสียดายโอกาสแทน จขกท ที่มีโอกาสไปเรียนเอกแล้วไม่ไป แต่เลือกที่จะหาเหตุผลแบบเข้าข้างตัวเอง เท่าที่อ่านดูร่วมกับที่คุณโพสครั้งก่อนๆ รู้สึกว่าความคิดคุณค่อนข้างแปลกเอาการ ทั้งเรื่องความเป็นใหญ่ทั้งเรื่องบารมีไรนั้น คนเป็นอาจารย์คิดได้แค่นี้ก็แย่แล้ว ยิ่งถ้าบอกว่าเลือกที่จะพัฒนาภาควิชาดึงคนมาเรียนอะไรนั้นยิ่งคิดสั้นเข้าไปใหญ่ คุณจะเอาอะไรมาพัฒนาภาคเมื่อตัวคุณเองยังไม่คิดจะพัฒนา อีกหน่อยทายได้เลยว่าคุณจะยิ่งอยู่ยากเมื่อมีอาจารย์ใหม่ๆ ที่มีวุฒิป.เอกเข้ามาสอนกับคุณด้วย หรือยิ่งสมมุติว่าภาคคุณยุบไป การหางานใหม่ของคุณก็จะลำบากไปด้วย คุณดูสิ ขนาดบางโรงเรียนรับสมัครตำแหน่งแค่ครูผู้ช่วยยังมีคนมาสมัครกันมืดฟ้ามัวดิน บางคนจบตรีบางคนก็จบโทด้วยซ้ำ ยังแย่งที่กันขนาดนั้น ยิ่งถ้าในอนาคตต้องไปสมัครอาจารย์มหาวิทยาลัยยิ่งแล้วใหญ่ แค่วุฒิโทแพลนๆ+ความแก่ที่เพิ่มขึ้นทุกปี จะไปแข่งไปสอนที่ดีๆ อะไรกับใครเขาได้ จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 10:24:28

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบพระคุณทุกๆความคิดเห็นเป็นอย่างมากค่ะ อย่างไรก็ตามดิฉันยังคงไม่ต่อปริญญาเอกภายใน2-3ปีนี้แน่นอนค่ะ เพราะมหาวิทยาลัยกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่ออย่างมากค่ะ 2-3 ปีข้างหน้าดิฉันค่อยวางแผนใหม่ค่ะ ขณะนี้ดิฉันมีอยู่สองแนวทางที่จะพัฒนาตนเอง 1.เขียนผลงานวิชาการในสิ่งที่ตนเองถนัดเพื่อเผยแพร่ความรู้ให้บุคคลทั่วๆไป หากมีโอกาสก็จะนำผลงานนี้ขอตำแหน่งวิชาการ (ดิฉันค้นพบแล้วว่าตนเองอยากจะเขียนสิ่งใดเผยแพร่บุคคลทั่วไปค่ะ) (จะได้ตำแหน่งทางวิชาการหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร เพราะถือว่าเป็นการพัฒนาศักยภาพตนเองแล้ว) 2.เรียนต่อป.เอก ดิฉันไม่ทราบว่าจะต้อด้านไหนดีค่ะ เพราะยังหาตนเองไม่พบว่าอยากจะต่อป.เอกด้านไหน ภาษาศาสตร์จีน วรรณคดีจีน วรรณกรรมจีน วัฒนธรรมจีนศึกษา ก็คงมีเท่านี้ในด้านที่เกี่ยวกับภาษาจีน 3.ในกรณีที่ภาควิชาถูกยุบ ดิฉันก็จะกลับไปบ้านเกิดเพื่อช่วยธุรกิจของที่บ้าน พร้อมกับเปิดเซ็นเตอร์สอนภาษาจีนและวิชาอื่นๆที่บ้านของตนเองเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่าที่ค่ะ ที่บ้านทำเลดีค่ะ เดินทางสะดวกค่ะ อยู่ใกล้โรงเรียนมัธยมหลายแห่งค่ะ ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ขอปิดกระทู้ไว้เท่านี้นะคะ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 18:37:24 A:202.151.46.78 X: TicketID:355138

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเคยเข้ามาตอบประเด็นคล้ายๆแบบนี้ของเจ้าของกระทู้ในกระทู้ก่อนหน้านี้แล้ว ว่าสิ่งที่จะสร้างความมั่นคงทางอาชีพให้กับอาจารย์มหาวิทยาลัยมากที่สุดคือความสามารถด้านวิชาการครับ ขอเรียนตามตรงว่าการบริหารหลักสูตรนั้น มหาวิทยาลัยชั้นนำหลายที่ในไทยก็เริ่มใช้คนนอกที่มีประสบการณ์สูงในภาคเอกชนเข้ามาดำเนินการแล้ว เรื่องงานบริหารและงานเอกสาร ถ้าฝึกสักหน่อย เจ้าหน้าที่ก็มา support ได้มากโดยอาจารย์ไม่ต้องเสียเวลากับตรงนี้มาก ถ้าเจ้าของกระทู้จะเน้นการพัฒนาหลักสูตร จะรู้ว่าในศาสตร์ของตนเองมีอะไรใหม่ๆก็ต้องไปทำวิจัยครับ เอาแต่ทำงานบริหารหรือทำแต่งานสอน จะเอาองค์ความรู้อะไรใหม่ๆมาพัฒนาหลักสูตรหรือมาพัฒนาวิชาที่ตัวเองสอนล่ะครับ ตำแหน่งบริหารเขาตั้งเรามาได้ เปลี่ยนผู้บริหารตำแหน่งห็หลุดไปได้เช่นกัน ความสามารถทางวิชาการต่างหากที่เป็นขอวเราและอยู่กับเราจริงๆ จากคุณ : Tony Almeida เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 18:41:01

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบพระคุณค่ะ คุณความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : จ.ข.ก.ท. เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 19:07:22 A:202.151.46.78 X: TicketID:355138

ความคิดเห็นที่ 11 เจ้าของกระทู้  ลองคิดเทียบกับตัวคุณเองนะคะ ตัวคุณเองขณะที่ยังไม่จบเอก  กับตัวคุณเองที่จบเอกแล้ว อย่างไหนมีบารมีมากกว่ากัน จากคุณ : diol เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 15:36:11

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับเรา เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราเลือกเรียน ป.เอกค่ะ เราอยากทำตัวเราให้เด็กๆ อยากเข้ามาเีีรียนว่าเราน่าจะ มีความสามารถ และเด็กๆ เชื่อมั่นว่าเราจะสอนเค้าให้ดีค่ะ จากคุณ : nong nang เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 14:08:10

ความคิดเห็นที่ 13 ผมคิดว่าตำแหน่งวิชาการสำคัญกว่าปริญญาเอกครับ จากคุณ : [-_-]][][][] เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 11:32:54