ความคิดเห็นที่ 1 ขอแสดงความเห็น ตามแต่โอกาส  นะครับ 1สมการ เพลโต้ เป็นปัญหาที่ฝ่าย ปชต.ต้องแก้ให้ตก  ข้อความว่า.. "การปกครองโดยคนส่วนใหญ่ ที่ยากจนและโง่เขลา ที่เรียกว่า ปชต.นั้น ไร้หลักประกันที่ทำให้สังคมส่วนรวมบรรลุเป้าหมายได้" ทฤษฏีโลกของแบบ บอกว่า  โลกอันร่างกายดำรงอยู่ เป็นแค่เงาสะท้อน ความจริงที่สมบูรณ์จากโลกของแบบ  คนแบ่งเป็นสามประเภท ได้แก่ ปชช. ทหาร และผู้ปกครอง ขยายความได้ว่า ปชช.มีจำนวนมาก ทำงานสร้างผลผลิต มีความโลภ  เห็นแก่ตัว และความไม่รู้(ห่างจากโลกของแบบมากสุด) ทหาร(ตร.)ทำหน้าที่พิท้กษ์กติกาสังคม กล้าหาญ  ส่วนผู้ปกครองนั้น ฉลาด เข้าถึงเหตุผลสุด  ใกล้โลกของแบบมากกว่าพวกอื่น การปกครองที่ดี ก็ควรมาจาก ปราชญ์ เป็นคนดีมีคุณธรรม และตัดสินใจแทนทุกกลุ่มในสังคม เรียกการปกครองแบบนี้ว่า อภิชนาธิปไตย  หรือ เผด็จการโดยปราชญ์(คนดี) (ปชต.ของเพลโต้  จึงไม่ใช่ ปชต.สากลในปัจจุบัน  ซึ่งพัฒนาการมาจาก ล๊อคและรุสโซ) แนวคิดในทิศทางเดียวกัน  ได้แก่  ฮ๊อบส์ ในเรื่อง องค์อธิปัตย์ ที่ว่า.. รัฐเกิดขึ้นด้วยความจำเป็นจากธรรมชาติของมนุษย์ คนหรือกลุ่มคนที่ได้รับมอบอำนาจ เรียกว่า องค์อธิปัตย์ เป็นผู้ทรงอำนาจสิทธิขาด ใช้อำนาจแทนคนทั้งหมด รัฐเป็นเสมือนคนๆ เดียวเป็นเอกภาพ หน้าที่ขององค์อธิปัตย์คือ ออกกฎหมาย บังคับใช้กฎหมายรักษาความสงบภายใน องค์อธิปัตย์มีสิทธิที่จะห้ามการแสดงความคิดเห็นหรือการกระทำต่างๆ ของประชาชน ประชาชนไม่มีสิทธิที่จะร้องเรียนว่า ถูกองค์อธิปัตย์กดขี่ทั้งนี้เพราะถือว่าการกระทำขององค์อธิปัตย์เป็นไปเพื่อลดความเห็นแก่ตัวของประชาชน พยายามทำให้สังคมสงบสุข ประชาชนต้องยินดียึดมั่นในสัญญาที่ให้ไว้ และอีกแนวคิดหนึ่งที่สอดคล้องกันปรากฏในทางพุทธศาสนา  ผ่านมุมมอง ท่านพุทธทาส มองการเมืองว่า ถ้าประชาธิปไตย หมายถึง  “มีประชาชนเป็นใหญ่ หรือเป็นผู้ใช้อำนาจ”  มันก็จะมีปัญหาว่า การใช้อำนาจของคนส่วนใหญ่หรือประชาชนนั้น “มันถูกธรรมะหรือไม่ถูกธรรมะ ถ้าแต่ละคนมันไม่มีธรรมะ มันก็ใช้อำนาจเป็นอธรรมะ มันก็ถึงความวินาศกันตรงนี้เอง เพราะประชาธิปไตยนั่นแหละ” เพราะ “ประชาธิปไตยนี้ ถ้ากล่าวตามความเป็นจริงแล้วมันเหมาะสำหรับคนที่มีธรรมะ พอไม่มีธรรมะ ประชาธิปไตยนี้ก็เป็นเครื่องทำลายโลก ฉะนั้น อยากจะถือว่ามันเลวร้ายที่สุด” พุทธทาสภิกขุมองประชาธิปไตยว่าไม่ใช่คำตอบสำหรับปกครองประเทศ เพราะยากจะควบคุมให้มันถูกต้องชอบธรรมได้ ท่านเสนอทางเลือกที่ท่านเชื่อว่าดีกว่าประชาธิปไตยคือระบอบเผด็จการ (โดยธรรม) หรือ ธัมมิกสังคมนิยม  หรือธรรมาธิปไตย เพราะหากผู้ปกครองมีธรรมะเป็นที่ตั้งในการบริหารประเทศแล้วก็มีทางที่จะก่อให้เกิดผลประโยชน์สุขแก่คนส่วนใหญ่มากกว่า สรุป.............. ปชต.ของ คนดี(ปราชญ์ คนมีคุณธรรม คนรอบรู้) มีพื้นฐานมองมนุษย์ในแง่ลบ ได้แก่  โง่ เห็นแก่ตัว โลภ ไม่สามารถปกครองตนเองได้ ไม่อาจวินิจฉัยในทิศทางอันควรได้ ไม่เชื่อในความเป็นระบบ มากกว่า คุณภาพผู้ปกครอง เป็นสำคัญ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 55 08:50:44 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 18:33:09

ความคิดเห็นที่ 2 2 ปชต.แบบไทยๆ  มีอยู่จริงหรือ? เห็นด้วยกับ คุณวีระ ว่า  เป็นวาทกรรมหลอก อันที่จริง  เป็นปชต.แบบ รัฐราชการ(ใช้อำนาจผ่าน ทหาร ตำรวจ ข้าราชการ) ระยะหลัง  ผสมโรงด้วย นักธุรกิจการเมือง พอเริ่มมีอำนาจเบียดแทรก แยกซีน  ก็จะถูกล้มกระดาน แล้วไปเริ่มต้นใหม่ วนลูป  ในวังวน  ไม่ต่างจากเมื่อ 80ปีก่อน เป็นการเมืองที่สถิตย์สถาพร ณ รากฐานเดิม   แม้จะมีการต่อสู้แต่ได้ชัยชนะ ตลอดการผลิตซ้ำทางอุดมการณ์เดิม ต่อเนื่องยาวนาน.. จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 18:50:57

ความคิดเห็นที่ 3 องค์ความรู้ในเรื่อง Constitutional Monarchy ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ (อังกฤษ: constitutional monarchy) เป็นระบอบการปกครองอย่างหนึ่ง โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ ไม่ว่าจะมาจากการสืบเชื้อสายพระราชบัลลังก์หรือการเลือกตั้ง โดยมีพระราชอำนาจถูกจำกัดอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ พระมหากษัตริย์ไม่ทรงเป็นประมุขของฝ่ายบริหาร เพราะฝ่ายบริหารมีนายกรัฐมนตรีจากประชาชนเป็นหัวหน้าหรือประมุขอยู่แล้ว การปกครองแบบนี้เรียกอีกชื่อว่า ราชาธิปไตยแบบจำกัด หรือ ปรมิตตาญาสิทธิราชย์ (limited monarchy) ซึ่งไม่เหมือนกับราชาธิปไตยโดยสมบูรณ์ ซึ่งพระมหากษัตริย์มีพระราชอำนาจทางการเมืองเบ็ดเสร็จและไม่ทรงอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ ปัจจุบัน รัฐแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญส่วนใหญ่มักปกครองด้วยระบบรัฐสภา อาทิ ออสเตรเลีย เบลเยียม กัมพูชา แคนาดา เดนมาร์ก ญี่ปุ่น มาเลเซีย เนเธอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ นอร์เวย์ สเปน สวีเดน ไทย สหราชอาณาจักร และภูฏาน โดยภูฏานเป็นประเทศล่าสุดที่เปลี่ยนแปลงจากสมบูรณาญาสิทธิราชมาเป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ในประเทศไทย การปกครองตามแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ รู้จักกันแพร่หลายว่า "ประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข" ซึ่งเรียกรวมการปกครองแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญกับประชาธิปไตยระบบรัฐสภา http://th.wikipedia.org/wiki/ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (อังกฤษ: democratic form of government with the King as Head of State) เป็นชื่อเรียกระบอบการปกครองในประเทศไทย ที่รวมเอาทั้งรูปแบบการปกครอง (อังกฤษ: form of government) ประเภทประชาธิปไตยโดยมีรัฐสภา (อังกฤษ: parliamentary democracy) กับรูปแบบรัฐ (อังกฤษ: form of state) ประเภทการปกครองราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ (อังกฤษ: constitutional monarchy) ไว้ในคำเดียวกัน สำหรับที่มาของวลีที่ว่า "ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข" นั้น เพิ่งจะมีขึ้นในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2492 โดยบัญญัติไว้ในมาตรา 2 ความว่า "ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข" ทั้งนี้ สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล นักวิชาการด้านประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่ ได้ให้ความเห็นไว้ว่ารัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าว ถูกร่างขึ้นภายใต้อิทธิพลของพลังอนุรักษนิยม ซึ่งขณะนั้นมีพรรคประชาธิปัตย์เป็นตัวแทนทางการเมืองที่สำคัญ แต่การปรากฏขึ้นครั้งแรกนี้ ยังไม่ได้ยืนยันความเป็นชื่อเฉพาะของระบอบการปกครองแต่อย่างใด  หากแต่การปรากฏขึ้นซ้ำในภายหลัง คือรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2511 และ พ.ศ. 2519 เป็นสองฉบับแรกที่ยืนยันความชอบธรรมของ "ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข"สมศักดิ์ได้ให้ความเห็นไว้อีกว่า หน้าที่ (function) ของการยืนยันในสองฉบับมีความต่างกัน โดยฉบับ พ.ศ. 2511 เพื่อต่อต้านการเมืองและพรรคการเมืองสมัยใหม่ที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้น และฉบับ พ.ศ. 2519 เพื่อต่อต้านฝ่ายซ้าย ภายในระบอบการปกครองเช่นนี้ของประเทศไทย แตกต่างไปจากธรรมเนียมการปกครองแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ที่จะมี อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชน และพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุขแต่ในทางพิธีการ ทั้งนี้เพราะพระมหากษัตริย์ในประเทศไทย ทรงมีพระราชอำนาจทางการเมืองเกินกว่าที่เป็นในประเทศประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญประเทศอื่น เช่น ทรงสามารถแสดงพระราชดำรัสสด, บริหารงานสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ และแต่งตั้งบุคคลในตำแหน่งต่างๆ เช่น องคมนตรี โดยไม่มีผู้สนองบรมราชโองการ ทั้งนี้ หากกล่าวถึงการเป็นประมุขในทางพิธีการของระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญนั้น ก็คือ เป็นพิธีการที่ทรงบริหารอำนาจอธิปไตยแทนปวงชนโดยแบ่งแยกอำนาจนั้นเป็นสามฝ่าย ได้แก่ ฝ่ายนิติบัญญัติ อำนาจอธิปไตยนั้นผ่านมายังสภานิติบัญญัติที่เรียก "รัฐสภา" ฝ่ายบริหาร อำนาจอธิปไตยนั้นผ่านมายังกลุ่มผู้บริหารสูงสุดที่เรียก "คณะรัฐมนตรี" และฝ่ายตุลาการ อำนาจอธิปไตยนั้นผ่านมายังศาลทั้งหลาย ซึ่งมีสามประเภท คือ ศาลยุติธรรม ศาลปกครอง และศาลรัฐธรรมนูญ แต่ความจริงแล้ว องค์กรเหล่านั้นเป็นปวงชนหรือผู้แทนของปวงชนที่บริหารอำนาจด้วยตนเองเพื่อประโยชน์ของปวงชนและโดยการควบคุมของปวงชน ส่วนพระมหากษัตริย์เป็นแต่เชิดให้กิจการดำเนินไปด้วยดีตามพระราชภารกิจทางพิธีการที่รัฐธรรมนูญมอบให้เท่านั้น สำหรับพระมหากษัตริย์นั้น ตามรัฐธรรมนูญแล้ว มีพระราชสถานะที่ได้รับการเคารพสักการะ (อังกฤษ: revered worship) และไม่อาจทรงถูกละเมิดได้ (อังกฤษ: inviolable) กับทั้งผู้ใดจะฟ้องร้องพระมหากษัตริย์ในทางใด ๆ มิได้เลย ตามหลักที่ว่า "พระมหากษัตริย์ไม่อาจทรงทำผิด เพราะพระมหากษัตริย์ไม่อาจทำอะไรได้เลย" (อังกฤษ: the King can do no wrong, for the King can do nothing) หรือหลักที่ว่า "พระมหากษัตริย์ทรงปกเกล้า แต่ไม่ทรงปกครอง" (อังกฤษ: reign but not rule) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจะต้องมีการลงนามสนองพระบรมราชโองการทุกครั้งไป โดยรัฐบาล หรือรัฐสภาเพื่อ "อนุมัติ" ให้พระมหากษัตริย์ทรงกระทำได้ผ่านสถานะของสถาบันพระมหากษัตริย์ มิใช่โดย"พระองค์เอง" การละเมิดหลักการสำคัญนี้ ถือเป็นการทำลายรากฐานของระบอบประชาธิปไตยโดยมีพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ http://th.wikipedia.org/wiki/ประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ภาพข้างล่าง เป็นปท.ที่ปกครองในระบอบนี้ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 20:22:48

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อ.. ปชต.แบบไทย(ๆ)  ได้แก่  รัฐราชการ หรือ ระบบพ่อขุนอุปถัมภ์แบบเผด็จการ จอมพลสฤษดิ์ ในฐานะหัวหน้าคณะปฏิวัติเข้าดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนที่ 11 ของประเทศไทยในวันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2502 ภายหลังจากที่คณะปฏิวัติได้บริหารประเทศด้วยการประกาศกฎอัยการศึกมาเป็นระยะเวลาประมาณ 3 เดือน ในช่วงที่จอมพลสฤษดิ์ปกครองประเทศ ทักษ์ เฉลิมเตียรณเห็นว่า ระบบการเมืองที่จอมพลสฤษดิ์และพรรคพวกนำมาใช้กับประเทศไทยนั้น เป็นการปฏิวัติในแง่ที่ว่าเป็นการล้มล้างระบบการเมืองทั้งระบบซึ่งตกทอดมาจากพ.ศ.2475 และได้สร้างระบบการปกครองที่สามารถจะเรียกได้ว่าเป็นแบบไทย ๆ มากขึ้น อุดมการณ์ทางการเมืองพ่อขุนอุปถัมภ์แบบเผด็จการ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์เป็นบุคคลที่เป็นผลผลิตภายในประเทศ คือ เป็นผู้ที่ไม่ได้รับการศึกษาจากประเทศตะวันตก ดังนั้นแนวคิดประชาธิปไตยแบบตะวันตกและลัทธิเสรีนิยมจึงเป็นสิ่งที่ไม่ได้ปลูกฝังอยู่ในจิตใจของจอมพลสฤษดิ์เหมือนดังเช่นผู้นำรุ่นการปฏิวัติสยาม พ.ศ.2475 ประกอบกับอาชีพทหารและวิถีชีวิตทหารที่เน้นหนักไปในทางใช้อำนาจมาแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง และกล่าวได้ว่าความล้มเหลวของคณะราษฎรในพ.ศ.2475 ได้นำไปสู่ข้อสรุปขั้นต้นในจิตใจของจอมพลสฤษดิ์ว่า การเมืองไทยต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของหลักการเมืองไทยและความเหมาะสมของสภาพแวดล้อมแบบไทยที่มิใช่แบบตะวันตก นั่นก็คือ การปกครองที่เป็นไปในรูปแบบของประชาธิปไตยแบบไทยนั่นเอง รูปแบบของ “ระบอบประชาธิปไตยแบบไทย”นี้ เป็นผลสะท้อนมาจากแนวความคิดและความเข้าใจของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ต่อสิ่งที่คิดว่าเป็นระบบการเมืองที่ถูกต้อง และเนื่องจากจอมพลสฤษดิ์เป็นผู้หนึ่งที่เลื่อมใสในประวัติศาสตร์มาก ตลอดจนความเข้าใจของจอมพลสฤษดิ์เกี่ยวกับระเบียบสังคมการเมืองที่ได้รับอิทธิพลมาจากหลวงวิจิตรวาทการหลังสงครามโลกครั้งที่สองซึ่งเป็นเรื่องของการแสวงหารูปแบบของการปกครองในสมัยโบราณที่อาจนำมาใช้ได้กับการพัฒนาประเทศ ความคิดดังกล่าวผนวกเข้ากับภูมิหลังทางการศึกษาภายในประเทศและประสบการณ์ทางการเมืองในฐานะนายทหารผู้ค่ำหวอดกับการใช้กำลังของจอมพลสฤษดิ์ ทำให้พอสรุปถึงความเข้าใจทางการเมืองของจอมพลสฤษดิ์ต่อรูปแบบของสังคมการเมืองไทยว่าประกอบขึ้นด้วยรัฐ/รัฐบาล ข้าราชการ และประชาชน ในทัศนะของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ระบอบประชาธิปไตยแบบไทยควรที่จะเป็นไปในรูปแบบที่รัฐบาลหรือฝ่ายบริหารมีอำนาจเหนือฝ่ายนิติบัญญัติ อีกทั้งประเทศชาติจะเป็นระเบียบไม่ได้ถ้ายังมีระบบพรรคการเมืองที่แบ่งแยกตามแนวตั้ง แต่ควรที่จะต้องอาศัยการแบ่งตามแนวนอนระหว่างผู้ปกครองและผู้ถูกปกครองด้วย ซึ่งจอมพลสฤษดิ์เห็นว่า ประเทศควรแบ่งออกเป็นสามชั้น คือ รัฐ/รัฐบาล ข้าราชการ และประชาชน โดยเชื่อว่า รัฐบาลจำเป็นต้องมีอำนาจสูงสุดและมีหน้าที่ในการวางนโยบายที่สำคัญ ๆ งานที่สำคัญของรัฐบาลคือ จะต้องทำให้มีเสถียรภาพทางการเมืองและธำรงไว้ซึ่งความเป็นปึกแผ่นของชาติ ในขณะที่ระบบราชการจะต้องถูกทำให้กลายมาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยแบบไทย เพราะระบบราชการถือว่ามีหน้าที่เป็นตัวแทนและปฏิบัติตามคำบัญชาของผู้ปกครองโดยตรง จึงต้องยอมรับการชี้แนวทางการปฏิบัติจากรัฐบาล โดยเฉพาะจากตัวผู้นำเป็นสำคัญ ด้วยเหตุนี้บรรดาข้าราชการทั้งหลายจึงไม่ได้มีความหมายในแง่ของการเป็นผู้รับใช้หรือผู้ให้บริการแก่ประชาชน หากแต่จะมีความหมายไปในลักษณะของการเป็นผู้รับใช้รัฐบาลเป็นสำคัญ เช่น ข้าราชการจะต้องรวบรวมข่าวสารเพื่อนโยบายของรัฐบาล หัวใจสำคัญของการปกครองบ้านเมืองในทัศนะของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ คือ ขึ้นอยู่กับตัวผู้ปกครองหรือพ่อขุนซึ่งมีหน้าที่ดูแลทุกข์สุขของผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครอง โดยที่ข้าราชการและประชาชนมีหน้าที่ดำเนินการตามนโยบายและรับเอาสิ่งที่เป็นความอุปถัมภ์จากรัฐบาลหรือผู้นำรัฐบาล ในขณะเดียวกันจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ก็เชื่อว่า “พ่อ” ก็สามารถใช้อำนาจเด็ดขาดหากบุตรคนใดไม่เชื่อฟัง ซึ่งการลงโทษนั้นก็เพื่อทำให้บุตรสามารถกลับตัวเป็นคนดีต่อไป ดังจะเห็นได้จากคำกล่าวของจอมพลสฤษดิ์ที่ให้โอวาทแก่กลุ่มอันธพาลในโอกาสที่ได้รับการปลอดปล่อยออกมาจากเรือนจำ ดังมีใจความว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้เกลียดชังท่านทั้งหลาย เพราะท่านจะเป็นอันธพาลหรือเป็นอะไร ท่านก็เป็นเพื่อนร่วมชาติร่วมประเทศของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าถืออยู่เสมอว่าชาติเป็นเสมือนครอบครัวอันใหญ่ จะเป็นบุญหรือกรรมก็ตามที ข้าพเจ้าเผอิญต้องมารับหน้าที่หัวหน้าครอบครัวในเวลานี้ ข้าพเจ้าให้ความรักใคร่ไมตรีทั่วถึงกันทุกคน แต่ถ้าคนในครอบครัวนี้เองทำความเดือดร้อนแก่คนส่วนใหญ่ในครอบครัว ข้าพเจ้าก็ต้องกำหราบปราบปราม การกระทำของข้าพเจ้าในการสั่งจับท่านมาคุมขัง ก็เพื่อปราบปรามให้ท่านเป็นคนดีต่อไป” http://www.kpi.ac.th/wiki/index.php/ระบบพ่อขุนอุปถัมภ์แบบเผด็จการ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 21:08:59

ความคิดเห็นที่ 5 เหลียวรอบ  แลหน้า  ..ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ 1 อังกฤษ สหราชอาณาจักรมีรูปแบบรัฐเป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ และมีการปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบมีรัฐสภา โดยพระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจบริหารผ่านคณะรัฐมนตรี ซึ่งมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ซึ่งคณะรัฐมนตรีนั้นเลือกโดยรัฐสภา และมีหน้าที่รับผิดชอบต่อรัฐสภาเช่นเดียวกัน ทั้งนี้รัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักรเป็นระบบสภาคู่ แบ่งเป็นสองสภา คือ สภาขุนนาง เป็นสภาสูง จากการแต่งตั้ง และสภาสามัญชน เป็นสภาล่าง มาจากการเลือกตั้ง และผู้นำของรัฐสภาคือพระมหากษัตริย์ สหราชอาณาจักรเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่ไม่มีรัฐธรรมนูญเป็นลายลักษณ์อักษร แต่กฎหมายส่วนใหญ่ของสหราชอาณาจักรนั้นปรากฏตัวอยู่ในรูปประเพณี พระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบันคือ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ผู้ดำรงตำแหน่งรัชทายาทพระองค์ปัจจุบันคือ เจ้าชายชาลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์ นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันคือ นายเดวิด คาเมรอน จากพรรคอนุรักษนิยม http://th.wikipedia.org/wiki/สหราชอาณาจักร 2 สวีเดน สวีเดนมีระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นพระประมุข เป็นประเทศที่มีรัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษรที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรป โดยเริ่มใช้มาตั้งแต่ปี 2352 ส่วนรัฐสภาใช้ระบบสภาเดียว คือ สภาริกสดอก (Riksdag) มีจำนวนสมาชิกสภาทั้งหมด 349 คน ซึ่งมาจากการเลือกตั้งแบบสัดส่วน มีวาระดำรงตำแหน่งครั้งละ 4 ปี  พรรคการเมืองที่เข้าร่วมรัฐสภาต้องได้รับคะแนนเสียงเกินร้อยละ 4 จากการลงคะแนนเสียงทั่วประเทศ ประธานรัฐสภาเป็นผู้คัดเลือกนายกรัฐมนตรี สำหรับฝ่ายตุลาการแยกเป็นอิสระจากฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ รัฐสภาสวีเดนประกอบด้วย ประธานสภา 1 คน และรองประธานสภา 3 คน กรรมาธิการ 15 คณะ สมัยประชุมรัฐสภาจะมีอยู่ประมาณปีละ 8 เดือน โดยจะมีการปิดสมัยประชุมตั้งแต่กลางเดือนมิถุนายน-กันยายน http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:GThPaSRAOdcJ:www.mfa.go.th/web/479.php%3Fid%3D242+%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%99&cd=10&hl=th&ct=clnk&gl=th&client=opera 3 ญี่ปุ่น ประเทศญี่ปุ่นมีรูปแบบรัฐเป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ และมีรูปแบบการปกครองเป็นประชาธิปไตยแบบมีรัฐสภา พระจักรพรรดิไม่ทรงปกครองประเทศ พระองค์มีพระราชอำนาจเท่าที่รัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่นให้ไว้ พระจักรพรรดิมิได้ทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ แต่ในฐานะที่ทรงเป็นผู้นำในทางพิธีการ รัฐธรรมนูญจึงบัญญัติว่า ทรงเป็น "สัญลักษณ์แห่งประเทศและแห่งความสามัคคีของชนในรัฐ" พระจักรพรรดิพระองค์ปัจจุบัน คือ จักรพรรดิอะกิฮิโตะ ส่วนรัชทายาทคือมกุฎราชกุมารนะรุฮิโตะ อำนาจการปกครองส่วนใหญ่นั้นตกอยู่แก่นายกรัฐมนตรี และสมาชิกคนอื่น ๆ ในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ส่วนอำนาจอธิปไตยนั้นเป็นของปวงชนชาวญี่ปุ่น องค์กรนิติบัญญัติของญี่ปุ่น คือ สภานิติบัญญัติแห่งชาติ (国会 Kokkai ?) ซึ่งใช้ระบบระบบสองสภา ประกอบด้วย สภาผู้แทนราษฎร (衆議院 Shugi-in ?) เป็นสภาล่าง มีสมาชิกสี่ร้อยแปดสิบคนซึ่งมีวาระดำรงตำแหน่งสี่ปี และมนตรีสภา (参議院 Sangi-in ?) เป็นสภาสูง มีสมาชิกสองร้อยสี่สิบสองคนซึ่งมีวาระดำรงตำแหน่งหกปี โดยมีการเลือกตั้งสมาชิกมนตรีสภาจำนวนครึ่งหนึ่งสลับกันไปทุกสามปี สมาชิกของสภาทั้งสองมาจากการเลือกตั้งทั่วประเทศ ส่วนผู้มีสิทธิเลือกตั้งนั้นมีอายุยี่สิบปีบริบูรณ์เป็นต้นไป พรรคเสรีประชาธิปไตยเป็นพรรครัฐบาลมาโดยตลอดตั้งแต่ก่อตั้งพรรคใน พ.ศ. 2498 จนในปี พ.ศ. 2552 พรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่นชนะการเลือกตั้ง จึงทำให้พรรคเสรีประชาธิปไตยเสียตำแหน่งพรรครัฐบาลซึ่งครองมายาวนานกว่า 54 ปี สำหรับอำนาจบริหารนั้น สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติเลือกสมาชิกด้วยกันมาหนึ่งคนให้เป็น นายกรัฐมนตรี แล้วพระจักรพรรดิจึงทรงลงพระนามาภิไธยรับรองการแต่งตั้งนั้น ส่วนนายกรัฐมนตรีมีอำนาจแต่งตั้งรัฐมนตรีและให้รัฐมนตรีพ้นจากตำแหน่ง นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันคือนายโยะชิฮิโกะ โนะดะ ระบบกฎหมายของญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลทางประวัติศาสตร์จากกฎหมายของจีน และมีพัฒนาการเฉพาะตัวในยุคเอโดะผ่านทางเอกสารต่าง ๆ เช่น ประชุมราชนีติ (公事方御定書 Kujikata Osadamegaki ?) ทั้งนี้ ตั้งแต่ต้นพุทธศตวรรษ 2400 เป็นต้นมา ได้มีการวางรากฐานระบบตุลาการในญี่ปุ่นขนานใหญ่โดยใช้ระบบซีวิลลอว์ของยุโรป โดยเฉพาะของฝรั่งเศสและเยอรมนี เป็นต้นแบบ เช่น ใน พ.ศ. 2439 รัฐบาลญี่ปุ่นได้ประกาศใช้ประมวลกฎหมายแพ่ง (民法 Minpō ?) โดยมีประมวลกฎหมายแพ่งเยอรมันเป็นต้นแบบ และคงมีผลใช้บังคับอยู่นับแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 จนปัจจุบัน กฎหมายสูงสุดแห่งรัฐ คือ รัฐธรรมนูญ (憲法 Kenpō ?) ส่วนกฎหมายหลักของญี่ปุ่นเรียกประมวลกฎหมายทั้งหก (六法 Roppō ?) มีสภาพเป็นประมวลกฎหมายที่สำคัญหกฉบับ บรรดากฎหมายแม่บทของญี่ปุ่นมีสภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นผู้ตรา พระจักรพรรดิเป็นผู้ทรงประกาศใช้โดยต้องทรงประทับพระราชลัญจกรในประกาศด้วย ทั้งนี้ โดยนิตินัยแล้ว พระจักรพรรดิไม่มีพระราชอำนาจในการยับยั้งกฎหมาย ศาลญี่ปุ่นนั้นมีระบบเดียว คือ ศาลยุติธรรม แบ่งเป็นสามชั้นจากต่ำขึ้นไป ดังนี้ ศาลชั้นต้น ประกอบด้วย ศาลจังหวัด ศาลแขวง และศาลครอบครัว, ศาลอุทธรณ์ เรียก ศาลสูง, และศาลสูงสุด เรียก ศาลสูงสุด http://th.wikipedia.org/wiki/ประเทศญี่ปุ่น จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 13:45:50

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อ.. ระบอบการปกครองทั้งหลาย  มักอ้าง ประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง ไม่ว่า ปชต. หรือ เผด็จการ แบบไหนๆ และการปกครองใดๆ ก็ไม่เคยมี การปกครองโดยคนส่วนใหญ่ มีแต่ การปกครอง โดย คนส่วนน้อย ทั้งสิ้น สุดแต่ จะสรรหาวิธีการ เลือก ผู้ปกครอง แบบใด ฮ๊อบส์ เรียก องค์อธิปัตย์ พุทธฯ เรียก ธัมมิกสังคมนิยม หรือ ธรรมาธิปไตย เพลโต เรียก อุตมรัฐ หรือ การปกครองโดยราชาปราชญ์ ส่วนล๊อค และรุสโซ เรียก ปชต.รัฐสภา และสัญญาประชาคม หรือ ปชต.แบบมีส่วนร่วม สังคมไทย ตั้งแต่2475 มีการยกเลิกระบบกษัตริย์ แต่อำนาจบารมี ก็ยังสถิตย์สถาพรเรื่อยมา เพราะ เปลี่ยนรูปไปสู่ อำนาจเสมือนทางสังคมแทน โดยภายนอก เกิดการ รปห.หลายครั้งเรื่อยมา เพื่อ รักษาเครือข่ายอำมาตย์-เจ้าเอาไว้อย่างเหนียวแน่น รปห.แต่ละครั้ง ก็คือ ชัยชนะของ เผด็จการคนดีปกครองบ้านเมืองกลับมา แทนคนเลวที่ไม่หวังดีต่อส่วนรวม อันรัฐราชการ เป็น ผู้ตัดสินความถูกผิด และ/หรือ ความมั่นคงแห่งรัฐ อาจมีคำถามว่า  ประโยชน์ของผู้คนส่วนใหญ่ หมายถึงอะไร? และอำนาจของผู้ปกครอง เป็นของใคร หรือ ควรมาจากใคร?......... จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 13:52:22

ความคิดเห็นที่ 7 แอบคิดทบทวนความรู้รัฐประศาสนศาสตร์  เรียนนานแล้วชักเลือนๆ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : mangpongja เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 14:19:55

ความคิดเห็นที่ 8 บทบาท ทหาร กับ ศาล  บนแนวโน้ม ช่องว่างทางชนชั้น(ปัญหาสัดส่วน20/80) ภายใต้โครงสร้าง รัฐราชการ ที่อำนาจเสมือนของสถาบัน ยังเวิร์ค กับวิถีชีวิตทางเศรษฐกิจที่ข้าวยากหมากแพง ปะทะความผันผวนเศรษฐกิจภายนอก ที่ภายในต้องพึ่งพาการส่งออก และการลงทุนจากตปท.รวมถึงรายได้ที่ไม่แน่นอนจากธุรกิจการท่องเที่ยว ทำให้ปัญหาทางสังคม มีหนาตา ซับซ้อน ตามมาหลากหลาย การศึกษาที่สร้างคนว่างงาน หรือเปล่านะ  อะไรคือการศึกษาที่พึงประสงค์? เงาผลุบโผล่ของรัฐตำรวจ  ที่ไม่ได้ดำรงอยู่เพื่อปชช.แต่เพื่อสถาบันตร.เองที่ใหญ่โต ขนาด มีปรากฏการณ์โกงสอบเข้ารัฐราชการนี้ อย่างเป็นเครือข่ายโกง แล้วจะรักษากฏกติกาสังคมได้ อย่างไร  เพราะ ในการได้มาซึ่งสถานะ  ก็บ่งบอกเจตจำนงที่จะเป็นซะแล้ว บทบาททหาร  คืออะไร?  แรกเป็นการปกป้องอาณาเขต  เดี๋ยวนี้ภัยจากภายนอกตรงๆ น้อย.. ต่อมา ตอบสนองอุดมการณ์ ชาติ-ศาสน์-กษัตริย์(หรือรวมปชช.ด้วย?) ในขณะที่จำนวนพลและงบ ประมาณไม่ได้ลดลง แต่กลับเพิ่มในงบ56 โดยติดอันดับ1ใน5ของหน่วยงานที่ได้รับงบสูงสุด งบที่เพิ่มก้าวกระโดด ได้แก่ งบฟื้นฟูสัมพันธ์กับเพื่อนบ้าน http://www.thaipost.net/news/220512/57176 ต่อมา  บทบาทของศาล(ยุติธรรม) มีวาทกรรมว่า  ความยุติธรรมที่ล่าช้า  คือ อยุติธรรม เพราะ สำหรับ ปชช.ส่วนใหญ่ที่ต้องทำกินวันต่อวันแล้ว  สายป่านย่อมไม่ยาวพอจะเข้าถึงกระบวนการ ยุติธรรมที่ยืดเยื้อ  อย่างที่ต้องมาค้าความ ดังเช่น คนมีเงิน  ดังนั้น  คนรวยย่อมได้เปรียบในการต่อสู้ ที่ศาล  ซึ่งอาจถึงขนาดซื้อหรือทุเลา ความผิดได้ด้วยเงินที่สามารถจ่ายได้ไม่ยาก ปัญหาได้เริ่มต้นที่ต้นทางแล้ว  ได้แก่  หน่วยงานตำรวจ  ที่อาจพลิกผันคดีไปในทิศทางใดก็ได้(ไม่ยาก)   เพราะ สามารถเล่นกับความไม่รู้กฏหมายของปชช. การเลือกข้างคนกระเป๋าหนัก เว้นไว้แต่ จะเป็นข่าว ก็เพียงหวังจะได้หน้า(ผลงาน) จึงระมัดระวังตัวให้เข้าถึง ความยุติธรรม! เคยได้ยิน ตุลาการภิวัฒน์ ใช่ไหม  ฟังแล้ว อาจรู้สึกดี เพราะ อภิวัฒน์ ซึ่งน่าจะหมายถึง มีวิวัฒน์แบบก้าวกระโดด หรือเปล่าหนอ??? แต่ในความเป็นจริง  ได้แก่  ในยุคสี่ห้าปีที่ผ่านมา ที่มีการสถาปนาองค์กรอิสระมากมาย เช่น กกต. ปปช. กรรมการสิทธิมนุษยชน  ศาลปกครอง ศาลรัฐธรรมนูญ  ผู้ตรวจการแผ่นดิน ของรัฐสภา ปปง. เป็นต้น  องค์กรเหล่านี้ดำรงตำแหน่งกันคราวละมากกว่าห้าปีขึ้นไป และได้ใช้ บุคคลกรจากอำนาจตุลากร หรือศาล ซะมากมาย  เรียกได้ว่า  คนของศาลได้ลงมายุ่งเกี่ยวกับ ปัญหาทางการเมืองอย่างไม่ควรจะเป็น  ปรากฏการณ์เช่นนี้  ได้สลายความขลังของอำนาจ ตุลาการไปอย่างช้าๆ  พลอยทำให้การหน้าที่ของสถาบันตุลาการปกติถูกตั้งคำถามถึงความเป็น กลางเพิ่่มขึ้นทุกที ว่ามีการตั้งธงไว้ล่วงหน้าก่อนพิจารณาคดีแล้ว   ปัญหาเหล่านี้สะท้อนได้ว่า.. ระบบที่ดี  แต่คนที่ทำหน้าที่ในระบบ  จะใช้อำนาจไปในทิศทางใด   นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นถก เถียงถึง ความเป็นปชต.ว่าหมายถึง หรือ ควรจะเป็นเช่นไร? ต่อมา...ธรรมเนียมฏีกา  เรื่อง รัฏฐาธิปัตย์  จากการ รปห. ทำให้ศาลไปสร้างการยอมรับและรับรอง การ รปห.มาโดยตลอด นี่เพราะ  ปรัชญากฏหมายตรงนั้น  เชื่อใน  ธรรมะย่อมชนะอธรรม และผู้ยึดอำนาจรัฐได้  คือ ผู้ชนะ และเป็นผู้สถาปนาอำนาจเหนืออำนาจใต้หล้าแห่งกฏหมาย ทั้งนี้  ก็มีแต่  เหล่าทหารด้วยกันเท่านั้น  ที่จะแก่งแย่งกระทำการเยี่ยงนี้  พลเรือนไม่มีอาวุธหรือ อำนาจแห่งความตายนี้ในมือ  เว้นไว้แต่สมคบคิดร่วม.. อาจมีคำถามว่า  ศาลมีกระบวนการตรวจสอบตัวเองหรือไม่?   อำนาจของศาล  มาจากไหน? หรือ ควรมาจากไหน?   และคำว่า ตัดสินในพระปรมาภิไธย  หมายความว่าอย่างไร? แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 55 19:13:34 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 55 15:14:14 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 15:04:40

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ วีระ ธีระภัทรานนท์  เชื่อใน Absotute Truth หมายความว่า  เขาเชื่อว่า ในโลก หรือ จักรวาล มีความจริงสูงสุดที่ดำรงอยู่ ดังนั้น  จะต้องมี ความจริง  ความดี ความงาม  และความถูกต้อง  เช่นกัน อาจเรียกว่า  เขาเป็นผู้มีธรรมะ คนหนึ่ง ในขณะที่เขาเป็นผู้ประสบความสำเร็จยิ่งคนหนึ่งในสังคม จบป.ตรี(รัฐศาสตร์) ทำงานกว่า30ปี ทั้งในแวดวงการเมือง  ธุรกิจ(เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเงิน การลงทุน) เป็นสื่อมวลชน ที่มีผู้ฟังจำนวนมาก เพราะติดใจในลูกล่อลูกชน ความตรงไปตรงมา ไม่แคร์คน ฟังที่โทรฯเข้ามา  เขาเป็นนักอ่านตัวยง และเป็นนักปาฐกในหลายวาระ  ฯลฯ มีข้อน่าสังเกตว่า  คนที่อยู่ในโลกพลวัตที่สับสนวุ่นวาย  โดยเฉพาะคนหนุ่มสาว คนที่ต้องดิ้นรนเอาเป็นเอาตาย   นักวิทยาศาสตร์ที่เชื่อในการพิสูจน์และเหตุผลเชิงประจักษ์(เท่านั้น) คนเหล่านี้   มักไม่เชื่อใน สิ่งสูงสุด  ไม่เชื่อในความดี ความงาม ความจริง หรือความถูกต้อง ว่ามีจริง พวกเขาต่างเชื่อว่า  สารพัดสิ่งเป็นสิ่งสัมพัทธ์ทั้งสิ้น  โดยมีรากฐานความคิดจาก  อิทธิพลแนวคิดของ ทฤษฏีสัมพัทธภาพ ของ ไอน์สไตน์  นั่นเอง ที่กระจายฐานความรู้ไปสู่ สังคมศาสตร์ทั้งหลายถ้วนทั่ว อย่างไรก็ตาม  วิทยาศาสตร์ก็ยังไม่ถึงที่สุดของขอบฟ้าความรู้  เพราะ ยิ่งรู้ ก็ยิ่งไม่รู้ในจักรวาลทีไร้ ขอบเขต รวมถึง โลกนาโน  หรือควอนตั้ม  ที่ลึกลับอลหม่านและเป็นนามธรรม จนต้องถามตนเองใน ความคิดและจินตนาการ  ไม่ต่างจากจักรวาลภายนอกที่ไกลโพ้น..... กลับกันในมิติด้านศาสนาแล้ว  ทุกศาสนาต่างมีความเชื่อในสิ่งสูงสุด แม้ในพุทธศาสนา  สิงสูงสุดจะกลายเป็น  กฏธรรมชาติ  หรือ ไตรลักษณ์ หรือ ไปพ้นจากสังสารวัฏฏ์ ที่เรียก นิพพาน  หรือ ความไร้ตัว  ความไม่มีใดๆ  หรือ การไม่หวนคืนกลับสู่การเวียนว่าย  แต่นั่น.. ก็เป็น  ภาวะที่เชื่อว่า จริง  อันไปพ้นจากร่างกาย หรือ สามัญสำนึก อาจกล่าวได้ว่า  สำหรับผู้ที่มีใจใฝ่ในธรรม  หรือ ความจริงของธรรมชาติแล้ว มักจะมองโลกอย่างเชื่อในหลักการที่ค่อนข้างคงตัว  ด้วยอารมณ์สันติสงบ ในขณะที่  ไม่อาจแข็งขืน  โลกอันพลุ่งพล่าน ทะเยอทะยาน ใฝ่รู้ อยากลอง ของคนรุ่นหลังๆ  ที่พลังชีวิตขาขึ้น ได้ส่งผลทำให้เขาต้องเป็นเช่นนั้น ชีวิตจึงเป็นความหลากหลาย  แตกต่าง  ขัดแย้ง กลมกลืน ไปในทิศทางที่อยากจะเป็น ต้องเป็น  หรือ ควรจะเป็น  ก็แล้วแต่................ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:46:19