ความคิดเห็นที่ 1 ต่อ.. คนพูดกันว่า "คุณไม่รู้รสอาหารจนกว่าจะได้ลิ้มรสนั้นเสียเอง" แต่แม้ว่าคุณได้ลองลิ้มรสดูแล้วก็ตาม รสของอาหารก็อาจจะแตกต่าง ซึ่งขึ้นอยู่กับเวลา สภาพเวดล้อม และสภาพจิตของบุคคลผู้ลิ้มรสนั้น บุคคลที่เข้าถึงความเป็นธรรมชาติ สามารถเข้าถึงโภซนาการที่ถูกต้องได้เพราะสัญชาติญาณของเขาทำงานได้อย่างมีระเบียบถูกต้อง เขาพอใจอาหารพื้น ๆ มันมีคุณค่าทางโภชนาการ รสดี และเป็นยาที่มีประโยชน์ต่อชีวิตประจำวัน อาหารและจิตของมนุษย์จะรวมเป็นหนึ่ง คนสมัยใหม่ได้สูญเสียสัญชาติญาณอันบริสุทธิ์หมดจดของตนไป    พวกเขาเสาะแสวงหาแต่รสต่าง ๆ ที่หลากหลาย โภชนาการของเขายุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ ช่องว่างระหว่างชอบกับไม่ชอบขยายกว้างขื้น และสัญชาติญาณของเขาก็สับสนยิ่งขึ้นทุกที มาถึงจุดนี้ คนจะใช้เครื่องปรุงรสอาหารเข้มข้นขื้น และใช้เทคนิคการปรุงอาหารที่พิสดาร ซึ่งทำให้ความสับสนยิ่งหนักเข้าไปอีก อาหารและจิตของมนุษย์ก็จะยิ่งห่างเหินกันออกไปอีก คนส่วนใหญ่ในเวลานี้ได้ถูกแยกขาดออกจากรสของข้าวด้วยซ้ำ เมล็ดธัญพืชถูกขัดสี และผ่านกระบวนการต่าง ๆ จนเหลือแต่เพียงแป้งที่ไร้รสชาติเท่านั้น ข้าวที่ถูกขัดสีจะขาดรสชาติและกลิ่นหอมเฉพาะของข้าวทั้งเมล็ดที่ไม่ถูกขัดสี ด้วยเหตุนี้มันจึงต้องการเครื่องชูรสและเพิ่มเติมด้วยเครื่องเคียงหรือราดด้วยซอส มีคนคิดอย่างผิด ๆ ว่าคุณค่าทางอาหารของข้าวจึงจะต่ำก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่เรายังกินไวตามินเสริม หรืออาหารประเภทอื่นเช่นเนื้อหรือปลามาเสริมธาตุอาหารที่ขาดไป อาหารรสอร่อยไม่ใช่อร่อยในตัวของมันเอง อาหารไม่อร่อยถ้าคนคิดว่ามันไม่อร่อย แม้ว่าคนส่วนใหญ่คิดว่าเนื้อ และไก่เป็นอาหารอร่อย แต่มันจะเป็นสิ่งน่ารังเกียจสำหรับคนที่ตัดสินใจจะปฏิเสธมัน ด้วยเหตุผลทางกายภาพหรือจิตวิญญาณ เมื่อแรกคนเรากินเพียงเพราะเขามีชีวิตอยู่ และเพราะอาหารมีรสอร่อย คนสมัยใหม่คิดกันว่าถ้าเขาไม่ปรุงอาหารด้วยเครื่องปรุงอันพิสดาร อาหารจะไม่มีรสชาติ ถ้าคุณไม่ "พยายาม" ทำอาหารให้อร่อย คุณจะพบว่าธรรมชาติได้ทำให้มันอร่อยอยู่แล้ว ข้อพิจารณาข้อแรกควรจะเป็นว่า มีชีวิตอยู่ในวิถีทางที่ให้อาหารมีรสอร่อยในตัวมันเอง แต่ปัจจุบันคนกลับใช้ความพยายามทุกทางในการ "เพิ่ม" รสชาติให้กับอาหาร รสชาติที่อร่อยของอาหารเลยสูญหายไปหมด คนพยายามทำขนมปังให้อร่อย และแล้วขนมปังที่อร่อยก็สูญหายไป เมื่อคนเราพยายามปรุงอาหารให้หรูหราฟุ่มเฟือย อาหารที่ไร้ประโยชน์ก็เกิดขึ้นมาและความพึงพอใจในอาหารของคนปัจจุบันก็หมดไป เมื่อผู้คนปฏิเสธอาหารธรรมชาติ และรับเอาอาหารที่ปรุงแต่งไว้แทน สังคมก็ได้มุ่งหน้าไปสู่ความพินาศ นี่เป็นเพราะว่าอาหารดังกล่าวไม่ใช่ผลิตผลจากวัฒนธรรมที่แท้ อาหารคือชีวิต และชีวิตต้องไม่เดินถอยห่างจากธรรมชาติ *อ้างจากhttp://olddreamz.com/bookshelf/onestraw/onestraw.html จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 17:02:24

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อ.. โฟกัสมาที่เส้นทางเดินอาหาร อาหาร ยามหิว  มันคือสิ่งน่าอภิรมย์ยิ่งนัก แต่ธาตุแท้ของมัน  ได้ถูกเอาไปสร้างเป็นเลือด เนื้อเยื่อและกระดูก หลังจากนั้น  เวลาที่เนินนานในระบบ  ได้ทำให้มันกลายเป็นปฏิปักษ์กับระบบชีวิต ความไม่สามารถขับถ่ายได้อย่างมีประสิทธิภาพ  ได้สร้างมหันตภัยดุจระเบิดเวลาของโรคภัย พิษสภาพจากภาวะ ขี้  อาจและมีแนวโน้มถูกดูดซึมกลับในกระแสเลือด เพียงเพราะ หมักหมม อันเนื่องจาก  ขาดการเคลื่อนไหว   เครียดเรื้อรัง  รวมถึงภาวะป่วยไข้จากเชื้อโรคอื่นๆที่แฝงเข้ามาทำลายสมดุลของระบบซ้ำเติม เช่นนี้แล้ว   สิ่งเดียกวัน(อาหาร)  ภายใต้ระบบที่มันดำเนินไป  มันได้กลับกลายเป็นสิ่งอื่นอันน่าขยะแขยง ....กระนั้นหรือ? เรือนร่างที่สวยหล่อที่ปรากฏแก่ตา  ก็คือ   ระบบร่างกายที่บรรจุไว้ซึ่งธรรมชาติ อันอาหารได้กำลังกลายเป็นสิ่งตรงข้าม ณ เส้นทางรอบสะดือทั่วทุกตัวคน ความไม่สะอาดของลำไส้ใหญ่  เป็นสาเหตุหลักๆอย่างหนึ่งของการป่วยไข้ขั้นพื้นฐาน สะสมก่อโรคและทำลายภูมิต้านทานอย่างใจเย็น  ไปโผล่เป็นโรคภัยอื่นๆมากมาย ฐานกำลังของสุขภาพ(ภูมิต้านทาน) ตั้งมั่นที่ช่องท้องนี้  จึงเป็นพันธกิจตลอดชีพของทุกผู้คน เป็นการบ้านที่พึงเอาใจใส่ และเป็นส่วนหนึ่งของโลกคู่ขนาน ไปกับโลกภายนอกอันผู้คนใส่ใจ ใฝ่คว้า จิตใจที่จักสะอาด  ย่อมไม่พรากจาก  ร่างกายที่ดูแลให้สะอาด ไม่มีความสะอาด   ภายในของภายใน ที่ไร้ฐานอันเป็นจริง ที่............ความใส่ใจของผู้นั้น..ดูแลเอาใจใส่ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 17:12:58

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณที่แบ่งปัน ^^ จากคุณ : @VVIEWW เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 55 08:16:44 A:58.64.64.96 X: TicketID:173601