PANTIP.COM : K12437974 พูดเรื่องภาษาอังกฤษในวันภาษาไทย []

พูดเรื่องภาษาอังกฤษในวันภาษาไทย

พูดเรื่องภาษาอังกฤษในวันภาษาไทย

E-Mail : siam_shinsengumi@hotmail.com
FaceBook : Siam Shinsengumi

ขณะที่ผมเขียนบทความนี้ ผมเพิ่งกลับมาจาก จ.ระนองครับ แต่เรื่องที่ไปพบมาขณะที่อยู่ที่ระนอง ไว้ลงสัปดาห์หน้าดีกว่าเพราะเกี่ยวกับเมืองไทยเมืองพุทธ (สัปดาห์หน้าเป็นช่วงเข้าพรรษา) ส่วนวันนี้ ผมอยากจะบ่นเรื่องที่คาใจช่วงที่ผมไปพัทยามาเมื่อสัก 1 เดือนก่อน เนื่องจากเห็นว่าทุกวันนี้คนไทยเอะอะๆ ก็อาเซียน อาเซียน และอาเซียน บางคนก็เห่อจะให้สอนภาษาอาเซียน แต่เนื่องจากผมอ่านคอลัมน์ “เหะหะพาที” ของคุณซูม ณ ไทยรัฐ เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ.2555 ผมรู้สึกว่าจะต้องบ่นเรื่องที่คาใจออกมาซะที

อย่างที่เรารู้กันว่าทุกวันนี้ทักษะภาษาอังกฤษของคนไทยอยู่อันดับที่ 5 ของอาเซียน ย้ำนะครับ! อาเซียน ไม่ใช่เอเชีย ซึ่งถ้าไปเทียบกับเอเชียทั้งทวีปเราจะยิ่งด้อยกว่านั้นมาก แน่นอนว่ารัฐบาลไม่ได้นิ่งนอนใจ ผมเห็นความเคลื่อนไหวของรัฐบาลทั้ง 2 พรรคใหญ่ที่พยายามจะให้เด็กไทยยุคใหม่พูดภาษาอังกฤษได้เป็นภาษาที่สอง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร ผลปรากฏว่ายิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ ขนาดที่คนทำงานกับแรงงานพม่าบอกว่าถ้าเป็นพม่าจากเมืองใหญ่ๆ เช่นย่างกุ้ง ภาษาอังกฤษดีกว่าคนไทยที่มีระดับการศึกษาเท่ากัน

ที่ผมบอกว่าคาใจ เพราะช่วงที่ผมไปพัทยา อย่างที่เรารู้กันว่าที่นั่นประชากรฝรั่งผิวขาวมีมากพอๆ กับคนไทย ทั้งคนที่อยู่ยาวๆ ขาประจำ และนักท่องเที่ยวหน้าใหม่ขาจร วันนั้นผมเดินอยู่ริมถนน เห็นฝรั่งมึนๆ กับแผนที่และป้ายบอกทอง เอาล่ะด้วยความที่ผมพอพูดอังกฤษงูๆ ปลาๆ ได้บ้าง จึงจะเข้าไปอธิบายทางให้ แต่ทว่า...สตรี 2 นาง ดูการแต่งตัวแล้วรู้เลยว่าไม่ใช่อาชีพสุจริต หรืออาชีพสีขาวแน่ๆ เออพูดกันตรงๆ ว่าคุณเธอทั้งสองเป็น Bar Girl หรือที่เรียกกันว่าสาวนั่งดริ๊งค์นั่นละ (ซึ่งเราก็รู้กันว่าคงไม่ใช่แค่นั่งดริ๊งค์ ไม่เชื่อไปดูยามดึกๆ บริเวณโรงแรมละกัน ฮ่าๆ) แย่งซีนผมครับ แย่งซีนไม่เท่าไร ที่ผมอึ้งมากคือคุณเธอใช้ภาษาอังกฤษได้คล่องมาก คล่องกว่าคนจบปริญญาตรีอย่างผมเสียอีก

แน่นอนครับว่านี่ไม่ใช่หนแรกที่ผมเจอคนทำอาชีพสีเทาเหล่านี้ใช้ภาษาอังกฤษได้คล่อง สมัยที่ผมยังเป็นนักศึกษา ผมมักจะไปหาหนังสือเก่าที่ร้านมือสองย่านถนนข้าวสาร หากผมเดินเล่นเลยเถิดไปจนค่ำคืน ทั้งสาวแท้ และสาวเทียม (กระเทย) ต่างใช้ภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว หลายคนไม่ใช่แค่พูด แต่ยังอ่านและเขียนได้อีกด้วย ทำเอาคนเรียนสูงอย่างผมและหลายๆ คนคงจะอาย เพราะรอบๆ ตัวผม บางคนจบคณะที่มีระดับกว่าผม จบมหา’ลัยที่มีชื่อเสียงกว่าผม และเกรดเฉลี่ยก็มากกว่าผม แต่ยังมาให้ผมที่มีทักษะภาษาอังกฤษระดับงูๆ ปลาๆ แปลงานแปลการบ้านให้

สงสัยกันไหมครับว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงมีทักษะภาษาอังกฤษดีพอสมควรกว่าคนเรียนสูงๆ หลายคน คำตอบอยู่ที่นิยามเดียว “การเห็นความสำคัญ” คือเห็นว่าภาษาอังกฤษมีความสำคัญ สามารถถีบให้พวกเขาหลุดจากนรกไปขึ้นสวรรค์ทางลัดได้ (ถึงแม้ว่าผมจะ Anti ค่านิยมเกาะผั-วฝรั่งกินก็ตาม) ซึ่งถ้าหากผมไม่มีประสบการณ์นี้ที่ผมรู้สึกว่า “ไม่อาจยอมรับได้” (จะให้ยอมรับได้ไงล่ะที่คนอาชีพแบบนั้นมีความรู้ มีทักษะมากกว่าตัวเองที่จบสูง profile ดี) ผมก็อาจจะยกตัวอย่างแม่ค้า คนขับรถตามแหล่งท่องเที่ยวซึ่งเป็น “อาชีพสีขาว” มาแทนที่ ซึ่งคนเหล่านี้ก็มีทักษะภาษาอังกฤษที่ดีใช้ได้เช่นกัน

ซึ่งสิ่งที่เรียกกันว่า “แรงจูงใจ” แบบนี้ เป็นอย่างแรกที่ต้องสร้างขึ้น ไม่ว่าจะเรียนวิชาไหนๆ ก็ตาม คุณต้องทำให้ผู้เรียนเข้าใจก่อนว่า ที่เรียนๆ กันน่ะเรียนไปทำไม? เหมือนที่เด็กๆ ชอบถามว่าเรียนคณิตศาสตร์ทำไม เรียนพละทำไม เรียนภาษาไทยทำไม เรียน....ทำไม บลาๆๆ คือถ้าผู้เรียนไม่เห็นความสำคัญ เขาก็จะเรียนไปแบบแกนๆ เรียนเอาแค่ผ่าน หรือปล่อยตกได้ถ้ามีโอกาส หรือแม้กระทั่งกวดวิชา ที่กวดแค่วิธีลัดทำข้อสอบ แต่สอบเสร็จก็จบกัน องค์ความรู้จากวิชาจริงๆ ได้น้อยหรือไม่ก็ไม่ได้เลย อย่างที่ทุกวันนี้มีแต่คนบ่น เด็กรุ่นใหม่ๆ จบมาได้ไง ความรู้พื้นฐานบางอย่างในสายงานยังไม่มี

จริงๆ ผมไม่ใช่ชาวพุทธ (ผมไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นศาสนิกชนไหนๆ หรอกครับ ไม่เคยร่วมพิธีกรรมมานานแล้ว) แต่ด้วยความที่พอจำได้ลางๆ ว่าพระพุทธเจ้าเคยสอนเรื่องอิทธิบาท 4 ซึ่งมีฉันทะ (ความพอใจ) วิริยะ (ความพยายาม) จิตตะ (ความอดทน) วิมังสา (ใช้สติพิจารณา) ซึ่งนี่อยู่ในวิชาพระพุทธศาสนาสมัยประถม ซึ่งผมก็สงสัยไปอีกว่าเราสลับลำดับได้ไหม? คำตอบคือไม่ได้ การเรียงลำดับแบบนี้ก็ถูกต้องแล้ว ทำไมน่ะหรือ? เพราะก่อนคุณจะเรียนจะศึกษาอะไรๆ คุณต้องมีความพอใจ หรือศัพท์สมัยใหม่คือคุณต้อง “เห็นความสำคัญ” ในวิชานั้นๆ ก่อน เมื่อรู้สึกว่ามันสำคัญแล้ว ความพยายามก็จะตามมาเอง ซึ่งใครจะได้มากหรือน้อยนั่นก็แล้วแต่คน

แต่ไม่มีทางที่ผู้เห็นความสำคัญแล้วตั้งใจศึกษาเล่าเรียนจะ “ไม่ได้อะไรเลย”

ที่อยากจะบ่นก็ประมาณนี้ล่ะครับ ผมไม่ใช่เด็กเก่ง เรียนจบมาด้วยเกรดเฉลี่ย 2 นิดๆ ถือว่าน้อยมาก วิชาภาษาอังกฤษผมก็ตกบ้างผ่านบ้าง นั่นในชั้นเรียนครับ แต่เผอิญผมอยู่กับเพลงสากลและภาพยนตร์จากฮอลลีวู้ดตั้งแต่เด็ก พอได้ฟัง soundtrack แล้วมันรู้สึกว่า “เท่ว่ะ” อยากพูดได้บ้างอยากอ่านออกเขียนได้บ้าง พอมาสมัยหลังๆ เล่นอินเตอร์เน็ตได้ เจอพวกที่มีความคิดคนละขั้วกับผม คนพวกนี้สอนให้ผมรู้ว่าจะอ้างอิงข่าวหรือบทความ อย่าตีกรอบแค่สารในไทย แต่ต้องโยงไปหาข่าวสารหรือบทความจากต่างประเทศด้วย (ฝ่ายตรงข้ามผม หากใช้นิยามจากตะวันตกแล้วพวกเขาคือ Liberal หรือหัวก้าวหน้า ขณะที่ผมถูกมองว่า Conservative หรือล้าหลังในสายตาพวกเขา) ทำให้ผมต้องอ่านข่าวจากเว็บไซต์ต่างประเทศ พวก CNN BBC Al-Jazeera อะไรทำนองนี้ด้วย แน่นอนว่าทุกวันนี้ก็ยังงูๆ ปลาๆ ถูกบ้างผิดบ้าง แต่นี่คือแรงจูงใจ ถ้าผมไม่มีแรงจูงใจอันนี้แล้ว ผมคงไม่ต่างกับหลายๆ คน ที่ขี้เกียจเรียนภาษาอังกฤษ แล้วก็พูดไม่ได้อ่านไม่ได้เลยอย่างแน่แท้

จึงอยากจะบอกว่า ขณะที่เรากังวลว่าเด็กอ่อนวิชาโน่นนี่นั่น จะปรับหลักสูตร จะปรับการสอน จะเปลี่ยนครูอาจารย์ จะ.... ฯลฯ บลาๆๆๆ ลองมาคิดหาวิธีกันไหม? ว่าทำอย่างไรจึงจะให้เด็กสนใจการเรียน ไม่ใช่แค่ภาษา แต่หมายถึงแต่ละวิชาต้องใช้หลักคิดแบบนี้ หาไม่แล้วก็จะเรียนแบบแกนๆ (เช่นผมที่พอ ม.ปลาย ผมไม่สนคณิตศาสตร์แล้วเป็นต้น เนื่องด้วยว่าชอบอ่านหนังสือประวัติศาสตร์และการเมืองมากกว่า) แล้วระดับความรู้ของเด็กไทยคงจะตกไปเรื่อยๆ จนเพื่อนบ้านที่เราเคยดูถูกสามารถแซงหน้าไปได้

อ่อ...ที่ผมไม่อยากเห็นเลย คือเด็กจบสูงๆ แต่งตัวดีๆ แต่ทักษะภาษาอังกฤษสู้สาวบาร์ สู้คนทำงานแบบนั้นไม่ได้แบบที่ผมเจอ พวกท่านอายกันบ้างไหมครับ? (ส่วนผมอายแน่ๆ ยังจำได้แม่นทีเดียว)

หรือจะต้องให้พวกเธอเป็นหน้าตาประเทศไทยแทนพวกเรา...เหล่าคนมีการศึกษาทั้งหลาย

หุๆ

................................................................

จากคุณ : Siam Shinsengumi

เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 21:32:26 A:184.154.49.106 X: TicketID:360979

ความคิดเห็นที่ 3

เราอ่านความคิด จขกท ได้เหมือนอ่านหนังสือที่เปิดอยู่

"แต่ทว่า...สตรี 2 นาง ดูการแต่งตัวแล้วรู้เลยว่าไม่ใช่อาชีพสุจริต หรืออาชีพสีขาวแน่ๆ..."

^
อันนี้คุณดูถูกพวกเขา

โดยส่วนตัวแล้วเราไม่คิดว่าการทำงานเป็น bar girls มันจะทุจริต ถึง bar girls จะไปมี sex กับนักเที่ยวเพื่อแลกกับเงิน แต่มันก็เป็นข้อตกลงที่ทั้ง 2 ฝ่ายทำขึ้นโดยสมัครใจ
^
ตกลงมันทุจริตตรงไหน?

ส่วนข้อความนี้
"...แย่งซีนไม่เท่าไร ที่ผมอึ้งมากคือคุณเธอใช้ภาษาอังกฤษได้คล่องมาก คล่องกว่าคนจบปริญญาตรีอย่างผมเสียอีก..."
^
อันนี้คุณอิจฉาพวกเขา อย่างเห็นได้ชัด

เพราะคุณเข้าใจอะไรผิดๆ แบบใจแคบ ซึ่งเป็นแนวคิดคนไทยส่วนใหญ่ นั่นก็คือ "จบปริญญามาคือปัญญาชน ต้องประเสริฐกว่าคนไม่จบปริญญา"

^
แต่ขอโทษทีเมื่อก่อนเราเคยทำงานบริษัทแปลเอกสารใกล้ๆบาร์แถวๆสุขุมวิท เลิกงานเราปลอมตัวเป็นต่างชาติเข้าไปคุยกับ bar girls ทุกวัน จนเรารู้จักพวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน แบบไปมาหาสู่กันเลย และเราจะบอกให้ว่า bar girls บางคนที่พูดอังกฤษได้เก่งน่ะ เก่งเพราะอะไร

มีอยู่รายหนึ่งที่เราเคยคบกันเป็นแฟนอยู่ระยะหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าของบาร์ มีเด็กๆสวยๆในสังกัดตั้งมากมาย เธอพูดอังกฤษได้ทั้งชัดทั้งคล่องลื่นไหลเหมือนฝรั่งเจ้าของภาษาเป๊ะเลย จะบอกให้ว่าเพราะอะไร เธอมาจากต่างจังหวัดเข้ามาทำงานบาร์ใน กทม ตั้งแต่อายุแค่ 12-13 ขวบเอง ตอนเรารู้จักเธอนะ เธอน่าจะอายุประมาณ 30 กว่าๆ จำนวนปีที่เธออยู่ในสภาพแวดล้อมของการฟังกับพูดภาษาอังกฤษ มันไม่ต่างอะไรไปจากคนไทยที่ไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่อายุ 12-13 ขวบ แล้วกลับมาเมืองไทยตอนอายุ 30 กว่าๆ ส่วนเรื่องภาษาหนังสืออย่าคิดว่าเธอไม่รู้ ภาษาหนังสือ (อ่านเขียน)เธอก็รู้ด้วยเพราะเธอมีฝรั่งส่งเสียให้เธอเรียนหนังสือมาตั้งแต่เด็กๆอย่างต่อเนื่องกันหลายปี
^
ถ้าคุณเข้าใจหลักความจริงว่า "เรียนมหาลัยชีวิตมันก็เก่งได้เหมือนกัน" คุณจะไม่มานั่งบ่นอยู่แบบนี้

ลองไปอ่านประวัติ Thomas Edison สิ เขาเรียนหนังสือแล้วครูบอกว่าเขาสมองสับสน แม่เลยรับเขากลับมาสอนที่บ้าน แม่เขาไม่คิดแบบไทยๆที่ว่าลูกต้องเรียนให้จบปริญญาจะได้เป็นเจ้าคนนายคน แต่แม่เขาพัฒนาสมองลูกโดยการกระตุ้นให้ลูกอยากรู้อยากเห็น และแม่หาหนังสือสาขาวิชาที่ลูกอยากเรียนรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิชาเคมีที่ลูกสนใจ มาให้ลูกเรียนรู้ด้วยตัวเองอยู่กับบ้านจนลูกที่ไม่กลับไปเรียนต่อที่โรงเรียน และก็ไม่เคยเรียนมหาลัย กลายเป็นอัฉริยะไปได้!

^
ในประเทศที่เจริญแล้วผู้คนจะใจกว้างมากๆ จะไม่ด่าคนว่า "ไร้การศึกษา โดยตีความว่า "ไร้ปริญญา"" เพราะพวกอัฉริยะฝรั่งมีหลายคนที่ไม่มีปริญญา อย่างเช่น Agatha Christie ก็ไม่เคยเรียนหนังสือในโรงเรียน ไม่เคยเรียนมหาลัย พ่อแม่จ้างครูมาสอนให้ที่บ้าน แต่ Agatha Christie กลายเป็นนักเขียนชื่อดังก้องโลกที่เขียนภาษาอังกฤษได้สวยงามมากๆ ในขณะที่คนไทยหลายๆคนฝันเฟื่องอยากจะเรียนภาษาอังกฤษถึงระดับปริญญาเอกเพื่อไปเป็นอาจารย์ แต่พอเรียนจบมาพรสวรรค์ก็ไม่ค่อยจะมี แถมยังแก้ไข syntactic errors in the writing of second language learners (ภาษาอังกฤษที่เขียนแบบผิดๆแบบไทยๆ)ของตัวเอง ก็ยังแก้ไม่ตกอีกด้วย! อันนี้เข้าข่าย "วุฒิสูงแต่ไร้พรสวรรค์" ซึ่งคนประเภทนี้มีมากจนเดินชนกันกระทบไหล่ในประเทศด้อยพัฒนาที่สังคมบูชาแต่วุฒิการศึกษาสูงๆ แต่ไม่ได้บูชาความสามารถจริง

สมัยเมื่อหลายปีก่อน เราเคยทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีครูฝรั่งที่เป็น born teachers (คือพวกที่ฟ้าประทานมาให้เกิดมาเป็นครูที่เก่งกาจมากๆ (โดยไม่ต้องไปเรียนครูมา)) คนพวกนี้จัด workshops กันระดมความคิดกันวางแผนการสอนและสร้างสื่อการสอนภาษาอังกฤษแบบความคิดก้าวไกลมากๆ เราไปเข้า workshops พวกเขา แล้วทึ่งมากๆ แต่พอกฎหมายใหม่ออกมา ซึ่งกำหนดว่า "ประเทศไทยจะไม่ออก work permit ให้แก่ฝรั่งที่ไม่มีปริญญา" ครูฝรั่งเก่งๆพวกนี้บินออกนอกประเทศไทยไปหมด ซึ่งนับว่าเป็นความสูญเสียอย่างมหาศาล

ในโรงเรียนสอนภาษาแห่งนั้น คนที่ดำรงตำแหน่งใหญ่ๆด้านการสอนภาษาอังกฤษ อย่างเช่น Academic Manager เป็นฝรั่งที่สมองพลิกแพลงมากๆในเรื่องการสอนภาษาอังกฤษ เขาวางแผนการเรียนการสอนภาษาอังกฤษจนโรงเรียนประสบความสำเร็จอย่างงดงาม แต่กลายเป็นว่าผู้บริหารคนนี้วุฒิแค่จบ high school เอง คนจบปริญญาเอกต้องเป็นลูกน้องเขา!

เราก็เป็นคนๆหนึ่งที่เรียนภาษาอังกฤษแบบ bar girls เหมือนกัน คือไม่เคยเรียน grammar แต่อยู่ในสภาพแวดล้อมของการฟังกับพูดอังกฤษในต่างแดนตั้งแต่อายุยังน้อย แล้วเราก็ไม่เคยเรียนจบมหาลัย แต่ตอนเราฟังกับพูดอังกฤษคล่องแล้วเราเรียนอ่านกับเขียนในระดับยากๆด้วยตัวเอง และทำงานด้านภาษาอังกฤษมาหลายปี คือตอนเรากลับมาเมืองไทยเราทำงานแปลเอกสารไทยเป็นอังกฤษมาประมาณ 20 ปี มันทำให้เราต้องเขียนภาษาอังกฤษทุกวัน โดยต้องเขียนให้สวยๆแล้วเขียนให้เร็วๆมากๆอีกด้วย เรามาเริ่มเรียน grammar เอาก็เมื่อเราเขียนภาษาอังกฤษได้คล่องเป็นธรรมชาติได้ไปตั้งหลายปีแล้ว ที่เรียนก็เพราะว่าเราอยากรู้เท่านั้นเองเนื่องจากเราทำงานค้นคว้าเป็นการส่วนตัวในเรื่องการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 ซึ่งจริงๆแล้วเราไม่ได้เรียนแต่ grammar แต่เราเรียน phonetics และเป็นนักทดสอบ software เราใช้ software ช่วยทุนแรงในการเรียนภาษาอังกฤษ และช่วยเรียนรู้ศาสตร์อย่างอื่นด้วย

ตอนเราไปแสดงความไม่เห็นด้วยกับกฎระเบียบเรื่องใบอนุญาตครู ที่ว่าต้องจบศึกษาศาสตร์หรือต้องสอบผ่าน 9 มาตรฐานวิชาครูมา ถึงจะเป็นครูได้ เราบอกว่า ลองมาทำ experiment กัน ลองเอาคนไทยที่เคยทำงานล้างชามในในอังกฤษหรืออเมริกามา 10 กว่าปีซึ่งไม่มีปริญญา มาเรียนหลักสูตรด้านการสอนภาษาอังกฤษสัก 6 เดือน เพื่อพิสูจน์ว่าหลักสูตรครูที่ขยายเป็น 5 ปี มันไร้สาระ(โดยเราจะเป็นวิทยากรสอนคนไทยพวกนี้เอง) และเอาคนไทยไม่มีปริญญาพวกนี้มาสอนภาษาอังกฤษแข่งกับครูสอนภาษาอังกฤษที่มีใบอนุญาตกัน ดูสิว่าใครจะสอนเก่งกว่าใคร คืออยากพิสูจน์ว่าประสบการณ์กับปริญญาอันไหนจะใช้งานได้ sure กว่ากัน ปรากฎว่ามีครูที่มีใบอนุญาตเข้ามา poison the well (ตีปลาหน้าไซ) เขา discredited เราโดยการพูดว่า

สิ่งที่คุณพูดมันไม่น่าเชื่่อถือเพราะ

1. คุณไม่มีปริญญาแล้วคุณจะมาแสดงความคิดเห็นด้านการศึกษาได้ยังไง
2. คุณโม้ว่าไม่มีปริญญาแต่เรียนภาษาอังกฤษจนเก่งกว่าคนจบปริญญาตรีปริญญาโทด้านภาษาอังกฤษ มันเป็นไปไม่ได้...ฮาๆๆๆๆๆๆ...

^
กลยุทธ์ poisoning the well นี้่พวก สส น้ำเน้าในประเทศด้อยพัฒนาใช้ discredit ฝ่ายตรงข้ามกัน คนที่มีความคิดแคบๆ แบบนี้มีอยู่มากในสังคมไทย ประเทศไทยถึงพัฒนาลำบาก
^
เราขี้เกียจตอบเขาว่าในช่วงระยะเวลา 20 ปีที่เราอยู่ต่างแดนเราซึมซับภาษาอังกฤษมามาก และอีก 20 ปีของการที่ต้องเขียนภาษาอังกฤษทุกวันในการทำงานแปลไทยเป็นอังกฤษ เราได้แต่เพ่งๆๆๆๆ มองประโยคภาษาอังกฤษที่เราเขียน แล้วค้นๆๆๆๆตำราต่างประเทศ (สมัยนี้ใช้ google ค้นเอา) เพื่อหาวิธีเขียนภาษาอังกฤษให้เร็วกว่าเดิมและสวยงามกว่าเดิม เราใช้ google จนชำนาญแล้วค้นข้อมูลเจอหมดว่าคนเรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาเอกในมหาลัยต่างประเทศเขาต้องเรียนอะไรกันบ้าง ซึ่งบางทีเราก็หาสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในหลายๆรูปแบบ เช่นบันทึก video การสอนภาษาอังกฤษในมหาลัยต่างประเทศ (หรือมีฝรั่งผู้เชี่ยวชาญด้านการสอนภาษาอังกฤษทำสื่อการสอนดีๆในหลายๆรูปแบบมากขาย แต่เราไปหาของฟรีมา) มาเรียนด้วยตัวเองนอกมหาลัย วิชาภาษาอังกฤษยากแค่ไหนก็เรียนด้วยตัวเองให้เก่งเท่าคนเรียนมหาลัยได้ครบถ้วนหมด มันไม่ยากซับซ้อนขนาดเรียนแพทย์หรือเรียนนิวเคลีย์ฟิสิกส์หรอก จขกท อย่ามัวแต่ไปคิดเรื่องที่ว่าตัวเองมีปริญญาแต่ทำไมพูดไม่ได้ดีเท่า bar girls เลย ถ้าอยากเก่งอังกฤษก็ต้องหัดเรียนด้วยตัวเอง
^
สรุปแล้วเราเรียนภาษาอังกฤษมามากกว่าคนเรียนจบปริญญาตรีปริญญาโทด้านภาษาอังกฤษซะอีก ถ้านับจำนวนปีและจำนวนประสบการณ์การทำงานที่ต้องเขียนภาษาอังกฤษกัน แต่เราก็ใจกล้าไม่ยอมไปเรียนปริญญาตรีหรือปริญญาโทเอาวุฒิ คือเราว่า

"มันท้าทายดีว่าเราจะหาเงินจากวุฒิต่ำๆแต่ความสามารถสูงๆที่พัฒนาอย่างไม่หยุดยั้งได้หรือไม่ นั่นเอง"
^
มันเป็นการฝึก think positive ตามวิธีการของ The Law of Attraction ที่แทนที่เราจะเอาวุฒิการศึกษาไปดึงดูดเงินและโอกาสมา แต่เราใช้พลังจิตดึงดูดเงินและโอกาสเข้ามาแทน เนื่องจากเราเรียนรู้แบบ unconventional มาโดยตลอด

ซึ่งในช่วงหลังๆนี้เรารับจ้างเขียนวิทยานิพนธ์และดุษฎีนิพนธ์เป็นภาษาอังกฤษ (ทีแรกรับจ้างแปลไทยเป็นอังกฤษก่อน แต่นักศึกษาเขียนภาษาไทยมาไม่ดี เราเลยแต่งให้ใหม่หมดเป็นภาษาอังกฤษสวยๆเลย...ที่ทำได้ก็เพราะใช้ google ค้นข้อมูลเป็น) เรารับจ้างทำงานแบบนี้ให้นักศึกษาไทยเรียนจบปริญญาโทกับปริญญาเอกจากมหาลัยต่างประเทศไปแล้วหลายราย และในกลุ่มเพื่อนๆนักแปลด้วยกันที่ทำงานแปลกันเป็นทีมคนในทีมงานเราที่เรียนจบปริญญาตรีปริญญาโททางด้านภาษาอังกฤษ ก็ขอให้เราทำงาน edit (ตรวจแก้) ภาษาอังกฤษที่พวกเขาเขียนมา(ในการแปลไทยเป็นอังกฤษ) นี่เป็นการตัดสินจากการดูประสบการณ์และดูผลงาน ไม่ได้ตัดสินกันที่วุฒิการศึกษา

^
สรุป
คุณ จขกท เลิกสงสัยได้แล้วว่าทำไม bar girls หลายๆคนพูดอังกฤษเก่งกว่าคนจบปริญญาอย่างคุณ เหตุผลง่ายๆก็คือ

"ความรู้ของจริงที่เอาไปใช้งานได้จริงๆนั้น เรียนจากมหาลัยชีวิตก็ได้!"

ในระบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของเราไม่ได้มีแค่ textbooks แต่เราใช้ parapsychology เข้ามาช่วยในการเรียนรู้ด้วย โดยการฝึก Zen Macrobiotics และฝึกกำลังภายใน (วิชา Daoist Aclchemy) เพื่อเปลี่ยน cells สมองเราแบบ biological transmutation จะได้สมองเรียนรู้อะไรได้รวดเร็วกว่าปกติ โดยอาศัย computer software เป็นตัวช่วยทุ่นแรงอีกด้วย
^
การเรียนแบบ unconventional ด้วยตัวเองทำให้สนุก ไม่มีข้อจำกัดที่ต้องเรียนรู้ตามกรอบที่มหาลัยกำหนดเอาไว้ ส่วนเรื่องเรียนไปแล้วไม่มีวุฒิจะสมัครงานหาเงินยังไงนั้น เราแก้สถานการณ์ได้ด้วยการฝึกพลังจิตตามหลัก The Law of Attraction เพื่อดึงเอาเงินและโอกาส และสิ่งดีๆเข้ามาหาตัวเรา ตอนแรกก็เคยคิดว่า "จะไปไม่รอด" แต่พอสร้างสมพลังจิตไปเรื่อยๆ ทำๆไปแล้ว กลายเป็น "ไปได้สวย"
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 10:57:09
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 10:29:00
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 09:40:03
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 00:11:30

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 23:54:38