ความคิดเห็นที่ 1 อาทิตย์หนึ่งหลังจากที่แม่ทัพ Weidling ได้พูดกับฮิตเล่อร์ (ในเรื่องที่ว่าจะมีกองทัพมาช่วย) ก็ให้เผอิญว่า แม่ทัพวีดลิ่งและกองทัพที่ 56 ของเขา ต้องมาประจันหน้ากับแม่ทัพชิวคอฟ ซึ่งแม่ทัพชิวคอฟได้ยื่นข้อเสนอให้วางอาวุธและยอมแพ้แต่โดยดี ในที่สุด..แม่ทัพวีดลิ่งได้ทำตามข้อเสนอ แต่..ยึกยักเล่นลิ้นว่า ยอมได้แค่ ในส่วนกองทัพของตัวที่คุมมาเท่านั้น ซึ่งไม่เกี่ยวกับกองบัญชาการส่วนรักษาเบอร์ลิน โดยอ้างว่า...ไม่มีอำนาจอะไรไปสั่งการได้.. นายทหารคนสนิท พันโท Evgeny Dolmatovsky*** (ต่อมาคือ กวี และนักแต่งเพลงชื่อดังของโซเวียต) ได้บันทึกไว้ว่า แม่ทัพชิวคอฟพยายามทำใจเย็น และ รักษากิริยาได้ดีเยี่ยม ท่านได้พูดว่า "แพ้ก็คือแพ้ ดึงดันไปก็ไร้ประโยชน์ ท่านควรจะคิดว่าทุกนาทีที่ผ่านไป ยอดคนตายก็เพิ่มขึ้นทับทวี" แม่ทัพนาซี..ได้แต่ส่ายหัว..ตอบว่า "ก็จะให้ทำอย่างไร..ตอนนี้สภาพเราก็แค่เชลย ไม่ใช่ผบ. อีกต่อไป ไปสั่งอะไร ก็ไม่มีใครเขาทำตาม ก็ทหารเขายังอยากที่จะสู้.." ผู้บันทึกได้เขียนไว้ว่า...เขาคิดว่าแม่ทัพชิวคอฟคงจะระเบิดโทสะเสียแน่แท้ เพราะรู้นิสัยกันดี. แต่..ผิดคาด เพราะแม่ทัพยังคงเย็นได้อีก..ท่านว่า "เป็นแม่ทัพได้อย่างไร..ทำไมจะต้องให้ทหารอีกนับหมื่น นับแสน รวมไปถึงประชาชนที่บริสุทธิ์ที่ตอนนี้ไปหนีภัย อัดกันแน่นอยู่ในสถานีรถไฟใต้ดิน ที่มีทั้งเด็กและผู้หญิง..ต้องมารับเคราะห์กรรมกระนั้นหรือ?" ในที่สุด แม่ทัพวีดลิ่ง ยอมเซ็นคำสั่งถึง กองบัญชาการรบเพื่อเบอร์ลินใจความว่า...ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะรบต่อไป... แต่ที่ทำเนียบ..ทหารโซเวียตเหล่าปืนเล็กอีกสองกองร้อยต้องบุกไปเคลียร์พื้นที่ในทุกชั้น ทุกซอก ทุกมุม..เพื่อที่จะทำการเก็บกวาดให้สิ้น..สามชั่วโมงต่อมา..ธงแห่งชัยชนะของโซเวียตได้โบกสบัดเหนือทำเนียบ Reichstag Evgeny Dolmatovsky จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 17:34:51

ความคิดเห็นที่ 2 วันที่ 1 พฤษภาคม (May Day) เป็นวันหยุดทางราชการของโซเวียต แต่สำหรับแม่ทัพซูคอฟนั้น...ต้องเรียกว่าหัวหมุนเอาเลย เพราะข่าวที่มาถึง นั่นคือ ฮิตเล่อร์ได้จบชีวิตตัวเองไปพร้อมกับภริยาสาว เอวา และร่างของคนทั้งสองได้ถูกเผาไหม้ไปแล้ว.. แม่ทัพจึงต่อสายโทรศัพท์ถึงสตาลินกลางดึก.. ปลายสายตอบมาว่า..ท่านเข้านอนแล้ว.. "นอนแล้วก็ต้องปลุก เพราะเรื่องสำคัญ" เมื่อสตาลินมารับสาย...และได้รับรายงานจากแม่ทัพซูคอฟ..เขาระเบิดออกมาว่า "ไอ้เวร...หนอย..ถึงขนาดฆ่าตัวตายหนีเชียวนะ..เจ็บใจนักเอาตัวมันมาเป็นๆไม่ได้ แล้วศพมันอยู่ที่ไหน?" "จากปากคำของนายพล Krebs (นาซี) บอกว่า ทำการเผาไปแล้วขอรับ.." "งั้นไปบอก Vasily (นายพล Vasily Sokolovsky) นะ..ว่า ถึง ฮิตเล่อร์มันจะตายไปแล้วก็ตาม...เราไม่ต้องไปเจรจาอะไรทั้งสิ้น เยอรมันจะต้องยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆเท่านั้น..และถ้าไม่มีอะไรสำคัญแบบคอขาดบาดตาย ก็ไม่ต้องโทรมาอีก จะนอน เพราะพรุ่งนี้จะมีงานฉลองและเดินพาเหรดวันกรรมกร" หนึ่งชั่วโมงต่อมา..นายพลวาสิลีได้โทรมาถึงแม่ทัพซูคอฟ พร้อมรายงานว่า "ท่านครับ..กระผมได้พูดกับแม่ทัพเครบส์แล้ว..ท่าทางมันจะพิกลและมีเลศนัยอะไรบางอย่าง..หมอนี่บอกว่า เขาไม่มีอำนาจใดๆในการที่จะลงนามในการยอมแพ้ เพราะหัวหน้ารัฐบาลใหม่คือ จอมพล Doenitz " แม่ทัพซูคอฟตอบไปอย่างง่ายๆว่า... "ก็ไม่ยากนี่นะ..ไปบอกนายพลเครบส์นะ..ว่า..ถ้าสิบโมงเช้า ทั้งเกิบเบิลส์ หรือ บอร์มันน์ (Bormann) ไม่ยอมมาลงนามในสัญญาแพ้ศึก รับรองว่า เบอร์ลินทั้งเมืองจะเหลือแต่เถ้าถ่าน..หรืออยากให้ประชาชนของมันต้องมารับกรรม..ก็จะตามใจสักครั้ง..จะเป็นไรไป" Hans Krebs จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 17:40:56

ความคิดเห็นที่ 3 "สำหรับชาวเบอร์ลิน..แน่นอนว่า มันเป็นที่เต็มไปด้วยสายตาความจงชังเหมือนกับว่าพวกเราคือยักษ์มาร..คืออมนุษย์ ในตอนแรกๆ... แต่ต่อมา..สายตานั้นเปลี่ยนไปเป็นความแปลกใจเข้ามาแทนที่ เพราะเราไม่ได้เป็นอย่างที่ฝ่ายนาซีได้ทำการโปรประกันดาเอาไว้.. เราไม่ได้เข้าไปฆ่าหรือเข้าไปปล้นทำลายล้างประชาชน เราไม่ได้เข้าไปแก้แค้น อย่างที่ควรจะทำ แต่เรากลับไปตั้งโรงครัวทำอาหารแจกแก่ชาวเมืองที่กำลังอดอยากเสียด้วยซ้ำ" . . . คนเยอรมันโชคดีมากนะ   ที่ไม่โดนแบบชาวนานกิง       เพราะญี่ปุ่นก็พยายามโกหกว่าแจกเสบียงเหมือนกัน      แต่พอคนจีนเข้าไปก็โดนส่งไปทัวร์นรก จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 20:08:21

ความคิดเห็นที่ 4 และถ้าไม่มีอะไรสำคัญแบบคอขาดบาดตาย ก็ไม่ต้องโทรมาอีก จะนอน . . . นึกภาพหน้ายุ่งๆยู่ยี่ของสตาลินที่ต้องแหกขี้ตาตื่นมาฟังข่าวออกเลย แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 21:06:29 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 20:09:35

ความคิดเห็นที่ 5 #3 ก็พอกันแหละครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Red_Army_atrocities#Germany จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 13:42:08

ความคิดเห็นที่ 6 หึหึ โซเวียต เอาเชลย ศึกทั้งเยอรมัน และ ญี่ปุ่น ไปทำงานหนักตั้ง เกือบสิบปี กว่าจะปล่อย จากคุณ : AKB-SKE เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 19:32:46

ความคิดเห็นที่ 7 สิบโมงเช้าผ่านไป...ไม่มีสัญญาณตอบรับมาจากฟากของเกิบเบิ้ลส์หรือบอร์มันน์ ทุกอย่างคงเงียบสงบ.. แม่ทัพซูคอฟอดทนรอไปอีกจนถึง 10:40 ความอดทนจึงได้สิ้นสุดลง.. เสียงปืนใหญ่คำรามขึ้นพร้อมกัน เป้าหมายนั้นคือ ใจกลางกรุงเบอร์ลินทที่แทบแหลกเละ แปดชั่วโมงผ่านไป...ข่าวส่งเข้ามาบอกว่า ทั้งเกิบเบิ้ลส์และบอร์มันน์ไม่ขอรับข้อเสนอในการยอมแพ้แบบไม่มีเงื่อนไข... สามสิบนาทีจากนั้นมา..ปากกระบอกปืนใหญ่จากทุกมุมได้หันเข้าสู่ ในบริเวณที่เป็นศูนย์ทำการของรัฐบาล เป็นที่รู้จักกันว่า Imperial Chancellery ( Reichskanzlei) พร้อมถล่มแบบเอาเป็นเอาตาย..เพราะภายใต้ของสถานที่แห่งนั้น คือ หลุมหลบภัยใต้ดินของฮิตเล่อร์ ****ในช่วงนั้น..คือการประวิงเวลาของบอร์มันน์ เพราะเขาได้ทำการหลบหนีออกจากเมืองไปแล้ว...เรื่องนี้น่าสนใจมาก เพราะทั้งโซเวียตและแกนนำของยิว นายไซมอน วีเซนธัล ( Simon Weisenthal ) ตามหากันอย่างพลิกแผ่นดิน..ดิฉันตั้งใจไว้ว่าจะนำเรื่องการล่านาซีรายตัวมาเล่าให้ฟังทีหลัง...วิวันดา ในบันทึกของแม่ทัพซูคอฟ...ท่านว่า "คนที่ึมีชัยเหนือเบอร์ลินได้นั้น คือทหารทุกคน..ที่ต่างมาจากเมืองแห่งวีรบุรุษของเรา เช่น มอสควา สตาลินกราด เลนินกราด ยูเครน เบโลรุสเชีย และคอเคซัส หลายคนมาด้วยใจแม้ว่าร่างกายยังเต็มไปด้วยบาดแผลจากสงครามที่ผ่านมา แต่ก็ไม่ขอพลาดโอกาสในการร่วมทัพมาในครั้งนี้ การสู้รบจึงเต็มไปด้วยแรงพลังอันมหาศาล แต่อย่างไรก็ดี ในยุทธการกรุงเบอร์ลินนี้ ทหารโซเวียตได้เอาชีวิตมาทิ้งไว้ร่วมแสนนาย บาดเจ็บอีกสองแสน ในขณะที่เบอร์ลินกำลังถูกถล่มนั้น..การสู้รบระหว่างเยอรมันกับสัมพันธมิตรในเวทีอื่นๆก็ยังดำเนินต่อไป เช่น ที่ อิตาลี เดนมาร์ก เนเธอร์แลนด์ บาวาเรีย และส่วนตอนกลางของยุโรป.... เพราะทุกคนไม่รู้ว่าทางต้นสังกัดจะเอาอย่างไร จนในวันที่ 2 เมษายน คือวันที่ แม่ทัพ Kurt von Tippelskirch และ แม่ทัพ Hasso von Manteuffel ได้ยอมจำนนต่อกองทัพโซเวียต หลังจากที่แม่ทัพ Weidling ได้วางอาวุธนำหน้าไปแล้วเมื่อวันก่อน ในที่สุด..หลังจากที่ทัพของนาซีที่ ค่าย Breslau ติ่งชายเขตโปแลนด์ แตกพ่ายลงในวันที่ 6 พฤษภาคม นั้นหมายถึงเป็นการหมดสิ้นทุกสิ่งอันสำหรับเยอรมัน ดังนั้น..เยอรมันจึงต้องรับสภาพของการแพ้สงครามอย่างไม่มีเงื่อนไขไปโดยปริยาย ในวันต่อมาคือสองนาฬิกาของวันที่เจ็ด แม่ทัพไกเทลผู้ที่ได้รับมอบหมายจากจอมพลโดนิทซ์..ต้องเดินทางไปที่ศูนย์ SHAEF*** ( Supreme Headquarters Allied Expeditionary Force) ที่อยู่ที่เมืองแรนซ์ แคว้น ฌองปานญ์-อาร์เดนน์ ตะวันออกส่วนเหนือของฝรั่งเศส เพื่อไปทำการลงนามเป็นลายลักษณ์อักษร ฝ่ายสัมพันธมิตร มี นายพลไอเซ่นฮาวร์ ที่ขู่ฟ่อๆมาตลอดว่า ต้องยอมรับสภาพการยับเยินทุกอย่างโดยไม่มีเงื่อนไขเท่านั้น..(สัญญากับอเมริกาและอังกฤษคือคนละฉบับ แต่มาลงนามด้วยกันที่นี่..นายพล Montgomery และ แม่ทัพอากาศ Sir Trafford Leigh-Mallory เป็นตัวแทนฝ่ายของอังกฤษ) ส่วนการลงนามกับโซเวียตนั้น แม่ทัพซูคอฟและคณะนั่งคอยอยู่ที่เบอร์ลิน.. จอมพลไกเทลจะต้องรีบเดินทางกลับจาก Reims เพื่อไปลงนามกับแม่ทัพซูคอฟอีกหนึ่งฉบับ ที่ Karshorst, Berlin ในวันรุ่งขึ้น ที่ 8 พฤษภาคม ***ขอเม้าท์หน่อยนึงค่ะ..อย่าได้คิดว่าเป็นการคุยอวดหรือมีเจตนาอื่น.. แต่อยากเล่าเพราะไปสัมผัสมาด้วยตัวเอง...ที่ ศูนย์ SHAEF เมือง Reims นั้น อยู่ใกล้บ้านของดิฉัน (ที่ฝรั่งเศส) เลยค่ะ เดินไปแต่สิบห้านาทีก็ถึง..เป็นเหมือนกับอาคารสองชั้นเชื่อมต่อกับโรงเรียนมัธยม  ออกจะคับแคบ  (ประหลาดใจไหมคะ?) มืดทึม..ห้องที่ทำการลงนามนั้น ยังจัดวางอยู่ที่เดิมตามตำแหน่ง แต่เขาเอากระจกขนาดใหญ่มากั้น..มีป้ายเขียนบอกว่า ใครนั่งตรงไหน  กระดาษ ปากกา ก็ยังอยู่.. ห้ามถ่ายรูป...เงียบสงัดจนเราต้องกระซิบคุยกัน..อีกห้องหนึ่งเขาจะมีฉายภาพยนตร์ตอนลงนามให้ชม รวมไปถึงเรื่องราวที่เกี่ยวข้องอื่นๆสำหรับนักเรียนและผู้ที่สนใจ.. ภาพ....Left to right: Lieutenant General Omar Bradley, Commander in Chief, 1st US Army Group; Admiral Sir Bertram H Ramsay, Allied Naval Commander in Chief, Expeditionary Force; Air Chief Marshal Sir Arthur W Tedder, Deputy Supreme Commander, Expeditionary Force; General Dwight D Eisenhower, Supreme Commander, Expeditionary Force; General Sir Bernard Montgomery, Commander in Chief 21st Army Group; Air Chief Marshal Sir Trafford Leigh-Mallory, Allied Air Commander, Expeditionary Force; and Lieutenant General Walter Bedell Smith, Chief of Staff to General Eisenhower. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:58:54

ความคิดเห็นที่ 8 ป้าวสัญญานะคร๊าบ ว่าจะเอาเรื่องการล่านาซีมาเล่า ไม่งั้นเค้าไม่ยอมจริงๆ ด้วย จริงๆ อยากฟังเรื่องการล่านาซีตัวรองๆ พวกตัวเบ้งๆ แบบ ไอซ์มันอะไรพวกนี้หาอ่านไม่ยาก แต่พวกตัวรองๆ แบบพวก ผบ ค่ายกักกัน ผู้คุมโหดๆ พวกที่เราไม่ค่อยคุ้นเคยชื่อ อะไรพวกนี้ก็น่าสนใจนะครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 18:11:27

ความคิดเห็นที่ 9 ผมมีหนังสือ "คนไทยในกองทัพนาซี"   เขียนโดยท่าน พ.อ.วิชา ฐิตวัฒน์  มีบางตอนได้บรรยายถึงการสู้รบในเบอร์ลิน  เลยขออนุญาตพี่วินำข้อความมาให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันครับ ".......โอกาสที่กองทัพแดงคอยมาเป็นเวลาช้านานเล้วก็มาถึง  อาศัยเครื่องบินเป็นฉัตรกั้นกำบัง  อาศัยการยิงคุ้มครองจากปืนใหญ่  อาศัยการบุกตะลุยของรถถัง  และความร่วมมืออันดีของกองทหารช่างอันลือนามแห่งโรงเรียนรบกรุงสตาลินกราด  รัสเซียค่อย ๆ ทำลายกวาดล้างเครื่องกีดขวางทีละน้อย          ทหารรัสเซียที่มาคราวนี้คึกคัก  ส่วนหนึ่งเป็นทหารที่เคยเอาเลือดเข้าแลกในการป้องกันกรุงมอสโกเมื่อปี 1941  อีกส่วนหนึ่งเป็นพวกเดนตายจากกรุงสตาลินกราด  ส่วนมากตามมาเพื่อแก้แค้นแทนญาติพี่น้องของตนที่ถูกขนมาทำงานหรือที่เสียชีวิตไปเมื่อครั้งเยอรมนียึดครองรัสเซีย  ภายหลังยิ่งรัสเซียได้ทราบว่าฮิตเล่อร์มาอยู่เบอร์ลิน  ความมานะยิ่งทวีขึ้น  จุดหมายของทหารรัสเซียนับล้านขณะนี้มีอยู่แห่งเดียวเท่านั้น  คือจะต้องเข้าให้ถึงกลางใจเมือง  เข้ายึดทำเนียบ  จับฮิตเล่อร์  แล้วชักธงอันแดงฉานขึ้นบนยอดทำเนียบให้ได้" จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 13:01:42

ความคิดเห็นที่ 10 "วันที่ 25 เมษายน  ทหารรัสเซียก็คืบเข้าถึงตัวเมืองเบอร์ลินด้านตะวันออก  ยึดได้สถานีรถไฟชื่อ ไซเลเซีย  กองรถถังพร้อมด้วยทหารช่างและทหารราบก็แยกกันพุ่งเป็นปลายลิ่มสามปลาย  ปลายหนึ่งมุ่งไปยังคลองโฮเฮนซอนเลิน  ปลายหนึ่งมุ่งมายังถนนวิลเฮล์มอันลือชื่อของเบอร์ลิน  อีกปลายหนึ่งพุ่งไปยังสนามบินประจำเมืองเบอร์ลิน  ส่วนหนึ่งบุกเข้าไปในลิชเทอร์เฟลเดอซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกเราและบรรดาโรงทหารหลายโรง  อีกส่วนหนึ่งมุ่งไปทางดาเลมซึ่งเป็นที่ตั้งของสถานทูตไทย  ไปบรรจบกับกำลังของซูคอฟ  ปลอกเหล็กวงที่ 2 ที่โอบตัวเมืองเบอร์ลินไว้ก็กระชับเข้าทุกที  ไม่ช้ารัสเซียก็ทำการกวาดล้างป่ากรูนเนอวัลต์ทางตะวันตกได้  แล้วรวมกำลังทั้งสี่ทิศมุ่งเข้าสู่ใจกลางของกรุงเบอร์ลิน            ถนนทุกสายในกรุงเบอร์ลินกรุ่นไปด้วยควันและฝุ่น  ทหารรัสเซียหลั่งไหลกันเข้ามาทุกทิศทุกทาง  รถเกราะ  รถถัง  รถปืนใหญ่  รถสายพานทุกชนิด  รถวิทยุ  รถครัว  ปะปนกับหน่วยโจมตีของรัสเซียซึ่งทำหน้าที่ค่อย ๆ กวาดล้างการต้านทานไปทีละบ้านสองบ้าน  ตามถนนสองฟากซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งปรักหักพังกลายเป็นที่กำบังของกองซุ่มเยอรมัน  เป็นที่ตั้งปืนกลและปืนต่อสู้รถถังได้อย่างดี  ปืนกลมือแบบสเทินนับว่าใช้ได้ผลมากที่สุดในขณะนี้  รองลงมาก็ลูกระเบิดมือ  การรบในถนนคงดำเนินไปอย่างดุเดือดไม่แพ้ฉากการรบในถนนของสตาลินกราดเลย" จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 13:05:03

ความคิดเห็นที่ 11 " ยิ่งเข้าใกล้ใจกลางเมืองเข้า  การรบยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น  แทนที่จะรบกันบนถนนและตามซากอาคารที่พังทลาย  การรบในท่อน้ำโสโครกและในอุโมงค์ทางเดินรถใต้ดินอุบัติขึ้น  เยอรมันดัดแปลงทุกสถานีของรถใต้ดินเป็นป้อมปืนอันแข็งแรง  บางทีพวกทหารเยอรมันก็ร่นหนีจากนี่ไปโผล่ขึ้นทางโน้น  บางทีก็โผล่ขึ้นทางหลังรัสเซีย  เข้าประหัตประหารกันด้วยอาวุธทุกชนิดอย่างมิคิดชีวิต  บางคราวเยอรมันก็ปล่อยรถบรรทุกดินระเบิดเต็มแปล้ให้มาระเบิดใต้ที่มั่นของรัสเซีย  เมื่อแต่ละขบวนรถระเบิดก็เกิดเสียงกึกก้องกัมปนาท  ถนนสั่นสะเทือนประดุจแผ่นดินไหว  ทหารรัสเซียต้องตามติดไปในอุโมงค์อันแสนมืด เข้าปะทะกับเยอรมัน  ต่อสู้กันในระยะประชิด  บ้างก็ถูกปืนกลยิงกรอกล้มตายกันระเนระนาด  ทางที่ดีที่สุดของทหารรัสเซียก็คือ  ลากปืนใหญ่ลงมายิงกรอกกระหน่ำเข้าไปในอุโมงค์" จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 13:10:27

ความคิดเห็นที่ 12 การรบในเบอร์ลิน จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:03:56

ความคิดเห็นที่ 13 กวาดล้างไปทีละบ้าน จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:05:53

ความคิดเห็นที่ 14 ลงไปรบในสถานีรถไฟใต้ดิน จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:07:05

ความคิดเห็นที่ 15 . จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:23:26

ความคิดเห็นที่ 16 สงครามคือการทำลายล้าง จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:25:33

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดถึงจากสตาลิน จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:27:43

ความคิดเห็นที่ 18 ความพินาศของเบอร์ลิน จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:40:59

ความคิดเห็นที่ 19 "เครื่องฉีดเพลิงทำให้ทหารเยอรมันหมดมานะที่จะซุ่มอยู่ในอุโมงค์ต่อไป  ท่อต่าง ๆ ถูกกระสุนปืนแตกนับไม่ถ้วนแห่ง  ที่เป็นท่อน้ำก็พ่นน้ำออกมาดุจสายฝน  ท่อแก๊ซที่แตกก็ติดเป็นเพลิงลุกลาม  ทวีความสยดสยองยิ่งขึ้น  พวกเชิ้ตสีน้ำตาลคงต่อสู้อย่างทรหด  ร้านรวงที่เหลือถูกปล้นอย่างไม่มีชิ้นดี  พวกทหารและกำลังกองรักษาดินแดนเริ่มตรองตก  หมดอุดมคติที่จะสละเลือดเนื้อแทนฟูเรอร์  พากันยกธงขาวออกจากห้องใต้ดินและที่ซ่อน  ชาวนาซีหญิงชายเป็นจำนวนมากที่พลาดหวังไม่มีโอกาสเห็นลัทธินาซีรุ่งโรจน์ดังที่เคยฝันพากันฆ่าตัวตาย" จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 13:42:24

ความคิดเห็นที่ 20 ขอแนะนำ คุณ Dearance น้องชายจากกลุ่มยังเติร์ก ที่มาทำหน้าที่เป็นก๊อกสองให้ เพราะดิฉันติดงานอยู่ในช่วงที่ผ่านมา... ขอบคุณมากค่ะน้องรัก... การเข้ามาเซ็นสัญญาแพ้สงครามในชนบทของกรุงเบอร์ลิน ในวันที่ 8 พฤษภาคมนั้น ฝ่ายสัมพันธมิตร มี แม่ทัพแห่งโซเวียต จอมพลซูคอฟ, แม่ทัพอากาศจากอังกฤษ Arthur Tedder, จากอเมริกา General Carl Spaatz, จากฝรั่งเศส General Jean de Lattre de Tassigny ทางฝั่งเยอรมัน คือ Field Marshal Wilhelm Keitel, Admiral Hans Georg von Friedeburg (ผบ.เรืออูผู้ซึ่งปลิดชีวิตของตัวเองในสองอาทิตย์ต่อมา), และ Colonel General P.F. Stumpf แม่ทัพซูคอฟได้บันทึกไว้ว่า... "เบื้องหน้าของเราคือชายคนหนึ่ง..ที่ไม่มีความยะโสเหลือไว้ให้เห็น แม่ทัพไกเทล..ผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นตัวแทนในเซ็นสัญญากับฝรั่งเศสในฐานะผู้ชนะศึก ถึงแม้ว่าในการปรากฏตัวครั้งนี้...เขาพยายามจะทำท่าทางให้ดูดี โดยการทักทายพวกเราด้วยกุมคทาจอมพลไว้ในมือข้างหนึ่งก็ตาม แต่สีหน้าของเขานั้นมันช่างหม่นหมองอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเราบอกให้เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ๆกับโต๊ะที่จะเซ็นเอกสาร..เขาเหลือบตาขึ้นมามองอย่างไม่ค่อยพอใจ.." แม่ทัพไกเทลจับปากกาลงนามด้วยมือที่สั่นระริก ใบหน้าที่เศร้าอยู่แล้ว..ยิ่งดำคล้ำเข้าไปอีก..เขาพยายามที่จะแหงนหน้าขึ้นมองไปที่เพดานบ่อยๆ เพื่อเป็นการปกปิด ไม่ให้ใครได้เห็นน้ำตาที่เริ่มรื้นออกมา  หลังจากที่ลงนามในกระดาษทุกแผ่นเสร็จ. .แม่ทัพไกเทลได้ยืนขึ้นและชูคทาจอมพลขึ้นเป็นการกล่าวอำลา ก่อนที่จะตบเท้าหันหลังเดินออกไปจากห้อง และทันทีที่ประตูได้ปิดลง..เหล่าสัมพันธมิตรทั้งหลายในห้องต่างเปิดการสนทนาเฮฮาปาร์ตี้กันแบบยาว...จนกระทั่งถึงหกโมงเช้าของอีกวัน.. แม่ทัพซูคอฟและแม่ทัพไอเซ่นฮาวร์ ต่างคุยกันอย่างชิดเชื้อและถูกอัธยาศัยกันเป็นอย่างดี จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 14:19:50

ความคิดเห็นที่ 21 บรรยากาศ จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 14:20:53

ความคิดเห็นที่ 22 ในช่วงที่เข้ายึดเบอร์ลินใหม่ๆนั้น  แม่ทัพซูคอฟยังไม่ปักใจเชื่อในเรื่องที่ฮิตเล่อร์ฆ่าตัวตายนัก นัก  เพราะอาจจะเป็นข่าวลวง หรือหนีไปกับนายมาร์ติน บอร์มันน์ (เพราะนายนี่หายไป) แม่ทัพจึงเดินทางไปที่ทำเนียบ และชั้นใต้ดินที่หลบภัยของฮิตเล่อร์ เพื่อไปพิสูจน์ด้วยตัวเอง.. ให้รู้ไปว่า เผาไปแล้ว เผาที่ไหน มีเถ้าหรือไม่... เมื่อไปถึงจึงได้ทราบว่า..นายเกิบเบิ้ลส์ และภรรยา รวมไปถึงลูกๆอีกหกคน...เสียชีวิตทั้งหมด ท่านได้บันทึกไว้ว่า... "ต้องยอมรับเลยนะ..ว่า..เราไม่อยากลงไปดูสถาพศพของครอบครัวนี้เลย..เพราะทำใจไม่ได้ที่จะเห็นร่างของพวกเด็กๆที่ถูกฆ่าให้ตายโดยพ่อแม่ของตัวเอง" หลังจากที่ได้นำทีมหน่วยนิติเวชเข้ามาตรวจสอบอย่างแน่ชัด  แม่ทัพซูคอฟและสตาลินได้รับการยืนยันว่า.. เถ้าถ่านนั้นคือฮิตเล่อร์และเอวาจริงๆ หลังจากที่เสร็จสิ้นในเรื่องเอกสารกับเยอรมัน..วันที่ 9 พฤษภาคม จึงได้จัดการเฉลิมฉลอง เป็นวันแห่งชัยชนะ ที่มีงานใหญ่ของเหล่าทหารและนายทหาร ที่เต้นรำกันอย่างสนุกสนาน แม้แต่เหล่าแม่ทัพที่ร่วมเต้นรำด้วยอย่างไม่ยอมแพ้หนุ่มๆ  แม่ทัพซูคอฟได้เล่าไว้ว่า "แม้แต่เราก็อดไปเต้นกับเขาด้วย...แหมถ้าเป็นสมัยหนุ่มๆหน่อยละก้อ...." ขอเล่าย้อนไปนิด..เมื่อเดือนกุมภาพันธุ์  ขณะที่แม่ทัพซูคอฟกำลังไล่ตลุยกรุยทางสู่เบอร์ลินนั้น แม่ทัพได้บังเอิญพบกับจ่าทหารอเมริกัน Joseph R. Beyrle  ผู้ซึ่งเป็นทหารอเมริกันคนเดียวที่เผอิญมาร่วมทำงานกับกองทัพโซเวียตแบบไม่ได้ตั้งใจ จ่าโจเซฟ เป็นทหารพลร่ม ที่ถูกเยอรมันจับตัวได้หลังจากวันยกพลขึ้นบกไม่เท่าไหร่ และถูกส่งตัวไปยังค่ายกักกันเชลย..จ่าหนีออกมาได้และมาดักรอทางเส้นทางที่กองทัพของโซเวียตจะผ่านเข้ามา ซึ่งก็มาเจอกับกองทัพรถถังเข้าพอดี..จ่าโจเซฟมีความสามารถในเรื่องของการวางระเบิด และได้ขอเข้าร่วมมาทำงาน..ติดมากับกองทัพโซเวียต หนึ่งเดือนต่อมา..จ่าได้รับบาดเจ็บจนต้องไปเข้าโรงพยาบาลที่โปแลนด์ ให้เผอิญว่า..แม่ทัพซูคอฟเดินทางไปเยี่ยมและให้กำลังใจทหารในโรงพยาบาลนั้นพอดี ทำให้แม่ทัพได้พบกับจ่าทหารอเมริกัน.. จากการสนทนาผ่านล่าม..จ่าได้เรียนกับแม่ทัพว่า...อยากกลับบ้านแต่ไม่มีเอกสารเดินทาง เพราะทุกอย่างนั้นถูกเยอรมันยึดไป.. วันรุ่งขึ้น..จ่าโจเซฟได้รับเอกสารรับรองการเดินทาง ลงนามโดยแม่ทัพซูคอฟพร้อมกับจัดการให้ไปจนถึงสถานทูตอเมริกันในกรุงมอสควา เพื่อทื่จะอำนวยความสะดวกให้เดินทางกลับไปยังยูเอส ในวันที่ครบรอบห้าสิบปีของวันดีเดย์ (ในปี 1994) ทำเนียบขาวได้จัดงานขึ้น และเชิญอดีตจ่า Joseph R. Beyrle ไปเป็นแขกพิเศษพร้อมกับมอบเหรียญกล้าหาญให้ อดีตจ่าโจเซฟได้ถึงแก่กรรมในปี 2004 ..เลยไม่ทันได้เห็นว่า John Beyrle บุตรชายได้รับการแต่งตั้งให้ไปเป็นทูตประจำรัสเซียในสี่ปีต่อมา.. ท่านทูต John Beyrle ได้ให้สัมภาษณ์ในเดือนเมษายน 2011 ว่า... "จอมพลซูคอฟ คือผู้ที่มีพระคุณกับพ่อของผม..." จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 15:32:29

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณ คุณ Dearance ด้วยอีกคน ประดุจว่ามาช่วยต่อเรื่องให้คุณพี่เลยเชียวแหละ ว่าแต่.. คุณพี่อย่าลืม update เรื่องโรมานอฟ ด้วยนะคะ รออ่านทั้งสองเรื่องละค่า.. ทราบค่ะว่า คำขอออกจะรบกวนเวลาคุณพี่มากไป แต่ก้อนะ ช่วยไม่ด้าย... ค่ะ ทั้งเรื่องราว ทั้งสำนวน ทำให้แควนๆ ติดซะขนาดเนี้ย อย่าให้รอนานนะคะ คุณพี่ขา.. ยังไง้ ยังไง กรุณาเจียดเวลาที่ว่างสักวันละเล็กละน้อย จะขอบคุณอย่างซู้ง... ค่า.. ^_^ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 20:08:35

ความคิดเห็นที่ 24 #20 ท่านแม่ทัพเท่ห์คอดๆ จากคุณ : edza เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 20:21:22

ความคิดเห็นที่ 25 ย้อนกลับมาอ่านใหม่แล้วสงสัยค่ะ นิติเวชสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 มีวิธีพิสูจน์ศพยังไงคะ ถึงแน่ใจว่า ศพนั้นๆ เป็นคนที่คิดไว้จริงๆ ไม่ได้มั่วนิ่ม เห็นใจคนรู้น้อยด้วยเถอะค่ะ ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มาก่อนจริงๆ ก็เลยอยากรู้ให้กระจ่างซักนี้ดน่ะค่า.. จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 21:30:26

ความคิดเห็นที่ 26 นึกแล้วเชียวว่าจะต้องมีคนถาม...เตรียมจะเล่าต่อแล้วค่าาา...คุณ aunty36 ที่รัก... แต่เอาผลพิสูจน์มาให้ดูก่อน เพราะอยากให้รู้ว่า กองทัพของโซเวียตนั้นมีการเตรียมพร้อมในการเข้ามาในกรุงเบอร์ลิน...อาจจะยกโรงพยาบาลเคลื่อนที่มานับสิบๆโรงเชียว... ผลของการพิสูจน์นั้นได้ลงบันทึกไว้ว่า.. "ชิ้นส่วนศพและเถ้าที่ได้พบในหลุมใกล้ๆกับหลุมหลบภัยของฮิตเล่อร์ นั้น.. คื่อ ฮิตเล่อร์และเอวา บราวน์..ทั้งคู่เสียชีวิตเสียชีวิตเพราะยาไซยาไนด์" ลงชื่อ.. Dr. Faust Shkaravsky และ Nikolai Kotlyar, medical and forensic investigators in Berlin, May 1945 ตอนที่กองทัพแดงได้บุกเข้ามาในเบอร์ลินเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมนั้น ทหารได้พบกับสมุดบันทึกของ มาร์ติน บอร์มันน์ ผู้ซึ่งเป็นประหนึ่งเลขาและคนสนิทของฮิตเล่อร์ นอกเหนือไปจากหน้าที่คือ ประธานมนตรีในทำเนียบ ในสมุดบันทึกนี้..เป็นช่วงของเดือนธันวาคม (1944) จนถึง เมษายน 1945 หกวันสุดท้ายนั้นได้บันทึกไว้ว่า... พุธ 25 เมษายน.............. วันนี้เสียงสัญญาณภัยดังขึ้นทั้งวัน เบอร์ลินกำลังถูกล้อม พฤหัส 26 เมษายน............... ฮิมม์เล่อร์ และ โจลด์ ที่ว่าจะนำทัพมาหนุนให้...เกิดการล่าช้า ยังมาไม่ถึง ศุกร์ 27 เมษายน................ เราจะขอตายเคียงข้างกับท่านผู้นำฮิตเล่อร์ เสาร์ 28 เมษายน.................. ทำเนียบโดนบอมบ์..เศษอิฐกองท่วมเป็นภูเขาเลากา..เหมือนโลกจะแตกในไม่ช้านี้ การถล่มระลอกที่สองตามมาติดๆ..... อาทิตย์ 29 เมษายน........... เมื่อคืนมีข่าวจากต่างประเทศว่า ฮิมม์เล่อร์พร้อมยินยอมรับหลักการขอแพ่อย่างไม่มีเงื่อนไข...ท่านผู้นำและเอวาเข้าสู่พิธีแต่งงาน และท่านได้สั่งให้มีการเขียนพินัยกรรมทั้งเรื่องงานราชการและเรื่องส่วนตัว...ข้างนอกยังมีการถล่มอีกเป็นระลอก.. จันทร์ 30 เมษายน.............. อดอฟ ฮิตเล่อร์ และ เอวา ฮิตเล่อร์ ได้เสียชีวิตแล้ว.. เรื่องนี้แม่ทัพซูคอฟยังไม่ค่อยเชื่อในบันทึกนี้นัก....เพราะท่านได้ไปดูในสถานที่เกิดเหตุ และ พบว่ามีการเผาไหม้จริง แต่เป็นการเผาระดับแค่เตาย่างบาร์บีคิวเท่านั้น ไม่น่าจะเป็นศพของคนสองคน... จึงได้เรียกใช้ให้หน่วยนิติเวชเข้ามาทำการตรวจสอบ..ซึ่งใช้เวลาเกือบหกอาทิตย์ ในขณะเดียว..กลุ่มนาซีวงในคนใกล้ชิดของฮิตเล่อร์ ได้ถูกจับและมีการสอบสวนเข้มทุกคน อย่างนาย Han Fritsche ที่เป็นเลขาฯ ของเกิบเบิ้ลส์ ที่ได้ให้การกับ แม่ทัพซูคอฟ...ว่า "กระผมทราบแต่ว่า ทีแรกท่านฮิตเล่อร์และพวกคณะมนตรีบางคนได้เดินทางไปที่บ้านพักบนภูเขา ( Berchtesgaden ที่ฮิตเล่อร์และกลุ่มแกนนำนาซีไปสร้างเป็นรีสอร์ตเอาไว้)...บางคนไปทางใต้ แต่ละคนยกของไปหลายกล่อง ต่อมาได้เปลี่ยนแผนกันว่าจะไปทาง Schleswig-Holstein ชายแดนเดนมาร์ก โดยเครื่องบินเพราะเรามีกองทัพใหญ่อยู่ที่นั่น..เราได้เตรียมเครืืองบินไว้พร้อมี่ทำเนียบ แต่โชคไม่ดี เครื่องบินที่เตรียมไว้ได้ถูกบอมบ์ไปหมด" เพราะการให้การดังนี้..ทำให้แม่ทัพซูคอฟจึงคิดว่า ฮิตเล่อร์อาจจะยังไม่ตาย แต่หนีไปได้ เพราะหลักฐานอีกชิ้นหนึ่งของบอร์มันน์ที่ค้นมาได้ คือ สำเนาโทรเลขที่มีใจความว่า 22/4/45 ถึง Hummel. Obersalzberg. เอาเป็นว่า..เราจะข้ามมหาสมุทรไปทางใต้ Reichsleiter Bormann จึงเชื่อได้ว่า..บอร์มันน์ได้วางแผนเตรียมการหนี และมีที่ไปทางนอกประเทศพร้อมแล้ว....เหลือแต่ว่า..จะได้ออกไปได้พ้นเบอร์ลินหรือไม่เท่านั้น? ดังนั้นทีมนิติเวชจึงถูกเรียกตัวด่วน...Lieutenant-Colonel Dr. Faust Shkaravsky เป็นผู้เชี่ยวชาญจากกองทัพเบลโลรุสเชียนที่หนึ่งของแม่ทัพ และ และ Nikolai Kotlyar (ผู้ช่วยและทหารคนสนิท) ได้เข้ามาทำหน้าที่ นิโคไล เป็นคนที่นำทีมเข้าค้นหาเหล่านาซีที่อาจซุกซ่อนตัวอยู่ในใต้ชั้นหลบภัย และเขาเป็นคนที่พบกับร่างของครอบครัวเกิบเบิ้ลส์ และ นายพล เครบส์ (ที่ฆ่าตัวตายไปด้วย) ข่าวในตอนนั้นสับสนมาก หลายปากว่า ฮิตเล่อร์และเอวาได้หลบหนีไปทางเรือดำน้ำ บางคนบอกว่า ฮิตเล่อร์ได้ทำการผ่าตัดใบหน้าจนเปลี่ยนรูป ไม่มีใครจำได้ แต่นิโคไล..ได้รับข่าวจากสายลับว่า..ได้ทำการจับกุมองครักษ์ของฮิตเล่อร์ได้สองคน คนหนึ่งคือ Otto Gunsche จึงเข้าไปทำการสอบสวน ทั้งสองนายให้การว่า.. เขาทั้งสองเป็นผู้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ช่วยเผาร่างของฮิตเล่อร์และเอวา และได้พาไปดูสถานที่.. ซากของคนทั้งสองที่ได้ถูกเผาไปนั้น ยากต่อการที่จะบอกรูปร่างหรือลักษณะ แต่ชิ้นส่วนกระดูกอื่นๆยังคงสภาพอยู่ เช่น กระโหลก ฟัน และ กระดูกกราม ดังนั้น..หมอฟันของฮิตเล่อร์จึงได้ถูกไปตามตัวมา..หมอหายไปแล้ว... ได้มาแต่พยาบาลผู้ช่วย หมอเฟาสต์ ชการาฟสกี้ ได้ทำการสอบสวนพยาบาลที่ช่วยในใส่ฟันปลอมให้ฮิตเล่อร์ ให้มาตรวจสภาพของกระดูกกรามที่ได้มา..ถึงแม้เธอจะบอกว่าใช่.. หมอก็ยังไม่เชื่อ..ต้องให้ไปเอาพิมพ์พลาสเตอร์ของฟันมาเทียบ.. จึงจะยอมรับได้..ว่า..ถูกต้อง.. หากแต่ร่างกายบางส่วนไม่ได้ไหม้หมด เนื่องจากเชื้อเพลิงไม่พอ..จึงได้ทำการตรวจได้ต่อไปว่า สาเหตุจากการเสียชีวิตนั้นมาจากพิษของยาไซยาไนด์ ชิ้นส่วนกระดูกทั้งหมด..ได้ถูกส่งไปยังมอสควา...เพื่อทำการวิจัยต่อไป.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 08:56:25

ความคิดเห็นที่ 27 ต่อเลยครับ กำลังสนุก จากคุณ : เด็กชายโต๋น เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 12:23:30

ความคิดเห็นที่ 28 วันที่ 19 พฤษภาคม แม่ทัพซูคอฟได้บินด่วนกลับมอสควา เพราะสตาลินกำลังจะมอบตำแหน่งใหม่ให้ นั่นคืิอเป็นตัวแทนของโซเวียต ในการที่จะเข้ามาบริหารเบอร์ลินในส่วนที่เป็นพื้นที่แดง *** เบอร์ลินได้ถูแบ่งออกเป็นสี่ส่วน คือ ส่วนของอเมริกา ส่วนของอังกฤษ ส่วนของฝรั่งเศส และ ส่วนของโซเวียต ภายใต้การชื่อของ ACC หรือ Allied Control Council  ดูตามแผนที่ค่ะ การทำงานของ ACC คือการประสานงานแบ่งเขตและจัดระบบงานให้เป็นที่เรียบร้อย ซึ่งต้องใช้เวลาเนื่องจากการปกครองของแต่ละประเทศแตกต่างกัน เมื่อไปถึงมอสควา แม่ทัพซูคอฟต้องเข้าประชุมกับ สตาลิน, แม่ทัพอันโตนอฟ, แม่ทัพเชเมงโก และ เหล่าคณะเสนาธิการ ซึ่งมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่สตาลินหยิบยกขึ้นมา..นั่นคือ เรื่องการทำสงครามกับญี่ปุ่น เพราะสาเหตุที่เพิร์ล ฮาร์เบอร์ ถูกโจมตีไปเมื่อปลายปี 1941 นั้น สตาินได้สัญญากับรูสเวลต์ในการประชุมที่ยัลต้าว่าด้วยเรื่องที่จะช่วยอัดญี่ปุ่นทางฝั่งตะวันออกสามเดือนหลังจากที่เอาชนะเยอรมันได้.. บัดนี้..ใกล้เวลาแล้วที่จะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ สตาลินได้มอบหมายให้แม่ทัพวาสิเลฟสกี้เป็นผู้บัญชาการในสงครามครั้งนี้ โดยเริ่มการโจมตีในวันที่ 8 สิงหาคม สงครามครั้งนี้ใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน กองทัพญี่ปุ่นแทบแหลกเละ ทหารตายกว่าแปดหมื่น อีกทั้งตอนนั้นเกาะญี่ปุ่นเพิ่งโดนระเบิดปรมาณูไปสองลูกด้วย ญี่ปุ่นจึงขอยอมแพ้และถอนทหารออกไปจากแมนจูเรียในวันที่ 14 สิงหาคม แม่ทัพซูคอฟไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสงครามญี่ปุ่นในครั้งนี้ เพราะเตรียมตัวต่อการไปรับตำแหน่งใหม่ที่เยอรมัน เมื่อนักข่าวได้ถามว่า..ขอให้เปรียบเทียบระหว่างสงครามเบอร์ลิน และ สงครามมอสควา ท่านได้ตอบว่า..ที่มอสควานั้น ทหารโซเวียตและประชาชนต้องร่วมมือกันอย่างสุดกำลังอย่างเต็มที่ที่จะป้องกันเมืองให้อยู่รอดปลอดภัย เมื่อนักข่าวขอให้เปรียบเทียบระหว่างทหารญี่ปุ่น กับ ทหารเยอรมัน แม่ทัพได้ตอบว่า..ทหารเยอรมันมีชั้นเชิงและเทคนิคมากกว่า แต่มันก็เป็นเวลาที่ต่างกัน เพราะตอนที่รบกับญี่ปุ่นนั้น มันเป็นปี 1939 (นับว่าท่านฉลาดตอบ...) ผู้สื่อข่าวคนหนึ่งในนั้น คือ Alexander Werth แห่ง Sunday Times ได้เล่าว่า.. "แม่ทัพซูคอฟเป็นคนที่น่าเกรงขาม แต่ท่านทำตัวง่ายๆ และมีอารมณ์ขันเหลือเฟือจริงๆ" จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 14:16:17

ความคิดเห็นที่ 29 ย้อนกลับไปอีกนิด...ตอนกลางเดือนมิถุนายนที่แม่ทัพซูคอฟกลับไปที่มอสควาอีกครั้ง.. ก็เพื่อไปรับเหรียญอัศวิน วีรบุรุษแห่งโซเวียต (อันเป็นครั้งที่สาม) สตาลินเรียกให้ไปพบในวันที่ 18-19 เป็นการส่วนตัว และถามว่า "ยังขี่ม้าได้อยู่หรือเปล่า?" "ได้ขอรับ" "ถ้างั้น..นายต้องมาเป็นคนที่ทำการตรวจแถว รับการเคารพจากการเดินพาเหรด ที่จะนำโดยโรโคซอฟสกี้" "ไม่เหมาะกระมังขอรับ เพราะท่านผู้นำควรที่จะเป็นผู้ที่ทำหน้าที่นั้น.." "เราเหนื่อยน่ะ อายุชักจะเยอะแล้ว..ไม่ไหว" วันรุ่งขึ้น แม่ทัพซูคอฟได้ไปที่ลานสนามบิน ที่ใช้เป็นที่ซ้อมเดินพาเหรด และได้พบกับวาสิลี บุตรชายของสตาลินได้เข้ามาเล่าให้ฟังว่า "พ่อเขาน่ะ อยากจะทำการขี่ม้าตรวจพลจะตาย...แต่ไปซ้อมขี่แล้ว แต่ตกม้าลงมา เลยล้มเลิกความคิด" ม้าตัวนั้นเป็นตัวเดียวกับที่แม่ทัพซูคอฟจะขี่นั่นแหละ เป็นม้าพันธ์อะเรเบีย มีชื่อว่า Tspeki วันเดินพาเหรดนั้นคือ วันที่ 24 มิถุนายน เวลาสิบโมงตรง..ที่เป็นงานมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ เหล่าแม่ทัพนายกองทั้งหมดต่างเดินนำริ้วทัพของตัวเอง สู่จตุรัสแดง ส่วนแม่ทัพซูคอฟและแม่ทัพโรโคซอฟสกี้ ได้นำขบวนออกมาด้วยการขี่ม้าอย่างสง่างาม สมเป็นวีรบุรุษแห่งโซเวียตซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรียกเสียงโห่ร้องยินดีจากประชาชนอย่างกึกก้อง.. และนั่นคือ..ลางร้ายที่เกิดขึ้นกับท่านแม่ทัพเอง...เพราะสตาลินเริ่มมองเห็นแล้วว่า...คนที่ครองใจประชาชนและกำลังอยู่ในกระแสนิยม คือแม่ทัพ ซูคอฟ...อัศวินข้างตัวนั่นเอง !!!! หลังจากวันที่เดินพาเหรดนั่นสี่วัน...สตาลินได้แต่งตั้งตัวเองให้เป็น ผู้บัญชาการทหารสูงสุด หรือ Generalissimo  อันเป็นการประกาศให้เหล่าฮีโร่สงครามทั้งหลายได้รู้ว่า..เขาคือผู้ทีกุมอำนาจสูงสุดแต่ผู้เดียว... แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 01:09:27 จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 14:22:46

ความคิดเห็นที่ 30 ตามความเห็นอิชั้น สตาลินเนี่ย 'เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล' จริงๆ นะคะ บุญเก่านายพลซูคอฟคงยังมี ถึงรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้เนาะ (อันนี้จากที่คุณพี่เล่าไว้ในตอนต้นๆ น่ะค่ะ) จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 16:37:24

ความคิดเห็นที่ 31 ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน  T-T   อ่านถึงตรงนี้นะเจ้า  จองที่นั่งไว้ก่อน จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 20:45:11

ความคิดเห็นที่ 32 เคยอ่านเจอว่า เยอรมันต้องใช้เงินถึง 5 ล้านล้านบาท ในการทำสงครามครั้งนี้ เค้าไปเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหนครับ จากคุณ : เด็กชายโต๋น เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 06:19:04

ความคิดเห็นที่ 33 @  เด็กชายโต๋นค่ะ ในช่วงที่ฮิตเล่อร์กำลังก้าวขึ้นมาในแวดวงการเมืองของนาซีนั้น  เยอรมันอยู่ในฐานะของประเทศแพ้สงคราม ที่ต้องจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามตามสนธิสัญญาแวร์ซายส์ ค่าของเงินมาร์คจึงตกต่ำไม่ต่างกับเศษกระดาษเท่าไหร่ ทั้งอังกฤษและอเมริกาได้แห่กันเข้าไปลงทุนสร้างโรงงานผลิตเครื่องจักรกันเป็นแถว..เพราะอัตราแลกเปลี่ยนนั้นหอมหวลมาก... คนเยอรมันถึงได้รู้สึกกดดันและหดหู่... พอฮิตเล่อร์ได้ทำการปราศรัยเหมือนกับเข้าไปนั่งอยู่ในกลางใจของประชาชน..ทุกคนจึงมองเห็นเขาเป็นพระเจ้าที่จะเข้ามาช่วยปลดแอก.. การทำสงครามของฮิตเล่อร์ที่จะให้เยอรมันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง..จึงเป็นความเห็นชอบของมวลชน..เหล่านายทุน นายธนาคารทั้งหลาย..พร้อมใจกันเป็นสปอนเซอร์ให้ ก้าวแรก..คือ การผนวกออสเตรียเข้ามาเป็นทองแผ่นเดียวกัน...นั่นหมายถึงทองคำสำรองของประเทศได้ไหลเข้าสู่กระเป๋าของนาซีเรียบร้อย.. ในช่วงสงครามแค่สองปีแรก....เยอรมนี อู้ฟู่ไปเลย เพราะกวาด 223 ล้าน (เหรียญยูเอส) จากเบลเยียมและ 193 ล้าน จากเนเธอร์แลนด์ ไหนจะประเทศอื่นๆอีก เช่น ฝรั่งเศส โปแลนด์ ฟินแลนด์  เชคโกฯ  และทรัพย์สินที่ไปยึดเอามาจากชาวยิวอีก.....รวมกันแล้วมหาศาล... ว่ากันว่า..หลังจากที่นาซีล่มสลายไปแล้ว...ยังมีทรัพย์สินที่เป็นทองคำตกค้างอยู่ในธนาคารสวิสและธนาคารแห่งสำนักวาติกันกว่าสามร้อยล้าน..**** เพราะ..ประเทศที่ทำมาค้าขายกับเยอรมัน อย่างโปรตุเกส ที่ขายแร่(วุลแฟรม/ทังสเตน) สวีเดนที่ขายเหล็กให้เอาไปทำอาวุธ...เขาไม่รับเงินมาร์ค เพราะอัตราการแลกเปลี่ยนในช่วงสงครามนั้นมันไม่คงที่...จึงขอให้จ่ายเป็นทองคำ.. ****ซึ่งไม่มีใครไปเคลมได้...หลักฐานจากธนาคารที่สวิสว่ามีการโอนไปที่วาติกัน.. ส่วนสำนักวาติกันได้ออกมาปฏิเสธว่าไม่ได้เกี่ยวข้อง...แต่ไม่ยอมให้ข้อมูลอื่นๆ...ทุกอย่างยังคงเป็นความลับเกี่ยวกับทองคำของนาซีที่ตกค้างอยู่.... จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 14:25:22

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่พูดถึงการบุกยึดหมู่เกาะคูริลหน่อยเหรอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 21:00:53

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งรู้ว่าวาติกันก็มีเอี่ยวด้วย แสดงว่าการเมืองในวาติกันก็คงมีลับลมคมในกันอยู่ไม่น้อย จากคุณ : เด็กชายโต๋น เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 18:59:01

ความคิดเห็นที่ 36 #35 สิ่งที่วาติกันกลัวที่สุดก็คือลัทธิคอมมิวนิสต์ครับ จนกระทั่งมีประเด็นว่าโป๊ปสนับสนุนฮิตเลอร์(หรือฟาสซิสต์)ด้วยซ้ำเพื่อป้องกันอิทธิพลคอมมิวนิสต์ไม่ให้เข้ามาในยุโรป จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 20:17:37

ความคิดเห็นที่ 37 @ คุณ zodiac28 ที่หมู่เกาะคูริวนั้นแทบไม่ได้รบเลยค่ะ เพราะญี่ปุ่นยอมแพ้จากแมนจูเรียและ ต้องสละดินแดนส่วนใต้ของ Sakhalin ถือครองมาตั้งแต่ชนะศึกกับรัสเซียเมื่อครั้ง  1905 คืนให้กับเจ้าของเดิมไป.. โซเวียตจึงจำเป็นต้องกวาดเอาหมู่เกาะคูริวคืนมาด้วยเพราะมันเป็นแนวยุทธศาสตร์   ญี่ปุ่นมีเพียงกองร้อยพลปืนรักษาการณ์อยู่ไม่กี่กอง..พี่โซเวียตเล่นบุกไปทั้งปืนใหญ่และเรือดำน้ำ อย่างนี้ไม่เรียกว่าเป็นการรบหรอกค่ะ...เรียกว่าไปไล่ออกไปให้พ้นมากกว่า เพราะการปฏิบัติการเป็นไปแค่สี่วันเอง.. ญึ่ปุ่นก็ยอมแพ้แต่โดยดี...แต่ยังโต้แย้งในเรื่องของพื้นที่ของสี่เกาะ ที่ติดกับฮอคไกโด ที่โซเวียตถือวิสาสะเข้ามาครองไปด้วยหน้าตาเฉย..และยังถือว่าสี่เกาะนี้คือกรณีพิพาท..ถ้าว่ากันตามตัวอักษรในสนธิสัญญาของซานฟรานซิสโก..ที่ว่าโซเวียตจะต้องได้ "หมู่เกาะคูริว" ที่เคยเป็นเจ้าของกลับคืนไป... หากแต่..สี่เกาะ ที่ว่าคือ Iturup, Shikotan, Kunashir, Habomai Islands นั้นเป็นกลุ่มของหมู่เกาะคูริวก็จริง..แต่ไม่เคยเป็นของโซเวียตมาก่อน..จะมายึดได้อย่างไร... แต่โซเวียตก็ทำดื้อตาใส...บอกว่า..ไม่รู้ละ...มันก็เป็นส่วนหนึ่งของเกาะคูริวไง... ญี่ปุ่น..ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร...เพราะเป็นฝ่ายที่แพ้สงคราม.. คงต้องรอจนกว่าวันหน้าฟ้าใหม่..ในโอกาสที่โซเวียตอ่อนแอลง หรือ ตัวเองจะมีอำนาจขึ้นมา.. ค่อยเอามาเปิดประเด็นใหม่.. เอาภาพมาลงใหม่นะคะ..เผื่อผู้อ่านคนอื่นๆจะได้เห็นด้วย.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 20:26:42

ความคิดเห็นที่ 38 @  เด็กชายโต๋น วาติกันมาบทบาทมากกับขบวนการนาซีเลยทีเดียวค่ะ  ด้วยเกรงว่าลัทธิคอมมิวนิสต์นั้นจะมาล้มล้างพระศาสนา อีกทั้งได้ให้การสนับสนุนเยอรมันในรูปขององค์กรกาชาดแบบเต็มรูปแบบ เรื่องนี้จะมาขยายให้ฟัง...ในเรื่องของหลังสงครามที่เหล่านาซีที่แตกกระเจิงหนีไปอยู่ประเทศโน้นประเทศนี้.. พวกเขาออกไปนอกประเทศได้อย่างไร...ในขณะที่ถูกตามล่าจากกองทัพพันธมิตรที่ล้อมกรอบอยู่.. ปรากฏว่า...ออกไปได้กันอย่างฉลุย  ด้วยบัตรขององค์กรกาชาดออกให้ในชื่อใหม่ นามสกุลใหม่ แถมกาชาดนี่แหละ..จัดเส้นทางหลบหนีแบบเข้าประเทศนู้นออกประเทศนี้..มีจุดคอยช่วยเหลือและสนับสนุน โดยท่านบาดหลวง Alois Hudal พระคาธอลิกออสเตรียนผู้โปรนาซีอย่างสุดลิ่ม ท่านได้่ช่วย Franz Stangl  SS ผู้คุมค่ายนรก ที่ได้ฆ่ายิวไปกว่าล้านคน หนีออกนอกประเทศ และไปอวตารในชื่อใหม่..คนใหม่ได้นานถึงกว่ายี่สิบปี... และไม่ใช่ Franz Stangl คนเดียว...ยังมีนาซีเจ้าบทบาทคนอื่นๆอีกหลายคน  ที่ได้หลบหนีออกไปอยู่ตามประเทศต่างๆที่มีเครือข่ายช่วยเหลือจากเหล่าพระคาธอลิคในประเทศนั้นๆ.. สำหรับวาติกัน..ก็มีข้อให้คิดและเป็นที่น่าเคลือบแคลงเป็นอย่างยิ่ง..เพราะการที่ท่านฮิวดัลได้มีทีท่าชัดเจนกับนาซีอย่างนั้น..Pope Pius XII  ท่านก็ได้ประกาศว่า..ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของฮิวดัล..อีกทั้งไม่ให้ตำแหน่งใดๆในวาติกัน.. แต่... เครือข่ายที่พระฮิวดัลที่ได้มีคลุมไปทั่วยุโรปนั้น..มาจากกลุ่มวงในของวาติกันทั้งนั้น ทั้งหมดนี้..ต้องใช้ทุนมหาศาล.. ท่านยิ่งใหญ่ขนาดเขียนจดหมายไปหา ปธน.ฮวน เปรอง แห่งอาเจนติน่า ขอวีซ่าและสนับสนุนให้อยู่ในประเทศกับเหล่าอดีตทหารหาญผู้ต่อสู้ระบบคอมมิวนิสต์ (ไม่มีการกล่าวว่าเป็นนาซี) จำนวนที่ท่านขอนั้น..ไม่ใช่คนสองคน  แต่เฉียดหมื่น... และท่านก็ได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ...นับว่าเส้นใหญ่กว่าก๊วยจั๊บ... Franz Stangl จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 21:12:44

ความคิดเห็นที่ 39 เพราะการเดินพาเหรดฉลองชัยชนะที่จตุรัสแดงนั้น ได้สร้างความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ให้กับกองทัพโซเวียต  ดังนั้น..เพื่อที่จะประกาศสู่สายตาของชาวโลก สตาลินจึงมีนโยบายที่จะทำอย่างเดียวกันที่กรุงเบอร์ลิน..กับกองทัพของฝ่ายสัมพันธมิตร...ในวันที่ 7 กันยาบน และ..พระเอกในงานนี้ ก็คือ แม่ทัพซูคอฟเช่นเคย.. แต่..เหล่าแม่ทัพฝ่ายสพม. ต่างเห็นเป็นเรื่องแปลกและขำขันมากกว่า...เลื่อมใส..(ตามนิสัยโผงผางของจีไออย่างแม่ทัพ ยอร์จ แพตตัน) ท่านได้เขียนจดหมายไปเล่าให้ศรีภริยาที่อเมริกาฟังว่า... "เค้าแต่งตัวมาอย่างเต็มยศเหมือนกับจะไปเล่นละครที่ไหน..เหรียญตราติดมาเต็มแผงหน้าอกเลยเธอ...เค้าตัวเตี้ย ออกจะอ้วนๆด้วยซ้ำ คางยื่นๆคล้ายพวกลิง แต่ดูไม่น่าเกลียด มีตาสีฟ้า"   น่าเสียดายที่ตอนนั้น แม่ทัพแพตตั้นไม่ได้เห็น ชายร่างเตี้ยที่ว่า..ได้ควบคุมการขี่ม้าได้อย่างสง่างามที่จตุรัสแดง...ไม่งั้นอาจจะรู้จักและประทับใจในตัวแม่ทัพซูคอฟมากกว่านี้... งานสำคัญอีกชิ้นหนึ่งที่แม่ทัพซูคอฟต้องทำ..นั่นคือการจัดการประชุมที่ Potsdam ที่สามผู้นำ คือ สตาลิน, เชอร์ชิลล์ และ ปธน. ทรูแมนจะทำการเข้าพบปะหารือเกี่ยวกับอนาคตของเยอรมัน การประชุมได้จัดขึ้นที่ Cecilienhof Palace...สตาลินได้เดินทางมาถึงกรุงเบอร์ลินทางรถไฟในวันที่ 16 กรกฏาคม มีท่าทางค่อนข้างตื่นเต้นในการที่จะเห็นสภาพของเบอร์ลิน แบบปรักพัง... ส่วนเชอรชิลล์ และ ทรูแมน...ไม่สนใจต่อการเที่ยวชม...ขอมาถึงและเข้าประชุมเลย.. การประชุมครั้งนี้..แม่ทัพซูคอฟไม่มีตำแหน่งที่นั่งในฐานะผู้เข้าประชุมแต่อย่างใด..เพราะเป็นแค่ฝ่ายจัดงานเพื่อความเรียบร้อย...ก็ได้แต่คอยรับฟัง ทีมของสตาลิน มีแม่ทัพอันโตนอฟ ผู้ซึ่งเพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่คือเสนาธิการกองทัพบก ซึ่งได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจะทำสงครามแมนจูเรียกับญี่ปุ่น และ รัฐมนตรีต่างประเทศ นายโมโลตอฟ การประชุมนั้น..มีหลายขั้นตอนด้วยกัน  ในตอนหนึ่งที่ปธน. ทรูแมน ได้บอกกับสตาลินถึงเรื่อง "อาวุธร้ายแรง" ที่อเมริกาได้คิดค้นขึ้นมาได้... สตาลินไม่ได้ว่ากระไร..ทำท่าไม่สนใจ...แต่ต่อมาภายหลังสตาลินได้รีบเปิดโครงการสร้างระเบิดปรมาณูขึ้นมาอย่างรีบเร่ง.. ส่วนแม่ทัพซูคอฟ..ก็เผลอปล่อยไก่ออกมาในงาน..หากแต่ว่า..ตะครุบกลับมาได้ทัน...ด้วยความชาญฉลาดเป็นกรดของท่าน...กล่าวคือ ในการประชุมที่ยาวนานครั้งหนึ่ง...หลังจากประชุมเสร็จ..มีการดื่มค๊อกเทล..และมีการกล่าวอวยพรให้กับเชอร์ชิลล์  ที่แม่ทัพซูคอฟเผลอไปเรียกท่านเชอร์ชิลล์ว่า "คอมราด" (อันหมายถึงการเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อนในระหว่าง คอมมิวนิสต์ด้วยกัน)  แต่ท่านเชอร์ชิลล์..ท่านไม่ใช่ แถมยังเป็นขุนนางศักดินาด้วยอีกต่างหาก...ทุกคนจึงตกตะลึง  ยืนนิ่งเงียบ.. แม่ทัพซูคอฟ..รู้ดีว่าพลาดไปถนัดใจ..ท่านจึงรีบแก้ให้ว่าเป็น การดื่มให้กับ สหายร่วมสงคราม (Comrades-in-arms) วันรุ่งขึ้น...สตาลินแทบไม่รอช้า...เจอหน้าแม่ทัพซูคอฟเข้า..จึงรีบทักว่า.."อ้อ...เดี๋๊ยวนี้มีสหายคอมราดใหม่ที่เป็นถึงขุนนางหญ่ายยยเชียวนะเรา..." การประชุมในปอตสดัม เรื่องหลักๆคือ อนาคตของเยอรมันนับจากนี้ต่อไป...ที่จะไม่มีการติดอาวุธ  ไม่มีนาซี.. ต้องเต็มไปด้วยประชาธิปไตย   และจัดมาตรการจ่ายเงินค่าเสียหาย (ส่วนใหญ่ให้กับโซเวียต) รวมไปถึงการจัดแบ่งเขต แยกพื้นที่กันไปตามแนวภูมิประเทศ   ทุกอย่างเป็นการตกลงกันด้วยดี...ว่าง่ายกันไปหมด... จนกระทั่ง มาถึงปี 1947-48 นี่แหละ ที่ดูเหมือนทุกคนจะพูดจากันไม่ค่อยรู้เรื่อง..ซึ่งเป็นอันเริ่มต้นของสงครามเย็นในต่อมา.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 10:58:50

ความคิดเห็นที่ 40 หลังจากการประชุม...แม่ทัพซูคอฟตั้งมาทำการ"ติวเข้ม" กับลูกน้องในตำแหน่งหัวหน้าหน่วยต่างๆในการที่จะทำความเข้าใจกับประชาชนชาวเยอรมัน และ ทำความเข้าใจกับชีวิตความเป็นอยู่ในวัฒนธรรมของเยอรมัน นอกเหนือไปจากการให้ความรู้เกี่ยวกับ"ภัย" ของลัทธิเผด็จการอย่างนาซี เพราะทหารในกองทัพนั้นมีต่างๆกัน...รวมไปถึงพวกกากเดนเยอรมันที่เป็นพวกมิจฉาชีพ ต่างก็ออกทำมาหากิน.. ยามรบก็รบ..ยามสงบก็ไปเที่ยวล้วงกระเป๋า หรือ ลักขโมย   แต่...ในทุกกรณี...ประชาชนต่างโทษและสาดโคลนใส่ผู้ที่เข้ามาใหม่...ซึ่งทำให้ชื่อเสียงของทหารโซเวียตยิ่งแย่หนักเข้าไปอีก.. ท่านแม่ทัพได้บันทึกไว้ว่า... ในช่วงที่เข้ามาควบคุมเบอร์ลินระยะแรกๆ...ชาวเยอรมันต่างพากันโล่งใจที่เราไม่ได้ไปเที่ยวไล่ฆ่าใคร..ตามที่นาซีได้เคยล้างสมองเอาไว้.. แถมยังเอาอาหารไปแจก...ทำให้พวกเขาเริ่มยอมรับเราได้มากขึ้น...แต่...พออะไรไม่ว่าอะไรเกิดขึ้น ฆาตกรรม ลักขโมย หรือ ข่มขืน...กลายเป็นว่าทหารของเราคือเป้าหมายของการโจมตีไปเสียหมด เราจึงสั่งไปยังทุกหน่วยกอง...ว่า..ไม่ว่าใครก็ตาม..ประชาชนหรือทหาร...ถ้าจับได้่ว่าเป็นมิจฉา หรือ ฆาตกร...โทษคือ การยิงเป้าสถานเดียว.. ในขณะเดียวกัน ..แม่ทัพซูคอฟก็เข้าใจว่า..ทหารทุกคนนั้นก่อนที่จะมาถึงเบอร์ลินนั้นได้ผ่านความทุกข์ระทมอะไรมาบ้าง..อีกทั้งการโปรประกันดาให้เกลียดนาซีนั้น..โซเวียตก็ทำอย่างแข็งแรง ทหารโซเวียตได้เห็นกับตาว่านาซีได้ทำอะไรบ้างกับพวกยิวในค่ายนรก ทั้งที่ Auschwitz, Belzec, Chelmno, Solibor และ Treblinka ซึ่งพวกเชลยที่ถูกกระทำนั้น...ไม่ใช่พวกยิวแต่อย่างเดียว  หากแต่เป็นเชลยรัสเซียด้วยอีกหกล้านคนเช่นกัน.. ในจำนวนนั้นเป็นผู้หญิงเสียเกือบครึ่ง..ที่ต้องมาล้มตายด้วยความหิวโหย เจ็บป่วย..ทารุณกรรม ดังนั้น..ไฟแห่งการแก้แค้นในใจของทหารหาญเหล่านั้น ...ยากที่จะดับให้เย็นลงในระยะเวลาอันสั้น การข่มขืน...นั้นมีจริง...แต่..มันก็ได้เกิดขึ้นกับหญิงชาวโซเวียตที่ถูกกระทำจากทหารนาซีด้วยเช่นกัน ในสเกลที่เทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำ กองทัพแดงไม่ใช่กองทัพเดียวที่ย่ำยี เอาคืนกับเยอรมัน เพราะ ต้องกระจายกันให้ทั่วๆ ระหว่าง อเมริกา อังกฤษ แคนาดา และ ฝรั่งเศส ต่างก็ร่วมด้วยช่วยกัน คำสั่งของแม่ทัพซูคอฟนั้น..ไม่ใช่สั่งออกมาแค่โก้ๆ แต่แม่ทัพเอาจริง... ในวันที่ 30 มิถุนายน ที่ได้ออกหมายเตือนไปทางกรมกองต่างๆให้จับตาดู "โจร" ในเครื่องแบบของทหารโซเวียต ท่านได้ย้ำเป็นกฏว่า ทหารโซเวียตจะต้องอยู่ในอาณาเขตกรมกอง และ หน่วยของตัวเท่านั้น..ไปไหนไม่ได้ นอกจากจะได้รับคำสั่ง.. ถ้าทหารคนไหน...ถูกจับได้ว่า..เดินเข้าออกในบ้านช่องห้องหับของประชาชน...จะมีโทษหนัก  ไม่ใช่แต่ตัวทหารเท่านั้น หากแต่ หัวหน้าจะต้องรับโทษด้วย (ในฐานะที่ปกครองลูกน้องไม่ได้) เท่านั้นไม่พอ..แม่ทัพให้สั่งใหทหารทุกคนมองผู้หญิงได้แต่ชายกระโปรงเท่านั้น...สูงไปกว่านั้น..ไม่ได้เด็ดขาด จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 11:38:11

ความคิดเห็นที่ 41 มาคั่นเวลาหน่อยนึงค่ะ...เมื่อกี้นั่งดูทีวีช่องฝรั่งเศส มาเจอกับข่าวนี้..พลอยพาให้น้ำตาไหลไปด้วย..ตั้งแต่อายุเยอะๆมานี่...ต่อมน้ำตาตื้นเสียจริง... เป็นข่าวของเยาวชนเยอรมัน ลูกหลานนาซี...รวมตัวกันกว่าสามร้อยคน เดินมาร์ชกันไปคารวะค่ายนรกที่เคยเป็นที่สังหารชาวยิว...และมีตัวแทนขึ้นกล่าวคำขอโทษ  ร่ำไห้วิงวอนขอการให้อภัย... พวกเขาจะพากันเดินไปเยี่ยมคารวะให้ครบทุกค่าย..ใครที่ต้องการจะร่วมในการเดินแบบครูเสดของพวกเขาก็ยินดี... http://www.francetvinfo.fr/video-des-petits-enfants-de-nazis-demandent-pardon_131801.html จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 14:22:38

ความคิดเห็นที่ 42 ว่าจะถามว่า    ในบรรดามหาอำนาจที่ชนะสงคราม    ฝรั่งเศสกับจีนมีบทบาทยังไงกับเยอรมันมั่งครับ       จากที่เล่ามาดูเหมือนฝรั่งเศสไม่ได้เข้าประชุมกับเขาด้วยซ้ำ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:37:02

ความคิดเห็นที่ 43 @ คุณ zodiac28 คุณถามสั้นๆแต่....เรื่องราวนั้นยาวมากค่ะ..เรื่องฝรั่งเศสนั้น  เนื่องจากฝรั่งเศสได้พ่ายให้กับนาซีแบบว่าไม่ทันตั้งตัวสู้ด้วยซ้ำ...ผู้นำประเทศที่ต้องไปเลือกเอามาจากอดีตวีรบุรุษในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง จอมพล ฟีลีป เปเตน (Philippe Pétain) ให้มาต่อรองกับเยอรมัน แบบว่า ตามใจทุกอย่าง จะเอาอะไรก็ให้..ส่วนนายพล เดอ โกลล์  คือทหารหนุ่มหัวรุนแรง ที่ลี้ภัยไปตั้งเป็นรัฐบาลอิสระอยู่ที่กรุงลอนดอน คอยสนับสนุนกลุ่มรักชาติให้ทำการต่อต้านนาซีในทุกรูปแบบ แต่..เนื่องจากฝรั่งเศสไม่เหลือค่าอะไรให้กลุ่มสามมหาอำนาจต้องมาเอาอกเอาใจ แถมสตาลินยังเคืองฝรั่งเศสไม่หาย..ในเรื่องที่ช่วยส่งส่วยและกำลังบำรุงให้กับกองทัพนาซีในการไปรุกรานโซเวียต ตอนที่ประชุมที่คาซาบลังกา (Casablanca Conference) ที่ Morocco ในเดือนมกราคม 1943 อันเป็นการประชุมเพื่อที่วางแผนต่อการเข้าสู่ยุโรปของกลุ่มสัมพันธมิตร..ผู้ที่มาร่วมประชุมคือ ปธน. รูสเวลต์, เชอร์ชิลล์  สตาลินนั้นมาไม่ได้ เพราะเป็นช่วงของสงครามที่สตาลินกราดกำลังอยู่ในจุดเดือด..งานนี้ นายพลเดอ โกลล์ได้รับเชิญให้เข้ามาร่วมด้วย   แต่...เขาปฏิเสธในทีแรก เชอร์ชิลล์เลยขู่ว่า..ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไร...ทางเราจะได้ตั้งให้ Henri Giraud เป็นผู้นำของขบวนการฝรั่งเศสเสรีไปเลย... นายพล เดอ โกลล์ จึงเปลี่ยนใจ และมาเข้าร่วมประชุมด้วยอย่างอิดๆออดๆ   แต่นาย อองรี จิโรด์ ก็ได้รับเชิญให้มาด้วยเช่นกัน...นับว่าเป็นสถานะการณ์ที่อึดอัดอย่างยิ่ง เพราะ ทั้งสองไม่มีความเป็นญาติดีต่อกัน..แต่ก็ต้องฝืนใจจับมือกัน เพราะปธน. รูสเวลต์ขอร้อง..ครั้งเดียวเท่านั้น เพราะนักข่าวได้ขอให้จับมือกันอีก จะได้ถ่ายรูป... ทั้งสองปฏิเสธ..บอกว่า ครั้งเดียวก็เกินพอ... ส่วน...การประชุมที่ยัลต้า...ฝรั่งเศสไม่ได้รับเชิญให้ไปร่วมประชุม (รวมทั้งจีนด้วย) แต่.. หลังจากที่ประชุมที่ยัลต้าแล้ว..ปธน. รูสเวลต์ ได้เชิญให้นายพลเดอ โกลล์ ไปพบเพื่อที่จะหารือในเรื่องช่วยเหลือ แต่ นายพล เดอ โกลล์ ปฏิเสธไป..บอกว่า..ถ้าอยากจะพบ..ก็มาหาที่ฝรั่งเศสก็แล้วกัน.. (เล่นเอา..ปธน. รูสเวลต์ รู้สึกชังน้ำหน้านายพล เดอ โกลล์ ไปเลย...) เนื่องจาก...ฝรั่งเศสได้มีขบวนการใต้ดินที่ต่อต้านนาซีแบบชัดเจน..มีการปฏิบัติการแบบเป็นรูปธรรม รวมไปถึงการร่วมสู้รบกับกองทัพหลังจากที่ยกพลขึ้นบกมาแล้ว.. แต่ก็เป็นการรบสไตล์ฝรั่งเศสที่ไม่ยอมฟังคำสั่งของแพตตัน หรือ ไอเซ่นฮาวร์ ซึ่งสร้างความปวดหัวให้กับกองทัพแยงกี้อย่างที่สุด.. (ดิฉันเคยเขียนเรื่องนี้ไว้แล้ว..ในเรื่อง ไวน์ ไวน์ ) กองทัพอังกฤษและอเมริกา..จำเป็นจะต้องมียามไว้เฝ้าบ้าน เนื่องจากพอเสร็จสิ้นสงครามแล้ว ต่างคนก็ต้องกลับบ้านของตัวเอง สตาลินได้กวาดเอายุโรปส่วนกลางไปเกือบหมดแล้ว.. เหลือก็แต่ ฝรั่งเศส...ที่พออาศัยให้คอยเป็นหูเป็นตา...จึงยอมเอาใจให้เข้ามามีบทบาทแบ่งเค้กในฐานะผู้ชนะด้วยในตอนหลัง.. ฝรั่งเศสจึงได้ แคว้น Alsace-Lorraine กลับคืนมาจากเยอรมัน ที่ถือครองไปตั้งแต่ครั้งสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง.. ที่เมืองหลวงของแคว้นอัลสาซ  คือ Strasbourg**  นี่เอง..ที่กองทัพฝรั่งเศสมุ่งหน้าเข้าไปแบบไม่ฟังใคร..ไม่รอใคร.. ตอนนั้นสงคราม battle of the bulge กำลังร้อนฉ่า...แม่ทัพแพตตั้นได้ประกาศให้กองทัพฝรั่งเศสถอนตัวออกมาจากสตารส์บรูคก่อน...เพราะอาจเสี่ยงต่อการปิดล้อมของเยอรมันได้.. ฝรั่งเศสบอกว่า..ไม่ไปไหนทั้งสิ้น..ตรูจะอยู่ที่นี่..สู้ตรงนี้..สู้จนตาย.. แล้วก็ไม่ขยับเขยื้อนจริงๆ... กองทัพสัมพันธมิตรต้องยอมแพ้ให้กับความดื้อรั้นของฝรั่งเศส..แบบว่า..เอาไงก็เอา.. และในที่สุด..อัลสาซ-ลอร์เรน ก็กลับคืนมาสู่ฝรั่งเศสสมใจ.. ส่วนเรื่องสองนายพลฝรั่งเศสที่ไม่ถูกกันระหว่าง เดอ โกลล์ กับ อองรี จิโรด์ นายร้อยจาก St Cyr เหมือนกัน...ไม่ใช่อะไรเลย..นอกจากเสือสองตัวอยู่ถ้าเดียวกันไม่ได้  เพราะกินกันไม่ลง..ว่าด้วยทฤษฏีของรถถัง...เก่งด้วยกันทั้งคู่... **ดิฉันไปเที่ยวมาเมื่อปีที่แล้วค่ะ...เห็นแล้วจึงเข้าใจว่า ทำไมฝรั่งเศสถึงอยากได้คืนหนักหนา เพราะเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยศิลป และ วัฒนธรรมโบราณ มีพระวิหารที่ (เคย) จัดว่าสูงที่สุดในโลก (มาเสียแชมป์ไป ตอนศตวรรษที่สิบเจ็ด) แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 14:50:34 จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 14:41:47

ความคิดเห็นที่ 44 ส่วนจีน...นี่คือมหากาพย์เลยนะคะ...แต่เอาสั้นๆละกัน เจียงไคเช๊ค มีศึกสองด้าน...จากขบวนการกองทัพปลดแอกประชาชนนำโดย..เมา เซ ตุง และจากผู้รุกราน คือ ญี่ปุ่น... สหรัฐอเมริกา ได้ส่งเสียและช่วยเหลืออย่างเต็มที่..ไม่ใช่ใครที่ไหน ปธน. รูสเวลต์ อีกตามเคย.. แต่การช่วยเหลือนั้น..มีการขาดตอนไปบ้าง..เพราะข่าวจากเส้นสายข่าวกรองมาถึงหูปธน. นั้น.. มันมีหลายนัยยะ...นั่นคือการคอร์รัปชั่นอย่างมโหฬารในรัฐบาลของนายพลเจียง เนื่องจาก กระเป๋าสตังค์นั้น คือ เหล่ามหาเศรษฐีตระกูลซ่ง อันเป็น พี่เขย.. ซึ่งเหล่ามหาเศรษฐีนั้น..ได้ทำการเซ็งลี้ควบคู่กับไปก้บสงครามที่เอาเงินดอลล่าร์ที่ส่งมาช่วยนั้นไป หาเศษหาเลยปันผลกันอย่างสนุกสนาน... เมื่อสหรัฐได้เริ่มเฉื่อยชาลงไปกับการสู้รบของนายพลเจียง...เขาจึงส่งศรีภริยา มาดามเจียง ผู้ซึ่งเคยไปอยู่อเมริกามาร่วมสิบปี...และไปเป็นแขกของมาดาม รูสเวลต์ ผู้ซึ่งมีบทบาทมากทางการเมือง เกี่ยวกับสิทธิสตรีและเด็ก.. สองสตรี...เข้ากันได้ดีในช่วงแรกๆ...เพราะคุยกันถูกคอถึงเรื่องประชาธิปไตย...เรื่องการเมืองแบบมือสะอาด ทำเพื่อประชาชน.. แต่..ต่อมามาดามเจียงเริ่มออกลาย...เช่นขอสิทธิพิเศษให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายศุลกากรไปนำของออกมาให้ คือ บุหรี่กว่าพันตัว ที่ถูกกักเอาไว้ (อันเป็นเรื่องผิดกฏหมายของสหรัฐ) หรือพูดถึงเรื่อง การเป็นอยู่ของเด็กกำพร้ากว่าสามพันที่เธอได้ตั้งมูลนิธิช่วยดูแลให้... เรื่องนี้..นักเขียนสตรีนามอุโฆษ รางวัลโนเบล Pearl S. Buck (ผู้ซึ่งรู้เรื่องราวในจีนเป็นอย่างดี) ได้แย้งให้มาดามรูสเวลต์ ฟังว่า...เด็กกำพร้าภายใต้รัฐบาลของนายพลเจียงนั้น ถูกปล่อยปละละเลย กินอยู่กันตามข้างถนน ถ้าจะเทียบไปแล้ว..ระบบดูแลเด็กกำพร้าของคอมมิวนิสต์ ภายใต้การนำของเมาเซตุง นั้น ดีกว่าหลายเท่า..เพราะเขาเอาไปเลี้ยงในระบบคอมมูน..ทุกคนช่วยกันดูแล ตอนที่มีกระประชุมที่ ไคโร (Cairo Conference) ประเทศอียิปต์ (ก่อนจะไปประชุมที่เตห์รานสองวัน)  เดือนพฤศจิกายน  1943 ผู้ที่ร่วมเข้าประชุม คือ ปธน. รูสเวลต์ เชอร์ชิลล์  เจียง ไค เช๊ค ส่วนสตาลินนั้นพอรู้ว่านายพลเจียงมาด้วย..ก็เลยขอตัว..เพราะตอนนั้นโซเวียตได้ลงนามสัญญาสงบศึกกับญี่ปุ่นอยู่ เลยไม่อยากให้ดูไม่ดี...การประชุมครั้งนี้  เนื้อความเกี่ยวกับเรื่องของฝั่งเอเซีย และการจัดการกับญี่ปุ่นหลังจากสงคราม.. และผลสรุปของการประชุม คือ ญี่ปุ่นจะต้องยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไขเท่านั้น ส่วนดินแดนที่ยึดครองไปจากหมู่เกาะในแปซิฟิคตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง..จะต้องเอากลับคืนมา..ส่วนที่เอาไปจากจีน ก็ต้องเอาคืนมาด้วย..แต่..เกาหลี ยังคงมีเอกราชอยู่เหมือนเดิม.. การไปประชุมที่ไคโรนี้..นายพลเจียงได้นำศรีภริยาไปเป็นกระบอกเสียงช่วยพูด (ขอกำลังบำรุงเพิ่ม)ให้ด้วย ซึ่งสหรัฐก็ได้จัดการให้ตามที่ขอ.... แต่ต่อมา..พอสรุปว่า..ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน... พอแตกใบอ่อนเป็นขบวนการคอร์รัปชั่น ที่ประชาชนไม่เอาด้วยกับนายพลเจียง...ยอมไปเป็นคอมมิวนิสต์ดีกว่า.. เมา เซ ตุง...จึงขึ้นมาเป็นประธานเมา..และจีนได้กลายเป็นพื้นที่สีแดงไปในทุกตารางนิ้ว.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:34:36

ความคิดเห็นที่ 45 Alsace-Lorraine นี่เรื่องยาวครับ แต่เดิมเป็นขอฝรั่งเศสอยู่แล้ว แต่พอฝรั่งเศสแพ้สงคราม Franco-Prussian ไกเซอร์ก็ยึดเอา2เมืองนี้ไป ความจริงบิสมาร์คคัดค้านสุดตัวแล้วว่าอย่าไปเอามา      แต่ไกเซอร์ไม่ฟังเสียง ฝรั่งเศสก็แค้นๆๆๆ     จนต่อมาเกิดสงครามโลกครั้งที่1 ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ    ฝรั่งเศสเลยยื่อข้อเรียกร้องเอา Alsace-Lorraine คืนจากเยอรมัน พอสงครามโลกครั้งที่2เริ่ม   ฝรั่งเศสพลาดโดนน็อคอย่างรวดเร็ว เยอรมันเลยเอา Alsace-Lorraine ไปอีก แย่งกันไปแย่งกันมา จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:36:24

ความคิดเห็นที่ 46 ส่วนจีนนี่ดูแล้วค่อนข้างอาภัพนะครับ      ทั้งที่เป็นผู้ชนะสงครามทั้ง2ครั้ง    แต่ผลตอบแทนที่ได้มันน้อยเอามากๆ สงครามโลกครั้งที่1จีนก็แทบไม่ได้อะไรเลย     ดูๆไปแล้วเสียอีกต่างหาก    เพราะทรัพย์สินต่างๆของเยอรมันในจีน    แทนที่จะคืนให้จีน   กลับโอนไปให้ญี่ปุ่น สงครามโลกครั้งที่2ก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรมากนัก     ความช่วยเหลือก็แทบไม่มี    แต่ความเสียหายมหาศาลเอามาก เทียบกับไทยที่สงครามโลกครั้งที่2ไม่ได้เป็นฝ่ายชนะ    แต่ความเสียหายต่ำกว่าผู้ชนะอย่างเทียบกันไม่ได้เลย     จีนคนตายหลักสิบล้าน     คนไทยตายหลักร้อย      บ้านเมืองในไทยก็เสียหายไม่มาก      แต่จีนนี่เละเทะไปทั้งแผ่นดินก็ว่าได้ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:43:03

ความคิดเห็นที่ 47 ดูเหมือนลูกชายเจียงไคเช็ค  ก็ไปจบโรงเรียนนายร้อยทหารบกจากเยอรมันใช่มั้ยครับ  พี่วิ จากคุณ : Dearance เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 15:33:01

ความคิดเห็นที่ 48 @ คุณ  Dearance เรื่องลูกของท่านเจียง ไค เช๊ค นี่ก็มันสส์มาก... ลูกจริงๆ..คือ  เจียง จิง  กัว (Chiang Ching-kuo) เกิดจากภรรยาที่มีอายุแก่กว่ากันเกือบสิบปี เพราะแม่หาให้...ส่วนตัวบิดาก็ไม่ได้เลี้ยงดูอะไร เพราะต้องไปเรียนหนังสือ ปล่อยให้เป็นเป็นเรื่องของเมียและแม่...แต่พอลูกโตขึ้นมา..ตัวพ่อก็เริ่มเฮี๊ยบทันทีในเรื่องการศึกษา เจียง จิง กัว ได้ถูกส่งไปเรียนโรงเรียนของโซเวียตที่สอนอยู่ในเมืองจีน จนเขาได้ถูกล้างสมองและฝักใฝ่ในระบบของโซเวียต จึงได้ไปเรียนต่อในกรุงมอสควา  มีเพื่อนร่วมรุ่น นามว่า เติ้ง เสี่ยว ผิง ด้วยนะ... ในที่สุด เขาได้แต่งงานกับหญิงชาวรัสเซีย และได้สรรเสริญระบอบคอมมิวนิสต์ของโซเวียตว่าดีกว่าสิ่งที่พ่อของเขาได้ทำอยู่... เท่ากับเอาน้ำมันไปราดในกองไฟ...เพราะเจียง ไค เช๊ค ถึงกับตัดหางปล่อยวัด.. กว่าจะเข้าหน้ากันติดได้..ก็สิบกว่าปีผ่านไป เมื่อ เจียง จิง กัว ได้หอบลูกและเมียชาวรัสเซียกับมาเมืองจีน.. และได้มาเป็นกำลังที่สำคัญให้กับผู้บิดา... แต่... นายพลเจียง ไค เช๊ค ไปรับเด็ก(ญี่ปุ่น) มาอุปการะมาเป็นลูกเลี้ยงคนหนึ่ง เมื่อตอนที่เขาลี้ภัยการเมืองไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ตั้งชื่อว่า...เจียง ไหว่ กัว  แต่เขากลับรักเด็กคนนี้หนักหนา..ส่งไปเรียนที่ Munich Military Academy, เยอรมัน..จนได้เป็นทหารในกองทัพนาซี  ตอนที่ฮิตเล่อร์กำลังจะเริ่มทำสงคราม เขาได้ยาตราทัพเข้าไปในออสเตรียก่อน...ซึ่งกลายเป็นว่า..เป็นการรวมดินแดนแบบคนทั้งประเทศต่างยินดีและยินยอมพร้อมใจ.. เจียง ไหว่ กัว ก็เป็นหนึ่งในผู้บังคับการกองร้อยรถถังในทริปนั้นด้วย... และได้รับการเลื่อนยศให้เป็นร้อยโท...กำลังเตรียมตัวในการที่จะไปทำศึกที่โปแลนด์... แต่..เจียง ไค เช๊ค  ผู้บิดาเรียกตัวกลับไปที่ประเทศจีนเสียก่อน... Chiang Wei-kuo จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 16:31:31

ความคิดเห็นที่ 49 #48 นี่มัน อั๋น สิรคุป เมทะนี นี่นา จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 21:37:09

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีค่ะ กลับมาแล้วค่ะ การบ้านทำไมเยอะจัง ฮือๆ ตอนสิบทั้งตอนเลย ขอแปะไว้ด้วยทัศนียภาพจากวัด Waujeongsa ประเทศเกาหลี เพื่อพักสายตาค่ะ (โดดเรียนไปเคลียงานก่อนนะคะ เดี๋ยวมาค่ะ) แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 55 10:39:53 จากคุณ : vad (vad) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 10:39:36

ความคิดเห็นที่ 51 รูปค่ะ จากคุณ : vad (vad) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 10:42:41

ความคิดเห็นที่ 52 มาต่อแล้วค่า... จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 11:31:48