ความคิดเห็นที่ 1 เล่มนี้ผมชอบมาก จากคุณ : สาหร่ายเกลียวทอง เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 23:55:50

ความคิดเห็นที่ 2 เล่มนี้ผมท่องเลยครับ ศัพท์เยอะดี จากคุณ : สาหร่ายเกลียวทอง เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 23:57:27

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นเรื่องยากมากที่จะเปลี่ยนคนเกลียดภาษาในเวลาอันสั้น. ดังนั้นตอนเด็กอย่าไปยัดเยียดแกรมมาร์ให้เด็กเลย เดียวจะเกลียดฝังใจแบบผม จากคุณ : สาหร่ายเกลียวทอง เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 00:03:12

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ชอบเพราะไม่เก่งแทบสื่อสารไม่ได้ จากคุณ : ibabiez เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 00:26:32

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าจะไม่ชอบ คงเพราะในโรงเรียนไทยสอนได้น่าเบื่อมากล่ะมังครับ ... จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 00:48:07

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนผมเรียนประถมต้นที่โรงเรียนใหม่  พอถึงชั่วโมงภาษาอังกฤษ ก็จะตื่นเต้น เครียด มือเย็น ....ความรู้ต่ำมุดดิน เพราะที่เรียนเดิมประถมต้น ....เขาไม่มีสอนภาษาอังกฤษเลย มาเรียนที่ใหม่วันแรก ครูจับทดสอบภาษาอังกฤษ  ...เราแค่เริ่มท่อง เอ บี ซี  แล้วหัดเขียนจำตัวอักษรเท่านั้น จำได้ว่าแทบร้องไห้ (แบบน้ำตาปริ่มๆ)  ตอนส่งกระดาษเปล่า แล้วครูมองหน้า  (ยังจำได้ว่ามันเป็น  ทำนอง This is a ............. เป็นรูป แล้วก็ให้เราเติมคำ  ขนาดไอ้ This is ตอนนั้นยังไม่รู้  แล้วจะไปเติมอะไรได้) เรียนปีต่อๆ มา ชั่วโมงภาษาอังกฤษก็เป็นอะไรที่เลวร้ายมาก  เรื่องตัวเย็น ไม่สบตาครูนี่ธรรมดามาก  แล้วสอนแกรมม่า ก็แบบจดเป็นเล่ม ชั่วโมงนึงเขียน 3-4 กระดาน เขียนแล้วไล่ลบซ้าย ลบขวา  จดจนปวดมือแถมไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก เริ่มมีแสงสว่างตอน ม.ปลาย เพราะฟังเพลงภาษาอังกฤษแล้วซึ้งมาก  เลยพยายามจะแปลรู้ความหมาย (ซึ่งจริงๆ แล้วความหมายในเพลงนี่แปลยากมาก)  เริ่มไปนั่งหลับ (เรียนพิเศษ) ที่โฮมออฟอิงลิช แถว ถนนราชดำเนิน  ความรู้เริ่มซึมเข้าไปตอนหลับๆ ตื่นๆ   เริ่มสนใจได้ Apple II  จนต้องไปหาตำราคู่มือมันมาอ่าน ที่เป็น text ภาษาอังกฤษ  (จริงๆ ตำราศัพท์มันง่ายๆ อยู่แล้ว)  เริ่มเรียนเขียนชุดคำสั่งภาษาเบสิค (ที่เป็นอังกฤษอีกนั่นแหละ)   ....ตอนนี้ ชั่วโมงภาษาอังกฤษมือไม่เย็นแล้ว พอจะเอ็นทราน  แกรมม่าก็แน่นเปรี้ยะ  ศัพท์ก็รู้มั่ง ไม่รู้มั่ง ฝึกอ่านเร็วแบบ skim scan ข้ามๆ เอาคำตอบ จนคล่อง เรียนไปจนจบ  แล้วไปเริ่มมือเย็น อีกทีตอนทำงานวันแรก นายญี่ปุ่นให้แปลข่าวในบางกอกโพสต์ชิ้นนึง  ด้วยความที่มันเป็นเรื่องศัพท์เทคนิค  ข่าวเดียว เปิดดิก ไปครึ่งวัน  ....ไปเสร็จตอนเย็นแบบกระพร่องกระแพร่ง   แล้วไปเริ่มเขียนโต้ตอบ telex มีแปลข่าวสารประกาศส่งไปญี่ปุ่น   ......การฟัง พูด เขียน ในบริษัทต่างชาติก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้น ไปทำงานที่ใหม่ คราวนี้บานเบอะ ต้องเขียนจดหมายกับต่างชาติ ประมาณตั้งแต่ สิบกว่าฉบับ ไปจนถึง เกือบ 50 ฉบับ  "ทุกวัน"  มีทุกทวีป.....  ส่งมันรอบโลก    .....เกือบตาย  (ดีที่มีเสมียนน้องผู้หญิงเขาช่วยพิมพ์)  แถมยังต้องไปแปลความหมาย สิ่งของสาระพัดที่จดทะเบียนไว้ในเครื่องหมายการค้า  อธิบายเขาให้รู้เรื่อง แล้วเอามาแจกแจงจดทะเบียนตามกฎหมายใหม่ เขียนๆๆๆๆๆ  จนไม่เอาเนื้อหาแล้ว  เอา mood เอา emotion กันเลยที่เดียว  ...เช่น ตั้งใจเขียนให้ไม่รู้เรื่อง (แต่ไม่โดนด่า)   เขียนสั่งฝรั่ง ญี่ปุ่นให้มันเชื่อตามที่เราบอก (อย่าดื้อๆ)  เขียนขอโทษ+ปลอบประโลม (แล้วให้มันใช้งานเราต่อ)   เขียนให้มันเห็นใจ (ขนาดมีคนบอกว่า คนอ่านมันคงน้ำตาแทบไหลด้วยความเห็นใจ ยอมตามที่เราขอ.....)    เขียนจนเกือบๆ จะอัตโนมัติแบบปากกามัน "ไหล" ไปเอง  ........แล้วภาษาไทยก็พลอยดีขี้นไปด้วย มาถึงทุกวัน ก็ได้ใช้มันเปิดโลก ใช้ค้นคว้าความรู้ต่างๆ ได้มโหฬาร  ได้ทั้งสาระ  ความบันเทิง (อย่างฟังหนัง sound track รู้เรื่อง   จะมันส์กว่าฟังพากษ์ไทย หรือ นั่งอ่าน sub มาก  หรือ อย่างไม่ต้องรอเขาแปลนิยายสนุกๆ อย่าง Harry Potter มาเป็นไทย อ่านได้ก่อนนานมาก)   ........อยากจะบอกว่า  อย่าไปตั้งใจเกลียดภาษาอังกฤษมันเลย มันแค่เครื่องมือเท่านั้น  คอยสงสัย "อยากรู้" ไปเรื่อยๆ อย่าหยุด เท่านั้นก็พอ จากคุณ : birdeyeview เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 00:50:01

ความคิดเห็นที่ 7 เกลียดเพราะวิธีการสอนของครูไทย จำได้ว่าเรียนครั้งแรกครูสอนได้แย่มากๆคืออยู่ดีๆเขียนศัพท์บนกระดาน แล้วเขียนคำแปล แล้วบอกไปท่องมาวันละ 20 คำ รู้สึกเราจะอยู่ ป.4 นะตอนนั้น เราจำไม่ไหวก็เลยแอบจดศัพท์มาในมือ พอครูเอาการ 2-3 วันแรกๆเราผ่านโอเคโดยการแอบดูข้อความที่จดในมือ แต่วันต่อมาโดนครูจับได้แล้วโดนตีซะอานเลย เราก็เลยเกลียดภาษาอังกฤษตั้งแต่นั้นมา แต่เผอิญเราไปใช้ชีวิตในต่างแดนนานๆก็เลยมันเรียนรู้ไปเอง ถ้าม่ายงั้นป่านนี้เราก็คงไม่มีทางเรียนภาษาอังกฤษในเมืองไทยได้ เพราะความเกลียดภาษาอังกฤษมันฝังลึกมากๆ โหวิธีที่เราโดนสอนมานะมันแย่มากๆ การสอนเด็กแบบนี้เด็กมันก็สมองพิการดิ ที่ต้องสอนแบบนั้นอาจเป็นเพราะครูก็พูดอังกฤษไม่ได้แล้วก็เขียนอังกฤษไม่ได้ ก็เลยต้องสอนเป็นคำๆง่ายดี ไม่ต้องเตรียมการสอนให้ยากเหมือนตอนเราพยายามสอนภาษาอังกฤษให้นักเรียนเราเอง ซึ่งเราต้องออกแรงหาสื่อการสอนมาตัดต่อยุ่งยากพอสมควร บางทีหาสือสำเร็จรูปที่เหมาะสมไม่ได้ก็ต้องเขียนบทเรียนขึ้นมาเอง เราว่าการจะสอนภาษาอังกฤษให้ได้ดีน่ะ มันต้องออกแรงเยอะมากๆเลยหละ ต้องทำงานค้นคว้ามากๆ เมื่อหลายปีก่อนตอนเราสอนเด็ก ม.6 เตรียมเอ็นเข้ามหาลัย มีเด็กวิศวะพระจอมเกล้าปี 1 มาขอเรียนด้วย เขาบอกว่าเขาอ่อนอังกฤษเรียนกับ ม.6 ก็ได้ เรียนๆไปสักพักหนึ่งเขากลายเป็นเก่งแซงหน้าเด็กศิลป์ภาษา แล้วเขาพูดกับเราวันหนึ่งว่า "อาจารย์ครับผมเคยเกลียดภาษาอังกฤษมากๆ แต่อาจารย์ทำให้ผมรักภาษาอังกฤษขึ้นมาได้" โหเราฟังแล้วอายมากๆจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี ไม่กล้าสารภาพออกไปว่า เราก็เกลียดอังกฤษ แต่มากัดฟันเรียนเอาหนักๆตอนอายุมากๆแล้ว เพราะเราตกงานนั่นเอง ก็เลยจำเป็นต้องแข็งใจเรียนภาษาอังกฤษอย่างหนัก (เรียนให้รู้มากกว่าเดิมที่เคยเรียนได้โดยไม่ได้ตั้งใจตอนอยู่ต่างแดน) เพื่อให้ตัวเองมีงานทำ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 10:07:33 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 01:08:31

ความคิดเห็นที่ 8 ผมไม่ถึงกับเกลียด แต่ตอนเด็กๆครูที่สอนทำให้น่าเบื่อ พอโตขึ้นมาหน่อย ก็มีครูชาวอินเดียนมาสอน แต่ก็ฟังไม่ ค่อยจะทันแล้วก็มีครูจากคานาดา ค่อยน่าสนใจขึ้นมาอีกนิด พอได้ยินแว่วๆว่าจะถูกส่งไปเรียน ตปท. ก็เลยไปสมัครเรียนที่ A.U.A. ได้ครูชาวอเมริกัน ก็พอจะคุ้นๆกับภาษาบ้าง พอประมาณ เราเด็กหลังวังอยู่แล้ว ฟังแต่เพลงฝรั่ง แถมยังเป็น D.J. อีกต่างหากวันว่างๆก็ไปเดินคุยกับฝรั่งแถวๆ วัดพระแก้วฯ (เมื่อก่อนยังไม่ห้าม) ภาษาที่มีก็นับว่าคุยกับฝรั่งพอไหว แต่ถูกส่งไปอังกฤษ ก็เลยต้องไปเริ่มกันใหม่ อีกที่ Cambridge แล้วก็สอบ G.C.E. ได้ แต่ดันเลือกไปเรียนต่อทางเหนือซะงั้น...นั่นก็หมายถึงต้องเรียนภาษา เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งภาษา นั่นคือ Goerdie จากคุณ : tnu เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 02:03:19

ความคิดเห็นที่ 9 รักภาษาอังกฤษตั้งแต่วันแรกที่เรียน เราเด็กบ้านนอก เรียนภาษาอังกฤษครั้งแรกตอน ป.5 หนังสือ English is Fun Book 1 สอนตัวอักษร 5 ตัว A B C R T และคำศัพท์ 3 คำ BAT RAT CAT ครูสอนดีมาก ออกเสียงได้เป๊ะมาก จนเราติดออกเสียงให้ถูกมาจนทุกวันนี้เพราะเริ่มต้นมาดี อยากให้ถึงวิชาภาษาอังกฤษบ่อยๆ ตั้งตารอมาก มันสนุก มันแปลกใหม่ มาเรียนมัธยมต้น อาจารย์ห่วยแตกมาก ไม่อยากเรียน คือชอบภาษาอังกฤษนะ อยากเก่ง อยากพูดได้ แต่อาจารย์สอนไม่ได้เรื่องเลย ไม่อยากเรียนกับอาจารย์คนนี้ มอปลาย ก็ไม่ได้อีก แกรมมาร์อะไร ไม่รู้เรื่อง ฟัง ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง แต่ก็ยังชอบภาษอังกฤษนะ อยากเก่ง อยากรู้เรื่อง อยากพูดได้ เห็นฝรั่งนี่อยากคุยด้วยมาก แต่คุยไม่รู้เรื่องหรอก ฮ่า ฮ่า เอนทรานซ์ก็คะแนนภาษาอังกฤษเรี่ยดิน เรียนกับกลุ่มชาวโลก (โฆษณาปุ๋ยที่เป็นควายแล้วสวัสดีชาวโลก ใครจำได้ไหม) ยังชอบภาษาอังกฤษนะ เริ่มเข้าใจแกรมมาร์ละ แต่ฟังก็ยังแย่เหมือนเดิม ฟังเทปทีไร เดาทุกที ศัพท์ก็ไม่ได้ ฮ่า ฮ่า จนปีสองเริ่มแชทเพราะเห็นเพื่อนเอกภาษาอังกฤษแชทกับฝรั่ง แล้วเพื่อนพูดภาษาอังกฤษเก่งมาก เฮ้ย อยากเก่งมั่ง แชทมั่ง สอนมั่ง เพื่อนรำคาญนะแรกๆเพราะอินี่ถามทุกคำ พูดอะไรก็ไม่ได้ เค้าตอบอะไรมาก็ไม่รู้เรื่อง แต่แชทไปปีเดียวภาษาก้าวกระโดดเลยนะ เพราะเราจะชอบเอากลับมาทำความเข้าใจ คือฝรั่งพูดมาเราจะเอาประโยคมาชำแหละว่า อะไรเป็นอะไร ประธาน กริยา คำไหนขยายคำไหน แล้วเอาไปสร้างประโยคเอง จำรูปประโยค จำสำนวนเค้ามา เลือกคุยกับคนที่ใช้ภาษาอังกฤษแบบถูกต้อง ส่วนใหญ่เป็นคนแก่นะ ประมาณ 40 ขึ้น เค้าจะไม่ใช้ภาษาวัยรุ่น หาเรื่องคุยกับฝรั่ง ไปสมัครเป็นครูสอนภาษาไทยให้ฝรั่งนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอเมริกา เจออาจารย์ฝรั่งก็เข้าไปคุย คุยๆๆๆ ฟังๆๆๆ เฮ้ย อยู่ๆก็กลายเป็นคนเก่งภาษาอังกฤษขึ้นมาซะงั้น ไปสอบโทอิคได้ตั้ง 700 ฮ่าฮ่า คือบอกว่าตั้งเพราะว่าจากคนที่โง่มากกกกกกกกกกกกกกก ฟังไม่ออกสักคำ ได้ส่วนฟังตั้ง 415 คะแนน มันน่าดีใจไหมล่ะ ฮ่า ฮ่า อันที่ไปสอบนั่นก็เป็นสิบกว่าปีมาแล้วนะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้สอบอะไรอีก ตอนนี้ก็ยังชอบภาษาอังกฤษ และเรียนรู้อยู่ทุกวัน แต่ตอนนี้เริ่มจะก้าวหน้า อยากแปลนิยาย อยากออกหนังสือแปลของตัวเอง ไม่รู้จะมีวันนั้นมั้ย จากคุณ : Le Cielo เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 08:32:59

ความคิดเห็นที่ 10 ผมคิดว่าวิชาไหนที่เราเกลียด ก็เป็นผลมาจากการที่เรามีพื้นฐานหรือความเข้าใจในเรื่องนั้นที่ไม่ดี จึงทำให้พาลรู้สึกไม่ชอบไปด้วย เหมือนคนที่เกลียดคณิต ก็เพราะไม่เก่งวิชาคำนวนมาตั้งแต่สมัยเรียน ดังนั้นคนที่ไม่ชอบภาษาอังกฤษ จึงเป็นคนที่อาจจะไม่ถนัดในวิชานี้ก็เป็นได้ (ค.ห.ส่วนตัว) จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 09:59:52

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเริ่มไม่ชอบวิชาภาษาอังกฤษตอน ม.2  รู้สึกว่ามันยาก  ทั้งๆที่ตอน ป.5-ป.6 ผมชอบวิชานี้มาก   ครูก็ชมว่าเรียนเก่ง จากคุณ : เสือดำขโมยใจ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 12:32:20

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนประถมไม่ชอบ เพราะโดนตีมือตามจำนวนคำที่สะกดคำศัพท์ผิด ตอนระดับมัธยมต้น - ปวช. (ย้ายไปอยู่ต่างประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ) ไม่ชอบเพราะต้องเรียนผ่านภาษาที่สาม อาจารย์สอนอะไรไม่เข้าใจ ก็นะ.. ภาษาของประเทศที่เราไปอยู่ยังไม่คล่องเลย... เลยเป็นวิชาที่ได้คะแนนน้อยที่สุด (แต่ตอนนั้นก็อยากเก่งนะครับ แต่ติดขี้เกียจ) กลับมาเรียนต่อเมืองไทย (ด้วยเหตุผลส่วนตัว) อังกฤษงูๆปลาๆของเรามันสูงกว่ามาตราฐานเด็กไทยทั่วไป ได้ A ทุกวิชาที่เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ เพราะเค้าตัดคะแนนตามค่าเฉลี่ยของห้อง (คือเพื่อนส่วนใหญ่ได้คะแนนน้อยนั้นแหละ) ณ ตอนนี้ยังไม่สนใจแกรมม่าเช่นเคย (ตอนนั้นแค่คิดว่าอ่านออกรู้เรื่องก็พอ) พอมาเรียนระดับป.โท สถาบันด้านไอทีแห่งหนึ่ง ตอนสอบคัดเลือกมีสอบภาษาอังกฤษ ภาคเสาร์อาทิตย์ + ภาคค่ำรวมกันสองร้อยกว่าคน มีคนไม่ต้องเรียนอังกฤษเพิ่ม 10 คน ( เราเป็นหนึ่งในนั้น ดีใจมากเพราะขี้เกียจไปเรียนเพิ่มตอนค่ำ) แกรมม่าก็ยังไม่สนใจเหมือนเดิม อ่านออกรู้เรื่องเป็นพอ ไปสอบ toeic ตอนเทอมแรก (เพราะเป็นหนึ่งในเงื่อนไขของการจบ ป.โท ต้องให้ได้ 700 ขึ้น) ก็ไปสอบโดยไม่สนใจในส่วนของ error correction ถ้ารู้ว่าอ่อนอะไรก็ไปเน้นจุดแข็งของตัวเอง (ได้ฟัง + อ่านเร็ว) ได้มา 715 คะแนน เกิดอยากสอบ ielt แต่มีเขียน essay ด้วยนี่หว่า แกรมม่าไม่ได้เลย tense ก็ยังไม่เคยสนใจจะอ่าน แต่ไม่อยากเข้าคอร์สเรียนพิเศษที่ไหน (เสียดายตัง) เลยมาเจอห้องสมุดแห่งนี้ อุ แม่เจ้า เซียนๆเทพๆ ทั้งนั้นเลย อยากเก่งแบบนี้บ้างจัง ถึงได้เริ่มอ่านกับศึกษาอะไรที่เราขาดไปแล้วก็สิงสถิติอยู่ห้องนี้เป็นประจำนะครับ อยู่แบบเงียบๆหรือแอบอ่านมาพักหนึ่ง ถึงเริ่มให้คำแนะนำคนอื่นได้บ้าง ปัจจุบันภาษาอังกฤษ แซงหน้าภาษาที่สามไปเยอะแล้วครับ (แบบว่าไม่ได้ใช้เลย) ต้องขอขอบคุณห้องสมุดนี้จริงๆครับ ใครว่ายุคมืด ไม่จริงอย่างแรง แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 55 13:07:01 จากคุณ : LightBlaze เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 13:01:32

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ทราบครับ ผมเกลียดเลข จากคุณ : tottui เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 17:22:27

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนเด็กๆ เรียนโรงเรียนเอกชนค่ะ (คริสต์) ต้องเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่อนุบาล แรกๆก็แค่ท่อง  A B C D พอขึ้นชั้นประถมหนึ่ง ซิสเตอร์ (ครูสอนภาษาอังกฤษ) เริ่มให้แต่งประโยคง่ายๆ ขึ้นชั้นประถมสอง ซิสเตอร์เริ่มสอนวิธีใช้ประโยคกับสถานการณ์ต่างๆ ใครตอบไม่ได้ในห้องจะกลายเป็นตัวตลกไปในทันที และการเรียนที่โรงเรียนต่อสัปดาห์ต้องเรียนภาษาอังกกฤษไม่ต่ำกว่า 10 คาบเรียน (เรียนวันละ 2 คาบ หลักกับเสริม) มันเป็นอะไรที่น่าปวดหัวมากสำหรับเด็กอายุ 6-7 ขวบ และถูกบังคับให้เรียน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาหนูก็เกลียดภาษาอังกฤษจับใจ และมีคำถามในใจทุกครั้งที่ถูกบังคับว่ามันไม่ใช่ภาษาแม่ ทำไมหนูต้องเรียนด้วย และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของความที่ไม่สอบภาษาอังกฤษมาจนถึงปัจจุบัน จากคุณ : นู๋บอมน้อย เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 18:25:52

ความคิดเห็นที่ 15 เกลียดเพราะครูครับ ตอน ป.สาม   ครูให้สะกดคำภาษาอังกฤษทั้งๆที่ไม่เคยเรียนมาก่อน  คะแนนผมออกมา 1/10(ถูกคำเดียวคือ dog  แต่เกือบเขียนตัว d ไม่ถูก)  แต่มีคนที่ทำได้เพราะเรียนพิเศษกับอาจารย์มาก่อน -*- เลยทำให้ฟังใจสุดๆ  แอนตี้ภาษาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  ผมเขียน a-z ได้ตอน ป.5 เพราะหัดเอง   หลังจากนั้นจนถึง ม.ปลาย  ถึงคาบภาษาอังกฤษทีไรหัวใจเต้นแรงทุกที  ได้แต่ภาวนาให้หมดคาบเร็วๆ มาเกิดแรงฮึดอีกครั้ง  ตอนต้องสอบเข้าบัญชี  ธรรมศาสตร์  เพราะเน้นภาษาอังกฤษมาก   เลยต้องเข้ากรุงมาเรียนพิเศษ  ได้เรียนกับภาษาอังกฤษกับคุณครูสมศรี  ทำให้เกิดแรงฮึดอยากบอกไม่ถูก   ท่องศัพท์เอาเป็นเอาตาย     ภาษาอังกฤษเลยค่อยพัฒนาขึ้น ปล  ผมไม่ค่อยถูกชะตากับอาจารย์ภาษาไทยและภาษาอังกฤษเลยตั้งแต่เด็ก T^T จากคุณ : kero_boyal0ne_kero เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 20:57:41

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่เกลียดอะครับ ลองนึกย้อนกลับไปตอนเด็กๆ ครูที่สอนก็ใช่ว่าแกจะเก่งอะไรมากมาย แต่ครูก็พยายามทำหน้าที่เป็นอย่างดี เป็นเรือจ้าง เป็นแม่พิม์จริงๆ จำได้ว่าตอนประถม ชั่วโมงเรียนที่ชอบที่สุดก็คือ ภาษาไทยและอังกฤษนี่แหละ บางทีก็ไม่ได้อยู่แต่ที่ครูอย่างเดียวหรอกนะครับ อยู่ที่นักเรียนด้วยแหละ นักเรียนไทย(สมัยผมนะ) มักขี้อาย ไม่กล้าแสดงความเห็น เรียนในห้องมันเลยไม่ค่อยสนุก พ่อแม่เคยซื้อตำราเรียนและเทปภาษาอังกฤษให้ฟัง ตอนป.5 ป.6 ผมก็อ่านเองฟังเองอยู่คนเดียว ผมก็ชอบนะ มันเป็นสิ่งแปลกใหม่ให้ได้ค้นหาเรียนรู้ ตอนม.ปลายก็เรียนภาษาญี่ปุ่นเองครับ จากหนังสือ จากเกม ตอนนี้ไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษมานานมากแล้ว แต่ที่เคยเรียนมามันก็ยังติดตัวอยู่นะครับ แปลกดี รู้สึกว่าเรียนภาษาไม่มีเสียนะ มีแต่ได้ ช่วยเปิดโลก พาเราไปสู่โลกกว้าง จากคุณ : กุลบุรุษ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 55 23:36:18

ความคิดเห็นที่ 17 เกลียดภาษาอังกฤษ เพราะไม่ชอบประเทศอังกฤษ ทำไมตรูต้องเรียนภาษามันเพื่อที่จะสื่อสารกับมันว่ะ เหมือนทาส จากคุณ : swedishNO.1 เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 03:12:44

ความคิดเห็นที่ 19 เราเฉยๆ ไม่เกลียดนะ ถ้าให้ท่องไปสอบก็ได้นะ พอเดินออกจากห้องสอบก็ลืมทันที ถ้าเรียนกับครูที่หลับในห้องได้ เราก็หลับแหลก 555 ยันจบม.ปลาย มหาลัยเรียนเท่าที่บังคับ (และยังหลับเหมือนเดิม) จนวันนึงไปเรียนเพราะอยากสอบเข้านิด้า ไปเจอคุณครูที่ "คลิก" เรียนกับเค้าเบ็ดเสร็จ2วันราวๆ3ชม.เองมั้ง แทบไม่ได้เรื่องได้ราวไรเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนเรียนกับครูคนนี้เป็นความรู้สึกที่ว่า มันใช่อ่ะ ภาษาอังกฤษมันง่ายแค่นี้เอง (ถ้าคิดแบบนี้ตอนม.1นะ คงฉลาดมากไประ ) แล้วพอจบ3ชม.นั้นก็ไม่เจอครูคนนี้ ได้ไปเรียนกับครูอีกคน ซึ่งก็รู้สึกดีมากๆที่ได้เรียนด้วย พอทัศนคติเปลี่ยน ทุกอย่างก็เปลี่ยนอ่ะ ตอนนี้เข้าใจระ ว่า ท่องกับความเข้าใจ มันต่างกันสิ้นเชิง ความสามารถทางภาษาถึงตอนนี้ก็ยังห่วยอยู่ แต่พอใจมันเปิดแล้ว ก็รุ้ตัวนะว่าถ้าจะฝึกก็ฝึกได้ จะเก่งก็น่าจะทำได้ ถ้าเป็นแต่ก่อน บลาๆ บุ๊งๆๆๆ ชีวิตไม่เข้าใจสิ่งใดทั้งสิ้น จากคุณ : HoliDay Never Comes เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 14:01:14

ความคิดเห็นที่ 20 เคยเกลียดภาษาอังกฤษเพราะเป็นวิชาฉุดคะแนนสอบให้วูบต่ำเรี่ยดิน ไม่ใช่ไม่ตั้งใจนะ ตั้งใจมาก แต่เอาชนะภาษาอังกฤษไม่ได้ ท่องศัพท์เป็นปึก ๆ ก็แล้ว ท่องกริยาสามช่องก็แล้ว ทำแบบฝึกหัดสารพัดก็แล้ว แกรมม่าแต่ละเรื่องทำแบบฝึกหัดเป็นร้อย ๆ ข้อ ฟิตน่าดู  เวลาสอบกลับทำไม่ได้ ไม่ตกก็เกือบ ๆ ทุกครั้งไป  ทั้งที่มั่นใจว่าทุ่มเทถึงขนาด แต่ข้อสอบกลับมีลูกเล่นแพรวพราว ตามไม่ทัน รู้ตรงนี้ อาจารย์ออกตรงโน้น ตามไปท่องตรงโน้น ข้อสอบมาออกตรงนี้  คือเรารู้ไม่จริง เรียนแบบท่องจำเป็นนกแก้วนกขุนทอง ข้อสอบพลิกปุ๊บ หงายท้องปั๊บ ผลรวม คือ พ่ายแพ้ศิโรราบ ท้อถอยถอดใจ พาลเกลี่ยดภาษาอังกฤษไปเลย สรุปตามประสาว่าเก่งเรื่องหลักการ ศัพท์แม่น กริยาสามช่องเปรี๊ยะ  แต่ใช้งานไม่ได้ซักเรื่อง ก็พยายามวิเคราะห์ความล้มเหลวว่า เกิดจากเหตุใด ? แต่คิดไม่ออก  จนถึงจุดผกผัน ท่านอาจารย์ท่านหนึ่งเมตตาอธิบายวิธีการเข้าหาภาษาอังกฤษด้วยความเข้าใจในธรรมชาติของมัน เช่น ไม่ต้องท่องศัพท์ ให้ใช้ศัพท์นั้นเรื่อย ๆ เดี๋ยวมันแตกลูกหลานเอง  ไม่ต้องท่องไวยากรณ์ ใช้มันเข้าไป ผิดก็แก้ไข อย่าอายที่จะเรียนถามท่านที่รู้มากกว่า  ท่านเปรียบคนโง่อย่างผมเหมือนพ่อครัวที่มีวัตถุดิบพร้อม (คือท่องมาแยะ การบ้านทำมากมาย แต่คิดไม่เป็น) เนื้อ หมู ไก่ ผักเพียบ แต่ปรุงไม่เอาไหน ไม่มีใครกินลง  ดังนั้น ขาดวิธีปรุง   ท่านอาจารย์จึงแนะวิธีปรุงให้ ก็ปฏิบัติตาม อีกไม่นาน ภาษาอังกฤษก็พัฒนาเรื่อย ๆ น่าแปลกใจ  จนมีวันนี้ที่เข้าใจและใช้ได้ตามควรแก่หน้าที่การงาน    จากคุณ : กื้อ เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 16:22:12

ความคิดเห็นที่ 21 คนจำนวนมากชอบโทษคุณครู โดยไม่ได้โทษตัวเอง จากคุณ : pokemon trainer เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 02:10:05 A:94.124.193.115 X: TicketID:000119

ความคิดเห็นที่ 22 #21 เห็นด้วยอย่างยิ่ง จากคุณ : s-mpg (s-mpg) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 03:53:25

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่ได้เกลียดภาษาอังกฤษ แต่ไม่ชอบวิธีการสอนของอาจารย์คนไทย เวลาสอนชอบกดดันมาก ตอบผิดจะถูกมองหน้าแบบไม่พอใจ แล้วจะว่าให้อายเพื่อนร่วมห้อง  เวลาถามศัพท์ที่ไม่รู้เค้าก็จะบอกกลับมา แต่จะเสริมด้วยว่า ศัพท์แค่นี้เด็กประถมยังรู้เลย ฟังแล้วอึ้ง ยิ่งตอนประถมนี่ ถ้าตอบผิดมีทำโทษด้วย กลัวมาก และช่วงที่อยู่ประถม อาจารย์เอาแต่สอนแกรมม่า ไม่สอนประสมคำ การอ่านเลย แต่พอมาอยู่ ป. 6 เจออาจารย์ที่เค้าสอนดีหน่อย เค้าสอนเริ่มตั้งแต่อ่านตัวอักษรเลย ทำให้หลังจากนั้นภาษาอังกฤษอ่านเขียนใช้ได้ แต่ก็ยังสอนแบบกดดันเหมือนเดิม พออยู่มัธยมสอนแบบสบาย ๆ เน้นสนทนา + แกรมม่า + ฟัง เรียนแบบเฉย ๆ ไม่มีไรตื่นเต้นหรือเครียด ส่วนตอนนี้.....อาจารย์คนไทยสอนได้แบบ..โค-ตะ-ระ..กดดัน สุด ๆ  แบบไม่อยากเข้าเรียนเลย   ส่วนอังกฤษเสริม ได้เรียนกับอาจารย์ต่างชาติ  คิดว่าเค้าสอนดีกว่าเค้าไม่กดดัน มีการให้นักเรียนทุกคนได้พูดได้สนทนากับเค้าและเพื่อนร่วมห้อง แบบเรียกตามเลขที่เลย  แต่สอนแบบสนุก ๆ ได้ทั้งฝึกพูด ฝึกอ่าน แกรมม่า ที่สำคัญ การออกเสียงที่ถูกต้อง   อีกอย่างเรารู้สึกว่าเราเรียนกับอาจารย์ชาวต่างชาติ เราเข้าใจและรู้สึกว่าจำภาษาอังกฤษ ประโยคสนทนา คำศัพท์ ได้ง่ายกว่าเรียนกับอาจารย์ชาวไทย สำหรับเราการออกเสียงตัว R กับตัว L  ยังเป็นปัญหาใหญ่อยู่ จากคุณ : เชอร์รี่รสหวาน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 23:34:21

ความคิดเห็นที่ 24 เคยไม่ชอบมากกก ตั้งแต่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย รู้ว่าหนีไม่พ้น เมื่อก่อน ถ้าเจอจะปิดไม่อ่านอะไรแล้วตอบเลย พอหนีไม่พ้นแล้วต้องได้ เลยบังคับตัวเองเรียนอินเตอร์ ฟังไม่รู้เรื่องไป 3 อาทิตย์ ข้อสอบมิดเทอม ก็เขียนไม่เป็น ต้องวาดรูปส่งเอา ตอนนี้ผ่านมา2ปีกว่า ก็ดีขึ้น ฟังออกบ้าง พูดคุยได้ แต่ยังไม่เป๊ะ ตอนนี้เราชอบอังกฤษแล้ว ชอบภาษามากๆ เราว่าสนุกกว่าภาษาไทยอีกนะ ภาษาสำคัญมากๆ ใครไม่ชอบก็ลอง เริ่มจาก ดูหนัง ฟังเพลง สู้ๆนะค่ะ ถ้าได้ภาษาคุณจะไปได้ไกล จากคุณ : princezzaiko (Princezzaiko) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:15:14