ความคิดเห็นที่ 1 รวันดาเป็นประเทศขนาดเล็กในแอฟริกากลาง  มีพื้นที่ประมาณ 26000 ตารางกิโลเมตร เทียบกับประเทศไทยที่มีพื้นที่ประมาณ 513000 ตารางกิโลเมตรก็เรียกได้ว่าเล็กกว่าประเทศไทยเราเกือบ 20 เท่า ด้านเหนือจรดอูกานดา ชื่ออูกันดานี้น่าจะคุ้นหูคนไทยกันดีเพราะพี่มืดประธานาธิบดีจอมซาดิสต์อีดี้อามิน  ด้านใต้เป็นประเทศบุรุนดี ซึ่งยิ่งไม่คุ้นหูยิ่งกว่ารวันดาอีก  ทางตะวันออกติดแทนซาเนียที่มีทัวร์ไปล่องซาฟารีกันเยอะๆ  ส่วนทางตะวันตกติดกับคองโกประเทศที่เชื่อกันว่าต้นกำเนิดการแพร่ระบาดเชื้อเอดส์จากลิงมาจากป่าในคองโกนี่แหละ ล่าสุดปี 2012 รวันดามีประชากรประมาณ 11 ล้านคน เป็นคนเชื้อสายทุตซี่ 15% ฮูตู 84% และทวา 1%  เมืองหลวงชื่อคิกาลี  ภาษาที่ใช้กันคือภาษาคินยารวันดา(Kinyarwanda) ซึ่งมีพื้นฐานมาจากภาษาบันตูซึ่งภาษาหลักในประเทศอื่นๆ อีกจำนวนมากในแอฟริกา  และยังใช้ภาษาฝรั่งเศสและอังกฤษเป็นภาษาราชการอีกด้วย ในอดีตรวันดาเคยเป็นอาณานิคมของเยอรมันจนหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งตกเป็นอาณานิคมของเบลเยี่ยม จนประกาศเอกราชในปี ค.ศ. 1962 นี่เอง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:20:18

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วไอ้ชนเผ่าทุตซี่กับฮูตูนี่มันอะไรกัน ต่างกันตรงไหน เพราะเวลาเราเห็นพวกชาวแอฟริกาก็เห็นตัวดำๆ เหมือนกันไปหมด คนไทยมักจะนิยมเรียกคนผิวดำว่าพวกนิโกร  การเรียกแบบนี้ในหมู่คนไทยด้วยกันพอได้ แต่จริงๆ ไม่สุภาพ ถ้ามาใช้คำนี้แถวประเทศตะวันตกนี่อาจถูกถือว่าคุณเหยียดผิวได้ เป็นคำที่ร้ายแรงและไม่สุภาพมากๆ เรื่องความแตกต่างระหว่างทุตซี่กับฮูตูนี่ปัจจุบันยังไม่ชัดเจนนัก นักประวัติศาสตร์มีความเชื่อ 2 แบบ  แบบแรกคือชนพื้นเมืองเดิมในรวันดาคือพวกฮูตูก่อนที่พวกทุตซี่ซึ่งเป็นนักรบอพยพมาจากบริเวณที่ปัจจุบันเป็นเอธิโอเปียเข้ามายึดพื้นที่และกุมอำนาจการปกครองจนพวกฮุตูเป็นชนชั้นสองไป ในขณะที่ทุตซี่เป็นชนชั้นปกครองกันไป ความเชื่อแบบที่สองคือ พวกทุตซี่อาจจะไม่ได้มายึดประเทศแต่มีการอพยพมาเรื่อยๆ  ความแตกต่างระหว่างฮุตูกับทุตซี่เกิดขึ้นภายหลังจากนโยบายการแบ่งแยกชนชั้นเพื่อสะดวกในการปกครอง และเป็นการแบ่งตามระดับฐานะหรือชนชั้น มากกว่าจากความแตกต่างของสายเลือดหรือเผ่าพันธุ์ คล้ายๆ ทุตซี่คืออำมาตย์ ฮุตูคือไพร่อะไรทำนองนี้  นี่ยกตัวอย่างเปรียบเทียบเฉยๆ ลองหาภาพชนเผ่ามาฝาก ภาพแรกพอแยกความแตกต่างระหว่างเผ่าได้ แต่ภาพที่สองนี่ เจอแต่ภาพ ไม่มีคำอธิบายว่าใครเผ่าไหน เดาว่าพวกที่ดูดั้งสูงกว่า ผิวอ่อนกว่าอาจจะเป็นทุตซี่ เพราะถ้าอพยพมาจากเอธิโอเปียหน้าตาน่าจะแนวๆ นี้  ถ้าไปหาดูภาพชาวเอธิโอเปียจะเห็นว่าคนแถวนั้นหน้าตาจะออกแนวลูกผสมระหว่างอาหรับกับแอฟริกัน สีผิวจะจางกว่าพวกกลางทวีป ดัังจะสูงกว่า สาวๆ นี่ดูสูงใหญ่คมเข้มดำไม่มากแต่เนียนมันหลายคนมาเป็นนางแบบดังในโลกตะวันตกก็มี จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:22:21

ความคิดเห็นที่ 3 ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งฮูตูหรือทุตซี่ต่างก็พูดภาษาเดียวกัน นับถือศาสนาเดียวกันคือคริสต์ นิกายโรมันคาธอลิก  รวมทั้งมีการแต่งงานข้ามเผ่าพันธุ์กันเป็นเรื่องปกติมานานแล้ว จริงๆ ทั้งสองเผ่าน่าจะหลอมรวมกันจนเป็นเชื้อสายเดียวกันมานานแล้ว มีหน้าตาเหมือนๆ กันจนแยกไม่ออก   แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น ชนชั้นปกครองถือว่าเป็นพวกทุตซี่ ส่วนชนชั้นแรงงานก็เป็นฮูตูไป  และหลังตกเป็นอาณานิคมเยอรมันในปี 1884 ทางเยอรมันเจ้าอาณานิคมไม่ได้เปลี่ยนโครงสร้างการปกครองในประเทศรวันดาซึ่งปกครองโดยกษัตริย์ทุตซี่   เมื่อเบลเยี่ยมเข้ามาเป็นเจ้าอาณานิคมแทนเยอรมันหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เบลเยียมกลับสนับสนุนให้ระบบการแบ่งชนชั้นชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก  พลเมืองทุกคนจะต้องมีบัตรประจำตัวบอกว่าตนเป็นเผ่าอะไร  ซึ่งจะมีผลต่อโอกาสในการเรียน ทำงาน และสิทธิต่างๆ ด้วย ในอดีตก่อนหน้าที่จะมีบัตร พวกฮูตูที่ร่ำรวยสามารถเปลี่ยนไปเป็นทุตซี่ได้ พอต้องมีบัตร คราวนี้ใครเกิดเป็นฮูตูก็ต้องเป็นฮูตูไปจนตาย นโยบายนี้ของเบลเยี่ยม ทำเพื่อให้พวกชนพื้นเมืองวุ่นวายกับการคอยเป็นอริกันเองทำให้ง่ายต่อเบลเยี่ยมที่จะปกครอง  พวกฮูตูก็เกลียดพวกทุตซี่ไปแทนที่จะเกลียดเบลเยี่ยมเจ้าอาณานิคม  ส่วนพวกทุตซี่ก็ให้หลงระเริงไปกับสิทธิพิเศษและความรู้สึกว่าเหนือกว่าที่นายฝรั่งเบลเยี่ยมมอบให้อีกที ก็มากดขี่ฮูตูรับใช้นายฝรั่งซะ  นายฝรั่งก็นั่งตีพุงดูชนพื้นเมืองทะเลาะกันไปในขณะที่ตัวก็ตักตวงทรัพยากรของประเทศไป สบายใจเฉิบ ภาพตัวอย่างบัตรประจำตัวของหญิงชาวทุตซี่คนหนึ่ง บัตรประจำตัวนี้ทำให้เธอถูกสังหารในช่วงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:22:53

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อเบลเยี่ยมใช้นโยบายทำให้คนพื้นเมืองแตกแยกกัน สถานการณ์ความตึงเครียดระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์จึงยิ่งเลวร้ายลง แม้ว่าในความเป็นจริงทั้งสองเผ่าต่างก็อาศัยปะปนกันไป  บ้านของชาวทุตซี่มีเพื่อนบ้านเป็นฮูตูก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน  แต่ความแตกต่างในเรื่องความรู้สึกก็ยังคงอยู่ เมื่อกระแสการประกาศเอกราชของประเทศต่างๆ ทั่วโลกเริ่มขึ้น เบลเยี่ยมเองก็เริ่มมีปัญหากับชนชั้นปกครองทุตซี่ ทำให้ในระยะหลังเบลเยี่ยมเริ่มหันกลับมาสนับสนุนพวกฮูตูให้มีบทบาททางการเมืองมากขึ้น  จนรวันดาได้รับเอกราชในปี 1962 สถานการณ์ความเลวร้ายจากความแตกต่างเริ่มมากขึ้นและเริ่มประทุ   กลุ่มฮูตูซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่มีผู้นำชื่อนายคายิบานดา (Grégoire Kayibanda) นายคายิบานดาก่อตั้งพรรค Parmehutu แปลเป็นไทยได้ว่า พรรคเพื่อการปลดปล่อยฮูตู(Party of the Hutu Emancipation Movement) และสามารถขับไล่กษัตริย์ทุตซี่ได้ จนนายคายิบานดาได้เป็นประธานาธิบดีคนแรก นายคายิบานดาตั้งตนเป็นผู้เผด็จการตามธรรมเนียมเดียวกับผู้นำประเทศแอฟริกาอื่นๆ และได้ดำเนินนโยบายเอาคืนโดยการกดขี่พวกทุตซี่ ทำให้ชาวทุตซี่ที่มีการศึกษาและฐานะดีจำนวนมากอพยพไปประเทศอื่นๆ โดยเฉพาะอูกันดา นโยบายแบบนี้เข้าใจได้ไม่ยาก เป็นวิธีที่นักการเมืองสามารถนำมาใช้เพื่อสร้างคะแนนนิยมและความเป็นหนึ่งได้เร็วและง่ายที่สุดตั้งแต่โบราณคือสร้างศัตรูขึ้นมาให้ประชาชนภายใต้ปกครองเกลียด บวกกับระบบที่ปกครองด้วยความกลัว มีการกำจัดพวกที่ค้านหรือไม่เห็นด้วย  ใช้การโฆษณาชวนเชื่อเยอะๆ เพราะคนส่วนใหญ่พร้อมที่จะใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผลอยู่แล้ว นักการเมืองก็สามารถคงอยู่กับอำนาจได้เป็นเวลานานๆ  น่าเศร้าที่ผ่านมากี่ร้อยกี่พันปี คนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้ทันไอ้เรื่องพวกนี้อยู่ดี  แต่ถ้ารู้ทันก็อาจจะโดนกำจัดได้อีก จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:23:46

ความคิดเห็นที่ 5 ในปี 1973 นายฮับยาริมานา (Juvénal Habyarimana) ซึ่งเป็นหนึ่งในรัฐมนตรีของนายคายิบานดาและดูแลกองทัพอยู่ ทำการปฏิวัติ สังหารนายคายิบานาและตั้งตัวเป็นประธานาธิบดี  ยกเลิกพรรคการเมืองอื่นๆ เหลือแต่เฉพาะพรรคของตัวเองที่ถูกกฏหมาย  จัดให้มีการเลือกตั้งประธานาธิบดีแต่มีแต่ตัวเองที่มีสิทธิลงเลือกตั้ง ก็เลยได้เป็นประธานาธิบดียาวนานติดต่อกันมาราว 20 ปี ระหว่างนั้นสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่างฮูตูและทุตซี่ก็ไม่ได้ดีขึ้น  แม้ในสมัยการปกครองของนายฮับยาริมานาจะเป็นสายกลางกว่ายุคก่อนหน้า  ความรุนแรงและการเข่นฆ่าแบบในสมัยนายคายิบานดาเกิดขึ้นน้อยลง แต่นายฮับยาริมานาก็ไม่ได้แก้ปัญหาเรื่องที่ชาวฮูตูกดขี่พวกทุตซี่ และไม่เปิดโอกาสให้พวกทุตซี่ที่อพยพหนีไปอยู่อูกานดากลับเข้ามาในรวันดา ชาวทุตซี่จำนวนมากอพยพไปอยู่ที่อูกานดา จัดตั้งกลุ่มต้อต้านขึ้นมา ได้รับการสนับสนุนจากทั้งอูกานดาและสหรัฐ   กลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดชื่อว่า Rwandan Patriotic Front (Front Patriotique Rwandais หรือตัวย่อ FPR) ในกระทู้นี้จะขอใช้ตัวย่อ RPF เรียกกลุ่มนี้   ในปี 1990 กลุ่ม RPF ใช้ประเทศอูกานดาเป็นฐานในการรุกคืบ และยึดพื้นที่ตอนเหนือของรวันดาได้ และยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่างสองเผ่าหนักขึ้นไปอีก ในหลายพื้นที่ชาวฮูตูหัวรุนแรงภายใต้การนำของผู้นำท้องถิ่นทำการสังหารชาวทุตซี่    ส่วนนายฮับยาริมานาเห็นปัญหาแล้วว่าต้องมีการปฏิรูปประเทศใหม่ จึงมีการแก้รัฐธรรมนูญเปิดโอกาสให้มีพรรคการเมืองอื่นๆ ได้  ห้ามบุคคลในกองทัพเข้ามาเป็นรัฐมนตรี ฯลฯ   นายฮับยาริมานาเปิดเจรจากับกลุ่ม FPR ในปี 1993 และตกลงจะมีการจัดสรรแบ่งอำนาจกัน ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับพวกฮูตูหัวรุนแรงมาก ในช่วงการเจรจา มีกำลังทหารของ RPF 1  กองพันมาตั้งฐานอยู่ในกรุงคิกาลีด้วย แต่ในขณะเดียวกัน แม้ในด้านหนึ่งจะมีการเปิดเจรจา รัฐบาลฮูตูโดยความรู้เห็นของนายฮับยาริมานาเอง ก็ได้มีการวางแผนเตรียมการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวทุตซี่ด้วยเช่นกัน จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:24:37

ความคิดเห็นที่ 6 มีนักการเมืองและนักหนังสือพิมพ์หลายคนในรัวนดาใช้ปมความขัดแย้งระหว่างเผ่าพันธุ์มาสร้างความนิยมให้กับตัวเอง เช่นมีการออกหนังสือพิมพ์ที่มีการยั่วยุให้พวกฮูตูเกลียดชังพวกทุตซี่มากยิ่งขึ้น  เป็นการส่งเสริมปลูกฝังลัทธิความคิดที่ว่าฮูตูต้องเหนือกว่าทุตซี่ ฮูตูต้องไม่ปราณีต่อทุตซี่ การวางแผนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกทุตซี่ถูกวางแผนอย่างเป็นขั้นตอนโดยรัฐบาลและคนใกล้ชิดประธานาธิบดีเองเป็นเวลาหลายปีก่อนหน้า  มีการปลูกฝังแนวความคิดความเกลียดชังระหว่างเผ่าพันธุ์   มีการจัดตั้งกองกำลังทหารบ้านชาวฮูตูขึ้นมา เรียกว่าพวกอินเตอฮามเว   กองกำลังทหารบ้านฮูตูมีกำลังพลประมาณสามหมื่นคน มีจัดการกองกำลังอย่างดีกระจายตัวไปในทุกชุมชนทั่วประเทศ กำลังพลบางส่วนติดอาวุธทั้งปืนกล ระเบิดมือ  แต่ส่วนใหญ่ใช้มีดเพราะราคาถูกกว่าปืน  กองกำลังนี้ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล เพราะมีดที่ใช้สั่งซื้อโดยรัฐบาลนั่นแหละ นอกจากนี้สื่อต่างๆ ของรัฐบาล หนังสือพิมพ์ วิทยุ ต่างโหมกระพือเร่งสร้างความเกลียดชังระหว่างสองเผ่าพันธุ์ให้มากยิ่งขึ้นไปด้วย  คอลัมนิสต์ตะวันตกหลายคนบอกว่ารูปแบบในการสร้างความเกลียดชัง สร้างกองกำลัง ไม่แตกต่างจากวิธีการที่ฮิตเลอร์ใช้ในการปลูกฝังความเกลียดชังชาวยิวเลย ในขณะที่กองกำลัง  RPF ของพวกทุตซี่ก็เริ่มยึดครองทางตอนเหนือของประเทศ  สถานการณ์ในรวันดาก็คือมีสงครามกลางมืองจนที่สุดบีบให้นายฮับยาริบานาต้องเปิดการเจรจากับกองกำลัง RPF เพื่อมีการจัดสรรอำนาจและปฏิรูปการเมือง  แต่ตัวนายฮับยาริมานาเองก็ถูกต่อต้านจากกลุ่มฮูตูหัวรุนแรงเช่นกัน แต่ยังควบคุมสถานการณ์อยู่ได้ เมื่อมีการเจรจาและเริ่มต้นการแบ่งอำนาจระหว่างนายฮับยาริมานากับกองกำลังทุตซี่ที่ยึดครองทางเหนือ สงครามกลางเมืองในรวันดาก็เหมือนจะสงบลง  สหประชาชาติส่งกองกำลังเข้าไปทำหน้าที่สังเกตการณ์การการหยุดยิง ให้ความช่วยเหลือในการปลดอาวุทธกองกำลังต่างๆ แต่กำลังทหารของสหประชาชาติที่ส่งไปมีกำลังพลเพียงสองพันกว่านายเท่านั้น ไม่เพียงพอที่จะรักษาสันติภาพได้จริงๆ จนใกล้จะถึงวันลงนามสัญญาสันติภาพกับฝ่ายกบฏ เครื่องบินที่นายฮับยาริมานาโดยสารถูกยิงตกเมื่อวันที่ 6 เมษายน 1994 คนบนเครื่องทั้งหมดเสียชีวิต รวมถึงประธานาธิบดีบุรุนดีซึ่งอยู่บนเครื่องด้วยพลอยโดนหางเลขตายตามไปด้วย  คาดว่าเครื่องบินถูกยิงโดยพวกหัวรุนแรงฮุตูเอง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:25:07

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อประธานาธิบดีตาย คนที่ควรจะรักษาการก็คือนายกรัฐมาตรีหญิงของรวันดาขณะนั้น คือนาง Agathe Uwilingiyimana ต้องเล่าถึงนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของรวันดาก่อน ผมจะเรียกว่า อกาเธ่ละกัน  อกาเธ่เป็นชาวเผ่าฮูตูที่ได้รับการศึกษาดี จบการศึกษาทางด้านเคมี เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแห่งชาติรวันดา  เธอเข้าสู่แวดวงการเมืองเนื่องจากมีผลงานทางด้านการบริหารจัดการที่ยอดเยี่ยมสมัยที่เป็นอาจารย์ และได้ดำรงตำแหน่งที่อาจจะเรียกว่าปลัดกระทรวงพาณิชย์ (director in the Ministry of Commerce) ในปี 1989 เมื่ออายุเพียง 36 ปี เมื่อมีการปฏิรูปการเมือง อนุญาตให้ระบบการเมืองรวันดามีหลายพรรคได้ เธอเข้าร่วมพรรคการเมืองที่เป็นฝ่ายค้านในปี 1992 ต่อมาได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการของรวันดา เนื่องจากขณะนั้นมีการปฏิรูปการเมือง และมีการจัดสรรแบ่งอำนาจกันระหว่างพรรคฝ่ายค้านกับฝ่ายประธานาธิบดี  เมื่อเป็นรัฐมนตรีศึกษาธิการ เธอยกเลิกระบบโควต้าในการเข้าเรียนที่แบ่งตามเผ่าพันธุ์ ทำให้เธอกลายเป็นศัตรูของพวกฮูตูหัวรุนแรงเพราะความเป็นฮูตูสายกลางของเธอ วันที่ 17 กรกฏาคม 1993 อกาเธ่ได้เป็นนายกรัฐมนตรีของรวันดา ส่วนหนึ่งอาจจะเนื่องจากอกาเธ่เองไม่มีฐานอำนาจที่แท้จริงทางการเมือง และประนาธิบดีอาจจะคิดว่าน่าจะง่ายกว่าในการควบคุมเธอ แทนที่จะตั้งหัวหน้าพรรคการเมืองอื่นๆ ที่มีฐานอำนาจของตัวเอง งานหลักของรัฐบาลอกาธ่าคือการเจรจาสันติภาพกับฝ่ายต่อต้านชาวทุตซี่ทางตอนเหนือ ซึ่งประกอบด้วยแกนหลักสามฝ่าย คือประธานาธิบดีฮับยาริมานา  อกาเธ่ และ พอล คากาเม ผู้นำกลุ่มกบฏทุตซี่ RPF   แต่การเจรจายังไม่ได้ข้อสรุป เครื่องบินของประธานาธิบดีก็ถูกยิงตกเสียก่อน ในขณะที่นายกรัฐมนตรีเอง แม้เป็นชาวฮูตู แต่ก็เป็นที่จงเกลียดจงชังของพวกฮูตูหัวรุนแรง แถมไม่มีฐานอำนาจที่แท้จริงของตัวเองในมือ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:25:40

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อประธานาธิบดีถูกสังหาร ในคืนนั้นเอง กองกำลังรักษาสันติภาพ UN ส่งทหารไปคุ้มกันอกาธ่าที่บ้านพักและวางแผนจะให้อกาธ่าพูดออกอากาศทางวิทยุเพื่อให้ทุกฝ่ายสงบลงก่อน  รอบบ้านของอกาธ่ามีทหารจากกาน่า 5 นาย และทหารจากเบลเยี่ยมอีก 10 นายในฐานะกองกำลังของ UN คุ้มกัน   แต่ในช่วงเช้าวันที่ 7 เมษายน ทหารรักษาการจาก UN ถูกกองกำลังทหารรวันดาล้อมและปลดอาวุธ   ภายหลังทหารเบลเยียมถูกทรมานอย่างทารุณและถูกสังหาร แต่ทหารรวันดาปล่อยตัวทหารกาน่าให้รอดชีวิต     หลังจากนั้นกองกำลังทหารรวันดาเข้าทำการตรวจค้นและสังหารอกาธ่ากับสามี ลูกๆ ของอกาธ่าโชคดีกว่าเพราะขณะนั้นสามารถหลบซ่อนตัวได้   จนภายหลังได้รับความช่วยเหลือจากร้อยเอกเอ็มเบ  ทหารชาวเซเนกัลซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลัง UN วีรบุรุษตัวจริงของเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  ซึ่งผมจะกล่าวถึงต่อไปในภายหลัง พาหนีไปหลบต่อที่โรงแรม Hôtel des Mille Collines  โรงแรมในหนังเรื่อง Hotel Rwanda และลี้ภัยไปอยู่สวิสเซอร์แลนด์ในภายหลัง ภาพโรงแรม Hôtel des Mille Collines ของจริงครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:26:18

ความคิดเห็นที่ 9 นอกจากนายกรัฐมนตรีที่ถูกสังหารแล้ว เจ้าหน้าที่รัฐบาล เจ้าหน้าที่ระดับสูงอื่นๆ ของรวันดาที่มีแนวคิดสายกลางจำนวนไม่น้อย ต่างถูกสังหารพร้อมทั้งครอบครัวโดยทั้งกองทหารของกองทัพรวันดา และกลุ่มทหารบ้านหัวรุนแรงชาวฮูตูเอง   การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในวันที่ 7 เมษายน 1994 นี่เอง โดยการสนับสนุนของพวกฮูตูหัวรุนแรงทั้งในรัฐบาลและในกองทัพ   แม้แต่ชาวเผ่าทวาที่เป็นชนส่วนน้อย มีประมาณ 1% ของประเทศที่ไม่ได้เคยมีปัญหาอะไรกับชาวฮูตูก็พลอยถูกกวาดล้างไปด้ว พวกฮูตูหัวรุนแรงออกอากาศกระจายเสียงทางวิทยุกระตุ้นปลุกปั่นส่งเสริมให้มีการฆ่า ชักชวนให้ชาวฮูตูออกมาฆ่าเพื่อนบ้านชาวทุตซี่ให้หมด  รวมทั้งให้ฆ่าชาวฮูตูด้วยกันที่ให้ความช่วยเหลือพวกทุตซี่ด้วย  การฆ่าฟันกระจายไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งประเทศ แม้แต่ในพื้นที่ที่แทบจะไม่มีชาวทุตซี่อยู่เลยก็มีคนจำนวนไม่น้อยถูกสังหาร การฆ่าฟันเกิดขึ้นโดยไม่คำนึงถึงเพศหรืออายุของเหยื่อ  ขอเพียงบัตรประจำตัวระบุว่าเป็นทุตซี่  ถ้าไม่พกบัตร แค่มีสีผิวจางกว่าก็อาจถูกถือว่าเป็นทุตซี่และถูกสังหารด้วย ในช่วงจราจลมีทั้งการปล้นสะดม ข่มขืน ฆ่า ทุกอย่างครบหมดแบบที่ช่วงมิคสัญญีจะมี เมื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เริ่มขึ้นอย่างขนานใหญ่  วันที่ 9 เมษายน  UN ส่งทหารประมาณพันนายพร้อมอาวุธครบมืออย่างดีเข้ามาในรวันดา แต่ภารกิจของทหารเหล่านี้คือมาเพื่ออพยพชาวต่างชาติรวมทั้งนักข่าวออกจากรวันดาเท่านั้น ไม่ได้มีภารกิจในการช่วยเหลือกองกำลังรักษาสันติภาพของ UN ที่อยู่ในรวันดาก่อนหน้า ดังนั้นจึงไม่มีกองกำลังหรือการแทรกแทรงจาก UN เพื่อหยุดยั้งการฆ่าครั้งนี้ พวกทหารบ้านฮูตูจะใช้มีดเป็นอาวุธหลักในการฆ่า  ในขณะที่วิทยุก็ออกอากาสปลุกปั่นให้มีการฆ่า บังคับให้ชาวฮูตูออกมาฆ่าชาวทุตซี่มากๆ  ชาวฮูตูคนใดที่ลังเลหรือไม่ยอมปฏบัติตามก็จะถูกถือว่าเป็นผู้ทรยศและถูกฆ่าด้วย   กองกำลังชาวฮูตูทำการปิดถนนตามที่ต่างๆ ส่งผลให้การอพยพหลบหนีเป็นไปอย่างยากลำบาก  มีการติดตามตามค้นหาและฆ่าอย่างเป็นระบบทีละพื้นที่  ฝูงชนจำนวนมากพากันอพยพหลบซ่อน โดยเฉพาะตามโบสถ์  แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นการฆ่าไปได้   ในกรุงคิกาลีเอง ชาวทุตซี่หลายพันคนอพยพไปที่โรงเรียนเทคนิค École Technique Officielle ซึ่งทหารเบลเยี่ยมกองกำลังรักษาสันติภาพใช้เป็นฐานทัพ แต่เมื่อกองกำลังเบลเยี่ยมถอนตัวในวันที่ 11 เมษายน ผู้อพยพทั้งหมดถูกสังหาร การฆ่าดำเนินไปเป็นระยะเวลาประมาณ 3 เดือน ไม่มีใครรู้ยอดจำนวนผู้เสียชีวิตที่แน่นอน  มีการประมาณการผู้เสียชีวิตประมาณ 8 แสน ถึงหนึ่งล้านคน  นับว่าเร็วกว่าที่เยอรมันในสงครามโลกครั้งที่ 2 ใช้ในการกำจัดชาวยิวเสียอีก   เอกสารอย่างเป็นทางการของรัฐบาลรวันดาในภายหลัง ระบุว่ามีผู้เสียชีวิตประมาณ 1,174,000 คน ในระยะเวลา 100 วัน จากประชากรทั้งประเทศในขณะนั้น 7 ล้าน 3 แสนคน  เฉลี่ยแล้วตายวันละ 10,000 คน หรือ 400 คนทุกชั่วโมง หรือ 7 คนทุกหนึ่งนาที   ประมาณ 10% ของผู้เสียชีวิตเป็นชาวฮูตูเอง  มีผู้รอดชีวิตชาวทุตซี่หลังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ประมาณสามแสนคน ผู้รอดชีวิตที่เป็นหญิงจำนวนมากถูกข่มขืน และติดเชื้อ HIV จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:27:17

ความคิดเห็นที่ 10 อีกคนหนึ่งที่มีบทบาทและต้องกล่าวถึงคือผู้บัญชาการกองกำลังรักษาสันติภาพของสหประชาชาติ พลโทโรมิโอ (Lieutenant-General Roméo Antonius Dallaire) ผมออกเสียงนามสกุลแกไม่ถูก ขอละไว้ให้ท่านที่เชี่ยวชาญช่วยออกเสียงให้แทนนะครับ   พลโทโรเมโอเกิดในปี  1946 เป็นลูกของนายทหารประทวนผ่านศึกของแคนาดา จบโรงเรียนนายร้อยแคนาดาและเป็นทหารอาชีพ   ได้รับมอบหมายภารกิจเป็นผู้บัญชาการกองกำลังของสหประชาชาติ (UNAMIR ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไปภายหลัง) ในช่วงปลายปี 1993   ทำภารกิจสังเกตุการณ์ และให้ความช่วยเหลือในการเจรจากันระหว่างฝ่ายรัฐบาลและ RPF ภายใต้ข้อจำกัดจำนวนมาก เช่น ทหารสหประชาติถูกห้ามไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการขัดแย้งใดๆ  และไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้กำลังหรืออาวุธไม่ว่าในกรณีใดๆ ยกเว้นแต่เพื่อป้องกันตัวเองเท่านั้น พลโทโรเมโอสังเกตุเห็นการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติและการเตรียมการการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของฝ่ายรัฐบาลนายฮับยาริมานา เช่นการขนส่งอาวุธจำนวนมากจากฝ่ายฝรั่งเศสให้กองทัพรวันดา โรเมโอขออนุมัติเข้ายึดอาวุธเหล่านี้แต่ไม่ได้รับอนุญาตเพราะดูจะเป็นสิ่งที่นอกเหนือภารกิจที่ได้รับมอบหมาย  โรมิโอเห็นสัญญาณผิดปกติอื่นๆ  เช่นการตรวจเช็คบัตรประชาชน ซึ่งจะทำให้ง่ายต่อการแยกแยะว่าใครคือฮูตู ใครคือทุตซี่   และยังได้รับข้อมูลแผนการจากพวกฮูตูเองที่อยู่ในคณะรัฐบาล กองทัพ หรือแม้แต่กองทหารบ้านเอง     โรเมโอรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องเกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และเรียกร้องขอกำลังจากสหประชาชาติประมาณ 5000 นายซึ่งโรมิโอเชื่อว่าเพียงพอจะป้องกันไม่ให้เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ได้ แต่คำขอของโรมิโอไม่ได้รับอนุมัติ ในช่วงต้นการล้างเผ่าพันธุ์ เบลเยี่ยมเป็นประเทศแรกที่ถอนทหารที่สังกัดสหประชาชาติออกไปหลังจากทหารเบลเยี่ยมที่ทำหน้าที่คุ้มกันนายกรัฐมนตรีหญิงจำนวน 10 คนถูกสังหาร  โรเมโอเหลือกำลังทหารแค่ประมาณ 200 กว่าคน เป็นกำลังจากปากีสถาน แคนาดา กาน่า ตูนิเซียและบังคลาเทศ  และได้จัดกำลังที่เหลือจัดตั้งเขตพื้นที่ปลอดภัยขึ้นในกรุงคิกาลิ  เพื่อให้ความคุ้มครองพวกผู้อพยพหนีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ โรมิโอจงใจเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เมื่อทหารใต้บังคับบัญชาบางส่วนที่ทำหน้าที่สังเกตุการณ์เข้าไปช่วยเหลือพาชาวทุตซี่หลบหนีเข้ามาในพื้นที่ปลอดภัย  รวมถึงกำลังบางส่วนที่ยอมเสี่ยงตายไปยืนเฝ้าอยู่ตามหน้าประตูโบสถ์ที่มีพวกทุตซี่หลบอยู่ เพราะโดยมากแล้วทหารบ้านและทหารรวันดาจะไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับทหารสหประชาชาตินัก   ความกล้าหาญของทหารจำนวนเพียงหยิบมือ และการจัดตั้งเขตปลอดภัยขึ้นได้ช่วยชีวิตผู้ที่น่าจะถูกสังหารได้อย่างน้อยประมาณ 32000 คน   ภาพพลโทเรมิโอ  และกองทหารจากกาน่าที่โรมิโอยกย่องมากทั้งในเรื่องความกล้าหาญ และความสามารถในการปฏิบัติภารกิจให้ลุล่วง กานาเสียทหารไป 3 นายในภารกิจในรวันดา จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:28:08

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เกิดขึ้นแบบไม่สามารถควบคุมได้ สหประชาชาติจึงตัดสินใจจะส่งกำลังทหาร 5500 คนเข้าไปในรวันดา ซึ่งเป็นจำนวนที่โรมิโอเคยขอมาก่อนหน้า แต่ด้วยความล่าช้าตามสไตล์การบริหารแบบองค์กรใหญ่ๆ อุ้ยอ้ายทั่วไป การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ก็สิ้นสุดลงเสียก่อนเมื่อฝ่ายกบฏ RPF ยึดเมืองหลวงคิกาลิได้ และขับไล่ทหารรวันดาและทหารบ้านให้ต้องหนีไปซาอีร์   หลังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  พลโทโรมิโอป่วยด้วยความเครียดสะสมจากความเครียดในรวันดา และได้เคยพยายามฆ่าตัวตายเมื่อปี 2000  ปัจจุบันแกเป็นนักสิทธิมนุษยชน ได้รับรางวัลและปริญญากิตติมศักดิ์มาหมายจากมหาวิทยาลัยทั้งในแคนาดา สหรัฐฯ และที่อื่นๆ  เมื่อปี 2003 แกได้เขียนหนังสือเรื่อง Shake Hands with the Devil: The Journey of Roméo Dallaire เล่าเหตุการณ์และบทบาทของแกในรวันดา ในหนังโฮเตลรวันดา นิค โนลเต้เล่นบทพันโทโอลิเว่อร์ ซึ่งสมมุติมาจากตัวพลโทโรมิโอนี่แหละ แต่ในหนังเล่นลดยศแกจากพลโทเหลือแค่พันโทเอง  แถมโรมิโอบอกว่าบทบาทของโนลเต้ในหนัง ไม่เหมือนกับตัวแกเอง แต่โดยรวมหนังเรื่องนี้ก็ "ใช้ได้"   ภาพของพันโทโอลิเวอร์ในหนัง จำลองมาจากพลโทโรมิโอครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:28:45

ความคิดเห็นที่ 12 กองกำลังของสหประชาชาติที่เข้าไปในรวันดา (The United Nations Assistance Mission For Rwanda) หรือ UNAMIR เป็นกองกำลังที่มีหน้าที่หลักในการให้ความช่วยเหลือในการรักษาสันติภาพ กำหนดการภารกิจตั้งแต่เดือนตุลาคม 1993 ถึง มีนาคม 1996 ที่มาของกองกำลังนี้ เนื่องมาจากอย่างที่บอกไว้ว่ารวันดามีสงครามการเมืองระหว่างรัฐบาลประธานาธิบดีฮับยาริมานา กับกองกำลัง RPF  ที่นำโดยพอล คากาเม   กองกำลังกบฏสามารถยึดพื้นที่ทางตอนเหนือได้ แต่ก็ไม่สามารถรุกคืบมากกว่านั้น แต่ก็ทำให้ทางรัฐบาลต้องเปิดการเจรจาเพื่อการแบ่งอำนาจกันและยุติสงคามกลางเมือง  ข้อตกลงระหว่างรัฐบาลกับกบฏเรียกว่าข้อตกลงอรูชา (Arusha Accord)  แต่แม้ว่าทางหนึ่งรัฐบาลจะเปิดเจรจากับฝ่ายกบฏ แต่ในอีกทางรัฐบาลก็เตรียมแผนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทุตซี่ไว้ด้วย และเนื่องจากรัฐบาลรวันดากล่าวหาว่าพวกกบฏได้รับการสนับสนุนจากอูกานดา ในขณะที่อูกานดาปฏิเสธ ทั้งสองประเทศจึงส่งข้อเรียกร้องไปยังสหประชาชาติเพื่อขอกองกำลังที่เป็นกลางเข้ามาดูแลไม่ให้มีการขนอาวุธสนับสนุนข้ามพรมแดน สหประชาชาติจึงตั้งกองกำลัง United Nations Observer Mission Uganda-Rwanda (UNOMUR) มีกำลังประมาณ 80 นายทำหน้าที่สังเกตุการณ์ และเมื่อข้อตกลงอรูชามีความก้าวหน้าขึ้น ทั้ง RPF และรัฐบาลรวันดาจึงขอความช่วยเหลือไปยัง UN  ซึ่งได้จัดกองกำลัง UNAMIR มีกำลังพลประมาณ 2000 นายที่นำโดยนายพลโรมิโอเป็นผู้บังคับบัญชากองกำลัง  แต่ตัวหัวหน้าหรือประธานตัวจริงคือนายบูบู (Jacques-Roger Booh-Booh) ชาวคามรูน หน้าที่หลักของกองกำลังนี้คือสังเกตุการณ์  ให้ความช่วยเหลือในการเจรจาและการแบ่งอำนาจกันเป็นไปด้วยดี แต่ภายใต้บทบาทของ UN มีข้อจำกัดในไม่ให้เข้าไปแทรกแซง ห้ามใช้กำลังใดๆ ภาพนายบูบูครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:29:19

ความคิดเห็นที่ 13 สำหรับรายละเอียดเรื่องความโหดเหี้ยมในการฆ่า ผมไม่อยากจะบรรยายมากนัก อยากให้ลองตามไปดูสารคดีพื้นที่ชีวิตดูครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:30:17

ความคิดเห็นที่ 14 เนื่องจาก UNAMIR มีหัวหน้าสองคน คนแรกนายบูบูซึ่งตามทฤษฎีแล้วเป็นหัวหน้าใหญ่ โดยมีพลโทโรมิโอเป็นผู้บัญชาการกองกำลัง  เสือสองตัวเลยยากจะอยู่ร่วมกันได้   การประสานงานกันระหว่างทั้งคู่มีปัญหาอย่างมาก   ภายหลังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  นายบูบูซึ่งถูกประนามอย่างมากได้ออกหนังสือออกมา  ในหนังสือนายบูบูกล่าวโทษพ่อโรมิโอของเราชอบทำหน้าที่ล้ำเส้น ไม่ให้ความสำคัญกับหัวหน้าตัวจริง  และอาจจะเหยียดผิวด้วย คือไม่ชอบอยู่ภายใต้คำสั่งของนายบูบูที่เป็นชาวแอฟริกัน ส่วนพ่อโรมิโอของเราซึ่งได้เขียนหนังสือเหมือนกันก็กล่าวโทษบูบูว่าค่อนข้างจะเอนเอียงไปทางรัฐบาลรวันดามาก เพิกเฉยและไม่ส่งต่อรายงานต่างๆ ของพลโทโรมิโอเกี่ยวกับข้อสังเกตต่างๆ เรื่องการเตรียมการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หรือความรุนแรง ทำให้คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติไม่ได้รับทราบภาพของสถานการณ์ที่เป็นจริง ซึ่งส่งผลมากในการจำกัดบทบาทของกองกำลัง UN ที่น่าจะป้องกันการเกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ได้  ทาง RPF เองก็ประนามเรื่องความเป็นกลางของนายบูบู เพราะช่วงวันหยุดเทศกาลอีสเตอร์ปี 1994 ก่อนที่ประธานาธิบดีจะถูกสังหาร นายบูบูใช้เวลาช่วงวันหยุดกับประธานาธิบดีฮับยาริมานา เมื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เริ่มต้นขึ้น ทาง ทางกองกำลัง UNAMIR เองก็ไม่แน่ใจขอบเขตที่กองกำลังสหประชาชาติสามารถปฏิบัติได้ เช่นการใช้กำลังเพื่อปกป้องประชาชนทำได้หรือไม่ หรือทำได้เฉพาะการป้องกันตัวเองเท่านั้น  เพราะภารกิจหลักของกองกำลังคือการรักษาสันติภาพ และสนับสนุนการเจรจาตกลงกันระหว่างกบฏกับรัฐบาล   อย่างที่เคยเล่าไว้ว่าเมื่อเครื่องบินของประธานาธิบดีถูกยิงตก ทาง UNAMIR ส่งทหารเบลเยี่ยม 10 นาย และกาน่าอีก 5 นายไปคุ้มกันนายกรัฐมนตรีหญิง แต่สุดท้ายทหารจาก UN ทั้งหมดถูกล้อมและโจมตีโดยทหารจากกองทัพรวันดาและกองกำลังคุ้มกันประธานาธิบดี  หัวหน้าหน่วยยศร้อยโทพยายามต้านทานไว้หลายชั่วโมงและขอกำลังสนับสนุนทางวิทยุ แต่ด้วยสถานการณ์ที่วุ่นวายไปทั่ว กำลังสนับสนุนไม่สามารถเดินทางเข้าไปช่วยได้  สุดท้ายผู้บังคับกองพันชาวเบลเยี่ยมจึงแนะนำให้ทหารทั้งหมดวางอาวุธ   ทหาร UN ทั้งหมดจึงยอมวางอาวุธ เมื่อวางอาวุธแล้ว ทหารกาน่าถูกปล่อยตัวไป แต่ทหารเบลเยี่ยมทั้ง 10 ถูกทรมานก่อนที่จะถูกสังหารทั้งหมด  และเป็นที่มาของการถอนทหารเบลเยี่ยมออกจากกองกำลัง UNAMIR ในเวลาต่อมาอีกไม่นาน จนเป็นที่มาของการสังหารชาวทุตซี่จำนวนมากที่อพยพไปหวังพึ่งกองกำลังเบลเยี่ยมที่โรงเรียนเทคนิค École Technique Officielle ซึ่งทหารเบลเยี่ยมถอนกำลังในวันที่ 11 เมษายน ในขณะที่ทหารบ้านและทหารรวันดารออยู่ด้านนอกขณะที่เบลเยี่ยมถอนกำลัง  และเข้าไปสังหารผู้อพยพหลายพันคนเมื่อทหารเบลเยี่ยมเคลื่อนย้ายกำลังออกไป เมื่อเบลเยี่ยมและอีกหลายประเทศถอนกำลัง  UNAMIR ก็เหลือกำลังพลประมาณ 270 นายที่ยังไม่ยอมไป นำโดยพลโทโรมิโอ  ใช้กำลังเพียงเล็กน้อยซึ่งบางส่วนไม่ได้รับการฝึกฝนดีนักจัดตั้งเขตปลอดทหารขึ้น และเขตปลอดทหารนี้ก็ถูกโจมตีโดยทหารบ้านและทหารรวันดาหลายครั้ง แถมแออัดยัดเยียดและขาดแคลนทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ช่วยชีวิตผู้อพยพได้หลายหมื่นคน ในขณะที่เวลานั้น UNAMIR เองก็ไม่ได้รับการสนับสนุนที่ดีหรือทันท่วงทีจาก UN เลย จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:30:44

ความคิดเห็นที่ 15 นอกจาก UN แล้ว หลายคนอาจจะสงสัยว่าแล้วพี่เบิ้มตำรวจโลกแบบ USA ที่ธรรมดาต้องคอยจุ้นจ้านไปทั่ว  แล้วงานนี้เงียบหายไปไหน? สหรัฐเองที่จริงก็สนับสนุนกองกำลัง RPF อยู่  แต่ก็ต้องออกตัวว่าเป็นเรื่องโชคไม่ดีของชาวรวันดาเองที่ใต้ผืนแผ่นดินไม่มีน้ำมันปริมาณมหาศาลแบบคูเวต ไม่มีเหมืองทอง หรือเหมืองยูเรเนียม ทำให้ชาติพี่เบิ้มทั้งหลายไม่กระตือรือล้นนักที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวนัก พี่กันของเราเองก็เช่นกัน แผลที่ไปซ่าในโมกาดิชูเมื่อปี 1993 ยังไม่ตกสะเก็ด (ใครจำหนังเรื่อง Black Hawk Down ได้ก็เหตุการณ์นี้แหละ) ทำให้พี่กันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งใดๆ ที่ไม่คุ้มค่าเสี่ยงอีก ตลอด 100 วันของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ พี่กันจึงค่อนข้างวางเฉย แถมช่วงกลางๆ ของการฆ๋าล้างเผ่าพันธุ์ ทาง UN ตัดสินใจจะส่งทหาร 5000 คนเข้าไปช่วย และขอการสนับสนุนรถหุ้มเกราะลำเลียงพลจากพี่กันเรา  พี่กันขอคิดค่าใช้จ่าย 6.5 ล้าน USD เฉพาะค่าขนส่งอย่างเดียว  ซึ่งสุดท้ายกองกำลังนี้ก็ไม่ได้เดินทางเข้าไป เพราะทาง UN มัวแต่เจรจาเรื่องค่าใช้จ่ายกับเพราะระบบระเบียบทางราชการภายใน UN เอง เมื่อเหตุการณ์ฆ่าฟันสงบลงแล้ว พี่บิล คลินตันออกมาแก้เกี้ยวว่าเพราะแกไม่เข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริง ไม่รู้ว่าสถานการณ์มันร้ายแรงมากจนได้เห็นข่าวจากสื่อ แถมข่าวส่วนใหญ่เน้นไปในเรื่องของสงครามกลางเมือง มากกว่ารายงานว่าเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์   National Security Archive ซึ่งเป็น NGO ได้รายงานว่า  การกระทำของพี่กัน 5 ประการ ซึ่งนอกจากจะไม่ช่วยแล้วหยุดยั้งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แล้ว ยังมีส่วนทำให้การตอบสนองจากสังคมโลกต่อเหตุการณ์นี้ช้าลงไปอีก ได้แก่ 1. พี่กันเสนอให้ UN ถอนกองกำลัง UNAMIR ทั้งหมด 2. พี่กันไม่ยอมรับว่าสถานการณ์ในรวันดาคือการ genocide หรือการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ จนกระทั่งปลายเดือนพฤษภาคม และเลี่ยงที่จะใช้คำนี้ในการแถลงข่าวต่อสาธารณชน 3. ระเบียบปฏิบัติขั้นตอนต่างๆ ทำให้ความช่วยเหลือต่างๆ ช้าเกินไป 4. พี่กันปฏิเสธที่จะส่งคลื่นวิทยุรบกวนการออกอากาศของพวกฮูตูหัวรุนแรง ที่กำลังออกอากาศปลุกปั่น ชักชวนผู้คนออกมาฆ่าชาวทุตซี่ 5. พี่กันรู้จักแกนนำฮูตูหัวรุนแรงเป็นอย่างดี รวมถึงได้บอกให้ยุติการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  แต่ก็แค่บอก ไม่ได้มีปฏิกริยาใดๆ ที่จริงจังมากไปกว่านั้น  พูดง่ายๆ คือแค่ปรามๆ เท่านั้น แต่ไม่ได้ทำอะไรที่จริงจังเพื่อสั่งให้หยุด จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:31:18

ความคิดเห็นที่ 16 อีกประเทศที่ต้องพูดถึงเพราะมีบทบาทมากในเหตุการณ์นี้คือฝรั่งเศส ฝรั่งเศสมีบทบาทมากในฐานะตัวร้ายของเหตุการณ์ครั้งนี้ เพราะเป็นผู้สนับสนุนหลักให้กับกองทัพรวันดา นักหนังสือพิมพ์ลินดา เมลเวิร์น (Linda Melvern)วิเคราะห์ไว้ และถูกใช้อ้างอิงบทบาทของฝรั่งเศสในวิกิพีเดียที่ผมเอามาเล่าต่อ ลินดาบอกว่าฝรั่งเศส นำโดยประธานาธิบดีมิเตอรองไม่ต้องการให้ฝ่ายกบฏ RPF มีชัย ทั้งนี้เนื่องจาก RPF เป็นกลุ่มที่ใช้ภาษาอังกฤษ ชัยชนะของ RPF อาจจะส่งผลกระทบต่อประเทศรอบข้างที่ใช้ภาษาฝรั่งเศส และกระทบต่ออิทธิพลของฝรั่งเศสในภูมิภาคได้ จึงให้การสนับสนุนต่อฝ่ายรัฐบาลรวันดาในขณะนั้น ทั้งด้านอาวุธและการฝึกอบรมทหาร รวมทั้งใช้อิทธิพลในการต่อต้านพวก RPF และหาเสียงสนับสนุนให้กับรัฐบาลนายฮับยาริมานา ก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ มีชาวฝรั่งเศสเข้าไปในรวันดาในฐานะที่ปรึกษาทางทหารและผู้ช่วยด้านเทคนิคให้กับกองทัพรวันดา  มีครูฝึกฝรั่งเศสในกองทัพอากาศรวันดา  มีอดีตนายตำรวจฝรั่งเศสทำหน้าที่ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงให้กับประธานาธิบดีและยังทำหน้าที่ฝึกกองกำลังพิเศษเพื่อปฏิบัติหน้าที่ก่อกวนในแนวหลัง พื้นที่ยึดครองของกองกำลัง RPF ด้วย ในช่วงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ฝรั่งเศสส่งกองกำลังเข้าไปในพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของรวันดาจากทางประเทศซาอีร์เพื่อปฏิบัติภารกิจทางมนุษยธรรมและหยุดยั้งการฆ่า แต่ทหารฝรั่งเศสมักจะเข้าไปในพื้นที่ที่มีการฆ่ากันหลังจากการฆ่าฟันขนานใหญ่จบลงแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น Human Rights Watch  ได้ประนามฝรั่งเศสว่าปฏิบัติการทางทหารของฝรั่งเศสนั้น เจตนาคือเพื่อขัดขวางกองกำลังฝ่ายกบฏ RPF มากกว่าที่จะเพื่อหยุดยั้งการฆ่าฟัน รวมทั้งมีส่วนช่วยพวกที่มีส่วนในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หลบหนีเข้าไปในซาอีร์หลังจากที่ฝ่าย RPF มีชัยในรวันดาด้วย ซึ่งข้อกล่าวหาเหล่านี้ฝรั่งเศสปฏิเสธทั้งหมด ภายหลังนายพอล คากาเม ผู้นำ RPF สามารถยึดอำนาจในรวันดาและจัดตั้งรัฐบาลปกครองรวันดาจนถึงปัจจุบัน  รวันดาได้ตัดความสัมพันธ์ทางการทูตกับฝรั่งเศส องค์กร สถาบัน หรือโรงเรียนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับฝรั่งเศสถูกสั่งปิด ทั้งการเรียนการสอนภาษาภาษาฝรั่งเศสในโณงเรียนถูกยกเลิก ภาพทหารฝรั่งเศสในรวันดา ภาพจาก wikipedia จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:31:55

ความคิดเห็นที่ 17 มารู้จักกลุ่ม RPF ผู้ยุติการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กันหน่อย  เพราะการยึดประเทศได้ของ RPF ทำให้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ยุติลง การมาถึงของ RPF ได้ช่วยชีวิตผู้คนได้นับแสนคน แต่เหรียญก็มีสองด้านเช่นกัน กลุ่ม RPF จัดตั้งขึ้นมาในปลายทศวรรษ 1980 โดยพัฒนามาจากกลุ่ม National Resistance Army (NRA) ซึ่งเป็นกลุ่มต่อต้านรัฐบาลรวันดาที่สมาชิกส่วนใหญ่เป็นลูกหลานชาวทุตซี่ที่ถูกขับไล่ออกจากรวันดาไปอาศัยอยู่ที่อูกานดา  วัตถุประสงค์หลักของกลุ่มคือการกลับไปตั้งรกรากในรวันดาอีกครั้ง เพราะแม้จะอยู่ในอูกานดา ผู้อพยพเหล่านี้ก็มีสถานะแค่ผู้ลี้ภัย และรัฐบาลอูการดาเองก็อยากให้พวกนี้กลับประเทศ กลุ่มต่อต้านนี้ได้รับการสนับสนุนจากอูกานดาและสหรัฐด้วย ผมพยายามหาข้อมูลกำลังพลของ RPF ว่ามีจำนวนเท่าใด แต่หายอดที่แท้จริงไม่ได้ อาจจะประมาณ 4000 คนแต่น่าจะมากกว่านั้น  สมาชิกส่วนใหญ่เป็นลูกหลานทุตซี่อพยพแต่ก็มีชาวฮูตูสายกลางรวมทั้งพวกฮูตูที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกับรัฐบาลด้วย กองกำลัง RPF ยินดีรับใครก็ได้ที่ต้องการเข้ามาเป็นสมาชิกโดยไม่คำนึงถึงเผ่า RPF พยายามขจัดความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธุ์  นายพอล คากาเมผู้นำของ RPF เองไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นฮูตูหรือทุตซี่ บอกแต่ว่าเป็นชาวรวันดา    การฝึกสอนของ RPF เน้นย้ำให้ทหารเข้าใจไปถึงต้นตอของความเกลียดชังระหว่างเผ่าว่าเป็นฝีมือการยัดเยียดของชนผิวขาวที่เข้ามาปกครองรวันดา มากกว่าจากความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างเผ่าพันธุ์ ในแต่ละหน่วยย่อยของกำลังพลของ RPF จะต้องมีทั้งชาวทุตซี่และฮูตูผสมกัน ทหารของ RPF มีการฝึกฝน ระเบียบวินัย ดีมาก RPF ใช้อูกานดาเป็นฐานและเริ่มเคลื่อนไหวตั้งแต่ปี 1990 และประสบความสำเร็จสามารถยึดพื้นที่ทางตอนเหนือของประเทศ จนกดดันให้รัฐบาลนายฮับยาริมานาต้องเปิดการเจรจาเพื่อแบ่งปันอำนาจและปฏิรูปการเมืองตามข้อตกลงอรุชา  ทั้งสองฝ่ายเตรียมที่จะเซ็นสัญญาสงบศึก  ก่อนหน้าการตายของประธานาธิบดีเอง มีทหารของ RPF 1 กองพันอยู่ในกรุงคิกาลีด้วยเพื่อเตรียมรับการเซ็นสัญญา แต่เครื่องบินของประธานาธิบดีตกซะก่อน และการฆ่ากันก็เริ่มต้น ธงของ RPF แต่จะใช้ตัวย่อจากชื่อเต็มภาษาฝรั่งเศส จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:32:22

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อเครื่องบินของประธานาธิบดีตก กองกำลัง RPF ที่อยู่ในกรุงคิกาลีก็เริ่มถูกโจมตีจากทหารรวันดาและทหารบ้าน แต่กระนั้นทหาร RPF ได้ช่วยอพยพนักการเมืองและนักเคลื่อนไหวแกนนำฮูตูสายกลางจำนวนหนึ่งไปยังแนวหลังของ RPF   กองกำลัง RPF ในคิกาลีสามารถถอนตัวไปรวมกับกองกำลังใหญ่ทางตอนเหนือของประเทศได และได้เริ่มรุกกลับฝ่ายรัฐบาลเพื่อหยุดการฆ่าล้างเผ่าพันธฺุ์ ในระหว่างช่วงการล้างเผ่าพันธุ์  เมื่อกองกำลัง RPF เคลื่อนผลถึงชุมชนใดก็จะพยายามติดต่อกับผู้นำชุมชนนั้นเพื่อขอความร่วมมือ ยกเว้นแต่กับผู่มีส่วนเกี่ยวข้องหรือเป็นพันธมิตรกับพวกที่ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ RPF แม้แต่ออกอากาศทางวิทยุยอมรับทหารกองทัพรวันดาและทหารบ้านที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมกับกองทัพหรือกองทหารบ้าน ให้หันมาเข้าร่วมกับ RPF เอง แม้จะไม่ค่อยได้ผล แต่ทหารบ้านฮูตูและทหารรวันดาจำนวนหนึ่งก็หันมาเข้ากับฝ่าย RPF บางคนใช้เป็นโอกาสในการหลบหนีความผิดที่ตัวเองก่อไว้ช่วงที่ RPF ยังมาไม่ถึง จริงๆ แล้วแม้แต่ก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ RPF เองก็เห็นการเตรียมการของฝ่ายรัฐบาล และได้พยายามเร่งให้มีการลงนามและแบ่งอำนาจกัน แต่เกิดการฆ่ากันเสียก่อนในช่วงวันแรกๆ RPF พยายามจะขอเข้าร่วมกับกองทัพรวันดาและ UNAMIR เพื่อหยุดยั้งการเข่นฆ่าแต่ไม่ได้รับการตอบรับ RPF จึงต้องออกปฏิบัติการด้วยตัวเอง  ซึ่งที่ใดที่ทหาร RPF ไปถึงมักจะไม่ค่อยพบการต้านทานมากนัก ทหารรวันดาและทหารบ้านมักจะผละนี้เมื่อรู้ว่าพวก RPF มาถึง  และ RPF ได้ช่วยหยุดการฆ่าหมู่ที่กำลังจะเกิดได้หลายครั้ง ภาพนายพอล คากาเม ผู้นำ RPF และปัจจุบันคือประธานาธิบดีรวันดา จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:32:54

ความคิดเห็นที่ 19 ที่เล่าไปนี่ย่อมาจากรายงานของ Human Right Watch เลยนะครับ องค์กรนี้หลายคนน่าจะคุ้นชื่อกันดี ไม่เชื่อไปอ่านเองได้ที่ http://www.hrw.org/reports/1999/rwanda/Geno15-8-03.htm ได้เลย  ในรายงานที่เขียนไว้ อ่านแล้วจะรัก RPF มากกว่าที่เล่าไปซะอีก คนอะไรก็ไม่รุ ดูอุดมคติสูงส่ง ยังกะพระเอกหนังยอดมนุษย์  กำราบคนเลว อภิบาลคนดี . . . . . . . ครับ  แต่ในความเป็นจริง Human Right Watch นี่เล่นเขียนรายงานแบบลูบหลัง นวดเฟ้น เป่าหูฟู่ๆ ให้ผ่อนคลายก่อนแล้วค่อยตบหัว  แถมตบทีหงายหลังตกเก้าอี้เลย ฝ่าย RPF พบว่าเมื่อเริ่มทำการรุกกลับ สามารถรุกไล่ฝ่ายทหารรวันดาและทหารบ้านได้อย่างง่ายดายเกินคาด ดังนั้นวัตถุประสงค์หลักจากแค่ต้องการหยุดยั้งการฆ่า จึงมองไกลไปกว่านั้นเปลี่ยนเป็นการเข้ามายึดครองประเทศซะเลย พระเอกของเราเลยมองไปที่ยุทธวิธีในการชนะศึก มากกว่าการเข้าไปช่วยชาวบ้านที่กำลังถูกฆ่าซะแล้ว   RPF จึงเน้นการส่งกำลังเข้าไปยึดจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญ มากกว่าจะเข้าไปยังจุดที่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นไปอย่างรุนแรง   นอกจากนี้ RPF ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ขัดขวางแผนการของ UN ที่จะส่งกองกำลัง 5000 นายเข้าไปในรวันดา เพราะ RPF มองว่ากองกำลังของ UN อาจจะเป็นอุปสรรคต่อชัยชนะอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด แถมเป็นการมาในช่วงเวลาที่ไม่จำเป็นแล้วเพราะชาวทุตซี่ถูกฆ่าไปหมดแล้ว  ทั้งที่ในความเป็นจริง แม้จะมาช้า แต่กองกำลังใหม่ของ UN อาจช่วยชีวิตผู้บริสุทธิ์ได้อีกมาก Human Right Watch ยังได้พูดถึงอาชญากรรมที่ก่อโดยทหาร RPF เองต่อพลเรือนในพื้นที่ยึดครองของ RPF เอง ซึ่งมีตั้งแต่ก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จะเริ่มในเดือนเมษายน ด้วย และเมื่อ RPF โต้กลับในช่วงหลังเดือนเมษายน 1994 เป็นต้นไป  RPF ได้ปฏิบัติการล้างแค้นในพื้นที่ที่ยึดครองได้เช่นกัน แม้แกนนำของ RPF จะปฏิเสธและอ้างว่าต้องการแค่จับกุมผู้มีส่วนร่วมในการล้างเผ่าพันธุ์เพื่อนำมาขึ้นศาล แต่ในความเป็นจริงทหาร RPF ได้สังหารชาวฮูตูนับหมื่นคนเช่นกัน ทั้งที่เป็นทหารรวันดา ทหารบ้าน และพลเรือน   ในบางพื้นที่ทหาร RPF ถือว่าชาวฮูตูที่ยังอยู่ในพื้นที่มีส่วนร่วมกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ได้ได้เริ่มการฆ่าเพื่อล้างแค้นโดยไม่แยกเช่นกัน   ทหาร RPF ไม่มีนโยบายจับเชลย ดังนั้นทหารรวันดาหรือทหารบ้านที่ถูกจับได้จะถูกสังหาร ซึ่งรวมไปถึงชาวบ้านที่ไม่เกี่ยวข้องด้วย เพราะการแยกแยะว่าใครใช่หรือไม่ใช่ฝ่ายตรงข้ามทำได้ลำบาก ทหาร RPF ได้สังหารนายทหารในกองทัพรวันดา, นักการเมือง และผู้สนับสนุนพวกหัวรุนแรงจำนวนมาก ซึ่งไม่ได้สังหารแต่แค่เจ้าตัวแต่รวมถึงสมาชิกในครอบครัวด้วย ใครเป็นสมาชิกพรรคการเมืองฝ่ายนิยมฮูตูล้วนถูกสังหาร แม้บางคนจะเคยช่วยและปกป้องพวกทุตซี่ก็ตาม อย่างที่บอกว่าทหาร RPF มีวินัยและการจัดการภายในที่ดีมาก หลักฐานการฆ่าที่กระทำโดย RPF อย่างชัดเจนจึงมีไม่มากนัก แต่กระนั้น Human Right Watch ก็สามารถหาหลักฐานการฆ่าที่กระทำโดย RPF ได้ และได้กล่าวถึงไว้ในรายงานหลายกรณีมาก เรียกว่าอ่านกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว   แต่สิ่งหนึ่งที่ผมหาไม่เจอในรายงานของ Human Right Watch คือเรื่องของการข่มขืนที่กระทำโดย RPF ดังนั้นภาพลักษณ์พระเอกก็ยังพอมีอยู่ สงครามกลางเมืองและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ยุติลงได้ในกลางเดือนกรกฏาคม 1994 ก็เพราะการมีชัยของ RPF เหนือรัฐบาลรวันดา หลังสงคราม กองทหารรวันดา ทหารบ้าน ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ รวมทั้งชาวฮูตูจำนวนมากที่กลัวการฆ่าล้างแค้น พากันหนีไปยังประเทศเพื่อนบ้านเช่นซาอีร์(หรือคองโก ประเทศเดียวกันแล้วแต่จะเรียก) จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:33:25

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้านี่เป็นประวัติศาสตร์จีน นายพอล คากาเมก็เปรียบได้ดั่งผู้สถาปนาราชวงศ์ใหม่เลย ไม่รู้จะเปรียบนายคากาเมกับฮั่นโกโจ  หลี่ซื่อหมิน  จูหยวนจางดี หรือเหมาดี และที่จริงนายคากาเมก็มีความสามารถที่ไม่ยิ่งหย่อนกว่านักปกครองอื่นๆ ที่โด่งดังเลย คากาเมเกิดในปี 1953 และได้อพยพหนีพร้อมครอบครัวไปอูกานดาตั้งแต่ในวัยเด็ก เมื่อวัยหนุ่มได้เข้าร่วมกับกลุ่ม NRA และต่อมาได้ก่อตั้งกลุ่ม RPF และเป็นผู้นำในเวลาต่อมาหลังจากเพื่อนสนิทที่ก่อตั้งกลุ่มขึ้นมาด้วยกันและเป็นหัวหน้ากลุ่มก่อนหน้าเสียชีวิตในการรบ เมื่อกลุ่ม RPF ได้รับชัยชนะในปี 1994 แล้ว คากาเมได้ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีรวันดา โดยมีประธานาธิบดีเป็นชาวฮูตู แต่ในความเป็นจริงคากาเมคือบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในรวันดา การตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ทุกอย่างล้วนต้องผ่านตาของคากาเมก่อน นายคากาเมขึ้นเป็นประธานาธิบดีตั้งแต่ปี 2000 จนถึงปัจจุบัน นายคากาเมตำหนิ UN และโลกตะวันตกอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับการบทบาทในเหตุการณ์การล้างเผ่าพันธุ์ โดยบุคลิกคากาเมเป็นคนเงียบขรึม แข็งแกร่ง ตรงไปตรงมา มีวินัย ไม่ดื่มของมึนเมา ใช้ชีวิตไม่หรูหรา มีความเป็นผู้นำสูงมาก และสามารถพลิกเปลี่ยนรวันดาจากซากปรักหักพังจนกลายเป็นประเทศที่มีความหวังได้   ปี 2012 คาดว่าเศรษฐกิจจะขยายตัว 8 %  การแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ในรวันดาถูกห้าม  ไม่มีทุตซี่ ไม่มีฮูตูอีกต่อไป มีแต่ชาวรวันดา แต่อย่างไรก็ตาม สิทธิทางการเมืองของประชาชนในรวันดายังถูกจำกัด นายคากาเมมีภาพเป็นผู้นำเผด็จการไม่ต่างจากผู้นำอื่นๆ ในแอฟริกา นายคากาเมส่งออกความขัดแย้งและสงครามไปยังคองโกซึ่งมีผู้อพยพชาวฮูตูไปอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก จนแม้แต่ปัจจุบันความขัดแย้งนี้และปัญหาก็ยังมีอยู่   แม้แต่พอล รูเซซาบากินา (Paul Rusesabagina) พระเอกในเหตุการณ์หนังเรื่องโฮเตลรวันดายังออกมากล่าวหาว่านายคากาเมปกครองเพื่อผลประโยชน์ของพวกทุตซี่จำนวนน้อยที่เป็นชนชั้นปกครอง โดยอาศัยมือของพวกฮูตูบางส่วนที่มีแต่ตำแหน่งแต่ไม่มีอำนาจจริงมารับใช้ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:33:57

ความคิดเห็นที่ 21 หลังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์  พวกฮูตูหัวรุนแรงทั้งหลายถูกขับไล่ไปยังคองโก รวันดาได้รัฐบาลใหม่ที่เน้นความปรองดองของคนในชาติ แต่ความปรองดองไม่ได้หมายถึงการลืมอาชญากรรม ดังนั้นจึงต้องมีการจัดการลงโทษผู้กระทำผิด ทาง UN ได้จัดตั้งศาลพิเศษขึ้นมาชื่อว่า International Criminal Tribunal for Rwanda เพื่อพิจารณาคดีพวกแกนนำระดับสูง บุคคลในรัฐบาลและกองทัพรวันดา  ตัวเบ้งๆ ทั้งหลายที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ การดำเนินคดีจะทำในแทนซาเนีย โทษสูงสุดของศาล UN คือจำคุกตลอดชีวิต   แกนนำหลายคนถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต บางคนเสียชีวิตในคุกไปแล้ว   ในขณะที่รัฐบาลใหม่ของรวันดาจะรับผิดชอบการดำเนินคดีกับแกนนำระดับรองๆ ลงมาและพวกระดับปฏิบติการทั้งหลาย ซึ่งกำหนดโทษสูงสุดถึงประหารชีวิตและมีผู้เกี่ยวข้องถูกประหารชีวิตในรวันดา 22 คน แต่ผู้เกี่ยวข้องอีกจำนวนมากที่ยังหลบหนี และบางส่วนยังไม่ถูกดำเนินคดี ภาพอาชญากรตัวเบ้งๆ ที่มีประกาศจับครับ ใครอยากได้รางวัลลองไปตามตัวมาก็ได้ครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:34:29

ความคิดเห็นที่ 22 คำถามคือเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร  มันจะเกิดขึ้นอีกไหมที่อื่นในโลก เมื่อศึกษาเหตุการณ์ในรวันดา ผมลองมองเทียบกับวิธีการที่นาซีเยอรมันใช้  มองย้อนกลับมาที่ประเทศไทย ทั้งช่วง 6 ตุลา 2519 จนกระทั่งกีฬาสีในบ้านเราเร็วๆ นี้ ได้เห็นความเหมือนกันมากมายที่ถูกนำมาใช้  รวมทั้งผลประโยชน์ที่แกนนำได้รับ  จะขอลองวิเคราะห์ชี้ให้เห็นความเหมือนบางประการก่อน อาจจะออกแนวการเมืองบ้าง ขอเชิญร่วมแสดงความเห็นกันนะครับ สิ่งแรกที่ต้องเข้าใจก่อนคือ ในปี 1994 รวันดามีพลเมืองประมาณ 7 ล้าน 7 แสนคน ในขณะที่ปี  1964 ช่วงที่รับเอกราชและฮูตูขึ้นมามีอำนาจ มีประชากรประมาณ 3 ล้านคน นั่นแปลว่าในช่วงที่เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธฺุ์  ประชากรมากกว่าครึ่งเป็นคนที่เกิดยุคหลังจากที่ทุตซี่เคยมีอำนาจ  เกิดมาในช่วงเวลาที่ฮูตูเริ่มกดขี่ทุตซี่กลับแล้ว  ฮูตูรุ่นใหม่เหล่านี้ไม่เคยประสบความไม่เป็นธรรมที่เกิดจากทุตซี่จริงๆ  เพราะในความจริงแล้วในชั่วชีวิตตัวเอง ได้เห็นแต่การกดขี่พวกทุตซี่เท่านั้น ดังนั้นความเกลียดชังที่ถูกสร้างขึ้นมา จึงไม่จำเป็นต้องตรงกับความเป็นจริงในสังคมเลย วิธีสร้างความเกลียดชังที่ได้ผลเร็วและง่าย คือการโยนว่าปัญหาทุกอย่างที่เราต้องประสบ เกิดจากคนอื่น เกิดจากคนเลว คนไม่ดี จากพวกที่แตกต่างจากเรา มันไม่ได้เกิดจากพวกเราเอง ฮิตเลอร์บอกคนเยอรมันว่าปัญหาในเยอรมันเกิดจากคนยิว รัฐบาลฮูตูบอกว่าปัญหาทุกอย่างมาจากทุตซี่   หาจำเลยให้กับความผิดพลาด ความไม่เป็นธรรม  การโกงกินในการบริหารงานของตัวเอง   และคนมากมายก็พร้อมจะเชื่อ เพราะมันเป็นสิ่งที่พวกเค้าอยากได้ยินอยู่แล้ว   ความไม่ดีทั้งหลายเป็นเพราะคนอื่นเลว ไม่ใช่เรา  คนมากมายไม่ต้องการได้ยินความจริง แต่ต้องการแค่สิ่งที่ตัวอยากได้ยิน จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:35:13

ความคิดเห็นที่ 23 คำถามต่อมา แล้วพวกที่สร้างความเกลียดชังขึ้นมา ได้ผลประโยชน์อะไร? ทุกความเกลียดชังที่สร้างได้ มีผลประโยชน์ตอบแทนสำหรับแกนนำเสมอครับ การมีมวลชนนิยมมาก เป็นทั้งเกราะกำบัง และสร้างอำนาจต่อรองให้กับตัวเอง ดังนั้นคนเลวๆ มากมายพร้อมที่จะเกาะกระแสครับ ตัวตั้งตัวตีในการสร้างความเกลียดชังยิวในเยอรมัน ได้รางวัลใหญ่ ก้าวหน้ากันไปทุกคนครับ เช่นฮิมเลอร์ หัวหน้า SS  เกิบเบิ้ลรัฐมนตรีโฆษณาการ  ไฮดริช ผู้เริ่มต้นแผนการสังหารยิวในค่ายกักกันได้รับตำแหน่งใหญ่โตก่อนที่จะถูกสังหาร ในรวันดา โฆษกที่ออกอากาศปลุกปั่นสร้างความเกลียดชัง ได้ดิบได้ดีไปด้วย มีแม้แต่ชาวตะวันตกที่เข้าไปเป็นโฆษก พูดออกอากาศสร้างความเกลียดชังด้วย  เช่น 6 ตุลา เรามีวิทยุยานเกราะ คงหาไม่ยากว่าโฆษกที่ออกอากาศได้รับรางวัลเป็นตำแหน่งอะไรหลังเหตุการ ภาพนาย Georges Ruggiu หมอนี่เป็นลูกครึ่งอิตาเลี่ยน-เบลเยี่ยม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับรวันดาเลย แต่ฉวยโอกาสเข้าไปทำงานเป็นโฆษกออกอากาศสร้างความเกลียดชังกระตุ้นให้ชาวฮูตูออกมาฆ่าทุตซี่มากๆ หวังลาภยศตำแหน่ง  สุดท้ายถูกตัดสินจำคุก 12 ปี จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:36:16

ความคิดเห็นที่ 24 ในทุกสังคม ถ้าเงื่อนไขต่างๆ เอื้อและเป็นใจ เหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เช่นนี้เกิดขึ้นได้   ไม่เกี่ยวว่าผู้คนจะยึดมั่นในศาสนามากแค่ไหน เงื่อนไขหลักๆ ก็เช่น 1. ถ้าผู้มีอำนาจในสังคมนั้นๆ บอกว่าสิ่งที่ทำนั้นมันถูก และผู้มีอำนาจ มีอำนาจแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด 2. ถ้าผู้คนในสังคมนั้นๆ มีแนวโน้มที่จะเชื่อฟังและปฏิบัติตามผู้มีอำนาจได้ง่าย 3. กระแสความเกลียดชังถูกปลูกฝังอย่างเป็นระบบและยาวนานเพียงพอ จนผู้คนส่วนใหญ่มองฝ่ายตรงข้ามว่าไม่ใช่มนุษย์หรือไม่มีค่าเทียบเท่าตัวเอง 4. ผู้มีหตุผลหรือไม่เห็นด้วยเลือกที่จะนิ่งเฉยหรือเมินเฉยต่อความไม่ถูกต้อง  อาจจะด้วยความกลัวหรืออะไรก็ตาม 5. มีการรวมตัวกันของฝูงชน  เพราะมนุษย์เมื่อรวมกันเป็นกลุ่มก้อนใหญ่ ความเป็นตัวของตัวเอง  สติรู้ดีรู้ชอบของแต่ละบุคคลจะหายไป แต่จะกลายเป็นผู้ตามตามสิ่งที่คนส่วนใหญ่ในกลุ่มทำกัน ซึ่งทำให้กลุ่มฝูงชนสามารถมีพฤติกรรมที่สุดขั้วได้ง่าย ไม่ว่าจะในด้านดีหรือด้านเลว ตัวอย่างง่ายๆ คือ 6 ตุลา ขณะที่ชาวบ้านจำนวนหนึ่งช่วยนักศึกษาหลบหนี แต่คนอีกกลุ่มหนึ่งสะใจและสนุกกับการฆ่า ยืนยิ้มดูร่างนักศึกษาที่ถูกเผาหรือแขวนคอ ในขณะที่คนจำนวนมากกว่ามากๆ เลือกที่จะไม่พอใจเงียบๆ  แต่วางเฉยไม่กล้าออกมาทำอะไร เพราะไม่ต้องการขัดแย้งกับผู้มีอำนาจในขณะนั้น การฆ่ากันครั้งล่าสุดก็เช่นกัน  แต่อ่านตามเว็บบอร์ดสีต่างๆ เราจะหาอ่านอารมณ์ความยินดี ความสะใจของผู้คนมากมายในเวลาที่ได้เห็นฝ่ายตรงข้ามตายได้ไม่ยากเลย เพราะสำหรับคนเหล่านั้น พวกที่ตายคือพวกโง่ โดนหลอกไปตาย เป็นใครซักคนที่คนเหล่านั้นไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นความมีตัวตน  แม้จะมีกำเนิดเป็นคน แต่ก็ไม่ต่างจากมดปลวกทั่วไป ทำให้บางคนสะใจที่ได้เห็นการตาย บ้างแสดงความยินดีออกมานอกหน้า  บางคนวางเฉยไม่ยินดียินร้าย บางคนใช้ความตายเป็นบันไดของตัวเอง ฯลฯ เรื่องการฆ่าขนาดการล้างเผ่าพันธุ์ในเมืองไทยอาจไม่เกิดขึ้น แต่สงครามกลางเมืองที่มีการฆ่าผู้คนที่มีความเห็นต่างกันยังสามารถเกิดขึ้นได้ไม่ยากครับ และความขัดแย้งในสังคมไทยตอนนี้สามารถพัฒนาต่อไปจุดนั้นได้ไม่ยาก จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:37:41

ความคิดเห็นที่ 25 มีบันทึกเหตุการณ์ความรุนแรง ความน่ากลัว น่าสะเทือนใจลงลึกไปในรายละเอียดของการฆ่ากันล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาให้อ่านมากมาย ผมคงไม่ขอไปลงรายละเอียดตรงนี้ แต่อยากแนะนำผู้มราสนใจว่าอาจจะลองไปหาหนังที่สร้างจากเหตุการณ์นี้ดูได้ หลายเรื่องแม้จะเครียด  กดดันระหว่างดู แต่ก็เรียกว่าสรา้งได้สนุกและชวนติดตามมาก หนังเรื่องแรกที่โด่งดังและเป็นที่รู้จักมากที่สุด คือหนังปี 2004 เรื่อง Hotel Rwanda สร้างจากเรื่องจริงของ พอลล์รูเซซาเบกินา ผู้จัดการโรงแรม Hôtel des Mille Collines ซึ่งได้ใช้โรงแรมเป็นที่หลบภัยของผู้คนมากกว่าหนึ่งพันสองร้อยคน รวมทั้งใช้เส้นสาย การให้สินบน ช่วยปกป้องคนที่หลบหนีเข้ามาในโรงแรม เหตุการณ์เกือบทั้งหมดในหนังเกิดขึ้นจริงครับ ไม่ใช่ฮอลลิวู้ดโม้เอาเอง แถมเหตุการณ์จริงกดดันและเครียดยิ่งกว่าในหนัง ฉากอพยพและถูกรุมจนต้องหนีกลับโรงแรมก็เป็นเรื่องจริง  เพียงแต่พระเอกของเราไม่ได้ตัดสินใจที่จะไม่ไปกับรถในนาทีสุดท้าย และภรรยาไม่ได้โกรธแบบในหนังเท่านั้น เพราะอันนั้นผู้กำกับแกใส่มาให้หนังมีดราม่ามากขึ้นเฉยๆ ภาพพอลล์ตัวจริง และ Don Cheadle ผู้แสดงเป็นพอลล์ในหนัง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:38:19

ความคิดเห็นที่ 26 นอกจากหนัง Hotel Rwanda แล้ว ยังมีหนังอีกหลายเรื่อง  จะขอแนะนำซัก 2 เรื่อง เรื่องแรกคือ Sometimes in April เป็นหนังปี 2005 เล่าเรื่องของพี่น้องฮูตู 2 คน  คนพี่เป็นทหารแต่มีภรรยาเป็นทุตซี่  เป็นฮุตูสายกลาง  ส่วนคนน้องเป็นโฆษกวิทยุที่คอยออกมาปลุกปั่นให้ผู้คนออกมาฆ่ากัน สุดท้ายคนพี่เสียครอบครัวทั้งหมด คือภรรยา ลูกชาย ลูกสาวไป ส่วนน้องถูกจับและถูกขึ้นศาล UN เรื่องนี้มีฉากรุนแรงมากกว่า Hotel Rwanda แต่ก็ไม่ได้ถึงกับสยดสยองเหมือนพวกหนังฮอลลีวู้ดทั่วไป แต่อาจจะกดดันบ้าง หนังเรื่องเต็มเคยมีใน youtube แต่ปัจจุบันถูกลบไปแล้ว :( อีกเรื่องที่น่าดู คือ Shake hands with the devil  หนังปี  2007 ของแคนาดาจากหนังสือชื่อเดียวกันที่เขียนโดยพ่อโรมิโอ ผบ. กองกำลัง UN ของเรา เป็นหนังที่ถ่ายทำในคิกาลีเมืองหลวงของรวันดาจริงๆ ต่างกับ Hotel Rwanda ที่ส่วนใหญ่ถ่ายทำในแอฟริกาใต้ หนังเรื่องนี้หาดูหาโหลดยากหน่อยแต่ไม่ยากเกินความสามารถครับ ผมหามาแล้วดูแล้ว กดดันใช้ได้ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:38:54

ความคิดเห็นที่ 27 ควรจะพูดถึงคนดีๆ คนอื่นอีกที่ไม่ควรจะถูกหลงลืมไปกับการเวลา คนที่ถูกเรียกว่า The Forgotten angel of Rwanda วีรบุรุษตัวจริงไม่ใช่นักการสงครามผู้ยิ่งใหญ่   ไม่ทั้งจอมจักรพรรดิผู้พิชิตดินแดนกว้างไกล แต่คือคนธรรมดาที่ยอมเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีวิตผู้อื่น ร้อยเอกเอ็มไบ (Mbaye Diagne) นายทหารมุสลิมจากเซเนกัล มีตำแหน่งเป็นผู้สังเกตุการณ์ใน UNAMIA แม้จะได้รับคำสั่งไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ แม้แต่การเข้าไปช่วยชีวิต แต่เอ็มไบไม่สนใจและไม่มีใครห้าม เพราะแม้จะขัดคำสั่ง แต่เอ็มไบทำถูกเพราะทำในสิ่งที่มนุษย์ควรจะทำ เอ็มไบเริ่มต้นปฏิบัติภารกิจช่วยชีวิตผู้คนตั้งแต่วันแรกของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ คนแรกๆ ที่เอ็มไบช่วยคือลูกๆ ของนายกรัฐมนตรีหญิงอกาเธ่ที่ถูกสังหาร เอ็มไบซึ่งอยู่ที่ Hôtel des Mille Collines หรือ Hotel Rwanda ได้ยินเรื่องการสังหารนายกรัฐมนตรี เอ็มไบตัดสินใจออกไปดูด้วยตัวเองทั้งที่ไม่มีอาวุธ เอ็มไบได้พบลูกๆ ของอกาเธ่ซ่อนตัวอยู่ เอ็มไบพาลูกๆ ของเธอซ่อนไว้หลังรถ เอาผ้าคลุมไว้ก่อนพาไปหลบภัยที่โรงแรม  จนลูกๆ ทั้งหมดของเธอรอดชีวิตและลี้ภัยไปอาศัยอยู่ในยุโรปในปัจจุบัน วิธีที่เอ็มไบใช้ในการช่วยเหลือผู้คนคือจะขับรถไปพาผู้ที่ซ่อนตัวตามที่ต่างๆ ส่งไปจุดหลบภัยที่โรมิโอของเราตั้งขึ้นหรือไม่ก็ที่โรงแรม เอ็มไบจะซ่อนคนไว้ในรถขับรถผ่านด่านต่างๆ ที่พวกทหารบ้านหรือทหารรวันดาตั้งด่านคอยหาพวกทุตซี่ไว้  โดยเอ็มไบใช้สายสัมพันธ์ที่ดีคอยประสานงานกับทหารรวันดาและทหารบ้านเพื่อให้ผ่านด่านเหล่านี้ได้สะดวกรวมทั้งใช้ความเยือกเย็น มุกตลกบ้าง ให้บุหรี่บ้างสินบนบ้าง หรือแม้แต่การโน้มน้าวใจพวกหัวรุนแรงที่ตั้งด่านอยู่ ค่อยๆ ลำเลียงผู้ที่ซ่อนตัวอยู่ไปไว้ตามจุดปลอดภัย   ในภารกิจหนึ่งที่เป็นเหมือนตำนาน เอ็มไบได้พบชาวทุตซี่ 25 คนซ่อนตัวอยู่ในบ้านหลังหนึ่งชานเมืองคิกาลี เอ็มไบขับรถลำเลียงชาวทุตซี่เหล่านี้ครั้งละ 5 คน ผ่านด่านตรวจ 23 จุดในแต่ละครั้งเพื่อลำเลียงคนเหล่านั้นไปยังจุดปลอดภัย ผู้สื่อข่าวตะวันตกและผู้ที่รู้เรื่องที่เอ็มไบทำไม่มีใครกล้ารายงานข่าวการกระทำของเอ็มไบ เพราะถ้าพวกฮูตูหัวรุนแรงรู้เอ็มไบจะไม่มีทางรอดแน่ๆ มีคนที่รอดชีวิตเพราะปฏิบัติการเดี่ยวช่วยชีวิตของเอ็มไบหลายร้อยคนหรืออาจจะถึงพันคน ในวันที่ 31 พฤษภาคม 1994 ขณะขับรถเพื่อไปยังฐานบัญชาการของ UNAMIA ร้อยเอกเอ็มไบถูกสะเก็ดจากกระสุนปืนครกที่คาดว่ายิงโดยทหารฝ่าย RPF ซึ่งทำให้พ่อพระของเราเสียชีวิตทันที ทิ้งภรรยาให้เป็นม่ายและลูก 2 คนไว้เบื้องหลัง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:39:38

ความคิดเห็นที่ 28 คำถามที่บางคนอาจจะสงสัยว่า คำว่าการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์นี่มันเป็นอย่างไร และเกิดขึ้นบ่อยแค่ไหน การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Genocide  ถูกบัญญัติขึ้นโดยนักกฏหมายชาวโปแลนด์ Raphael Lemkin ในปี 1941 จากคำภาษากรีก geo แบลว่าเร่ง หรือแข่งขัน และ cide ภาษาละติน แปลว่าฆ่า ปัจจุบันนิยามของคำว่า genocide  ขอยกข้อมูลมาภาษาไทยจาก wikipedia ใช้คำภาษาไทยว่า พันธุฆาต  ได้กล่าวถึงไว้ว่า  สหประชาชาติได้กำหนดนิยามของพฤติการณ์นี้ในข้อ 2 แห่ง "อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการป้องกันและการลงโทษอาชญากรรมการล้างชาติ พ.ศ. 2491" (อังกฤษ: 1948 United Nations Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide) ว่า  พันธุฆาต หมายถึง "การกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อทำลายกลุ่มชาติพันธุ์ กลุ่มเชื้อชาติ กลุ่มชนในชาติ หรือกลุ่มชนทางศาสนาทั้งกลุ่มหรือส่วนใหญ่ เป็นต้นว่า ฆ่าสมาชิกของกลุ่ม กระทำให้สมาชิกของกลุ่มถึงแก่พิกลพิการอย่างหนักทางกายภาพหรือจิตภาวะ กระทำโดยไตร่ตรองหรือโดยคาดการณ์ไว้แล้วเพื่อให้เกิดแก่หรือนำพามาสู่สมาชิก ของกลุ่มซึ่งทุกขเวทนาในสภาพความเป็นอยู่ กระทำโดยมาตรการใด ๆ เพื่อกันมิให้มีการถือกำเนิดของทารกภายในกลุ่ม หรือใช้กำลังนำพาผู้เยาว์ในกลุ่มไปยังอีกกลุ่มหนึ่ง" แค่ในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ในรอบประมาณ 100 ปีที่ผ่านมา โลกเรามีเหตุการณ์ที่อาจจะนับได้ว่าเป็น genocide มากถึงประมาณ 50 เหตุการณ์! ! !   เหตุการณ์ในรวันดาไม่ใช่หตุการณ์ที่มีจำนวนคนตายมากที่สุด แต่เป็นเหตุการณ์ที่มีจำนวนคนตายสูงสุดเมื่อเทียบกับช่วงเวลาในการกระทำ   เหตุการณ์อื่นๆ อาจะกินช่วงเวลานานกว่าเช่นหลายๆ ปี แต่อาจมีผู้เสียชีวิตหลายสิบล้านคน ผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่ไม่ได้ถูกฆ่าโดยตรง แต่เสียชีวิตทางอ้อมจากผลของทุพภิกขภัย ที่เกิดขึ้นตามมาจากนโยบายหรือการกระทำต่างๆ ที่ถือได้ว่าเป็นพันธุฆาต จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 16:41:47

ความคิดเห็นที่ 29 เชียร์ มีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ทำไม่สำเร็จ หรือล้มเหลวบ้างไหมคะ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 17:55:38 จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 17:54:23

ความคิดเห็นที่ 30 คุณประกอบ ยังคง ซื่อสัตย์ มั่นคง กับการนำเสนอสาระดี ๆ เรื่องนี้ ทั้งที่มีคนตามป่วนตามราวีกระทู้ที่มีคุณค่า อย่างไร้เหตุผลสิ้นดี หวังว่าจะไม่ตามมาป่วนอีก จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 20:05:24

ความคิดเห็นที่ 31 อุตส่าห์มีกระทู้ดีๆ แต่ก็ยังมีพวกวันๆไม่คิดเรื่องอื่นมาป่วนจนได้ลบกระทู้นี่ไม่ไหวจริงๆค่ะ เอาเถอะ ขอให้กระทู้นี้อยู่อย่างสงบสุขอย่างมาป่วนเลยเลย เฮ่อ.... ขอบคุณค่ะ ตกใจว่ากระทู้หายไปไหนแล้ว เพราะยังอ่านไม่จบ ขอลงชื่อมาอ่านต่อแล้วกันค่ะ จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 20:47:22

ความคิดเห็นที่ 32 คนไทยนั้นมีจำนวนมากที่ยังแยกแยะความแตกต่างระหว่ง    รักชาติ    ชาตินิยม   คลั่งชาติ   กันออกจากกันไม่ได้       ดังนั้นเราจึงจะเห็นคนที่ทำเป็นเก่ง    ทำตัวเด่น   วางตัวมีความรู้มาชี้หน้าด่าคนอื่นว่าคลั่งชาติ      ทั้งๆที่การกระทำนั้นไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าคลั่งชาติเลย     แต่คนด่าก็ภูมิใจที่ทำให้ตัวเองได้เด่น   ดูมีความรู้      เราควรจะให้ความสงสารแก่คนเหล่านั้นมากๆ   การแบ่งแยกว่าต้องทำอย่างตนเท่านั้นจึงจะไม่เป็นคลั่งชาติ    มันก็คือความคิดแบบไม่ขาวก็ดำ     ถ้าไม่ทำอย่างนี้    แกก็เป็นพวกคลั่งชาติ      พาให้เกิดการแบ่งแยกพวกออกไป ถามว่าจะแยกยังไงว่าถึงระดับคลั่งชาติ      มันก็ต้องอยู่ในระดับที่เห็นพวกอื่นไม่ใช่คน    ไม่ใช่มนุษย์เหมือนกัน     แต่ถ้าแค่ดูถูกคนอื่นนั้นยังห่างจากคลั่งชาติลิบลับ ในอดีตคนไทยที่รักชาติจนเข้าขั้นคลั่งมีมากเกินไป     แต่ปัจจุบันคนไทยที่หาเรื่องด่าทำลายประเทศไทยก็มีเยอะเกินไป จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:17:05

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:55:42

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้ก่อนแค่ให้กิฟท์ เพราะถ้าโพสกลัวเผลออดใจไม่อยู่จะใส่เต็มเหนี่ยว กลัวกระทู้หาย (แต่ก็ยังไปอยู่ดี 555) มากระทู้นี้ขอโพสอ่านสักหน่อย จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 23:10:10

ความคิดเห็นที่ 35 อืมมม ผมเพิ่งรู้ว่า Genocide ใช้ภาษาไทยว่า พันธุฆาต แต่ดูเหมือนจะไม่คุ้นหูเท่า ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์นะครับ ถ้านับหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เอาแบบนึกออกทันทีโดยไม่ต้องค้น นอกจากรวันดาแล้วคงเป็นที่บอสเนีย กับเขมร โดยเฉพาะทุ่งสังหารอันลือชื่อของเขมรแดง น่าจะกลืนชีวิตคนไปไม่ต่ำกว่าล้าน-สองล้านคน จากคุณ : FireLion เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:21:53

ความคิดเห็นที่ 36 การรับฟังซึ่งกันและกันนั้นก้คงจะหมายถึงการให้เกียรติซึ่งกัน และจะเขาหรือจะเราก็ไทยด้วยกัน แต่เมื่อไรที่การรับฟังนั้นปราศจากการคิดวิเคราะและเชื่อในสิ่งที่ตนชอบหรือได้เรียนรู้มาในด้านเดียวมองอีกฝ่ายว่าเลวความป่าเถื่อนที่แฝงอยู่คงถูกปลุกอย่างง่ายดายเมื่อมีสิ่งเร้า.....:ซึ่งได้เห็นกันมาแล้ว ประเทศนี้ผมว่าเขาแบ่งพวกแบ่งชนชั้นมาคงหลายร้อยปีแล้วระหว่างนักรบกับ ชาวบ้านและยังคงแบ่งแยกทางจิตใจอย่างนี้ไปอีกนานรอวันที่ระเบิดลูกนี้จะกลายเป็นระเบิดเวลา เราคงได้เห็นการฆ่ากันกลางเมืองอีกครั้ง เพราะณ เวลานี้ไม่มีใครยอมใคร หากเวลากำลังถอยหลังอย่างช้าๆนั้นเอง.......เชื่อผมซิ จากคุณ : artdecor53 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:47:44

ความคิดเห็นที่ 37 ผมตามอ่านอยู่ เพราะมันจริงทุกประการในกระทู้นั้น แต่มันมีบางคนลากไปการเมือง ท่านๆก็รู้ดีว่าใคร ทำให้กระทู้ดีๆ ที่เจ้าของยกมาให้เห็นภาพง่ายๆ มันหายไป จากคุณ : stryker เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 05:35:48

ความคิดเห็นที่ 38 เพื่อผลประโยชน์แล้ว คนโลภในโลกนี้ทำได้แทบจะทุกอย่าง... จากคุณ : นกยิ้ม เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 07:11:12

ความคิดเห็นที่ 39 สุดยอดมากครับ ืถึงผมจะไม่ค่อยได้เข้าห้องนี้บ่อยนัก แต่เข้ามาทีไรก็ได้ความรู้กลับไปได้มากมาย ขอบคุณมากครับ จากคุณ : reanukij34 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 10:00:13

ความคิดเห็นที่ 40 มีไรกันเหรอครับ  จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 10:15:12

ความคิดเห็นที่ 41 หวังว่าจะไม่มีพวกฮูตูเข้ามาเรียกร้องความเสมอภาคนะครับ จากคุณ : phi 1.618 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 11:33:06

ความคิดเห็นที่ 42 มาลงชื่อตามอ่านค่ะ ^^ จากคุณ : คัสตาร์ดราดนมข้น เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 11:57:48

ความคิดเห็นที่ 43 ขอชื่นชม จขกท ที่นำความรู้ดีๆมามอบให้ ทว่า จะไม่ให้โยงเข้าเรื่องการเมืองคงยาก เพราะความขัดแย้งของสองเผ่า มันก็เป็นเรื่องการเมือง (อำนาจ และการจัดสรรปันแบ่งผลประโยชน์) กันอยู่แล้ว   ส่วนจะลากประเด็นมาสู่พระราชอาณาจักรของเรา อันนี้ก็แล้วแต่   แต่ในมุมมองของตัวเองเห็นว่า มีข้อแตกต่างกันมาก พื้นฐานทางสังคม ศาสนา เศรษฐกิจ บริบทอื่นๆอีก เราจึงงดเว้นที่จะเปรียบเทียบ จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 12:43:42

ความคิดเห็นที่ 44 เกิดไรขึ้นเหรอ เล่าซิ จากคุณ : jo guevara เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 13:05:45

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณสำหรับข้อมูลและความรู้ค่ะ จากคุณ : I'll get over you เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 13:31:27

ความคิดเห็นที่ 46 เขาฆ่ากัน เนื่องจากเป็นคนละเผ่า ของเราเผ่าเดียวกันมันเหงา ๆ เลยแบ่งสีเล่นกีฬาสีให้คึกคัก แต่กรูรำคาน จากคุณ : GO9 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 17:25:52

ความคิดเห็นที่ 47 ผมเล่าให้ฟัง กระทู้นั้น จขกท เขาแขวะเสื้อแดงตอนท้ายๆ ว่าปลุกระดมให้เกิดความแตกแยก พวกเสื้อแดงเขาก็เลยเถียงประมาณว่า แล้วทำไมไม่ไปดูที่ต้นตอจริงๆ ว่าใครเริ่มก่อน คร่าวๆที่จำได้ประมาณนั้น แค่มาเล่า เพราะมีคนสงสัย อย่าว่าผมนะ จากคุณ : ดินสอปากกา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 20:45:31

ความคิดเห็นที่ 48 จะใคร อะไร ยังไง สุดท้ายมวลชนก็ตกเป็นเครื่องมือและเหยื่อของการแสวงหาอำนาจอยู่ดี!!! จากคุณ : fourkitten เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 21:09:00

ความคิดเห็นที่ 49 หยุดก่อน หยุดก๊อน ยุดก่อน ลองไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ดูเป็นไร จะได้เห็นว่าความขัดแย้งอันเกิดจากความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันทางการเมืองส่งผลร้ายแรงเพียงใด ข้างบนคือพิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มูแรมบี ที่รวันดา ส่วนข้างล่างคือพิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โตน สเลง ที่เขมร ใกล้ ๆ บ้านเรานี่เอง จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 21:28:09

ความคิดเห็นที่ 50 ตามมาอ่านอีกครั้งครับ รอบนี้ผมอ่านเฉพาะที่เป็นปัญหาในกระทู้ก่อน ยังไม่ได้อ่านทั้งหมด ซึ่งเข้าใจว่าคนตั้งกระทู้ตัดข้อความที่ก่อให้เกิดปัญหาในกระทู้ก่อนออกไปแล้ว ผมก็ขอขอบคุณที่รับฟัง "เสียงส่วนน้อย" และได้นำไปปรับปรุง ผมขอชื่นชมความใจกว้างของคนตั้งกระทู้ด้วยความจริงใจครับ แม้ส่วนตัวผมจะเชื่อว่าคนตั้งกระทู้ไม่เป็นกลาง แต่ผมก็หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นกลางจริงๆซะทีนะครับ จากคุณ : ซื่อสัตย์ มั่นคง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 21:42:36

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณคุณประกอบ ชอบสำนวนเนื้อหามากๆคะเป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้นำเสนอกระทู้ดีๆแบบนี้อีกคะ จากคุณ : เอมิหลี เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 22:30:03

ความคิดเห็นที่ 52 กระทู้นี้งดการเมือง แต่ไม่ได้บอกว่างดดราม่า(ฮา) ต้องแวะเข้ามาแก้ตัวสักเล็กน้อย ว่าในกระทู้ที่มีปัญหานั้นผมไม่ได้แขวะเสื้อแดงว่าเสื้อแดงปลุกระดมให้เกิดความแตกแยก ผมยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้เห็นว่าการปลุกระดมสร้างความเกลียดชังให้กับมวลขน เพื่อเป็นฐานพลังในการต่อรองของตัวแกนนำเป็นเช่นไร  เพราะมวลชนจำนวนมาก ต้องการจะได้ยินสิ่งที่ตัวเองอยากเชื่อ มากกว่าเหตุผลอย่างรอบด้านซึ่งมันซับซ้อน เข้าใจยาก และต้องอาศัยความรู้ความเข้าใจปูมหลังของฝ่ายต่างๆ เยอะ  ต่างกับการปลุกกระแสความเกลียดชัง สร้างความแตกต่างลวงๆ ขึ้นมา  ซึ่งทำได้ง่ายกว่าสร้างความรัก ความเข้าใจมาก  และสิ่งที่ใช้ปลุกระดม สร้างอารมณ์ ไม่ต้องเป็นความจริง แค่พูดสิ่งที่คนอยากฟัง ปลุกเร้าอารมณ์ความรู้สึกร่วมมากๆ ก็ได้ผล  และนี่เป็นวิธีที่ถูกใช้เสมอมา ไม่ว่าในเยอรมัน  รวันดา กัมพูชา หรือบอสเนีย และสุดท้าย คนที่ได้ผลประโยชน์มากที่สุดกับการกระทำเหล่านั้น คือเหล่าแกนนำระดับต่างๆ  หรือผู้ชักใยระดับสูง สุดท้ายมวลชนที่ออกไปตาย บาดเจ็บ ติดคุก ก็เป็นแค่เบี้ยที่ผู้มีอำนาจใช้ต่อรองกันเท่านั้น ไม่ว่าจะกลุ่มไหน พวกไหน รักใคร หรือเกลียดใคร สุดท้าย มวลชนก็จะกลับไปมีวิถีชีวิตแบบเดิมๆ  คนที่จะเจ็บปวดกับการสูญเสียก็คือครอบครัวเขาเหล่านั้นเท่านั้น   ดังนั้นจึงสำคัญมากสำหรับคนธรรมดาอย่างเราๆ ที่จะรู้เท่าทันเรื่องเหล่านี้ เพื่อที่เราจะไม่ตกไปเป็นเครื่องมือทางการเมืองของใคร   การรู้เรื่องในรวันดา แต่ไม่สามารถโยงหรือมองเห็นภาพสิ่งที่คล้ายคลึงกันในบ้านเรา  ทั้งเรื่องของความเกลียด เรื่องของความเชื่อ  เช่นชาติเราดีกว่า สูงส่งกว่า เหนือกว่า แตกต่างกว่า  จนขาดสติและขาดวิจารณญาณในการใช้เหตุผล คือวัตถุประสงค์หลักในการตั้งกระทู้ของผม เนื่องจากในกระทู้เก่าผมยกตัวอย่างที่มองเห็นได้ง่ายที่สุด ชัดเจนที่สุด  เพิ่งผ่านมาล่าสุด  ซึ่งในสายตาของผมผมมองว่ามีกระบวนการที่คล้ายกับรวันดามากที่สุด  ซึ่งมันไปกระทบความรัก ความชอบ ความเชื่อของบางคน จนเกิดเป็นความไม่พอใจ เป็นที่มาของการแจ้งลบ จนกระทู้ถูกย้ายหายไปไหนไม่ทราบแล้ว นอกจากนี้ ผมได้ยกตัวอย่างว่า เมื่อมีกระบวนการปลูกฝังความเกลียดเช่นในรวันดา ถ้าคุณไม่เห็นด้วย หรือเป็นกลาง ไม่สุดขั้ว  จะไม่มีที่ยืนสำหรับคนเหล่านั้น แต่ละฝ่ายจะผลักใสคุณไปอยู่ฝ่ายตรงข้ามทันที  ยกเว้นจะเลือกที่จะเงียบ หรือปฏิบัติตามในสิ่งที่ผู้มีอำนาจขณะนั้นต้องการ   เพราะในความขัดแย้ง โดยเฉพาะทางการเมืองที่มีเดิมพันสูง ฝ่ายที่เป็นกลาง หรือรู้เท่าทัน หรือเลือกที่จะใช้เหตุผลมากกว่า เป็นภัยไม่แพ้ฝ่ายตรงข้าม และต้องถูกกำจัดเช่นกัน และฝ่ายนี้ มักจะมีจำนวนไม่มากพอที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง หรือหยุดยั้งกระแสความขัดแย้งได้เสียด้วย ในเยอรมันคนที่ไม่เห็นด้วยกับฮิตเลอร์จะถูกจับเข้าคุกการเมือง ในรวันดาหรือเขมรยุคเขมรแดงจะถูกฆ่าทิ้ง   ในไทยจะกลายเป็นสลิ่ม  ส่วนในกระทู้เดิมจะถูกหาว่าไม่เป็นกลาง    ถ้าใช้เหตุผลตอบโต้  จะถูกป้ายสีหรือดิสเครดิต   ซึ่งนี่คือวิธีการธรรมดาที่จะพบได้ทั่วไปในสังคมแห่งความขัดแย้งไม่ว่าที่ไหนๆ   เห็นได้แม้แต่ในกระทู้เล็กๆ นี้ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 55 23:13:28 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 23:07:37

ความคิดเห็นที่ 53 กระทู้เก่าถูกย้ายไปที่ห้องกระทู้นอกเรื่องครับ เป็นไงมาไงเชิญอ่านและพิจารณากันเอง http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K12540929/K12540929.html จากคุณ : หน้าม้ารับจ้าง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 23:19:01

ความคิดเห็นที่ 54 เยี่ยมครับ จากคุณ : สระนาฬิเกร์ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 23:32:54

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เป็นประโยชน์ครับ ได้ดูหนังเรื่องHotel Rwanda ด้วยความสงสารผู้เคราะห์ร้ายนับพันนับหมื่น และก็ลุ้นไปกับตัวละครตลอดเรื่องด้วยครับ จากคุณ : น่ารักอย่างกะยักษ์วัดแจ้ง เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 01:41:39

ความคิดเห็นที่ 56 ในการขัดแย้งทางความคิด คนไม่อาจวางตัวเป็นกลางได้ เพราะเมื่อใดที่คุณวางตัวเป็นกลาง คุณจะถูกฝ่ายที่ขัดแย้งกล่าวหาว่าคุณอยู่ฝ่ายตรงข้ามทันที (เหมือนที่คุณประกอบ จขกท. เขียนใน คคห. 52) เมื่อนั้นคนที่เป็นกลางจะอยู่ไม่ได้ เพราะคุณไม่มีที่ไป ถ้าความขัดแย้งลุกลามรุนแรงถึงขั้นฆ่ากัน พวกที่ตายแรก ๆ มักจะเป็นพวกที่บอกว่าเป็นกลาง เนื่องจากพวกนี้ไม่ได้รับความคุ้มครองจากกำลังฝ่ายใดทั้งสิ้น จากคุณ : imf41 เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 08:58:13

ความคิดเห็นที่ 57 มาอ่่านเพื่อเก็บความรู้ค่ะ จากคุณ : konbachiwa เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 11:02:32

ความคิดเห็นที่ 58 ได้ความรู้ดีมากครับ ต้องไปหาเรื่อง Hotel Rwanda มาดูเสียแล้ว จากคุณ : Bierhoff เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 14:35:38

ความคิดเห็นที่ 59 บอกตรงๆว่าแดง แต่ไม่เคยชอบและเห็นด้วยกับการปลูกฝังความเกลียดชัง  ไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็ตาม อยากให้สังคมถกเถียงกันอย่างสร้างสรรค์ด้วยเหตุผลมากขึ้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นสังคมก็กำลังรับ hate speech อยู่อย่างเต็มที่อยู่แล้ว และมั่นใจว่าในอนาคตสังคมจะคาย hate speech ออกมาด้วยความเอือมระอา  เบื่อหน่าย และมีวุฒิภาวะมากกว่าเดิมอย่างแน่นอน จากคุณ : PCHREX เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 19:22:08

ความคิดเห็นที่ 60 หก เจ็ดปีก่อน ผมรู้จัก คนรวันดา คนหนึ่งที่กรุงเทพ เจอเค้าที่โบสถ์แห่งหนึ่ง UN ส่งเค้ามาอยู่ที่เมืองไทย  ผมเเละครูภาษาฝรั่งเศสชาวแอฟริกาใต้ สงสารเค้า เลยช่วยเค้าหางาน โดยเป็นครูสอนภาษาฝรั่งเศส  ผมเรียนกับเค้าด้วย เรียนได้ประมาณปีนึง ก่อนผมย้ายมาต่างประเทศ แกสอนได้ค่อนข้างดีเลย ผมก็สนใจเรื่องประเทศรวันดามากๆ ก็ถามเค้าว่าเป็นชาว ฮูตู หรือ ทุสซี่ เค้าบอกเป็นทั้งสองชนเผ่า  เเม่เป็นฮูตู พ่อเป็นทุสซี่   ส่วนเรื่องตอนฆ่าล้างเผ่าพัน ผมไม่ได้ถามมากเพราะ แกคงโดนอะไรมาเยอะ  แววตาเค้าจะดูเศร้าตลอดเวลา เค้าบอกเค้าชอบเมืองไทย ทันสมัย เจริญ หรูหรา สวย เขียวขจี สะดวกสบายมากๆ ตอนนั้นการเมืองไทยเรื่มมีกีฬาสีเเล้ว เเต่ยังไม่รุนเเรง แกบอกไม่อยากให้มีการเกลียดชังกันเลย ชีวิตเค้าผ่านความเกลียดชังมาเยอะ เเล้วดูสิเป็นยังไง   ตอนที่มีการฆ่ากันตาย ความรุนเเรงกลางเมืองที่กรุงเทพ  ไม่รู้ว่าเค้าจะคิดยังไง จากคุณ : prun poa เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 20:49:03

ความคิดเห็นที่ 61 คุณประกอบชี้แจงได้ชัดดีมากเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะยังไม่เคยเห็นแกนนำตายหรือบาดเจ็บเลย  เราต้องรู้เท่าทันไม่ตกเป็นเหยื่อของของใคร ไม่ตายแบบโง่ๆ จากคุณ : เอมิหลี เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 22:05:02

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณกระทู้นี้นะคะ อ่านแล้วได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย เรื่องพวกนี้ ใกล้ตัวกว่าที่เราคิดอีกค่ะ จากคุณ : way_terminal เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 00:26:35

ความคิดเห็นที่ 63 ตามมาจากกระทู้ก่อน ขอบคุณอีกทีค่ะ ที่นำเรื่องราวเหล่านี้มาให้เราอ่านกัน เราก็กลัวเหมือนกันว่าอีกหน่อยประเทศเราจะเป็นแบบรวันดาจริงๆ จากคุณ : apple a day เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 11:42:32

ความคิดเห็นที่ 64 ใครที่ซื้อเเผ่นหนังHotel Rwandaมา อย่าลืมเปิดดูSpecial featuresดูกันด้วยนะครับ มีเนื้อหาน่าสนใจทีเดียว แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 55 20:33:37 จากคุณ : ต้นไม้ยักษ์สีเขียว เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 20:33:22

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณฮะ เศร้ามาก ชีวิตพวกเขา จากคุณ : seventoonแห่งโลกมืด เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 20:54:22

ความคิดเห็นที่ 66 ไหนๆ พูดเรื่องความเกลียดชังและการไม่มีที่ยืนสำหรับคนที่อยู่ตรงกลางหรือไม่เห็นด้วยกับผู้มีอำนาจ  ผลกระทบที่อาจจะเลวร้ายสำหรับคนที่คิดต่าง แม้จะต่างแบบมีเหตุผล มีสติกว่าก็ตาม  เลยขอยกตัวอย่างอีกเรื่องหนึ่งที่ผมเคยตั้งกระทู้ในเว็บเรือนไทยไว้เช่นกัน นั่นคือเรื่องของผู้ชายคนที่ไม่ยอมยกมือทำความเคารพแบบนาซี ที่มาของเรื่องนี้ เนื่องจากผมได้เห็นการแชร์รูปภาพภาพนี้ใน facebook  เป็นภาพของฝูงชนที่กำลังทำท่า Nazi salute คือการยกแขนทำความเคารพแบบนาซี ในภาพจะมีชายคนหนึ่งที่ทำเหมือนกำลังยืนกอดอก ไม่ยกมือทำท่าแบบคนรอบข้างไปด้วย แล้วก็มีคำบรรยายไว้ว่า ชายผู้นั้นคือ August Landmesser ได้เห็นภาพนี้  ผมก็เลยเกิดความสนใจว่าใครคือ August Landmesser  แล้วชีวิตหรือเรื่องราวของเค้าเป็นอย่างไร  การทำท่าเหมือนต่อต้านนาซี ส่งผลกระทบอะไรกับชีวิตของเค้าหรือไม่ แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 55 21:37:41 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:06:38

ความคิดเห็นที่ 67 เรื่องราวของ August Landmesser นับได้ว่าเป็นโศรกนาฐกรรมแท้ๆ เหมือนกับชีวิตของคนอีกหลายล้านคนที่ต้องทั้งดับสูญอย่างน่าเศร้าในช่วงสมครามโลกครั้งที่สอง มีคนได้รับผลกระทบมากมาย เพียงเพราะความเกลียดชังที่ถูกเพาะขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผลเพื่อสนองผลประโยชน์ทางการเมืองของกลุ่มคนไม่กี่คน ภาพนี้คาดว่าถูกถ่ายในปี 1936 ในงานปล่อยเรือ Horst Wessel ซึ่งฮิตเลอร์เองก็เข้าร่วมงานด้วย ชายในภาพถูกชี้ตัวว่าคือออร์กุสโดย Irene Messer ลูกสาวของเค้าในปี 1996 และเธอได้เผยแพร่เรื่องเศร้าของครอบครัวเธอในหนังสือ A Family Torn Apart by “Rassenschande,” โดยได้เล่าเรื่องราวของพ่อของเธอที่เธอแทบจะไม่เคยมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดเลย รวมถึงโศกนาฐกรรมอื่นๆ ในครอบครัวด้วย จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:08:17

ความคิดเห็นที่ 68 August Landmesser เกิดเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 1910 ใน Moorrege  ใกล้  Harnburg   มีชีวิตวัยเด็กไม่ต่างจากเด็กทั่วไป  ตระกูล Landmesser ที่จริงแล้วอาจจะมีบรรพบุรุษเป็นชาวยิว แต่ตามประกาศ Landgericht's (District Court) ruling of 26th October 1938  ถือว่าตระกูล  Landmesser เป็นเยอรมัน  และเป็นชาวอารยัน ประวัติช่วงต้นของชีวิตของ August เช่นการศึกษา หรือครอบครัว ไม่เป็นที่รับรู้มากนัก  รู้แต่ว่า August เป็นลูกชายโทน  และเมื่อเข้าสู่วัยหนุ่มได้สมัครเป็นสมาชิกพรรคนาซี ซึ่งเป็นการสมัครเพื่อให้รับโอกาสเรื่องหน้าที่การงานเท่านั้น  ไม่ได้มีอุดมการณ์แรงกล้าอะไร แบบเดียวกับที่คนรัสเซียในยุคคอมมิวนิสต์ ต้องหาทางสมัครเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์นั่นแหละ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:10:10

ความคิดเห็นที่ 69 ปัญหาเริ่มขึ้นเมื่อ August พบรักกับ Irma Eckler สาวเชื้อสายยิวในปี 1934  ที่จริงแล้ว Irma มีเชื้อสายยิวเพียงเพราะพ่อของเธอเป็นลูกครึ่งยิว แต่ตัวเธอเองถูกเลี้ยงดูมาแบบชาวคริสเตียน ทั้งคู่แต่งงานกันเมื่อวันที่  24 เมษายน 1935  ขณะนั้น กฏหมายเยอรมันห้ามชาวเยอรมันมีสัมพันธ์กับคนเชื้อสายยิวเพื่อปกป้องเลือดอารยันให้บริสุทธิ์เพิ่งผ่าน   ดังนั้นการที่คนเยอรมันแต่งงานกับคนเชื้อสายยิวจึงผิดกฏหมาย     การสมรสของทั้งคู่จึงไม่ได้รับการรับรองจากทางการ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:11:44

ความคิดเห็นที่ 70 อย่างไรก็ตามทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันและมีบุตรสาวด้วยกัน 2 คน คือ Ingrid ซึ่งเกิดในปี 1935 และ  Irene ในปี 1937 ลูกสาวของทั้งคู่ถูกถือว่ามีเลือดไม่บริสุทธิ์ และเนื่องจากฝ่าฝืนกฏหมายที่ต้องการรักษาสายเลือดอารยันให้บริสุทธิ์   ในที่สุด August และ Irma ภรรยา ถูกจับในปี 1938  เนื่องจาก August เป็นคนเยอรมัน ไม่ใช่ยิว จึงถูกตัดสินให้ไปใช้แรงงานในค่ายกักกันเป็นเวลา 2 ปีครึ่ง August ถูกส่งไปอยู่ในค่ายกักกันที่ Börgermoor ส่วน Irma ภรรยาถูกถือว่าเป็นคนยิว  จึงถูกส่งไปที่ค่ายแรงงานที่  Lichtenburg  และส่งต่อไปที่ Ravensbrück จนเสียชีวิตในเดือน มกราคม 1942   ภาพครอบครัวในช่วงเวลาวันชื่นคืนสุข จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:13:52

ความคิดเห็นที่ 71 เมื่อตอนที่ August และภรรยาถูกจับและถูกตัดสินจำคุก  ลูกสาวของทั้งคู่ถูกจับแยกกัน Ingrid ลูกสาวคนโตโชคดีได้ไปอยู่กับย่า เพราะ Ingrid ลูกสาวคนโต แม้จะมีมารดาเป็นคนยิว แต่ด้วยเหตุที่เธอเกิดก่อนที่กฏหมายที่ชื่อว่า Nuremberg Laws มีผลบังคับใช้ เธอจึงถูกถือว่าเป็นลูกครึ่งยิว แต่ยังสามารถอยู่กับย่าซึ่งเป็นเยอรมันตลอดมาจนสงครามสิ้นสุด จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:15:07

ความคิดเห็นที่ 72 Irene น้องสาวไม่โชคดีเท่า เธอเกิดหลังกฏหมาย Nuremberg Laws  มีผลบังคับใช้ และถูกถือว่าเป็นยิว  เมื่อพ่อแม่ถูกจับ เธอถูกส่งไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าและต้องเร่ร่อนไปหลายๆ ที่  แต่นับว่าวาสนาของเธอยังดี  เธอได้พ่อบุญธรรมชื่อ Erwill Proskauer ซึ่งเป็นคนยิวที่ทำงานในค่าย   ครั้งหนึ่งเธอได้รับการช่วยเหลือจากคนรู้จักแอบพาเธอออกจากแถวตอนที่กำลังต่อแถวกับกลุ่มเด็กๆ ที่จะต้องถูกส่งไปเข้าห้องรมแก็ส  เด็กคนอื่นๆ ในแถวตายทั้งหมด แต่เธอรอดมาได้  หลังจากนั้นเธอได้รับการช่วยเหลือมีผู้พาเธอไปซ่อนอยู่ที่ Hamburg โดยเธอถูกซ่อนไว้ในโรงพยาบาลในวอร์ดคนไข้เด็ก  จากนั้นเธอถูกพาไปซ่อนตัวใน Brandenburg ทำให้เธออยู่รอดมาได้จนสงครามสงบ   นับว่าเป็นโชคดีอย่างมหาศาลสำหรับเด็กเล็กชาวยิวที่ถูกจับไปไว้ในค่ายกักกันตั้งแต่ช่วงต้นสงคราม   สุดท้ายเธอเป็นผู้ชี้บุคคลในภาพที่ยืนกอดอกนี้ในปี 1996 ว่าคือพ่อของเธอ ภาพไอรีนกับพ่อเลี้ยง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:18:46

ความคิดเห็นที่ 73 ส่วน  August Landmesser  ถูกปล่อยตัวในต้นปี 1941 และทำงานเป็นโพร์แมนในโรงงาน Heinkel-Werke ใน Warnemünde  ระหว่างนั้น August ได้มีโอกาสติดต่อกับลูกสาว  แต่ทั้งหมดไม่เคยได้มีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน   ในเดือนกุมภาพันธ์ 1944 August ถูกเกณฑ์เป็นทหาร  และด้วยแนวคิดทางการเมืองและประวัติความผิดในอดีต August จึงถูกส่งไปอยู่ในหน่วย  Bewährungsbataillon 999  หน่วยทหารหน่วยนี้รวบรวมกำลังพลมาจากพวกที่ทำความผิดต่างๆ เพื่อส่งไปรบหรือทำภารกิจฆ่าตัวตายหรือมีความเสี่ยงสูงต่างๆ August ถูกประกาศว่าสูญหายไปในการรบและคาดว่าเสียชีวิตในเดือนพฤศจิกายนปี 1944  และได้รับการประกาศว่าเสียชีวิตในการรบอย่างเป็นทางการในปี 1949 ภาพนี้เป็นจดหมายที่ลูกสาวเขียนถึง August ช่วงที่ยังอยู่ในคุก จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:20:50

ความคิดเห็นที่ 74 รออ่าน August Landmesser น่าสนใจมากค่ะ จากคุณ : ดอกเหมย (Fiorina) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:21:51

ความคิดเห็นที่ 75 เรื่องราวของ August เป็นเรื่องเศร้าๆ เหมือนอีกหลายล้านเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงสงครามโลก  เป็นเรื่องของครอบครัวคนธรรมดาที่ได้รับผลกระทบจากความเกลียดชังที่ถูกสร้างขึ้นมาและยัดเยียดให้กับผู้คนในสังคมอย่างไม่มีเหตุมีผล  และคนที่รับผลความเกลียดชังพวกนี้ก็คือคนธรรมดาๆ นี่แหละ   น่าเศร้าที่แม้จะมีบทเรียนแบบนี้ ประวัติศาสตร์โลกหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นต้นมา เมื่อใครซักคนสามารถจุดกระแสสร้างความเกลียดชังขึ้นมาได้ถึงที่สุด  การเข่นฆ่ากันอย่างไร้เหตุผลสามารถเกิดขึ้นได้อีกเสมอ   เพื่อนบ้านที่เคยเป็นเพื่อนกัน คบหากัน จู่ๆ ลุกขึ้นมาฆ่ากันได้หน้าตาเฉย ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล  ขอแค่รู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นฝ่ายตรงข้าม หรือตัวกำลังยืนอยู่ข้างฝ่ายที่มีความชอบธรรม  เพียงแค่นี้ก็ฆ่าคนที่ไม่เคยห็นหน้ามาก่อนได้เลย   ดังตัวอย่างมากมายไม่ว่าจะเป็นในรวันดา   บอสเนีย   ติมอร์  และอีกหลายๆ ที่ในโลก  ทั้งในอดีต และในอนาคต ข้อมูลหลักและรูปภาพ ส่วนใหญ่มาจากที่นี่ครับ http://www.mentalfloss.com/blogs/archives/96463 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:23:09

ความคิดเห็นที่ 76 กระทู้แบบนี้คนอ่านน้อยจัง เอ...หรือว่าเค้าอาจจะอ่านแต่ไม่ได้แสดงความเห็น   จากที่อ่าน (แต่ยังไม่จบ เดี๋ยวกลับมาใหม่) รวันดาเป็นกรณีศึกษาที่น่าใจมากเลยทีเดียว  มันคงไม่ง่ายนักที่ใครสักคนจะไปอ่านเอกสารหรือรายงานต่างๆแล้วนำเรื่องที่อ่านนั้นมาสื่อสารให้คนอื่นได้รับรู้และเข้าใจต่อจากผู้อ่าน  ขอชื่นชมคุณประกอบด้วยใจจริง  นอกจากรวันดาแล้วหากไม่รบกวนคุณประกอบมากไป อยากให้นำเรื่องอื่นๆมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ  โดยเฉพาะเรื่องที่ออกแนวกระตุกต่อมคิด  จากคุณ : คนนี้ใครเหรอ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 21:29:28

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณค่ะ  ได้ความรู้มากมาย จากคุณ : salamis เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 23:46:43

ความคิดเห็นที่ 78 กระทู้เนื้อหาดีจ้ะ เม้นแค่นี้ละกัน เห็นหัวกระทู้บอกงดการเมือง = =' จากคุณ : [N]utt เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 00:54:39

ความคิดเห็นที่ 79 เราคิดว่า เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วเอาไว้เตือนใจตัวเอง ไม่ใช่เอาไว้สั่งสอนคนอื่น อย่างที่เราคิดว่าอยากให้เป็น ฉะนั้น จึงงดออกความคิดเห็นอย่างอื่น และพูดแต่เพียงว่า หวังว่าเหตุการณ์แบบนี้ มันจะไม่เกิดขึ้นที่ไหนๆ อีกในโลกใบนี้ จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 01:23:40

ความคิดเห็นที่ 80 เคยดูสารคดีของรวันดาที่ไทยพีบีเอสเอามาฉาย ถ้าดูจบแล้ว จะมีคำถามทันทีว่า "ทำไมคนในประเทศเดียวกัน ต้องเกลียดชังกัน" ทำไมต้องสร้างความเชื่อแบบฝังหัว ถึงขั้นบอกว่า นี่คือศัตรูที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ ความเชื่อที่ถูกสร้างขึ้นมา สามารถทำให้เพื่อนบ้านที่เคยถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ยกมีดมาฆ่าเพื่อนบ้านข้างเคียงกันได้ทันที ตอนดูสารคดีก็รู้สึกว่าหดหู่แล้ว รายละเอียดเชิงลึกนี่ทำให้หดหู่ยิ่งกว่า ขอบคุณที่เอามาให้อ่านคะ จากคุณ : sanzokung เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 01:50:58

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณที่เอาสิ่งดี ๆ มาให้อ่านเตือนสติเตือนใจกันคะ T__________T จากคุณ : VoLume2 เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 09:06:19

ความคิดเห็นที่ 82 ไม่น่าแอบอ่านในที่ทำงานเลย น้ำตาไหลพราก  เศร้ามากค่ะ  ขอบคุณคุณประกอบ สำหรับสาระดีๆ  จากคุณ : LadyRevenger เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 09:59:15

ความคิดเห็นที่ 83 คงเป็นได้แค่ imagine จากคุณ : peachcandy เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 13:01:47

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านกระทูนี้เสร็จไปตามหาหนังเรื่อง Sometimes in April มาดู จะบอกว่าพลาดอย่างแรง หนังอะไรไม่รู้เศร้าโพดๆ หดหู่มาก คนน้องถึงเขาจะเป็นดีเจปลุกระดมเผ่าฮูตู แต่เขาก็รักครอบครัว รักพี่ชายพี่สะใภ้และหลานที่เป็นลูกครึ่งฮูตูกับทุตซี่มาก ตอนที่เขาเห็นหลานที่เขารักโดนยิงต่อหน้าต่อตาน่าสงสารมาก T^T จากคุณ : กระปอมข่าวสาว เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 19:55:47

ความคิดเห็นที่ 85  ผมคิดว่ามันเป็นกระบวนการตามธรรมชาติเพื่อลดจำนวนประชากรมนุษย์ครับ ประวัติศาสตร์ของมนุษย์มีการฆ่าฟันกันตลอดมาอยู่แล้ว จากคุณ : เกิดในที่สว่าง เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:51:35

ความคิดเห็นที่ 86 อ่านเรื่องของ August แล้วน่าสงสารมาก นึกถึงคนที่มีลูก แล้วทั้งลูกไปทาง แม่ไปทาง ลูกคนเล็ก ไปอีกทาง ฮิตเลอร์ ป่านนี้อยู่นรกขุมไหนนี่ จากคุณ : ทาสเทวี เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:59:43

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องที่ต้องมีแกนนำคอยปลุกระดมให้กลุ่มชนเกลียดชังคนที่ประสบความสำเร็จมากกว่า   เพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองนี่... โดยโทษว่าคนอื่นทำให้เขามีชีวิตที่ลำบากยากเข็ญ   ไม่ใช่เพราะการกระทำของพวกเขาเอง... เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจริงๆ   ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแต่คนก็ยังโดนหลอกอยู่ได้    ล่าสุดที่ได้ยินมาก็สารขัณฑ์นี่เอง... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 04:30:52

ความคิดเห็นที่ 88 .... จากคุณ : Spiya_N เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 13:16:41

ความคิดเห็นที่ 89 กระทู้ดีๆแบบนี้ให้สติและข้อคิดมากมาย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ทั้งสวยทั้งฮากล้าๆหน่อยนะ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 14:31:38

ความคิดเห็นที่ 90 ตามมาจากกระทู้ก่อนครับ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆครับ จากคุณ : Freedom and Justice เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 21:57:27

ความคิดเห็นที่ 91 ถ้าอยากลองดูบทบาทของเหตุกรณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันด้าจะมีลงไว้แบบค่อนข้างละเอียด ไม่มีการเซ็นเซอร์ในส่วนนึงของภาพยนต์สารคดีชื่อ Africa Addio ครับ หาโหลดยังพอได้อยู่ หนังเก่าแล้วแต่เนื้อหาครบถ้วน ตรงใจความมากครับ โดยเค้าจะพูดถึงทวีปแอฟฟริกาโดยรวมแต่จะสอดแทรกเหตุการณ์สำคัญไว้ มีตั้งแต่การฆ่าล้างเผ่าพันธ์ชาวมุสลิม และเหตุการณ์ในรวันด้าครับ จากคุณ : ABC (Tinner@) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 11:24:51

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลและเรื่องราวต่างๆที่นำเสนอทุกท่าน จากคุณ : นายธุรการ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 11:34:50

ความคิดเห็นที่ 93 เรืีอง ที่ว่าคน philippine ว่า คนไทย ผมอยู่นี่มา หลายปีไม่เคยได้ยินนะ ผมว่าเค้าชอบเรา นะ จากคุณ : Jedcon เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 14:37:17

ความคิดเห็นที่ 94 ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยทนอ่านอะไรหลายๆบรรทัดยาวๆจนจบ เป็นครั้งแรกของผมเลยครับที่นั่งอ่านจนจบ ขอบคุณสำหรับสาระคับ มันไม่เสียเวลาเปล่าเลยจริงๆ ^___^ จากคุณ : นักเลงเมืองพระนอน เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 22:48:38

ความคิดเห็นที่ 95 ดีใจที่ได้อ่านกระทู้นี้ครับ จากคุณ : @power เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 23:36:08

ความคิดเห็นที่ 96 ในการขัดแย้งทางความคิด คนไม่อาจวางตัวเป็นกลางได้ เพราะเมื่อใดที่คุณวางตัวเป็นกลาง คุณจะถูกฝ่ายที่ขัดแย้งกล่าวหาว่าคุณอยู่ฝ่ายตรงข้ามทันที ชอบประโยคนี้ครับ ขอยืมไปใช้นะครับ จากคุณ : alek149 เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 13:48:54

ความคิดเห็นที่ 97 ขอบคุณมากครับยังอ่านไม่จบเลยแต่กระทู้นี้ดีจริง ๆ เดี๋ยวเข้ามาอ่านต่อครับ จากคุณ : Crazypapsi เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 14:48:42

ความคิดเห็นที่ 98 ปกติเราไม่สนใจเรื่องสงคราม หรือความขัดแย้งใดๆ แต่กระทู้นี้อ่่านแล้ว ทุกบรรทัด ทุกประโยค สะท้อนใจ....... ไม่อยากจะเกิดขึ้นอีกเลย ไม่ว่ามุมไหนในโลก เก็บเข้าคลังกระทู้แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ  กระทู้นี้มีประโยชน์มาก จากคุณ : lin&bukky เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:06:04

ความคิดเห็นที่ 99 คห 60 ของไทยคิดว่ายังเบาครับ ส่วนมากจะเป็นสงครามน้ำลายมากกว่า นานทีจึงจะมีอย่าง 6 ตุลาฯ หรือพฤษภาทมิฬ ซึ่งยังไม่ถึงขนาดเป็นสงครามกลางเมือง เพราะปะทะกันแค่ไม่กี่จุดในเมือง คนที่ไม่เกี่ยวข้องบางทีไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ แต่บางประเทศนี่รบกันแบบชนิดใครก็อยู่สบายไม่ได้เลย เพราะไฟสงครามมันลามไปทั่วทุกหย่อมหญ้า จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 19:51:36

ความคิดเห็นที่ 100 ผมเลือกที่จะอ่านเฉพาะเนื้อหาที่มีสาระเท่านั้น ส่วนที่เป็นข้อคิดเห็นส่วนตัว  ใส่สีตีใข่ เชิงเน็บแนม  ผมก็จะปิดตาลงสักข้างนึงก็เท่านั้น จากคุณ : ไหปลาร้า เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 13:24:57

ความคิดเห็นที่ 101 แต่ถ้าคิดในอีกแง่ ถ้ามันมีคนที่เอารัดเอาเปรียบคนหมู่มากอยู่จริงๆ ระบบบิดเบี้ยวไม่เป็นธรรมจริงๆ พอมีคนลุกขึ้นมาต่อสู้เรียกร้อง ก็ถูกป้ายสีว่าเป็นคนโง่ โดนแกนนำชักจูงล่ะครับ? การประท้วง ความไม่พอใจ การเรียกร้อง เกิดได้ทุกที่เป็นประจำ แม้แต่ในประเทศที่แสนสงบสุข มั่งคั่งร่ำรวย ตราบใดที่ขอบเขตเนื้อหาการต่อสู้ มันไม่เกี่ยวกับชาติพันธุ์ ซึ่งคนเราเปลี่ยนชาติพันธุ์ไม่ได้ เปลี่ยนถิ่นกำเนิดไม่ได้ ถ้ามันคือการเรียกร้องในพฤติกรรม การกระทำ ระบบ กฏหมาย ที่เราเห็นว่าไม่ถูกต้อง และต้องการเปลี่ยนแปลงนี่ก็คือผิดใช่ไหม? จากคุณ : Sial เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 00:39:04

ความคิดเห็นที่ 102 ท่านผู้อ่านทุกท่านอย่าลืมดูตัวอย่างวิธีการดิสเครดิต ทำลายความน่าเชื่อถือ  ในกระทู้นี้ด้วยนะครับ ลองดูว่าเขาใช้วิธีการเช่นไร เราจะได้รู้เท่าทันวิธีการที่พวกเค้าใช้ได้ง่ายขึ้น จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 15:44:15

ความคิดเห็นที่ 103 โดยส่วนตัวไม่ชอบเรื่องการปลุกระดมให้คนฆ่ากัน แต่ยิ่งไม่ชอบกว่าที่มีคนไปด่าคนที่มาเรียกร้องความเท่าเทียมกันว่าโง่ คอยเป็นกระบือให้แกนนำจูงจมูก ทั้งๆที่ตัวเองไม่เคยได้สัมผัสความทุกข์กายทุกข์ใจของพวกเขา วันๆเดินเฉิดฉายอยู่ในห้างติดแอร์ พอห้างปิดเพราะเหตุการณ์พวกนี้ ก็พาลหงุดหงิด ด่าบุพการีพวกที่มาเรียกร้อง(เพื่อนผมเองนี่แหละ) ผมไม่ได้บอกว่าพวกมาเรียกร้องทำถูกทั้งหมด แต่อยากให้มองในหลายๆด้าน หลายๆมุมบ้าง และผมว่ามีแกนนำนั่นแหละดีแล้ว มวลชนที่ไม่มีแกนนำ น่ากลัวกว่ามวลชนที่มีแกนนำครับ เพราะเกิดมีคนบ้าๆไร้สติตั้งตัวขึ้นมาเป็นแกนนำเมื่อไหร่ นั่นแหละครับ เข้าใกล้สงครามกลางเมืองของจริง โลกเรามันมีความจริงที่โหดร้ายอยู่ครับ ความคิดผม คนเรามันเท่าเทียมกันไม่ได้ทั้งหมดหรอกครับ เกิดมาหน้าตาสวยหล่อ ผิวพรรณก็ต่างกันแล้ว จะเอาอะไรมาเท่าเทียมกัน แค่อยากให้ผู้ที่อยู่เหนือกว่า ผู้ที่มีอำนาจ เห็นหัวประชาชนธรรมดาๆบ้าง อย่ามองเขาต่ำต้อย หรือไม่มีสมอง บางทีเขาอาจจะแค่ขาดโอกาสเท่านั้น การเปลี่ยนผ่านโดยสันติมันเป็นสิ่งที่ดี แต่จะมีซักกี่ที่ในโลกที่ทำได้ ผมเห็นมันต้องมีการสูญเสียตลอด ไม่มากก็น้อย บางทีที่เราเห็นในข่าวว่าตกลงกันได้ จริงๆอาจจะประลองกำลังภายในกันไม่รู้กี่ยกต่อกี่ยกแล้วก็ได้ แค่เราไม่เห็นเองก็เท่านั้น ผู้มีอำนาจมักจะไม่ยอมปล่อย หรือแบ่งให้ใครง่ายๆหรอกครับ ผมเชื่อเช่นนั้นเสมอ ความจริงของโลกนี้มันมักจะโหดร้ายเสมอครับ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 16:29:18 จากคุณ : ตงฟางปุ๊ป้าย เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 16:26:42