PANTIP.COM : K12565214 การกดขี่ทางเพศหญิงนี่เริ่มมีมาตั้งแต่ ค.ศ. ไหนเหรอครับ ? [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 11

จขกท.ควรระบุด้วย เพราะไม่มีช่วงเวลา วัฒนธรรมทำให้คลาดเคลื่อน
ที่จขกท.ยกมา เป็นของฝรั่งยุโรป ไม่ใช่ทั้งโลก จะกล่าวตีขลุมทั้งหมดไม่ได้

ความรุนแรงของการกีดกันเพศหญิงเด่นชัดที่สุด ยุคมืด ล่าแม่มด

พัฒนาการความเป็นใหญ่ชาย และหญิง

อ้างอิงจากกระทู้นี้

http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2011/09/X11061895/X11061895.html

ดึกดำบรรพ์หญิงเป็นใหญ่ เพราะสมัยก่อนไม่ได้มีผัวเดียวเมียเดียว แต่ล่อกันมั่วไปหมด ดังนั้นเวลาสืบเชื้อสายต้องดูทางแม่อย่างเดียว เพราะไม่รู้ใครเป็นพ่อ จนถึงตอนที่ผู้ชายรู้เรื่องสาเหตุของการให้กำเนิดว่าตนก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ตอนนั้นชายก็มาเป็นใหญ่

วิธีการสืบเชื้อสายทางแม่นี้พวกยิวก็ยังใช้อยู่ครับ พวกชาวป่าบางเผ่าก็ยังใช้อยู่

จนถึงยุคเกษตรกรรมที่ผู้ชายมีบทบามมาก ผู้หญิงจึงถูกยึดอำนาจไป ผู้ชายบังคับไม่ให้ผู้หญิงไปร่วมเพศกับชายอื่น จึงสามารถสืบเชื้อสายทางพ่อได้ จนถึงบัดนี้...

ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นโบราณย้อนไปหลายพันปีก็มีผู้ปกครองเป็นผู้หญิงครับ

อย่างที่ว่ากันนั่นแหละ คนยุคโบราณสมัยยุคหินแล้วเลยมาหน่อยยังไม่รู้ว่าเด็กเกิดมาได้ยังไง ผู้ชายก็รู้แค่ว่าผู้หญิงเป็นฝ่ายให้กำเนิดเด็ก แต่ไม่รู้ว่าตัวเองมีส่วนด้วย จึงบูชาเพศหญิงเป็นใหญ่ เพราะเป็นต้นกำเนิดชีวิต

ไมเคิล ไรท์ ผู้เขียนหนังสือ “ฝรั่งคลั่งผี”

ผีในสังคมอินเดียส่วนมากจะเป็น “เจ้าแม่” เพราะลักษณะภูมิประเทศเป็นลุ่มแม่น้ำ ทำการเกษตรเป็นหลัก

การนับถือเจ้าแม่ดิน ซึ่งเป็นผีของชาวพื้นเมือง ต้องสักการะด้วยการสังเวยบูชายัญสิ่งมีชีวิตเพื่อให้เก็บเกี่ยวได้อุดมสมบูรณ์ เพราะว่าทุกอย่างถือกำเนิดงอกงามขึ้นมาจากผืนแผ่นดิน ต้องทำให้เจ้าแม่พึงพอใจจึงจะได้รับผลการเพาะปลูกที่ดี

ส่วนใหญ่สังคมพื้นถิ่นจะนับถือเจ้าแม่ดิน ก่อนที่จะถูกทำให้เป็นสังคมศิวิไลซ์หลังการมาถึงของพราหมณ์ ซึ่งยกย่องเทพเจ้าผู้ชาย และลิดรอนอารมณ์ดิบๆ ของเจ้าแม่ด้วยการทำให้กลายเป็นเทพีหรือชายาของเทพเจ้า

นัยหนึ่งก็คือ เปลี่ยนสถานะของเจ้าแม่ผู้มีอำนาจในตัวเองมาเป็นความเชื่องเมื่อมี “ผัว”
ไมเคิล ไรท์เล่าว่า เมื่อได้ไปท่องเที่ยวยังประเทศอินเดีย พบว่าตำนานของเทวสถานในแต่ละท้องถิ่นจะมีลักษณะคล้ายๆ กัน คือเป็นเรื่องของเจ้าแม่ได้ “ผัว” หมายถึงตำนานการเข้ามาของชาวอารยันที่ต้องการกลืนชนพื้นเมืองโดยเอาเจ้าแม่ท้องถิ่นมาเป็นเมียเทพเจ้าของตน

เรื่องเล่าจะเป็นไปในทำนองเดียวกันว่า

“ที่นี่แต่เดิมเป็นป่ามะตาด เจ้าแม่ขี่เสือเที่ยวหาเลือด คนจึงตั้งเป็นบ้านเป็นเมืองไม่ได้ พญาทั้งหลายฟ้องถึงพระอิศวรบนเขาไกรลาส พระองค์จึงเสด็จลงมาปราบปรามเจ้าแม่และเอาเป็นเมีย แต่นั้นมาเจ้าแม่กลายเป็นนางทองที่สุภาพเรียบร้อยไม่กินเลือดคน ตั้งแต่ได้ตั้งลึงค์พระอิศวรไว้ที่นี่ชาวบ้านก็ได้ถางป่ามะตาดให้เป็นทุ่งนาเรือกสวน และก่อเป็นบ้านเมืองอันอุดมสมบูรณ์และมโหฬารที่เห็นอยู่จนถึงปัจจุบัน”

“เจ้าแม่ดิน” เป็นสิ่งสักการบูชาของสังคมบรรพกาลในอินเดีย ก่อนจะถูกพวกอารยันนำศาสนาพราหมณ์เข้ามาผสมผสานกับความเชื่อเดิมเพื่อกลืนชนพื้นเมืองเหล่านั้นไว้ภายใต้การปกครองของตน เปลี่ยนจากการนับถือ “ผี” มาเป็น “พราหมณ์”

วิธีการที่พวกอารยันใช้ก็คือ แนวคิดเรื่องความศิวิไลซ์ เปลี่ยนเจ้าแม่ท้องถิ่นผู้เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจและความเป็นตัวของตัวเองมาเป็นศรีเทวีของผัว เปลี่ยนความดิบสดเป็นการปรุงแต่งจริตภายนอก ลดทอนแก่นแท้และแทนที่ด้วยการประดับประดา

เกิดศาสนาที่มี “รูป” ให้เชื่อถือยิ่งกว่าศาสนา “ผี” ที่เป็นนามธรรมเทวดาอื่นๆ ก็พลอยเป็นตัวเป็นตนขึ้นมา พร้อมกับสวรรค์ก็กลายเป็นสถานที่ซึ่งสามารถจะใฝ่ฝันถึงได้ในความรู้สึกของคน

“สวรรค์” ตามคติของพราหมณ์นั้น เป็นประหนึ่งรูปจำลองความปรารถนาของคน คือกอปรด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ศฤงคาร และหญิงผู้บำเรอความรัก

นางฟ้าบนสวรรค์ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง หน้าที่หลักคือทำตามคำสั่งของพระอินทร์ ซึ่งอาจใช้ให้ไปคอยยั่วยวนตบะของฤษีให้หย่อนยานสิ้นฤทธิ์ เพราะพระอินทร์กลัวผู้บำเพ็ญฌานว่าจะมีฤทธิ์ตบะเหนือกว่าตน

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1329912915&grpid=&catid=&subcatid=

ในสมัยดึกดำบรรพ์ หญิงโสเภณีไม่มีราคาหรือไม่ถือว่าต่ำช้า เพราะในสมัยนั้นไม่ถือธรรมเนียมหรือคุณค่าทางพรหมจารี "การสมสู่เป็นไปโดยเสรีและสะดวก" ยิ่งกว่านั้นยังปรากฏว่า

ชาวสลาฟโบราณถือว่า หญิงดีมีค่านั้นจะต้อง "มีชายรักใคร่เสน่หาร่วมประเวณีมาก่อนสมรส"
ถ้าสามีตรวจพบว่าภริยาของตนมีพรหมจารีที่ยังไม่ถูกทำลายก็มักไม่พอใจ บางรายถึงขนาดขับไล่ไสส่งภริยาไปก็มี เนื่องจากอุดมคติในเรื่องพรหมจารีมีอยู่เช่นนี้ จึงทำให้ผู้หญิงบางหมู่แสวงหาเครื่องหมายจากการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งของชายคู่รักเพื่อเก็บไว้อวดชายที่มาเป็นสามี เมื่อเสรีภาพในการร่วมประเวณีมีอยู่เช่นนั้น หญิงโสเภณีในยุคแรกเริ่มเดิมทีก็นับว่าไม่มี

จากการศึกษาพบว่า หญิงโสเภณีมีกำเนิดมาจากพิธีการทางศาสนา ปฏิบัติกันอยู่ในเอเชียตะวันตกเป็นส่วนใหญ่ คือหญิงสาวจะต้องกระทำพิธีสละพรหมจารีของตนเพื่อบูชาเทวีผู้ซึ่งมีชื่อเรียกขานแตกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น เช่น

ของอินเดียได้แก่พิธีบูชาพระแม่กาลีซึ่งบางทีก็เรียก "ทุรคาบูชา" (ฮินดี: Durgapuja) พิธีเช่นว่านี้สืบเนื่องมาจากความเชื่อที่ว่าผู้หญิงมีความรู้สึกฝังใจอยู่กับชายคนแรกที่เธอร่วมประเวณีด้วย การสละพรหมจารีดังกล่าวจึงกระทำเพื่อบูชาเทวีเบื้องบนเสีย และชายผู้ร่วมประเวณีด้วยนั้นก็มักจะเป็นแขกแปลกหน้าที่หญิงนั้นไม่รู้จัก โดยถือกันว่าชายแปลกถิ่นเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งจะนำโชคลาภมาสู่ตน

การสละพรหมจารีด้วยการร่วมประเวณีกับชายแปลกหน้านั้นบางแห่งก็มีสิ่งตอบแทน

หญิงชาวบาบิโลนโบราณพากันมานั่งคอยชาวแปลกหน้าในวิหารเจ้าแม่อิชตาร์ (Ishtar) เพื่อเข้าสู่พิธีสละพรหมจารีกับชายแปลกหน้า ถ้าชายพึงใจในหญิงคนใดก็จะโยนเหรียญมาที่ตักของเธอ หญิงที่ได้รับเหรียญจะต้องลุกตามเขาไปทันทีเพื่อประกอบพิธี โดยไม่ว่าเงินที่ชายโยนให้นั้นจะมากน้อยเพียงไร เมื่อได้พลีพรหมจารีแล้วก็เป็นอันหมดหน้าที่

หญิงนั้นจะได้กลับไปบ้านเมืองและครองชีวิตอย่างมีเกียรติพร้อมกับตั้งหน้าคอยโชคลาภต่อไป หญิงที่รูปไม่งามอาจต้องนั่งรอชายแปลกหน้าเป็นเวลาหลายปี

บางท้องที่ก็มีพิธีกรรมทางโสเภณีเพื่อการศาสนา เช่น นักบวชหญิงร่วมกันจัดพิธีกรรมต่าง ๆ ทางโสเภณีซึ่งถือว่าเป็นการพลีกายเพื่อศาสนา เงินที่ได้จากพิธีกรรมทางเพศดังกล่าวจะส่งเข้าบำรุงศาสนา

บางแห่งหญิงสาวต้องไปวัดเพื่อขอให้นักบวชชายเบิกพรหมจารีให้ โดยถือว่านักบวชเป็นตัวแทนของพระเจ้า บางแห่งหญิงสาวอุทิศตนเป็นนางบำเรอประจำวัด เพื่อร้องรำทำเพลงบำเรอพวกนักบวชและพวกธุดงค์ที่มาสักการะเทพเจ้าในสำนักตน ทั้งหมดนี้เป็นจุดกำเนิดของหญิงโสเภณีในปัจจุบัน แต่โสเภณีทางศาสนาดังกล่าวมาแล้วกระทำในคลองจารีตประเพณีของศาสนา ไม่อื้ออึงหรืออุจาดนัก

ครั้นกาลเวลาล่วงมา อารยธรรมในทางวัตถุนิยมเพิ่มมากขึ้น การโสเภณีทางศาสนาค่อยเลือนลางจางไป โดยมีโสเภณีทางโลกเข้ามาแทนที่

โรงหญิงโสเภณีโรงแรกจึงถือกำเนิดขึ้นที่กรุงเอเธนส์ โดยเป็นโรงหญิงโสเภณีสาธารณะ เก็บเงินรายได้บำรุงการกุศล ผู้จัดตั้งชื่อ "โซลอน" (Solon) เป็นนักกฎหมายและนักปฏิรูป วัตถุประสงค์ในการตั้งโรงหญิงโสเภณีดังกล่าวมีสองประการ คือ

1) เพื่อคุ้มครองอารักขาความบริสุทธิ์ให้แก่ครอบครัวของประชาชน มิให้มีการซ่องเสพชนิดลักลอบและมีชู้ และ
2) เพื่อหารายได้บำรุงการกุศลต่าง ๆ

จากนั้นโสเภณีก็ได้คลี่คลายขยายตัวเรื่อยมาจนกระทั่งเป็นอยู่อย่างปัจจุบัน

http://th.wikipedia.org/wiki/การค้าประเวณี

จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย

เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 12:08:47

ความคิดเห็นที่ 12

"สุจิตต์ วงษ์เทศ" พูดถึง "เพศ" ในมิติวัฒนธรรมไทย

ขนบหญิงเป็นใหญ่ในอุษาคเนย์

นั่นเป็นสิ่งที่ สุจิตต์ ชี้ให้เห็นว่า รากเหง้าวัฒนธรรมไทย ไม่เคยบอกว่า เพศเป็นเรื่องไม่ดี แต่ถือเป็นความปกติ ธรรมดา เป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่ถ้าจะดูรากเหง้าทางวัฒนธรรมจำเป็นที่จะต้องสังเกตพฤติกรรม ความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ชาวพื้นเมือง ซึ่งปัจจุบันก็ยังสืบทอดประเพณีวัฒนธรรม ไม่ใช่มองพวกเขาเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน แล้วยึดคติความเชื่อของพวกผู้ดี ยึดเป็นวัฒนธรรมไทย

"เชื่อหรือไม่ว่าสมัยนี้ก็ยังมีชนเผ่าแบบที่ว่านี้อยู่ คือ ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็สามารถเปลี่ยนผัวได้สบายๆ ประเพณีในชนเผ่ายังสืบเนื่องตกทอดมาถึงยุคนี้ ยกตัวอย่างชาวไทยดำ จากจดหมายเหตุ ร. 5 ระบุว่า

ผู้ชายที่จะไปเป็นผัวผู้หญิงจะต้องทดลองไปอยู่บ้านผู้หญิงก่อนอย่างน้อย 15 ปี เพื่อให้ฝ่ายหญิงเป็นผู้พิจารณาว่ามีความสามารถในการทำมาหากินได้หรือไม่ ขี้เกียจหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็เลิกกันไล่ออกจากบ้าน แล้วหาผัวใหม่ ดังคำเรียกว่า ไอ้บ่าว ซึ่งหมายถึง ( ^o^ ) นั่นเอง

ดังนั้น เรื่องของพรหมจารีจึงไม่เกี่ยวเลย อีกทั้งสิทธิ์ในการเลือกยังเป็นของผู้หญิงมากกว่า ผู้หญิงจะเป็นผู้พิจารณาว่ามีลักษณะเหมาะสมกับการเป็นสามีหรือไม่ ผู้หญิงเป็นผู้พิจารณาไม่ใช่ผู้ชายเป็นผู้พิจารณา"

สุจิตต์ บอกต่อว่า ปัจจุบันกลับกัน เราเอาวิธีคิดของผู้ชายมาจัดระเบียบให้กับผู้หญิงที่ไม่มีรัฐ ทั้งหมดคือรากฐานชีวิตมนุษย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่เดิมถือคติเหมือนกันหมด คือ ผู้ชายต้องอาศัยบ้านฝ่ายหญิง จึงต้องอยู่ท่ามกลางญาติของฝ่ายหญิง ผู้ชายไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ผู้หญิงจึงเป็นเจ้าของบ้าน ผู้ชายเป็นแค่แขกมาพึ่งมาอาศัย เรียกว่า เขย ตรงข้ามกับประเพณีจีนที่ผู้หญิงต้องมาอยู่บ้านสามีหรือที่เรียกว่า สะใภ้

ปัจจุบันมีชนเผ่าหนึ่ง ในยูนนาน ประเทศจีน หมู่บ้านนี้ผู้หญิงอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี ทุกวันผู้ชายจะมาเคาะฝาบ้านเพื่อขอมีเพศสัมพันธ์ เพื่อให้กำเนิดลูก โดยที่ผู้หญิงเป็นผู้เลี้ยงดูบุตรเอง ลูกไม่จำเป็นต้องรู้จักพ่อที่แท้จริง เพราะผู้ชายทุกคนสามารถเป็นเสมือนพ่อได้หมด ไม่ว่าจะเป็นลุง น้า และตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนี้อยู่

ค่านิยมพรหมจารีมีมาจากฝรั่ง

ในสังคมดึกดำบรรพ์ แม้แต่ช่วงที่กำเนิดรัฐแล้ว เรื่องเพศก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญนักหนา ไม่ใช่เรื่องเป็นเรื่องตายเพราะเขาไม่รู้จัก "พรหมจารี" อันที่จริงแล้วพรหมจารีนั้นเป็นอิทธิพลของฝรั่งในสมัยพระนางเจ้าวิกตอเรีย ซึ่งเข้ามาในสมัยรัชกาลที่ 4 โดยก่อนหน้านี้ไม่เคยมีวิธีความคิดแบบพรหมจารีมาก่อน ส่วน "พรหมจรรย์" หรือ "เพศพรหมจรรย์" ก็รู้จักในแง่ของนักพรต ผู้บำเพ็ญตน พระฤาษี พรหมจรรย์จึงเป็นความเชื่อทางศาสนาไม่เกี่ยวข้องกับสาวพรหมจรรย์แต่อย่างใด

สุจิตต์ ย้ำว่า ที่แน่ๆ คือ พรหมจารีเป็นของฝรั่ง ไม่ใช่ขอไทยอย่างที่เชื่อกันมา ขณะนี้ผู้หลัก ผู้ใหญ่มักชอบพูดว่า ประเพณีไทยแท้แต่โบราณผู้หญิงทุกคนจะต้องรักนวลสงวนตัว จะต้องเป็นสาวพรหมจารี แต่ให้สังเกตว่า

ประเพณีกวนข้าวทิพย์ที่ต้องใช้หญิงพรหมจารี ก็ยังต้องใช้เด็กอายุต่ำกว่า 12 ปี ที่ยังไม่มีประจำเดือน เพราะคนโบราณรู้ว่า เมื่อย่างเข้าสู่วัยมีประจำเดือน ช่วงอายุ 13 ปี เด็กจะเริ่มมีความรู้สึกทางเพศ ฉะนั้นเด็กอายุ 13 ปี จะมีพิธีกรรมเปลี่ยนเด็กเล็กเป็นเด็กโต ถ้าในเอกสารจีนที่พบในกัมพูชา เรียกว่า "พิธีเบิกพรหมจรรย์" เพื่อเปลี่ยนสถานะจากเด็กสู่สาว ทำขวัญเตรียมรับสถานการณ์ หรือ "พิธีลงข่วง" เป็นการเปิดโอกาสให้วัยรุ่นได้มีโอกาสพูดคุย สนิทสนม และนำไปสู่การคบหา มีเพศสัมพันธ์เมื่อเกิดความพึงพอใจ แต่ก็ต้องอยู่ในความควบคุมของผีบ้าน ผีเรือน ผู้ใหญ่ รับรู้ รับฟัง มีการมาขอผี ขอขมาลาโทษ ผู้ใหญ่ยอมอภัยให้สามารถอยู่กินกันได้ไม่เสียหาย ถ้าอยู่ไม่ได้ก็เลิกกันไป

"สังคมสมัยใหม่ดัดจริต พูดว่าเป็นประเพณีไทยแท้แต่โบราณ ต้องแบบนั้นแบบนี้ ทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่อง ขอย้ำผมไม่ได้สนับสนุนการมั่วเซ็กซ์ อย่าเอาความคิดตัวเองมาคิดแทน ไม่เกี่ยวกับเซ็กซ์เลย แต่เรื่องเพศน่าจะเป็นเรื่องที่คุยกันได้เปิดเผย โดยไม่ต้องใช้คำหยาบคาย ส่วนคนกรุงถือว่ามีการศึกษาก็มองว่าคนต่างจังหวัดหยาบคายพูดเรื่องเพศแล้วรับไม่ได้วี้ดว้ายแต่แอบไปดูวีซีดีน้องแนท"

และแล้ว...อวัยวะเพศก็กลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ สกปรก ความเชื่อ ความคิดผิดๆ ก็สะสมมาเรื่อยๆ โดยที่หญิงไทยก็รับในกติกายอมให้ถูกกดขี่ เชื่อว่า ผู้หญิงไม่ดีจริงๆ ไม่มีปัญญาจะถกเถียง มัวแต่อายที่จะพูดเรื่องเพศ

โดยความเหลื่อมล้ำทางเพศ เข้ามามีอิทธิพลเมื่อ พระพุทธศาสนา-พราหมณ์-ฮินดู เข้าสู่ภูมิภาคนี้ พระนารายณ์ พระศิวะ พระพรหม ล้วนเป็นเทวดาผู้ชายทั้งสิ้น รวมทั้งศาสนาจากซีกโลกตะวันตก ก็มีส่วนทำให้สถานภาพของผู้หญิงต่ำผิดปกติแล้วเราก็รับคติ ความเชื่อนี้มาโดยไม่รู้ตัว อีกทั้งระบบการศึกษาที่หล่อหลอมทั้งระบบในสังคม ไม่น้อยกว่า 50 ปี ก็ยิ่งตอกย้ำให้ผู้หญิงย่ำแย่ไปกันใหญ่ จนกระทั่งวิวัฒนาการเกิดเป็นเฟมินิสต์ขึ้นในปัจจุบัน

http://chalita.exteen.com/20060421/entry

จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย

เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 55 13:38:34