ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าเบื่อ ก็ไม่แปลกครับ ผมยังเบื่อค่าของคนกับฟ้าจรดทรายเลย อ่านไม่จบด้วย ไม่สิ พลิกอ่านไปสามหน้ารู้เลยว่าอ่านไม่จบแน่นอน เลยเอาไปวางไว้บนชั้นตามเดิม เราไม่ควรทรมานตัวเองด้วยการทนอ่านหนังสือที่เราไม่ชอบเพื่อที่จะเอาไปคุยกับคนอื่นว่าอ่านจบแล้วแต่ไม่ชอบใช่ไหมครับ ถ้าพลิกอ่านไปสามหน้าแล้วเราวาง มันแสดงว่าหนังสือนั้นไม่สามารถดึงดูดเราให้อ่านต่อได้จนจบ ฟ้าจรดทราย กับค่าของคนเป็นนวนิยายที่เขียนตอนคนเขียนยังอายุน้อย มันเลยอาจน่าเบื่อสำหรับคนมีอายุอย่างผมก็ได้ จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 01:02:14 A:115.87.177.231 X: TicketID:338978

ความคิดเห็นที่ 2 เคยอ่านเรื่องลับลวงใจ เล่มแรกและเล่มเดียวของกิ่งฉัตรที่ได้อ่านค่ะ (ไม่รู้ไปอยู่ไหนมาเนอะ) จขกท.ไม่ปลื้มแสดงว่าเรื่องอื่นต้องสนุกมากแน่เลย เราอ่านมาซักพักแล้วอาจจำไม่ค่อยได้ แต่ชอบเรื่องนี้นะคะ ตอนอ่านก็ไม่ได้มองเรื่องความรักของพระ-นางเลยค่ะ เราเน้นเรื่องการทรยศหักหลัง เพื่อน การเลี้ยงดูของแต่ละครอบครัวมากกว่า อ่านแล้วเราอารมณ์เหมือนในคำนำหนังสือเลยค่ะ แถมได้ข้อคิดดีๆ ด้วย ตอนนี้เลยเริ่มสนใจงานของกิ่งฉัตรและกำลังตามเก็บค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 55 01:24:53 จากคุณ : สารพัดช่าง เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 01:10:15

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ^ #1 ไม่ใช่อ่านเพื่อจะเอาไปคุยกับใครว่าไม่ชอบหรอกค่ะ แต่เสียเงินซื้อมาแล้วเล่มละ 200 - 300 บาท ทั้งนั้น หนังสือเล่มหนึ่ง ค่าแรงขั้นต่ำเลยนะคะ ซื้อมาแล้วก็ต้องอ่านซะหน่อย ให้คุ้มเงินที่เสียไป และในฐานะผู้บริโภค ก็ขอติบ้าง ชมบ้าง ไปตามโอกาส แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 55 01:20:54 จากคุณ : เหลือแค่ส้วมที่ใช้ร่วมกัน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 01:16:56

ความคิดเห็นที่ 4 โห ซื้อเลยเหรอครับ ชั้นหนังสือที่ผมว่าใน คห.1 คือ ชั้นหนังสือห้องสมุดครับ ผมจะยืมห้องสมุดอ่าน เพราะถ้าขืนซื้อนี่เท่ากับเงินไปจนในหนังสือหมดเลย ส่วนใหญ่ผมจะยืมอ่านครับ มีนักเขียนไม่กี่คนที่ผมแน่วแน่แบบกำตัง แล้วเดินไปซื้อหนังสือแบบมุ่งมั่น รู้สึกนวนิยายเล่มสุดท้ายที่ซื้อคือ ช่อมะลิลาครับ(นานมากๆ) ซื้อมาแล้วไม่ผิดหวัง คุ้มค่ากับความมุ่งมั่นของผมมากๆ ผมคิดว่าการทนอ่านหนังสือที่ตัวเองไม่ชอบ มันคือการทรมานตัวเองดีๆนี่เอง จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 01:22:59 A:115.87.177.231 X: TicketID:338978

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ อยากยืมอ่านเหมือนกันแหละค่ะ แต่เราไม่ได้อยู่ในอ.เมือง หรือในตัวจังหวัด ไม่มีห้องสมุดใหญ่ๆที่จะมีหนังสือให้ยืมเยอะหรอกค่ะ ก็เลยต้องซื้ออ่านเอา อยากจะเช่าอ่าน ก็ไม่มีร้านเช่าในอำเภอเราเลย จากคุณ : เหลือแค่ส้วมที่ใช้ร่วมกัน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 02:30:57

ความคิดเห็นที่ 6 ลับลวงใจ ยังไม่เคยอ่านค่ะ... ส่วนตัว ชอบนิยายของกิ่งฉัตรแบบกลางๆ คือบางเล่มก็ชอบมาก บางเล่นก็เฉยๆ ... ฟ้าจรดทราย เคยอ่านสมัยม.ต้น..(หรือม.ปลายหว่า?) อาจจะเป็นเพราะเป็นนิยายหนาๆ เล่มแรกๆ ที่ได้เคยอ่าน ประทับใจมากมาย มันเหมือนภาพฝัน ...พระเอกหล่อ รักชาติ นางเอกสวย งาม สง่า ตราตรึงใจ รักท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุ ไม่รู้ว่าถ้าอ่านตอนนี้ จะซึ้งและประทับใจเหมือนตอนเด็กๆ ไหม... ส่วนค่าของคน ... เราว่าพล็อตมันมาตรฐานไปนิด...น้ำเน่าไปหน่อย แต่อ่านแล้วเราไม่เบื่อนะ อ่านแล้วก็ยังอิน มีอารมณ์ร่วมไปด้วยกับเรื่องราว เพียงแต่ภาษา บทสนทนา บางคำ บางประโยค อาจจะเก่าๆ ไปหน่อย... เราชอบช่วงที่นางรองถกเถียงกับพระรอง ประเด็นเรื่องความเท่าเทียมกัน จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 02:36:29

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องของโสภาค สุวรรณ หลายๆเรื่องผมก็ไม่ชอบครับ รำคาญความเวิ่นเว้อมากเรื่องของคนเขียน ฟ้าจรดทรายรักชาติแล้วใช่ไหม ผมอ่านหนังหน้าไฟ อ่านไปครึ่งเล่มรีบเอาไปคืนแทบไม่ทัน อ่านแล้วไม่เหมือนอ่านนวนิยาย บทสนทนาที่คนๆนึงพูดมันยืดยาวเกินกว่าที่จะเรียกได้ว่าบทสนทนา เหมือนปาฐกถามากกว่า เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเหมือนหนังสือล้างสมองคนไม่ให้เห็นดีเห็นงามไปกับระบอบคอมมิวนิสต์ ซึ่งผมก็เข้าใจนะ ว่าในนวนิยายมันเขียนตอนประเทศไทยกำลังต่อสู้กับคอมมิวนิสต์ แต่การเอา "ความคิดไม่ให้คนเห็นดีเห็นงามกับระบอบคอมมิวนิสต์" ยัดใส่ไปในนวนิยายโต้งๆแบบไร้ศิลปะ ไม่แนบเนียน แบบอ่านแล้วรู้เลยว่าเหมือนไปลอกมาจากตำรารัฐศาสตร์ที่ไหนสักเล่มแล้วมาใส่ในนวนิยายอ่ะ มันน่าเบื่อ และความคิดแบบ "รักชาติ" ที่โสภาคชอบยัดๆใส่ไว้ในนวนิยายนี่ ผมบอกตรงๆว่าไม่ชอบมาก เหมืนมันมีวาระซ่อนเร้นที่ต้องการปลูกฝังความเป็นชาตินิยม รักชาติ ชาติเจริญ(ไม่อยากใช้คำว่าคลั่งชาติ)เข้าไปในหัวคนอ่านแบบคนอ่านรู้ตัวมั่ง ไม่รู้ตัวมั่ง ทำให้คนอ่านเคลิบเคล้มและมีภาพเท่ๆในสมองว่า คนที่รักชาติเท่ากับคนเท่ สมาร์ท หล่อ บุรุษในฝันไป จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 03:31:30 A:115.87.177.231 X: TicketID:338978

ความคิดเห็นที่ 8 อีกอย่างนึงที่ผมเบื่อโสภาค คือ ผลงานช่วงหลังๆเขียนนวนิยายเหมือนเขียนพงศาวดารประวัติศาสตร์ แล้วไม่ได้น่าอ่านสำหรับผมเลยนะ เขียนไทยคำอังกฤษคำ อ่านนวนิยายโสภาคไปต้องเปิดดิกแกล้มไปด้วย ไม่งั้นอ่านไม่รู้เรื่อง ซึ่งมันเกินไปอ่ะ จะอ่านนวนิยาย เอาความเพลิดเพลินเป็นหลัก ถ้าอยากอ่านประวัติศาสตร์ รัฐศาสตร์ การเมืองระหว่างประเทศ คนอ่านสามารถไปหาหนังสือในสาขานั้นๆมามาอ่านเองได้ คนเขียนไม่ต้องไป ก๊อปแปะจากหนังสือวิชาการเล่มไหนมาใส่ในนวนิยายให้คนอ่านหรอกครับ จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 03:37:04 A:115.87.177.231 X: TicketID:338978

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ #6 อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งเรื่อง ชอบ ณัฐฐา นางรอง คนเดียวเลยค่ะ คุณกล้วย คุณลักษณ์ ตาพิมาน เราไม่ชอบซักคน 555+ จากคุณ : เหลือแค่ส้วมที่ใช้ร่วมกัน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 04:04:07

ความคิดเห็นที่ 10 เราว่าไม่แปลกหรอก ต่างคนต่างใจน่ะ อย่างทวิภพที่ว่าสนุกนักหนา เราอ่านแล้วไม่อิน หรือคู่กรรม สมัยก่อนตอนยังเป็นละอ่อน อ่านแล้วเสียน้ำตาเป็นปี้บ แต่เดี๋ยวนี้ กลับไปอ่านใหม่ แล้วมันแปลกๆ ไม่อินเหมือนสมัยก่อน (สงสัยวัยทำพิษ) เดี๋ยวนี้กลับไปอ่านนิยายของทมยันตีไม่รอดสักเรื่อง ส่วนของโสภาค เราก็เลิกอ่านไปนานแล้ว รู้สึกว่าหลังๆ หนักเกิน ของกิ่งฉัตร เราชอบนิยายยุคแรกๆ มากกว่าน่ะ อย่างสูตรเสน่หาที่ใครๆว่าสนุกมาก เราอ่านแล้วไม่ชอบ นิยายรุ่นหลังๆ เลยไม่ได้ซื้อไปโดยปริยายน่ะ แต่คิดว่าจะลองกลับไปอ่านสาวน้อยเกวลินดู เราคล้ายกับเจ้าของกระทู้ตรงที่ว่าต้องซื้ออ่านเท่านั้น เพราะไม่ได้อยู่เมืองไทย กลับไปเยี่ยมบ้านที ก็ต้องซื้อขนกลับมาเท่านั้น คราวก่อนที่ขนซื้อมาสิบกิโล มีของณารามาสองเล่ม เพราะเห็นกระแสดังมาก เอาว่ะ ลองหิ้วกลับมาสองเล่ม เจอเรื่องรักร้าย กับภารกิจลับกับดักใจ อ่านแล้วก็เอ่อ ไม่น่าหิ้วมาให้หนักเลย เสียดายตังค์จัง คือมันไม่โดนใจทั้งสองเล่ม สำนวนการเขียนก็สะดุดๆ ยังไงไม่รู้ แล้วฉากปั่มปั๊มก็โจ๋งครึ่มเอาการ พอดีเคยอ่านแต่ของคุณหญิงวินิตา ซึ่งผลงานของท่านสนุกทุกเรื่องโดยไม่ต้องมีฉากวาบหวิว แล้วสำนวนการเขียนลื่นไหลมาก พล็อตก็ดี จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 06:52:33 A:122.111.6.168 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 11 เราว่า มันแล้วแต่จริตคนนะ คุณ จขกท อ่านของนักเขียนรุ่นใหม่ ๆ ก่อนมาอ่านของคุณโสภาค หรือคุณทมยันตีหรือเปล่าค่ะ ก็เลยติดคุ้นกับสไตล์คนรุ่นใหม่ แต่เราว่า ความละเมียดละไมของนักเขียนรุ่นใหม่ ๆ มันสู้รุ่นเก่าไม่ได้ สังเกตจากเวลาอ่าน ในอารมณ์คล้ายกันของตัวละคร หรือสถานการณ์เหตุการณ์คล้าย ๆ กัน การอธิบายด้วยตัวหนังสือ ของนักเขียนแต่ะละคนจะเขียนออกมาได้บีบคั้นหรือบีบหัวใจได้ไม่เท่ากัน บางคนใช้คำอธิบายได้หยาบ ๆ เราอ่านข้ามอย่างไม่กลัวว่าจะพลาดอะไรดีๆ แต่ถ้าเป็นนักเขียน อย่าง ทมยันตี ปิยะพร กิ่งฉัตร วรรณวรรธน์ เราแทบจะอ่านทุกคำ ทุกประโยคของเค้าเลยค่ะ ตัวอักษรที่เรียงออกมาเป็นคำ เป็นประโยคง่าย ๆ แต่มันอิ่มเอิบใจยังไงไม่รู้อ่ะ อย่างนวนิยายของคุณวรรณวรรธน์ คุณกิ่งฉัตรนี่อ่านกี่เรื่อง กี่เรื่องเราก็ชอบ ถึงเรื่องราวจะเนือย ๆ ไม่ตื้นเต้นเร้าใจ แต่มันมีความสุขมาก เราอ่านลำเนาลมของคุณกิ่งฉัตร หนามาก นางเอกกับพระเอก รู้จักกันแต่มารู้สึกดี ๆ ต่อกันก็เกือบท้าย ๆ เรายังอ่านประมาณ 3-4 รอบ แล้ว ใครถามถึงนิยายกิ่งฉัตรก็เชียร์เรื่องนี้ตลอด ความละเมียดละไมมันต่างกันจริง ๆ นะ แต่อย่างคุณโสภาค เคยอ่านไม่กี่เรื่องค่ะ แต่เรื่อง เจ้าชายนี่ คนชอบเยอะนะ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 55 08:36:30 จากคุณ : mindsunny เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 08:35:32

ความคิดเห็นที่ 12 มันเป็นเรื่องของจริต ความคุ้นเคย และวัยค่ะ อย่างเราสมัยก่อนก็ชอบ ฟ้าจรดทราย มาก อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่รู้กี่เที่ยว แต่พอมาอ่านตอนนี้ ตอนที่อายุใกล้จะครึ่งศตวรรษแล้ว เรากลับไม่ค่อยจะชอบซะงั้น ส่วนนิยายของนักเขียนสมัยนี้เราก็ไม่ค่อยชอบอีกนั่นแหละ เพราะไม่คุ้นเคยกับสำนวนวัยรุ่นที่เอามาใช้ในหนังสือ ทั้ง ๆ ที่สำนวนพวกนี้เราก็พูดและใช้ในชีวิตประจำวันแต่พอมาเจอในหนังสือมาก ๆ มันกลับรับไม่ค่อยจะได้แฮะ เราว่านักเขียนเองก็เหมือนกันค่ะ นักเขียนก็ต้องเติบโตขึ้นเหมือน ๆ กับนักอ่าน เพราะงั้นนักเขียนบางคนเราอาจจะชื่นชอบนิยายรุ่นแรก ๆ ของเขามาก ๆ แต่พอมาถึงนิยายรุ่นหลัง ๆ เรากลับคิดว่ามันไม่สนุกซะงั้น ก็อาจจะเป็นเพราะว่าความคิดความอ่านของนักเขียนเปลี่ยนแปลงไป จึงทำให้แนวทางการเขียนเปลี่ยนไปจนไม่ถูกกับจริตของเราเช่นกัน จากคุณ : o_pinP เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 09:44:31

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ o-pinP พูดได้ตรงใจเลยค่ะ  เพราะหนังสือที่เราไม่ชอบวันนี้ เราอาจโดนใจในวันหน้า.... ก็ชีวิตคนเรามันไม่ได้หยุดนิ่งนี่นา  ประสบการณ์ในชีวิตยังรอสั่งสอนตัวเราอยู่อีกเยอะ เวลาเปลี่ยน คนเราก็เปลี่ยนไปเท่านั้น ทั้งนักอ่านนักเขียน จากคุณ : Serverlus เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 10:46:40

ความคิดเห็นที่ 14 อ่า........ เราอ่านฟ้าจรดทรายตอนเป็นเด็กน้อย อ่านแล้วแอบรำคาญ เลยอ่านข้ามๆ มาถึงตอนที่ผจญภัยในทะเลทราย ก็สนุกดี แต่ไมไ่ด้ซาบซึ้งอะไรนักหนา มาอ่านตอนโตแล้วก็ให้รู้สึกว่า ... บทสนทนาโต้ตอบในเรื่องนี้มันช่างเป็นบทโต้ตอบของผู้ชายนิสัยเสียชอบดูถูกผู้หญิงกับสตรีแอ๊บไร้เดียงสาชัดๆ บทอัศจรรย์ในกระโจมกลางทะเลทรายนั้น เอ้า เรายกให้ แต่ฉากที่ไม่เข้าใจเสียจริงๆ ก็คือในคืนแต่งงาน บ่าวสาวคู่นี้เป็นอะไรไม่ทราบ ท่านรัฐมนตรีใหม่แกะกล่องมาแถลงนโยบายเรื่องชาติศาสน์กษัตริย์ปราบคอมมิวนิสต์เป็นหน้าๆ ดีว่าคุณมิเชลเธอแอ๊บแบ๊วได้จนจบเรื่อง ก็เลยไม่หาอะไรแพ่นกบาลคุณสามีเสียก่อน ส่วนของกิ่งฉัตร จขกท. ลองหามีเพียงรักมาอ่านดูค่ะ เราว่าเรื่องนี้น่ารักดี กระนั้น เราชอบนิยายที่คุณโสภาคเขียนแนวตลก รู้สึกว่าไม่เหมือนใครและแหวกแนวดี ออกจะหลุดๆ ไปไกลแต่ก็อ่านได้เพลินๆ อย่างทานตะวันสีทอง ด้วยรักและคิดถึง ส่วนในนามโสภาค สุวรรณ เราชอบเรื่อง "ยังมีรักที่อฮัคการ์" จขกท. ลองไปหารีวิวมาอ่านดูค่ะ มีคนชอบหลายคนอยู่ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 10:58:40

ความคิดเห็นที่ 15 สำหรับค่าของคน ตอนเด็กๆ เราเฉยๆ แต่เพิ่งได้มาอ่านเมื่อซักสองสามปีหลังนี่ เข้าใจแจ่มแจ้งว่าทำไมนิยายทมยันตีถึงไม่เคยเสื่อมความนิยม บทโต้ตอบมันช่าง....ละค้อนนนนละคร แต่ชอบอะ 55 ป.ล. ลับลวงใจนี่เหมือนคุ้น ว่าอ่านแล้ว แต่พอไปอ่านบล็อคของเพื่อนสมาชิก็พบว่า เอ๊ะ เรื่องนี้ยังไม่อ่านแฮะ เนื้อเรื่องน่าสนใจดี ว่าจะไปหาอ่านดูค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 55 11:05:30 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 11:00:30

ความคิดเห็นที่ 16 นึกว่าจะมีเราคิดแบบนี้คนเดียวซะอีกกับเรื่องฟ้่าจรดทรายที่แสนจะโด่งดัง...ในความรู้สึกส่วนตัว(ของเราคนเดียว) เราว่าทั้งเลี่ยนทั้งน่าเบื่อ แต่ด้วยความเสียดายเงินเลยพยายามอ่านให้จบแบบผ่านๆ ไม่สนุกเลยสักนิด ไม่ประทับใจเลย อาจเป็นเพราะเป็นหนังสือเล่มแรกๆของคนเขียน ที่ส่วนใหญ่มักเขียนเล่มแรกออกมาไม่ค่อยลงตัวนัก เหมือนหนังสือเล่มแรกๆของโบตั๋นที่เคยได้อ่าน แต่กับอีกเรื่องของโสภาค สุวรรณกลับเป็นเรื่องโปรดของเรา คือเรื่อง "ยังมีรักที่อฮัคการ์" อ่านจบนี่เล่นเอาฝันถึงพระเอกกับบรรยากาศทะเลทรายในเทือกเขาอฮัคการ์แอลจีเรียไปเลย 555... จากคุณ : gg1234k เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 12:00:02

ความคิดเห็นที่ 17 ฟ้าจรดทราย เป็นนิยายที่ชอบมากสมัยเรียนมัธยม แต่น้อยกว่าความลับบนแหลมไซไน ซึ่งในตอนนั้น ต้องบอกว่า บ้านิยายของโสภาค สุวรรณเอามากๆ อ่านทุกเล่มที่มีในห้องสมุด แล้วยืมซ้ำด้วย แต่มาถึงตอนนี้ พอเอามาอ่านใหม่ ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิม เฉยๆ ค่อนไปทางเบื่อด้วย คิดว่า วัยมีผลกับการอ่านมาก หลายเรื่องที่เราชอบตอนเด็ก ตอนโตกลับไม่ชอบ บางเรื่อง ตอนเด็กไม่ชอบ มาอ่านอีกทีตอนนี้ กลับชอบก็มี ส่วนงานแนวทะเลทรายเล่มที่ชอบของโสภาค สุวรรณ สำหรับเราตอนนี้ คือ เจ้าชาย แม้งานของโสภาค สุวรรณในช่วงหลัง จะหนักบรรยาย จนเราไม่อ่าน แต่สิ่งหนึ่งที่เราชื่นชม+ชื่นชอบจากการอ่านนิยายของโสภาค สุวรรณ คือ ความรู้เชิงประวัติศาสตร์ การเมือง วัฒนธรรม ที่แม้จะไม่ใช่สาระหลัก ที่ต้องการจะอ่าน แต่งานในช่วงแรก สอดแทรกไว้อย่างพอเหมาะ ซึ่งเราถือเป็นมาตรฐานในการอ่านนิยายแนวนี้ ที่ทำให้อ่านนิยายแนวนี้ของนักเขียนใหม่แทบไม่ได้เลย ค่าของคน อ่านได้เรื่อยๆ เหมือนเดิม ส่วนลับลวงใจ ยังไม่ได้อ่านค่ะ จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 12:33:17

ความคิดเห็นที่ 18 งานของคุณโสภาค สุวรรณ เราชอบ จดหมายถึงคุณยายที่สุดแล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ส่วนค่าของคน เราก็เฉยๆค่ะ แต่ดันไปปลาบปลื้มกับ อย่าลืมฉัน ซะงั้น เวลาอ่านจะคิดถึงหน้าหนุ่ม ศรราม กับ กบ สุวนันท์ จินตรนาการเป็นแบบจอภาพในหัวเอา อินสุดๆ   ลับ ลวง ใจ เราก็ชอบค่ะ แต่ไม่ได้ชอบแบบ หยิบมาอ่านซ้ำๆได้ในเวลาภายใน 1 เดือน อาจจะสัก 2-3 เดือนอ่านที อ่านแล้วรูสึกว่าหนังสือเรื่องนี้ใกล้ตัวดี อ่านแล้วมองย้อนดูตัวเองไปด้วย จากคุณ : ความรักเหมือนดอกมะนาว เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 14:18:21

ความคิดเห็นที่ 19 มาลงชื่อว่าไม่ชอบฟ้าจรดทรายเหมือนกันค่ะ เล่มสองนี่อ่านได้แค่ครึ่งเล่ม แล้วพลิกไปอ่านหน้าสุดท้ายเลย ไม่เข้าใจว่าแบบนี้เป็นนิยายดังได้ยังไง จากคุณ : apple a day เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:04:51

ความคิดเห็นที่ 20 มาลงชื่อว่าไม่ชอบ ฟ้าจรดทรายเช่นเดียวกัน ชอบเรื่อง ยังมีรักที่อฮัคการ์ มากที่สุด จากคุณ : ไซโคลน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:57:34

ความคิดเห็นที่ 21 เราคิดว่า พอจะเข้าใจความรู้สึก จขกท นะคะ เหมือนกับว่าจังหวะชีวิตคนเรามันเปลี่ยนไป พอไปอ่านนิยายเก่าหน่อยๆ ก็จะขัดใจ เพราะค่านิยม ความนึกคิด การดำเนินชีวิตของคนยุคยี่สิบสามสิบปีก่อน.. มันต่างกับสมัยนี้ อาการนี้เราก็เป็นค่ะ คือสมัยเด็กอ่านได้นะนิยายรุ่นลายครามของนักเขียนดัง บรรยากาศ โทนเรื่อง จะเป็นแบบขนบเก่า เหมือนกับว่าสมัยก่อนเราใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆ เป็นเด็กที่เติบโตอยู่บ้านไปวันๆ แต่.. สมัยนี้พอมีอินเตอร์เนท ทุกอย่างรวดเร็วขึ้นมาก จนเราชินกับอะไรเร็วๆ นิยายก็เหมือนกัน ยอมรับว่าถ้าอ่านห้าหกบทแรกแล้วไม่ "คลิก" ก็จะไม่อยากอ่านต่อแล้ว จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 19:40:49

ความคิดเห็นที่ 22 กับฟ้าจรดทราย ตอนเด็ก ๆ เคยอ่านครั้งหนึ่ง แล้วขุดมาอ่านใหม่ กลับได้ความละเมียดละไมเพิ่มขึ้นตามอายุ 555 ตอนแรกที่อ่านคงเหมือนเด็ก ๆ ที่อ่านเอาสนุก พอโตขึ้นมาก็วิเคราะห์ลึกซึ้งกับคำพูดในเรื่อง จนเริ่มเข้าใจมากขึ้น แต่ชอบที่สุดกลับเป็นเรื่องความลับบนแหลมไซไนนะ ^^ แล้วก็มีหลายเรื่องที่ตอนเด็กอ่านแล้วสนุกมากกกก แต่พอโตมาก็บ่นว่า เราชอบได้ยังไง อ่านได้ยังไงกันเนี่ย นางเอกพูดมากมากมายจริง ๆ คือมันออกแนวรำคาญเลยล่ะที่นางเอกพูดมากเอามาก ๆ แบบนี้ หาคำตอบให้ตัวเองว่าทำไมตอนนั้นถึงได้ชอบก็คิดไม่ออก เพราะตอนนี้มาอ่านอีกที อ่านได้แบบผ่าน ๆ คืออ่านละเอียดเหมือนตอนก่อนหน้านี้ไม่ได้แล้ว อาจเพราะอ่านนิยายมาเยอะ หลายเรื่องก็กลายเป็นตัวผันแปรที่ทำให้รสนิยมการอ่านเปลี่ยนไปนะคะ จากเคยชอบก็ไม่ชอบ จากที่ชอบมากก็เฉย ๆ หรือจากที่เฉย ๆ มาเป็นชอบมากก็มีถมไป ^^ ขึ้นอยู่กับวัย ประสบการณ์ และก็อารมณ์การอ่านในตอนนั้นด้วย จากคุณ : takuto-ken เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 21:21:23

ความคิดเห็นที่ 23 ทมยันตีใช้บทบรรยายมากค่ะ ถ้าชินแล้วจะอ่านสนุกตรงที่เหมือนเราหลุดเข้าไปในนิยาย ทั้งฉากทั้ง บุคลิก อารมณ์ ต้องดูด้วยค่ะว่านิยายที่ว่านั้นเขียนขึ้นเมื่อไร ค่าของคน ต้องถือเป็นนิยายยุคแรกๆและเป็นต้นแบบของนิยายน้ำเน่าสมัยนี้ที่มีพล๊อตแนวแต่งงานใช้หนี้ ท้องแล้วไม่ยอมบอก ถ้าอ่านสายใจจะเป็นพล๊อตพระเอกรวยแต่แกล้งจน คู่กรรมเป็นนางเอกเกลียดพระเอกก่อนค่อยมารัก พระเอกเมาแล้วปล้ำนางเอก โสมส่องแสงก็มีพระเอกเข้าใจว่านางเอกเป็นผู้ชาย แนวเจ้าหญิงเจ้าชายเมืองสมมติโรสลาเรนก็เขียนมานานแล้ว  สำหรับเราแล้วนิยายรักสมัยปัจจุบันไม่มีพล๊อตไหนใหม่แล้วค่ะ แทบทุกพล๊อตถ่ายทอดผ่านนักเขียนท่านนี้มาหมดแล้ว คุณ จขกท อาจจะแปลกใจว่าทำไมอ่านนิยายเก่าๆไม่สนุก แต่เราแปลกใจมากกว่าตรงที่ว่าทำไมนิยายสมัยใหม่ปัจจุบันบางเรื่อง จึงได้เขียนโดยการลอกสำนวนนักเขียนเก่าเหล่านี้มาเป๊ะๆ ทำไมไม่คิดเอาเองใหม่? จากคุณ : ดับตะวัน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 21:31:32

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นรายชื่อหนังสือเล่มโปรดของคุณ จขกท บอกได้เลย นวนิยายแนวโสภาค ไม่ใช่แนวคุณ คุณน่าจะชอบ แนวลึกลับ สืบสวนสอบสวน  ผจญภัย ก็ต้องอ่านผลงาน อากาธา คริสตี้  ฌอร์จส์ ซิเมอนง   หรืองานอย่าง Arsène Lupin, Sherlock Holmes อะไรพวกนั้น รสนิยมคนเราต่างกัน และแปรเปลี่ยนไปตามวัย  อีกห้าปี คุณหยิบหนังสือที่ยังอ่านไม่จบ คุณอาจจะเปลี่ยนใจชอบแทนก็ได้ จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 21:56:59

ความคิดเห็นที่ 25 "...เหมือนกับว่าจังหวะชีวิตคนเรามันเปลี่ยนไป พอไปอ่านนิยายเก่าหน่อยๆ ก็จะขัดใจ เพราะค่านิยม ความนึกคิด การดำเนินชีวิตของคนยุคยี่สิบสามสิบปีก่อน.. มันต่างกับสมัยนี้..." ผมว่าไม่จริงอ่ะ อย่างเพชรพระอุมา แต่งมานานแล้ว แต่ทำไมเด็กรุ่นใหม่ วัยรุ่นนักเรียนมอปลายยังอ่านสนุกอยู่ ติดกันงอมแงม อาการของคนอ่านไม่แตกต่างจากตอนตีพิมพ์เป็นตอนๆในนิตยสารรายสัปดาห์เลย หรืออย่างผมอ่าน ข้างหลังภาพ ขุนศึก ผมก็ยังอินอยู่ ทั้งที่นวนิยายเรื่องนี้เขียนมานานมากๆแล้ว คนเขียนก็ตายไปนานแล้วด้วย เรื่องผี ของเหม เวชกร หยิบมาอ่านครั้งใดก็ยังรู้สึกน่ากลัว ขนลุก น่าติดตามอยู่เช่นเดิม เรื่องของจัน ดารา ก็ยังเป็นที่น่าสนใจสำหรับทุกคน เป็นนวนิยายที่เด็กผู้ชายวัยนมเพิ่งแตกพานสามารถอ่านไปช่วยตัวเองไปได้ ไล่ไปจนถึงคนอ่านที่ผ่านโลก ผ่านประสบการณ์ชีวิตมานานก็สามารถอ่านแล้วปลงในกามารมณ์ไปได้ด้วย ผมคิดว่าเรื่องนี้อย่าไปโทษคนอ่าน หรือโทษจังหวะชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปหรอกครับ ต้องโทษคนเขียนมากกว่านะ ที่ฝีมือไม่ถึง ผมเชื่อว่างานประพันธ์ที่ดีต้องมีความเป็นสากล หยิบจับมาอ่านในช่วงเวลาใดก็ยังรู้สึกสนุก น่าอ่าน น่าติดตามอยู่ ไม่ใช่เหมาะกับคนวัยใดวัยหนึ่ง หรือช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งเท่านั้น จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 23:05:36 A:115.87.169.115 X: TicketID:338978

ความคิดเห็นที่ 26 คุณอืมคงจะลืมนึกถึงคำว่า ต่างจิตต่างใจ รสนิยมต่างความชอบก็ย่อมต่าง คนที่ชอบนิยายที่คุณไม่ชอบก็มีมากมายค่ะ ไม่งั้นนิยายของท่านผู้เขียนเหล่านั้นคงจะไม่อยู่ยั้งยืนยงและเป็นที่นิยมกับนักอ่านบางกลุ่มมาถึงตอนนี้จริงมั๊ยคะ จากคุณ : o_pinP เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 23:20:49

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วแต่คนมั้งคะ เราก็อ่านฟ้าจรดทรายไม่สนุก เปิดผ่านๆแบบงงๆว่าดังได้ยังไง เห็นกระทู้นี้แล้วดีใจที่มีคนคิดเหมือนกันเยอะ 555+ จากคุณ : charot เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 00:07:27

ความคิดเห็นที่ 28               เพื่อนๆไม่ลองอ่านงาน ของกฤษณา อโศกสิน บ้างล่ะคะ            คหสต. ชอบคนนี้มาก งานเขาเจาะเข้าไปในใจมนุษย์ มากที่สุดเลย           แล้วภาษาที่ใช้.....โอ้ย.....โดนใจสุดๆ สละสลวย งดงามเหลือเกิน              ตัวละครของนักเขียนท่านนี้ เป็นมนุษย์ปุถุชน ธรรมดา ที่รักโลภ โกรธ หลง         ไม่มีใครดีพร้อม มีอารมณ์อิจฉา ริษยา             อ่าน ตะวันตกดิน ปูนปิดทอง ฝ้ายแกมแพร น้ำเซาะทราย ถ่านเก่าไฟใหม่ พวกนี้         ตอนอ่านก็ชอบสุดๆ นานๆไป ก็คิดถึง ต้องไปเอามาอ่านใหม่ ก็ยังวางไม่ลงอยู่นั่นเอง      เหมือน เพชรพระอุมา นี่ไม่รู้กี่รอบแล้ว อ่านกี่ครั้งก็วางไม่ลง      รักที่สุดคือ คุณหญิงดาริน  แต่ชอบเฉพาะภาคแรก พอมาต่ออีกภาค นานเกินไปกว่าคุณหญิงดารินจะมา (ก็เค้ารักคุณหญิงดารินอ่ะ) เลยอ่านไม่จบ                 จากคุณ : a tt เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 08:55:45

ความคิดเห็นที่ 29 ฟ้าจรดทราย  เราเฉย ๆ นะคะ หรือเพราะว่าเราไม่ชอบแนวทะเลทรายก็ไม่รู้ ลับลวงใจ  เราชอบเรื่องนี้นะคะ ตอนแรกที่ผิดหวังกับรุ่งอรุณพอเล่มนี้ออกเราเลยยังสองจิตสองใจอยู่ ช่วงแรก ๆ เนื้อเรื่องอาจจะยืด ๆ หน่อย ส่วนตัวเฉย ๆ กับคู่ของพระ-นาง แต่เราชอบคู่ญาติผู้น้องของพระเอกมาก ไม่แปลกนะคะที่ความชอบแล้วก็ความรู้สึกหลังอ่านนิยายแต่ละเรื่องจบ ในช่วงเวลาที่ต่างกันจะไม่เหมือนเดิม 3 ปีที่แล้วอาจไม่ชอบเลย พอมาอ่านอีกที มันก็น่าสนใจดีเหมือนกัน อาจด้วยวัยที่มากขึ้น ทัศนะคติ และประสบการณ์ที่เปลี่ยนไปก็ได้ค่ะ จากคุณ : อยู่เป็นโสดให้ชายเสียดายเล่น เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 09:06:28

ความคิดเห็นที่ 30 ลับลวงใจนี่หยิบมาอ่านเป็นรอบที่ 3 แล้ว ตั้งแต่ซื้อมา ตัวละครอาจจะเยอะจนคุณไม่รู้สึกถึงความรักของพระนาง แต่เรามองว่าคุณค่าและเนื้อหาสาระของเรื่องนี้มีมากกว่าแค่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของพระนางมากๆ อ่านแล้วเหมือนได้เรียนรู้ชีวิตคนหลากหลายมากๆ ชอบคำสอนของคุณย่าพระเอก ที่พูดถึงว่า "โทษคนอื่นน่ะง่ายใช่ไหม ยอมรับผิดเองมันยาก แต่โทษคนอื่นแล้วมันได้ประโยชน์อะไร หาข้อผิดพลาดของเราก่อน แล้วหาทางแก้ไขอุดข้อเสียของเรามันดีกว่าไหม คนทำงานให้เจริญต้องหาจุดอ่อนตัวเอง พวกทำงานไปวันๆ ถึงมองแต่จุดอ่อนหรือความผิดของคนอื่น" อย่างน้อยเราก็ไม่โยนความผิดนี้ให้กับคนเขียนหรอกค่ะ เพราะเราเป็นคนเลือกที่จะจ่ายเงินซื้อมาเอง ไม่มีใครบังคับให้ซื้อซะหน่อย ถ้าอ่านแล้วไม่ถูกจริต หรือไม่ชอบ เราก็ยกให้คนอื่นที่ชอบ หรือขายไปก็เท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : PulottO เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 11:59:52

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ไม่มีใครบังคับซื้อ และก็ไม่ได้โยนความผิดให้นักเขียนด้วย แต่ในเมื่อเราเสียเงินซื้อมาแล้ว เงินก็เงินที่หามาได้ด้วยความสุจริต จะวิจารณ์ไม่ได้เชียวเรอะ? ถ้างั้นเวลาดูหนังจบเรื่อง ก็ให้เงียบไว้ ห้ามบอกว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะเสียเงินเข้าไปดูในโรงเองไม่มีใครบังคับ ตรรกะ? และที่วิจารณ์ก็ไม่ได้บอกว่าคำสอนของย่าจูในหนังสือมันไม่ดี แต่ด้วยความที่ตัวละครมันเยอะ ต้องแบ่งบทกระจายไปหมด มันเลยไม่สุดซักทาง ถึงได้บอกว่าไม่รู้สึกว่าพระนางมันรักกันจริง ป.ล. ไม่ต้องแนะเรื่องขายหรอก เพราะ ขายไปตั้งแต่ก่อนตั้งกระทู้นี้และด้วยซ้ำ จากคุณ : เหลือแค่ส้วมที่ใช้ร่วมกัน เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 13:49:34

ความคิดเห็นที่ 32 จบ...ปิดกระทู้ เดี๋ยวคนที่เค้าชอบ ฟ้าจรดทราย ค่าของคน ลับลวงใจ จะไม่พอใจ ไปล่ะ... จากคุณ : เหลือแค่ส้วมที่ใช้ร่วมกัน เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 13:53:07

ความคิดเห็นที่ 33 ใจร่มๆ ค่ะ เจ้าของกระทู้ เรื่องความชอบหรือรสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ ต่างคนต่างใจนะ ขนาดคนในครอบครัวเดียวกัน ยังอ่านคนละแนวเลย อย่างน้องเราชอบอ่านณารา พอเอามาให้เราอ่าน เราอ่านแล้วไม่ปิ๊ง อ่านมาห้าเล่ม สรุปได้ว่ามันไม่ใช่แนวเราจริงๆ เลยลาขาดกับนามปากกานี้ ส่วนเรา ชอบของคุณหญิงวินิตา เก็บสะสมอยู่ เอาไปให้เขาอ่าน เขาก้บอกว่าเครียดเกิน ไม่ชอบ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 15:22:35 A:122.111.2.80 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 34 ส่วนตัวชอบอ่านของคุณโสภาคหลายเรื่องเหมือนกันค่ะ ฟ้าจรดทรายอ่านไป2รอบ รอบที่สองอ่านเพราะข้องใจว่าทำไมคนถึงชอบกันมากมาย สรุปก็ไม่ได้ประทับใจเช่นกันค่ะ จากคุณ : kani เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 21:07:53

ความคิดเห็นที่ 35 ใจเย็นๆกันนะคะ ของแบบนี้ต่างจิตต่างใจ เราว่านวนิยายทุกเล่ม มีคุณค่าอย่างแน่นอน แต่จะถูกจริตใครบ้างนั่นก็อีกเรื่อง มาแชร์กันเนอะ ดีออก ต้องมีคนที่คิดเหมือนและคิดต่างแน่นอน ดีออกค่ะ จะได้ฟังมุมมองที่ต่างออกไปจากที่เราคิด จากคุณ : ความรักเหมือนดอกมะนาว เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 22:50:53

ความคิดเห็นที่ 36 จะบอกว่าเห็นด้วยกับ จขกท มากๆๆ ฟ้าจรดทราย คนก็อวยกันไปว่าสนุกงั้นสนกงี้ แต่พอไปอ่าน เอ่ออออ การ์ตูนผีเล่มละห้าบาทสมัยก่อน พลอตเรื่องยังสนุกตื่นเต้นกว่า ผมอ่านแล้วเบื่อมาก  ดีนะหนังสือไม่ได้ซื้อมา ไม่งั้นเสียดายเงินแย่เลย กลับกัน ค่าของคน สนุกมากมายนะครับ  แม้นิยายจะเก่าแล้ว แต่สนุกมากๆอะ คุณ อืม ลองมาอ่านนิยายของทมยันตีนะครับ  แกยัดเนื้อหาแนวชาติๆแบบนี้เกือบทุกเรื่อง นิยายพลอตที่ไม่เกี่ยว แกยังยัดได้ แกขวาจัดมากครับ  แต่ดีตรงที่แกเขียนดี ชอบสำนวนแก อ่านแล้วดูเป็นจริง ไม่เหมือนนิยายของโสภาคครับ ที่ผมทนอ่านแทบไม่ได้ จากคุณ : แก้มอ้น เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 12:10:36

ความคิดเห็นที่ 37 เราอ่านฟ้าจรดทรายมาสองรอบแล้ว สนุกทั้งสองรอบนะ แต่ความสนุกทั้งสองรอบไม่เท่ากัน รอบแรกเราอ่านตอนเรียนมหาลัย วัยหวานเลย ดื่มด่ำกับพระเอกเข้มแข็งจริงจังแบบชารีฟมากมาย แต่พออ่านรอบสอง เรามีลูกสองคนแล้ว ความสนุกมันลดลงครึ่งหนึ่ง อย่างน้อยมันก็ไม่มีอาการคลั่งไคล้พระเอกแบบชารีฟมากเหมือนเดิมแล้ว นี่ขนาดเราแค่คนเดียวนะ ยังไม่เป็นมาตรฐานเลย นับประสาอะไรกับคนอื่นๆ ที่อาจจะชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง แต่ฟ้าจรดทรายมันเป็นนิยายเล่มเล็ก เนื้อหาสั้น มันเลยเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลในบางตอนบ้างค่ะ จากคุณ : kanasamon เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 15:20:24

ความคิดเห็นที่ 38 มาแจมอีกรอบ...เราว่ามันก็เป็นรสนิยมและความชอบที่ต่างกันเท่านั้นเอง แต่ทำไมคุณอืม ถึงได้เข้าใจยากนะ และหาเหตุผลมาลบล้างไม่จบไม่สิ้นซักที เจ้าของกระทู้ ไม่ต้องปิดกระทู้หรอกค่ะ .... อยากอ่านความเห็นที่หลากหลาย บางคนชอบ บางคนไม่ชอบ มันเป็นเรื่องของนานาจิตตัง ความชอบที่แตกต่างกัน กำลังจะเข้ามาบอกว่า เราไม่ชอบงานของคุณกฤษณา อโศกสินเลย.... พอดีมาอ่านเม้นท์ ก็ป๊ะ กับ * คห.28 ที่ชื่นชอบคุณ กฤษณา อโศกสิน พอดี 555+ ...ความเห็นส่วนตัวนะ ก็ยอมรับค่ะ ว่าแก่นเรื่อง และสิ่งที่นำเสนอดี... แต่ป่านนี้ เรายังอ่าน "สวรรค์เบี่ยง" ไม่จบเลย เรียกว่า ใช้ความพยายามในการอ่านสุดๆ เพราะบังเอิญชอบตอนเป็นละครช่อง 3 มันสนุก ถึงใจมาก ...ได้หนังสือนิยายมา เล่มหนาถูกใจ แต่เปิดอ่านแล้ว ไม่ชอบ อ่านไม่ไปไหนเลย อ่านได้แค่ 3-4 หน้า ก็ต้องหยุด แต่พยายามจะอ่าน เพราะเสียดายหนังสือ และคิดว่า ต้องมีอะไรดีๆ แน่ๆ ถึงได้โด่งดัง เป็นอมตะเช่นนี้ ทั้งนิยาย ทั้งละครหลายเวอร์ชั่น แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดกับนิยายเล่มนี้จริงๆ ไม่ชอบสำนวน ไม่ชอบบทสนทนา ไม่ชอบการดำเนินเรื่อง...ดังนั้นขอผ่านนามปากกานี้ ปปล. ส่วนนักเขียนที่เราชอบที่สุด เราชอบงานเขียนของคุณปิยะพร ศักดิ์เกษม ...(หลายคนไม่ชอบ บอกว่าบรรยายยืดยาว) แต่เรากลับถูกจริตกับการเขียนแนวนี้ บรรยายเยอะๆ ภาษาสวย งดงาม อ่านแล้วเพลิดเพลิน แล้วก็ได้ทั้งเนื้อทั้งน้ำ ได้ความบังเทิง ได้สาระแก่นสาร จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 18:00:43

ความคิดเห็นที่ 39 เราชอบทุกเรื่องที่ว่ามาเลยค่ะ โดยเฉพาะลับลวงใจ เราว่าเค้ามีแนวคิดในการนำเสนอที่ดี ทั้งในเรื่องความรักของพี่น้อง เพื่อน และคนรัก และที่ชอบที่สุดคือนางเอก ไม่สนว่าพระเอกจะเป็นญาติกะศัตรู เพราะเรารักที่เค้าเป็นคนดีนี่คะ จากคุณ : อยากเป็นคุณนาย เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 21:08:11

ความคิดเห็นที่ 40       แหม....คห.28 คะ ใจร้อนจัง555   ไม่ให้โอกาส ตัวเองอ่านงานเล่มอื่นๆของกฤษณา อโศกสินบ้างเลยหรือคะ?   น่าจะลองดูนะคะ ลองอ่านเรื่องอื่นๆดูซิคะ ปูนปิดทอง เนี่ยสุดยอดเลยในความเห็นของเรา  ให้แง่คิดปัญหาครอบครัวอย่างดี อ่านแล้วสะดุดใจจังเบ้อเลยล่ะ ลูกที่คิดว่าพ่อแม่ไม่รัก แล้วก็ ประชดไม่รักดี ไม่รักพ่อแม่ ถึงขึ้นโกรธแค้น ตราบใดที่ไม่คิดว่า(แบบคิดได้จริงๆ)ให้อภัยพ่อแม่ มองในมุมของพ่อแม่บ้าง พ่อแม่คือพ่อแม่มิใช่ผู้วิเศษ พวกเขาอาจผิดพลาดได้ ก็เป็นเรื่องของเขา หากมองแต่มุมเรา แล้วไปตัดสินเขา ว่าเขาทำไม่ถูก ไม่ควรทำแบบนี้ ไม่รักลูก บลาาา   ตัวเราที่เป็นลูกก็จะเป็นคนที่ทุกข์ทรมานค่ะ จมอยู่กับความทุกข์ในใจตนเอง      ลองดูใหม่นะคะ เรื่องนี้เคยมาเป็นละครทีวี ครั้งนึง ช่องไหนไม่ได้จำ และไม่คิดแม้แต่จะดู แค่บอกนักแสดงก็หลุดไปไหนไม่รู้แล้วอ่ะ   เหมือนเพชรพระอุมาเนี่ย ไม่อยากให้สร้างหนังเลย โห่...มันยากสุดๆที่จะได้ตามจินตนาการ!!!     พูดแล้วคิดถึงคุณหญิงดาริน เอามาอ่านอีกดีกว่า5555              จากคุณ : a tt เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 21:31:27

ความคิดเห็นที่ 41 สวรรค์เบี่ยงเป็นผลงานยุคแรกๆ เขียนมาหลายสิบปีมากแล้ว ดูจากค่าของเงินในเรื่อง เงินเดือนไม่กี่ร้อยบาทงี้ แต่เวลาทำละคร เขาปรับบทให้เข้ากับยุคสมัย พอดูละครแล้วไปอ่านหนังสือก็อาจไม่ชอบก็ได้นะ แต่ยอมรับว่า เราเป็นคนนึงที่อ่านผลงานของคุณกฤษณาได้เป็นบางเรื่อง และชอบเป็นบางเรื่องนะ อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวละครในเรื่องสัมผัสได้จริงๆ เหมือนกับนิยายของโบตั๋น อย่างเรื่องพฤกษาสวาท พระเอกก็ไม่หล่ออะไร ไม่หล่อแล้วยังร้ายมาก อ่านแล้วสงสารนางเอกสุดๆ แล้วก็ต้องยอมรับว่ามันมีคนแบบนั้นในชีวิตจริง หรือเรื่องบ้านขนนก (แม้จะขัดใจว่านางเอกทำไมอ่อนแอสุดๆ แบบนั้นนะ) ของคุณปิยะพร เราถูกใจนิยายยุคแรกๆ อย่างกิ่งไผ่ใบรัก ใต้เงาตะวัน ดอกไม้ในป่าหนาว ทรายสีเพลิง รากนครา ใต้ร่มไม้เลื้อย แต่รุ่นหลังๆ อ่านแล้วไม่ค่อยปิ๊งเท่าไหร่ คล้ายกับคุณกิ่งฉัตร ที่เราชอบนิยายยุคแรกๆ ของเธอมากกว่านะ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 13:29:32 A:122.111.6.41 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 42 *40 มีโอกาส จะลองหาเล่มอื่นของกฤษณา อโศกสินมาอ่านค่ะ บางทีจะได้ถูกใจบางเรื่องก็ได้ *41 เหมือนกันค่ะ ทั้งงานของกิ่งฉัตร และปิยะพร เราก็ชอบผลงานในยุคแรกๆ มากกว่า....อย่างล่าสุด ซื้อ "แด่ดวงดาวในดวงใจ"  (ปิยะพร) กลับชอบน้อยกว่าที่คิดไว้มาก ..ทั้งการดำเนินเรื่อง และสารที่ะสื่อ ....แต่ก็ยังถือว่าดีอยู่นะ จากคุณ : nikanda เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 14:46:49

ความคิดเห็นที่ 43 นึกว่าเป็นคนเดียวเสียอีกค่ะ นับเฉพาะฟ้าจรดทรายนะคะ อีก 2 เล่ม (น่าจะ) ยังไม่เคยอ่าน อ่านแล้วเบื่อแล้วเบื่ออีก อดคิดไม่ได้ว่าฮิตอะไรนักหนา แอบดีใจที่มีเพื่อนค่ะ ^^" จากคุณ : nibble เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:10:13

ความคิดเห็นที่ 44 ผมอ่านนิยายของทมยันตีเกือบทุกเรื่อง แต่นานแล้ว ส่วนของโสภาค เคยอ่านเรื่องปุลากง เพราะเป็นหนังสือนอกเวลาเรียน ต้องทำการบ้านส่งอาจารย์ครับ จนกท.อ่านหนังสือมากี่เรื่องแล้วถึงได้สรุปนวนิยายออกมาเป็นแบบนี้ เพชรพระอุมาอ่านกี่รอบแล้วหละ ช่วยสรุปให้ฟังหน่อยสิครับ จากคุณ : บ่อเมี้ยสี เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 15:35:16

ความคิดเห็นที่ 45 ของโสภาคที่ชอบมากก็ฟ้าสางที่ดัคกา ยังมีรักที่ฮัคการ์ พรานทะเล อันนี้เป็น 3 เล่มในงานเก่าๆ ที่ประทับใจ (ไม่นับสายโลหิตอันนั้นขึ้นหิ้งไปแล้ว) ส่วนนอกนั้นเฉยๆ ยิ่งงานช่วงหลังเลิกอ่านไปเลย พออ่านทีไรมันจะขัดแย้งในใจทุกครั้ง ใครเขาจะมาพูดบรรยายยังกะสารคดีขนาดนี้ตลอดเวลาในชีวิตจริง ขืนพูดๆ มีหวังหลับกลางอากาศ มันขัดแย้งกลับความเป็นจริง... ลับลวงใจ ของกิ่งฉัตร...เข้าขั้นเกลียดเรื่องนี้เลย ไม่อินกับตัวละครไหนๆ ทั้งความรักพระนาง แม้แต่ปมของเรื่อง...อาจจะเพราะเราอ่านของโบตั๋นกับของอาจารย์กฤษณามาเยอะ เรื่องปมด้านมืดของมนุษย์สองนักเขียนรุ่นใหญ่สองท่านนั้นเขียนได้อินกว่าเยอะ เลยรู้สึกว่างานเขียนมันดูเลื่อนลอย...เบาๆ บอกไม่ถูก ชอบงานยุคก่อนๆ ของกิ่งฉัตรมากกว่า ชอบเกือบทุกเรื่องเลย ตั้งแต่ชุด 3 ทหารเสือ พรพรหมอลเวง มีเพียงรัก เสราดารัล ตามรักคืนใจ สูตรเสน่หา หลังๆ จะซื้อเลยต้องคิดเยอะๆ ไม่อยากผิดหวัง จากคุณ : แค่คนขี้เกียจเท่านั้นเอง เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:08:06

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านฟ้าจรดทรายแล้ว เฉยๆมากอะค่ะ ตอนแรกนึกว่าคิดไปคนเดียว จากคุณ : urmyhabibi เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 19:46:35

ความคิดเห็นที่ 47 ชอบงานคุณโสภาคค่ะ แต่ไม่ชอบฟ้าจรดทรายเหมือนกัน อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าสนุกหรือชอบ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมโด่งดังนัก ขนาดจะเป็นละครต้องเลือกเฟ้นคนแสดงสุดๆ ค่าของคนดูละครมาหลายเวอร์ชั่น เพิ่งกำลังอ่านที่เป็นหนังสือ ชอบพล็อต เน่าดี แต่เบื่องานป้าทมอย่างที่บรรยายฉากละเอียดยิบยาวเป็นหน้าๆ จินตนาการตามคำบรรยายไม่ไหว ส่วนงานคุณกิ่งฉัตรเคยอ่านเรื่องสองเรื่อง ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ชอบพล็อตที่ทำเป็นละครบางเรื่อง เช่น บ่วงหงส์ จากคุณ : เจ้าชายน้อย (^-^) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 00:21:48

ความคิดเห็นที่ 48 นิยายของโสภาค สุวรรณ ที่เราชอบและซื้อมาเก็บไว้มี 3 เรื่อง ปุลากง , รักเร่ , ด้วยรัก..คิดถึง เพราะสามารถอ่านจนจบได้ ฟ้าจรดทราย เคยพยายามอ่านหลายรอบแล้วตั้งแต่สมัยมัธยม อ่านไม่จบ --' รู้เค้าโครงเรื่องเพราะได้ไปดูละครเวที ที่มอสเล่นกับนัท   นิยายของทมยันตี เคยอ่านหลายเรื่องเราไม่ค่อยถูกจริตเท่าไร สรุปชอบเรื่องดั่งดวงหฤทัยเรื่องเดียว ส่วน ลับลวงใจ ไม่เคยอ่านค่ะ จากคุณ : สีน้ำ -_- เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 16:17:56

ความคิดเห็นที่ 49 เราว่ามันเป็นที่ช่วงอายุของคนด้วยนะคะ มีนิยายหลายเรื่องที่เคยอ่านแล้วชอบมาก แต่เวลาผ่านไปกลับไม่ชอบเอาเสียเลยก็มีเยอะค่ะ จากคุณ : รอยยิ้มนี้มีเพื่อเธอ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 23:25:15