ความคิดเห็นที่ 1 ด้วยหน้าที่การงานทำให้คุณตาเจมส์ไม่มีเวลาได้กลับไปเรียนหนังสือ ซึ่งคุณตาเจมส์บอกว่าเป็นความลับที่ตัวเองรู้สึกอับอายมากและไม่บอกให้ใครรู้ จนความลับมาแตกเมื่อถึงเวลาที่จะต้องสอบใบขับขี่ คุณตาอ่านใบสมัครไม่ออก รู้แต่เขียนชื่อตัวเองที่หัวกระดาษ ซึ่งเพื่อนที่ไปด้วยได้อ้อนวอนให้เจ้าหน้าที่อะลุ้มอล่วยให้ผ่านข้อเขียน โดยบอกว่าคุณตาเป็นยอดนักจับล็อบสเตอร์ ซึ่งถือเป็นสินค้าขึ้นชื่อที่คนโรด ไอร์แลนด์ ภาคภูมิใจ เจ้าหน้าที่ก็อะลุ้มอล่วยและให้คุณตาสอบใบขับขี่ภาคปฏิบัติซึ่งก็สอบผ่าน เมื่อคุณตาเจมส์แต่งงานก็ไม่ยอมบอกภรรยาว่าอ่านหนังสือไม่ออก ทำให้มีปัญหาเวลาได้รับใบเสร็จค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายต่างๆ เพราะอ่านไม่เข้าใจว่าต้องจ่ายค่าอะไรบ้าง จนในที่สุดหลังจากแต่งงาน 2 ปีถึงยอมเปิดเผยกับภรรยาว่าตัวเองอ่านหนังสือไม่ออก และไม่ยอมบอกใครอีกเลยนานถึง 60 ปี คุณตาเจมส์บอกว่าการอ่านหนังสือไม่ออกและต้องปิดเป็นความลับไม่ให้ใครทราบ เป็นสิ่งที่ทรมานขมขื่นใจที่สุด เวลาไปร้านอาหารก็อ่านเมนูไม่ออก ดังนั้น ต้องใช้วิธีสั่งอาหารตามเพื่อนร่วมโต๊ะหรือดูโต๊ะข้างๆ ว่าสั่งอะไรก็สั่งตาม เวลานั่งในร้านกาแฟก็ต้องทำเป็นถือหนังสือพิมพ์อ่าน พอพนักงานเสิร์ฟยื่นใบเสร็จมาให้ก็ทำเป็นไม่มองแล้วถามว่าเท่าไหร่ ที่ทรมานใจที่สุดก็คือตอนเซ็นเอกสาร ต้องจำใจเซ็นทั้งๆ ที่อ่านไม่ออก! คุณตาเจมส์ไม่คิดที่จะเรียนเขียนอ่านหนังสือเพราะคิดว่าตัวเองแก่แล้ว จนกระทั่งปี 2000 ขณะอายุ 92 ปี ได้อ่านหนังสืออัตชีวประวัติ Life Is So Good เขียนโดย จอร์จ ดอว์สัน (George Dawson) ชาวอเมริกันที่มีปู่เป็นทาส-ซึ่งมาเรียนเขียนอ่านหนังสือตอนอายุ 98 ปี และเขียนหนังสืออัตชีวประวัติขายเมื่ออายุ 103 ปี ทำให้คุณตาเจมส์ได้แรงบันดาลใจในการเรียนเขียนอ่านหนังสือตอนอายุ 92 ปี โดยเริ่มจากการเรียนด้วยตัวเอง อ่านดิกชันนารี อ่านหนังสือที่มีภาพประกอบ จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 21:09:06

ความคิดเห็นที่ 2 ตามหลักทางการแพทย์ คนเราเมื่ออายุมากขึ้น สมองก็แก่ลง ทำให้ยากต่อการเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอ่าน เขียน แต่คุณตาเจมส์ไม่ย่อท้อ จ้างครูมาสอนอย่างจริงจัง ใช้เวลา 2 ปีจึงอ่านและเขียนได้คล่อง สิ่งแรกที่คุณตาเจมส์เขียนหลังจากฝึกเขียนคล่องแล้วคือเขียนจดหมายไปหาหลานชายที่บอกว่าจะไม่รับโทรศัพท์คุยกับคุณตาเจมส์จนกว่าคุณตาเจมส์จะเขียนจดหมายไปหา จดหมายฉบับนี้คุณตาใส่กรอบติดไว้ที่บ้าน ซึ่งคุณตาบอกว่าอ่านจดหมายฉบับนี้หลายรอบ อ่านแล้วมีความสุขทุกครั้ง เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้สำเร็จ ต่อมามีคนแนะนำให้คุณตาเจมส์นำเรื่องราวชีวิตที่สร้างแรงบันดาลใจมาเขียนหนังสืออัตชีวประวัติ ซึ่งคุณตาตอบตกลง ปัจจุบันคุณตามีงานรับเชิญให้เป็นวิทยากรไปพูดถึงความสำคัญของการอ่านเขียนหนังสือให้ได้ตามโรงเรียนต่างๆ โดยคุณตาบอกว่าอย่ากลัวที่จะลองทำสิ่งต่างๆ ในชีวิตแม้ตอนแรกจะยาก เพราะเมื่อคุ้นเคยแล้วก็จะเกิดความสนุก ตอนนี้หนังสือ In a Fisherman"s Language ของคุณตาเจมส์ได้รับความนิยมมาก แรกๆ เวลาไปเปิดตัวหนังสือตามร้านหนังสือ คุณตาก็เซ็นชื่อให้กับคนที่ซื้อ แต่หลังจากความนิยมเพิ่มขึ้น คุณตาเหนื่อยเซ็นไม่ไหวเพราะปวดแขน ต้องใช้ตรายางปั๊มแทน! จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 21:20:18

ความคิดเห็นที่ 3 คุณตาสุดยอดมากครับ ^^ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 21:37:47

ความคิดเห็นที่ 4 สุดยอดมาก จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 22:57:18

ความคิดเห็นที่ 5 บอกได้คำเดียวว่า. . . What a talented old man . . . จากคุณ : whiteprince เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 23:31:53

ความคิดเห็นที่ 6 นึกถึงเรื่องคุณยายชาวจีนมีเว็บล็อก แล้วก็นึกถึงญาติผู้ใหญ่ของตัวเองที่เสียไปเลยค่ะ จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 03:54:33

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นความขมขื่นของคุณตาแล้ว นึกถึงวรรณกรรมเรื่องหนึ่งที่ได้สร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง The Reader เราเองยังไม่เคยอ่านนะคะ แต่เพื่อนเล่าให้ฟัง เราว่าจะไปหาอ่านแล้ว ขออนุญาตเจ้าของกระทู้เผยแพร่ต่อในเฟซบุ๊คนะคะ แก้ไขคำผิดจาก ข่มขืน เป็น ขมขื่น ขอบคุณความเห็นข้างล่างมากค่ะ V V V V แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 13:52:02 จากคุณ : hippogift เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 11:51:22

ความคิดเห็นที่ 8 ขมขื่น ภาษาไทยมันยากไปใช่ไหม จากคุณ : Serverlus เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 12:14:22

ความคิดเห็นที่ 9 Life Is So Good ก็หน้าอ่านอีกเหล้มเน้อ ถ้าพ่ออุ้ย George Dawson ยังมีก็คงจะได้เซ็นชื่อจนปวดแขนเหมือนกัน นับถือในฅวามเพียรทังสองท่าน จากคุณ : นู๋เองง่ะ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 12:43:32

ความคิดเห็นที่ 10 ก๊ากกก เซ้นชื่อจนปวดแขน ต้องทำตรายาง คุณลุงเก่งมากครับ ขอหวัดดี จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 12:47:59

ความคิดเห็นที่ 11 มันฮาตรงที่เซ็นชื่อจนปวดแขนนี่แหละ เจ๋งมากเลยคุณตา จากคุณ : แวนดาด้า (แวนดา้้ด้า) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 14:48:17