ความคิดเห็นที่ 1 พระราชหัตถเลขาถึงนายพันเอก เซอร์แฮรี ออร์ด ข้าหลวงใหญ่อาณานิคมแหลมมลายูของอังกฤษประจำสิงคโปร จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:04:31

ความคิดเห็นที่ 2 พระเจ้าแผ่นดินสยามทรงมีพระประสงค์จะเสด็จทอดพระเนตรสุริยุปราคาสิงหา๑๘ที่คลองวาฬ ซึ่งข้าพเจ้าได้รับเชิญ(รวมทั้งกงสุลฝรั่งเศส)ให้ไปร่วมด้วยในฐานะแขกของรัฐบาลด้วย ทรงเป็นกังวลอยู่มากว่าน่าจะมีข้าราชการระดับสูงของอังกฤษมาร่วมด้วยสักจำนวนหนึ่ง เมื่อทรงทราบจากข้าพเจ้าว่า นายพันเอก เซอร์แฮรี ออร์ด ข้าหลวงใหญ่อาณานิคมแหลมมลายูของอังกฤษประจำสิงคโปรน่าจะสนองพระราชไมตรีโดยมาเฝ้าพระองค์ที่นั่น จึงทรงมีความยินดีที่จะส่งพระราชสาส์นไปเชิญ ซึ่งเซอร์แฮรี ออร์ดก็ยินดีที่ได้รับ ข้าพเจ้าได้แนบต้นฉบับพระราชสาส์นมาพร้อมกันนี้ (คือภาพที่ผมอัญเชิญมาไว้ข้างบน) จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:05:05

ความคิดเห็นที่ 3 พระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จออกจากพระนครประมาณสองสัปดาห์ก่อนจะเกิดสุริยคราส ระหว่างนั้นท่านสมุหกลาโหม(สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ ต้นฉบับใช้คำว่า Prime Minister)และทหารนายร้อยได้สร้างค่ายใหญ่ราวกับเมืองๆหนึ่งในป่าอันไกลโพ้น สำหรับเป็นที่ให้พวกเราจะได้พำนัก และเพื่อไม่ให้แขกรู้สึกว่าขาดตกบกพร่องสิ่งใด กุ๊กฝรั่งเศสกับผู้ช่วยชาวยุโรปและจีนประมาณสีสิบคนจึงถูกส่งไปจัดการตั้งโรงครัวขึ้นที่นั่น ใช้เรือกลไฟวิ่งไปวิ่งมาหลายเที่ยวเพื่อขนสัมภาระ แม้เรือเมล์ยังต้องเปลี่ยนเส้นทางเพื่อที่จะนำของเลิศหรูจากสิงคโปรมาส่งให้ ทรงเกรงว่าเมื่อขุนนางส่วนใหญ่ทิ้งพระนครไปในช่วงดังกล่าว รวมทั้งการเคลื่อนย้ายเรือรบไปอีก จะเป็นการยั่วยุให้พวกอั้งยี่อันธพาลก่อจลาจลขึ้นได้ ข้าพเจ้าได้ทูลแนะนำให้เพิ่มกำลังตำรวจมากยิ่งขึ้น(ซึ่งทรงทำตาม) กำลังตำรวจจึงขยายขึ้นเท่าตัวและเข้าประจำตามจุดต่างๆครอบคลุมส่วนที่เป็นตั้งถิ่นฐานของชาวต่างชาติในกรุงเทพ ดังนั้น อิทธิพลของสุริยคราสทำให้ข้าพเจ้าได้รับสิ่งที่ข้าพเจ้าได้พยายามร้องขอมานานกว่าปีแล้วโดยไม่ยากเย็น จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:06:02

ความคิดเห็นที่ 4 พอถึงวันที่๑๒ ข้าพเจ้าก็เดินทางโดยเรือปืนยงยศอโยชฌิยา(The Impregnable)ซึ่งเป็นเรือรบที่ดีที่สุดของสยาม กัปตันชื่อวัลรอนด์ กงสุลฝรั่งเศสซึ่งไม่ได้เตรียมการจะไปในวันนั้นก็เลยพาลไม่ไปเสียเลย แม้ต่อมาจะมีการเสนอเรืออื่นอีกสองลำให้เขาก็ตาม ส่วนที่ไปพร้อมข้าพเจ้าก็มีภรรยาของข้าพเจ้า นางแคมป์เบล นายเคนเนดี้กับนายโกลด์จากสถานกงสุล และพ่อค้าชาวอังกฤษสองคน ชาวยุโรปและอเมริกันคณะใหญ่รวมทั้งรักษาการกงสุลสหรัฐก็ถูกจัดให้ไปพร้อมกับเรือลำเดียวกันนี้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:14:57

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อไปถึงในเช้าของวันที่๑๔ ข้าพเจ้าได้รับหนังสือของท่านสมุหกลาโหม ขอให้ข้าพเจ้าอยู่บนเรือก่อนจนกว่าคนอื่นจะขึ้นฝั่งหมดแล้ว ด้วยว่าพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชประสงค์จะต้อนรับข้าพเจ้าอย่างเป็นทางการ ข้าพเจ้าจึงปฏิบัติตาม และเมื่อขึ้นฝั่ง รองเสนาบดีกระทรวงการต่างประเทศได้มารอรับอยู่ที่ปลายสพานท่าเทียบเรือพร้อมเจ้าหน้าที่อื่นๆและนำข้าพเจ้าไปยังประตูชั้นนอกของพระราชฐานโดยทันที ที่นั่น พระเจ้าอยู่หัว รอบล้อมด้วยพระราชวงศ์และเหล่าเสนาบดี ได้ทรงต้อนรับข้าพเจ้าอย่างอบอุ่น และพระราชดำเนินไปทรงปืนเพื่อยิงสลุตเจ็ดบอกให้ข้าพเจ้าด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง ถือได้ว่าเป็นเกียรติยศที่นอกเหนือแบบแผน พระองค์ประทับยืนโดยพระหัตถ์ข้างหนึ่งทรงถือนาฬิกาพกไว้ และทรงจุดชนวนยิงโดยรักษาเวลาให้พอดีไม่มีผิดพลาด ตรัสว่าทรงต้องการแสดงให้พวกนายทหารเห็นการรักษาช่วงเวลายิงให้เที่ยงตรง พระเจ้าอยู่หัวเสด็จนำข้าพเจ้าเดินข้ามลานพระราชฐานไปยังพลับพลาโปร่ง และระหว่างการเสริฟน้ำดื่ม ทรงชวนสนทนาด้วยเรื่องสุริยุปราคา แสดงความรู้ของพระองค์ในเรื่องที่ข้าพเจ้าไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะได้รับฟัง หลังจากเข้าเฝ้าแล้วท่านสมุหกลาโหมได้นำข้าพเจ้าไปยังเรือนที่พักของท่าน ซึ่งถัดไปก็คือเรือนที่สร้างไว้สำหรับข้าพเจ้า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:15:47

ความคิดเห็นที่ 6 นับเป็นความน่าทึ่ง และคงเส้นคงวาในการรับแขกที่แสดงออกโดยรัฐบาลสยามในครั้งนี้ กล่าวคือ บรรดาพวกเสนาบดีทั้งหลายมิได้ทำที่พักของพวกเขาเองให้สะดวกสบายดังเช่นที่ทำให้สำหรับแขก ท่านสมุหกลาโหมเอง แทนที่จะอนุโลมให้คนที่เกินมาในคณะของข้าพเจ้ามาแย่งเนื้อที่ห้องพักในเรือนของข้าพเจ้า ก็กลับยอมสละห้องบนเรือนของท่านเองห้องแล้วห้องเล่า จนมันกลายเป็นรังของคนยุโรปและอเมริกันทั้งหญิงและชาย ห้องรับรองของท่านได้กลายเป็นสโมสร และท่านก็เหลือเพียงห้องนอนห้องเดียวสำหรับตัวท่านเอง เมื่อข้าพเจ้าพยายามดึงแขกเรือนอันมากมายของท่านออกมาเสียบ้าง ท่านก็มาเอาตัวกลับไป และแสดงความขัดขืนบ้างก่อนที่จะเห็นด้วยว่าพวกเหล่านั้นควรจะรับประทานอาหารกับเรา ข้าพเจ้ารู้จักท่านดี ข้าพเจ้าทราบว่าการแสดงความสุภาพแก่พวกผู้หญิงที่ไม่ได้รับเชิญ ซึ่งมาล้มทับท่านกันเป็นจำนวนมากโดยที่ไม่ได้คาดการมาก่อนเช่นนี้ ได้สร้างภาระแก่ท่านเพียงใด แต่ความเอาใจใส่ของท่านก็ยังดำเนินต่อไป ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ท่านถามด้วยอยากทราบว่ายังมีอะไรอีกบ้างไหมที่ต้องการ พวกเจ้าหน้าที่สยามอื่นๆก็ราวกับแข่งกันแสดงมารยาท และความมีน้ำใจต่อแขก ความเอื้ออาทรเช่นนี้ ข้าพเจ้าไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน และไม่คาดหวังที่จะได้รับอีก จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:17:08

ความคิดเห็นที่ 7 แต่ทว่า ยังมีความอึดอัดใจอยู่ตลอดเวลาสองประการ คือหนึ่ง อากาศที่ขมุกขมัวต่อเนื่องมาซึ่งถึงแม้จะดูดีขึ้นในวันที่๑๕ แต่ก็มีความคาดหมายกันทั่วไปว่าเราจะไม่ได้เห็นสิ่งที่เราสู้เดินทางมาเพื่อจะดูมัน และสอง พวกฝรั่งเศสได้บ่นและแสดงความไม่พอใจ บอกว่าคนสยามตั้งแง่คอยระแวงพวกตนและไม่ช่วยเหลืออำนวยความสะดวกใดๆ (ข้อนี้ไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่ ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้ฟังมาผิด คนสยามต้องการที่จะทำให้ทุกอย่าง แม้แต่จะเลี้ยงดูพวกเขา) ยกตัวอย่าง ข้าพเจ้าขอเอ่ยถึงกรณีย์ของมองซิเออร์ปิแอร์ นักพฤกษศาสตร์ของคณะสำรวจ ปรารถนาที่จะออกเดินสำรวจ“พวกสยามขี้อิจฉา” บางคนกล่าว “ไม่จัดรถลากให้และไม่ยอมช่วยเหลืออะไรเขาเลย คงคิดว่าเขาจะมาทำจารกรรม” ข้าพเจ้าถามว่าแล้วท่านเคยทำเรื่องขอแล้วกระนั้นหรือ เขาตอบว่า “เปล่า” หัวหน้าของเขาตั้งใจว่าจะไม่ร้องขอความช่วยเหลืออะไรจากพวกสยาม ข้าพเจ้าจึงเจรจาอย่างไม่เป็นทางการกับเจ้าหน้าที่สยามนายหนึ่ง และสองสามชั่วโมงต่อมาเขาก็เริงร่ามาพร้อมด้วยรถลากสามคันกับกุลีสิบคน ด้วยสิ่งเหล่านี้เอง บวกกับบริการอื่นๆอีกเล็กน้อยซึ่งข้าพเจ้าโชคดีที่ได้กระทำให้กับมองซิเออร์ปิแอร์ ข้าพเจ้าจึงได้รับพืชพรรณซึ่งมองซิเออร์ปิแอร์ได้ไปเก็บมาซ้ำกันหนึ่งชุด(ประกอบด้วยพรรณไม้ที่เขาเชื่อว่าไม่เคยพบมาก่อนถึง๒๐๐สายพันธุ์)ซึ่งข้าพเจ้าจะส่งมันต่อไปยังพิพิธภัณฑ์คิว รวมทั้งชื่อของข้าพเจ้า หรือตำแหน่งปัจจุบันของข้าพเจ้าที่จะแนบไปกับพืชอันน่าทึ่งพันธุ์หนึ่งซึ่งเติบโตอยู่ในหลุมโคลนของสยาม ข้าพเจ้าเชื่อว่าสาเหตุมาจากอากาศที่ขมุกขมัวนี่เอง เลยทำให้ใจคนขุ่นมัวตามไปด้วย พอฟ้าเปิดทุกสิ่งทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี และทำให้พวกฝรั่งเศสยอมรับน้ำใจของชาวสยาม รวมทั้งมันฝรั่งหลายกระสอบ ฯลฯ อย่างเต็มใจ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:18:46

ความคิดเห็นที่ 8 วันที่๑๕ ตรงกับวันเฉลิมพระเจ้าจักรพรรดินโปเลียนของชาวฝรั่งเศส เรือทุกลำถูกประดับประดาเพริศแพร้วและยิงปืนสลุตกันอย่างยกใหญ่ หัวหน้าคณะนักสำรวจฝรั่งเศสและกงสุลฝรั่งเศสไม่สามารถที่จะตกลงกันได้ว่าโดยลำดับตำแหน่งแล้ว ใครควรอยู่ในฐานะประธานจัดงานฉลองวันนี้ได้ นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลทั้งหลายที่ตัวกงสุลฝรั่งเศสหาเรื่องที่จะคงอยู่ในกรุงเทพ วันที่๑๖ ข้าหลวงใหญ่จากสิงคโปร์เดินทางมาถึงโดยเรือยอชต์ “ปีโก”ของท่าน แต่เนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ท่านจึงเลื่อนการขึ้นฝั่งเป็นวันรุ่งขึ้น เช้าของวันที่๑๗ กัปตันเอดีย์มาถึงโดยเรือรบหลวงแซทเทิลไลท์ คณะของท่านขึ้นบกพร้อมด้วยการยิงสลุตของปืน๑๗กระบอกโดยกองทหารยามฝั่ง และได้รับการนำไปพบท่านสมุหกลาโหม ซึ่งเสนาบดีกระทรวงการต่างประเทศ(พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงวงษาธิราชสนิท)ได้ทรงรออยู่ด้วย ในขณะเดียวกัน พระเจ้าอยู่หัวทรงรู้สึกว่าน่าจะดีที่จะสร้างหอสังเกตุการณ์แห่งที่๒ ห่างออกไปสักสองสามไมล์และพระองค์เพิ่งเสด็จไปทรงเลือกจุดที่จะสร้าง เรารอเกือบสามชั่วโมงจนกระทั่งพระเจ้าอยู่หัวเสด็จกลับและโปรดเกล้าฯให้เราเข้าเฝ้า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:22:00

ความคิดเห็นที่ 9 ท่านพันเอกออร์ดได้รับการต้อนรับด้วยพิธีรีตองเต็มเหยียดที่สุดเท่าที่สถานการณ์จะอำนวยได้ แถวทหารกระทำวันทยาวุธเมื่อท่านเดินเข้าไปยังพระเจ้าอยู่หัว ซึ่งประทับรออยู่บนพระราชบัลลังก์ลำลอง เจ้านายและข้าราชสำนักประมาณสองร้อยนายในชุดผ้าไหมเลื่อมพราย สวมเสื้อครุยปักดิ้นทองหมอบเฝ้ารายรอบพระองค์ ข้าพเจ้าเบิกตัวฯพณฯ กัปตันเอดีย์ และเจ้าหน้าที่อื่นๆเข้าเฝ้า แล้วพระเจ้าอยู่หัวจึงทรงแนะนำพระเจ้าลูกยาเธอและบรรดาขุนนางให้ฝ่ายเรารู้จัก การกราบบังคมทูลถูกจำกัดไว้แค่การทักทายตามมารยาทอย่างเป็นทางการ กับพระราชปฏิสันถารตอบว่าทรงพึงพอพระทัยมากต่อการมาเยือนครั้งนี้ หลังสิ้นสุดพิธีกรรม พระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดฯที่จะให้มีการฉายพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์แวดล้อมด้วยพระราชอาคันตุกะ พอจบเรื่องนี้แล้ว นายพันเอกออร์ดจึงได้รับการเชิญให้ไปยังที่พำนักที่สร้างขึ้นสำหรับท่าน และสำรับอาหารระดับสุดยอดได้ถูกนำมาตั้งบริการ เรือนรับรองของนายพันเอกออร์ดมีขนาดที่เป็นรองก็เฉพาะพระราชฐานเท่านั้น ข้าพเจ้าคิดว่าบรรดาเครื่องประกอบต่างๆ เหล้าไวน์ ฯลฯ ไม่ได้ด้อยกว่าที่ข้าพเจ้าเคยได้ยินหรือได้เห็นบนโต๊ะของท่านข้าหลวงของอาณานิคมทั้งหลายเลย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:25:49

ความคิดเห็นที่ 10 ในตอนค่ำ นายพันเอกออร์ดและคุณนาย กัปตันเอดีย์ ข้าพเจ้ากับภรรยาฯลฯ ทั้งหมดรวมแปดคน ได้รับพระราชทานเลี้ยงรับรองในส่วนพระราชฐานชั้นใน และทรงแนะนำพระราชโอรสพระราชธิดาและเจ้าจอมที่ทรงโปรดเก้าท่าน เช้าวันรุ่งขึ้นความสนิทสนมที่ได้เพิ่มขึ้นอย่างเป็นประวัติการณ์ ได้เปิดโอกาสให้บรรดาพระราชวงศ์ทั้งหลายทรงเลิกแสดงท่าทีเคร่งครัดตามขนบธรรมเนียมเสียสิ้น ขณะที่พระเจ้าอยู่หัวและบรรดาเจ้าจอมกำลังสนทนากับนายพันเอกออร์ดและคุณนายในห้องหนึ่ง ในห้องที่ติดกันนั้น ข้าพเจ้าและสุภาพบุรุษอื่นๆได้สนทนากับพระเจ้าลูกยาเธอและพระเจ้าลูกเธออยู่ถึงสี่สิบห้านาทีเต็มๆ หลายพระองค์เป็นสาวรุ่นพระชันษาระหว่าง๑๕-๑๘ ทรงสนทนาด้วยความเปิดเผยตรงไปตรงมาและฉลาดเฉลียวรอบรู้ เกินกว่าที่ข้าพเจ้าจะนึกถึงเสียอีก ทรงตรัสใช้ภาษาง่ายๆ กรองคำที่หยาบหรือกระด้างออกจนฟังอ่อนโยน อันถือได้ว่าเป็นลักษณะเด่นเฉพาะของภาษาไทย สำหรับพวกที่ร่วมอยู่กับข้าพเจ้าผู้ไม่สามารถพูดภาษาไทยได้ ก็ทรงตรัสด้วยภาษาอังกฤษสองสามคำ พระเจ้าอยู่หัวซึ่งเป็นหนึ่งในบรรดาพ่อผู้ใจดี ทรงได้ยินเสียงพูดและเสียงหัวเราะของการสนทนา ทรงยอมรับด้วยพระอารมณ์ขันที่สุด ทรงแย้มพระสรวลขณะที่ตรัสระหว่างเสด็จเข้าว่า "ลูกๆพูดกันเสียงหนวกหูเสียนี่กระไร" จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:26:56

ความคิดเห็นที่ 11 ช่วงเวลาทั้งหมดช่างเพลิดเพลิน ราวกับมาเที่ยวปิกนิค เมื่อสยามได้เริ่มลดฉากบังตาที่สร้างไว้ในกรุงเทพเพื่อกั้นกลางระหว่างชาวต่างชาติกับพวกเขาลง ข้าพเจ้าก็หวังว่าการกระทำนั้นจะทำให้พวกชาวสยามเกิดความไว้วางใจต่อคนต่างชาติมากขึ้น พอๆกับการได้ที่พวกเขาจะได้รับความยอมรับนับถือเพิ่มขึ้นมากจากชาวต่างชาติเช่นกัน ในช่วงบ่ายพระราชโอรสพระองค์ใหญ่เสด็จออกทรงม้ากับชาวต่างชาติคณะใหญ่ และชาวต่างชาติอีกคณะหนึ่งก็สนุกสนานไปกับการขี่ช้าง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:27:59

ความคิดเห็นที่ 12 และแล้ววันสำคัญก็มาถึง แต่เช้าตรู่ก็เห็นฝูงชนวุ่นวายกับการตั้งกล้องโทรทัศน์ที่หน้าเรือนพักของพวกเขา แต่เมฆที่ลอยไล่กันบนท้องฟ้าเพิ่มความหนาแน่นขึ้นทุกชั่วโมง ทำให้ความตื่นเต้นทวีขึ้นถึงขีดสุด เมื่อเสียงปืนประกาศการเริ่มต้นของคราสดังขึ้น เป็นระยะแรกที่ยังมองอะไรไม่ออก แต่ทันทีที่คราสขั้นเต็มดวงกำลังจะเริ่ม อากาศอุ่นจากโลกดูเหมือนจะลอยตรงขึ้นไปสู่ดวงอาทิตย์ แหวกอากาศเย็นจัดข้างบน ขับไล่เมฆเหนือหัวของเราให้ลอยกระเจิดกระเจิงไป แสงรุ่งโรจน์ของรัศมีโคโรนารอบพระอาทิตย์ แสงของหมู่ดาวส่องประกายราวลูกปัด และลำแสงเสมือนน้ำพุ พวยพุ่งออกมาด้วยความชัดเจนสวยงาม เสียงครางอย่างอัศจรรย์ใจดังกระหึ่มไปทั่วนิคม เล่ากันว่าท่านสมุหกลาโหมได้วิ่งเข้าไปในเรือนเพื่อตะโกนหาเหล่าภรรยา "ถึงตอนนี้ เธอจะเชื่อในสิ่งที่ฝรั่งบอกกันหรือยังล่ะ" จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:29:25

ความคิดเห็นที่ 13 ข้าพเจ้ามิได้ประสงค์จะทำรายงานเรื่องสุริยุปราคา นั่นเป็นหน้าที่ของนักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศส แต่ข้าพเจ้าจะบันทึกสิ่งที่เกิดกับตนเองและบรรดาคนรอบข้าง คณะของข้าพเจ้าทั้งหมดเงียบงันและค่อนข้างตื่นตระหนก คณะพวกมิชชันนารีได้ส่งเสียงเชียร์สั้นๆแต่ดังมาก คนสยามหลังจากส่งเสียงโห่ร้องอย่างประหลาดใจในช่วงแรกก็เปลี่ยนเป็นนั่งเงียบงัน พวกผู้หญิงกลัวๆกล้าๆ ผู้หญิงพื้นเมืองบางคนวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน ท่านสมุหกลาโหมออกวิ่งราวกับยังหนุ่มแน่น และวิ่งกลับไปยังหอสังเกตุการณ์กับข้าพเจ้าเมื่อเห็นดวงอาทิตย์เปล่งแสงออกมาอีกครั้ง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:31:06

ความคิดเห็นที่ 14 ท่านนำข้าพเจ้าเข้าเฝ้าโดยทันทีหลังจากนั้น และข้าพเจ้าได้นั่งลงร่วมกับคณะเสนาบดีที่มาร่วมประชุมพร้อมแล้ว เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ม่านประเพณีที่กั้นระหว่างเราสองฝ่ายถูกปลดลงไป พระเจ้าอยู่หัวและเสนาบดีต่างนั่งล้อมรอบ ยิ้มเริงร่าและสนทนากันอย่างตลกขบขัน พิธีรีตรองถูกตัดลงไปที่สั้นที่สุด เสรีภาพในการพูดได้รับพระราชานุญาตให้เป็นไปอย่างเต็มที่ พระเจ้าอยู่หัวทรงบรรยายปรากฏการณ์และสาเหตุของสุริยคราสอย่างชัดเจน แสดงถึงความละเอียดลออที่ทรงศึกษาเรื่องนี้มา สุดท้ายได้พระราชทานเหรียญทองตามประเพณีของสยามในเนื่องในโอกาสสำคัญ  และการประชุมอันน่าสนใจนี้ก็ยุติลง ในเวลาเดียวกัน นายพันเอกออร์ดและคณะของท่านก็ได้สังเกตุการณ์การเกิดสุริยุปราคาครั้งนี้ แต่ไม่ค่อยจะได้คุณค่าทางวิทยาการใดๆ เทียบกับการสังเกตการณ์ของคณะนักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศสที่ทำงานด้วยอุปกรณ์ระดับยอดเยี่ยมเป็นที่สุด ในช่วงบ่ายพระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จพระราชดำเนินไปเยือนนายพันเอกออร์ดที่เรือนรับรองของท่าน นับเป็นการถ่อมพระองค์อย่างน่ายกย่อง ค่ำวันนั้นนายพันเอกออร์ดได้รับเชิญให้ไปชมการแสดงละคร จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:34:30

ความคิดเห็นที่ 15 เช้าวันรุ่งขึ้นพระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดฯที่จะฉายพระบรมฉายาลักษณ์ร่วมกับพระราชอาคันตุกะอีกครั้ง และทันทีที่แล้วเสร็จ ค่ายสุริยคราสก็สลายตัวลงประหนึ่งกองหิมะภายใต้แสงพระอาทิตย์ อาคันตุกะที่มาอย่างไม่เป็นทางการได้ออกเดินทางทันทีหลังจากคราสแล้ว พระเจ้าอยู่หัวเสด็จกลับประมาณเที่ยงของวันที่๑๙ เรือกลไฟและเรือยอชท์แล่นใบที่คนโดยสารลงไปแออัดยัดเยียดก็รีบออกเดินทางกลับ เรือรบหลวงแซทเทิลไลท์เดินเครื่องมุ่งไปยังประเทศจีน เรือรบฝรั่งเศสเฟรลอง มุ่งสู่ไซ่ง่อนพร้อมกับข่าวของความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:38:41

ความคิดเห็นที่ 16 นายพันเอกออร์ดตัดสินใจที่จะลงเรือในช่วงบ่าย ข้าพเจ้าซึ่งควรจะได้ไปส่งท่านถึงเรือ แต่เพื่อที่จะไม่ให้เป็นการเสียเวลาของเรือรบหลวงยงยศอโยฌิยาซึ่งได้รับมอบหมายให้บริการข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงต้องยอมขาดงานส่งฯพณฯ และลงเรือเพื่อกลับบ้านพร้อมกับท่านสมุหกลาโหม ทิ้งค่ายที่กำลังเริ่มการรื้อถอนซึ่งข้าพเจ้าได้รับประสบการณ์ของความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างกว้างขวาง ได้รับพระมหากรุณาธิคุณแสดงความสนิทสนมเป็นพิเศษดังกล่าว และได้ร่วมเป็นสักขีพยานในปรากฏการณ์ครั้งสำคัญที่สุดทางดาราศาสตร์ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:39:22

ความคิดเห็นที่ 17 การ"ลงทุน"ของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯครั้งนั้น มีกำไรด้านนามธรรมอย่างมากมายประเมินค่ามิได้ การเป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าสยามมิได้เป็นชนชาติล้าสมัยไร้วัฒนธรรม ไม่ยอมรับรู้รับเห็นโลกภายนอกอะไรทั้งสิ้นก็เปลี่ยนไป แม้จะไม่ทำให้พวกเจ้าอาณานิคมหยุดความพยายามที่จะเอาสยามเป็นเมืองขึ้น แต่ก็ต้องคิดหนัก เพราะเส้นทางทางการทูตได้ถูกเปิดขึ้น รัชกาลต่อมาของสยามได้ใช้ประโยชน์จากเส้นทางนี้เปิดประตูสู่ยุโรป แสวงมิตรประเทศมาคานอำนาจศัตรู สามารถประคับประคองเอกราชของสยามจนแคล้วคลาดตลอดรอดฝั่ง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:41:10

ความคิดเห็นที่ 18 ถึงตรงนี้ นอกจากจะได้ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในค่ายหลวงหว้ากอแล้ว คงได้ทราบหัวจิตหัวใจของนายอาลาบาศเตอร์ ผู้ที่รัฐบาลอังกฤษจ้างไว้เพื่อหาหนทางผนวกสยามไว้เป็นเมืองขึ้น ท่านอาจถูกมองว่าเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยนเกินกว่าจะเป็นนักการทูตของประเทศที่หากินทางการล่าอาณานิคมได้ อาจเป็นเหตุหนึ่งที่หลังจากเสด็จกลับจากหว้ากอได้สองสามเดือน พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯเสด็จสวรรคตด้วยไข้ป่าที่ทรงไปติดมาจากที่นั่น และพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯเสด็จขึ้นครองราชย์ได้ไม่นาน เฮนรี อาลาบาศเตอร์ได้ลาออกจากราชการอังกฤษเพราะทะเลาะกับกงสุลใหญ่ในกรุงเทพและเดินทางกลับบ้าน แต่แล้วพรหมลิขิตก็นำให้ท่านได้กลับมาสยามอีก เพื่อรับราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สนองพระราชภารกิจในการปฏิรูปประเทศหนีความล้าหลัง ซึ่งเป็นหนทางเดียวที่จะนำพาสยามมิให้ต้องตกเป็นอาณานิคมของชนชาติยุโรป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:46:39

ความคิดเห็นที่ 19 เฮนรี อาลาบาศเตอร์ฝากผลงานหลายอย่าง รวมทั้งร่างกายที่หาชีวิตไม่ของเขาไว้ในสยาม พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานอนุสรณ์สถานอันโอ่อ่าที่สุดสำหรับฝังร่างของท่านไว้ที่สุสานของชาวโปเตสแตนท์ รัชกาลต่อมา พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทานนามสกุลให้บุตรชายทั้งสองของท่านว่า“เศวตศิลา” ซึ่งแปลว่าหินขาว ซึ่งคำว่าAlabasterมีความหมายดังนั้น จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:49:18

ความคิดเห็นที่ 20 ท่านที่อยากจะอ่านเรื่องของเฮนรี อาลาบาศเตอร์โดยพิสดาร โปรดติดตามได้ทางลิงค์นี้ http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5358.0 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:49:48

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจบแล้ว สงสัยว่าโรงพิมพ์ที่บางคอแหลมคือสถานที่ใดในปัจจุบันครับ ? จากคุณ : VET53 เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 16:16:32

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณค่ะ อ่านแล้ว ได้รู้เพิ่มจากสิ่งที่เคยแค่หัวข้อนึงในสิ่งที่พระองค์ท่านทำ ว่ามีเบื้องหลังและผลสะท้อนต่อเนื่องอะไร จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 16:52:41

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากครับ เป็นเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่ทรงคุณค่าจริงๆ จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 17:58:22

ความคิดเห็นที่ 24 ขอฝากเรื่องที่สืบเนื่องกันไว้ให้อ่านอีกครับ http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5377.0 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 18:21:24

ความคิดเห็นที่ 25 เล่ากันว่าท่านสมุหกลาโหมได้วิ่งเข้าไปในเรือนเพื่อตะโกนหาเหล่าภรรยา "ถึงตอนนี้ เธอจะเชื่อในสิ่งที่ฝรั่งบอกกันหรือยังล่ะ" . . . หมายความว่ายังไงเหรอครับนี่     ไม่ค่อยเข้าใจที่สมุหกลาโหมพูด อาจเป็นเหตุหนึ่งที่หลังจากเสด็จกลับจากหว้ากอได้สองสามเดือน พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯเสด็จสวรรคตด้วยไข้ป่าที่ทรงไปติดมาจากที่นั่น . . . รัชกาลที่4กลับจากหว้ากอก็ป่วยเลยไม่ใช่เปรอครับ    ไม่น่าถึง2-3เดือนนะครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 21:00:50

ความคิดเห็นที่ 26 เล่ากันว่าท่านสมุหกลาโหมได้วิ่งเข้าไปในเรือนเพื่อตะโกนหาเหล่าภรรยา "ถึงตอนนี้ เธอจะเชื่อในสิ่งที่ฝรั่งบอกกันหรือยังล่ะ" . . . หมายความว่ายังไงเหรอครับนี่     ไม่ค่อยเข้าใจที่สมุหกลาโหมพูด ก็บรรดาภรรยาน้อยใหญ่ของท่านไม่เชื่อไงว่า มนุษย์จะไปรู้จุด รู้เวลาที่จะเกิดสุริยุปราคาล่วงหน้าได้อย่างไร แต่ฝรั่งเขียนตำราไว้และพระจอมเกล้าท่านใช้ตำรานั้นมาคำนวณหาตำแหน่ง หาเวลาที่เกิดคราสได้อย่างแม่นยำ ท่านจึงตะโกนถามตอนที่ดวงอาทิตย์ดับแสงว่า "คราวนี้จะเชื่อกันได้หรือยัง" อาจเป็นเหตุหนึ่งที่หลังจากเสด็จกลับจากหว้ากอได้สองสามเดือน พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯเสด็จสวรรคตด้วยไข้ป่าที่ทรงไปติดมาจากที่นั่น . . . รัชกาลที่4กลับจากหว้ากอก็ป่วยเลยไม่ใช่เปรอครับ    ไม่น่าถึง2-3เดือนนะครับ ก็ใช่น่ะซีครับ เสด็จกลับ๑๙สิงหา เสด็จสวรรคตวันที่๑ตุลา คำว่าสองสามเดือนแปลว่าไม่ได้ปุบปับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 22:17:00

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้เป็นอย่างสูง ผมตามอ่านทั้งที่นี่และที่เรือนไทย (อย่างเงียบๆ) เห็นความอุตสาหะค้น อุตสาหะคิดของท่านที่มีมาโดยตลอด ความรับรู้ในสังคมไทยเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจในด้านต่างๆ ตลอดจนพระราชวิเทโศบายในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวมีน้อยเหลือเกิน หลายอย่างที่ทรงทำมิได้เป็นแค่เพียงพระอัจฉริยภาพ หรือเป็นเรื่องตามพระราชอัธยาศัยเท่านั้น หากแต่แฝงไว้ด้วยนัยยะของการต่อสู้กับลัทธิจักรวรรดินิยมอย่างชาญฉลาด พระราชมรดกในเรื่องนี้หลายอย่างตกทอดสู่พระราชโอรสที่ทรงรับมาสานต่อจนเกิดเป็นผลสำเร็จ น่าเสียดายที่คนไทยเรายุคหลังๆลืมพระองค์ไปเสียสนิท ทั้งๆที่พระราชโอรสและพระราชนัดดาของพระองค์(ที่พระราชกรณียกิจด้านนั้นติดอยู่ในความรับรู้ของคนไทยมาโดยตลอด)ตระหนักถึงพระมหากรุณาธิคุณในเรื่องนี้อย่างมาก งงตัวเองไม่รู้จะบ่นไปทำไม ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆสำหรับเรื่องที่นำมาเสนอนี้และเรื่องอื่นๆที่ผมตามอ่านมาตลอดโดยไม่ได้มีโอกาสขอบคุณเลย ขอให้ท่านมีแรงค้นคว้าและครุ่นคิดอย่างนี้ตลอดไปครับ จากคุณ : มังกรล่อแก้ว เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 22:51:53

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวนี่ผมก็เสียดายนะครับ     ที่คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันไม่ค่อยรู้ถึงสิ่งต่างๆที่พระองค์ได้ทำเอาไว้     หลักๆจะคิดกันแค่ว่าพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเด่นทางวิทยาศาสตร์ แต่ความจริงรัชกาลที่4นี่แหละคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จในการรักษาเอกราชของรัชกาลที่5      มองสถานการณ์ได้ขาดว่าในอนาคตฝรั่งจะมีอิทธิพลต่างๆต่อสยามมากมาย       จนเตรียมครูต่างชาติให้มาสอนวิชาการของยุโรปแก่โอรส-ธิดา      วางรากฐานต่างๆเอาไว้ให้รัชกาลที่5       มีโอรส-ธิดามากราวกับเตรียมไว้เพื่อมาเป็นผู้ช่วยต่างๆของรัชกาลที่5ในอนาคต       สั่งสมความรู้ต่างๆไม่ให้ฝรั่งเห็นว่าชาวสยามนั้นป่าเถื่อน     ส่งทูตไปเจริญสัมพันธ์กับชาติในยุโรป       แถมพระองค์ยังเป็นต้นแบบของความติดดินให้แก่รัชกาลที่5อีก ฝรั่งหลายๆคนยังเคยพูดว่า    คนไทยน่าจะยกย่องให้รัชกาลที่4เป็นมหาราชอีกองค์ด้วยซ้ำ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 23:36:41

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลย ทั้งในแง่ความเฉลียวฉลาด และแง่การมีน้ำใจเอื้อเฟื้อดูแลกัน ขอบคุณครับ และขอขอบคุณคณุเฮนรี่ด้วยที่ได้จดบันทึกอย่างละเอียดทำให้คนรุ่นต่อๆมาได้รับรู้และซาบซึ้ง จากคุณ : นิกร เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 23:59:53

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณความเห็นของทุกท่านครับ ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟด้วย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 06:00:00

ความคิดเห็นที่ 31 ต้นฉบับรายงานของ Henry Alabaster http://www.alabaster.org.uk/chron18.htm#eclipse H.M. the King of Siam having determined to view the Eclipse of August 18 at Whai wan, I was invited (as was also the French consul) to attend as guest of the Government. The King was very anxious that some High British official should be present, and, having learnt from me that Colonel Sir Harry Ord, the Governor of the Straits Settlements would probably accept an invitation to meet His Majesty there, gladly sent an invitation which Sir Harry Ord gladly accepted. I enclose the original note of His Majesty. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:05:12

ความคิดเห็นที่ 32 His Majesty left the capital about a fortnight previous to the Eclipse. In the meantime the Prime Minister (the Kalahome) and his lieutenants erected quite a town in the distant jungle to which we were about to resort, and in order that the guests might lack nothing, a French cook with about forty European and Chinese Assistants was sent to organise a kitchen, a steamer was kept running for several weeks conveying stores, and the mail steamer diverted from its course in order to bring luxuries from Singapore. Fearing that the desertion from the capital by the majority of the officials, the removal of all the gunboats etc, might tempt disorderly Chinese to make a riot, I suggested an increase of police force (my suggestion was adopted), the force doubled and police stationed throughout the part of Bangkok which might be called The Foreign Settlement. Thus under the influence of the Eclipse I was able to obtain without difficulty that which I had been trying for for over a year. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:07:17

ความคิดเห็นที่ 33 On the 12th instant I left on the finest gunboat in the Siamese navy, the Impregnable , Captain Walrond. The French Consul not being prepared to go on that date did not go at all, though two other vessels were subsequently offered to him. With me were my wife, Mrs Campbell, Messrs. Kennedy and Gould of the Consulate, and two British merchants. A large party of Europeans and Americans including the U.S. Acting Consul were allowed passage on the same vessel. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:08:20

ความคิดเห็นที่ 34 On arrival on the morning of the 14th, I received a message from the Prime Minister requesting me to remain on board until everyone had landed as the king wished to give me an official reception. I did so, and, on landing was received at the end of the pier by the Second Foreign Minister and other officers and forthwith conducted to the outer gate of the Palace, where the King, surrounded by his family and ministers, cordially welcomed me and proceeded to fire a salute of seven guns with his own hand - an extraordinary honour. His Majesty stood to the guns, watch in hand, and fired with the most perfect precision, saying he would show his Officers how to keep time. His Majesty then led me across the courtyard of the Palace to a spacious Audience Hall, and, while refreshments were being served, conversed for some time about the Eclipse, showing a knowledge of the subject I was unprepared to expect. After the audience The Prime Minister led me to his house and thence to that erected for me close beside his own. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:09:29

ความคิดเห็นที่ 35 It is remarkable, and yet consistent with the whole course of Hospitality shown by the Siamese Government on this occasion, that the Siamese Ministers did not provide for themselves the comfortable accommodation provided for their guests. The Prime Minister himself, rather than allow any beyond my own party to take up rooms in my house, gave up room after room in his house until it became a hive of European and American ladies and gentlemen, his reception room became a club room, and he only had a bedroom to himself. When I brought away some of his too numerous guests he fetched them back and it was only after some resistance that he agreed that they should take their meals with us. Knowing His Excellency well, I know what an effort it must have cost him to show such politeness to the Foreign ladies who had uninvited, and unexpected, come down upon him in such numbers. His Excellence’s attentions continued; time after time he called to learn whether anything was desired. Other Siamese officers vied in offering civilities. Such hospitality, such attention, I have never seen anywhere before, never expect to again. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:10:24

ความคิดเห็นที่ 36 But all the time there were two sources of uneasiness; the first, the weather had been overcast, and though it improved on the 15th there was a general expectation that we should not see that which we had come to see; second, the French were complaining and dissatisfied, and saying the Siamese were so suspicious of them that they would give them no assistance. (This was unfair, the Siamese, if I was not misinformed, wanted to do everything for them, even to feeding them). As an instance of what resulted, I may mention the following. M. Pierre, the botanist of the Expedition, wished to make a journey. "The jealous Siamese" said some "gave him no carts or assistance, believing he came to spy out the land". I asked him whether he had applied for them, he said "No" his chief had determined to take nothing from the Siamese, so had refused to ask for assistance for him. I spoke of it unofficially to a Siamese officer and in a few hours the gentleman was on his way rejoicing with three carts and ten coolies. For this, and some other services I had the fortune to render M. Pierre, I am to have the pleasure of receiving a duplicate set of the plants collected by him (embracing he believes more than 200 new varieties) which I shall forward to the Kew Museum. Also my name, or my present official position is to be attached to a remarkable rush that grows in muddy holes in Siam. I believe it was only the irritating cloudy sky that caused the ill will for as the weather improved it all passed away and the Siamese civilities, sacks of potatoes etc. were freely accepted. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:11:33

ความคิดเห็นที่ 37 On the 15th, the Emperor Napoleon’s Fete Day, was celebrated – all ships dressed gaily and many salutes were fired. The Chief of the French Expedition and the French Consul had not been able to agree as to their respective positions in regulating the ceremonials of this day – which was one of the reasons that the French Consul remained in Bangkok. On the 16th the Governor of Singapore arrived in his yacht the Peiko , but , as it was Sunday, he deferred landing until tomorrow. Early on the morning of the 17th HMS Sattelite, Capt. Edye, arrived and their suites landed under a salute of seventeen guns from the shore battery and were at once conducted to the Prime Minister’s where HRH the Foreign Minister also awaited them. In the meantime the King conceived that it would be well to establish a second observatory some miles distant and himself started off to select the spot. We waited nearly three hours until His Majesty returned and invited our attendance. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:12:57

ความคิดเห็นที่ 38 Colonel Ord was received with as much ceremony as the situation admitted of. A line of soldiers presented arms on his approach and the King awaited him seated on a temporary throne with about two hundred princes and officers in brilliant silk and gold jackets kneeling round him. I presented His Excellency, Capt. Edye and their officers and the King then introduced them to the chief Princes and Nobles. The conversation was limited to formal civilities and expressions of satisfaction the visit gave His Majesty. As soon as the ceremony was over the King willingly submitted to have some photographs taken of himself surrounded by his guests. This ended, Col.Ord was conducted to the residence built for him, and a very excellent tiffin served up. Col. Ord’s house was next in size to the King’s Palace, and I think the supply of provisions, wines etc. was not inferior to any I have seen or heard of on Colonial Governor’s tables. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:14:37

ความคิดเห็นที่ 39 In the evening Col.Ord and Lady Ord and Capt.Edye, I and my wife etc., in all a party of 8, were entertained in the interior of the Palace and introduced to His Majesty’s children and nine of the favourite ladies of the Palace and next morning the unprecedented intimacy allowed us with the Royal Family so increased that they threw off all customary reserve and, while the King and several of His Majesty’s wives were conversing with Col. and Lady Ord in one room, in the adjoining Audience Hall I and other gentlemen were talking for full ¾ hour with Princes and Princesses, several of the latter young ladies of 15 to 18. The pleasant manners of these young Princesses and the frankness and intelligence of their conversation exceeded my anticipations. They spoke the simplest language but sifted of the rough and course expressions which are so general as to be almost a feature of the Siamese language. To those with me who could not speak Siamese they spoke a few words of English. His Majesty, one of the kindest of fathers, heard the buzz of conversation and ringing peels of laughter, accepted it with perfect good humour, smiling, as he said on his return – "What a noise you have been making." จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:15:43

ความคิดเห็นที่ 40 The whole time was, as it were a picnic. For once the Siamese laid down the screen they ever hold at Bangkok between foreigners and themselves, and I hope that their doing so has given them more confidence in Foreigners, as it has given Foreigners a much increased esteem for them. In the afternoon, the King’s eldest son rode out with a large party of Foreigners, and another party of Foreigners were delighted with an elephant ride. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:16:48

ความคิดเห็นที่ 41 Then came the eventful day. As soon as day broke a busy crowd might be seen mounting their telescopes in front of their houses; and as the clouds chased across the sky, thickening every hour, the excitement became intense. A gun announced the commencement of the Eclipse, but the earlier stages were imperfectly seen. Suddenly, as the total phase was about to commence, the warm air from the earth seemed to fly up direct towards the sun, though the chilled air above, scattering the clouds over our heads, and the glorious corona and its starlet beads and fountains burst forth with splendid clearness. A roar of wonder and delight rose from the whole colony. The Prime Minister is said to have rushed into his house and called to his wives "Now will you believe in what foreigners tell you?" จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:17:55

ความคิดเห็นที่ 42 I shall attempt no description of the Eclipse itself. That will be given by the French astronomers, but I may note the effect on myself and those around me. My party all felt subdued and somewhat hysterical; a party of staid missionaries a short way off cheered violently; the Siamese, after their first roar of wonder sat silent, the women half frightened; some native women ran into their houses. The Prime Minister ran about like a young man and was running with me to my observatory when the sun burst forth again. He took me in at once to the King and I sat down with the rest of the Council who had already assembled. Again the screen was dropped. The King and his ministers sat round smiling, talking and even joking, phrases of ceremony were cut down to the shortest – freedom of speech allowed to the utmost. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:20:32

ความคิดเห็นที่ 43 The King gave a full and clear account of the causes of the Eclipse, shewing how thoroughly he had read up the subject. He finally presented me with a golden coin (a custom of Siam on remarkable occasions) and the interesting meeting broke up. In the meantime Col. Ord and his party had made observations of the Eclipse but not such as to be of any scientific value beside observations made by practising French astronomers working with the finest instruments. In the afternoon the King visited Col. Ord at his residence – an act of remarkable condescension. In the evening Col. Ord was entertained with a theatrical representation. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:22:05

ความคิดเห็นที่ 44 Next morning His Majesty and Guests again underwent the photographic operation and immediately after the Town of the Eclipse melted away like a snow heap in the sun. All the nonofficial visitors had left immediately after the Eclipse. The King left about noon on the 19th, steamers and sailing yachts crowded to excess, hurried off immediately after. The Satillite steamed away to China, the French Frelon having preceded her to Saigon with the news of the great success. จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:22:48

ความคิดเห็นที่ 45 Col. Ord decided to embark in the afternoon and I should have been pleased to have escorted him on board but, unwilling to detain longer The Impregnable which had again been placed at my service, I took my leave of His Excellency and, embarking simultaneously with the Prime Minister we started homeward leaving the dismantled town where I had experienced such vast hospitality, been allowed such extraordinary intimacy and witnessed the grandest of astronomical phenomena. H B M Consulate   }         BK Aug 24   }                                  Hy  Alabaster                 1868   } จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:25:12

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณคุณNavarat.C มากนะครับ ที่นำมาให้อ่าน โดยส่วนตัวแล้วผมค่อนข้างทึ่งกับพระอัจฉริยภาพของพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๔ อยู่แล้ว เพราะพระองค์นั้นมีวัสัยทัศน์ที่กว้างไกลมาก พระองค์ทรงถนัดด้านการศาสนา แต่ก็ถนัดทางด้านวิทยาศาสตร์ด้วย และจากพระวิเทโศบายทั้งหลาย สามารถกล่าวได้ว่าพระองค์เป็น กษัตริย์นักปราชญ์ อย่างแท้จริงครับ ผมพอจะรู้ถึงจุดประสงค์ของการออกค่ายหว้ากอครั้งนี้อยู่บ้างว่าพระองค์ทรงมุ่งหวังอะไรกับงานครั้งนี้ แต่ผมไม่เคยทราบผลลัพท์ที่ได้กลับมาจากชาวต่างชาติเลยครับว่าหลังจากนั้นชาวต่างชาติมีปฏิกริยาตอบรับกันอย่างไร ขอบคุณ คุณ Navarat.C อีกครั้งที่ได้เปิดโลกทัศน์ให้ผมครับ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:53:30

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณมากค่ะที่เอาบทความาให้อ่าน ส่วนตัวเห็นว่าเป็นประโยชน์มากและสมควรให้คนไทยทั่วไปได้เห็นถึงพระปรีชาของพระมหากษัตริย์ไทยที่ไม่ค่อยมีคนทราบหรือให้ความสนใจ ประเทศเรามีทุกวันนี้ได้ด้วยพระบารมีจริงๆ จากคุณ : luvoil เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 14:29:47

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณคุณNavarat.C และคุณเพ็ญชมพูด้วยค่ะ ที่นำเรื่องราวนี้มาให้อ่าน ระลึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ ทรงทำทุกวิถีทางเพื่อประเทศ และเพื่อประชาชนของพระองค์จริงๆ จากคุณ : apple a day เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 15:17:24

ความคิดเห็นที่ 49 เหตุการณ์นี้มักถูกเขียนถึงแบบสรุปเชิงยกย่อง แต่ข้อมูลที่ให้รายละเอียดอย่างนี้นอกจากเห็นภาพที่ชัดแล้ว ยังช่วยขยายความเข้าใจไปถึงพระราชกิจอื่นๆ ที่ ร.๔ และ ร.๕ ทรงกระทำในการพยายามรักษาบ้านเมือง ขอบคุณมากครับ จากคุณ : มัตตัญญุตา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 18:29:53

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณมากๆครับ เสียดายว่านิสัยคนเอเชีย ไม่ชอบจดบันทึกแบบฝรั่ง อะไรหลายๆอย่าง ของทางบ้านเรา ต้องไปอ่านจากฝรั่งหลายเรื่องมากๆ จากคุณ : Niceguy_C3 เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 20:30:47

ความคิดเห็นที่ 51 อื่ม....ตอนที่ ร.๔ ทรงพยากรณ์วันสวรรคต และบันทึกตอนที่พระองค์ใกล้สวรรคตยิ่งเป็นสิ่งที่น่าทึ่งยิ่งกว่าครับ จะมีสักกี่คนที่สามารถรู้วันตายของตนเอง....จะมีสักกี่คนที่มีสติจดจ่อรอดูการตายของตนเองโดยที่จิตไม่สะทกสะท้านหวาดกลัวต่อความตายที่กำลังจะมาถึง....ทรงมีสติอยู่ตลอดเวลา มีสติกำกับอยู่ตลอดทุกลมหายใจแม้ลมหายใจสุดท้าย.....ลักษณะเช่นนี้เป็นลักษณะของผู้ที่ฝึกจิตภาวนามาอย่างช่ำชอง คนอย่างเราๆ ท่านๆ เพียงแค่รู้ตัวว่าจะต้องตายในไม่ช้าก็กระวนกระวายจิตใจไม่สงบแล้ว  แต่พระองค์ท่านกลับมีสติกำกับได้ตลอดจนถึงลมหายใจสุดท้าย....ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ จากคุณ : ดอกหญ้าสีนวล เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:30:58

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้และมุมมองมากเลยครับ จากคุณ : nOnG_WinZ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:32:00

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : เคยตายมาแล้วเธอรู้ไว้เลย เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 08:17:15

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณมากๆเลยค่ะ จากคุณ : DollyBoots เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:04:55

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : fondakelly เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:09:56

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณมากๆ ค่ะ เป็นเรื่องที่สนใจและหาอ่านมานานแล้ว จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:38:25

ความคิดเห็นที่ 57 ส่วนตัวเราเคารพรัชกาลที่ ๔ อย่างสุดซึ้งเลยค่ะ เพราะนอกจากพระอัจฉริยภาพทางโลกแล้ว ท่านยังเป็นปราชญ์ในทางธรรมอย่างน่าทึ่ง ท่านทำให้ประเทศไทยมีพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบให้เรากราบไหว้และดำเนินรอยตามมาจนทุกวันนี้ สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณมากค่ะ ป.ล. เจอเทศน์ของพระปฏิบัติองค์หนึ่งที่ท่านเทศน์ถึงรัชกาลที่ ๔ เลยคัดมาให้อ่านกันค่ะ "มีลูกศิษย์ไปถามหลวงปู่มั่นว่าศาสนาจะเจริญอีกหนหนึ่งในกึ่งพุทธกาลมันเจริญตรงไหน หลวงปู่มั่นพูดเอง มันเจริญมาตั้งแต่สมัยพระจอมเกล้าฯ พระจอมเกล้าฯมารื้อค้นศาสนา มารื้อค้นมาแบบสังคายนา สังคายนาของเรานี่คือสังคายนาพระไตรปิฎก เป็นสังคายนาตามวิชาการ แต่พระจอมเกล้าฯนี่สังคายนาพระ คือตัวของท่านเอง สังคายนาเอาตัวเองเข้าไปกับเนื้อของธรรมวินัย คือธรรมวินัยบัญญัติไว้อย่างไร พยายามทำตัวเองให้เหมือนกับธรรมวินัยนั้น พยายามทำตัวเองให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมวินัยเห็นไหม สังคายนาพระไม่ใช่สังคายนาพระไตรปิฎก สังคายนาพระ พอมีท่านประพฤติปฏิบัติ คือท่านพยายามเอาตัวของท่าน เอาตัวของพระในกลุ่มของพระจอมเกล้าฯ เข้าไปใกล้ชิดกับศาสนา คือถือธรรมตามตัวบทเข้าไปให้ใกล้ชิดที่สุด นี่ไง หลวงปู่มั่นถึงบอกว่าศาสนาเจริญมาตั้งแต่สมัยพระจอมเกล้าฯรื้อค้น แต่พระจอมเกล้าฯก็ต้องสึกออกมาเพื่อปกครองประเทศ หลวงปู่มั่นบอกว่าศาสนาเจริญตั้งแต่ตรงนั้น" จากคุณ : นักแปลเท้าปุย เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 23:20:42

ความคิดเห็นที่ 58 เยี่ยมมาก จากคุณ : wissy เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 55 01:05:19

ความคิดเห็นที่ 59 รู้แต่ว่ารัชกาลที่ 4  เก่งในหลายๆ ด้าน    แต่ไม่ทราบรายละเอียดอย่างชัดเจนเท่ากับที่ได้อ่านวันนี้เลย    นึกภาพตามแล้วก็ซาบซึ้งมากค่ะ   ตระกูลเศวตศิลา ก็ทำประโยชน์ให้กับประเทศไทยมาหลายรุ่น   น่าชื่นชม.. ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ แบบนี้นะคะ จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 02:29:34

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านเพลินเลย ขอโทษท่าน Navatac C. ด้วยที่เพิ่งทัก จากคุณ : Max2000 เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:06:43