ความคิดเห็นที่ 1 สมมติว่า จขกท. ได้ใบประกอบวิชาชีพมาแล้ว แต่มีเพียงวุฒิสาขาสารสนเทศศาสตร์และบรรณารักษศาสตร์ก็จะมีสิทธิสอบบรรจุได้แต่สาขาทั่วไปและส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเปิด แต่ถ้าเปิดสอบ และสอบติดและได้บรรจุ คุณก็สามารถสอนในวิชาใดก็ได้ ขึ้นอยู่ความถนัดของคุณและขึ้นอยู่ผู้บริหารสถานศึกษาด้วยครับ ถ้าจะเป็นครูในระบบราชการ ส่วนใหญ่จะเปิดสอบบรรจุตรงสาขา เพราะมีคุณสมบัติกำหนดไว้ครับ ถ้าใจรักอยากเป็นครูสอนภาษาอังกฤษจริงๆ เรียน มนุษศาสตร์ศาสตร์สาขาภาษาอังกฤษ ภาค เสาร์อาทิตย์ ด้วยก็ได้ครับ เพราะ คณะครุศาสตร์จะเอกไหนก็แล้วแต่ ทางคุรุสภาไม่รับรองภาคพิเศษ ภาคพิศดาร สมทบ ภาคค่ำ ใดๆแล้ว รับรองแต่ ภาคปกติ เรียน-ศุกร์ 5 ปี มนุษศาสตร์ศาสตร์สาขาภาษาอังกฤษ นี้ควรจะเป็นภาษาอังกฤษธรรมดาเพียวๆ ไม่ต้องภาษาอังกฤษธุรกิจนะครับ ถึงอย่างไรเมื่อได้ใบประกอบวิชาชีพมาแล้ว บวกกับมีวุฒิด้านภาษาอังกฤษ ก็สามารถสอบบรรจุครูเอกภาษาอังกฤษได้ครับ วิธีการได้ใบประกอบวิชาชีพครู จขกท. คงทราบดีแล้วมั้งครับ รายละเอียดในเว็ปคุรุสภาครับ จากคุณ : บัตรผ่าน เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 17:31:34 A:183.89.9.148 X: TicketID:331235

ความคิดเห็นที่ 2 เรียนอะไรก็ได้ให้มีวุฒิทางภาษาอังกฤษ และมีใบประกอบวิชาชีพครู เท่านั้นแหละ จากคุณ : mak2010 เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:31:47

ความคิดเห็นที่ 3 เราว่าใบเบิกทางที่สวยที่สุดมันไม่ใช่ใบอนุญาตครูและไม่ใช่วุฒิด้านภาษาอังกฤษหรอกนะ แต่มันเป็นความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษอย่างแท้จริงที่คุณต้องรีบหามาใส่ตัว เมื่อตอนแรกที่เราจับงานด้านสอนภาษาอังกฤษเรามีทักษะการพูดกับฟังอังกฤษแบบคล่องมากๆอยู่แล้ว กับอ่านภาษาอังกฤษยากๆได้ และเขียนอังกฤษพอได้ เราสอนๆไปแบบไม่ค่อยกล้าสอนอะไรยากๆ สอนแค่ conversation ให้พวกนักธุรกิจและพวกคุณหญิงคุณนายตามบ้านตามสำนักงาน ที่นักเรียนเชื่อเครดิตเราจนเราได้เงินเยอะก็เพราะเราแต่งตัวดีและวางมาดดีและเราพูดอังกฤษชัดมากๆ จนนักเรียนไม่ถามว่าเราเรียนจบอะไรมา ซึ่งจริงๆแล้วเราก็เรียนไม่จบปริญญาอะไรเลยแล้วก็ไม่มีใบอนุญาตครูด้วย เราสอนๆภาษาอังกฤษไปประมาณ 5 ปี และในช่วงนั้นเราเรียนรู้วิธีสอนภาษาอังกฤษมากขึ้นเรื่อยๆจากการศึกษาตำราต่างประเทศเป็นกองพะเนินเทินทึก (สมัยนั้นมันก่อนยุค Internet) และทำเงินได้มากทีเดียวหละ เราเลิกสอนภาษาอังกฤษเพราะไม่ชอบแต่งตัวแบบ conservative แล้วเปลี่ยนไปทำงานแปลเอกสารส่วนใหญ่แปลไทยเป็นอังกฤษ เราโดนสถานการณ์บีบบังคับให้ต้องเรียน writing มากสุดๆจนอยู่ดีๆ writing skills ของเรารุดหน้าไปได้ไกลมากๆ แล้วอยู่ดีๆก็มาสู่ยุค Internet เราเลยมีแหล่งค้นคว้าด้านการเรียนการสอนภาษาอังกฤษโดยการใช้ google ค้นข้อมูลอย่างชำนาญมากขึ้นเรื่อยๆ อยู่ดีๆมีคนมาขอให้เราสอนภาษาอังกฤษให้ในช่วงไม่นานนักที่ผ่านมา เราสอนๆไปแล้วทำงานค้นคว้าต่อเรื่อง teaching English as a foreign language ด้วยตนเอง จนเราค้นพบอะไรแปลกๆใหม่ๆ อย่างเช่นเราคิดอะไรแหกคอกไปจากคนเขียนกระทู้ยอดนิยมในห้องไกลบ้านที่เขาแนะนำโรงเรียนสอนภาษา ที่เขาบอกว่า จะเรียน grammar ครบสูตรให้ไปที่โรงเรียน... จะเรียนศัพท์ครบสูตรให้ไปที่โรงเรียน... จะเรียน conversation ครบสูตร ไม่ต้องที่โรงเรียนไหน เพราะเรียนที่ไหนก็ไม่ได้ผล (แต่เราว่าอ้าวก็คนอื่นเขาเรียนได้ผลนี่นา เอมันยังไงกันหว่า...ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) จะเรียน writing ครบสูตรให้ไปที่โรงเรียน... บล๊าบๆๆๆ... เนื่องจากเราทำงานที่ต้องเขียนภาษาอังกฤษทุกวันมานานจนภาษาอังกฤษเราพัฒนาไปกว่าเดิมหลายช่วงตัว ประกอบกับการศึกษาค้นคว้าไปเรื่อยๆเรากลายเป็นมองเห็นทางสว่างว่าเราจะสอน conversation กับ grammar และสอนศัพท์(reading comprehension) กับสอน writing ไปเกือบจะพร้อมๆกันภายในแต่ละ teaching session ได้ยังไงกัน (ซึ่งเมื่อสมัยเริ่มสอนภาษาอังกฤษใหม่ๆเราไม่เคยเก่งพอที่จะสอนได้ครบทุกทักษะแบบนี้) ^ เรามั่นใจ 1000% เต็มว่าถ้าเรากลับไปสอนภาษาอังกฤษใหม่อีกรอบหนึ่งถึงเราไม่มีวุฒิการศึกษาอะไรเลยแต่เราทำการตลาดโดยท้าพิสูจนฺ์วัดผลจริงๆกันเราหานักเรียนได้มากมายภายในพริบตาเดียว เพราะตอนนี้อยู่เฉยๆเราก็มีคนติดต่อขอให้สอนภาษาอังกฤษอยู่เรื่อยๆแล้วทั้งๆที่นักเรียนหลายๆคนที่ติดต่อจะเรียนภาษาอังกฤษกับเราก็รู้ว่าเราไม่ได้จบปริญญาอะไรมาเลยสักใบเดียว เราคิดว่าจากความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษที่เราพัฒนาไปเรื่อยๆและจากการศึกษาค้นคว้าด้าน teaching English as a foreign language (จากตำราต่างประเทศ) จนทำให้เรารู้ทางหนึที่ไล่ในการสอนภาษาอังกฤษที่เราสะสมไว้มากมาย หากเราเปิดสอนภาษาอังกษใหม่เราจะสร้าง one-stop school of English ขึ้นมาได้อย่างแน่นอน เพียงแต่เรายังไม่คิดอยากจะลงทุนเรื่องสถานที่ คือตอนนี้งานแปลเอกสารเรารายได้ดีมากๆ ทำงานน้อยวันแต่รายได้ดีขึ้นเรื่อยๆ (มีเวลา shopping มากกว่าทำงาน...ฮ่าๆๆ) ก็เลยทำงานแปลไปเรื่อยๆน่ะ มันสบายอีกตรงจะแต่งตัว unconventional ยังไงก็ไม่มีปัญหา ซึ่งนักเรียนที่มาเรียนภาษาอังกฤษกับเราบางทีดูๆแล้วพวกเขาก็ไม่รังเกียจนะที่ครูอย่างเราออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง เช่นเราไว้ผมเผ้ายาวเกือบถึงกันแต่ตัวแบบแปลกๆ...555+++... ^ เราว่าโลกมันชักจะเปลี่ยนไป ทัศนคติคนในสังคมอาจเริ่มยอมรับครูที่ unconventional แบบเราได้ และสักวันหนึ่งเราอาจกลับไปสอนภาษาอังกฤษใหม่เต็มตัวก็ได้ สรุป 1. ความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษที่หมั่นหาเพิ่มเติมอยู่เรื่อยๆ และ 2. ความรอบจัดด้านการสอนภาษาอังกฤษ ที่ได้จากการค้นคว้าโดยเป็นการส่วนตัวอย่างต่อเนื่อง เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดที่จะทำให้คุณได้เงินอย่างมหาศาลจากการสอนภาษาอังกฤษ อย่าได้หลงติดกับเสียเวลาไปสอบเอาใบอนุญาตครูหรือเรียนศึกษาศาสตร์เพื่อเข้าไปเป็นครูในระบบ (ที่ได้ค่าตอบแทนน้อยนิด) อย่างเด็ดขาด เพราะเวลาที่คุณหมดไปกับมันจะทำให้คุณพลาดโอกาสอันงามในการที่จะพัฒนาความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษและความรอบจัดในการสอนภาษาอังกฤษที่ใช้งานจริงได้ แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 20:40:37 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:30:28

ความคิดเห็นที่ 4 ขอขอบคุณคำแนะนำ จากทั้ง 3 คอมเม้นท์นะครับ (เสียดายให้กิฟไม่ได้) ผมจะจำเอาไว้ไปลองคิดๆดูนะครับ ...แล้วก็โดยส่วนตัวแล้ว ผมเองก็ออกจะมีสไตล์คล้ายๆ เรื่องการแต่งตัว การทำตัวคล้ายๆ คห.3 นะครับ แต่เหตุผลที่ผมเลือกอยากเข้ามาอยู่ในวงราชการ เพราะว่า ผมอยากช่วยเด็กๆที่ด้อยโอกาสเยอะๆน่ะครับ แม้ว่าผมไม่ได้เก่งมากแต่ถ้าช่วยปรับทัศนคติของเด็กพวกนี้ต่อเรื่องภาษาอังกฤษได้ คงจะดีไม่น้อย เรื่องรายได้ถือว่าเป็นเรื่องรองเลยล่ะครับ (อย่าหาว่าผมสตอฯนะครับ ผมพูดจริงๆ) จากคุณ : Tasky D. Palmy เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:05:05

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ ^ ถ้าเหตุผลคุณคือ "ผมอยากช่วยเด็กๆที่ด้อยโอกาสเยอะๆน่ะครับ" ^ เราคิดว่ายิ่งคุณเข้าไปเป็นครูในระบบคุณยิ่งหมดหนทางที่จะทำเช่นนั้นได้ เหตุผล 1. เรียนศึกษาศาสตร์เเพื่อเอาใบอนุญาตครูเสียเวลานาน เอาเวลาไปพัฒนาความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษจะดีกว่า เพราะคนจบศึกษาศาสตร์หลายๆคนภาษาอังกฤษก็แย่มากๆ 2. ไปสอบ 9 มาตรฐานวิชาครู มันไม่ได้พิสูจน์ว่าคุณรู้ภาษาอังกฤษมากพอที่จะสอนใคร เสียเวลาเสียสมอง กฎระเบียบแบบนี้เป็นนโยบายกิดกันคนเก่งๆไม่ให้เข้ามาแย่งอาชีพครูที่ไม่เก่ง ไม่สมควรสนับสนุนให้ประเทศชาติถอยหลังลงคลอง 3. พอเข้าไปเป็นครูในระบบได้ทีนี้หละคุณก็อยู่ในวังน้ำวนเพราะงานอะไรจุกจิกที่ไม่ใช่งานสอนต้องทำมากมาย เพื่อทำผลงาน ปัจจัยที่สำคัญที่จะหาความรู้ได้ก็คือเงินมันก็ได้น้อยนิด 4. ต้องสอนตามผู้บริหารกำหนด ต้องใช้ตำราผลิตในเมืองๆไทยที่ด้อยคุณภาพ ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ของตัวเอง ครูที่เก่งๆระดับเทพจะต้องสร้างสื่อการสอนได้เอง และพัฒนาหลักสูตรได้เอง (ซึ่งครูในระบบส่วนใหญ่ไม่เก่งพอ) และที่สำคัญที่สุดก็คือครูเก่งๆระดับเทพๆๆๆต้องสอนภาษาอังกฤษจากสมองตัวเองได้โดยไม่ใช้ตำราเรียน เหมือนๆกับที่ครูสอนภาษาอังกฤษในประเทศอังกฤษเขาก็ไม่ใช้ตำราเรียนในการสอนภาษาอังกฤษกัน ไปดูในกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K12657076/K12657076.html ^ เรื่องที่เราพูดมันเหมือน think big ใช่ต้อง think big  และ think positive อย่างแน่นอนเพราะสิ่งที่คุณต้องการทำก็คือ "ผมอยากช่วยเด็กๆที่ด้อยโอกาสเยอะๆน่ะครับ" ^ มันเป็น prodigious undertaking ซึ่งคนที่มี determination สูงสุดเท่านั้นถึงจะทำได้! จะมามัวคิดแบบ sour grapes มันไม่ได้ จริงๆแล้วคุณควรเก็บงานประจำคุณไว้ แล้วค่อยๆเรียนภาษาอังกฤษไปเรื่อยๆ แล้วค่อยๆเปิดสอนพิเศษภาษาอังกฤษไปเพื่อหวังประสบความสำเร็จทางด้านการเงินจากการสอนภาษาอังกฤษ จนลาออกจากงานประจำออกมาสอนพิเศษอังกฤษเต็มตัวได้ พอร่ำรวยแล้วคุณก็สอนฟรีให้แก่เด็กด้อยโอกาสได้เป็นครั้งคราว ทำแบบนี้ยังจะบรรลุเป้าหมายที่ว่า "ผมอยากช่วยเด็กๆที่ด้อยโอกาสเยอะๆน่ะครับ" ได้มากกว่านะ แนวคิดเราเหมือนกับที่ Margaret Thatcher เคยพูดไว้บ่อยๆว่า Charity begins at home! แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 22:02:09 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:55:56

ความคิดเห็นที่ 6 ยินดีด้วยที่จะเป็นครูสอนเด็ก งานราชการก็ไม่น่าสนุกเท่าไร แต่ถ้ารักก็ยินดีครับ   ถ้ายังทำงานบรรณารักษ์ในรร.อยู่ ขอเขาสอนอังกฤษบ้าง แล้วไปเรียน ป.บัณฑิตตามข่าวนี้ นายปริญญา ประจง ผู้ทรงคุณวุฒิในคณะกรรมการคุรุสภา (บอร์ดคุรุสภา) เปิดเผยว่า ตามที่สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา ได้เชิญบอร์ดคุรุสภาชุดเก่าประชุม (ปฏิบัติหน้าที่ตาม พ.ร.บ.สภาครูและบุคลากรทางการศึกษา มาตรา 16) เมื่อวันที่ 28 ก.ย.55 เนื่องจากมีวาระเร่งด่วนที่ต้องพิจารณาหลายวาระ เช่น เรื่องการรับรองสถานศึกษาเพื่อเปิดหลักสูตร ป.บัณฑิต หรือการอนุญาตให้ครูต่างชาติ ที่ไม่จบระดับปริญญา สามารถรับใบอนุญาตประกอบการสอนภาษาต่างประเทศ เพื่อรองรับการเปิดประชาคมอาเซียน เป็นต้น     ทั้งนี้ ที่ประชุมมีมติให้การรับรองสถาบันการศึกษาเปิดหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต (ป.บัณฑิต)วิชาชีพครู 37 แห่ง ได้แก่ ม.รามคำแหง ม.ศิลปากร ม.สงขลานครินทร์ ม.เทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี ม.เทคโนโลยีราชมงคลพระนคร     มหาวิทยาลัยราชภัฎ(มรภ.)มหาสารคาม มรภ.ร้อยเอ็ด มรภ.ลำปาง มรภ.กาญจนบุรี ม.ราชภัฎกำแพงเพชร มรภ.จันทรเกษม ม.ราชภัฎเชียงราย มรภ.เชียงใหม่ มรภ.เทพสตรี มรภ.พระนคร มรภ.พระนครศรีอยุธยา มรภ.พิบูลสงคราม มรภ.ภูเก็ต มรภ.ราชนครินทร์ มรภ.รำไพพรรณี มรภ.ศรีสะเกษ มรภ.สกลนคร มรภ.สงขลา มรภ.สวนดุสิต มรภ.สุราษฏร์ธานี มรภ.สุรินทร์ มรภ.หมู่บ้านจอมบึง มรภ.อุดรธานี มรภ.นครปฐม มรภ.นครราชสีมา มรภ.นครศรีธรรมราช มรภ.นครสรรค์ มรภ.บ้านสมเด็จเจ้าพระยา มรภ.อุบลราชธานี ม.การจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น ม.เซนต์จอห์น และ ม.วงษ์ชวลิตกุล     และยังรับรองการเปิด ป.บัณฑิตทางบริหารการศึกษา อีก 9 แห่ง ได้แก่ มรภ.นครราชสีมา มรภ.นครสรรค์ มรภ.บ้านสมเด็จเจ้าพระยา มรภ.พิบูลสงคราม มรภ.มหาสารคาม มรภ.สุรินทร์ มรภ.อุดรธานี ม.ธุรกิจบัณฑิตย์ และ ม.วงษ์ชวลิตกุล จากคุณ : armomo เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:35:13

ความคิดเห็นที่ 7 ขอขอบคุณ จากใจจริงครับ :) จากคุณ : Tasky D. Palmy เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 16:27:50