คำว่าลายมือนั้นคือยศนั่นคงเอามาใช้ในสมัยปัจจุบันไม่ได้ ถ้าเขียนหนังสือสวย ลายมือสวย แต่เต็มไปด้วยถ้อยคำไร้สมอง ไม่บอกความฉลาดของคนเขียนก็ไร้ประโยชน์ครับ ลายมือสวยไม่ได้บอกความฉลาดของคนเขียน แต่น่าจะบอกว่าคนนั้นมีข้อมือที่แข็งแรงและมีความสามารถในการบังคับข้อมือได้อย่างดีมากกว่า
และในสมัยก่อน ก่อนการปฏิรูประบบราชการ เจ้านาย หรือคนชั้นสูงจริงๆเค้าไม่รู้หนังสือกันนะครับ เพราะไม่มีความจำเป็นต้องรู้ เวลาว่าราชการก็สั่งปากเปล่าเอา วิชาหนังสือเป็นวิชาของไพร่ด้วยซ้ำไป เจ้านายพูดปากเปล่า ไพร่(หรืออาลักษณ์)ก็มีหน้าที่จดตามคำบอก(เลยเป็นที่มาของคำว่าอาลักษณ์นั่นเอง คุณคิดว่าลูกเจ้าลูกตระกูลดีๆเค้าจะมาเป็นอาลักษณ์กันเหรอครับ) แนวคิดเรื่องคนชั้นสูงที่ต้องรู้หนังสือเพิ่งมีในสมัยรัชกาลที่ห้านี่เอง เพราะต้องใช้ระบบออฟฟิศ มีสำนักงาน มีการสั่งงานโดยกระดาษ เลยมีความจำเป็นต้องใช้คนรู้หนังสือเป็นอย่างมากในตอนนี้
ดังนั้น แนวคิดเรื่องลายมือนั้นคือยศนั้น น่าจะเป็นแนวคิดที่เอาไว้สอนไพร่ให้คัดลายมือสวยๆ เพื่อที่จะได้เข้าไปทำงานกับขุนนางจะได้สบาย ไม่ต้องมาเป็นไพร่ข้อมือดำให้มูลนายเค้าใช้งานสายตัวแทบขาดมากกว่าที่จะเอาไว้ใช้สอนลูกเจ้าลูกนายนะครับ(เข้าใจว่า ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ เจ้าจงอดส่าทำสม่ำเสมียน นั่นน่าจะมาจากขุนช้างขุนแผนตอนนางวันทองสอนพลายแก้วใช่ไหมครับ ก็นั่นแหละ ทั้งนางวันทองและพลายแก้วก็เป็นไพร่ธรรมดาๆๆ ถึงได้สอนแบบนี้)
จากคุณ |
:
อืม
|
เขียนเมื่อ |
:
2 ต.ค. 55 19:33:15
A:61.90.69.129 X: TicketID:376869
|
|
|
|