ชวนแบ่งปันกลอนบทเล็กที่แทรกตัวอยู่ในนิยายของทมยันตี
|
|
เดี๋ยวนี้คนอ่านกลอน คนเขียนกลอน น้อยลงทุกวันๆ
ลองมานั่งนึกๆดูว่ามีกลอนบทไหนที่เราชอบมากๆ คิดไปคิดมาก็พบว่าหลายบทเป็นของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ ทำให้หวนคิดถึงวัยเยาว์ที่เฝ้านั่งอ่านนอนอ่านนิยายปกแข็งเล่มหนาเกือบสองนิ้ว กระดาษสีเหลืองน้ำตาล เป็นเอกลักษณ์ของหนังสือนิยายในสมัยนั้น เรื่องหนึ่งจะมีประมาณ 1-2 เล่ม แทบทุกเล่มจะต้องสอดแทรกด้วยกลอนบทสั้นๆแต่ซึ้งจับใจ เป็นของกำนัลให้ผู้อ่านได้ดื่มด่ำและได้เข้าถึงอรรถรถที่ผู้ประพันธ์ตั้งใจสร้างสรรค์ได้มากขึ้น
วันนี้อยากมาชวนคนรักกลอนทุกคนแบ่งปันความทรงจำเก่าๆด้วยกัน เผื่อจะทำให้หลายๆคนมีรอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นมาที่มุมปาก และหัวใจพองโตขึ้นอีกสักมิลลิเมตรหนึ่ง
อยากขอถามความเห็นว่ามีกลอนของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ (โรสลาเรน, ลักษณาวดี, กนกเรขา, ทมยันตี) บทไหน ตราตรึงใจมาถึงทุกวันนี้บ้างคะ
สำหรับตัวเองกลอนแรกที่แว่บขึ้นมาในหัวคือ
อกอุ่นนี้กว้าง แข็งนัก
ปกปักษ์ รักษา เจ้าได้
ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย
อยู่ใน อกนี้ อย่ามีเกรง
- โสมส่องแสง -
| จากคุณ |
:
ร้อยห้าสิบ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 ต.ค. 55 10:05:48
|
|
|
|
