| | | | | ไม่มี (1 คน) | | | | ไม่มี (0 คน) | | | จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 1 คน |
ความรักของผมกับแดงนั้นเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๒๖ ผมนั้นอยู่ปีสองของวิทยาลัยครูพระนคร(ในสมัยนั้น) ตอนนี้กลายเป็นมหาวิทยาลัยไปซะแล้ว
วันแรกที่ผมเห็นรุ่นน้องคนนี้เข้ามาเป็นน้องใหม่ ในสายตาผมเห็นแล้วบอกกับตัวเองว่ารุ่นน้องคนนี้น่าตาน่ารักจัง สำหรับผมนั้นเห็นหญิงสาวซักคน ขอให้หน้าตาน่าควงออกไปไหนมาไหนได้ไม่อายใครก็เพียงพอแล้ว ไม่หวังอะไรมากหรอกเพราะน่าตาผมน่ะห่วยแตกจะตาย
จำได้อย่างลางๆเลือนเต็มที เพราะช่วงเวลาที่ผมกับแดงได้เจอกันนั้นมันผ่านมาแล้วตั้งสามสิบกว่าปี แต่ที่แน่ๆบรรยากาศของช่วงเวลาเดือนมิถุนายนในพ.ศ.นั้น อากาศช่างเป็นใจให้ผมกับแดงได้พบรักกันก็เหมือนฟ้าลิขิตมาน่ะ
จำได้ค่อนข้างแม่นยำว่าจุดเริ่มต้นของเราทั้งสองเริ่มในช่วงปลายเดือนมิถุนายน พวกเราชาวเอกศิลปศึกษาไปรับน้องกันที่ค่ายมฤคทายวัน ที่ประจวบ
ด้วยความที่จัดเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่งต้องรีบทำคะแนนจีบน้องแดงให้ได้ก่อนคนอื่น เพราะพวกเพื่อนๆผมออีกเป็นขโยงมันเลงรุ่น้องคนนี้กันทั้งนั้น นี่ไม่นับพวกเอกอื่นๆนะ เพราะอย่างที่บอกไปแล้วว่าน้องแดงน่ะน่ารักจะตายถ้าผู้ชายคนไหนเห็นแล้วไม่ชอบผมว่าหมอนั่นต้องตาถั่วแน่ๆ
ในค่ำคืนแรกที่ค่ายทหารแห่งนั้น... หลังจากพวกเราทั้งเอกทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมตามประสาใครประสามัน ส่วนผมนั้นคอยแต่ชะเง้อชะแง้มองหาน้องแดงของผมว่าอยู่แถวไหน และก็ไปเห็นน้องอยู่แถวๆเรือทานอาหาร ผมก็ทำทีไปแจมกับกลุ่มน้องๆที่เป็นเพื่อนของน้องแดง จนเพื่อนๆของน้องแดงเปิดทางให้(ไม่รู้ว่ารู้กันได้อย่างไร) พอใกล้ค่ำฟ้าเริ่มสลัวตอนนั้นบรรยากาศเริ่มเป็นใจเข้าไปอีก เราทั้งสองคนพากันเดินไปที่ใต้ทางเดินของพระตำหนักที่ยื่นออกไปในทะเลแล้วผมกับน้องนั่งลงที่ข้างๆเสาต้นหนึ่ง เรานั่งกันจนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ จนฟ้าเริ่มมืดลงๆทุกที ผมค่อยๆกระเถิบตัวเข้าไปหาด้านข้างน้องแดง คงเป็นเพราะบรรยากาศที่เป็นใจน้องก็ไม่ได้กระเถิบตัวหนีออกห่าง
จากคุณ |
:
นับ-พา
|
เขียนเมื่อ |
:
15 ต.ค. 55 08:27:00
|
|
|
|