ความคิดเห็นที่ 1   ประวัติและผลงาน ขอบคุณภาพข่าว จากมติชน ออนไลน์ และ multiply  ด้วยค่ะ .อ.สรรพสิริ เกิดเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2463   เป็นบุตรชายคนเล็กของพระยามหาอำมาตยาธิบดี (เสง วิรยศิริ) อดีตราชเลขานุการในพระองค์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  กับนาฎ วิรยศิริ มีพี่สามคนคือ ทวีศักดิ์ เข็มน้อย และอนงค์นาฏ เขาจบชั้นมัธยมศึกษาจากโรงเรียนเทพศิรินทร์ อนุปริญญาทางกฎหมายจากมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์) และวิชาการถ่ายภาพจากสถาบันการถ่ายภาพแห่งนิวยอร์ก อ.สรรพสิริ เริ่มทำงานตั้งแต่ พ.ศ. 2484 เป็นเจ้าหน้าที่ข่าวต่างประเทศ ของกรมโฆษณาการ (ปัจจุบันคือ กรมประชาสัมพันธ์) และมีงานอดิเรกเป็นผู้สร้างสรรค์ภาพยนตร์โฆษณา โดยสร้างแอนิเมชันในประเทศไทยเป็นคนแรก จากภาพยนตร์โฆษณาชุดหนูหล่อ ของยาหม่องบริบูรณ์บาล์ม, ชุดหมีน้อย ของนมตราหมี ซึ่งได้รับรางวัลชนะเลิศ โฆษณาดีเด่นระดับภูมิภาคเอเชีย ที่ประเทศสิงคโปร์ เมื่อ พ.ศ. 2486 และชุดแม่มดกับสโนไวท์ ของแป้งน้ำควินนา http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HD4iLBq7ewA http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Wsvid1c03wg แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 23:01:59 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 23:00:25 จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 22:53:15

ความคิดเห็นที่ 2   สารคดีชีวประวัติ และผลงานชิ้นสำคัญ .  ชีวิตคนสื่อมวลชน “ถ้าปราศจากอุดมการณ์  การใช้วิจารณญานที่ถูกต้องและจริยธรรมที่สำนึกถึงหน้าที่ยิ่งกว่าสิทธิส่วนตน  ไม่มีความกลัวในการทำสิ่งผิด  เกรงกลัวในการทำสิ่งที่เห็นว่าถูกต้อง  คนสื่อสารมวลชนไม่ว่ายุคใดสมัยใดก็ไร้ศักดิ์ศรี  ไม่มีเกียรติอย่างน้อยก็ในจิตสำนึกของตนเอง”                   ความรู้สึกจากส่วนลึกของสรรพสิริ  วิรยศิริ  บุคคลสำคัญที่วงการโทรทัศน์รู้จักกันดีในฐานะผู้บุกเบิกวงการโทรทัศน์ไทย  จิตใจที่รับความจริงมิใช่เกิดขึ้นจากคำพูดจากปาก  หากมาจากความสำนึกของสรรพสิริ  วิรยศิริ  ที่กล้าเผยแพร่ภาพข่าวเหตุการณ์หฤโหด  6  ตุลาคม  2519                   . แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 22:59:09 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 22:58:49 จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 22:57:37

ความคิดเห็นที่ 3     “ผมเป็นคนข่าวหรือสื่อมวลชน  ซึ่งจะมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่งอยู่ในใจเหมือนเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่รู้ว่าพายุกำลังจะมา  อากาศกำลังแปรปรวน  การที่มีสัญชาตญาณล่วงหน้ามีส่วนดี คือ ทำให้สัตว์สามารถหลบหนีเข้ารังได้ทัน  สัตว์ทั้งหลายย่อมมีความเห็นแก่ตัว  แต่เราเป็นคน  ไม่ใช่สัตว์  จะทำเฉย ๆ ไม่ได้  ต้องเห็นแก่ส่วนรวม  เพราะในส่วนรวมมีตัวเราอยู่ด้วย  แต่ส่วนตัวมีเพียงเราคนเดียว”                   “ผมถือเป็นสิทธิมนุษยชนที่ทุกคนมีสิทธิจะล่วงรู้ว่า  มีอะไรเกิดขึ้นที่เพิร์ลฮาร์เบอร์  ที่ฮิโรชิม่า  และที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  เป็นสิทธิของมนุษย์ทุกคนที่จะได้รับรู้เรื่องราวข่าวสารเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโลก  ไม่มีใครมีสิทธิห้ามปราม  ปกปิด  ไม่มีใครมีสิทธิ์จะบิดเบือนความจริง  อุดมการณ์เช่นนี้ทำให้ผมประสบเคราะห์กรรมลำบากมากมายในชีวิต  แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้เป็นแค่คนข่าวคนหนึ่ง” จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:01:27

ความคิดเห็นที่ 4      ขณะนั้น  สรรพสิริ  วิรยศิริ  ดำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารสูงสุดของสถานีวิทยุกระจายเสียง  ททท.  และไทยทีวีสีช่อง 9 ได้สั่งให้เปิดสถานีโทรทัศน์ช่อง 9  เป็นพิเศษในตอนกลางวัน                วิญญาณนักข่าวพล่านขึ้นเต็มตัว  สรรพสิริเปิดเผยวันสุดท้ายของการเป็นคนทำข่าวให้ฟังว่า “ก่อนถึงวันที่ 6 ตุลา  ผมพอรู้แล้วว่าจะมีเหตุการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้น  เพราะผมติดตามข่าวการนำจอมพลถนอม กิตติขจร และจอมพลประภาส จารุเสถียร  มาซุกซ่อนไว้ในประเทศมาโดยตลอด  ช่วงนั้นมีเหตุการณ์ปะทะกันที่อุ้มผาง  ผมขับรถยนต์ขึ้นไปทำข่าวที่นั่น  พอวันที่ 5 ตุลา  เห็นว่าเหตุการณ์ท่าจะไม่ดี  จึงรีบกลับมากลางดึกคืนนั้น  ก็ตั้งรถเสนอข่าวเลย   ผมสังเกตเห็นเหตุการณ์มีทีท่าจะรุนแรงขึ้นเป็นลำดับ  และคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ จึงโดดลงไปเล่นเอง  เพราะต้องการเสนอข่าวอย่างตรงไปตรงมา  เนื่องจากข่าวคือหัวใจและศักดิ์ศรีของสื่อสารมวลชน”           “คืนวันที่ 5 ตุลา ผมวางแผนทำข่าว  ดึงช่างภาพทั้งมือเก่าและใหม่มา  ส่วนตัวผมก็เข้ามาเล่นด้วย  พอเช้าวันที่ 6 ตุลา  รถบัญชาการของ “ข่าวล่ามาเร็ว” กับ “ข่าวล่ามาทันที”  ก็มาจอดอยู่ที่อนุสาวรีย์ทหารอาสา  หน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  ผมสั่งให้ทีวีช่อง 9 เปิดเครื่องส่ง  ตอนนั้นมีผมคนเดียวที่สั่งการได้” . จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:03:02

ความคิดเห็นที่ 5  “พอตอนสายเสียงปืนเริ่มดังมากขึ้น  ความรุนแรงก็เพิ่มมากขึ้น  พอสายอีกหน่อยก็เริ่มมีการลากศพออกมา  มีเชือกผูกที่คอ  ลากไปฝั่งโน้น  เราอยู่นอกรั้วเข้าไปไม่ได้  การรายงานข่าวของผมต้องการเปิดเผยให้ประชาชนรู้เท่าที่จะรู้ได้ เป็นสิทธิของประชาชน  คนที่อยู่ในแผ่นดินไทยทุกคนมีสิทธิในการรู้เห็นเท่ากัน  แต่รู้แล้วจะเกิดความรู้สึกอย่างไรเป็นเรื่องของเขา” “หลังจากสั่งให้เปิดสถานีโทรทัศน์รอไว้  ผมก็มานั่งนึก  เราทำเพื่ออะไร  หนึ่งมันมาจากจิตสำนึก  เรามีความรู้สึกเข้าใจนักศึกษาที่อยู่ตรงนั้น  สอง เวลามีเหตุการณ์เกิดขึ้น  เหมือนคนทะเลาะกัน  คนหนึ่งตัวใหญ่มีกระบองอยู่ในมือ  อีกคนหนึ่งตัวเล็กนิดเดียว  มือเปล่า  มันจะสู้รบกับคนที่ถือกระบองได้อย่างไร  ไอ้คนที่ถือกระบองก็หวดเด็ก  กระทืบซ้ำ  ด่าบ้าง  เด็กก็ร้อง  แต่ผู้ใหญ่กลับร้องดังกว่าทั้งที่ผู้ใหญ่ถือกระบองในมือ  ผมเห็นคนถูกล้อมอยู่ที่ธรรมศาสตร์  ตอนนั้นก็คิดว่ามันจะดำดินไปไหนได้  ในธรรมศาสตร์ไม่มีอุโมงค์ให้มุดลอดไปได้เหมือนที่ลือกันหรอก”                                                      สรรพสิริมีประสบการณ์การทำข่าวสงครามมาหลายต่อหลายครั้ง  เขาจึงถ่ายภาพเหตุการณ์ความรุนแรงตรงหน้าได้อย่างเชี่ยวชาญ  ภาพความทารุณต่าง ๆ  ถูกบันทึกไว้ในกล้องโทรทัศน์ทั้งหมด  แต่เมื่อนำออกอากาศ  กลับไม่สามารถนำเสนอได้ทุกตอนของเทปที่บันทึกไว้ จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:06:50

ความคิดเห็นที่ 6       “ตอนถ่ายภาพไม่ทันได้นึกอะไร  มีกล้องก็ถ่ายไว้ก่อน  แต่เมื่อเอาหนังมาล้าง  มาตัดต่อ  ก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ  เหตุใดเขาจึงต้องเอากองกำลังเข้าไปยิง ลากศพ เอาเชือกผูก ผมไม่เข้าใจ  ทำไมต้องเอาศพมาเผา  ผมเห็นว่าภาพพวกนี้ปล่อยออกไปทั้งหมดไม่ได้  คนที่เห็น  คนที่บรรยายจะมีความรู้สึกอย่างไร  ผมเลยบอกว่า  ข่าวนี้คนอื่นห้ามแตะ  ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว  ผมจึงลงมือล้างฟิล์ม ตัดต่อ และบรรยายเอง”                          “ผมมาหมุนหนังดู  ภาพที่มีเชือกผูกคอ  นั่งยางเผาไฟ  ผมตัวออกหมด  มีแต่ภาพยิงปืนและทหารวิ่ง  แล้วก็บรรยายว่าเกิดความไม่เข้าใจกัน  เหตุผลที่ตัดภาพเหล่านี้ออก  ก็เหมือนกับเรารายงานข่าวว่าเด็กอายุ 5 ขวบถูกฆ่าข่มขืน  เราไม่อาจเสนอภาพได้ว่าเด็กถูกจับแก้ผ้าอย่างไร  บรรยายได้ว่ามีการทารุณศพ  เราพูดได้  สองเหตุการณ์นี้คือเด็กถูกฆ่าข่มขืนกับกรณีนักศึกษาถูกลากคอ  ไม่ใช่หน้าที่ของสื่อมวลชนที่จะเสนอภาพนั้น  ผมรู้สึกว่ามันขยะแขยงและน่าอายที่จะเสนอภาพนั้นออกไป  ไม่ใช่เราบิดเบือนนะ  แต่มันอายมากกว่า  เมื่อมาเทียบกับความรุนแรงของสังคมไทย  มันเลวเกินไป  เราไม่มีหน้าที่ที่จะไปออกความเห็นว่าใครยิง  ยิงเพื่ออะไร  ผมเป็นนักข่าวประเภทที่เห็นอย่างไรก็ว่าไปตามตรง  จะไม่มีการใส่อารมณ์ว่าคนนี้เหี้ยมโหด  คนอย่างผมไม่มีทางทำ” จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:08:00

ความคิดเห็นที่ 7         “ความรุนแรงที่เกิดขึ้น  อย่างหนึ่งมาจากความเคียดแค้นชิงชังว่าฝ่ายนี้เป็นศัตรูของบ้านเมือง  มันทำให้เกิดความเดือดร้อน  อีกอย่างหนึ่งอาจเกิดจากอารมณ์ชั่วแล่น”                “สื่อมวลชนมีหน้าที่สื่อให้เข้าใจ  ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องนำความรุนแรงไปเผยแพร่  วันที่ 6 ตุลา พอข่าวออกไป  ประชาชนก็รู้แล้วว่ามีการปะทะกันระหว่างสองฝ่าย  มีความรุนแรงเกิดขึ้น  หน้าที่ของเราคือเป็นสื่อ  ไม่ใช่ชี้ความถูกต้อง  ชี้ความบริสุทธิ์ของคน  เพียงสื่อให้เขาได้ใช้วิจารณญาณเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว  อย่าไปสื่อเพื่อความสะใจของตัวเอง  กรณีหนังสือพิมพ์ดาวสยามในขณะนั้นไม่มีหน้าที่ไปตัดสินความบริสุทธิ์ของใคร  มันไม่มีมูลความจริงแม้แต่นิดเดียว  ไม่รู้เอามาจากไหน  เขาไม่ได้ทำหน้าที่สื่อ  เขาทำหน้าที่เพื่อความสะใจ”                สรรพสิริ  แสดงความคิดเห็นในใจส่วนลึกว่า  สถานการณ์บ้านเมืองช่วงนั้นทำให้สื่อมวลชนมีความลำบากที่จะวางตัวเป็นกลาง                “สังคมในเวลานั้นเรียกได้ว่าเป็นสังคมที่แหลมคม  เป็นสังคมที่มีจุดหนึ่งที่จะสามารถพิพากษาใครให้อยู่ในฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดได้ง่าย  และคิดว่าคนอื่นที่ไม่ได้ทำอย่างตัวเองต้องไม่ใช่พวกของตัวเองไปหมด  เมื่อเกิด 6 ตุลา ซึ่งมีสองฝ่าย  ฝ่ายหนึ่งคือนักศึกษาซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเขาจะโอนเอนไปทางโน้นหรือเปล่า  แต่อีกฝ่ายเขาเอียงมาทางขวา  สื่อมวลชนอยู่ตรงกลางก็มีหน้าที่รายงานข่าวตามความเป็นจริง  ให้คนรู้ว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นที่สนามหลวง  ไม่ได้ตัดสินใจว่าใครถูกใครผิด”                “สื่อควรเสนอความเป็นจริง  ไม่ใช่ความเป็นกลาง  เพราะความเป็นกลางอยู่ที่ว่าใครเป็นคนตัดสิน  และขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคนซึ่งอาจเอนเอียงไปบ้าง  แต่ความจริงอย่างไรก็คือความจริง”    “นักศึกษาไม่มีอาวุธเลย  ไม่มีบังเกอร์อย่างที่มีการกล่าวหากัน  มีแค่โต๊ะปิงปองเท่านั้น  แต่วิทยุยานเกราะบอกว่าโต๊ะปิงปอง คือ บังเกอร์  มันก็ตลก  บังเกอร์ในความหมายของเรา คือ กระสอบทรายมาพูนให้เป็นบังเกอร์ ไอ้นี่เป็นเรื่องความขัดแย้ง  ผมไม่ถือ  เพราะเขาต้องการจะเอาอะไร  ก็ต้องให้ได้ดังใจเขา” จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:08:51

ความคิดเห็นที่ 8   ภาพเหตุการณ์  6  ตุลามหาวิปโยค  ออกทางโทรทัศน์สะกดผู้ชมทั้งประเทศให้จับจ้องกับการเข่นฆ่าอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตเหมือนไม่ใช่คนเมืองพุทธศาสนา  สรรพสิริได้ทำหน้าที่ในฐานะสื่อมวลชนอย่างรับผิดชอบ ผลที่ได้รับ  สรรพสิริและเพื่อนร่วมงานบางคน  ถูก “ปลดกลางอากาศ”  เมื่อเกิดการปฏิรูปการปกครองแผ่นดินในค่ำวันเดียวกัน หลังจากเผยแพร่ภาพข่าวออกไป  สรรพสิริเริ่มทำใจได้แล้วว่า  เขาและทีมงานคงหลีกเลี่ยงผลสะเทือนจากการปฏิบัติงานครั้งนี้ไปไม่ได้ “พอเหตุการณ์ทุเลา  ผมก็นั่งกินเหล้ากับทีมงาน  แล้วก็บอกว่าพวกเราเตรียมใจ รู้ตัวดี  หลังจากคณะปฏิรูปฯ เข้ายึดอำนาจตอนเย็น  ตกค่ำก็มีคำสั่งปลดผมออกจากทุกตำแหน่งในสถานีโทรทัศน์ช่อง 9 และวิทยุ ททท.  ลูกน้องผมบางคนไม่รู้อะไรด้วยก็ถูกไล่ออกเหมือนกัน  ถูกไล่ออกสี่ห้าคน  ผมว่าเขาทำเกินเหตุ” ไม่เพียงถูกปลดออกจากงานทุกตำแหน่ง  สรรพสิริพร้อมทั้งลูกเมียยังถูกอายัดทรัพย์สินทั้งหมด ชีวิตผจญกับความยากลำบากและการคุกคามต่างๆ  เขาต้องนำปืนทุกกระบอกที่สะสมด้วยใจรักออกขายเพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่  จนสุดท้ายต้องไปบวชเป็นพระที่วัดจุฬามุนี  จังหวัดระยอง  และใช้ชีวิตเงียบๆ ทำไร่ที่ชายแดนโป่งน้ำร้อน 6 ปี  ระหว่างนั้นเคราะห์ซ้ำกรรมซัดต้องกลับเข้ากรุงเทพฯ เพื่อฟังคำพิพากษา ให้เป็นบุคคลล้มละลาย  ถูกคณะปฏิรูปฯอายัดทรัพย์สินทั้งครอบครัว  ขณะจะตัดสินไปให้พ้นจากโลกมนุษย์  บังเอิญได้ข่าวทนายหนุ่มชื่อดังเป็นลมตายอย่างง่ายดาย ข่าวนี้ทำให้สรรพสิริ  วิรยศิริกลับใจไม่ฆ่าตัวตาย  หันหน้ากลับมาต่อสู้และเผชิญความจริงอย่างกล้าหาญ ไม่นานนักอยู่มาวันหนึ่ง  อาจารย์จุมพล  รอดคำดี  ก็โทรศัพท์มาชวนให้ไปเป็นอาจารย์พิเศษสอนด้านวิทยุโทรทัศน์ที่คณะนิเทศศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  และที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมา   ธิราช  เหตุการณ์นี้ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองยังมีค่าต่อสังคมอยู่ “อาจารย์จุมพลคงไม่นึกว่าคำชวนของเขาจะทำให้ผมฟื้นขึ้นมาได้  ผมเลิกคิดฆ่าตัวตายนับตั้งแต่บัดนั้น  เพราะคนตายแล้วจะไปเป็นอาจารย์ระดับมหาวิทยาลัยได้อย่างไร  หลังจากนั้นผมก็ตั้งปณิธานว่า  ต่อแต่นี้ไปชีวิตที่เหลืออยู่ไม่ว่าจะยืนยาวหรือสั้นแค่ไหน  ผมต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า  เหตุร้ายที่ผมเผชิญมาตลอดนั้น  บางเรื่องผมอาจเป็นคนพลาด  แต่มิได้เป็นคนผิดแน่นอน  ผมยอมเป็นคนโง่  แต่จะไม่ยอมเป็นคนเลวไปชั่วชีวิต” หลังจากมีผู้ศึกษาค้นคว้าถึงผลงานที่ได้รับการยกย่องย้อนหลังว่าเป็นผู้ให้กำเหนิดข่าวประกอบเสียงในเมืองไทย  ติดตามด้วยการได้รับสังข์เงิน  ประกาศเกียรติคุณว่าเป็นนักประชาชัมพันธ์คนแรก  ชมรมช่างภาพข่าวโทรทัศน์ไทยยกย่องให้เป็นบุคคลผู้อุทิศตนแก่งานข่าวโทรทัศน์อย่างยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือนในยุคนี้ จากนั้นได้รับเชิญเป็นคณะกรรมการที่ปรึกษาคณะกรรมการบริหารวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก  และกรรมการ “แท็ค อะวอร์ด”  ให้รางวัลในฐานะผู้บุกเบิกสร้างสรรค์การโฆษณา จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:10:24

ความคิดเห็นที่ 9    ในปี  พ.ศ.  2532  สิ่งที่สรรพสิริถือว่าเป็นสุดยอดรางวัลชีวิต  นั่นคือ  การได้รับปริญญาวารสารศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต  (กิตติมศักดิ์)  จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สรรพสิริ  วิรยศิริ  เริ่มต้นชีวิตงานสื่อมวลชนขณะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  เด็กหนุ่มวัย  19  ปี  เมื่อ  พ.ศ.  2483  ได้ผันแปรชีวิตจากนักกฎหมายไปเป็นนักข่าวอย่างไม่เคยคาดคิด  สรรพสิริสมัครเป็นพนักงานรับฟังข่าววิทยุต่างประเทศ  กรมโฆษณาการ  เงินเดือน  60  บาท สมัยนั้น  งานโฆษณาประชาสัมพันธ์ของรัฐมีอายุได้แค่  5  ปี  ถือว่าใหม่อยู่มาก  เครื่องมือเครื่องใช้ไม่ก้าวหน้า  สรรพสิริไปทำหน้าที่แปลข่าววิทยุโทรเลขต่างประเทศหลายปีก็เบนเข็มไปเป็นผู้ประกาศวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย  ได้เป็นนักข่าวสงคราม  และเป็นเสรีไทย ด้วยนิสัยที่ชอบดูมวย  เลยตั้งตัวเป็นคนข่าวกีฬา  เพื่อจะได้ดูมวยฟรีทุกรายการ  แล้วนำมาเขียนรายงานข่าว  ทำไปทำมาอยากให้คนฟังสนุกด้วย  จึงนำเครื่องบันทึกเสียงไปอัดเสียงมวยและเสียงพากย์ตนเองที่ราชดำเนิน  หลายปีต่อมา  สรรพสิริได้ถ่ายทอดสดการแข่งขันชกมวยเป็นครั้งแรกทางวิทยุ  ททท.  และเป็นคนแรกที่พากย์มวยออกรายการสด การริเริ่มนำเทปมาใช้ในการทำข่าว  ราวปี  พ.ศ.  2494  สรรพสิริไปทำข่าวไฟไหม้เอาเทปไปอัดเสียงต่างๆ  ที่เกิดขึ้นแล้วนำมาประกอบข่าววิทยุ  ช่วยเพิ่มบรรยากาศความมีชีวิตชีวาจนได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ทำข่าวประเสียงคนแรก  ขณะคลุกคลีอยู่วงการวิทยุ  ก็ได้เป็นหัวหน้าแผนกสื่อข่าว วันหนึ่ง  วิทยุเสียงอเมริกาจะเปิดส่งภาคภาษาไทยขึ้นใหม่ที่นิวยอร์ก  ต้องการรับนักข่าวและผู้ประกาศสมทบกับเจ้าหน้าที่คนไทยในอเมริกา  2-3  คน  สรรพสิริไปสมัครสอบ ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปดังหวัง  สรรพสิริไปดูงานวิทยุกระจายเสียงและโทรทัศน์  2  ปี  จากนั้นก็นำความรู้เทคนิคต่างๆ  มาใช้ประโยชน์ในการวางรากฐานให้  ททท.  และตามด้วยการดำเนิน งานด้านโทรทัศน์  ในชื่อที่เรียกว่า  “ไทยทีวีสีช่อง  4” กลับจากอเมริกาในปี  พ.ศ.  2496  ก็ได้เป็นหัวหน้าแผนกวิทยุโทรภาพคนแรกของกรมประชาสัมพันธ์  ซึ่งตั้งขึ้นมาเฉพาะเพื่อเตรียมงานส่งวิทยุโทรทัศน์  ฝึกเจ้าหน้าที่ฝ่ายช่าง  และสาธิตการส่งการรับวิทยุโทรทัศน์ให้ประชาชน  ปี  พ.ศ.  2497  ได้ทำการถ่ายทอดสดการแข่งขันชกมวยครั้งแรก  ระหว่าง  จำเริญ  ทรงกิติรัตน์  กับ  จิมมี่  เพียซ  เป็นผู้บรรยายถ่ายทอดมวยทางวิทยุโทรทัศน์คนแรก คณะรัฐมนตรีมีมติให้ไปช่วยตั้งบริษัทไทยโทรทัศน์  จำกัด  รับเป็นหัวหน้าฝ่ายช่างภาพของ  ทีวีสีช่อง  4  ในวันที่  24  มิถุนายน  2498  ก็อ่านข่าวออกโทรทัศน์คนแรก ต่อมาลาออกจากกรมประชาสัมพันธ์  ขอบำเหน็จเพื่อเอาเงินไปซื้อกล้องถ่ายภาพยนตร์หันมารับจ้างถ่ายหนังโฆษณาทางทีวี  และผลิตภาพยนตร์การ์ตูนโฆษณาเรื่องแรกชื่อ  “การ์ตูนหล่อ”  ปี  พ.ศ.  2501  ในการเปิดสถานีโทรทัศน์สีช่อง  3  ได้ร่วมวางแผนและเป็นหัวหน้าฝ่ายข่าวในปี  พ.ศ.  2513  ต่อมาก็เป็นนายกสมาคมโฆษณาธุรกิจแห่งประเทศไทยปี  พ.ศ.  2519 จากนั้นก็ได้รับเชิญให้เป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทไทยโทรทัศน์  จำกัด  ปี  พ.ศ.  2518  สรรพสิริได้พยายามปรับปรุงโทรทัศน์ช่อง  9  ด้านข่าว  เน้นความสำคัญของข่าวอย่างรับผิดชอบ  กระทั่งเกิดเหตุการณ์  6  ตุลาคม  2519  การเผยแพร่เหตุการณ์นองเลือดครั้งนั้น  ทำให้สรรพสิริต้องถูกปลดทางอากาศภายในวันเดียว แม้จะเผชิญกับปัญหาชีวิตหนักหน่วง  แต่ประสบการณ์  ความรู้  คุณธรรมที่ศรัทธาต่อวิชาชีพสื่อมวลชน  ยังคงสั่งสมไว้ในตัวสรรพสิริ  วิรยศิริ  จนกระทั่งตกผลึกเป็นผลงานมากมาย  สำหรับให้นักสื่อมวลชนรุ่นหลังได้รู้จักเกียรติประวัติอันดีเด่นของผู้บุกเบิกวงการโทรทัศน์ไทยผู้นี้......... . แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 23:12:01 จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:11:05

ความคิดเห็นที่ 11 คห.10 ช่วยไปเพ้อไกล ๆ หน่อย จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 02:25:40

ความคิดเห็นที่ 12 เหตการณ์ตอนนั้น เหมือนตอนนี้มาก จากคุณ : สุขแท้เบายิ่ง เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 05:13:30

ความคิดเห็นที่ 13 ความทรงจำรางๆ สมัยเด็กๆ ดูรายการสารคดีต่างๆที่มีคุณสรรพสิริ  มาเล่าเรื่องเก่าๆให้ฟัง ขอแสดงความเสียใจ ครอบครัววิรยศิริ ครับ พอดีกำลังจะพาหลานไปเที่ยว หอเกียรติภูมิรถไฟ ที่ลูกชายคุณ สรรพสิริ  คือ จุลศิริ วิรยศิริ ดูแลอยู่ เด็กๆส่วนใหญ่ชอบรถไฟมากครับ ปรากฏว่า ปิดไปแล้ว เนื่องจากค่าใช้จ่ายสูง ภาครัฐก็ไม่เหลียวแล (ดู TPBS) เลยทราบว่า คุณ สรรพสิริ เป็นบุตรชายของพระยามหาอำมาตยาธิบดี (เสง วิรยศิริ) อดีตราชเลขานุการในรัชกาลที่ 5 มีส่วนสำคัญในกิจการรถไฟในสมัยร.5 จากคุณ : อิสรชน_คนช่างฝัน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 07:09:37

ความคิดเห็นที่ 15 คนดีที่ทำคุณประโยชน์ให้แก่สังคม เป็นตัวอย่างให้คนรุ่นใหม่ได้รับรู้รับทราบยกย่องเชิดชู จากคุณ : ไผ่เหลือง เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 09:17:48

ความคิดเห็นที่ 16 โฆษณา  ที่ชอบ มาก ผลงานของท่าน ขอให้ท่าน จงไปสู่สุขตคิ จากคุณ : ~ทิดฉ่ำ~ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 09:42:31

ความคิดเห็นที่ 18   ขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะ                คงเป็นคนรุ่น ๆ ร่วมสมัยเดียวกันเลยนะคะ                ครอบครัวเราชอบรถไฟกันค่ะ หอเกียรติภูมิรถไฟก็ไปตั้งแต่รุ่นแม่จนถึงรุ่นลูกล่ะ คิดถึงลุงตุ้ยเหมือนกันนะคะ ตั้งแต่ช่วงน้ำท่วมมาปีนึงยังไม่ได้ข่าวเลย ... จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 14:55:54

ความคิดเห็นที่ 19 “การ์ตูนหล่อ” <-- น่าจะเป็นการ์ตูนหนูหล่อ นะ คุ้นๆ ว่าเคยอ่านจากต่วยตูน ท่านทำงานหนักเป็นเวลาหลายปี ได้สร้างสรรค์สิ่งดีๆ ขึ้นมามาก ถึงคราวที่จะได้พักผ่อนเสียที ที่เหลือ ก็เป็นหน้าที่ที่คนรุ่นหลังจะสานต่อ (?) จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 16:36:12

ความคิดเห็นที่ 20 อยากทราบว่าทางรัฐมีสิทธิอะไรไปยึดทรัพย์ของคุณสรรพศิริครับ เรื่องไล่ออกนี่พอเข้าใจ เจ้านายอยากไล่ลูกน้องออกเพราะอะไรก็ได้ แต่ทรัพย์สินส่วนตัวจะมายึดกันไปเฉยๆ ได้ยังไง จากคุณ : บันลือ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 08:44:21