ความคิดเห็นที่ 1 คุณแน่ใจหรือว่าคุณเป็น bipolar เราเคยอยู่กินกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็น bipolar มานานเกือบ 10 ปี เรารู้จัก bipolar ดี คนป่วยแบบนี้จะมีพรสวรรค์สูงมากๆ และสติเฟื่องสุดๆ เราจะเล่าประวัติเธอให้ฟังคร่าวๆนะ เธอสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ที่ มช พอเรียนปี 1 ปลอมตัวเป็นนักศึกษาปีสูงๆกว่านั้นแอบเข้าไปผ่าศพ แล้วตัดสินใจไม่เรียนต่อ เธอนั่งรถทัวร์ด้วยเงินแค่ไม่กี่ร้อยบาทในกระเป๋าไปกรุงเทพ แล้วบอกว่าจะไปเรียนต่อจุฬา พอไปถึงที่นั่นเธอก็ไม่รู้ว่ามหาลัยจุฬาอยู่ที่ไหน แต่ก็ดั้นด้นเอ็นติดและเรียนจบครุศาสตร์จุฬาเอกการสอนดนตรี คือเธอได้ทุนเรียน และตอนกลางคืนทำงานร้องเพลงส่งเสียตัวเองเรียนด้วย เธอเล่นดนตรีและร้องเพลงได้ราวกับเทพแถมยังชกมวยไทยได้ดีเยี่ยมด้วย ซึ่งเราก็สงสัยว่าไปได้ทักษะนี้มาจากไหน แต่ก็มารู้ทีหลังว่าพ่อเธอเป็นศิลปินแห่งชาติที่เป็นครูสอนดนตรีและสอนมวยไทยชื่อดังอยู่ที่เชียงใหม่ เธอพยายามสอบเป็นครูสอนดนตรีทั้งกรมสามัญและ กทม แต่สอบติด 3 ครั้งแล้วไม่ได้รับการบรรจุ พวกเพื่อนๆที่ได้รับการบรรจุก็บอกว่า "ต้องเอาเงินยัดใต้โต๊ะเจ้าหน้าที่" เธอไม่ยอม ก็เลยตะลุยประกวดร้องเพลง เธอกลับมาเล่าให้เราฟังด้วยน้ำเสียงเครียดๆบ่อยๆว่า "ร้องเพลงชนะแต่โดนโกง" เพื่อนเธอยุว่าให้ปลอมตัวเป็นนักร้องคาเฟ่ไปหาเงิน เธอเลยลองดู พอพวกเสี่ยคล้องมาลัยให้เธอมูลค่าเยอะๆ ซึ่งของตายเงื่อนไขก็คือต้องไปนอนกับเสี่ย แต่เธอรับทรัพย์แล้วแอบเอาเงินจำนวนมากชิ่งหนีออกหลังคาเฟ่กระโดดขึ้นรถเพื่อนที่คอยรับตัวอยู่พาหนีตายออกไปได้อย่างหวุดหวิด ท่ามกลางพรสวรรค์กับความสติเฟื่องของเธอเราพบกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอ อยู่ดีๆเธอก็โมโหอยากฆ่าคน อยู่ดีๆเธอก็ซึมเศร้าอยากฆ่าตัวตาย ซึ่งเราก็ไม่เคยเข้าใจว่า "มันคืออะไร" แต่อยู่มาวันหนึ่งเรานั่งในซอยหมู่บ้านเราคุยกับฝรั่งที่เป็นอาจารย์สอนโรงเรียนอินเตอร์ แล้วเธอมาตามเรากลับบ้านยืนเท้าสะเอวด่าเราอยู่ ฝรั่งมองแววตาเธอ แล้วพึมพัมออกมาว่า "manic depression" แล้วอีก 2-3 วันต่อมาฝรั่งเอาบทความตัดจาก magazine เล่มหนึ่งเกี่ยวกับประวัติผู้หญิงที่มีชื่อว่า Kay Redfield Jamison เราอ่านดูแล้วทึ่งมากๆ เธอป่วยเป็น bipolar disorder (หรือ manic depression) แล้วได้รับความทนทุกข์ทรมาณกับการโดนรักษาด้วย lithium carbonate จนจิตประสาทเธอเพี้ยน แต่เธอต่อสู้ดั้นด้นเรียนด้าน clinical psychology และสาขาอื่นๆอีกจนจบปริญญาเอกแล้วกลายเป็น professor สอนในมหาลัยในอเมริกา จนนักศึกษางงไม่เชื่อว่าผู้ป่วย bipolar disorder จะเก่งขนาดนี้ ไปอ่านประวัติ Kay Redfield Jamison ได้ที่นี่ http://en.wikipedia.org/wiki/Kay_Redfield_Jamison แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 15:52:29 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 15:50:09

ความคิดเห็นที่ 2 ก็ในเมื่อไม่รู้จะไปไหน ก็จงเดินบนทางที่เดินอยู่นี่แหละ ไหนๆ มาถึงบัดนี้ก็ทู่ซี้เรียนมันให้จบ เราไม่ชอบสังคมไทยที่มันบ้าปริญญาแบบไร้สาระ ค่านิยมแบบนี้กลายเป็นว่าคนที่ควรจะไปเรียนช่าง หากินทางช่าง หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำกับงานช่าง ดันต้องมาแต่งชุดขาวดำตะบันเีรียนในมหาวิทยาลัย แล้วก็ได้ความรู้ที่ไม่รู้จะได้ไปทำไมออกมาเต็มไปหมด แต่ตราบที่ต้องทำมาหากินในสังคมนี้ คุณ จขกท. ก็หาเอาไว้เป็นที่ระลึกในชีวิตซักใบ ไม่เสียหายอะไร จริงๆ คนเราไม่ชอบก็เรื่องหนึ่ง แต่ความตั้งใจและการเรียนให้จบ มันก็อีกเรื่อง ไอ้จะมาร้องโวยวายว่าเพราะไม่ชอบก็เลยเรียนไม่จบ มันเป็นข้ออ้าง ไม่ใช่เหตุผล ชีวิตมันไม่ได้มีข้อจำกัด คุณอยากจะรู้อะไร ตั้งใจเสียหน่อยย่อมรู้ได้ และจะหันไปทำในสิ่งที่ชอบก็ได้ ชีวิตมันไม่ได้จบตรงนี้นี่ เรารู้จักคนจบวิศวคอมพิวเตอร์แล้วหันไปเอาดีด้านการเป็นช่างภาพมืออาชีพ จนชีวเคมีไปเป็นนักเขียน ทำไมล่ะ ชีวิตนี้ใครหรือมาตีกรอบคุณได้ ? สิ่งที่คุณเรียนในวันนี้ คุณอาจจะไม่ชอบ แต่สักวัน มันอาจจะมีคุณค่าแก่ชีวิตของคุณอย่างคาดไม่ถึง จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 15:56:54

ความคิดเห็นที่ 3 ประเด็นคือ เราเบื่อมากๆ พวกที่ชอบเอาข้ออ้างมาเป็นเหตุผล คือคุณจะอ้างอะไรก็อ้างไปว่าคุณเป็น bi-polar หรือคุณหาตัวเองไม่เจอ หรือคุณถูกแม่บังคับ ฯลฯ แต่สิ่งที่คุณอ้างไม่ได้ก็คือคุณก็เป็นมนุษย์ครบถ้วนคนหนึ่ง มีคนส่งเสียให้เรียน มีชีวิตในระดับที่น่าจะดีกว่าคนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ จะมานั่งพิรี้พิไรพร้ำเพ้อกับเรื่องพรรค์นี้ แล้วมาบอกว่าไม่รู้จเดินไปทางไหนดี คุณอาจจะคิดว่าเป็นปัญหาใหญ่หนักหน่วง แต่เอาเข้าจริง มันเป็นเรื่องเล็กขี้ประติ๋วมากๆ ถ้าวันไหนคุณต้องดูแลตัวเองล่ะก็ คุณจะพบว่าความทุกข์ที่คุณมีในวันนี้มันเบาหวิวชะมัด จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 15:59:50

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ จขกท เป็นเหมือนเพื่อนแฟนคนปัจจุบันเรา นั่นก็คือ "เป็นคนที่ยอมคนและไม่มั่นใจในตัวเอง" เพื่อนแฟนเราคนนี้มีอะไรก็อ่อนแอมากๆ จะโทรไปปรับทุกข์กับแฟนเรา และแฟนเราบอกเธอว่า "เราเป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน bipolar disorder ก็เลยนัดให้พวกเรา 3 คนเจอกัน" เราเจอผู้หญิงคนนี้แล้วพูดคุยกับเธอ 2-3 ครั้งนานๆ แล้วเราไม่พบ "ความบ้าบิ่น สติเฟื่อง และทรหด แบบแฟนเก่าเรากับแบบ Kay Redfield Jamison เลยสักนิดเดียว เธอเป็นคนที่เรียบๆง่ายๆยอมให้คนข่มและไม่มั่นใจในตัวเองเอาซะมากๆ" เราเลยคิดว่าจิตแพทย์วินิจฉัยผิดพลาดแน่ๆ! เราอ่าน "น้ำเสียง" ในข้อความที่ จขกท เขียนแล้วเราว่าคุณเป็นอะไรที่คล้ายๆกับเพื่อนแฟนใหม่เราคนนี้มากๆ คือตรงข้ามกับแฟนเก่าเราและตรงข้ามกับ Kay Redfield Jamison เอาซะมากๆ เราจึงคิดว่า จขกท ไม่น่าจะป่วยเป็น bipolar disorder อะนะ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 16:09:09

ความคิดเห็นที่ 5 หรืออาจจะเป็น จขกท เขียนข้อความนี้ในช่วง depression...!!??? ในวิชาการแพทย์แผนจีน ไม่มีการแบ่งแยกเป็นสรีรแพทย์หรือจิตแพทย์ การรักษาอาการป่วยทางจิตจะรักษาที่อวัยวะภายในที่เกี่ยวกับอารมณ์นั้นๆ อารมณ์เด่นชัดของ bipolar disorder มี 2 อย่างคือ anger (ความโกรธ) ซึ่งเป็นอาการป่วยของอวัยวะธาตุไม้ คือ "ตับ" และ "ถุงน้ำดี" ซึ่งมันจะสลับกับอารมณ์อีกอย่างหนึ่งคือ depression + sadness (ซึมเศร้าและเศร้าหมอง) ซึ่งเป็นอาการป่วยของอวัยวะธาตุโลหะ คือ "ปอดสองข้าง" กับ "ลำไส้ใหญ่" การที่อารมณ์ของผู้ป่วย bipolar disorder สลับฉากกันได้แบบ "โมโหอยากฆ่าคน" กับ "ซึมเศร้าอยากฆ่าตัวตาย" นี้ เป็นผลของ gravitational force (แรงโน้มถ่วง) ที่กระทำต่อ qi (ลมปราณ) เนื่องจากกระแสลมปราณในร่างคนถูก gravitational force จากดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ และดวงดาวต่างๆบนท้องฟ้ากำกับไว้ ดังนั้นการแทงเข็มรักษาโรคจึงต้องแทงนอกจากให้ถูกจุดแล้วยังต้องแทงให้ถูกเวลาของวันที่เกี่ยวกับการโคจรของกระแสลมปราณ อีกด้วย จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 16:18:13

ความคิดเห็นที่ 6 เจ้าของกระทู้มีงานอดิเรกหรือสิ่งที่สนใจเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ บางทีงานอดิเรกก็อาจจะกลายมาเป็นอาชีพได้นะคะ หรืออย่างน้อยๆก็ทำให้ชีวิตรื่นรมย์ขึ้น เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโรคนี้มาก เข้าใจว่าคนที่เป็นโรคนี้ถ้าสุขก็สุขสุดๆ ถ้าเศร้าก็เศร้าสุดๆเหมือนกัน ถ้าคุณเป็นโรคนี้จริงๆก็คงจะทำงานประจำลำบาก อาชีพอิสระน่าจะเหมาะกว่า ถ้ายังไงลองเริ่มต้นจากงานอดิเรกก่อนนะคะ ถ้ามีอยู่แล้วก็ลองดูว่างานอดิเรกอันใหนที่พอจะต่อยอดเป็นอาชีพได้ แล้วสามารถทำได้เลยหรือเปล่าหรือต้องไปเรียนอะไรเพิ่มเติมอีกอะไรเงี้ยอ่ะค่ะ แต่ถ้าไม่มีอะไรที่สนใจเป็นพิเศษก็ลองไปเข้าชมรมดูค่ะ สนใจหลายอย่างก็เข้าหลายชมรมได้  หรือไม่ก็ไปทำกิจกรรมอะไรก็ได้เพื่อเปิดโอกาส เปิดสังคม เปิดโลกทัศน์ ทำไปเรื่อยๆก็น่าจะค้นพบตัวเองได้ไม่ยากนะคะ เพราะที่เกรดตกส่วนหนึ่งก็อาจจะมาจากความเครียดด้วย ถ้าได้ทำกิจกรรม ได้พบปะผู้คนหรืออะไรใหม่ๆอาจจะช่วยให้เครียดน้อยลงและเรียนได้ดีขึ้นนะคะ ถ้าไม่จำเป็นเราไม่อยากให้ซิ่วนะคะ เพราะเจ้าของกระทู้มีปัญหาเรื่องอารมณ์อยู่แล้วเกิดซิ่วไปแล้วไม่ใช่อะไรที่ชอบจริงๆหรือไปแล้วมีปัญหาเรื่องเรียนหรือเข้ากับเพื่อน(รุ่นน้อง)ไม่ได้อาจจะทำให้เครียดกว่าเดิมหรือเปล่า ถ้ายังไงเรียนที่เดิมไปก่อนแล้วค่อยๆค้นหาตัวเองดูนะคะ อายุยังน้อย ยังมีโอกาสลองผิดลองถูกอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : XODA เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 17:28:28

ความคิดเห็นที่ 7 ลูกชาย ผ่านการเรียนมหาวิทยาลัย ปีละแห่ง มา2 ปีแล้ว เค้ารู้สึกอยากทำให้พ่อแม่พอใจที่ได้เรียนมหาวิทยาลัยที่ ดังและดี คณะที่ยาก  แต่เรียนไปอย่างไม่มีความสุข เกรดออกมาแย่มาก แม่เลยพาไปเรียน พวกวิชาชีพของคนที่ทำงานแล้วเช่น Net Designe  และไปเรียน ปวส. วันอาทิตย์ร่วมกับผุ้ใหญ่ที่ทำงานแล้ว พอจบ ปวส ก็ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยอีก 2 ปี ก็ดูมีความสุขดี จากคุณ : naporn เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 21:21:27

ความคิดเห็นที่ 8 สนใจเกี่ยวกับอะไรคะ อาชีพที่อยากทำ รวมทั้งงานอดิเรกอย่างที่คุณข้างบนได้ถาม เผื่อจะต้องเปลี่ยนสายการเรียนไปสายอื่นดู จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 21:41:24

ความคิดเห็นที่ 9 ฝันให้ชัดจัดให้เต็มไม่เม้มไว้      อนาคคจะก้าวไกลพร้อมใจมั่น ความสำเร็จจะเป็นจริงอย่านับวัน    ต้องบากบั่นเข้มแข็งเต็มแรงทำ ยังคลุมเครือมัวคิดจิตฟุ้งซ่าน      ก็ป่วยการเรียนไปใจระส่ำ ฝืนศึกษาต่อไปใจระกำ          ควรมุ่งหน้าหาธรรมมาค้ำใจ กำหนดแน่แง่เรียนจะเขียนอ่าน     ต้องไหลตามสายธารแห่งตนได้ อย่าปล่อยให้ผู้อื่นชี้แล้วพลีใจ      ทำตามไปอย่างฝืดฝืนกลืนน้ำตา อันตัวเราเกิดมาชะตาชีพ         อย่าปล่อยให้ใครมาบีบบังคับหนา เราลิขิตเองได้ตามอัชฌา         จีงจะสมคุณค่าความเป็นคน จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 22:42:01

ความคิดเห็นที่ 10 คนที่ป่วยเป็น bipolar disorder ส่วนใหญ่สติเฟื่อง think big ไม่ think small อย่าง จขกท แน่ๆ พวกเขาเป็นโรคจิตแต่มีพรสวรรค์หาตัวจับยากมากๆ แต่เป็นอันตรายกับคนอยู้่ใกล้ๆมากๆ เพราะ swinging and unstable moods ยกตัวอย่างเช่น Kay Redfied Jamison เท่าที่อ่านประวัติเธอจำได้ว่าเธอมีสามี 2 - 3 คนที่ตกใจกลัว swinging and unstable moods ของเธอแล้วหนีเธอไป ก่อนที่เธอจะเข้ารับการบำบัดทางจิต แต่เธอก็ต่อสู้จนเรียนจบปริญญาเอก และกลายเป็น Professor of Psychiatry ที่ Johns Hopkins University School of Medicine และเป็น Honorary Professor of English at the University of St Andrews แล้วก็เป็น distinguished lecturer ที่ Harvard University นักแปลรุ่นน้องเราคนหนึ่งเมื่อ 2-3 ปีนี้ ก็เลิกกับสามีที่ป่วยเป็น bipolar disorder เธอหนีสามีเธอจากเชียงใหม่มาอยู่ กทม เพราะสามีเธอใช้กำลังทำร้ายร่างกายเธอ แล้วหย่ากันในที่สุด จริงๆแล้วสามีเธอมีพรสวรรค์มากๆ เขาเป็นนักเทควันโดระดับประเทศและเป็นครูสอนเทควันโดที่ประสบความสำเร็จมากๆ ผู้ป่วย bipolar disorder อีกหลายๆคนเป็นนักดนตรีเอกของโลกหรือเป็น computer programmers ระดับเทพๆๆๆ มากๆ ใช่ ผู้ป่วย bipolar disorder เป็นโรคจิต แต่พวกเขาหลายๆคนมีพรสวรรค์และสติเฟื่องมากๆ! และมีความมั่นใจในตัวเองสูงมากๆ และมักจะท้าชนกับผู้คนบ่อยๆ จนอยู่ไม่ได้ในสังคม แฟนเก่าเราที่เป็นอัฉริยะทางด้านดนตรีก็มีนิสัยเช่นนี้ หลังจากที่เธอรู้ว่าไม่มีทางได้เป็นครูสอนดนตรีเด็กมัธยมแล้ว เธอตะลุยร้องเพลงกะดังให้ได้ ไปได้สังกัดในวงดนตรีที่เล่นในงานเลี้ยงรับรองและงานแต่งงานที่มักจะเล่นในโรงแรมใหญ่ๆหรูๆ เธอใช้ชีวิตที่น่ากลัวมากๆ ถ้าใครเคยดูนิยายน้ำเน่าไทยที่นักร้องสังกัดค่ายต่างๆร้องเพลงหักหน้ากันบนเวที หรือใครเคยดูหนังเรื่อง "โหมโรง" ที่ตีระนาดแข่งกันแบบแทบจะเอาชีวิตกัน นั่นหละชีวิตของเธอ เธอเคยบอกเราว่า "สมัยก่อนนักดนตรีไทยแข่งระนาดกันพนันกันว่าใครแพ้ต้องยอมตัดมือตัวเองทิ้ง!" วงดนตรีนั้นซึ่งดูแลเธอมาตั้งหลายปี โดนหนัก เพราะแฟนเก่าเราหักหน้านักร้องในวงกลางเวทีหมด หักหน้านักดนตรีทุกคน ยกตัวอย่างเช่นร้องๆไปได้ทิปนักดนตรีเห็นเธอไม่แบ่งทิปให้ก็ "แกล้งขึ้น intro ให้ผิด key" เธอหันมามองหน้า แล้วพูดกระทบกระทั่งกัน นักดนตรีก็ท้าว่า "ไม่พอใจมาเล่นเองดิ" แฟนเก่าเราถูกสอนดนตรีมาตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 10 ขวบจากพ่อที่เป็นศิลปินแห่งชาติ(สาขาดนตรีและวัฒนธรรมไทย...อะไรทำนองนี้) และจบเอกดนตรีจากจุฬา ทำไมจะเล่นดนตรีไม่ได้ (จริงๆแล้วเธอเล่นเครื่องดนตรีได้หลายอย่างจนน่ากลัวมากๆ) เธอก็รับคำท้านักดนตรีแล้วเล่นด้วยร้องเพลงไปด้วย ^ ทีนี้ละยุ่่งดิ เธอสร้างศัตรูเยอะเหลือเกิน! จนในที่สุดเจ้าของวงดนเตรีทั้งรักและอาลัยเธอแต่ก็ "ทนไม่ไหว" เพราะนักร้องกับนักดนตรีทั้งวง "ขู่ว่าจะลาออกกันหมดถ้าไม่กำจัดยัยนักร้องคนนี้" ผลก็คือ "เธอตกงานอีกรอบหนึ่ง" แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 23:24:07 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 23:20:00

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบ คห*3 กับกลอนอะ กิฟท์หมด จขกท ลองไปเมืองนอกดิ ไม่ก็นั่งสมาธิอะ หรือไปเป็นวาลันเทียช่วยคนอะ จากคุณ : lovelypriest เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 08:31:16

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท อาจไม่ได้ป่วยเป็น bipolar disorder นะ คุณอาจเป็นแค่ "ไม่มั่นใจในตัวเองและท้อใจ" เท่านั้นเอง เราจะเล่าอาการ bipolar disorder ของจริงที่เจอมากับตัวเอง (ถ้าคุณเจอเองแล้วจะหนาว) แล้วลองพิจารณาตัวเองดูดิว่า "มีอาการเหล่านี้หรือไม่" swinging and unstable moods (อารมณ์ผันผวน) เป็นอาการเด่นชัดของ bipolar disorder ผู้ป่วย "อาจะ" มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องได้รับการรักษา แต่จะต้อง "มีเงื่อนไขพิเศษมากๆ" เราสังเกตอาการแฟนเก่าเรานะ ถ้าเธอชี้ "สีดำ" แล้วบอก "ขาว" แล้วเราก็บอก "ขาว" ตามเธอ ปัญหาไม่มี คือชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ ชี้นกเป็นไม้ ชี้ไม้เป็นนก ถ้าเอาใจเธอไม่ขัดคอเธอปัญหาไม่มี แต่จริงๆแล้วการรับการบำบัดนี่หละยิ่งเป็นอันตราย อยู่ดีๆเธอคลุ้มคลั่งอาละวาดพูดไม่รู้เรื่อง เราดูที่ซองยา มันมาจากศรีธัญญา เธอคงล่องลอยไปท้องฟ้าตอนกินยาจิตแพทย์ แต่พอยามัน "ลงตับ" ที่นี้หละ "ได้เรื่อง" เพราะจะโมโหคลุ้มคลั่งทำร้ายร่างกายผู้อื่น เธอมีประวัติทำร้ายร่างกายเพื่อนร่วมงานจนต้องออกจากงานนับไม่ถ้วนมาแล้ว พอสถานการณ์วิกฤติมากๆเราเดินทางไปที่โรงพยาบาลศรีธัญญา แล้วไป "เจอดี...555+++..." ^ เจอดีอะไร? เราอ่านที่ซองแล้วดูชื่อหมอพอดูชื่อเธอ เฮ้ยนี่เธอใช้ชื่อปลอมนิหว่า แล้วโรงพยาบาลไม่ขอดูบัตรประชาชนหรือไง? เราพูดกับพยาบาลบอกขอพบหมอชื่อที่อยู่บนซองยา กะจะร้องเรียนว่าหมอให้ยาที่มีผลทำให้คนไข้เป็นบ้าคลุ้มคลั่ง พยาบาลตอบว่า "หมอยังไม่ออก ยังเจอไม่ได้" เราตอบว่า "ยังไม่ออก ก็ต้องเจอได้สิ" ^ ปรากฎว่า "คุยกันไม่รู้เรื่อง" เพราะ "ยังไม่ออก" เราตีความว่า "หมอยังอยู่ในโรงพยาบาล ยังไม่ออกไปข้างนอก" แต่พยาบาลตีความว่า "หมอยังไม่ออกตรวจ คือหมอยังไม่มาโรงพยาบาล" (เพิ่งมารู้ความหมาย "หมอออก" ที่หลัง หลังจากไปถามลูกพี่ลูกน้องตัวเองที่เป็นพยาบาล) ...ก็เลยเถียงกันหน้่าดำหน้่าแดง แล้วอยู่ดีๆพยาบาลก็พูดกับยามว่า "มันออกมาจาก ward ไหนเนี่ย ช่วยกันจับตัวมันส่งกลับ ward ซิ" อ้าว ซิกหายแล้ว ตกลงนี่พวกเขาคิดว่าฉันเป็นผู้ป่วยโรคจิตหนีออกมาจาก ward เผ่นก่อนดีก่า...555+++... คือสรุปแล้วถ้าผู้ป่วย bipolar disorder ทำงานแบบ self-employment  เช่นทำงานฝีมืออะไรอยู่กับบ้านไม่ต้องทำงานร่วมกับผู้อื่น ปัญหามันคงไม่มี เพราะ "จะไม่มีการขัดใจกับใคร" และ "จะไม่มีการแข่งขันกับใคร" ไม่มีเรื่องแบบที่แฟนเก่าเราไปร้องเพลงบนเวที แล้วพยายามเอาชนะนักร้องทุกคน แล้วโดนรุมเล่นงานนั่นแหละ swinging and unstable moods จะแกว่งไปแกว่งมาแบบนี้คือ anger (โมโห) สลับกับ depression and sadness (ซึมเศร้ากับโศกเศร้า) ตอนทะเลาะกับคนอย่างหนักจะเป็นช่วงพลังลมปราณธาตุไม้ของตับและถุงน้ำดีออกฤทธิ์ คือทำให้โมโหนั่นเอง พอผ่านช่วงนั้นไป เธอจะเข้าสู่สภาวะที่พลังลมปราณธาตุโลหะของปอด 2 ข้างกับลำไส้ใหญ่ออกฤทธิ์ คือทำให้ซึมเศร้ากับโศกเศร้านั่นเอง ถ้าใครเคยอ่านข่าวเจอมีข้อความว่า "ชายผู้หนึ่งโมโหคลุ้มคลั่งฆ่าเมียลูกตัวเองตายหมดบ้าน พอหายคลุ้มคลั่งก็เลยนั่งร้องไห้เสียใจอยู่ต่อหน้าศพเมียและลูก" ^ นั่นแหละ อาการของ bipolar disorder มันน่ากลัวกว่าที่ จขกท คิดว่าตัวเองเป็นหรือเปล่าล่ะ...!!!?? จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 10:02:35

ความคิดเห็นที่ 13 ลืมอีกอย่าง หาแฟนในเอกเดียวกันดูสิคะ เผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น แหม้! เสียดายไม่เลือกพยาบาล ช่วงนี้หนุ่มสายวิทยาศาสตร์สุขภาพกับหนุ่มถาปัตย์กำลังอยู่ในสเป็กเดี๊ยนเลยเนี่ย จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 10:19:53

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นจากชื่อล็อคอินแล้ว ลองไปเรียนด้านนิเทศดูไหมครับ เผื่อจะตรงใจ จากคุณ : แข้งบวม เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 11:12:13

ความคิดเห็นที่ 15 อาการนี้แก้ง่ายมากครับ หาเมียซักคน-จบ เดี๋ยวเมียจะสั่งว่าคุณต้องทำอะไรมั่ง จากคุณ : 0-0 เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 12:37:39 A:202.29.77.2 X: TicketID:357931

ความคิดเห็นที่ 16 อยากอ่านเรื่อง Bipolar disorder ของคุณ fortuneteller อีกน่าสนใจมาก แล้วเราควรปฏิบัติตัวกับคนที่มีอาการนี้อย่างไร เพื่อได้อยู่อย่างปกติสุข จากคุณ : นกเถื่อน เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 16:23:19

ความคิดเห็นที่ 17 #6,8 ที่คิดว่ามีความสามารถพิเศษ ก็ตามข่าวพวก มือถือ คอมพิวเตอร์ เทคโนโลยี ที่ กับพวก ร้องเพลง เล่นดนตรี หูกับกับเสียง คือมี Perfect pitch กับ ร้องเพลงได้ทั้งเสียงสูงๆ ต่ำๆ มากๆ  อะไรแบบนี้อ่ะครับ จากคุณ : Girls' Generation เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 16:24:58

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบไม่ได้แฮะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าขยันตามข่าวเทคโนโลยี อาจไปทำคอลัมนิสต์ แต่ฟังดูไม่ค่อยมั่นคงนะคะสำหรับงานนี้ จริง ๆ ถ้าขยันตามเทคโนโลยีด้วยน่าจะได้ เรียนสาย IT ค่ะ แต่เดี๊ยนระบุไม่เป็น เดี๋ยวนี้มีแยกย่อยเยอะเหลือเกิน อย่างกระทู้บน ๆ แต่คุณอาจจะไม่ชอบ ดนตรีนี่ต้องลองไปถามโต๊ะเฉลิมกรุง(โซล) ดูค่ะ ว่าไปทำอะไรกันได้บ้าง เล่นดนตรีตามผับตอนกลางคืนได้ไหม ขอแนะนำอะไรมั่ว ๆ นะคะ หากคุณอยากจะซิ่วจริง ๆ แนะนำให้ลองเสิร์ชหรือปรึกษาเพื่อนต่างเอก ต่างคณะดูค่ะ ค้นดูรายละเอียดวิชาต่าง ๆ เผื่อคุณจะสะดุดตาอันไหน เลือกจะมาสายสามัญแล้ว ควรจะคว้าปริญญามานอนกอดให้ได้สักใบนึงก่อน กัดฟันทนเรียนไป อิสระจะค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ในการเลือกเรียน เลือกทำงานค่ะ กิจกรรมยามว่าง พวกทำงานศิลปะ งานฝีมือเล่น ๆ ลองทำไปขายที่ถนนคนเดินดูก็น่าจะดีค่ะ อย่างน้อยน่าจะช่วยผ่อนคลายได้บ้าง ไม่รู้ว่าดนตรีเปิดหมวก วณิพกจะเหมาะไหมนะคะ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 55 00:11:13 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 55 00:09:36 จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 00:02:57

ความคิดเห็นที่ 19 "เบื่อ หาตัวเองไม่เจอ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต อยู่ไปวันๆ ทำไงดีครับ" อืมมม ขอออกตัวไว้ก่อนว่าเราอายุประมาณจขกท.นะ(น้อยกว่าปีนึงและเป็นเด็กซิ่ว) เราไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่ขอออกความเห็นเรื่องนี้นะคะ คำตอบของพี่ชัดเจนมากในหัวกระทู้ พี่ไม่ได้เป็นbipolar พี่แค่ไม่รู้จะเรียนอะไร ไม่กล้าแม้แต่ฝันด้วยซ้ำ พี่ไม่กล้าที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า ..เราไม่รู้ว่าพี่กลัวอะไร ไม่มีใครตีกรอบเราได้หรอกค่ะ นอกจากตัวเราเอง ทางออกของพี่นั้นง่ายมากนะ แค่ถอยออกมาทำความเข้าใจกับตัวเอง เมื่อหาเจอแล้วว่าอยากเรียนอะไร ตั้งเป้าให้มั่นและเดินออกไปเปิดอกคุยกับพ่อแม่ บอกถึงปัญหาของพี่และสิ่งที่พี่ต้องการจะทำ เราเชื่อว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่อยากให้ลูกมีความสุข อย่างเราเองเนี่ย เราก็เรียนวิทย์สุขภาพก่อนที่ซิ่ว แม่เลือกให้เหมือนกัน ซึ่งมันเป็นความผิดของเรานะตอนแอดเนี่ย 4อันดับ ไม่มีที่ไหนที่อยากเรียนเลย กะซิ่วแน่ๆว่างั้นแหละแล้วเรียนแปปเดียวไม่ถึงเดือนเราก็ลาออกมา ซิ่วหมอ เราอ่านหนังสือไปประมาณ 2 เดือน เราก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า มันใช่เหรอวะ? นี่คือสิ่งที่เราอยากทำเหรอ? พอมันมีคำถามเกิดขึ้น..ไม่รู้นะ สำหรับเราอ่ะ ถ้ามีคำถามเกิดขึ้นมันคือไม่ใช่แล้วอ่ะ เราเลยค้นหาตัวเองใหม่ ดูว่าตัวเองชอบอะไร หัวไปได้ในทางไหน พอรู้แล้วก็คุยกับทางบ้าน(ไปค้นกระทู้เราก็ได้ เพิ่งถามเมื่อไม่นานมานี้) ..จริงๆแล้วพ่อแม่ก็อยากให้เรามีอนาคตที่ดี เลี้ยงตัวเองได้ไม่ลำบากแค่นี้เองนะ เราว่าเรียนอะไรที่ตัวเองชอบนั่นแหละ คือคำตอบที่ถูกที่สุด เพราะถ้าเรียนอย่างที่ตัวเองไม่ชอบ ลักษณะอาการก็จะเหมือนจขกท.แหละค่ะ บอกไว้เลยนะ ถ้าต้องเรียนอะไรที่มันไม่ใช่ ไม่ชอบ มันไม่มีวันจะประสบความสำเร็จในด้านนั้นๆหรอกค่ะ ใจคุณมันไม่ได้ให้กับสิ่งที่คุณทำอยู่ เราว่ามันเฟลมากนะ เรารู้จักรุ่นพี่อยู่คนนึง พี่เค้ามีความฝันและจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนมาก เค้าอยากเรียนวิศวะ จุฬา และในที่สุดพี่เค้าก็ทำได้ (ติดหมอถึง 2 ครั้ง ทั้งที่เปิดรับตรงและกสพท. แต่ไม่เอาเพราะพี่เค้าอยากเรียนวิศวะมากกว่า ตอนนี้พี่เค้าก็ปี2 เหมือนจขกท.) ตอนนี้เกรดพี่เค้าแฮปปี้ มีความสุขดี พี่เค้าเลือกแล้ว อือออ ถ้าจขกท.มาทางด้านดนตรีงี้ คณะดุริยางค์มั้ยค่ะ มหิดล ศิลปากร เอกวอยซ์ หรืออย่างครุศาสตร์ที่จุฬา (เราไม่รู้เรื่องคณะทางดนตรีสักเท่าไรนะ ขอโทษด้วย) พี่จขกท.หลังไมค์มาได้นะคะ เราไม่กัดไม่ดุเป็นมิตรมากค่ะ จากคุณ : พลอยชอบชื่อฟ้าคราม เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 09:11:49

ความคิดเห็นที่ 20 งั้นก็ต้องลองออกไปหาค่ะ ว่าที่จริงแล้วตัวเองชอบอะไร ลองไปลงเรียน วิชาของคณะอื่นดูก็ได้ ไม่ก็เข้าห้องสมุด หาหนังสือของคณะอื่นอ่าน ลองไปดูว่า สาขาอื่น เค้าเรียนกันยังไง มีชีวิตอยู่กันยังไง แล้วเราพอจะชอบมั๊ย มันต้องมีที่โดนใจบ้างแหล่ะค่ะ เราเองก็ทนอยู่ค่ะ ทนอยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ ทั้งๆที่ใจจริงแล้วมีสิ่งที่ชอบ ชอบมากๆ แต่ออกไปไม่ได้ เพราะสายที่เราเรียนอยู่ทุกวันนี้ จบออกมามีงานที่มั่นคง มีกฏหมายรองรับ แต่เราไม่ชอบมันเอาซะเลย สะอิดสะเอียน เกรดก็ตก เรียนแย่ เราก็เคยอยู่ในช่วง ของอารมณ์ของการ โดน Retire มาก่อนเหมือนกันค่ะ ชีวิตนี้ติด F มา 3 ตัว มีแต่คนถามเราว่าจะหางานทำได้มั๊ย แต่เราก็ทนนะ ทนมา 3 ปีครึ่งแล้วค่ะ จนตอนนี้กำลังฝึกภาคสนาม และเรียนอีกเทอมนึงก็จะจบแล้ว (พร้อมกับแก้ F อีกตัว ==) เราว่าไม่มีใครช่วยคุณได้ นอกจากตัวคุณเองนะ เพราะนี่คิือชีวิตของคุณ ถ้าคุณยังจะเซ็ง เบื่อ เหงา เศร้าชีวิตไปแบบนี้ ก็ไม่มีใครช่วยคุณได้ค่ะ คุณต้องหาหนทางให้ตัวเองนะ เอาเป็นว่าเราเป็นกำลังใจให้ค่ะ ชีวิตมันต้องเดินหน้าต่อไปนะ ^^ จากคุณ : ยอยศทศกัณฐ์ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 15:18:01

ความคิดเห็นที่ 21 คือถ้ายังไม่มั่นใจก็อยู่ในระบบไปก่อนนะคะ อย่าพึ่งชิงดรอปไปค้นหาตัวเองซะก่อนล่ะ (หัวเราะ) เราเคยมีเพื่อน+รุ่นน้องที่ดรอป ไปค้นหาตัวเอง แล้วไม่กลับมาแล้วอะ ให้กลับมาเรียนกับรุ่นน้องมันยิ่งยากไง ตอนนี้ก็อยู่เฉยๆ ใช้ตังค์พ่อแม่ซะงั้น เราว่ามันไม่เวิร์คอย่างแรง จขกท.ลองหาชมรม ไม่ก็งานพิเศษทำดีกว่าค่ะ คนเรามันต้องมีpassionซักอย่างในการดำเนินชีวิต   พวกตามดาราไรงี้ เราว่าเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจอย่างนึงเลยนะ มีคนที่ชอบ มีแรงใจ ดูหน้าดาราแล้วก็แอร๊ยย มีแรงฮึดอ่านหนังสือ ซักวันฉันจะทำงานเก็บตังค์บินไปดูคอนพวกเธอ อะไรแบบนี้อะ จขกท.ไม่เจอสิ่งที่ชอบ เพราะลองน้อยไปรึเปล่า  ออกไปหาสิ่งที่ไม่เคยทำดูก่อนนะ จากคุณ : โยธิกาหน้าหนาว เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 16:48:43